- Ο Γκονζάλο Μοντιέλ, δεν μεγάλωσε με τον ιδανικό τρόπο για ένα παιδί, όμως κατάφερε κάθε “χτύπημα” και κάθε δυσκολία που βρισκόταν στο μονοπάτι του, να την μετατρέψει σε ώθηση, προκειμένου να συνεχίσει ακόμα πιο δυνατός. Ο 25χρονος Αργεντινός, ζούσε σε μία από τις πιο επικίνδυνες γειτονιές του Μπουένος Άιρες, την Γκονζάλες Κατάν. Σε ηλικία 13 ετών, πήρε την απόφαση να αφήσει το σπίτι και την οικογένεια του, για να κυνηγήσει το όνειρο του να γίνει ποδοσφαιριστής. Ο δρόμος του, μόνο στρωμένος με ροδοπέταλα δεν ήταν, αλλά αυτό τον… σκληραγώγησε. Η αγάπη του για τη Ρίβερ, “γεννήθηκε” από τον παππού του, ο οποίος την υποστήριζε φανατικά και είχε ως είδωλο τον Άριελ Ορτέγκα. Για αυτό το λόγο οι γονείς του, του έδωσαν ως μεσαίο όνομα το Άριελ.
Η αγάπη του νεαρού λοιπόν, Γκονζάλο Άριελ Μοντιέλ, του έδινε καθημερινά ώθηση να ταξιδεύει -γιατί περί ταξιδιού πρόκειται- από τη γειτονιά του, την Γκονζάλες Κατάν, μέχρι τα βοηθητικά γήπεδα του “Μονουμεντάλ” της Ρίβερ Πλέιτ. Για να καταφέρει να φτάσει στον τελικό προορισμό, έπρεπε να αλλάξει καθημερινά δύο λεωφορεία. Στην αρχή έκανε τη διαδρομή με τη μαμά του, η οποία στη συνέχεια λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, “ανάγκασε” τον Μοντιέλ να την κάνει μόνος του. Για να πραγματοποιήσει το όνειρο του και να εξασφαλίσει μελλοντικά την οικογένεια του, που πάντα τον στήριζε και ήταν δίπλα του σε κάθε βήμα.
Το πρόβλημα σε όλη αυτή την κατάσταση, είναι ότι πολλές φορές δεν είχε χρήματα για να αγοράσει κάποιο εισιτήριο ή για να διασφαλίσει το καθημερινό του γεύμα. Έτσι ξεκίνησε να συμμετέχει σε τουρνουά πέναλτι και διάφορα στοιχήματα της γειτονιάς, για να μπορεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα. Οι εκτελέσεις από την άσπρη βούλα έγιναν η ζωή του, ήταν το εισιτήριο του, το φαγητό του, η διαβίωση του, με λίγα λόγια… η ζωή του σε καθημερινή βάση.
Πώς να μην του δώσεις λοιπόν τη μπάλα, στη… ρωσική ρουλέτα στα νοκ-άουτ ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου; Πώς θα μπορούσε να αστοχήσει; Δεν θα μπορούσε, γιατί κάποτε τα πέναλτι σήμαιναν πολλά παραπάνω για τον Μοντιέλ, από μία απλή εκτέλεση. Το αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι καλώς τον εμπιστεύτηκε ο Λιονέλ Σκαλόνι, καθώς εκτέλεσε πέναλτι κόντρα στην Ολλανδία, αλλά και το τελευταίο, αυτό που έδωσε στην Αργεντινή το Παγκόσμιο Κύπελλο που τόσο “διψούσε” να κατακτήσει. ????.....
- "Το ποδόσφαιρο αυτού του τύπου αφήνει στην άκρη κάθε αντιπαλότητα, ακόμα και μια τόσο ιστορική όπως αυτή της Βραζιλίας με την Αργεντινή. Είδα σήμερα πολλούς Βραζιλιάνους αλλά και ανθρώπους από όλο τον κόσμο να υποστηρίζουν τον Μέσσι σε αυτό τον τρομερό τελικό. Ένας αποχαιρετισμός αντάξιος αυτής της ιδιοφυΐας που, πέρα από το να είναι σταρ του Μουντιάλ, ήταν και αρχηγός μιας ολόκληρης εποχής. Φαντάζομαι το πάρτι του φίλου μου του Ντιέγκο στον παράδεισο."
