Mundial 2018…Power Ranking

Ξεκινάει η γιορτή του ποδοσφαίρου. Πέρασαν κιόλας τέσσερα χρόνια από τη βραδιά που η Γερμανία στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια, στα γήπεδα της Βραζιλίας, νικώντας στον τελικό την Αργεντινή του Λίο Μέσι. Η Ρωσία, αυτή τη φορά, θα φιλοξενήσει τα αστέρια του ποδοσφαίρου, σε ένα μήνα γεμάτο μπάλα. Το ποδόσφαιρο σε επίπεδο εθνικών ομάδων έχει μείνει πίσω σε σχέση με το ποδόσφαιρο των συλλογών. Το Μουντιάλ έχασε την πρωτοκαθεδρία, στο ενδιαφέρων των φιλάθλων, από το Champions league. Παρόλα αυτά και επειδή οι μεγάλοι παίκτες εκπροσωπούν τα εθνικά χρώματα το κίνητρο είναι τεράστιο. 

   Οι εθνικές ομάδες παίζουν σε άλλες ταχύτητες και βρίσκονται πιο πίσω, συγκριτικά με τους κορυφαίους συλλόγους. Παρουσιάζουν μια διαφορετική οπτική για το ποδόσφαιρο αν και κανείς δεν περιμένει να παρουσιαστεί κάτι νέο, σε επίπεδο τακτικής, στο παγκόσμιο κύπελλο. Οι παίκτες είναι πλέον, όλοι γνωστοί, το πολύ πολύ κάποιοι εξ αυτών να κάνουν το ξεπέταγμα τους στη διοργάνωση. Το διάστημα της προετοιμασίας, όπου κάθε ομάδα δουλεύει μαζί, είναι μικρό. Οι κορυφαίοι κόουτς απουσιάζουν και παρακολουθούν από τη τηλεόραση, στις διακοπές τους, τη διοργάνωση.

    Όπως όλος ο πλανήτης, έτσι και γω, περιμένω να δω αν θα είναι «η ώρα» του Μέσι. Αν θα καταφέρει ο μεγάλος Αργεντινός να σηκώσει κούπα και να μπει στο πάνθεον. Δίπλα στον Μαραντόνα και στον Πελέ.

    Πάμε να ρίξουμε μια μικρή ματιά στις ομάδες, πηγαίνοντας όμιλο με όμιλο. Σημαντικό ρόλο θα παίξει η κούραση των μεγάλων παικτών που είναι καταπονημένοι από τα μεγάλα πρωταθλήματα. Το Μουντιάλ δεν είναι Γιούρο και δύσκολα θα δούμε κάποια έκπληξη να παίρνει κούπα. Άντε μέχρι την τετράδα…..Οι συνήθης ύποπτοι είναι τα φαβορί. Βραζιλία, Αργεντινή, Γερμανία, Ισπανιά, Γαλλία και άντε και η Αγγλία.

                                   

1^ος  όμιλος

Ρωσία :  Η διοργανώτρια. Συνηθίζεται η γηπεδούχος να προχωράει στη διοργάνωση. Δε δείχνει όμως, ετούτη η ομάδα της Ρωσίας να έχει τη δυνατότητα να φτάσει ψηλά. Στον πάγκο της ο 54χρονος Στάνισλαβ Τσερτσέσοφ, μετά τα αποτυχημένα περάσματα, ακριβοπληρωμένων  ξένων κόουτς, όπως ο Καπέλο. Η ομάδα παρουσιάστηκε κακή στα φιλικά παιχνίδια και δεν πείθει. Στο ρόστερ υπάρχει ακόμα ο 38χρονος Ιγκνάσεβιτς, αλλά και ο 34χρονος Ζιρκόφ. Επιθετικά θα βασιστεί στον Σμολόφ. Κανείς παίκτης δεν αγωνίζεται σε κορυφαίο ευρωπαϊκό σύλλογο. Στόχος η πρόκριση από τον όμιλο και στα νοκ άουτ βλέπουμε…..

Σαουδική Αραβία :   Με τον Ισπανο- Αργεντινό Χ.Α. Πίτσι στον πάγκο της, στα 50 του ο πρώην προπονητής της Χιλής, με την οποία κατέκτησε το τελευταίο και 2^ο συνεχόμενο για τη χώρα, Κόπα Αμέρικα. Με παίκτες όχι ιδιαίτερα γνωστούς και που δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο στο πρόσφατο φιλικό με την εθνική μας. Βασίζεται στον 31χρονο  φορ Μοχάμεντ Αλ Σαλχάουϊ, που είχε 16 γκολ στα προκριματικά της Ασίας και στον μέσο Οτάιφ. Θα προσπαθήσει να αποφύγει τις συντριβές.

Αίγυπτος :  Η ομάδα που έχει στις τάξεις της τον πιο φορμαρισμένο ποδοσφαιριστή της σαιζόν που μόλις τελείωσε, τον Μο Σαλάχ, ο οποίος κληρονόμησε τον τραυματισμό στον ώμο στον τελικό του Champions league, στην περιβόητη, πλέον, φάση με τον Ράμος. Είναι αμφίβολος για το πρώτο ματς κόντρα στην Ουρουγουάη. Στον πάγκο, ο γνωστός μας, Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Με επιτυχίες στο παλμαρέ του και λάτρης του σφιχτού 4-4-2. Η ικανότητα του στο τακτικό κομμάτι δίνει ελπίδες στη χώρα ώστε να χτυπήσει πρόκριση από τον όμιλο. Στο τέρμα θα παίξει ο 45χρονος (!!!) Ελ Χαντάρι, στα χαφ ο Κούπερ περιμένει πολλά από τον Ελνένι της Άρσεναλ, στην άμυνα δεσπόζει ο Αχμέντ Χεγκάζι, ενώ στην ομάδα βρίσκονται οι γνωστοί μας Αμρ Ουάρντα και Σιγκαμπάλα.

Ουρουγουάη :  Το φαβορί του ομίλου. Ομάδα με καλή παρουσία στις τελευταίες διοργανώσεις. Στον πάγκο συνεχίζει από το 2006, ο Όσκαρ Ταμπάρεζ που παίζει το αγαπημένο του 4-3-3. Μικρές αλλαγές στην ομάδα που το 2010 στη Νότια Αφρική, έφτασε στην 4αδα. Απλά οι παίκτες μεγάλωσαν. Ο Φορλάν έχει σταματήσει, ενώ αποκλείστηκαν από την αποστολή οι Αρεβάλο Ρίος και Λοδέιρο. Οδηγοί στην προσπάθεια οι Καβάνι και Λουϊς Σουάρεζ στην επίθεση και ο Ντιέγκο Γκοντίν στην άμυνα. Κυρίως όμως θα βασιστεί στη συνοχή, την αυταπάρνηση και το λατινοαμερικάνικο πάθος στο παιχνίδι της.

2^ος  όμιλος

Πορτογαλία:   Η πρωταθλήτρια Ευρώπης, ομάδα του «δικού μας» Φερνάντο Σάντος. Με αμυντική τακτική προσέγγιση και την παρουσία του CR7 στο ρόστερ της. Ιδιαίτερα ταλαντούχα από τη μέση και μπροστά, με ταχύτατους παίκτες, όπως οι Γκονζάλο Γκέντες, Μπερνάντο Σόλβα και Ζέλσον Μάρτινς. Αναμένεται ροτέσιον από αγώνα σε αγώνα από τον Σάντος με στόχο την 8αδα. Πολλά εξαρτώνται από την κατάσταση του Κριστιάνο.

Ισπανία :  Μια από τις πλέον ταλαντούχες ομάδες της διοργάνωσης. Με ποιότητα και βάθος. Διαθέτει παίκτες παγκόσμιας κλάσης σε κάθε θέση. Στον πάγκο ο Λοπετέγκι που διαδέχτηκε τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, βασίζεται σε παίκτες της ΡΕΑΛ, της Μπάρτσα, της Ατλέτικο, αλλά και της Σεβίλλης και της Βαλένθια. Ομάδες που έχουν σαρώσει της κούπες του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα, τα τελευταία χρόνια. Διαθέτει ομοιογένεια και ένα κράμα έμπειρων και νεαρών ταλαντούχων παικτών. Δεσπόζει η παρουσία του Ινιέστα, στην τελευταία μεγάλη του διοργάνωση. Αν ο Ντιέγκο Κόστα καταφέρει να συνδεθεί με την υπόλοιπη ομάδα και κάνει εύκολη την υπόθεση γκολ, οι Ισπανοι διαθέτουν ομάδα για κούπα.

Μαρόκο:  Ξανά σε τελική φάση Μουντιάλ, 20 χρόνια μετά. Από το 1998 και τα γήπεδα της Γαλλίας. Στον πάγκο ο 49χρονος, Γάλλος Εβρέ Ρενάρ. Προπονητής που απασχολείται ως εθνικός κόουτς σε Αφρικανικές ομάδες. Διαθέτει ταλέντο με τους Μπενάτια, Μπελχαντά και Ζίγιτς να ξεχωρίζουν στο ρόστερ της και τον Καρσελά να βρίσκεται σε αυτό. Δύσκολα θα απειλήσει κάποιο από τα δύο φαβορί του ομίλου, Ισπανία – Πορτογαλία και ελπίζει απλά σε καλή παρουσία.

