Χρησμοί των γηπέδων : Έντσον Αράντες Ντο Νασιμέντο – Πελέ !

 

 

-   Σήμερα το ποδόσφαιρο θρηνεί…. Pele il etait un Roi…..ο Πελέ ήταν ένας Βασιλιάς….

    Ας αφήσουμε τον Εντουάρντο Γκαλεάνο να μιλήσει….. «...Όταν έτρεχε, περνούσε μέσα από τους αντιπάλους του σαν μαχαίρι... Όταν σταματούσε, οι αντίπαλοι χάνονταν μέσα στους λαβύρινθους που ζωγράφιζαν τα πόδια του. Όταν πηδούσε, ήταν σαν να σκαρφάλωνε με σκάλα στο αέρα... Όταν εκτελούσε φάουλ, οι αντίπαλοι που σχημάτιζαν το τείχος ήθελαν να σταθούν ανάποδα, με το πρόσωπο στραμμένο προς το τέρμα για να μην χάσουν το γκόλ … Όμως, όσοι είχαμε την τύχη να τον δούμε να παίζει, λάβαμε δώρα σπάνιας ομορφιάς: στιγμές αθάνατες, που μας έκαναν να πιστέψουμε ότι υπάρχει αθανασία...»…… απόσπασμα από το βιβλίο «Soccer in Sun and Shadow»

    Δεν τον είδα να παίζει οπότε δε μπορώ να έχω άποψη… πόσο μάλιστα ολοκληρωμένη μέσα από βιντεάκια….. για το αν ήταν ο κορυφαίος όλων….. Δεν έπαιξε ποτέ εκτός Βραζιλίας, παρά μόνο στα σχολάσματα στην Κόσμος της Νέας Υόρκης…. και στην εποχή του δεν υπήρχαν οι τηλεοπτικές μεταδόσεις και το ίντερνετ για να μπορεί να τον δει ο ποδοσφαιρόφιλος….. τον απόλαυσαν μονάχα οι Βραζιλιάνοι !...Ο υπόλοιπος πλανήτης έπρεπε να περιμένει 4 χρόνια …..τον είδε σε 4 Μουντιάλ εκ των οποίων στα 3 ήταν νικητής…. αν και στα δύο ήταν τραυματίας στα περισσότερα ματς…..

   Το 1958 στη Σουηδια όπου και συστήθηκε, μπήκε στην 11αδα επειδή τραυματίστηκε ο βασικός φορ Αλταφίνι και με τα γκολ του οδήγησε τη Βραζιλία στο 1ο τρόπαιο…. ξορκίζοντας τη μαύρη νύχτα του Μαρακανά 8 χρόνια πριν…. Μυθικό το γκολ που περνάει τη μπάλα πάνω από το κεφάλι του αμυντικού μες την περιοχή  και σκοράρει με απευθείας σουτ μετέπειτα, στον τελικό με τη Σουηδία…… Το 1958 στη Σουηδία ήταν η πρώτη εκθαμβωτική λάμψη του ανατέλλοντος αστέρα…..

   Το 1962 στη Χιλή ο Πελέ τραυματίστηκε στο 2ο παιχνίδι της Βραζιλίας στη διοργάνωση και τέθηκε νοκ άουτ από τη συνέχεια….. εκεί έλαμψε το άστρο του Μανέ Γκαρίντσα που οδήγησε τη Σελεσάο στο 2ο της τρόπαιο…..

   Το 1966 στην Αγγλία τον σακάτεψαν Βούλγαροι και Πορτογάλοι….. στη μνήμη του κόσμου έμεινε η συγκλονιστική προσπάθεια του να παραμείνει στο γήπεδο στο ματς με τους Πορτογάλους, μετά το εγκληματικό μαρκάρισμα του Ζοάο Μοράις…… αλλά δεν κατάφερε να βοηθήσει την ομάδα, που αποκλείστηκε από τον όμιλο….

 

   

                                           
 

   Και ερχόμαστε στο 1970, που ήταν ο τελευταίος χορός….. αν και λίγο πριν τα 30 του….. που υπήρχε έγχρωμη τηλεοπτική κάλυψη της διοργάνωσης στο Μεξικό… και ηγήθηκε της καλύτερης εθνικής ομάδας ever…..όλων των εποχών !!!.....έχοντας δίπλα του Τοστάο, Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο και Ζέρσον….. και εκεί κατάφερε να είναι 1ος μεταξύ ίσων….. Στο Μεξικό είδαμε τη θρυλική απόκρουση του Γκόρντον Μπανκς στην κεφαλιά του…. την απαράμιλλη προσποίηση στον Μαζούρκιβετς, τον τερματοφύλακα της Ουρουγουάης, στον ημιτελικό του Μουντιάλ….. κι ας αστόχησε μετά στο πλασέ του….. είδαμε το «δεν τον είδα, τον άκουσα» για την πάσα στον Κάρλος Αλμπέρτο στο 4ο γκολ του τελικού για τη Βραζιλία….. Μεγαλούργησε !

 

   Ήρθε και στη χώρα μας το 1961 με τη Σάντος… σε μια περιοδεία της Βραζιλιάνικης ομάδας…. έδωσαν φιλικά με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό….. οι ερυθρόλευκοι την 3η μέρα τους κέρδισαν…. και το κατόρθωμα αυτό μπήκε στον ύμνο της ομάδας του Πειραιά….

   Δεν ξέρω πως έζησε, σε τι περιβάλλον ανατράφηκε και γαλουχήθηκε, ώστε να μπορώ να εκφέρω γνώμη γι αυτόν και τα όσα έκανε εκτός γηπέδου…. δεν θα τον κατηγορήσω όμως που δεν το έπαιξε «επαναστάτης» όπως ο Ντιέγκο….. Όμως, από τα 8 δισεκατιμμύρια του πλανήτη πόσοι άραγε δεν έχουν ακούσει έστω μια φορά το όνομα του?..... Σαν παίκτης και από τις φάσεις που έχω δει σε highlights …..το ξεπέταγμα του, η άρτια κίνηση του σαν αίλουρος, το βάδισμα του, η τεχνική του, η φαντασία του, το άλμα του….. η ντρίμπλα του…. και κυρίως τα γκολ που πέτυχε…. τον κατατάσσουν αναμφίβολα στην κορυφή…..

   Τώρα, το ποια κορυφή είναι αυτή…. αν είναι το Έβερεστ, το Κ2, το Κανγκτσενγιούνγκα, το Λότσε, το Μακάλου…. είναι κάτι που θα το πει η ιστορία….. εμείς λέμε απλά,  ότι είναι ένας από τους ποδοσφαιρικούς θεούς του Ολύμπου !!!

 

   Ο Θεός τον άφησε να ζήσει για να δει τον διάδοχο του να χρίζεται με την κατάκτηση του Μουντιάλ….. τώρα στα τελειώματα του 2022 έφυγε γεμάτος…. και πάει να βρει τον φίλο του Μανέ Γκαρίντσα να θυμηθούν τα παλιά…. αλλά και τους Ντι Στέφανο, Πούσκας, Εουσέμπιο, Κρόιφ Γκέντ Μίλλερ, τον Γκόρντον Μπανκς, Σώκρατες και άλλους μεγάλους που τρέχουν στα γήπεδα του παραδείσου…… εκεί θα βρει και τον Άιρτον Σένα που βιάστηκε να φύγει…… εκεί θα τον περιμένει και ο Ντιέγκο και θα έχουν όλοι την αιωνιότητα να αναμετρηθούν για το ποιος είναι ο καλύτερος….. το είχε προαναγγείλει άλλωστε και ο ίδιος «O Rei» μετά το θάνατο του Ντιέγκο το 2020…."Κάποια μέρα, ελπίζω να μπορέσουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο μαζί στον παράδεισο. ”…..

 

   Τα γήπεδα του παραδείσου, έχουν πλέον Βασιλιά…..!!!

 

                                                                                                                            Sicario