ΠΑΟΚ…..τα καλύτερα έπονται !

Ο ΠΑΟΚ έκλεισε τη σαιζόν με τίτλο, το κύπελλο, που ήρθε μετά από μεγάλη εμφάνιση, επιβλητική ! Έπνιξε την ΑΕΚ στο παιχνίδι και έδωσε απαντήσεις. Θα μπορούσε να είναι και πρωταθλητής αλλά πλήρωσε δικά του λάθη, προερχόμενα από τον νεοπλουτισμό του και την αλαζονεία. Χρειάζεται πολύ δουλειά στο θέμα της νοοτροπίας, των στελεχών και των παρατρεχάμενων που γλείφουν τον Ιβάν και τον κόσμο. Στον ΠΑΟΚ αποφασίζει μεν ένας αλλά μιλούν πολλοί και προσπαθούν να «περάσουν» την άποψή τους. Τον τίτλο τον παίρνει όλος ο Οργανισμός. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η ομάδα έπαιξε σε πολλά ματς σε άδεια Τούμπα γεγονός απαράδεκτο, που καταδεικνύει το όλο πρόβλημα.

     Από εκεί και πέρα η σαιζόν δεν ξεκίνησε καλά για τον ΠΑΟΚ. Το καλοκαίρι έγιναν τραγικά λάθη κυρίως γιατί στις αποφάσεις συμμετείχαν μυστικο- σύμβουλοι. Συνέπεια του κακού σχεδιασμού, η ομάδα να μείνει εκτός Ευρώπης από κάποια Έστερσουντ και να αναγκαστεί να αλλάξει προπονητή πριν τον Δεκαπενταύγουστο. Επίσης υπήρξαν μεταγραφές παικτών που προορίζονταν για βασικοί τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου και η ομάδα μπήκε στο πρωτάθλημα με ελλειμματική προετοιμασία, νέο προπονητή, ασύνδετη και αρκετούς νέους παίκτες, χωρίς ομοιογένεια.

    Ο Λουτσέσκου αποδείχθηκε ότι ξέρει τη δουλειά. Του πήρε τρεις μήνες για να βάλει τη δική του σφραγίδα, αλλά από τον Δεκέμβριο και μετά η ομάδα ανέβαινε αγώνα με τον αγώνα και συνέχισε να βελτιώνεται μέχρι και τον Μάιο, οπότε και έκανε το καλύτερο της παιχνίδι στον τελικό του κυπέλλου. Η έλλειψη παιχνιδιών στην Ευρώπη του έδωσε χρόνο να δουλέψει  με ηρεμία και σιγά σιγά, παιχνίδι με το παιχνίδι η ομάδα βρήκε τα πατήματα της και τις  ισορροπίες της. Ο κόουτς βελτίωσε την αμυντική λειτουργία, πρόσθεσε ελληνικό στοιχείο στην 11αδα, με παίκτες που έδωσαν περισσότερο πάθος, πόνταρε στην εμπειρία και την προσωπικότητα του Βιεϊρίνια, στα γκολ του Πρίγιοβιτς, τον πλουραλισμό του Μάτος και γενικά δημιούργησε μια ισορροπημένη ομάδα, με αγωνιστική ταυτότητα που έβγαλε ποιότητα και έπαιξε και θεαματικά. Μια ομάδα που πρωτίστως ήξερε να νικάει, που έκανε σκληρό πρωταθλητισμό και άντεξε στην πίεση. Οι από γύρω δεν την άντεξαν….Στον τελικό, που ήταν το ματς επιστέγασμα της δουλειάς του,  παρουσίασε μια ομάδα διψασμένη και πανέτοιμη από κάθε άποψη. Ήταν και δικιά του δικαίωση αυτός ο τίτλος !

      Όταν βρίσκεις προπονητή που «σου κάνει» δεν τον αφήνεις. Ο Λουτσέσκου σίγουρα θα μείνει αλλά η σαιζόν που έρχεται θα είναι πιο δύσκολη και με περισσότερες απαιτήσεις και πίεση, γιατί πλέον υπάρχει το «πρέπει» όσον αφορά τον τίτλο του πρωταθλητή. Επίσης, δεν παίρνει τον ΠΑΟΚ να ξαναμείνει εκτός Ευρώπης, οπότε  τα παιχνίδια θα είναι περισσότερα και πιο δύσκολα και η απαίτηση για το πρωτάθλημα θα «χτυπάει» κόκκινο. Βέβαια, είναι θωρακισμένος, με τον πατέρα του να βλέπει τα ματς στην Τούμπα από τη σουίτα του Ιβάν και να γνωρίζει τον Μίχελς από τα χρόνια τους στη Σαχτάρ. Σημαντικό κι αυτό, του δίνει ηρεμία.

      Στις μεταγραφές, λόγω των αυξημένων απαιτήσεων, η ομάδα θα πρέπει να τις κάνει νωρίς, να έχει ολοκληρωθεί το ρόστερ πριν αρχίσει η προετοιμασία κι ας μπει «ένα κερασάκι στην τούρτα» τέλος Αυγούστου. Να είναι πλήρεις στα προκριματικά για το Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης ας κοιτάξουν και παραπέρα για παίκτες και όχι μόνο στην αγορά της Ρωσίας και  χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ.

    Στον οργανισμό ΠΑΟΚ οι ρόλοι πρέπει να γίνουν διακριτοί και αποδεκτοί. Άλλο διοίκηση, άλλο το αγωνιστικό τμήμα, άλλο οι οπαδοί. Κάθε ένας στο είδος του και όλοι μαζί για τον ΠΑΟΚ, για τον κοινό στόχο, για τον τίτλο.

    Το ρόστερ που διαθέτει αποτελείται από εξαιρετικό υλικό αλλά χρειάζεται ενίσχυση σε κάποιες θέσεις και κυρίως, κατά την άποψη μου, στον άξονα, με παίκτες που διαθέτουν ταχύτητα. Χρειάζεται χαφ να καταπίνει χιλιόμετρα, με εκρηκτικότητα, δυναμισμό και να κερδίζει μονομαχίες. Γενικά πάντως υπάρχουν οι βάσεις, τα θεμέλια για να υπάρξει συνέχεια και με την κατάλληλη ενίσχυση να εκτοξευθεί η ομάδα. Με σωστό χτίσιμο όμως και όχι επικοινωνιακές κινήσεις. Προσθήκες ποιοτικές με παίκτες έτοιμους, οι οποίοι θα ενσωματωθούν άμεσα στην ομάδα, θα μπουν στη νοοτροπία, θα αφομοιώσουν την τακτική και τον τρόπο παιχνιδιού και θα κάνουν τη διαφορά, θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Να μείνουν τα κύρια, τα βασικά φετινά εξαρτήματα και με προσθήκες από το πάνω ράφι να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα πάρει το πρωτάθλημα και θα είναι ανταγωνιστική και στην Ευρώπη. Και να μπουν βάσεις, να χτιστεί ομάδα που θα έχει διάρκεια, θα πάρει σερί τίτλους και όχι έναν σαν φωτοβολίδα και μετά από 20 χρόνια ξανά ο επόμενος. Ο ΠΑΟΚ έχει όλες τις προϋποθέσεις να κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και ο σύλλογος να κατακτήσει τους τίτλους που δικαιούταν στην ιστορία του αλλά που τελικά δεν πήρε.

     Και εδώ είναι το θέμα της νοοτροπίας. Της γκρίνιας, της διαμαρτυρίας, το ότι «για όλα μας φταίνε οι άλλοι», «το κράτος των Αθηνών». Όλα αυτά που κάνουν μικρό έναν τεράστιο σύλλογο. Ακόμη, ο νεοπλουτισμός και η αλαζονεία που φάνηκε από δηλώσεις και συμπεριφορές παραγόντων αλλά και από εκδηλώσεις του κόσμου, οι οποίες προκαλούν τον αντίπαλο, τον προσβάλουν, δείχνουν ασέβεια, τον κάνουν από αντίπαλο, εχθρό. Όλο το κλαμπ είδε πως ο αντίπαλος τους έβαλε στα μουλωχτά από κάτω τη φετινή σαιζόν. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και προσεκτική διαχείριση και της νίκης και της ήττας και της χαράς και της λύπης.

    Με αυτό το κύπελλο και με τον επιβλητικό τρόπο που κατακτήθηκε, δίνεται η ευκαιρία να βοηθηθεί η ομάδα για να «μεγαλώσει», να φτιάξει χαρακτήρα. Και από εκεί και πέρα το νόημα περικλείεται στα λόγια του Πάμπλο Γκαρσία:

«πάμε καλά, αλλά μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Τα μυαλά δεν είναι έτοιμα….Και το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο μπάλα»

                                                                                                                      SAM

U N D I S P U T E D !

     Πέραν πάσης αμφισβήτησης ο ΠΑΟΚ είναι δίκαια κυπελλούχος Ελλάδος για το 2018. Κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ, κυνήγησε λυσσαλέα τη νίκη θέλοντας να αποδείξει στους πάντες την ανωτερότητα του και κατέθεσε στο χορτάρι πάθος και προσωπικότητα. Ο ΠΑΟΚ φέτος μας είχε δείξει ότι γνωρίζει πώς να κερδίζει κατώτερες ομάδες, να επιβάλλεται σ’ αυτές κάνοντας το παιχνίδι του. Αυτό ακριβώς βρήκε απέναντί του στον τελικό. Μια ΑΕΚ φοβισμένη, που δε μπορούσε να αλλάξει 2^η πάσα και έκανε πολλά λάθη. Αν δεν υπήρχε ο Μπάρκας το σκορ θα έπαιρνε διαστάσεις. Πάμε να αναλύσουμε τους δύο αντιπάλους….

      Ο μεγάλος νικητής ΠΑΟΚ είχε μια μίνι έκπληξη στο αρχικό του σχήμα αφού ο Λουτσέσκου επέλεξε να ξεκινήσει τον Μπίσεβαρ στο αριστερό άκρο της επίθεσης και ο παίκτης τον δικαίωσε, αφού ήταν ο καλύτερος του γηπέδου στα 25΄ πρώτα λεπτά του παιχνιδιού. Ήταν μέσα σε όλες τις καλές φάσεις που δημιούργησε ο ΠΑΟΚ. Ένας ΠΑΟΚ που από τα πρώτα λεπτά του τελικού  μπήκε αποφασισμένος και πήρε την κατοχή της μπάλας, την κυκλοφορούσε και έψαχνε τους διαδρόμους. Όταν έχανε τη μπάλα, οι παίκτες του με σπριντ πέφτανε πάνω στους αντιπάλους και πιέζανε ασφυκτικά με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να μη μπορεί να αλλάξει 2^η πάσα. Κέρδιζαν τις μονομαχίες και έβγαιναν πρώτοι στη μπάλα. Στο 20λεπτο ο ΠΑΟΚ είχε ήδη τρεις καλές ευκαιρίες, οι δύο με τον Μπίσεβαρ που δεν έχει το γκολ. Αν το είχε θα έπαιζε σε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης αφού διαθέτει ποιότητα. Και στο 25΄ ο ΠΑΟΚ, πάλι με τον Μπίσεβαρ, κέρδισε το πέναλντι που όμως δε μετέτρεψε σε γκολ ο Πρίγιοβιτς αφού νικήθηκε από τον Μπάρκα. Παρά το χαμένο πέναλντι δεν έπεσε η ψυχολογία των παικτών του ΠΑΟΚ που συνέχιζαν να κυριαρχούν στο γήπεδο και στο 35΄είχαν και πάλι μια καλή ευκαιρία με τον Τζάλμα Κάμπος που και αυτός νικήθηκε από τον Μπάρκα. Ο ΠΑΟΚ εκμεταλλευόταν τα λάθη των παικτών της ΑΕΚ συνέπεια της δικής του πίεσης και με δύο πάσες έβγαινε ταχύτατα στην κόντρα. Δεν κατάφερε να σκοράρει ο δικέφαλος του βορρά, παρά την ανωτερότητα του και τις κλασσικές ευκαιρίες του  και έτσι το ματς στο ημίχρονο πήγε στο 0-0.

      Στο 2^ο ημίχρονο και μόλις στο 50΄ από λάθος του Χουλτ ο Πρίγιοβιτς βρέθηκε απέναντι από τον Μπάρκα, ο οποίος τον νίκησε και πάλι. Ο Λουτσέσκου δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια και φρέσκαρε την επίθεσή του, περνώντας τον Μακ στη θέση του Τζάλμα Κάμπος και συνέχισε να πιέζει. Με τη έναρξη μάλιστα του 2^ου μέρους οι δύο πλάγιοι μπακ, Μάτος και Βιεϊρίνια άρχισαν να παίρνουν μέτρα στο γήπεδο και να ανεβαίνουν, βλέποντας την αδυναμία των αντιπάλων τους να τους ακολουθήσουν. Και πάλι ο δικέφαλος του βορρά εκμεταλλευόταν τα λάθη των αντιπάλων και έφευγε στην κόντρα, έτσι είχε το σουτ του Πέλκα στο 61΄ που έγλειψε το οριζόντιο δοκάρι και το κερδισμένο φάουλ του Κάνιας τρία λεπτά αργότερα, από την εκτέλεση του οποίου ήρθε το γκολ του Βιεϊρίνια. Μετά το γκολ ο ΠΑΟΚ έλεγξε τον αγώνα, έκανε και τις απαραίτητες καθυστερήσεις, έκλεισε  ωραία τους χώρους και έφευγε και στην κόντρα. Έτσι στο 2^ο λεπτό των καθυστερήσεων του αγώνα ήρθε το 2^ο γκολ του Πέλκα και επισφράγισε τη μεγάλη νίκη, την τεράστια εμφάνιση και χάρισε τον τίτλο!

      Ο ΠΑΟΚ εμφανίστηκε πιο αποφασισμένος, πιο διψασμένος στο ματς, πιο προετοιμασμένος σε όλους τους τομείς, τόσο αγωνιστικά και τακτικά, όσο και ψυχολογικά και πνευματικά. Η επικράτηση του ήταν απόλυτη και κατά κράτος!

    Οι παίκτες: ο Πασχαλάκης δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα. Ο Μάτος πήρε παραμάζωμα τον Μάνταλο, ο Βιεϊρίνια ήταν ο κορυφαίος του αγώνα και έβγαλε μεγάλη προσωπικότητα στο χορτάρι. Μεγάλο ματς ο Βαρέλα και από κοντά και ο Κρέσπο που περιόρισαν τους επιθετικούς της ΑΕΚ. Πολλά τρεξίματα ο Κάνιας που κερδίζει το φάουλ από το οποίο προήλθε το γκολ. Έδωσε μάχες ο Μαουρίτσιο. Κινητικός ο Πέλκας και με ταχύτητα σκέψης. Έκανε τη διαφορά στο ξεκίνημα ο Μπίσεβαρ αλλά κουράστηκε στη συνέχεια. Σωστός τακτικά ο Τζάλμα Κάμπος αλλά έπρεπε να σκοράρει στο τετ-α τετ που έχασε. Τεράστιο ματς ο Πρίγιοβιτς, κέρδισε σχεδόν όλες τις μονομαχίες στον αέρα, κινήθηκε σε πολλούς χώρους και στα άκρα, κράτησε μπάλα και έφευγε και στην κόντρα (!), έχασε το πέναλντι άλλα έδωσε την ασίστ για το 2-0 ! Έδωσε πνοή ο Μακ, δεν μπήκε στο ρυθμό του αγώνα ο Σακχόφ, σήκωσε την κούπα ο Μαλεζάς. Ο κόουτς Λουτσέσκου πήρε την ταυτότητα του Χιμένεθ και παρουσίασε μια έτοιμη ομάδα σε κάθε επίπεδο, που είχε απαντήσεις σε κάθε ζήτημα που της έβαζε ο αντίπαλος. Να σταματήσει τη γκρίνια και τη διαμαρτυρία και να συνεχίσει την καλή δουλειά που κάνει. Οι τίτλοι είναι μπροστά του, μην κοιτάζει πίσω!

        Η ΑΕΚ εμφανίστηκε κατώτερη του αναμενομένου και πλην του Μπάρκα δεν πρόβαλε μεγάλη αντίσταση στον αντίπαλό της. Πέρα από την κακή βραδιά που βρέθηκαν αρκετοί παίκτες της, ήταν ιδιαιτέρα ατυχής η έμπνευση του Χιμένεθ να ξεκινήσει τον Μάνταλο. Δε μπορώ να καταλάβω τι όνειρο είδε και τι ακριβώς επεδίωκε με αυτή του την απόφαση. Δεν έβλεπε τον παίκτη σε τι κατάσταση είναι, δε ήξερε ότι γύρισε από απουσία 6 μηνών λόγω τραυματισμού, πως περίμενε να ανταπεξέλθει σε τέτοιο ματς. Ο Μάνταλος όπως τον βλέπω μοιάζει να μη ζυγίζει ούτε 50 κιλά, έχει χάσει σε μυϊκή μάζα, δε μπορεί να κοντράρει αντίπαλο. Το αντιλήφθηκε ο Μάτος και τον κατάπιε. Δε μπορούσε να τον ακολουθήσει, ούτε καν να τον σπρώξει. Η επιλογή του Μάνταλου είχε ως συνέπεια να πάει ο Μπακασέτας απέναντι και να εξαφανιστεί επίσης. Ο Μπακασέτας ταιριάζει με τον Ματος, ψηλοί, σωματώδεις με διασκελισμό στα τρεξίματα τους. Ο Βιεϊρίνια είναι κοντός, σβέλτος και με γρήγορα μικρά βήματα στα τρεξίματα του, που ο Μπακασέτας δε μπορούσε να ακολουθήσει και εξαντλήθηκε με το να τον κυνηγάει. Επίσης ο Χουλτ δεν μπορούσε να δώσει τη μπάλα στον Μάνταλο αφού του την έπαιρνε εύκολα ο Μάτος και έτσι αναγκαζόταν να παίξει παράλληλα και προς τα πίσω και να κάνει πολλά λάθη. Ενώ όλα αυτά ήταν φανερά ο Χιμένεθ έπρεπε να φάει γκολ για να περάσει τον Λάζαρο στο ματς στη θέση του ανέτοιμου Μάνταλου. Από εκεί και πέρα οι παίκτες της ΑΕΚ έχαναν τις μονομαχίες, παρουσιάστηκαν αδύναμοι σε σχέση με τους αντιπάλους τους, έχασαν τη μάχη του κέντρου, έκαναν πολλές λάθος πάσες, έχαναν την μπάλα και δεχόταν κόντρα επιθέσεις. Έκαναν παιδαριώδη λάθη και οι αντίπαλοι βγήκαν πολλές φορές τετ – α –τετ με τον εξαιρετικό Μπάρκα. Όλο αυτό τους χάλασε το μυαλό και τους έριξε ψυχολογικά, αφού δεν πήραν βοήθεια από τον πάγκο. Αδυνατούσαν να κρατήσουν μπάλα και έψαχναν με βαθιές, ψηλές μπαλιές τους Αραούχο και Λιβάγια που έγιναν εύκολη λεία για τους αμυντικούς του ΠΑΟΚ. Δεν μπορούσαν να κάνουν παιχνίδι από τα άκρα αφού Μάνταλος και Μπακασέτας υστερούσαν σε ταχύτητα από τους αντιπάλους τους. Τεράστιο λάθος του Χιμένεθ που προσάρμοσε την ομάδα στον αντίπαλο και φάνηκε πολύ η έλλειψη του Κονέ που διαθέτει κάθετο παιχνίδι, σωστές μεταβιβάσεις και σωματικά προσόντα. Θα μπορούσε με την ευκαιρία του Αραούχο στο 89΄ , τη μοναδική αξιόλογη που είχε στο ματς, να στείλει τον τελικό στην παράταση, αλλά δεν το άξιζε και με τα «αν»  δεν γίνεται τίποτα. 

    Οι παίκτες: ο Μπάρκας έκανε ματς καριέρας και χάρη σε αυτόν έμεινε το σκορ σε χαμηλά επίπεδα και η ΑΕΚ ως το τέλος μέσα στο παιχνίδι. Σε μέτρια βραδιά ο Μπακάκης. Ανύπαρκτος και λίγος ο Χουλτ. Ο Βράνιες έκανε ένα τυπικό καλό ματς, αλλά στη φάση που η ομάδα του παίρνει αριθμητικό πλεονέκτημα πάει και εμπλέκεται, έτσι αποβάλλεται και αυτός αδικαιολόγητα. Γι αυτές τις αψυχολόγητες ενέργειές του δεν έχει κάνει την καριέρα που θα μπορούσε, τον διακρίνει έλλειψη συγκέντρωσης. Με λάθη ο Τσιγκρίνσκι. Σε πολύ κακή βραδιά ο Σιμόες, δεν τον έχω ξαναδεί να κάνει τόσα λάθη. Απλά έτρεξε ο Γαλανόπουλος. Ανύπαρκτος ο Μπακασέτας, δεν ακούμπησε μπάλα. Κακώς έπαιξε ο Μάνταλος. Εξαφανισμένος, εγκλωβισμένος ο Λιβάγια. Έδωσε μάχες ο Αραούχο, έβγαλε πάθος, ποιότητα και προσωπικότητα, αλλά έπρεπε να σκοράρει στο 89΄. Άλλαξε την εικόνα του ματς ο Γκάλο και έβγαλε την ΑΕΚ με αξιώσεις στην επίθεση, έπρεπε να ξεκινήσει. Ξενερωμένος ο Λάζαρος, δεν μπήκε πολύ στο παιχνίδι, άραζε δεξιά και περίμενε. Του έσπασε τα νεύρα ο Χιμένεθ με τις επιλογές του. Μπήκε στις φάσεις ο Γιακουμάκης και άνοιξε χώρους για τον Αραούχο.

      Ο Χιμένεθ είχε την ατυχή έμπνευση με τον Μάνταλο και δεν διάβασε καλά το παιχνίδι. Επίσης παρουσίασε ανέτοιμη την ομάδα του από κάθε άποψη σε ένα ματς που έκρινε τίτλο και που σήμαινε πολλά για το γόητρο και τις εντυπώσεις. Παρουσίασε έργο φέτος, δημιούργησε ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, παρουσιάστηκε πιο ώριμος σε σχέση με την πρώτη θητεία του στην ΑΕΚ, συνεχίζει όμως να έχει κολλήματα, όπως αυτό που δείχνει να έχει με τον Λάζαρο (δεν τον ξεκινάει – αν τον ξεκινήσει τον κάνει πρώτη αλλαγή) και υστερεί σε κάποιες λεπτομέρειες που θα τον κάνουν μεγάλο κόουτς.

        Για σεμινάριο η διαιτησία του Μπορμπαλάν και των βοηθών του. Δεν είναι μόνο ότι δεν έχασαν φάση, είναι η προσωπικότητα και το κύρος που απέπνεε στον αγωνιστικό χώρο. Δε σήκωνε διαμαρτυρίες και μύγα στο σπαθί του. Επηρέασε περισσότερο την ΑΕΚ η φήμη που τον ακολουθεί γιατί  φοβήθηκε να βγάλει τη συνήθης σκληράδα της και να πάει το ματς στη μανούρα που τη βόλευε για να κόψει το ρυθμό του αντιπάλου, αφού ο Ισπανός δε τα σηκώνει αυτά.

   Άξιος νικητής ο ΠΑΟΚ – UNDISPUTED - και αναμένουμε τις επόμενες μέρες τις εξελίξεις στις δύο ομάδες, μετά από αυτό το παιχνίδι και πόσο θα επηρεάσει τις αποφάσεις για τη νέα σαιζόν. 

                                                                                                                                SAM

GAME….FOR THRONE !

Οι δύο καλύτερες ομάδες αυτής της σαιζόν συγκρούονται στο τελευταίο της παιχνίδι, το οποίο κρίνει τίτλο. Πέραν από την ανάδειξη του κυπελλούχου Ελλάδας για το 2018 είναι μεγάλο το διακύβευμα και από την άποψη των εντυπώσεων. Η ΑΕΚ ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια αλλά ο ΠΑΟΚ αμφισβητεί τον τίτλο της, επιμένοντας ότι πάρθηκε στα δικαστήρια και μετά από ένα κακώς ακυρωθέν γκολ στο ματς της Τούμπας. Στην ΑΕΚ θεωρούν ότι είναι η καλύτερη ομάδα και δίκαια κατέκτησαν το πρωτάθλημα και αναφέρονται στο γκολ – οφσάιντ που έκρινε τον περυσινό τελικό.

     Η ατμόσφαιρα είναι ιδιαιτέρα τεταμένη, με εκατέρωθεν δηλώσεις εδώ και καιρό, ο φόβος της επανάληψης των περυσινών επεισοδίων στο Βόλο ελλοχεύει, ήδη έχουν σημειωθεί κάποια έκτοπα στο κέντρο της Αθήνας, η ΕΠΟ δεν κατάφερε να δώσει λύση στο θέμα του ορισμού διαιτητή και έτσι το τελικό θα σφυρίξει ο Ισπανός Μπορμπαλάν, γεγονός που αποτελεί ένα ακόμα χτύπημα στην αξιοπιστία του ποδοσφαίρου μας, αφού σφυρίζει ξένος διαιτητής αγώνα εγχώριων διοργανώσεων μετά από περίπου 40 χρόνια.

    Εμείς από δω θα επικεντρωθούμε στο αγωνιστικό σκέλος του παιχνιδιού. Αντιμέτωπες βρίσκονται δύο ομάδες που τις γνωρίζουμε καλά και γνωρίζονται άριστα και μεταξύ τους. Μεγάλες εκπλήξεις δε μπορεί να επιφυλάξει ο ένας προπονητής στον άλλον, αλλά με τις επιλογές τους στην τακτική, στη διάταξη και την 11αδα, θα καθορίσουν το πλαίσιο στο οποίο θα παιχτεί ο τελικός.    

    Η ΑΕΚ έχει το αβαντάζ ότι ο τελικός διεξάγεται στο ΟΑΚΑ το οποίο αποτελεί την έδρα της, ξέρει τα αποδυτήρια, τα κατατόπια, τον αγωνιστικό χώρο και όπως και να ‘χει αισθάνεται πιο άνετα στο συγκεκριμένο γήπεδο σε σχέση με τον ΠΑΟΚ.

     Για την ΑΕΚ θα είναι ο 24^ος τελικός και έχει κατακτήσει 15 φορές το τρόπαιο, αντίστοιχα ο ΠΑΟΚ έχει 5 κατακτήσεις σε 18 τελικούς. Για την ΑΕΚ θα είναι το τρίτο νταμπλ της ιστορίας της και αν το καταφέρει, θα το επιτύχει ξανά,  μετά από 40 χρόνια.

Τα αρχικά πλάνα

Ο ΠΑΟΚ αναμένεται να παραταχθεί με 4-2-3-1. Στο τέρμα ο Πασχαλάκης, δεξιά στην άμυνα ο Μάτος και αριστερά ο Βιεϊρίνια, με κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Βαρέλα και Κρέσπο. Στα χαφ θα ξεκινήσουν δύο από τους Κάνιας, Σάχοφ και Μαουρίτσιο. Μπροστά τους θα είναι ο Πέλκας. Δεξί εξτρέμ ο Τζάλμα Κάμπος και αριστερό ο Μακ. Έκπληξη θα είναι κάποιος από τους Λημνιό ή Μπίσεβαρ, με τον τελευταίο να τον περνάει συνήθως ως αλλαγή ο Λουτσέσκου, ως game changer. Σέντερ φορ ο Πρίγιοβιτς.

Και η ΑΕΚ θα παραταχθεί με 4-2-3-1, λογικά και δεν αναμένεται διάταξη με τρεις στόπερ. Στο τέρμα ο Μπάρκας, δεξιά στην άμυνα ο Μπακάκης και αριστερά ο Χουλτ. Κεντρικό δίδυμο οι Βράνιες και ο Τσιγκρίνσκι και αν ο τελευταίος δεν είναι έτοιμος θα παίξει ο Λαμπρόπουλος. Στα χαφ Σιμόες και Γαλανόπουλος. Μπροστά τους ο Λιβάγια, δεξί εξτρέμ λένε ο Γκάλο αλλά προσωπικά περιμένω Λάζαρο και αριστερά Μπακασέτας. Σέντερ φορ ο Αραούχο. Ο Λάζαρος διεκδικεί θέση στο αρχικό σχήμα αν και ο Χιμένεθ θέλει να τον φέρνει από τον πάγκο ως game changer, όπως έχει κάνει και με τον Λιβάγια σε ορισμένα παιχνίδια.

Η τακτική….

Η δύναμη του ΠΑΟΚ είναι τα άκρα του, όπου διαθέτει ταχύτητα και παίκτες με τεχνική και προσωπικότητα. Οι δύο μπακ του προωθούνται και ειδικά ο Βιεϊρίνια είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Ο Μάτος πέφτει προς το τέλος της σαιζόν αλλά έχει την ποιότητα να κάνει τη διαφορά σε ένα τέτοιο ματς. Αν οι πλάγιοι παίκτες του βγάλουν συνεργασίες με τον Πέλκα που θα έρχεται σε κάθε πλευρά για να ντουμπλάρει και να δώσει βοήθειες, μπορούν να δημιουργήσουν ρήγματα στην άμυνα της ΑΕΚ. Ο άξονας του είναι αργός και χρειάζεται προσοχή ανασταλτικά. Πρέπει να κυκλοφορήσουν σωστά και σίγουρα τη μπάλα οι παίκτες του για να μη δεχθούν επιθέσεις στην κόντρα. Ο Λουτσέσκου θα βάλει παίκτες στην αντίπαλη περιοχή, ψηλά κορμιά και θα ποντάρει στο ύψος και στις κεφαλιές, που του δίνει το πλεονέκτημα και στις στημένες φάσεις.

Η ΑΕΚ δε θα έχει τον Κονέ σε αυτό το ματς που είναι τιμωρημένος. Στη θέση του λογικά ο Γαλανόπουλος που μπορεί να πιέσει περισσότερο στη μπάλα. Λογικά ο ΠΑΟΚ θα κοιτάξει να «χτυπήσει» στον «μικρό» και από το αν αυτός θα αντεπεξέλθει θα κριθούν πολλά στο ματς. Διαθέτει πάντως τα τρεξίματα και το θράσος να τα καταφέρει, του λείπει το ύψος που θα έδινε ο Κονέ στα στημένα. Από εκεί και πέρα τον Πρίγιοβιτς θα αναλάβει ο Τσιγκρίνσκι με τη βοήθεια του Βράνιες, ο Σιμόες θα έχει τον Πέλκα και ο Χιμένεθ θα προσπαθήσει να περιορίσει την ανάπτυξη από τα άκρα του ΠΑΟΚ. Από αριστερά μπροστά από τον Χουλτ θα παίξει ο Μπακασέτας που είναι καλός τακτικά και βγάζει τρεξίματα και από δεξιά μπροστά από το Μπακάκη, λένε, ότι θα παίξει ο Γκάλο για να ελέγξουν τις προωθήσεις του Βιεϊρίνια. Προσωπικά πιστεύω ότι ο Χιμένεθ θα ξεκινήσει τον Λάζαρο για να χτυπήσει ακριβώς σε αυτές τις προωθήσεις, εκμεταλλευόμενος το κενό που θα μένει στην άμυνα, επιδιώκοντας το transition παιχνίδι. Λιβάγια και Αραούχο πρέπει να βγάλουν συνεργασίες με τη μπάλα κάτω και να δημιουργήσουν δικές τους φάσεις. Μεγάλη πληγή για τη φετινή ΑΕΚ τα στημένα και εκεί χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή αφού δε διαθέτει πολλούς ψηλούς παίκτες.

Η ψυχολογική προετοιμασία….

Ο ΠΑΟΚ όλη τη χρονιά έπαιζε ένα παιχνίδι τη βδομάδα και είναι πιο φρέσκος. Στα τελευταία ματς για το πρωτάθλημα ήθελε να αποδείξει ότι αδικήθηκε και τα «καθάρισε» όλα παίζοντας με βασικούς και δοκιμάζοντας τακτικές στο παιχνίδι του.

Η ΑΕΚ είχε Ευρώπη και στο κύπελλο της έτυχε ο δυσκολότερος αντίπαλος στο δρόμο της για τον τελικό, ο Ολυμπιακός. Πιο βεβαρυμένο πρόγραμμα δηλαδή.  Στα τελευταία ματς και έχοντας εξασφαλίσει το πρωτάθλημα έκανε ροτέσιον και κάπως χαλάρωσε. Την προηγούμενη Κυριακή της απονεμήθηκε το πρωτάθλημα και το γιόρτασε στο γήπεδο, στους δρόμους της Φιλαδέλφειας και στα μπουζούκια. Δε νομίζω όμως ότι αυτό θα παίξει μεγάλο ρόλο και θα επηρεάσει αρνητικά.

Ο ΠΑΟΚ έχει το άγχος να αποδείξει ότι είναι καλύτερος αφού έχασε το πρωτάθλημα, για την ΑΕΚ η χρονιά είναι ήδη επιτυχημένη. Απομένει να δούμε πως θα λειτουργήσει η πίεση των «αποδείξεων» για τους παίκτες των δύο ομάδων και πόσο και πως θα τους επηρεάσει.

Ελπίζω να καταφέρουμε να διοργανώσουμε έναν τελικό γιορτή. Στο γήπεδο θα υπάρχουν οπαδοί και των δύο ομάδων. Θα πάω κόντρα στο ρεύμα και θα πω ότι περιμένω ανοιχτό παιχνίδι μιας και οι παίκτες θα μπουν στο γήπεδο για να αποδείξουν και θα βγάλουν επιθετικότητα. Το βράδυ του Σαββάτου ένας εκ των δύο μονομάχων θα έχει κερδίσει το τρόπαιο και κυρίως τις εντυπώσεις. Υπάρχει περίπτωση ο χαμένος να μπει στην εσωστρέφεια, να ανατραπούν τα μέχρι τώρα δεδομένα και να υπάρξουν αλλαγές στην ομάδα του. Δε γίνεται διαφορετικά όμως….Ο θρόνος χωράει μόνο έναν και για τη θέση σε αυτόν θα μονομαχήσουν οι δύο αντίπαλοι…..GAME FOR THE THRONE, λοιπόν….

Καλό παιχνίδι !

                                                                                                                             SAM

Μια βόλτα στην Ευρώπη

                               

Ο Μάιος παραδοσιακά είναι ο μήνας των μεγάλων τελικών και των απονομών στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το μήνα αυτό διεξάγονται οι δύο τελικοί στις κορυφαίες ευρωπαϊκές διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ, οι τελικοί του κυπέλου στις περισσότερες χώρες και τελειώνουν τα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και αναδεικνύεται ο πρωταθλητής. Έχουμε δηλαδή απονομή τίτλων, το σήκωμα της κούπας. Γι αυτά θα πούμε σήμερα, για τους τελικούς που προέκυψαν στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Γιουρόπα, αλλά και για κάποια ματς σε πρωταθλήματα. Πάμε να τα δούμε…..

EYROPA LEAGUE

   Στον ημιτελικό της Ατλέτικο με την Άρσεναλ που είδα ζωντανά, στο 1^ο ημίχρονο είχαμε ένα ματς χωρίς φάσεις, με την Ατλέτικο να έχει τον έλεγχο του παιχνιδιού, σε ματς πάντως χωρίς ρυθμό και με πολλά λάθη. Εν τέλει,  στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου και μετά από διαγώνια πάσα του Γκριζμάν, ο Ντιέγκο Κόστα έβαλε πλάτη τον Μπεγερίν, μπήκε περιοχή και κεραυνοβόλησε τον Οσπίνα, βάζοντας μπροστά την Ατλέτικο.

  Στο 2^ο ημίχρονο το τέμπο ανέβηκε, η Άρσεναλ, μπροστά στο φάσμα του αποκλεισμού, αναγκάστηκε να ασκήσει κάποια πίεση, αλλά η Ατλέτικο ήταν επικίνδυνη στην κόντρα, αυτό το στιλ παιχνιδιού άλλωστε της ταιριάζει. Ο Γκριεζμάν με τον Ντιέγκο Κόστα έδειξαν ότι βρίσκονται με κλειστά μάτια και μιλούν την ίδια ποδοσφαιρική γλώσσα. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η δύναμη του Ντιέγκο Κόστα που με ένα απλό τζαρτζ έβγαζε εκτός φάσεις τους αντιπάλους του, τους εκτόπιζε λες και έπαιζε με παιδιά.

   Η ομάδα του Βενγκέρ έδειξε να μην έχει ποιοτικό βάθος και παίκτες με προσωπικότητα, σε ματς που κρινόταν ο μόνος στόχος που είχε απομείνει στην ομάδα για τη σαιζόν, παίκτες με μεγάλα συμβόλαια όπως ο Οζιλ ήταν άφαντοι στο παιχνίδι. Έτσι ο Βενγκερ στην τελευταία του χρονιά στο Λονδρέζικο κλαμπ αποχωρεί  χωρίς τίτλο.

    Καλή αμυντική ομάδα η Ατλέτικο. Η καλύτερη στην Ευρώπη. Πνίγει τη δημιουργία κάθε αντιπάλου και αυτό τη βοηθάει να στέκεται απέναντι στον οποιανδήποτε !

• Στον άλλο ημιτελικό της Σάλτσμπουργκ με τη Μαρσέιγ, οι Αυστριακοί κατάφεραν να ισοφαρίσουν το 2-0 που ήταν το σκορ του 1ου αγώνα. Καταπληκτικό το 1ο γκολ του χαφ Χαϊντάρα !  Το είχαν κάνει και στον προηγούμενο γύρω απέναντι στη Λάτσιο. Έδειξαν για ακόμα μια φορά ότι είναι σοβαρή και δουλεμένη ομάδα. Έφτασαν ένα βήμα από τον τελικό του Γιουρόπα χωρίς να διαθέτουν μεγάλα ονόματα στο ρόστερ τους, αλλά παιδιά βγαλμένα από τα σπλάχνα του συλλόγου. Άλλωστε το 2017 είχαν κατακτήσει το τρόπαιο του Young Champions league !

Και δω θέλω να κάνω μια σύγκριση με τον Ολυμπιακό, τον επί 20 και πλέον, χρόνια πρωταθλητή στη χώρα μας, που στην Ευρώπη δεν έχει κάνει τίποτα, παρά κάποιες σποραδικές νίκες στους ομίλους, όπου οι μεγάλοι της Ευρώπης δεν πολυασχολούνται. Ο Ολυμπιακός των σερί τίτλων, χωρίς οικονομικά προβλήματα, με γήπεδο, με καλό προπονητικό κέντρο, με πολλές συμμετοχές σε ομίλους του Ch. L. όπου ήρθε σε επαφή με τους κορυφαίους και που έχει τη δυνατότητα ακόμα και σήμερα να δίνει σε παίκτες, συμβόλαια 2 εκ. ευρώ! Δεν γίνεται όμως δουλειά σε βάθος. Δεν τρέχει πρόγραμμα εξέλιξης – βελτίωσης παικτών. Κυριαρχεί η ψύχωση για το πρωτάθλημα ακόμα και σε μισοπεθαμένους αντιπάλους. Να πάρουμε τον Εμενίκε για να πανηγυρίσουμε στα αεροδρόμια τον Αύγουστο. Αυτοί που δουλεύουν, πανηγυρίζουν τον Μάιο !

      Τελικά η Μαρσέιγ με γκολ στο 115΄ της παράτασης και μετά από εκτέλεση κόρνερ που λανθασμένα καταλογίστηκε, πήρε την πρόκριση για τον τελικό της Λιον κόντρα στην Ατλέτικο του Τσόλο. Ένας τελικός που έχει φαβορί την Ισπανική ομάδα. Ίσως όμως ο Κώστας Μήτρογλου να διαφωνεί……

PREMIER LEAGUE

Εδώ είχαμε την απονομή στη Σίτι του Πεπ, ενός πρωταθλήματος που το είχε καθαρίσει από πολύ νωρίς, παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο. Η ομάδα του Πεπ είναι η μόνη από τους έξι «μεγάλους» που κυνηγούν τον τίτλο στο νησί, που διαθέτει χαφ που ξέρουν μπάλα και έχουν ως βασικό προσόν την τεχνική τους κατάρτιση και όχι τη δύναμη και τα τρεξίματα.

Επίσης είχαμε τον αποχαιρετισμό του Βενγκέρ στο κοινό της Άρσεναλ , στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι για τη σαιζόν. Τον τίμησε ο κόσμος τον Αρσέν αλλά είχε έρθει προ πολλού το πλήρωμα του χρόνου για την αποχώρηση του. Δεν έλεγε να το αντιληφθεί και επέμενε να παραμένει στη θέση του, αν και τα τελευταία 2 χρόνια η ομάδα έμενε εκτός 4αδας. Η αρχή του τέλους ήταν ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ το 2006, από εκεί και μετά η Άρσεναλ δεν ξαναμπήκε δυνατά στους τίτλους και χρόνο με τον χρόνο έφθινε. Οι φίλοι της Άρσεναλ είναι ευχαριστημένοι με το «αντίο» του. Υπάρχει υλικό στην ομάδα και βλέπω ότι το δίδυμο των επιθετικών, Ομπαμεγιαγκ – Λακαζέτ, δείχνει να «βρίσκεται» εξαιρετικά, απλώς θέλει προσεκτική επιλογή του διαδόχου στην άκρη του πάγκου. Χρειάζεται κόουτς που να διατηρήσει τα καλά στοιχεία της ομάδας, όπως το επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά  να δουλέψει στον τομέα της τακτικής, να δώσει βάση στην άμυνα, να μην είναι αφελής η ομάδα και να εμφυσήσει τη νοοτροπία νικητή στο κλαμπ, η οποία έχει χαθεί τα τελευταία χρόνια.

Παρακολούθησα και το ματς της Τσέλσι με τη Λίβερπουλ, στο οποίο η ομάδα του Κόντε πήρε τη νίκη και διατήρησε ζωντανές τις ελπίδες της για είσοδο στην 4αδα και συμμετοχή στο επόμενο Ch.L. Θεωρώ ότι στη φετινή Τσέλσι δε βγήκε η επιλογή του Μπακαγιόκο στα χαφ, για να παίξει δίπλα στον Καντέ. Ενώ θεωρητικά έμοιαζε ότι θα συντελούσαν ένα απροσπέλαστο δίδυμο, ο Μπακαγιόκο δεν προσαρμόστηκε και η ομάδα έχοντας πουλήσει τον Μάτιτς στη Γιουνάιντεντ αντιμετώπισε πολλά προβλήματα στο χώρο της μεσαίας γραμμής, ειδικά το διάστημα που απουσίαζε και ο Καντέ.  Επίσης ο Μοράτα είναι ελαφρύς φορ και δεν έδωσε της βοήθειες που χρειαζόταν η ομάδα, με τον ερχομό του Ζιρού που είναι κλασσικός φορ περιοχής, η Τσέλσι βρήκε λύσεις στην επίθεση της.

    Από την άλλη πλευρά, η Λίβερπουλ, φάνηκε να έχει το μυαλό της στον τελικό της 26^ης Μαΐου, ενώ και αρκετοί παίκτες της μοιάζουν κουρασμένοι στο φινάλε μιας κοπιαστικής σαιζόν. Εντύπωση μου έκανε το ότι στο 2^ο ημίχρονο, που η Τσέλσι κλείστηκε πίσω, η Λίβερπουλ ουδέποτε βρήκε τους διαδρόμους να απειλήσει και δεν δημιούργησε καθόλου φάσεις, παρά μόνο δύο άστοχες κεφαλιές του Σολάνκε στο τέλος. Η ομάδα του Κλοπ είναι ομάδα του ανοιχτού γηπέδου και δεν διαθέτει χαφ με τεχνική και κάθετη πάσα ώστε να ανοίξουν κλειστές άμυνες. Οι παίκτες της είναι δυνατοί και γρήγοροι για να φύγουν στην κόντρα αλλά υστερούν στην ατομική ενέργεια που θα ανοίξει τον αντίπαλο. Γι αυτό πιστεύω ότι κομβικό ρόλο στον τελικό με την ΡΕΑΛ θα διαδραματίσει το ποια ομάδα θα καταφέρει να ορίσει το πλαίσιο που θα παιχτεί το ματς.

PRIMERA DIVISION

     Στην Ισπανία είχαμε το Clasico δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε, στο «Νόου Καμπ» και τη μεν Μπάρτσα να έχει εξασφαλίσει ήδη το νταμπλ στην Ισπανία, τη δε ΡΕΑΛ να είναι για 3^η σερί χρονιά στον τελικό του Ch. L.  και να έχει περισσότερο εκεί στραμμένη την προσοχή της. Παρόλα αυτά είδαμε ένα σκληρό ματς, με ξύλο και αποβολή για χτύπημα εκτός φάσεις και αρκετά δυνατά μαρκαρίσματα. Μπήκαν τέσσερα γκολ που κατέδειξαν την ποιότητα που διαθέτουν οι δύο ομάδες. Τόσο σε ατομικό ταλέντο όσο και σε δουλειά στις ομαδικές συνεργασίες. Ο συνδυασμός του Λουϊς Σουάρες με τον Σέρχι Ρομπέρτο στο 1-0, αλλά και ο συνδυασμός Κρόος – CR7- Μπενζεμά στο 1-1, από τη μια πλευρά και οι ατομική ποιότητα των Σουάρεζ – Μέσι στο 2-1 και του Γκάρεθ Μπέιλ με το πλασέ του στο 2-2, από την άλλη. Μετά από αυτό το ματς η Μπάρτσα του Βαλβέλδε αύξησε τις ελπίδες της να κατακτήσει αήττητη τον τίτλο στην Primera ! 

    

Αυτό ήταν ένα από τα τελευταία παιχνίδια του Άντρες Ινιέστα μπροστά στο κοινό της Μπάρτσα και αποθεώθηκε όταν πέρασε ως αλλαγή στον αγώνα. Θα είναι δύσκολο για τη Μπαρτσελόνα να τον αντικαταστήσει και ήδη είναι ολοφάνερο ότι χρειάζεται δύο παίκτες με υψηλή τεχνική, ταχύτητα και προσωπικότητα στα χαφ της.

Στη ΡΕΑΛ πολλά εξαρτώνται από το θριπίτ. Πάντως ο Ζιντάν έχει καταφέρει παίκτες ρόλων, Λούκας Βάσκεθ – Ασένσιο – Κόβασιτς, όχι μόνο να βοηθάνε την ομάδα αλλά να είναι καθοριστικοί και να κάνουν τη διαφορά, όταν οι σταρ της ομάδας είναι κουρασμένοι ή ντεφορμέ. Αν η ΡΕΑΛ δεν πάρει την κούπα και φέτος, αναμένεται να υπάρξουν αρκετές αλλαγές.

Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και Ρενέ Χένρικσεν είναι γεννημένοι νικητές και δεν τους φοβάμαι ούτε σε αυτή τους τη μάχη…..

                                                                                     SAM

Ρόμα – Λίβερπουλ = 4 – 2

                                      

Η Λίβερπουλ είναι η 2^η ομάδα του τελικού του φετινού Champions league που θα διεξαχθεί στο Κίεβο στις 26 Μαΐου. Εξασφάλισε την πρόκριση πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ του χθεσινού αγώνα και σε κανένα σημείο του ματς δεν αισθάνθηκε να απειλείται η πρόκριση της. Με δύο σχετικά γρήγορα γκολ έβαλε τέλος στις όποιες ελπίδες των Ρωμαίων και μετά κοίταξε να κάνει διαχείριση του αγώνα. Αποδείχθηκε ότι δεν γνωρίζει ως ομάδα να παγώνει το ρυθμό και γι αυτό φτάσαμε στην ήττα της.

      Παρακολουθήσαμε ένα ματς που η Λίβερπουλ ήταν κακή, ειδικά μετά το 30΄, με τον Σαλάχ εξαφανισμένο και έχοντας απέναντι της μια Ρόμα που δεν είχε δυνάμεις να διεκδικήσει τις όποιες ελπίδες της. Κάτι πρέπει να γίνει με το καλεντάρι και το πολύ φορτωμένο πρόγραμμα των ομάδων. Είδαμε παιχταράδες να είναι εξαφανισμένοι στα ματς, όπως ο Κριστιάνο ή ο Μέσι στον προηγούμενο γύρο, στον επαναληπτικό της Ρώμης ή χθες ο Σαλάχ. Είδαμε ομάδες να μην έχουν δυνάμεις να παίξουν το ποδόσφαιρο που τις έχουμε συνηθίσει και ομάδες να είναι τσακισμένες από τραυματισμούς και να παρουσιάζονται με ελλείψεις σημαντικών ποδοσφαιριστών, όπως η Μπάγερν. Γενικά δεν είμαι ευχαριστημένος από το επίπεδο του ποδοσφαίρου που παίχτηκε στα 4 ματς των ημιτελικών, αν εξαιρέσουμε τον 1^ο αγώνα της Λίβερπουλ με τη Ρόμα.

     Η διαιτησία, όπως και στο ματς ΡΕΑΛ – Μπάγερν, είχε και χθες ρόλο αρνητικού πρωταγωνιστή. Δίκαια η Ρόμα φωνάζει για δύο πέναλντι που επισύρουν και αποβολή, ειδικά το χέρι του Άρνολντ στο 62΄, που αν δινόταν θα άλλαζαν τη ροή του ματς. Απλά έξω δεν το κάνουν μυθιστόρημα. Διαμαρτύρονται σε λογικά πλαίσια και μετά επικεντρώνονται στην ομάδα τους,  προφυλάσοντας το προϊόν.

     Πάμε να δούμε τι έγινε στο ματς…..

      Η Ρόμα μπήκε δυνατά στο παιχνίδι, ψάχνοντας το γρήγορο γκολ και έκλεισε τη Λίβερπουλ στα πρώτα λεπτά. Όμως στο 9΄ ένα τραγικό λάθος του Ναϊγκολάν στο χώρο του κέντρου, επέτρεψε στον Φιρμίνιο να βγει στην κόντρα, να βρει τον Μανέ μες την περιοχή και ο τελευταίος να ανοίξει το σκορ. Η Ρόμα στη συνέχεια έδειχνε σοκαρισμένη και εκτός κλίματος αγώνα, αλλά στο 15΄ μετά από σέντρα, ο Ελ Σαράουϊ πήρε μια κεφαλιά και στην απόκρουση του Λόβρεν η μπάλα χτύπησε στον Μίλνερ και κατέληξε στα δίχτυα. Στα ίσα το ματς με αυτογκόλ και νέο ενδιαφέρον.  Από εκεί και μετά το ματς ισορρόπησε, με τη Ρόμα να έχει την κατοχή αλλά τη Λίβερπουλ να απειλεί σε δύο περιπτώσεις, με δυο πλασέ του Μανέ, το 2^ο από ωραία προσπάθεια και γύρισμα του Ρόμπερτσον. Και φτάνουμε στο 26΄ όπου μετά από κόρνερ και κεφαλιά, υπό πίεση, προς τα πίσω του Ντζέκο, ο Βαϊνάλντουμ βρέθηκε απέναντι από τον Άλισον και έκανε με κεφαλιά το 1-2.

       Από εκεί και μετά και μέχρι το τέλους του ημιχρόνου, το ματς «έσβησε». Η Λίβερπουλ πάγωνε το ρυθμό, κυκλοφορόντας τη μπάλα και η Ρόμα έδειχνε να μην έχει τα ψυχικά αποθέματα να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από το ματς. Είχε βέβαια ένα δοκάρι σε σουτ του Ελ Σαράουϊ, αλλά ήταν η εξαίρεση στον κανόνα. Η Ρόμα έδειχνε να μη μπορεί να κοντράρει την ομάδα του Κλοπ, που σκόραρε με άνεση δύο φορές και ότι θα βλέπαμε ένα ανιαρό παιχνίδι στο 2^ο ημίχρονο. Ακουγόταν και κάποιες αποδοκιμασίες από την κερκίδα, ήδη.                                   

    Στο 2^ο οι ομάδες μπήκαν χωρίς αλλαγές και στο 49΄ ο Ντζέκο φεύγει από οριακή θέση και στη συνέχεια ανατρέπεται από τον Κάριους. Έχει καταλογιστεί οφσάιντ που δεν ήταν και στερείται η Ρόμα την ευκαιρία να ισοφαρίσει νωρίς και ενδεχομένως να παίξει με παίκτη παραπάνω.  Τρία λεπτά μετά σε κόντρα επίθεση, ο Ελ Σαράουϊ πατάει περιοχή, σουτάρει, διώχνει ο Κάριους και ο Ντζέκο παίρνοντας το ριμπάουντ γράφει το 2-2. Ο Ντι Φραντζέσκο κάνει πιο επιθετική την ομάδα του ρίχνοντας στο ματς τον Ουντέρ αντί του χαφ Πελεγκρίνι, αλλά η Ρόμα δείχνει να μην έχει δυνάμεις να κυνηγήσει την ανατροπή, παρότι η Λίβερπουλ έχει κλειστεί πίσω και ο Σαλάχ είναι ανύπαρκτος στο ματς. Στο 63΄ μετά από κεφαλιά γύρισμα του Ντζέκο, ο Ελ Σαράουι σουτάρει και ο Άρνολντ αποκρούει σαν τερματοφύλακας σε κόρνερ. Ο διαιτητής έκλεισε τα μάτια. Εκεί «κλείδωσε»  η πρόκριση των Άγγλων.

                                           

   Ακολούθησαν κάποιες φάσεις με τον Ντζέκο αλλά η Ρόμα φάνηκε να μην πιστεύει στην ανατροπή. Μόνο μετά το 80΄ και με την παρότρυνση του κόσμου τους, οι Ρωμαίοι έκαναν μια τελευταία προσπάθεια, με δύο καλές ευκαιρίες του Ντζέκο μετά από ενέργειες του Ναϊγκολάν. Ο οποίος Ναϊγκολάν με δυνατό σουτ στο 86΄ και με γκολ από πέναλντι στο 94΄ διαμόρφωσε το τελικό 4-2.

       Μια Ρόμα που παρά την έλλειψη δυνάμεων, στα τελευταία λεπτά έπαιξε για τον κόσμο και την ιστορία της αποχαιρετώντας με υπερηφάνεια τη διοργάνωση και αποκτώντας το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για τις δυο φάσεις με τα πέναλντι που δεν της καταλογίστηκαν. Απέτυχε να κρατήσει τη Λίβερπουλ στο μηδέν και έτσι η υπόθεση της ανατροπής έγινε αδύνατη. Πάντως η φετινή πορεία της και η όλη προσπάθεια των παικτών της τρύπησε το ταβάνι το δυνατοτήτων της !

                                     

       Η Λίβερπουλ παρότι πήρε την πρόκριση, χωρίς να κινδυνέψει ουσιαστικά,   χθες ήταν απογοητευτική. Έδειξε ότι δε μπορεί να διαχειριστεί παιχνίδια, να κρατήσει μπάλα και να ελέγξει το ρυθμό. Ήταν κακή η ομάδα του Κλοπ, ειδικά μετά το 30΄ και πολύ παθητική στο παιχνίδι της.

      

       Με όλα αυτά, πάμε σε ένα μεγάλο τελικό, με 17 κούπες στο χορτάρι του «Ολιμπίνσκι» του Κιέβου. Ανάμεσα σε δύο από τις βαρύτερες φανέλες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και με δύο αξιόλογους προπονητές. Πιο έμπειρη η ΡΕΑΛ που έχει κάνει ξανά τη διαδρομή ως το τέλος ,τις αμέσως προηγούμενες δύο σαιζόν, πιο ενθουσιώδης η Λίβερπουλ που έχει πάρει το χαρακτήρα του προπονητή της. Η φράση «σε τέτοια ματς,  φαβορί δεν υπάρχουν», μοιάζει  τετριμμένο και ως της 26 Μαΐου υπάρχει χρόνος για να κάνουμε την ανάλυση των υπέρ και των κατά, των δύο μονομάχων.

                                                                                                                      SAM

ΡΕΑΛ Μαδρίτης – Μπάγερν Μονάχου = 2-2

        Ο πρώτος ημιτελικός ολοκληρώθηκε με τη ΡΕΑΛ να παίρνει το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό του Κιέβου. Θα είναι στον τελικό του Champions league για 3^η σερί χρονιά και στόχος της είναι το θριπίτ, η τρίτη διαδοχική κατάκτηση της κούπας. Τελευταία φορά που ομάδα κατέκτησε τρεις σερί κούπες ήταν πριν 42 χρόνια, η χθεσινή της αντίπαλος, η Μπάγερν του Μπεκενμπάουερ και του Γκεντ Μίλλερ την τριετία 1974-75-76, διαδεχόμενη τον Άγιαξ του Κρόιφ την αμέσως προηγούμενη τριετία. Η ομάδα του Ζιντάν δεν είναι σίγουρο ότι ήταν καλύτερη από την αντίπαλο της στα δύο παιχνίδια, αλλά σίγουρα ήταν πιο έτοιμη και από άποψη τακτικής και από θέμα εμπειρίας και από πλευράς ετοιμότητας, καθώς η Μπάγερν παρουσιάστηκε με πολλούς τραυματισμούς βασικών – κομβικών παικτών και όταν έψαχνε για το ένα γκολ που θα της χάριζε την πρόκριση δεν υπήρχαν λύσεις στον πάγκο της. Της στοίχησαν και τα τραγικά λάθη, ερασιτεχνικού επιπέδου, των παικτών της, στο 1^ο ματς του Ραφίνια και χθες των Τολισό – Ουρλάιχ. Πάμε να δούμε το χθεσινό παιχνίδι….

      Η Μπάγερν ευτύχησε να προηγηθεί μόλις στο 3^ο λεπτό, με τον Κίμιχ και πάλι και έβαλε φωτιά στον ημιτελικό. Με ψυχραιμία η ΡΕΑΛ έψαξε την αντίδραση. Στο 7΄ είχε μια καλή κομπίνα σε εκτέλεση φάουλ, αλλά ο Κριστιάνο υπό πίεση σούταρε άστοχα. Στο 11΄ όμως και μετά από σέντρα του Μαρσέλο, ο Αλάμπα δεν πήδηξε ούτε για να παρεμποδίσει τον αντίπαλο και ο Μπενζεμά ανενόχλητος με κεφαλιά έφερε το ματς στα ίσα. Και πάλι η Μπάγερν ήθελε ένα γκολ για να πάει το ματς στην παράταση.

     Ο Χάινκες ρίσκαρε στην αρχή του ματς, βάζοντας πολλούς παίκτες του μες την αντίπαλη περιοχή και εύκολα η Μπάγερν εύρισκε διαδρόμους για να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις. Επίσης πίεζε ψηλά με πολλούς παίκτες και έκλεβε μπάλες, αλλά η ΡΕΑΛ όταν έσπαγε το πρέσιγκ έβγαινε επικίνδυνα μπροστά, αφού ουσιαστικά έπεφτε απευθείας πάνω στα σέντερ μπακ. Ίδια τακτική και η Μπάγερν, όταν η ΡΕΑΛ ήταν στην επίθεση, τρεις παίκτες των Βαυαρών, Ριμπερί – Λεβαντόφσκι – Μίλλερ, έμεναν στην επίθεση για να φύγουν στην κόντρα σε περίπτωση ανάκτησης της μπάλας από τους συμπαίκτες τους.

   Όσο κυλούσε ο χρόνος, οι δύο ομάδες γινόταν πιο προσεκτικές και βλέπαμε ένα παιχνίδι τακτικής και υπομονής. Είχαμε μετρημένες φάσεις, ένα σλάλομ του Χούμελς και κάθετη στον Λεβαντόφσκι που τον νίκησε ο Νάβας και στην επαναφορά ο Χάμες από ένα μέτρο σούταρε, ψηλά, άουτ. Ένα σουτ του Κριστιάνο, στο ένας με έναν με τον Αλάμπα, που έδιωξε σε κόρνερ ο Ουρλάιχ και ένα σουτ του Τολισό άουτ. Στο τέλος του ημιχρόνου, στις καθυστερήσεις αυτού, είχαμε καθαρό χέρι του Μαρτσέλο που ήταν πέναλντι αλλά δεν δόθηκε από τον διαιτητή. Μια φάση που θα έφερνε την υπόθεση πρόκριση στα ίσα.

    Χαρακτηριστικό του 1^ου ημιχρόνου, που συνεχίστηκε ως το τέλος του παιχνιδιού, τα ατελείωτα χιλιόμετρα του Μόντριτς, που ως μέσα δεξιά, έδινε συνεχώς βοήθειες στον Λούκας Βάσκεθ παίζοντας ουσιαστικά ως δεύτερο δεξί μπακ, καθώς από εκεί επιτιθόταν η Μπάγερν, με τον Αλάμπα να ντουμπλάρει τον Ριμπερί. Θυσιάστηκε ο Μόντριτς για λόγους τακτικής και η ΡΕΑΛ έχασε σε δημιουργία, αφού ο Κροάτης είναι ο παίκτης που δημιουργεί το παιχνίδι της από πίσω.

     Το 2^ο μέρος του παιχνιδιού ξεκίνησε με ένα τραγικό λάθος των παικτών της Μπάγερν που έβαλε τη ΡΕΑΛ σε θέση οδηγού για την πρόκριση. Πίεζε ψηλά η ΡΕΑΛ, ο Τολισό έκανε ένα επικίνδυνο γύρισμα στον τερματοφύλακα, ο Μπενζεμά καραδοκούσε, ο Ουρλάιχ, τα έχασε, μπερδεύτηκε, η μπάλα πέρασε κάτω από το σώμα του και σε κενή εστία ο Μπενζεμά έδωσε προβάδισμα στη ΡΕΑΛ. Στη Μπάγερν πήρε κανά 10λεπτο να συνέλθει και η ΡΕΑΛ έκανε κάποιες φάσεις, ειδικά εκείνη που ο Κριστιάνο μετά από σέντρα του Μαρσέλο βρέθηκε απέναντι στον Ουρλάιχ, ολομόναχος και από το ύψος της μικρής περιοχής σούταρε ψηλά άουτ. Από εκεί και μετά η Μπάγερν πήρε την κατοχή, κυκλοφορούσε τη μπάλα ψάχνοντας διαδρόμους στην άμυνα της ΡΕΑΛ, η οποία είχε γυρίσει πολύ πίσω, ακόμα και μέσα στην περιοχή της και έκλεινε τους χώρους. Μονοδιάστατα η Μπάγερν επιτιθόταν από αριστερά, αφού στον άξονα υπήρχε συνωστισμός και από δεξιά έλειψε πολύ ο Ρόμπεν ή ακόμα και ο Κομάν που επίσης ήταν τραυματίας. Ο Λεβαντόφσκι ήταν ανύπαρκτος και εγκλωβισμένος ανάμεσα στους Σέρχιο Ράμος και Βαράν, που τον κατάπιαν. Στο 63΄ όμως από σέντρα, από δεξιά, του στόπερ Σούλε που προωθήθηκε ο Χάμες με διπλή προσπάθεια ισοφάρισε το παιχνίδι και η Μπάγερν χρειαζόταν ένα γκολ για την πρόκριση, με 30 λεπτά να απομένουν στο ματς.

    Στο 72΄ ο Ζιντάν κάνει δύο αλλαγές ρίχνοντας στο ματς τους Μπέιλ αντί του Μπενζεμά και Καζιμίρο αντί Κόβασιτς, γυρνώντας τη διάταξη σε 4-3-3 και λίγα λεπτά μετά ο Χάινκες βάζει 2^ο φορ, τον Βάγκνερ στη θέση του Τολισό. Βάζει ύψος και δύναμη στην αντίπαλη περιοχή βλέποντας ότι δεν υπάρχουν διάδρομοι για κάθετο παιχνίδι και μόνο με σέντρες θα μπορούσε να απειλήσει. Η Μπάγερν συνεχίζει να επιτίθεται από αριστερά ποντάροντας στα ανεβάσματα του Αλάμπα, στις σέντρες του και γεμίζει με παίκτες την περιοχή της ΡΕΑΛ,  ο Κριστιάνο γυρνάει μέχρι τη σέντρα να μαρκάρει και να κλέψει μπάλες, ο Νάβας είναι σε τρομερή βραδιά, αποσοβεί σουτ και βγαίνει ηρωικά στις σέντρες των παικτών της Μπάγερν.  

      Στο τελευταίο 10λεπτο ο Χάινκες περνάει στο ματς τον Χάβι Μαρτίνεθ αντί του Χάμες, ποντάροντας στο ύψος του για καμιά κεφαλιά στην αντίπαλη περιοχή και ο Ζιντάν τον Νάτσο ως δεξί μπακ για να κλείσει τους διαδρόμους στον Αλάμπα (τον είχε σηκώσει για ζέσταμα από το 10λεπτο του παιχνιδιού). Με σέντρες και με κόρνερ στα τελευταία λεπτά η Μπάγερν άσκησε πίεση αλλά ο Νάβας ήταν Κέρβερος και η ΡΕΑΛ θα πάει στο Κίεβο στις 26 Μαΐου για να γράψει ιστορία.

      Πρωταγωνιστής για τη ΡΕΑΛ ο Μπενζεμά με τα 2 γκολ, τεράστιο ματς ο Νάβας που έδειξε ότι η ΡΕΑΛ δε χρειάζεται τερματοφύλακα, έχουν δέσει άψογα και αποτελούν το κορυφαίο αμυντικό δίδυμο Σέρχιο Ράμος και Βαράν, προσεκτικός ο Μαρτσέλο κράτησε τη θέση του, θυσιάστηκε ο Μόντρις με πολλά χιλιόμετρα ανασταλτικά, σε κακή βραδιά ο Κρόος, δε μπορεί στον άξονα ο Ασένσιο και φάνηκε η απουσία του Ίσκο, εκτός παιχνιδιού ο Κριστιάνο. Θα θελα να σταθώ στον Κόβασιτς και στο πόσο τον εξέλιξε ως παίκτη ο Ζιντάν, από ένα ντελικάτο 10αρι που ήταν στην Ίντερ, ξεκίνησε ως βασικός αμυντικός χαφ σε ημιτελικό Champions league και στάθηκε αξιοπρεπέστατα, βγάζοντας και την απαραίτητη σκληράδα σε κάποιες φάσεις. Είναι αξιοσημείωτο αυτό με τον Ζιντάν, το πόσο και πόσους παίκτες βελτίωσε και εξέλιξε στα τρία χρόνια του στον πάγκο της ΡΕΑΛ !

                                       

     Η Μπάγερν παρουσιάστηκε με πολλά προβλήματα τραυματισμών στην τελική ευθεία. Ο Νόιερ ήταν εκτός εξ αρχής και ο Ουρλάιχ δεν είναι της ίδιας κλάσης. Ο Αλάμπα δεν έπαιξε στο 1^ο ματς. Φάνηκε πολύ η απουσία του Βιντάλ από το κέντρο. Έδειξε λίγος ο Αλκάνταρα γι αυτό το επίπεδο. Για τον Ρόμπεν ότι και να πούμε είναι λίγο. Αν αγωνιζόταν θα είχαμε άλλη εξέλιξη στους ημιτελικούς. Παίκτης χώρου και μόνο ο Μίλλερ. Συγκινητικός ο Ριμπερί όσο είχε δυνάμεις στα 35 του. Λίγος ο Λεβαντόφσκι, δεν είναι για παραπάνω από το Γερμανικό πρωτάθλημα. Αυτά που ακούγονται για μεταγραφή του με 100εκ. μου φαίνονται αστεία. 

        Παρακολουθήσαμε δύο ημιτελικούς, μεταξύ δύο εκ των κορυφαίων ομάδων της Ηπείρου, που μας έδειξαν ότι στα μεγάλα, τα κρίσιμα ματς, το σημαντικό είναι να κλείνεις τους χώρους, να μην αφήνεις διαδρόμους στον αντίπαλο, να μπορείς να κρατάς μπάλα για να ελέγξεις το ρυθμό όταν χρειάζεται και να έχεις ταχύτητα και ευστοχία στις μεταβιβάσεις για να χτυπήσεις στην κόντρα. Αυτό είναι το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αντίδοτο σε αυτή την τακτική αποτελεί η ατομική κλάση και η έμφυτη ποδοσφαιρική ευφυΐα που όμως διαθέτουν ελάχιστοι παίκτες, όπως ο Μέσι ! 

                                                                                                                                  SAM

Ολυμπιακός….μια χαμένη χρονιά ή μια ευκαιρία για ανασύνταξη ?

    Ένας αγώνας απομένει για το φινάλε μιας σαιζόν που βρίσκει τον Ολυμπιακό τρίτο και καταϊδρωμένο. Ήδη στο λιμάνι βρίσκονται σε rebuilding mode έχοντας προσλάβει νέο προπονητή, τον Πορτογάλο Πέδρο Μάρτινς και σκανάρουν την αγορά για την ενίσχυση της ομάδας. Έχουν προαγγελθεί, δε, πολλές αλλαγές τόσο σε επίπεδο ρόστερ, όσο και σε διοικητικά πόστα του συλλόγου. Κατά πόσο όλα αυτά θα επαληθευτούν θα μας το δείξει η πορεία. Από εδώ θα σχολιάσουμε τα όσα συνέβησαν τη χρονιά που φεύγει, θα πούμε για τις μέχρι τώρα κινήσεις και θα ρίξουμε και μια ματιά στο αύριο….

      Όπως είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση μας για το ελληνικό πρωτάθλημα, φέτος τα κόζα άλλαξαν και εξωαγωνιστικά οι αντίπαλοι των ερυθρολεύκων είχαν τη δύναμη. Ταυτόχρονα οι αντίπαλοι ενισχύθηκαν και αγωνιστικά και εμφανίστηκαν έτοιμοι να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία του Ολυμπιακού, κάτι που εν τέλει επέτυχαν. Όμως και ο  Ολυμπιακός προβλημάτισε με την εικόνα που παρουσίασε γενικά φέτος και αυτό είναι που πρέπει να απασχολήσει περισσότερο τη διοίκηση του, ακόμα και από την απώλεια του τίτλου.

     Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη χρονιά με τον Μπέσνικ Χάσι στην άκρη του πάγκου και με πολλές μεταγραφές μέσα στο καλοκαίρι. Η διοίκηση είχε θέσει ως πρωταρχικό στόχο την είσοδο στους ομίλους του Champions league, κάτι που ο Χάσι κατάφερε. Αυτό όμως είχε ως συνέπεια ο Ολυμπιακός να κάνει χαλαρή προετοιμασία για να είναι φρέσκοι οι παίκτες του στα ματς του Αυγούστου, κάτι που πλήρωσε στην πορεία της σαιζόν. Ο όμιλος που κληρώθηκε ο Ολυμπιακός στο Champions league δεν του άφηνε εξ αρχής καμία ελπίδα πρόκρισης απέναντι σε ομάδες όπως η Μπάρτσα και η Γιούβε και τέθηκε ως εφικτός στόχος να κοντραριστεί με τη Σπόρτιγκ Λισαβόνας για την 3^η θέση που έδινε το εισιτήριο για  τη συνέχεια στα νοκ άουτ του Γιουρόπα. Όμως η εικόνα που παρουσίασε η ομάδα στο 1^ο ματς στο «Καραϊσκάκης» και ο τρόπος που την παρέταξε, την έστησε ο Χάσι, προκάλεσε οίκτο και απογοήτευση και κάθε ελπίδα για τη συνέχεια εξανεμίστηκε. Το κύκνειο άσμα του Κοσσοβάρου κόουτς ήρθε στο ματς με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα και την ήττα με ανατροπή από την ομάδα του Χιμένεθ και του Λάζαρου. Εκεί όπου για 1^η φορά ο Ολυμπιακός έδειξε να καταρρέει μετά το 60^ο λεπτό του αγώνα.

    Από την επόμενη μέρα ανέλαβε να βγάλει το σύλλογο από την κρίση, ο «πιστός στρατιώτης» Τάκης Λεμονής. Ενώ μαζί με τον Χάσι, καρατομήθηκε και ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας Στέφανος Καπίνο. Ο Λεμονής, έχοντας σχετικά εύκολο πρόγραμμα μπροστά του και φέρνοντας στα αποδυτήρια την τεχνογνωσία νίκης απέναντι σε μικρομεσαίους αντιπάλους κατάφερε να φέρει τον Ολυμπιακό στην κορυφή με το τέλος του 1^ου γύρου και να τον αναδείξει «πρωταθλητή χειμώνα», με ένα καλό σερί νικών. Ταυτόχρονα πήρε και ισοπαλία απέναντι στη Μπάρτσα του Βαλβέλδε στο «Καραϊσκάκης», ενώ με συντηρητική τακτική, παίζοντας χωρίς σέντερ φορ, κατάφερε να μη διασυρθεί σε κανένα ματς του Champions league, διατηρώντας την καλή ψυχολογία στα αποδυτήρια. Ξαφνικά, ενώ η ομάδα είναι σε διακοπές λόγω εορτών αφού το πρωτάθλημα έχει διακοπεί, στον Ολυμπιακό αποφασίζουν την αλλαγή προπονητή, καταλογίζοντας στον Λεμονή απειθαρχία στα αποδυτήρια. Κάποιοι ακριβοπληρωμένοι παίκτες διαμαρτύρονταν όταν δεν έπαιζαν ή όταν έβγαινα αλλαγή, αλλά αυτό είναι πρωτίστως ευθύνη της διοίκησης να τους βάλει στη θέση τους. Του καταλόγισαν ότι δεν κάνει καλή προπόνηση, με τον τύπο να γράφει για παράπονα πρωτίστως του Οφόε, λες και μετά την αποπομπή Λεμονή ο Βέλγος γυρολόγος πέταγε….. Πιθανόν η διοίκηση του Ολυμπιακού να αποφάσισε να ποντάρει στο πρότζεκτ ενός νεαρού, ευρωπαίου κόουτς που θα χτίσει την ομάδα και για του χρόνου, ενώ για φέτος να τη βελτιώσει και παρά το ότι εξωαγωνιστικά οι ερυθρόλευκοι υστερούσαν, να παρουσιάσουν μια τέτοια εικόνα μες το γήπεδο που να φέρει σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση τους αντιπάλους τους και θα δικαιώσει την ομάδα στα μάτια του κόσμου της.

     Επιλέχθηκε ο Ισπανός Όσκαρ Γκαρσία, προϊόν της Μπάρτσα και ως παίκτης και ως προπονητής, με επιτυχημένο πέρασμα και από το Ισραήλ με τη Μακάμπι και από την Αυστρία και τη Σάλτσμπουργκ, όπου και τίτλους πήρε και έργο άφησε. Στον νέο κόουτς δόθηκε και ως προίκα η απόκτηση του Κέβιν Μιραλάς σκορπώντας ενθουσιασμό στον κόσμο του Ολυμπιακού. Ο Ισπανός κόουτς αποδείχθηκε ότι θέλει χρόνο για να δείξει τη δουλειά του και επίσης,  υψηλά επίπεδα φυσικής κατάστασης για να μπορούν οι παίκτες να ανταπεξέλθουν σε αυτό που ζητάει μες το γήπεδο. Οι βαριές προπονήσεις επιβάρυναν τους παίκτες, δεν κατάφερε να παρουσιάσει στο χορτάρι αυτό που είχε στο μυαλό του, ενώ έδειξε να μην είναι ευέλικτος και προσαρμοστικός στα δεδομένα που υπήρχαν στην ομάδα, αλλά κολλημένος στον δικό του τρόπο δουλειάς. Ο δε Μιραλάς παρουσιάστηκε ξεζουμισμένος και δε θύμιζε σε τίποτα τον παίκτη που είχαμε απολαύσει στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό. Κομβικά ματς για την αποτυχία και του πρότζεκτ Γκαρσία, αποδείχθηκαν τα τρία κολλητά με αντίπαλο την ΑΕΚ.  Ο Χιμένεθ κέρδισε κατά κράτος στο σκάκι της τακτικής και ήταν αυτός που καθόρισε το πλαίσιο που θα παιχθούν τα παιχνίδια. Ήταν απλά επιφυλακτικός μέχρι ο Ολυμπαικός να ξεμείνει από δυνάμεις εκεί γύρω στο 60΄ και χτύπαγε στα εναπομείναντα λεπτά. Ήταν και τυχερός στο ματς πρωταθλήματος με την αναπάντεχη ανατροπή στις καθυστερήσεις. Από αυτά τα παιχνίδια και μετά ο Ολυμπιακός ουσιαστικά δεν ξανασήκωσε κεφάλι, πέρασε στα αποδυτήρια ότι είναι κατώτερος από τον αντίπαλο του και ο Γκαρσία ήταν θέμα χρόνου να χαιρετήσει. Ο Χρήστος Κόντης κλήθηκε να κλείσει τη σαιζόν, ενώ ταυτόχρονα η διοίκηση προσέλαβε προπονητή για του χρόνου, χωρίς φθορά για τα εναπομείναντα φετινά ματς. Να παρακολουθήσει, να μελετήσει την ομάδα και να δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές του.

     Ο Πέδρο Μάρτινς φέρεται να είναι ένας κόουτς που οι ερυθρόλευκοι 

παρακολουθούσαν τα τελευταία χρόνια και επεδίωξαν και κατά το παρελθόν να συνεργαστούν μαζί του, χωρίς τελικά να προχωρήσει η μεταξύ τους συμφωνία. Έχει εργαστεί σε ομάδες της Πορτογαλίας όπως η Ρίο Άβε και η Γκιμαράες κάνοντας σημαντικό έργο, καταφέρνοντας να τις βγάλει στην Ευρώπη, αλλά και να αναδείξει νεαρούς παίκτες. Δεν έχει κάνει ποτέ πρωταθλητισμό και ο Ολυμπιακός είναι το μεγάλο βήμα στην καριέρα του, που θα του ανοίξει τις πόρτες για τις μεγάλες ομάδες της πατρίδας του αλλά και της Ευρώπης. Είναι ένας προπονητής της Πορτογαλικής σχολής και περιμένω να δω τον τρόπο παιχνιδιού που θα επιβάλει σε μια φύση επιθετική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός που ο κόσμος του απαιτεί ωραίο, επιθετικό ποδόσφαιρο, ευρείες νίκες και πολλά γκολ. Αναλαμβάνει μια ομάδα στα κάτω της, που χρειάζεται βαθιά τομή σε επίπεδο αγωνιστικής φιλοσοφίας για να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει ξανά στην Ευρώπη και να κοντράρει τους αντιπάλους στην Ελλάδα μέχρι τέλους, κόντρα στα νέα δεδομένα. Είναι αναμφίβολα θετικό το γεγονός ότι έχει έρθει ήδη δύο φορές στη χώρα μας και από τώρα δουλεύει από κοντά για τον Ολυμπιακό. Πιθανόν ένα πιο μεγάλο όνομα, με επιτυχίες στο παλμαρέ του, να άραζε στην πατρίδα του, να παρακολουθεί βίντεο στις διακοπές του και να ερχόταν στη χώρα μας λίγο πριν την έναρξη της προετοιμασίας. Ο Μάρτινς δείχνει να βλέπει τον Ολυμπιακό ως ευκαιρία του να αναδειχθεί και έχει στρωθεί από τώρα στη δουλειά. Επίσης θετικό το γεγονός ότι μαζί του έρχεται ο γυμναστής του, Αντόνιο Μανουέλ Ενρίκες, για να ετοιμάσει την προετοιμασία αλλά και ο συνεργάτης του, Φρανσίσκο Κόστα, που θα ασχοληθεί με την αναβάθμιση των ακαδημιών του συλλόγου  και την καλύτερη αξιοποίηση του ταλέντου που υπάρχει εκεί. Άλλωστε η διοίκηση του συλλόγου έχει ως προτεραιότητα το developing νέων παικτών και την πώληση τους.

      Από εκεί και πέρα, στον εγχώριο τύπο, υπάρχει ένας καταιγισμός ονομάτων που φέρεται να απασχολούν τον Ολυμπιακό. Με την ανακοίνωση του Μάρτινς αφήσαν τη Γαλλική αγορά που απασχολούσε λόγω Μοντεστό και ρίχτηκαν σε αυτή της Πορτογαλίας. Αναγράφονται ονόματα παικτών απλησίαστα για τα Ελληνικά δεδομένα, άλλων που φέρεται να τους θέλει η μισή Ευρώπη αλλά ακόμα και παικτών αμφίβολης αξίας που δεν είναι καλύτεροι από τους ήδη υπάρχοντες στο ρόστερ των ερυθρολεύκων. Φέρεται ο Μάρτινς να ζήτησε πάνω από μισή ενδεκάδα νέων βασικών, ενώ οι υπάρχοντες απαξιώνονται και σχεδόν όλοι είναι για διώξιμο. Λες και δεν υπάρχουν συμβόλαια και συμφωνίες.

      Πέραν αυτών, αναμφισβήτητα το ρόστερ των ερυθρολεύκων δεν στερείται ποιότητας και ταλέντου. Εκτέθηκαν φέτος οι παίκτες από την κακή εκγύμναση και από τις συχνές αλλαγές προπονητών, για 2^η σερί χρονιά. Πάμε να δούμε πιο αναλυτικά τη διαθέτει ο Ολυμπιακός…..

     Στο τέρμα είναι ο έμπειρος Προτό, από πίσω ο ταλαντούχος Χουρτεσιώτης, ο αποκτηθείς τον Γενάρη Ίβουσιτς, ψήνεται η επιστροφή του σούπερ Γιαννιώτη από τον Ατρόμητο, ενώ φέρεται να έχει κλείσει και ο 19χρονος Στεργιάκης από τη Σλάβια Σόφιας. Υπερπλήρης. Δεξί μπακ υπάρχει ο Ομάρ Ελαμπντελαουϊ που παίχτη με τα προσόντα και το ταλέντο του βρίσκεις μόνο στα τοπ κλαμπ της Ευρώπης, αρκεί να είναι σε καλή κατάσταση. Πίσω του ο Ίγκορ που ήρθε Γενάρη από την Τρίπολη δεν ανταπεξήλθε και θα πάει δανεικός, ενώ για μπακ απ φέρεται να έχει κλείσει ο Μασούρας από τη Λάρισα που διαθέτει εξαιρετικά προσόντα. Αριστερά στην άμυνα υπάρχει ο Κούρτης που έκανε καλή σαιζόν αλλά θέλει δουλειά στα αμυντικά του καθήκοντα και στις τοποθετήσεις του κορμιού του στις φάσεις. Υπάρχει και ο Τσιμικάς που παίζει δανεικός στην Τσβόλε αλλά δύσκολα θα επιστρέψει. Ο Χατζισαφί δε δείχνει να είναι για το επίπεδο της ομάδας. Εδώ θα χρειαζόταν ένας έμπειρος μπακ, δυνατός αμυντικά, για τα ευρωπαϊκά ματς και τα ντέρμπι, σαν τον Ντε Λα Μπέγια ας πούμε. Σέντερ μπακ, η ομάδα διαθέτει τους ταλαντούχους Σισέ, Ένγκελς και Νικολάου. Ο Μποτία φεύγει, ο Βούκοβιτς δεν κάνει κλικ για επιστροφή σε ρόλο ηγέτη και μάλλον γυρίζει ο εξαιρετικός Ρισβάνης που δικαιούται σίγουρα ευκαιρίας. Υπάρχει και ο Γούτας. Η ομάδα χρειάζεται στόπερ ηγέτη λένε. Εγώ θα επιμείνω περισσότερο σε στόπερ με ταχύτητα και αλτικότητα, στιλ Μανωλά, για να μπορέσει να παίζει με ψηλά την άμυνα η ομάδα, αποφεύγοντας τις κόντρα επιθέσεις. Σαν αμυντικό χαφ ο Ρομαό έκανε καλή χρονιά αλλά είναι προχωρημένης ηλικίας και όχι τόσο γρήγορος πλέον. Ο Ταχτσίδης είναι αργός, δεν μπορεί να πιέσει στη μπάλα και είναι καλός στην οργάνωση του παιχνιδιού από πίσω. Ο Ζιλέ φεύγει και λογικά επιστρέφει ο Σιώπης που καλύπτει χώρους κάνοντας ατελείωτα χιλιόμετρα και πέφτει πάνω στη μπάλα. Δικαιούται ευκαιρίας. Από τη Γαλλική αγορά αποκτήθηκε ο 21χρονος Μαντί Καμαρά, ο οποίος θα δούμε πόσο γρήγορα θα προσαρμοστεί και αν είναι για το επίπεδο του Ολυμπιακού. Χρειάζεται ταχύτητα, ορμή και σκληράδα η ομάδα στη θέση αυτή. Ως 8αρι ο Μάρτινς έμεινε πολύ πίσω στο ροτέσιον φέτος αν και την περασμένη σαιζόν υπήρξε κομβικός στο παιχνίδι της ομάδας. Δεν είναι σίγουρο αν θα παραμείνει. Για άλλη μια φορά απέτυχε η επιλογή να φέρει παίκτη με σωματικά προσόντα η ομάδα στη θέση αυτή. Μετά τον Κασάμι και ο Οφόε δεν απέδωσε τα προσδωκόμενα. Παίκτες με μεγάλες δυνατότητες αλλά με χαμηλή επαγγελματική συνείδηση. Έπαιζαν μόνο όσο διαρκούσαν τα ματς στην Ευρώπη για τη μεταγραφή τους και μετά το Δεκέμβρη εξαφανίζονταν. Εδώ υπάρχει ο Ανδρούτσος που έχει δυνατότητες και πρέπει να δουλευτεί, στη μυϊκή μάζα του, στην ταχύτητα του, να παίζει κάθετα, να μαρκάρει καλύτερα και να κόβει μπάλες, να πατάει περιοχή ως κρυφός φορ και να σκοράρει. Ελπίζω ο Μάρτινς να τον δουλέψει και να τον αναδείξει. Πάμε στον Φορτούνη, το 10αρι του Ολυμπιακού. Καταρχήν είναι παίκτης υψηλών δυνατοτήτων. Διαθέτει οξυδέρκεια στο παιχνίδι του, παίζει κάθετα, βλέπει γήπεδο, έχει την πάσα, το σουτ, το γκολ. Δε μαρκάρει, δε βγάζει τρεξίματα και πρέπει να παίζει κοντά στον φορ. Αυτό παίρνει βελτίωση με σωστή δουλειά. Το παράπονο είναι ότι δε βγάζει την ηγετική προσωπικότητα του Τσόρι ή του Ιμπαγάσα στο γήπεδο.  Αυτό δεν είναι θέμα για μένα. Και ο Σαραβάκος έτσι ήταν σα χαρακτήρας. Απλά τον Φορτούνη πρέπει ο κόουτς να τον δουλέψει και να προσαρμόσει το παιχνίδι πάνω του. Όπως ο Σίλβα πριν 2 σαιζόν. Δύσκολα θα βρει ο Ολυμπιακός καλύτερο παίκτη και σε τέτοια ηλικία στη θέση του. Ο Φορτούνης έχει 7 χρόνια, τουλάχιστον, καλής μπάλας στον Ολυμπιακό. Εξτρέμ. Εδώ ο Ολυμπιακός έπαιξε κυρίως με τον Μάρκο Μαρίν, που έκανε μεγάλη σαιζόν, πέτυχε κρίσιμα γκολ αλλά δημιούργησε και προβλήματα με τη συμπεριφορά του. Πολλά το 1,5εκ. τη σαιζόν που λαμβάνει πάντως και για αυτό τίθεται υπό αμφισβήτηση η παραμονή του. Στο 1^ο μισό υπήρχε ο Καρσελά που δεν ακούμπησε και στο 2^ο μισό ο Μιραλάς που  απογοήτευσε και λογικά θα χαιρετήσει. Οι Πάρντο και Σεμπά δεν έχουν την ατομική ενέργεια και τη φαντασία επιθετικού παίκτη. Είναι απλά καλοί τακτικά. Τέτοιους παίκτες διαθέτουν όλες οι ομάδες. Εργαλεία, game changers, ακόμα και η ΡΕΑΛ του Ζιντάν,  με τους Λούκας Βάσκεθ και Μάρκος Ασένσιο, που σιγά σιγά έχουν μετατραπεί σε πρωταγωνιστές και προηγούνται στο ροτέσιον από παίκτες όπως ο Γκάρεθ Μπέιλ. Όμως μια Ελληνική ομάδα όταν αγοράζει ξένο εξτρέμ και του δίνει 700 χιλιάρικα συμβόλαιο τον παίρνει για πρωταγωνιστή και όχι για χαμάλη να μαρκάρει τον αντίπαλο μπακ. Τον θέλει  να βάζει γκολ, να πλαγιοκοπεί, να κάνει διαδρομές με τη μπάλα. Σε δεύτερο ρόλο όλες οι ομάδες προτιμούν νεαρούς γηγενείς παίκτες. Και ο Ολυμπιακός διαθέτει τους Μανθάτη, Γιαννιώτα ακόμα και τον ξεχασμένο Κολοβό, που κοστίζουν πολύ λιγότερα. Με σωστή δουλειά ο προπονητής μπορεί να πάρει πράγματα στην τακτική από αυτούς, που σίγουρα είναι διατεθειμένοι να «σκιστούν»  για την φανέλα του Ολυμπιακού και είναι όνειρο ζωής να έχουν ενεργό ρόλο στο ρόστερ του «θρύλου». Πάντως η ομάδα και εφόσον αποχωρήσουν όλοι οι φετινοί εξτρέμ της και πέρα από την επιστροφή των Ελλήνων στο ρόστερ, χρειάζεται σίγουρα δύο παίκτες από το πάνω ράφι. Να διαθέτουν την ατομική ενέργεια, την ταχύτητα και να βλέπουν το γκολ. Εκεί άλλωστε πάει το σύγχρονο ποδόσφαιρο, στην αντοχή στην ταχύτητα και στην ατομική φάση.

Σέντερ φορ. Ο Εμενίκε, όπως και πέρυσι ο Όσκαρ Καρντόσο, ήταν μεταγραφή των μάναντζερ και φυσιολογικά απέτυχε αφού είναι, πλέον, πρώην ποδοσφαιριστής. Δε χρειάζεται τέτοιες μεταγραφές ο Ολυμπιακός. Οι εποχές άλλαξαν, οι παίκτες προχωρημένης ηλικίας που έχουν ακόμη 1-2 χρόνια καλής μπάλας σε πρωταθλήματα 2^ου και 3^ου επιπέδου, προτιμούν τα λεφτά των Κινέζων και των Αράβων ή τη ζωή στις Η.Π.Α. Εδώ πλέον έρχονται όσοι έχουν τελειώσει ποδοσφαιρικά και δεν έχουν πέραση ούτε σε αυτές τις αγορές, παρά το όνομα τους. Δύσκολα θα ξαναδούμε Ριβάλντο στην Ελλάδα. Πέραν του Νιγηριανού, ο Ολυμπιακός στο πρόσωπο του Ανσαριφάντ βρήκε φορ που αναμφισβήτητα βλέπει το γκολ. Έχει 17 μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και πάει για το βραβείο του 1^ου σκόρερ κοντράροντας τον Πρίγιοβιτς του ΠΑΟΚ. Ένας παίκτης που δεν απολάμβανε την εμπιστοσύνη όλων των προπονητών που πέρασαν από τον πάγκο του κλαμπ. Με τα γκο του όμως απέδειξε ότι έκαναν λάθος, ενώ δείχνει και εξαιρεικός χαρακτήρας, με άψογη συμπεριφορά. Πίσω του ο Ντζουρντζεβιτς που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Έχασε κρίσιμες ευκαιρίες σε κομβικά ματς και γενικά δε βοήθησε. Είναι σε καλή ηλικία και πιστεύω αξίζει 2^ης ευκαιρίας. Και στο τέλος μπήκε ο νεαρός Βουρσάι που έχει εντυπωσιάσει σε δυο ματς που έπαιξε. Ο Βέλλιος δεν πιστεύω ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά στον Ολυμπιακό. Θα πρέπει να πάει πολύ βαθιά στην αγορά η ομάδα για να βρει φορ ανώτερο του Ανσαριφάντ ή να διαθέσει πολλά χρήματα.

           Από όλα τα παραπάνω, δε νομίζω ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται να ξανακάνει 10-15 μεταγραφές όπως τις τελευταίες off season αλλά να προσθέσει ποιότητα με ψαγμένες κινήσεις και ταχύτητα, τόσο στα στόπερ, στον αμυντικό χαφ, όσο και στα εξτρέμ. Η ομάδα διαθέτει εξαιρετικό και ταλαντούχο ρόστερ το οποίο αν δουλευτεί από έναν καταρτισμένο προπονητή και από ένα ψαγμένο τιμ και με μερικές προσθήκες από το πάνω ράφι μπορεί να δημιουργηθεί μια πολύ δυνατή ομάδα για τα επόμενα 2-3 χρόνια.

      Τέλος, όταν χτίζεις ομάδα, δεν πωλούνται όλοι, δεν πωλείται ο κορμός σου, οι παίκτες κολώνες του παιχνιδιού σου και των αποδυτηρίων σου.

     Εν κατακλείδι, για το χτίσιμο μιας νέας ομάδας από τους ερυθρολεύκους που θα κυριαρχήσει και πάλι τα επόμενα χρόνια στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και θα σταθεί με αξιοπρέπεια στα ευρωπαϊκά σαλόνια χρειάζεται υπομονή και η όποια προσπάθεια επί χάρτου έρχεται σε σύγκρουση με την ψύχωση του οργανισμού με την κάθε τρόπο κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτή η ψύχωση αποτέλεσε τροχοπέδη τόσα χρόνια ώστε ο σύλλογος να μην ξεφύγει από τα ελληνικά δεδομένα και στο να μην καθιερωθεί στον πάγκο του κάποιος προπονητής, εξαιρουμένου του Βαλβέλδε. Να επαναλάβω ότι απαιτείται η στελέχωση με ανθρώπους που διαθέτουν υψηλή τεχνογνωσία σε κάθε τομέα που θα προσληφθούν και ειδικά στο αγωνιστικό κομμάτι και στο κομμάτι των ακαδημιών. Μόνο μέσα από την εξειδικευμένη δουλειά ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να πιάσει υψηλά στάνταρ και θα καταφέρει να θεωρηθεί Ευρωπαϊκό κλαμπ.

                                                                                                                            SAM