Ιράν :   Με τον Κάρλος Κεϊρόζ στον πάγκο και τους τρεις»Έλληνες» στο ρόστερ του, Μασούντ, Ανσαριφάντ και Χατζισαφί. Βασίζεται στην επίθεση του, με τους Ανσαριφάντ και Αζμούν αλλά δεν είναι ομάδα για μεγάλα πράγματα. Οτιδήποτε περισσότερο από τη συμμετοχή στον όμιλο θα αποτελέσει σούπερ έκπληξη.

3^ος  όμιλος

Γαλλία :      Ταλαντούχα ομάδα, με σουπερ ποιοτικούς παίκτες και τον αρχηγό της πρωταθλήτριας ομάδας του ’98 στον πάγκο της. Ο Ντιντιέ Ντεσάμπ αρέσκεται να παίζει με 4-3-3, το οποίο αλλάζει ενίοτε και σε 4-4-2. Ομάδα με καλή κυκλοφορία της μπάλας. Στα χαφ η παρουσία τον Ενκολό Καντε και Πογκμπά αποτελεί εγκύηση. Στην επίθεση ο Ντεσάμπ βασίζεται στον Γκριεζμάν, ενώ και ο Εμπαπέ μπορεί να κάνει τη διαφορά. Φαίνεται να λείπει από την ομάδα το «πνεύμα νικητή» παρότι διαθέτει παίκτες top class και με προσωπικότητα. Μπορεί 4αδα.

Αυστραλία:   Με τον έμπειρο Ολλανδό Μπερτ Φαν Βάρβάικ στον πάγκο της. Ακόμα βασίζεται στον 38χρονο Τιμ Κέχιλ η ομάδα και αυτό λέει πολλά. Ταβάνι της ο όμιλος, αν και δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος για κανένα. Είναι ομάδα που βγάζει τρεξίματα και δυσκολεύει κάθε αντίπαλο.  Αξίζει προσοχής ο επιθετικός Άντριου Νταμπούτ και ο 33χρονος χαφ Γιεντινάκ.

Περού:   Με τον 60χρονο Αργεντινό Γκαρέρα στον πάγκο του. Τελευταία στιγμή επιτράπηκε η συμμετοχή του φορ Πάολο Γκερέρο που είναι ότι καλύτερο διαθέτει η ομάδα, παρότι στα 33 του. Από το 1982 είχε να εμφανιστεί σε Μουντιάλ το Περού, το οποίο δε «βγάζει» τους παιχταράδες του παρελθόντος. Ο κόουτς παίζει με 4-2-3-1, το οποίο γίνεται 4-4-2, όταν θέλει γκολ, περνώντας τον 34χρονο Φαρφάν δίπλα στον Γκερέρο. Αξίζει προσοχής ο εξτρέμ Έντισον Φλόρες.

Δανία:   Με τον Νορβηγό Άντε Χαρεϊντε, στα 64 του, στον πάγκο της. Λείπει από την ομάδα το star quality άλλων εποχών, αλλά ακόμα και τώρα διαθέτει παίκτες που παίζουν σε καλές ευρωπαϊκές ομάδες και στα μεγάλα πρωταθλήματα. Βασίζεται στη δύναμη. Φυσικό επακόλουθο μιας και διαθέτει παίκτες όπως οι Κάιερ – Ντιλέινι – Πόουλσεν – Γιόργκεσεν. Την ποιότητα προσθέτει σε μεγάλο βαθμό ο Κρίστιαν Έρικσεν της Τότεναμ που είναι ο κινητήριος μοχλός της ομάδας. Αν δεν προκριθεί από αυτόν τον όμιλο θα είναι αποτυχία.

4^ος  όμιλος

Αργεντινή :   Όλος ο πλανήτης περιμένει να σηκώσει ο Μέσι την κούπα ώστε να θεωρείται και επίσημα ισάξιος ή ακόμα και καλύτερος του Ντιέγκο Μαραντόνα. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη σωματική του κατάσταση και από την αντοχή του στην πίεση. Σημαντικό το να πάρει βοήθεια από τους συμπαίκτες του. Στον πάγκο ο Χόρχε Σαμπαόλι. Δημιούργησε την ομάδα της Χιλής και είχε επιτυχημένο πέρασμα από τη Σεβίλλη. Παίζει ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού. Με τρεις κεντρικούς αμυντικούς με τα μπακ να ανεβαίνουν ψηλά. Η Αργεντινή δε διαθέτει επιθετικογενή μπακ. Ο Μέσι θα παίξει κοντά στον φορ σε ελεύθερο ρόλο. Απαραίτητο να βρουν το γκολ οι Ιγκουαϊν και Αγκουέρο. Είναι ομάδα που πάει για κούπα, με τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στον κόσμο στις τάξεις της.

Ισλανδία:  Τους είδαμε στο Γιούρο της Γαλλίας πριν 2 χρόνια. Πάθος, τρέξιμο, δύναμη. Πήρε την 6^η θέση όμως !  Μια χώρα με μόλις 350.000 κατοίκους. Με τον Χέιμιρ Χάλγκιμσον στον πάγκο, τον Γκίλφι Σίγκουρτσον της Έβερτον μεγάλο αστέρι και κραυγές Βίκινγκ από την εξέδρα. Μπορούν να βάλουν δύσκολα σε οποιονδήποτε.

Κροατία :    Ομάδα που διαθέτει παιχταράδες. Με τον Ζλάτκο Ντάλιτς στον πάγκο της και αν τα αστέρια της δεν παρουσιαστούν ξεζουμισμένα από την κούραση και τα πολλά παιχνίδια με τους συλλόγους τους, είναι για μεγάλα πράγματα η ομάδα. Δεν διαθέτει βάθος.  Διαθέτει, όμως,  τέχνη και μπαλαδοσύνη από τη μέση και μπροστά, με τον Μόντριτς να θεωρείται ο καλύτερος χαφ στον κόσμο. Προβλήματα στην άμυνα με τους Λόβρεν και Μίτροβιτς να μη «δένουν» καλά. Στόχος να χτυπήσει πρωτιά στον όμιλο για να αποφύγει τη Γαλλία στους «16».

Νιγηρία:  Νεανική ομάδα χωρίς το star quality του παρελθόντος. Με χαμηλό μ.ο. ηλικίας.  Έχει κάποιους εξαιρετικούς παίκτες, με εμπειρίες, όπως ο αρχηγός Όμπι Μίκελ ή ο Ιβόμπι της Άρσεναλ.  Στον πάγκο ο 64χρονος, Γερμανός Γκέρνοτ Ρορ, που δουλεύει εδώ και χρόνια σε εθνικές ομάδες της Αφρικανικής Ηπείρου. Δε νομίζω ότι έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει την ανωτερότητα των Αργεντινή και Κροατία. 

5^ος  όμιλος

Βραζιλία:  Πάντα κατεβαίνει ως φαβορί. Τα πέντε τρόπαια και οι ομάδες που έχει παρουσιάσει κατά καιρούς το δικαιολογούν. Έχασε τον τίτλο στην έδρα της στην προηγούμενη διοργάνωση και μάλιστα με εμφατική 7αρα στον ημιτελικό από τη Γερμανία. Στον πάγκο της ο Τίτι, ένας ιδιαίτερα πετυχημένος προπονητής όσο εργάστηκε σε Βραζιλιάνικους συλλόγους, με τίτλους τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνή επίπεδο. Διαθέτει εξαιρετικούς παίκτες και το ερώτημα είναι αν θα καταφέρουν να γίνουν ομάδα. Να ωριμάσουν ως σύνολο. Αναμφισβήτητος ηγέτης ο Νέιμαρ, προέρχεται από 3μηνη αποχή λόγω τραυματισμού και καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί ως ισάξιος δίπλα στους Μέσι και Κριστιάνο.

Ελβετία:  Έμπειρη και σκληροτράχηλη ομάδα. Με ομοιογένεια και παίκτες που παίζουν χρόνια μαζί. Με τον Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς στον πάγκο της στα 54 του, Βοσνιακής καταγωγής. Δύσκολα δέχεται το γκολ αλλά και εξίσου δύσκολα το πετυχαίνει. Αν βρει λύση στο γκολ θα πάει στους «16». Ο 21χρονος Μπριλ Εμπολό αποτελεί την ελπίδα στην επίθεση. Ενώ ξεχωρίζουν οι Γκρανίτ Τσάκα και Σερντάν Σακίρι.

Κόστα Ρίκα:  Στο προηγούμενο Μουντιάλ ήταν καταπληκτική και έφτασε έως τους «8», βασιζόμενη στην άμυνα της και στον τερματοφύλακα Κέιλορ Νάβας. Διαθέτει λίγους παίκτες με ευρωπαϊκή εμπειρία αλλά είναι «ομάδα». Βασίζεται πολύ στον Τζόελ Κάμπελ και στον Μπράιαν Ρουϊς από τη μέση και μπροστά. Στον πάγκο της ο Όσκαρ Ραμίρεζ.