(Ρονάλντο Ναζάριο)
- "Δεν πρόκειται να αλλάξουμε τον τρόπο παιχνιδιού μας για να συμφωνούμε με την τάση που λέει πως πρέπει να έχεις κατοχή 60-70%. Μπορεί να έχεις κατοχή 70% και να κάνεις δυο σουτ σε όλο το ματς. Είμαστε εδώ για να κερδίσουμε. Αν μπορούμε να έχουμε και κατοχή καλώς, αν όχι θα παλέψουμε όπως μπορούμε. Προφανώς όταν έχεις τον Ντε Μπρόινε, τον Μπερνάντο Σίλβα κτλ. είναι εύκολο να έχεις κατοχή 70%. Αρκετοί ευρωπαίοι δημοσιογράφοι μας κριτικάρουν. Τους ενοχλεί που παίζουμε όπως κάποιες ευρωπαϊκές ομάδες. Προτιμούσαν τότε που εμείς οι Αφρικανοί χορεύαμε, τους διασκεδάζαμε, προσπαθούσαμε να κάνουμε ντρίπλες, ο Μπουφάλ έκανε ποδιές και κάποια στιγμή πηγαίναμε σπίτι μας. Τώρα όμως αυτό άλλαξε. Προχωρήσαμε. Θέλουμε να κερδίσουμε για όλη την Αφρική, για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Να δείξουμε ότι μπορεί να κερδίσει και κάποιος άλλος. Γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος να παίξεις."
(Ουαλίντ Ρεγκραγκί, προπονητής του Μαρόκου)
- "Το γκολ απέναντι στην Αργεντινή ήταν το καλύτερο της καριέρας μου εξαιτίας του τρόπου που μπήκε και της σημασίας του αγώνα. Από παιδί ονειρευόμουν πως παίζω σε ένα Μουντιάλ. Μετά τη δεύτερη επαφή και το κόψιμο προς τα μέσα ήμουν βέβαιος ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάει κάτι στραβά. Με τίποτα. Είχα δώσει τα πάντα και ήταν λες και όλη μου η ζωή με οδηγούσε σε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή."
(Ντένις Μπέργκαμπ)
- ''Διάβασα πολλά πράγματα και μου ήρθαν πολλές αναμνήσεις για τον Σίνισα και κάτι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα και με έκανε να σκεφτώ πάρα πολύ...
«Ξεχωριστό άτομο, σε έναν κόσμο χαρακτήρων».
Λοιπόν, νομίζω ότι κανένας άλλος ορισμός δεν μπορεί να τον περιγράψει καλύτερα από αυτόν.
Από τότε που σταμάτησα να παίζω, ήρθαμε πολύ κοντά και περάσαμε πολύ χρόνο μαζί, αξέχαστες στιγμές από τις οποίες μπορούσα πάντα να αντλήσω κάτι σε ανθρώπινο επίπεδο, απο τη γιγάντια καρδιά του, αλλά και απο τη σκληρότητά του.
Παρότι είχε στο μυαλό του τα πάντα αυτή την περίοδο, μετά το ντέρμπι με τη Μόντενα με πήρε για να με εμψυχώσει μετά την ήττα, τη στιγμή που αντίθετα, έπρεπε να τον σκεφτόμαστε εμείς, μένοντας κοντά του.
Αυτό είναι το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα, του ποιος ήταν ο Σίνισα Μιχαίλοβιτς.''
(Ντανιέλε Ντε Ρόσι)
- ''Δεν ήμουν συνηθισμένος να ακούω βρισιές και απειλές στα κοινωνικά δίκτυα, ήταν κάτι που δεν μπορούσα να διαχειριστώ, όπως και δεν μπορούσα να διαχειριστώ τα λάθη που έκανα κατα την διάρκεια ενός αγώνα.