Σερβία:  Ομάδα με πολύ ταλέντο αλλά απρόβλεπτη λόγω θεμάτων που πάντα προκύπτουν λόγω χαρακτήρα, ιδιοσυγκρασίας και κουλτούρας. Ο προηγούμενος προπονητής της, ο Μούσλιν, δεν υπολόγιζε σε όλα τα προκριματικά και δεν καλούσε τον παιχταρά Μιλίνκοβιτς –Σάβιτς. Έτσι αναγκαστικά, η ομοσπονδία έδωσε τα ηνία στον Μίλαν Κρστάιτς, στην πρώτη του προπονητική δουλειά, ενισχύοντας το σταφ με πιο έμπειρους βοηθούς, όπως ο κόουτς Ράσταβατς της Ξάνθης ! Η ομάδα διαθέτει έμπειρους και υψηλού επιπέδου παίκτες, όπως ο Νεμάνια Μάτις και έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την πρόκριση από τον όμιλο.

6^ος  όμιλος

Γερμανία:  Ο Γιοακίμ Λεβ συνεχίζει στον πάγκο της όντας παγκόσμιος πρωταθλητής. Στο ρόστερ της ομάδας έχουν γίνει αρκετές αλλαγές, με παίκτες που μπαίνουν τώρα στην ομάδα ή άλλους που έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος τους. Παρόλα αυτά, έχει διατηρηθεί ένας κορμός βασικών παικτών που ξέρουν το δρόμο για να οδηγήσουν την ομάδα ψηλά.  Ο Λεβ παίρνει ρίσκο εμπιστευόμενος στο τέρμα τον Μάνουελ Νόιερ που έχασε όλη τη σαιζόν λόγω τραυματισμού. Αν του βγει, ο Νόιερ μπορεί να κάνει τη διαφορά. Στόχος τα ημιτελικά, με κυνισμό και οργανωμένο παιχνίδι. Κλασσική Γερμανία !

Μεξικό:  Με τον Χ.Κ. Οσόριο στον πάγκο του από το 2015 και με την ομάδα να πραγματοποιεί εξαιρετικά προκριματικά όπου εξασφάλισε την πρόκριση με πρωτιά και ωραίο ποδόσφαιρο. Διαθέτει ταχύτητα και τέχνη από τη μέση και μπροστά, με τον Ίρβινγκ Λοσάνο να ξεχωρίζει.  Πάντα είχε ταλέντο το Μεξικό αλλά πάντα κάτι δεν του επέτρεπε να κάνει το βήμα παραπάνω. Δύο μόλις φορές είδε 8αδα και αυτές εντός έδρας το ’70 και το ’86…..

Σουηδία:   Χωρίς Ζλάταν μετά από 15 χρόνια. Μάλλον σωστά και ας φωνάζει ο ίδιος. Υπό την καθοδήγηση του Άντερσον πήρε την πρόκριση αφήνοντας πίσω στον όμιλο την Ολλανδία και αποκλείοντας στα μπαράζ την Ιταλία. Χωρίς Ζλάταν. Με τον Μπεργκ να ηγείται της επίθεσης, πετυχαίνοντας 8 γκολ στα προκριματικά. Η ομαδικότητα, το υψηλό επίπεδο συνοχής,  είναι το όπλο των Σουηδών με τον Φόσμπεργκ της Λειψίας να ξεχωρίζει στη μεσαία γραμμή.

Νότια Κορέα:   Με τον λιγάκι «περίεργο» Σιν Ταε Γογκ στον πάγκο της πέρασε δύσκολα ως 2^η από τα προκριματικά της Ασίας. Τρέχει ως ομάδα αλλά ως εκεί. Πολύ αδύναμη. Βασίζεται στον Χέουγκμιν Σον της Τότεναμ .  Επιτυχία η συμμετοχή στον όμιλο. Έκπληξη οτιδήποτε άλλο.

7^ος  όμιλος

Βέλγιο:  Με τον Ισπανό Ρομπέρτο Μαρτίνεθ στον πάγκο ο οποίος είχε μια επιτυχημένη θητεία στην Έβερτον. Ομάδα με ποιότητα, που παίζει επιθετικά και βασίζεται στην τριάδα Αζάρ- Μεέρτενς – Λουκάκου. Ο Μαρτίνεθ παίζει με 3-4-3 μην έχοντας κλασικό αριστερό μπακ και στη θέση χρησιμοποιεί τον Καράσκο. Δε νομίζω ότι ταιριάζει αυτή η διάταξη στην ομάδα που έχει βαρύς και αργούς σέντερ μπακ. Η ποιότητα της θα τη βοηθήσει να προχωρήσει μέχρι την 8αδα, αλλά δεν έχει τη φανέλα για παραπάνω. Ο Αζάρ έχει λάβει το χρίσμα του ηγέτη και καλείται να οδηγήσει την ομάδα ως το τέλος του δρόμου. Το ερώτημα είναι αν θα τα καταφέρει…..

Παναμάς:  Με τον 62χρονο, Κολομβιανό Χέρμαν Γκόμεζ στον πάγκο του, πήρε μια ανέλπιστη πρόκριση μιας και οι Η.Π.Α. έδειξαν να μη θέλουν να πάνε στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Ξεχωρίζουν οι Ρομάν Τόρες στην άμυνα και ο Γκάμπριελ Γκόμες στα χαφ. Η συμμετοχή στον όμιλο τερματίζει τις φιλοδοξίες του.

Τυνησία:  Ο 55χρονος Ναμπίλ Μααλούλ  στον πάγκο. Είναι η Τρίτη ομάδα της Βόρειας Αφρικής σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο. Δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο και σε έναν όμιλο με Βέλγιο και Αγγλία οι ελπίδες του εξανεμίζονται. Θα λείψει το αστέρι της ομάδας, ο Γιουσέφ Μασκνί λόγω τραυματισμού και από εκεί και πέρα ξεχωρίζουν ο Χαζρί της Ρεν και ο Σλιτί της Ντιζόν.

Αγγλία:  Με τον σχετικά άπειρο Σαουθγκέιτ στον πάγκο και πολύ Τότεναμ στο ρόστερ. Η ομάδα θα στηριχθεί στο δίδυμο Κέιν – Ντελέ Αλί επιθετικά και θα βγάλει τρεξίματα για να καλύψει τα όποια αμυντικά κενά. Τα τρξίματα είναι ο πυλώνας της φιλοσοφίας κάθε Βρετανού κόουτς.  Δεν την συγκαταλέγω στα φαβορί αλλά μπορεί μέχρι την 8αδα. Χωρίς μεγάλο τερματοφύλακα και με ψηλούς και αργούς κεντρικούς αμυντικούς θα έχει θεματάκια απέναντι σε ομάδες με κύριο χαρακτηριστικό την τεχνική τους. Επίσης δε θα μπορεί να ελέγξει, εύκολα, παιχνίδια απέναντι σε θεωρητικά λιγότερο ποιοτικούς αντιπάλους, μέσα από την άμυνα της.

8^ος  όμιλος

Πολωνία: Με τον 60χρονο Άνταμ Ναβάλσκα στον πάγκο της και μεγάλο αστέρι τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Στην άμυνα βασίζεται στον Γκλικ της Μονακό που τελικά πρόλαβε να ξεπεράσει τον τραυματισμό του και στα χαφ στον Ζιελίνσκι της Νάπολι. Διαθέτει ποιότητα αλλά ο Λέβα, γύρω από τον οποίο χτίστηκε η ομάδα,  δεν μπορεί να φτιάξει φάσεις μόνος του και να πάρει πάνω του την ομάδα. Θέλει τη μπάλα έτοιμη για να σκοράρει. Δεν τη βλέπω για μακριά, αν περάσει από τον όμιλο.

Σενεγάλη:  Με τον 42χρονο Αλιού Σισέ στον πάγκο, πρώην αρχηγός της ομάδας. Με Σάνιο Μανέ (Λίβερπουλ) και Κεϊτά – Μπαλντέ (Μονακό) στην επίθεση και τον Κουλιμπαλί της Νάπολι στην άμυνα δεν είναι αμελητέα ως ομάδα, μιας και όλοι οι παίκτες της παίζουν σε ευρωπαϊκούς συλλόγους. Διαθέτει ταχύτητα και δύναμη και μπορεί να προκριθεί από αυτόν τον όμιλο.

Κολομβία:  Με τον 68χρονο Χοσέ Πέκερμαν ατον πάγκο από το 2012. Στόχος η 8αδα αφού διαθέτει ταλέντο αλλά και star quality. Με Χάμες Ροντρίγκεζ, Ρανταμέλ Φαλκάο, Οσπίνα στο τέρμα, Ντάβινσον Σάντσεζ (Τότεναμ) στην άμυνα, Κουαρδάδο – Μπάκα – Μουριέλ στην επίθεση, δεν υστερεί σε κάτι. Το θέμα είναι ότι δεν διαθέτει τη φανέλα για το παραπάνω βήμα. Να κερδίσει εκείνο το ματς στα νοκ άουτ απέναντι σε αντίπαλο με βαριά φανέλα που θα τη βάλει στο δρόμο για την κούπα. Αυτό που έχει κάνει η Ουρουγουάη για παράδειγμα. Ίσως αυτή η διοργάνωση να είναι η ευκαιρία της.

Ιαπωνία:  Αφού η ομοσπονδία απρόσμενα απέλυσε τον Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς, την ομάδα ανέλαβε ο Ακίρα Νισίνο, που υποσχέθηκε πειθαρχία…..Διαθέτει παίκτες που πρωταγωνιστούν στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ξεχωρίζουν οι Ναγκαμότο, Σακάι, Χασέμπε, ο φορ Οκαζάκι, ο Σλιντσι Κανγκάβα και ο Κεϊσούκε Χόντα. Μπορεί να διεκδικήσει πρόκριση από τον όμιλο.

     Αυτά…..Με πινιελιές, δώσαμε μια εικόνα των 32 ομάδων αυτού του Μουντιάλ. Πριν ξεκινήσουν τα ματς δε μπορείς να πεις πολλά πράγματα Τα φιλικά, τις περισσότερες φορές, δεν αποτελούν ασφαλές δείγμα για την εικόνα μιας ομάδας στα επίσημα παιχνίδια. Η κούραση, σωματική και πνευματική, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία της διοργάνωσης. Στόχος κάθε ομάδας είναι να ρολάρει μέσα στο τουρνουά και όσο προχωρούν τα ματς, ώστε να είναι στην καλύτερη κατάσταση στην τελική ευθεία. Αύριο ξεκινάει….

                                                                                                                        SAM

Προπονητές στην Ευρώπη…..

Με τον τελικό του Champions league ολοκληρώθηκε και η φετινή σαιζόν στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Και πριν τον τελικό είχε ξεκινήσει ουσιαστικά η off season και οι ομάδες υλοποιούσαν το σχεδιασμό τους για την επόμενη χρονιά. Παρατηρούμε ότι οι μεγάλες ομάδες της Ηπείρου, οι πρωταγωνίστριες στα 5 μεγάλα πρωταθλήματα αλλά και στις δύο ευρωπαϊκές συλλογικές διοργανώσεις ξεκινάνε τον σχεδιασμό τους με τον προπονητή. Είτε κρατώντας αυτόν που ήδη έχουν και επεκτείνοντας σε κάποιες περιπτώσεις τη συνεργασία τους, είτε προχωράνε σε αλλαγή και παραδίδουν τα κλειδιά της ομάδας σε νέο κόουτς. Είχαμε μέχρι στιγμής αρκετές αλλαγές και πάμε να ρίξουμε μια βαθιά στις κινήσεις που έχουν γίνει σε Αγγλία- Ισπανία – Ιταλία – Γερμανία – Γαλλία…..

Πρέμιερ Λιγκ

Μαντσεστερ Σίτι: Στη Σίτι αναμενόμενα παραμένει ο Πεπ, με τη διοίκηση μάλιστα να σπεύδει να επεκτείνει το συμβόλαιο του μέχρι το 2021 κάνοντας τον ακριβότερο προπονητή στον κόσμο. Στη 2^η σαιζόν του Πεπ η Σίτι έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο, εξασφάλισε νωρίς τον τίτλο στην Αγγλία, έφτασε τους 100 βαθμούς στο πρωτάθλημα, πέτυχε 106 γκολ που αποτελεί ρεκόρ, είχε  32 νίκες συνολικά, επίσης ρεκόρ και 16 νίκες εκτός έδρας, επίσης ρεκόρ !  Δεν κατάφερε να κάνει την υπέρβαση στο Τσάμπιονς Λιγκ όπου έμεινε έξω στα προημιτελικά από τη Λίβερπουλ. Αυτός θα είναι και ο στόχος του χρόνου. Η ομάδα έχει αφομοιώσει το στιλ παιχνιδιού του Πεπ και χρειάζεται λίγες ποιοτικές ενέσεις για το παραπάνω βήμα. Με παίκτες ηγέτες και με προσωπικότητα πιστεύω.

Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ: Ούτε στη Γιουνάιντεντ θα υπάρξει αλλαγή προπονητή και θα συνεχίσει για 3^η σαιζόν ο Μουρίνιο. Η ομάδα δεν έθελξε με το ποδόσφαιρό της και δεν κατέκτησε κάποιον τίτλο. 2^η στην Πρέμιερ, αποκλείστηκε από τη Σεβίλλη στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ και έχασε τον τελικό του κυπέλλου από την Τσέλσι. Η ομάδα δεν μπορεί να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο, αδυνατεί να παράγει φάσεις και να δημιουργήσει. Υστερεί σε παίκτες με προσωπικότητα και ο Μουρίνιο δείχνει ξεπερασμένος και κολλημένος σε εμμονές. Δεν παίζει το ματς στο μυαλό του όπως παλιότερα. Ακόμα και ο επί 17 χρόνια βοηθός του, Ρούι Φαρία, τον εγκατέλειψε. Η επόμενη σαιζόν θα είναι η τελευταία του ευκαιρία.

Τότεναμ:  Για 3^η σερί σαιζόν μπαίνουν στην 1^η τετράδα της Πρέμιερ οι Λονδρέζοι, παρουσιάζοντας και φέτος ωραίο ποδόσφαιρο. Στο Τσάμπιονς Λιγκ αποδείχτηκε πολύ βαριά γι αυτούς η φανέλα της Γιούβε, παρά το θετικό αποτέλεσμα στο 1^ο ματς στο Τορίνο. Ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο ανανέωσε έως το 2023. Αν κρατήσει αναλλοίωτο το ρόστερ της, καθώς πολλοί μεγάλοι, ευρωπαϊκοί σύλλογοι κοιτάζουν τους παίκτες της, του χρόνου είναι η ώρα να μπει στους τίτλους. Να κατακτήσει κάτι επιτέλους. Γιατί όχι και το πρωτάθλημα!

Λίβερπουλ:  Στη Λίβερπουλ θα συνεχίσει ο Κλοπ και ίσως υπάρξει και επέκταση συμβολαίου με αύξηση των αποδοχών του, αφού δεδομένα έκανε πολύ καλή δουλειά και δημιούργησε ομάδα. Δεν τον πάνε οι τελικοί. Έχει 6 στους 7 χαμένους. Μάλλον δεν είναι κόουτς, δε βγάζει «λαγούς» κατά τη διάρκεια του ματς, δεν έχει plan B και βασίζεται σε αυτά που έχει δουλέψει με την ομάδα. Στο αρχικό πλάνο. Από εκεί και πέρα η Λίβερπουλ χρειάζεται σημαντική ενίσχυση, χρειάζεται μεγαλύτερο οπλοστάσιο,  για να διεκδικήσει και επιτέλους να κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Αγγλία, ιδίως στη θέση του τερματοφύλακα και ένα χαφ που να ξέρει μπάλα, όχι μόνο να τρέχει αλλά να έχει και δημιουργικές ικανότητες.

Τσέλσι:  Ο Αντόνιο Κόντε αποχαιρέτησε. Στα δύο χρόνια στο Λονδίνο κέρδισε το πρωτάθλημα την 1^η χρονιά και το κύπελλο τη 2^η. Δεν πέτυχε κάτι στην Ευρώπη. Χάλασαν οι σχέσεις του με τον Αμπράμοβιτς, ενώ παράπονα υπάρχουν και από παίκτες του, όπως οι Γουϊλαν, Νταβίντ Λουϊζ…..Για μένα φεύγει επιτυχημένος και αφήνοντας ένα εξαιρετικό ρόστερ, μια καλή ομάδα. Διάδοχος (πιθανόν) ο Μαουρίτσιο Σάρι που έκανε εξαιρετική δουλειά στη Νάπολι και έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Ο Κόντε έπαιζε 3-4-3 και ο Σάρι είναι μετρ στο 4-3-3. Δεν θα είναι δύσκολη η μετάβαση. Ταιριάζει στο υλικό της Τσέλσι το 4-3-3 του Σάρι. Ο Σάρι δεν έχει κατακτήσει κάποιον τίτλο στη μέχρι τώρα καριέρα του και είναι η 1^η φορά που βγαίνει εκτός Ιταλίας. Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πορεία του στην Τσέλσι.

Άρσεναλ:  Μετά από 22 χρόνια ήρθε η ώρα για το αντίο στον Βενγκέρ. Ήταν μια δύσκολη απόφαση για το κλαμπ, η οποία σερνόταν τα τελευταία 2-3 χρόνια. Η ομάδα έμεινε μακριά από τίτλους για πάνω από μια 10ετία, ενώ τα τελευταία 2 χρόνια έμεινε και εκτός Τσαμπιονς Λιγκ, εκτός 4αδας στην Πρέμιερ. Διάδοχος ο Ουνάι Έμερι. Με τρεις σερί κούπες Γιουρόπα Λιγκ με τη Σεβίλλη (!) και προηγουμένως καλή δουλειά για μια διετία στην Αλμερία και μια τετραετία στη Βαλένθια. Απέτυχε στη Σπάρτακ Μόσχας και είχε μέτρια πορεία στην Παρί παρά το φετινό τρεμπλ στη Γαλλία. Του αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο αλλά οι ομάδες του δεν είναι τόσο αφελής όσο ήταν τα τελευταία χρόνια η Άρσεναλ του Βενγκερ. Λάτρης της τακτικής και της ανάλυσης μέσω βίντεο. Του αρέσει να βγάζει νέους παίκτες αλλά όχι μόνο αυτό, κοιτάει και το αποτέλεσμα. Έχει δυνατότητες να πετύχει και να επαναφέρει την Άρσεναλ σε τροχιά τίτλων.

Έβερτον :  Μια κακή σαιζόν για τους «εφοπλιστές». Δεν κάλυψαν το κενό του Λουκάκου, ο Ρούνει τελείωσε από το υψηλό επίπεδο και ο Κούμαν δεν έδωσε το κάτι παραπάνω στην ομάδα. Η χρονιά τελείωσε με τον Σαμ Αλαρντάις στον πάγκο, ο οποίος αποτελεί ήδη παρελθόν. Φαβορί για την επόμενη μέρα φέρεται ο γνωστός μας Μάρκο Σίλβα, στην 3^η του προσπάθεια στην Πρέμιερ Λιγκ. Στην πρώτη του υποβίβασε τη Χαλ, πέρυσι παρά το εκπληκτικό ξεκίνημα, τα θαλάσσωσε στη Γουότφορντ και απολύθηκε, αλλά φαίνεται ότι έχει καλές «άκρες» και βρήκε δουλειά σε παραπάνω ομάδα. Δεν τον πιστεύω ως κόουτς.

Μεγάλο ενδιαφέρον προκαλεί η επιστροφή στην Πρέμιερ του Μανουέλ Πελεγκρίνι, πρωταθλητή το 2014 με τη Σίτι. Ενός κόουτς που έχει κάνει καλή δουλειά στη Βιγιαρεάλ, στην Μάλαγα αλλά και στη ΡΕΑΛ. Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τη νέα προσπάθεια του! 

Πριμέρα Ντιβιζιόν

Μπαρτσελόνα: Ο Βαλβέλδε έκανε νταμπλ. Απέτυχε στο Τσάμπιονς Λιγκ μετά την τραγική βραδιά όλης της ομάδας στη Ρώμη. Έχασε ο αήττητο την προτελευταία αγωνιστική από την Λεβάντε. Δεν εμβάθυνε στο παιχνίδι της Μπάρτσα και λέγεται ότι «τον πήγε» ο Μέσι. Η Μπάρτσα διέθεσε χρήματα για μεταγραφές. Αποχαιρέτησε ο τεράστιος Ινιέστα και το κλαμπ μπαίνει σε μια φάση ανανέωσης. Όλα δείχνουν ότι θα παραμείνει ο Ερνέστο και θα έρθουν παίκτες για να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ. Πολλά εξαρτώνται από το τι θα κάνει ο Μέσι στο Μουντιάλ…..

ΡΕΑΛ Μ. :  Ο Ζιντάν έκανε το three-peat και δεν τον κουνάει κανένας. Μόνο αν θέλει ο ίδιος θα φεύγει. Ότι και να γίνει θα έχει μεγάλη πίστωση χρόνου. Αποδείχθηκε ένας εξαιρετικός διαχειριστής που κάλμαρε τον εγωισμό των star της ΡΕΑΛ και κράτησε τα αποδυτήρια. Στόχευσε εξ αρχής στο Ch.L. όπου με λίγα καλά παιχνίδια παίρνεις τη μεγάλη κούπα. Τον βοήθησε και το ρόστερ, αφού έχει μια ομάδα γεμάτη προσωπικότητες, παίκτες που ζουν για τα μεγάλα παιχνίδια. Ο Ζιντάν έφερε τη δική του ποδοσφαιρική κουλτούρα στη Βασίλισσα και επέβαλε τη νοοτροπία νικητή που πάντα τον διακατείχε, με ένα μανδύα αποφασιστικότητας και δημιούργησε μια ομάδα αποφασισμένη για τη νίκη, με μια σιγουριά που ξεκινούσε από τον πάγκο της. Όσον αφορά τις τάσεις φυγής του Κριστιάνο και του Μπέιλ είναι σε θέση να το διαχειριστεί και αν αποχωρήσει κάποιος εξ αυτών η ομάδα μπορεί να διαθέσει χρήματα για να τον αντικαταστήσει, στοχεύοντας σε παίκτες όπως ο Νέιμαρ, ο Αζάρ κλπ.

Ατλέτικο Μ.:  Ο Σιμεόνε συνεχίζει. Ο Γκριεζμάν φέρεται να πείστηκε να παραμείνει. Πήρε το Γιουρόπα επιστρέφοντας στους τίτλους. Με την επιστροφή του Ντιέγκο Κόστα η ομάδα δείχνει να μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε. Με λίγες κινήσεις από το τοπ επίπεδο η Ατλέτικο μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Ήδη κάνει καλές κινησεις ενίσχυσης στα χαφ. Την περιμένω πολύ δυνατή του χρόνου. Πάει για μεγάλα πράγματα ο «Τσόλο».

Βαλένθια:   Φοβερή δουλειά από τον Μαρσελίνιο. Επανάφερε την ομάδα στην 1^η τετράδα και στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ στην αρχή ήταν η μοναδική ομάδα που ακολουθούσε τη Μπάρτσα στο πρωτάθλημα. Έπαιξε καλό ποδόσφαιρο και είχε ταυτότητα στο γήπεδο.  Ανέβασε το status του ως κόουτς και η φετινή χρονιά ήταν μια επιβράβευση γι αυτόν. Του χρόνου θα δείξει αν μπορεί το παραπάνω βήμα ο Μαρσελίνιο καθώς θα έχει και υποχρεώσεις στην Ευρώπη, στο Ch. L. 

Σεβίλλη:   Κακή σαιζόν. Απέτυχε ο Μπερίτσο. Απέτυχε ο Μοντέλα και τη σαιζόν έκλεισε ο Καπαρός. Αποτελεί παρελθόν και αναζητάτε ο επόμενος. Δύσκολα τα πράγματα στη μετά Μόντσι εποχή. Ο διάδοχος του, ο Αρίας, απέτυχε και απολύθηκε. Ο Μόντσι δεν έφερνε μόνο παίκτες αλλά έλεγχε πλήρως τη λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος. Πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος που θα έχει τα ηνία και θα αποτελεί τον κυματοθραύστη σε όποιο πρόβλημα προκύπτει. Να στηρίξει παίκτες και προπονητή. 

Βιγιαρεάλ:   Συνεχίζει ο Χάβι Γκαγιέχα. Άνθρωπος του κλαμπ που δεν έχει προπονήσει πουθενά αλλού, παραμόνο στις μικρότερες ομάδες του συλλόγου.

Στα 40 του χρόνια ανέλαβε την ομάδα τον περασμένο Σεπτέμβριο διαδεχόμενος τον Φραν Εσκρίμπα. Έκανε εκπληκτικό ξεκίνημα με 4 νίκες και μία ισοπαλία στα 5 πρώτα του ματς και από προσωρινός έγινε μόνιμος,  καταφέρνοντας να  οδηγήσει την ομάδα στην 5^η θέση. Το κλαμπ θέλει να αναδείξει έναν δικό του προπονητή και του δίνει την ευκαιρία να καθοδηγήσει για 2^η σαιζόν την ομάδα.

Σιέρε Α

Γιουβέντους:   Ο Αλέγκρι φαίνεται πως θα είναι και του χρόνου εδώ. Στην Ιταλία τα πήρε όλα, τέταρτο συνεχόμενο νταμπλ. Απωθημένο το Ch. L.  Φέτος με υπερπροσπάθεια στο Μπερναμπέου πήγε να κάνει τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία, αλλά δεν την ολοκλήρωσε. Τα τελευταία χρόνια φτάνει κοντά, έχει παίξει σε 2 τελικούς, αλλά φαίνεται ότι κάτι της λείπει. Ο Μπουφόν αποχώρησε και θα λείψει η προσωπικότητα του από το κλαμπ. Σημαντικό να αντικατασταθεί επάξια.  Χρειάζονται και σε άλλες θέσεις μεταγραφές τοπ παικτών από Αγγλία και Ισπανία για την μεγάλη κούπα, αφού το Ιταλικό πρωτάθλημα διαθέτει ελάχιστους τέτοιους παίκτες, που κάνουν τη διαφορά στο κορυφαίο επίπεδο.

Νάπολι:   Ο Σάρι έκανε εξαιρετική δουλειά, δημιούργησε μια καλοδουλεμένη ομάδα που έπαιζε υποδειγματικά το 4-3-3 με κοντά τις γραμμές. Τίτλο όμως δεν πήρε. Έτσι μετά από διαφωνία με τον πρόεδρο αποχαιρέτησε. Στη θέση του ο Κάρλο Αντσελότι. Το άκρως αντίθετο. Ένας προπονητής που δε διακρίνεται για τη δουλειά του στις προπονήσεις και στην τακτική αλλά ως διαχειριστής μπορεί να παίρνει μια ήδη δουλεμένη ομάδα, να της δίνει την κατάλληλη ψυχολογία και να την οδηγεί στους τίτλους. Κάποιοι παίκτες θέλουν να φύγουν και για κάποιους άλλους δίνουν πολλά χρήματα μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι για να τους αποκτήσουν με μεταγραφή. Ο Καρλίτο έχει πλάνο αντικατάστασής τους με μεγάλα ονόματα. Πάντως ο σταρ την προσεχή σαιζόν θα βρίσκεται στην άκρη του πάγκου.

Ρόμα:   Με πορεία ως τα ημιτελικά του Ch. L.  και μεγάλη πρόκριση επί της Μπάρτσα, ο Ντι Φραντζέσκο έχει κάθε λόγω να αισθάνεται ασφαλής στη θέση του. Στο πρωτάθλημα εξασφάλισε την 3^η θέση και τη συμμετοχή στο επόμενο Ch. L.   Ο Μόντσι φαίνεται να θέλει να χτίσει τη νέα Ρόμα με αυτόν στην άκρη του πάγκου. Μεταγραφές θα γίνουν κυρίως νεαρών ταλαντούχων παικτών και χρήματα θα δοθούν για την αντικατάσταση κάποιου βασικού σε περίπτωση πώλησης του.

Ίντερ:    Ο Σπαλέτι πήγε μέτρια την 1^η του σαιζόν και μόλις την τελευταία αγωνιστική εξασφάλισε την 4^η θέση και τη συμμετοχή στο επόμενο Ch. L.   Η Ίντερ απέκτησε τον πιο ταλαντούχο παίκτη της Λατινικής Αμερικής, τον 20χρονο Αργεντινό φορ Λαουτάρο Μαρτίνεζ και του χρόνου ο Σπαλέτι θα ξεκινήσει να χτίζει πάνω του την ομάδα. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα τα καταφέρει.

Λάτσιο:   Αν και πέρυσι το καλοκαίρι πουλήθηκαν αρκετοί βασικοί παίκτες της, ο Σιμόνε Ινζάγκι κατάφερε να παρουσιάσει μια άκρως ανταγωνιστική και συνάμα θεαματική ομάδα, προσαρμοζόμενος στα δρώμενα. Έχασε τελευταία αγωνιστική στην έδρα της από την Ίντερ το επόμενο Ch. L.  , ενώ και στην Ευρώπη θα μπορούσε να πάει στα ημιτελικά αποκλείοντας τη Σάλτσμπουργκ. Φάνηκε να την επηρεάζει η κούραση και να ξεφουσκώνει στο τέλος. Όλη η Ευρώπη θέλει τον Μιλίνκοβιτς – Σάβιτς και η τιμή του αναμένεται να ξεπεράσει τα 100 εκ. Ο Ινζάγκι λογικά θα παραμείνει εκτός αν έχει πρόταση από μεγαλύτερο κλαμπ.

Μίλαν:    Πέφτουν λεφτά στην ομάδα αλλά το rebuilding δεν είναι εύκολη υπόθεση. Με Γκατούσο δύσκολα θα χτίσει μεγάλη ομάδα. Θέλει οπωσδήποτε προπονητή και είναι παράξενο που δεν υπάρχει κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Οι νέοι ιδιοκτήτες δεν ξέρουν και πολλά από ποδόσφαιρο. Ο Ντοναρούμα θα πουληθεί, αυτό είναι και το καλύτερο καθότι δε δείχνει συγκεντρωμένος στο κλαμπ. Χωρίς μεγάλο προπονητή θα είναι πάλι για 5^η θέση και κάτω. Ο Σάρι κυκλοφορεί ελεύθερος και κλείνει στην Τσέλσι….. αφήνοντας ελεύθερο τον serial winner Αντόνιο Κόντε !

Μπουντεσλίγκα

Μπάγερν Μ.:   Η Μπάγερν έδωσε τα ηνία στον πρώην παίκτη της Νίκο Κόβατς για την επόμενη σαιζόν, με στόχο να την οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης. Νέος κόουτς με προϋπηρεσία  στους «μικρούς» Της Σάλτσμπουργκ, όπου δούλεψε και ως βοηθός στην 1^η ομάδα και στην Εθνική ομάδα της Κροατίας. Τη δουλειά του την έδειξε την προηγούμενη διετία στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης όπου δημιούργησε μια καλή ομάδα, έφτασε σε δύο τελικούς κυπέλλου και κατέκτησε το φετινό τρόπαιο νικώντας στον τελικό την Μπάγερν. Δημιουργεί σφιχτές ομάδες και εφαρμόζει το 5-3-2 και το 4-4-2. Το θέμα στη Μπάγερν είναι ότι οι μεγάλοι αστέρες της, Ριμπερί και Ρόμπεν έχουν πατήσει τα 35 τους και δε μπορεί να είναι σε φόρμα όλη τη σαιζόν, ενώ βγάζουν και τραυματισμούς. Έχει πολύ δουλειά μπροστά του ο κόουτς.

Ντόρντμουντ:   Η ομάδα έχει μείνει μακριά από τους τίτλους. Το κλαμπ ασχολείται κυρίως με την αγορά και εξέλιξη νεαρών ταλαντούχων ποδοσφαιριστών χωρίς απτά αποτελέσματα καθότι αυτοί δεν πλαισιώνονται από έμπειρους παίκτες με προσωπικότητα που θα τους βοηθήσουν στην εξέλιξη τους. Παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο αλλά δεν το συνδυάζει με αποτελέσματα. Έτσι αποφάσισε να επαναφέρει στη Μπουντεσλίγκα τον Λουτσιάν Φαβρ. Έμπειρος κόουτς, με εξαιρετική δουλειά στο παρελθόν στη Γκλάντμπαχ, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια δούλεψε στη Γαλλική Νις, με ιδιαίτερη επιτυχία, αφού την 1^η σαιζόν διεκδίκησε τον τίτλο κόντρα σε Παρί και Μονακό. Κόουτς με ορθολογισμό και προσαρμοστικότητα. Μπορεί να επαναφέρει τη Μπορούσια στη διεκδίκηση τίτλων.

Λεβερκούζεν:  Η Λεβερκούζεν δεν τα κατάφερε να πλασαριστεί στις πρώτες θέσεις που οδηγούν στο επόμενο Ch. L.  Πάντως η θέση του κόουτς Χάινκο Χέρχιλ δε φαίνεται να κινδυνεύει και θα μείνει για 2^η σαιζόν στην ομάδα. Παρότι δεν έπιασε τους στόχους, είναι φανερό ότι η δουλειά του ήταν καλή. Πέρα από τα αποτελέσματα, έβαλε τα σωστά θεμέλια για τη δημιουργία μιας ομάδας με προοπτική. Ο Γερμανικός σύλλογος φαίνεται να επενδύει σε νεαρούς παίκτες και να χτίζει την ομάδα του μέλλοντος. Οι Ρέτσος και Ταχ στην άμυνα, ο Χάβετζ στα χαφ και ο Μπέιλι στην επίθεση είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ενώ ήδη βρίσκεται μια ανάσα από την απόκτηση του 17χρονου Βραζιλιάνου εξτρεμ της Βάσκο, Παουλίνιο ! Θα συνεχίσει να χτίζει το μέλλον του συλλόγου ο Χέρχιλ.

Σάλκε:   Η Σάλκε τερμάτισε σχετικά άνετα 2^η και θα συνεχίσει το πρότζεκτ που ξεκίνησε πέρυσι το καλοκαίρι με τον 32χρονο Ντομένικο Τεντέσκο στον πάγκο της. Προϊόν της Χοφενχάιμ ο κόουτς ! Έκανε εξαιρετική πρώτη σαιζόν στη Μπουντεσλίγκα. Παρουσίασε μια ομάδα με ταυτότητα και πήρε αποτελέσματα. Αναμένονται αποχωρήσεις σημαντικών παικτών αλλά υπάρχει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του νεαρού προπονητή. Άλλωστε, στην ομάδα υπάρχουν αρκετοί νεαροί, ταλαντούχοι παίκτες που απέκτησαν εμπειρίες φέτος και του χρόνου αναμένεται να κάνουν το ξεπέταγμά τους. Ελπιδοφόρο πρότζεκτ με τον κόουτς Τεντέσκο για τη Σάλκε…..

Λειψία:   Η Λειψία τερμάτισε 6^η και έφτασε στους «8» του Γιουρόπα. Δεν το λες και άσχημα αλλά τα ματς έδειξαν ότι μπορούσε το παραπάνω. Κάτι της έλειψε. Μετά από δύο σαιζόν ο κόουτς Χάνσενχουλτ δεν τα βρήκε με τη διοίκηση και αποχωρεί. Για τον αντικαταστάτη του δεν έχει ακουστεί κάτι ακόμα. Παίκτες όπως ο φορ Βέρνερ και ο χαφ Φοσμπεργκ δύσκολα θα μείνουν αφού τους παρακολουθούν μεγάλοι σύλλογοι. Χρειάζεται κόουτς να συνεχίσει το πετυχημένο έργο του προκατόχου του, να βρει λύσεις σε αποχωρήσεις από το ρόστερ και να βάλει τις βάσεις για τη δημιουργία μιας πιο ανταγωνιστικής ομάδας.

Χοφενχάιμ:  Για Τρίτη σαιζόν θα συνεχίσει ο 30χρονο Νάιγκελσμαν!  Καθ’ όλα πετυχημένος μιας και κατάφερε και πάλι να βγάλει την ομάδα στο Ch. L.  Ο σύλλογος δείχνει οργάνωση και αντανακλαστικά στην αγορά και έχει προχωρήσει ήδη στην απόκτηση τριών παικτών σε καλή ηλικία. Του εξτρέμ Μπετανκούρ (24), του 2^ου φορ Μπελφοντιλ (26) και του αριστερού μπακ Μπρενέτ (24), διαθέτοντας 16,5 εκ. για την αγορά τους. Το ρόστερ αποκτά λύσεις και βάθος με στόχο και μια καλή ευρωπαϊκή πορεία. Η δουλειά του Νάιγκελσμαν έχει απασχολήσει μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους  αλλά δεν φαίνεται να αποχωρεί φέτος, μιας και η Μπάγερν επέλεξε τον Κόβατς. Η ομάδα είναι «δική του» και τη νέα σαιζόν στοχεύει στην υπέρβαση.

Σαμπιονα

Παρί Σ.Ζ. :   Η Παρί έκανε τρεμπλ στη Γαλλία. Αναμενόμενο. Απέτυχε στην Ευρώπη όπου αποκλείστηκε εύκολα από τη ΡΕΑΛ στους «16» του Ch. L.    Αυτό έφερε την αποπομπή του Έμερι, με τον Τούχελ να αναλαμβάνει. Είναι η 1^η φορά που ο κόουτς βγαίνει εκτός Γερμανίας. Στα 44 του έχει δουλέψει για μια 5ετια στη Μάιντζ και έγινε γνωστός τη διετία του στη Ντόρντμουντ. Στη Μπορούσια έπαιξε θεαματικό ποδόσφαιρο, προωθήθηκαν νεαροί ποδοσφαιριστές αλλά τίτλοι δεν ήρθαν. Η ψαλίδα από τη Μπάγερν άνοιξε. Επιλογή με ρίσκο και χωρίς παρελθόν στην κατάκτηση τίτλων. Ενώ η εμπειρία του κόουτς στο Ch. L.   είναι μηδαμινή.

Μονακο:   Ο Ζαρντίμ μοιάζει ακλόνητος. Μπορεί η φετινή πορεία της ομάδας να μην ήταν ανάλογη της περυσινής που η ομάδα πήρε πρωτάθλημα και έφτασε στα ημιτελικά του Ch. L.  , όμως ο καθένας αναγνωρίζει ότι πουλήθηκαν αρκετοί βασικοί παίκτες και παρόλα αυτά ο Ζαρντίμ παρουσίασε μια αρκετά ανταγωνιστική ομάδα. Κι αυτό το καλοκαίρι αναμένεται να υπάρξουν πωλήσεις βασικών παικτών και ο σύλλογος ποντάρει στον Πορτογάλο κόουτς για τη δημιουργία μιας δυνατής ομάδας και πάλι, μέσα από την οποία θα αναδειχθούν νέοι παίκτες – αστέρια. Αξίζει πάντως στο Ζαρντίμ μια ευκαιρία σε μεγαλύτερο και πλουσιότερο κλαμπ και είναι στα υπόψη αρκετών τέτοιον συλλόγων….

Λιον:  Ο κόουτς Μπρούνο Σεσενιό ανέλαβε το Δεκέμβριο του 2015 και συνεχίζει. Άλλωστε αυτό που παρουσίασε φέτος ήταν καταπληκτικό. Είναι «παιδί» του συλλόγου και δεν έχει εργαστεί αλλού ως προπονητής, παρά μόνο στα μικρά τμήματα του κλαμπ. Το δύσκολο για το σύλλογο θα είναι να κρατήσει τα αστέρια του, που έλαμψαν υπό τις οδηγίες του Σεσενιό. Μαριάνο Ντίαζ, Φεκίρ, Αουάρ και Ντεμπάι, δύσκολα θα είναι εδώ και του χρόνου. Θα έχει δύσκολο έργο ο κόουτς αφού θα χρειαστεί να χτίσει από την αρχή.

Μαρσέιγ:   Ο Ρούντι Γκαρσία συνεχίζει αν και έχασε τον τελικό του Γιουρόπα και δεν κατάφερε να βγάλει την ομάδα στο επόμενο Ch. L.  , μένοντας εκτός πρώτης 3αδας στο πρωτάθλημα. Αναμένεται να πέσουν χρήματα για την ενίσχυση αλλά το Γαλλικό πρωτάθλημα είναι δύσκολο να προσελκύσει μεγάλα αστέρια του ποδοσφαίρου εκτός κι αν γίνουν οικονομικές υπερβάσεις τύπου Παρί. Ο κόουτς πρέπει να χτίσει την ομάδα με παίκτες από την εγχώρια αγορά. Ξέρει το δρόμο, τον έχει ξανακάνει με τη Λιλ, που την οδήγησε στο νταμπλ το 2011 χωρίς μεγάλους αστέρες. Είναι έμπειρος και τον βοήθησε να εξελιχθεί το τριετές πέρασμα του από το Καμπιονάτο και τη Ρόμα.

Νις:   Από τη Νις αποχώρησε ο Λουτσιάν Φαβρ που επέστρεψε στη Μπουντεσλίγκα. Σε αντίθεση με την προηγούμενη, η φετινή σαιζόν ήταν κάτω από μέτρια, με την ομάδα να τερματίζει στην 8^η θέση του Σαμπιονά. Μαζί με τον κόουτς αποχώρησε και ο Μπαλοτέλι ενώ είναι πολύ πιθανή μια πώληση του φορ Πλεά. Φαβορί για τη θέση φέρεται ο Πατρίκ Βιεϊρά. Τεράστιος χαφ, αλλά ως κόουτς έχει εργαστεί μόνο στο Αμερικάνικό πρωτάθλημα, σε μικρό ανταγωνισμό δηλαδή.

        Εν κατακλείδι, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ο προπονητής είναι κομβικός, αν θες να έχεις μεγάλη ομάδα. Κάθε σύλλογος ανάλογα με τους στόχους και το περιβάλλον που έχει διαμορφώσει, επιλέγει έναν κόουτς διαχειριστή star ή έναν προπονητή εργασιομανή και κολλημένο με την προπόνηση και την τακτική. Η δουλειά είναι δύσκολη και απαιτητική. Το κριτήριο του αποτελέσματος έχει καταστρέψει καριέρες. Οι απαιτήσεις των φιλάθλων και των διοικούντων εξοντωτικές. Όμως, τον πιο σκληρό ανταγωνισμό, την πιο σκληρή κριτική ο κάθε προπονητής τη δέχεται από τους παίκτες του. Συχνά διαβάζουμε ότι κάποιος καρατομήθηκε γιατί έχασε τα αποδυτήρια. Αν οι παίκτες βλέπουν ότι δεν προπονούνται σωστά ή η τακτική που εφαρμόζεται δεν φέρνει αποτελέσματα, δε ρισκάρουν τις καριέρες τους και το επόμενο συμβόλαιο τους. Ο προπονητής τελειώνει. Γι αυτό και βλέπουμε προπονητές, όχι γκουρού της τακτικής, να έχουν επιτυχίες. Κερδίζουν του παίκτες, τους κάνουν να «παίζουν και για τον προπονητή». Έχει αποδειχθεί ότι η αγάπη και ο σεβασμός των παικτών είναι η ασπίδα στα δύσκολα για τον κάθε κόουτς ! 

                                                                                                                          SAM

Three – peat !!!

Τρίτη σερί κούπα η ΡΕΑΛ, το three-peat που λένε και οι Αμερικάνοι και 13^η συνολικά. Δικαιολογημένα θεωρείται η Βασίλισσα της Ευρώπης. Μεγάλη επιτυχία για την ομάδα της Μαδρίτης, για τον Ζιντάν και τους παίκτες, που είναι οι ίδιοι αυτά τα τελευταία χρόνια με τις τρεις σερί κούπες της κορυφαίας διασυλογικής διοργάνωσης. Η Λίβερπουλ μετά τα πρώτα 25 λεπτά και ιδίως μετά την αποχώρηση λόγω τραυματισμού του Σαλάχ δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ανωτερότητα της Βασίλισσας. Και πώς να το κάνει άλλωστε, όταν κάτω από τα δοκάρια της είχε έναν τραγικό τερματοφύλακα? Πάμε να δούμε το ματς…..

      Η Λίβερπουλ μπήκε δυνατά στο παιχνίδι, με επιθετικότητα και πίεση ψηλά. Στο 1ο δεκάλεπτο άσκησε πίεση και δημιούργησε προϋποθέσεις, χωρίς όμως να έχει κάποια ξεκάθαρη τελική προσπάθεια. Η ΡΕΑΛ  ξεμύτισε μετά το 10λεπτο και είχε ένα άστοχο σουτ με τον Μαρσέλο. Στα πρώτα λεπτά η ΡΕΑΛ κράτησε χαμηλά την άμυνα της, στο ύψος του πέναλντι, εκεί απέκρουε τις επιθέσεις της Λίβερπουλ,  ενώ από την άλλη πλευρά ο Σαλάχ δεν έπαιζε στη γραμμή αλλά είχε κλείσει προς τα μέσα και έπαιζε πάνω στον Ράμος. Μετά το πρώτο κύμα, η Λίβερπουλ συνέχισε να κάνει το παιχνίδι της και να έχει επιβάλει το ρυθμό της στο παιχνίδι, χωρίς πάντως να δημιουργήσει τη μεγάλη φάση. Στο 30ο λεπτό ο Σαλάχ αποχωρεί από το ματς καθώς σε μια μονομαχία με τον Ράμος έπεσε άτσαλα στο έδαφος και έβγαλε τον ώμο του. Εκεί πάγωσε η Λίβερπουλ και η ΡΕΑΛ άρχισε να παίρνει τα πάνω της. Παρότι λίγα λεπτά αργότερα ήταν η σειρά του Καρβαχάλ να αποχωρήσει τραυματίας από το γήπεδο. Οι τραυματισμοί και οι διακοπές στο ματς βοήθησαν τη ΡΕΑΛ να ρίξει το τέμπο και να πάρει την κατοχή κυκλοφορώντας τη μπάλα. Χωρίς τον Σαλάχ στο παιχνίδι, ο Μαρσέλο πήρε μέτρα και ανέβηκε στην επίθεση βοηθώντας τη ΡΕΑΛ να έχει δυο φάσεις στο τελευταίο πεντάλεπτο του ημιχρόνου. Ένα πρώτο ημίχρονο μοιρασμένο και χωρίς μεγάλες φάσεις. Μπήκε δυνατά η Λίβερπουλ αλλά προς το τέλος η ΡΕΑΛ πήρε τα ηνία του αγώνα.

   Στο 2ο ημίχρονο η ΡΕΑΛ ήταν αυτή που ξεκίνησε δυνατά και μπήκε πιο αποφασισμένη στον αγώνα. Μόλις στο 48΄ είχε δοκάρι με τον Ίσκο. Η Λίβερπουλ αδυνατούσε να κρατήσει μπάλα και στο 51΄ ήρθε το πρώτο τραγικό λάθος του Κάριους. Πήγε να πασάρει τη μπάλα με τα χέρια, ο Μπενζεμά έβαλε έξυπνα το πόδι και από την κόντρα η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα. Η Λίβερπουλ ευτύχησε να ισοφαρίσει γρήγορα. Στο 55΄και μετά από εκτέλεση κόρνερ, ο Λόβρεν νίκησε στον αέρα τον Ράμος, πήρε την κεφαλιά και ο Μανέ πήρε τη φάση από τον Μαρσέλο, πρόλαβε τον Νάβας και ισοφάρισε. Το ματς είχε πάρει μια άγρια ομορφιά, με τη  ΡΕΑΛ να κρατάει μπάλα στη μεσαία γραμμή και τους παίκτες της Λίβερπουλ να πρεσάρουν «σκυλίσια». Στο 61΄ ο Ζιντάν κάνει την κίνηση του και ρίχνει στο ματς τον Μπέιλ στη θέση του Ίσκο και τρία λεπτά αργότερα δικαιώνεται. Από σέντρα του Μαρσέλο, ο Μπέιλ με ανάποδο ψαλίδι (!) βάζει και πάλι μπροστά τη ΡΕΑΛ. Στα επόμενα λεπτά η Λίβερπουλ έβγαλε αντίδραση και είχε 2-3 φάσεις με κυριότερη το σουτ του Μανέ στο δοκάρι του Νάβας. Αλλά πλέον η ΡΕΑΛ είχε το μομέντουμ και ξαναέφερε το ματς στα μέτρα της, κρατώντας μπάλα και δημιουργώντας κάποιες φάσεις.  Εν τέλει ο ….Κάριους ήταν αυτός που καθάρισε τον τελικό. Στο 83΄ ο Μπέιλ επιχειρεί μακρινό σουτ, η μπάλα φεύγει από τα χέρια του τερματοφύλακα της Λίβερπουλ και καταλήγει στα δίχτυα του. Έτσι γράφτηκε το τελικό 3-1. Από εκεί και μετά το ματς είχε διαδικαστικό χαρακτήρα, αφού η Λίβερπουλ δεν είχε της ψυχικές δυνάμεις για μια τελευταία αντεπίθεση.

     Γι αυτό το επίπεδο, τα λάθη του Κάριους είναι ανεπίτρεπτα. Στέρησε το δικαίωμα στην ομάδα του να διεκδικήσει την κούπα. Ακόμα και οι συμπαίκτες του τον εγκατέλειψαν στο τέλος του αγώνα. Έκλαιγε μόνος του. Από τόσους τερματοφύλακες ο Κλοπ επέλεξε τον Κάριους από τη Μάιντζ. Ήταν η 1η του μεταγραφή στη Λίβερπουλ, νομίζω. Μεγάλο το λάθος του κόουτς και το πλήρωσε στο πιο κρίσιμο ματς.

     Από εκεί και πέρα, ο Κλοπ ξεκίνησε όπως αναμενόταν το ματς. Και από πλευράς προσώπων αλλά και από διάταξη, με το γνωστό του 4-3-3. Η Λίβερπουλ μπήκε δυνατά στο παιχνίδι και ασκούσε πρέσιγκ ψηλά, κοντά στην περιοχή της ΡΕΑΛ. Πρόθεση του ήταν να παίξει πίσω από τη μπάλα και αρχικά του βγήκε. Όμως ο τραυματισμός του Σαλάχ φάνηκε πως όχι μόνο αποσυντόνησε την ομάδα αλλά την έριξε και ψυχολογικά. Από εκεί και μετά η ΡΕΑΛ πήρε τα ηνία του ματς. Ενώ στο 2ο ημίχρονο η Λίβερπουλ δε μπήκε καλά, φάνηκε επηρεασμένη. Πέραν του τραγικού Κάριους, Λόβρεν και Ρόμπερτσον έκαναν καλό ματς στην άμυνα, ενώ στάθηκε ο 19χρονος Αλεξάντερ – Άρνολντ, ο πρώτος έφηβος μετά από πολλά χρόνια σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Οι τρεις χαφ έτρεξαν αλλά έδειξαν ότι δεν έχουν την ποιότητα να κρατήσουν τη μπάλα και να παγώσουν το ρυθμό του παιχνιδιού. Δε διακρίνονται για τις τεχνικές τους αρετές. Στην επίθεση, ο Φιρμίνιο επηρεάστηκε πολύ από την αλλαγή του Σαλάχ και ήταν άφαντος στον τελικό. Ο Λαλάνα φάνηκε λίγος. Ο μόνος που ξεχώρισε ήταν ο Μανέ, που σκόραρε, είχε δοκάρι και ήταν ο μόνος επικίνδυνος για την άμυνα της ΡΕΑΛ.

Ο Κλοπ έχασε 6ο σερί τελικό. Δε βοήθησε καθόλου την ομάδα του. Δεν του βγήκε το παιχνίδι και δεν είχε άλλο πλάνο στο μυαλό του. Όλο το παιχνίδι ήταν προσαρμοσμένο πάνω στον Σαλάχ και όταν αυτός βγήκε η ομάδα έμοιαζε χαμένη. Φάνηκε πελαγωμένος. Βέβαια με τέτοια λάθη από τον τερματοφύλακα τι να του καταλογίσεις?

       Η ΡΕΑΛ έκανε ένα ώριμο παιχνίδι. Έκλεισε τους χώρους στα πρώτα λεπτά, μέχρι να ξεθυμάνει η επιθετικότητα της Λίβερπουλ και κατόπιν έβαλε τη μπάλα κάτω, την κυκλοφόρησε, επέβαλε το δικό της πλαίσιο πάνω στο οποίο θα παιζόταν το παιχνίδι από εκεί και πέρα. Έδειξε ότι ήταν πιο παιγμένη ομάδα σε αυτό το επίπεδο. Αναμενόμενο αφού ήταν ήδη δις πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ο Νάβας έδειξε ότι η ΡΕΑΛ δε χρειάζεται τερματοφύλακα. Σταθερός ο Βαράν, χωρίς Σαλάχ άνετος ο Μαρτσέλο, στάθηκε ο Νάτσο και ηγετικός ο Ράμος στην άμυνα. Στα χαφ ο Μόντριτς ήταν όλα τα λεφτά. Έκοβε και έραβε. Έκανε μεγάλο ματς. Έδειξε ότι είναι ο κορυφαίος χαφ στον κόσμο. Ανέβηκαν δίπλα στον Μόντριτς και οι Κρόος – Καζιμίρο. Άφαντος στον τελικό ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Βοήθησε ο Ίσκο. Ο Μπενζεμά απέδειξε ότι αξίζει να φοράει τη φανέλα της Βασίλισσας. Ο Μπέιλ καθάρισε το παιχνίδι ! Κάθε χρόνο είναι μέτριος και βγάζει τραυματισμούς, αλλά στην τελική ευθεία καταφέρνει να βρίσκεται στο πικ της φόρμας του και σεληνιάζετε, έχοντας καθοριστική συμβολή και στις τρεις, σερί κούπες της ΡΕΑΛ.

Ο Ζιντάν προτίμησε τον Ίσκο για την αρχική 11αδα και διάταξη 4-4-2, που εύκολα γινόταν 4-3-3, με τον Ίσκο να πάει αριστερά και τον Κριστιάνο δεξιά. Παρουσίασε την ομάδα του έτοιμη από κάθε άποψη και έχοντας απαντήσεις σε κάθε θέμα που του έβαζε ο Κλοπ. Έκανε επιθετικό coaching και ρίχνοντας τον Μπέιλ στο ματς, ως δεξί εξτρεμ, καθόρισε τον τελικό. Απέδειξε ότι είναι ένας εξαιρετικός διαχειριστής του πλούσιου σε ταλέντο ρόστερ της Βασίλισσας. Έχει αντιληφθεί ότι η Πριμέρα με τη Μπάρτσα του Μέσι είναι δύσκολο να την κατακτήσεις και επικεντρώθηκε στο Champions league, όπου με 7 καλά παιχνίδια στα νοκ άουτ κατακτάς την κορυφαία κούπα στον πλανήτη (μετά το Μουντιάλ). Αυτό έκανε και η Σεβίλλη του Μόντσι με τις σερί κατακτήσεις του Γιουρόπα. Και γενικά οι Ισπανικές ομάδες με τη μπαλαδοσύνη τους έχουν δείξει ότι υπερέχουν από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κλαμπ. Έτσι ο Ζιζού έγραψε ιστορία.

Για τις δηλώσεις αποχώρησης του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Γκάρεθ Μπέιλ, ας περιμένουμε τις επόμενες μέρες να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Ο CR7, πάντως, έπιασε ταβάνι με τη Βασίλισσα ! 

                                                                                                                SAM