Μίλησα με ψυχολόγο και απελευθερώθηκα.
Όλοι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να μιλάνε με ψυχολόγο απ'την στιγμή που υπάρχουν μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αυτή η επαφή με τον κόσμο που είτε σε ανεβάζει, είτε σε κατεβάζει ψυχολογικά!''
(Εμιλιάνο Μαρτίνεζ)
- "Σήμερα ζω καλά, αλλά ξέρω πώς είναι όταν έχεις λίγα να φας.
Ως παιδί μου άρεσαν οι μπανάνες, αλλά δεν είχαμε λεφτά.
Η μητέρα μου, μου αγόραζε μία και έπρεπε να τη μοιραστώ με τον αδερφό μου.
Της είπα μια φορά ότι θα αγοράσω ένα φορτηγό μπανάνες όταν πλουτίσω και θα τις φάω όλες εγώ.
Σήμερα πηγαίνω σε εστιατόρια και διαλέγω τα καλύτερα πιάτα. Πίνω καλό κρασί, αλλά τίποτα δεν θα ξεπεράσει τη γεύση αυτών των μπουκιών μπανάνας.
Γι' αυτό δεν μου έλειψε τίποτα από τους γονείς μου και ο πλούτος που θα αφήσω στα παιδιά μου δεν είναι οικονομικός, έχει να κάνει με αξίες και μάθηση.
Ειλικρίνεια, πίστη και θυσία...
Θα πρέπει να ιδρώσουν και το επίθετό τους δεν θα είναι αρκετό, το ξέρουν πολύ καλά.''
(Σίνισα Μιχαίλοβιτς)
- «Βαρέθηκα να βλέπω δάκρυα σε τουρνουά είτε παίδων είτε αντρών, δεν ξέρω γιατί κλαίνε.
Πρέπει να αρχίσουν όλοι να αντιμετωπίζουν την ήττα, να συγχαίρουν τον αντίπαλό τους και να μαθαίνουν στα παιδιά να μην κλαίνε.
Παρά την ήττα, πρέπει να σηκωθείς και να συγχαρείς τον νικητή».
(Λουί Ενρίκε)
- "Η μητέρα μου είναι τα πάντα για μένα.
Μας μεγάλωσε όλους μόνη της και θυσίασε τη ζωή της για τη δική μας.
Μια μέρα είπα στη μαμά μου...
''Άφησε με να επικεντρωθώ στο ποδόσφαιρο και θα δείς ότι σε ενάμιση χρόνο θα κερδίσω τόσα χρήματα ώστε να μην χρειάζεται να δουλεύεις τόσο σκληρά.''
Ήθελα η μητέρα μου να ξεκουραστεί και να απολαύσει την ζωή της, πιστεύω ότι της έδωσα μεγάλη χαρά!''
(Σοφιάν Μπουφάλ)
- 'Ως παιδί υπέφερα πολύ.
Δεν είχαμε χρήματα και δύσκολα έβρισκα τρόπους να πηγαίνω για προπόνηση.
Γι ‘ αυτό το όνειρό μου είναι να δω έναν κόσμο ελεύθερο από βία, πείνα και φτώχεια.”
(Ρονάλντο)
- «Μία ημέρα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θα νομίσεις ότι έχεις φτάσει στα όρια σου. Όταν αγγίξεις αυτό το όριο και πεις μέχρι εδώ, τότε κάτι ξαφνικά συμβαίνει και μπορείς να πάς λίγο παρακάτω.
Με τη δύναμη του μυαλού, την αποφασιστικότητα και το ένστικτο μπορεί να πετάξεις ψηλά».
(Άιρτον Σένα)
- «Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Τσακώθηκα με τον Πάπα επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες, και μετά άκουσα τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχούσε για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι!»
(Ντιέγκο Μαραντόνα)
Sicario
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου