Μας καθήλωσαν…..

Χρειαζόταν μια τέτοια εβδομάδα το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όπου θα ανατρεπόταν πολλά δεδομένα και η υπόθεση πρόκριση θα έπαιρνε μια άγρια ομορφιά. Ομάδες και βαριές φανέλες θα έχαναν τα κεκτημένα τους και θα αποδεικνυόταν ότι κανείς πλέον δε μπορεί να κερδίζει μόνο με το όνομα. Όταν δουλεύεις σωστά έχεις βάσιμες ελπίδες να προχωρήσεις απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο και αν το πιστεύεις μπορείς να ανατρέψεις οποιοδήποτε σκορ.

       Είδαμε ομάδες που πήγαιναν τρένο όλη τη σαιζόν να ξεφουσκώνουν, να καταρρέουν, τώρα στην τελική ευθεία και άλλες να έχουν χρησιμοποιήσει τη μέχρι τώρα σαιζόν ως προθέρμανση, ώστε να βρίσκονται σε τοπ φόρμα, τώρα που κρίνονται οι τίτλοι.

      Το 2013 θεωρώ ότι ήταν μια κομβική σαιζόν. Τα μεγάλα φαβορί, ΡΕΑΛ και Μπάρτσα, αποκλειόταν με διασυρμό στα ημιτελικά του θεσμού , του Champions league, από Μπάγερν και Ντόρντμουντ. Κυρίως επειδή είχαν ξεμείνει από δυνάμεις. Η ΡΕΑΛ πήρε το μάθημα της και από τότε παρουσιάζεται σε τοπ φόρμα στην τελική ευθεία, ενδεικτικό ότι έχει κατακτήσει τρεις φορές τη διοργάνωση εκ τότε. Η Μπάρτσα παραμένει αφελής. Μπορεί να εξασφαλίζει το πρωτάθλημα, όντας σε φόρμα το φθινόπωρο, αλλά στο τέλος ξεμένει από δυνάμεις, μπουκώνει. Τρίτη σερί σαιζόν εκτός ημιτελικών του θεσμού. Η διαχείριση που κάνει ο Ζιντάν στον Κριστιάνο πρέπει να γίνει μάθημα στη Μπάρτσα, ως προς την προστασία του Μέσι. Ίσως πρέπει και στη Βαρκελώνη να φτάσει μια τέτοια ποδοσφαιρική προσωπικότητα, για τον πάγκο, που να επιβληθεί στα «θέλω» του Αργεντινού μάγου….. Πάμε να αναλύσουμε τα ματς.

Μάντσεστερ Σίτι – Λίβερπουλ = 1-2

Μέχρι την ισοφάριση παρακολουθούσα αυτό το ματς στο live. Εδώ άλλωστε οι περισσότεροι πίστευαν ότι μπορεί να υπάρξει σενάριο ανατροπής. Η Σίτι προηγήθηκε μόλις στο 2΄ και η βραδιά προμηνύονταν μεγάλη. Η Σίτι έκλεισε τη Λίβερπουλ στα καρέ της και δημιούργησε κάποιες φάσεις, όχι όμως κάποια κραυγαλέα ευκαιρία αφού ο Κλοπ είχε κλείσει καλά τους διαδρόμους. Όλα αυτά μέχρι το 40΄. Από εκεί και μετά η Σίτι είχε ένα δοκάρι σε σουτ του Μπερνάντο Σίλβα, που ήταν μέσα στις φάσεις και είχε γίνει και άλλες φορές απειλητικός για την εστία του Κάριους, και ένα κακώς ακυρωθέν γκολ του Σανέ, αφού η μπάλα έφτασε σε αυτόν από αντίπαλο και έπρεπε να μετρήσει. Με 2-0 θα είχαμε άλλο παιχνίδι. Βέβαια και στο 1^ο γκολ είχε προηγηθεί φάουλ του Στέρλιγκ στον Φαν Ντάικ. Ο Πεπ είδε να του κλέβουν την ελπίδα και ξέσπασε στον διαιτητή και αποβλήθηκε από τον πάγκο για το 2^ο ημίχρονο. Γενικά το 1^ο μέρος ήταν ένας μονόλογος της Σίτι, με τη Λίβερπουλ να παίζει με υπομονή πίσω από τη μπάλα, μέχρι να περάσει η μπόρα.

     Ο Σαλάχ, επηρεασμένος προφανώς και από τον τραυματισμό του στο 1^ο ματς, δεν ήταν σε καλή βραδιά. Είναι τέτοια η ποιότητα του όμως και τόσο ανεβασμένη η ψυχολογία του από την εξαιρετική σαιζόν που κάνει, που μία φάση του αρκούσε για να καθαρίσει την υπόθεση πρόκριση και αυτό έκανε στο 56΄εκμεταλευόμενος τα λάθη της άμυνας της Σίτι. Από εκεί και πέρα το ματς έσβησε. Οι παίκτες της Σίτι ξεζουμισμένοι από την υπερπροσπάθεια του 1^ο ημιχρόνου και απογοητευμένοι από την ισοφάριση, αφού πλέον ήθελαν άλλα 4 γκολ, αδυνατούσαν να βγάλουν αντίδραση. Έτσι στο 77’ ο κατάκοπος Οταμέντι, έκανε ένα ανεπίτρεπτο για την κλάση του λάθος και ο Φιρμίνιο διαμόρφωσε το τελικό 1-2, στέλνοντας τη Λίβερπουλ στα ημιτελικά.

     Η Σίτι, σε μια βδομάδα, με τις ήττες και τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό από τη Λίβερπουλ και την ήττα με ανατροπή από 2-0 στην έδρα της στο πρωτάθλημα από τη Γιουνάιντεντ, έχασε πολλά σε ψυχολογία και πρεστίζ. Μπορεί στο πρωτάθλημα της να πάει τρένο, όμως δε διαθέτει ούτε τη φανέλα, ούτε τους παίκτες με την προσωπικότητα για τέτοια ευρωπαϊκά ματς. Η τοπ ποιότητα και η προσωπικότητα αγοράζονται οπότε ….θα δούμε το καλοκαίρι.

     Η Λίβερπουλ έχει τη φανέλα, με 5 τρόπαια άλλωστε. Ο Κλοπ έχει φτιάξει ομάδα σύμφωνα με τα δικά του θέλω, με τρεξίματα, ταχύτητα και οργανωμένο επιθετικό transition. Ο Φαν Ντάικ έδωσε οντότητα και συμμάζεψε για τα καλά την άμυνα της ομάδας. Ο Μο Σαλάχ είναι παίκτης που κάνει τη διαφορά. Δε θα είναι εύκολος αντίπαλος για κανέναν στα ημιτελικά και πλέον έχει και το momentum.

Ρόμα – Μπαρτσελόνα = 3-0

Η μεγάλη ανατροπή. Η έκπληξη της σαιζόν. Μια πρόκριση που θα μνημονεύεται για χρόνια.  Και στο 1^ο ματς η διαφορά των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο δεν ήταν για σκορ 4-1, αλλά όπως είχαμε πει, σε εκείνο το ματς η Μπάρτσα ήταν τυχερή με τα δύο αυτογκολ και τα άλλα δύο γκολ να έρχονται από λάθη της άμυνας. Η Ρόμα του Ντι Φραντζέσκο είχε βάλει δύσκολα και στη Βαρκελώνη στην παρέα του Μέσι. Με πολύ τρέξιμο και συνεχή πίεση ψηλά δεν επέτρεπε την ανάπτυξη των Μπλαουγκράνα, τους δυσκόλευε να κάνουν παιχνίδι από πίσω και να φτάσει η μπάλα στον Μέσι και τον Σουάρεζ.

      Παρά το ευρύ σκορ του 1^ου ματς ο Βαλβέλδε παράταξε όλους τους βασικούς στη Ρώμη, σεβόμενος το γεγονός ότι επρόκειτο για ένα παιχνίδι που σε στέλνει στα ημιτελικά του Ch. L. . Παράταξε την ομάδα του με σχηματισμό 4-4-2 και τον Μέσι κοντά στον Σουάρες στην επίθεση. Ο Ντι Φραντζέσκο διάβασε καλά το 1^ο ματς. Άλλαξε τη διάταξη του και κατέβηκε με τρία στόπερ. Τον Φάτζιο να δίνει βάθος, τον Μανωλά δεξιά και τον Ζεσούς αριστερά. Φλορέντσι και Κολάροφ έπαιρναν όλη την πλευρά τους και στα χαφ Ντε Ρόσι (συγκλονιστικός), Ναιγκολάν και Στρουτμαν κατάπιαν με τα τρεξίματα τους τους χαφ της Μπάρτσα. Στην επίθεση, δίπλα στον Ντζέκο, έβαλε τον Σικ που και ύψος διαθέτει για μέσα στην περιοχή και καλός με τη μπάλα στα πόδια είναι.

    Η Ρόμα ευτύχησε να προηγηθεί μόλις στο 6΄ όταν σε μια κάθετη μπαλιά, ο Ντζέκο χώθηκε ανάμεσα σε Άλμπα και Ουμτιτί και πλάσαρε τον Τερ Στέγκεν. Αυτός ο Ουμτιτι ούτε είναι ούτε θα γίνει ποτέ σέντερ μπακ για αυτό το επίπεδο. Η Ρόμα έψαχνε το 2^ο γκολ και είχε μια κεφαλιά στο δοκάρι στο 13΄ με τον Κολάροφ και άλλες φάσεις με κεφαλιές αφού οι δύο πλάγιοι έψαχναν με σέντρες τους ψηλούς επιθετικούς της μες την περιοχή. Η Μπάρτσα ήταν ανύπαρκτη και δε μπορούσε να ανταπεξέλθει απέναντι στην ορμή των παικτών της Ρόμα. Απείλησε με δύο φάουλ του Μέσι που έφυγαν ψηλά άουτ. Πέρα από το πάθος και την πίστη που έδειξαν στον αγωνιστικό χώρο οι παίκτες της Ρόμα, ακόμα και ο Φάτζιο στο 29΄ κάνει overlap στον Φλορέντζι και σεντράρει για να πάρει την κεφαλιά ο Σικ, η Μπάρτσα έδειχνε ασυντόνιστη και κακοστημένη στον αγωνιστικό χώρο. Πληροφορίες από την Ισπανία λένε ότι οι Μέσι και Πικέ διαμαρτυρήθηκαν στον Βαλβέλδε για τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας στην ανάπαυλα του ημιχρόνου.

     Στην αρχή του 2^ου μέρους η Μπάρτσα προσπάθησε να ισορροπήσει το παιχνίδι, αλλά στο 57΄ ο Ντζέκο από μια κάθετη μπαλιά φεύγει στην κόντρα με τον Πικέ στην πλάτη του, του βάζει ωραία το σώμα και τον πάει μέχρι τη μικρή περιοχή όπου και κέρδισε το πέναλντι. Ψύχραιμος ο Καπιτάνο Ντε Ρόσι και 2-0. Πλέον η Ρόμα χρειάζεται ένα γκολ για την πρόκριση. Αποχαυνωμένοι οι παίκτες της Μπάρτσα αδυνατούν να βγάλουν την παραμικρή αντίδραση στον αγωνιστικό χώρο, πάνε πάντα 2^οι στη μπάλα και αδυνατούν να την κρατήσουν, να αλλάξουν πάσες, να παγώσουν το ρυθμό, να ψάξουν διαδρόμους για το ένα γκολ που θα τους εξασφάλιζε. Έτσι στο 82΄ μετά από κόρνερ του Ουντέρ, ο «δικός μας» Κώστας Μανωλάς βγήκε στο 1^ο δοκάρι και εκτέλεσε τον Τερ Στέγκεν. Και στα άλλα 5 κόρνερ που είχαν προηγηθεί για τους Ρωμαίους, πάντα έβγαζαν παίκτη στο 1^ο δοκάρι. Επίσης πάνω στον αλτικό Έλληνα στόπερ βρέθηκε στη φάση ο ελλιποβαρής Σεμέδο (?). Καμιά προεργασία στα στημένα από τον Ερνέστο? Στα τελευταία λεπτά η Μπάρτσα προσπάθησε, ο Μέσι σα να αφυπνίστηκε, έχασε και μια ευκαιρία με το πλασε του Ντέμπελε, από μακριά, να περνάει άουτ με τον Άλισον εκτός εστίας. Όμως στο τελευταίο 10λεπτο ο Μανωλάς ήταν παντού, συγκλονιστικός, σε κάθε γύρισμα των παικτών της Μπάρτσα μες την περιοχή ήταν εκεί για να αποκρούσει. Το σφύριγμα της λήξης βρήκε θριαμβευτές τους Ρωμαίους.

        Η Ρόμα μπήκε αποφασισμένη στο ματς, πίεσε εξ αρχής ψηλά, οι χαφ της έτρεξαν πάρα πολύ και όλοι έμπαιναν δυνατά στις φάσεις. Έπνιξε τη Μπάρτσα που ουσιαστικά δεν είχε ευκαιρία. Η Ρόμα ήταν η ομάδα που επέβαλε το ρυθμό στο ματς, πήρε την κατοχή από τη Μπαρτσελόνα, με 54% - 46% !!!! Σαρωτικοί οι δύο ψηλοί στην επίθεση, με τον Ντζέκο να είναι ο κορυφαίος του ματς και τον Σικ να βάζει δύσκολα στην αντίπαλη άμυνα. Οι στόπερ της πήγαν εξαιρετικά πάνω στο κορυφαίο δίδυμο του πλανήτη, Μέσι – Σουάρεζ. Πολύ επιθετικοι οι Φλορέντζι και Κολάροφ, έφερναν τη μπάλα συνεχώς μες την περιοχή ψάχνοντας τους ψηλούς. Κίνηση μεγάλου κόουτς από την Ντι Φραντζέσκο για να ψάξει το γκολ της πρόκρισης, με τις αλλαγές του Ουντέρ και Ελ Σαράουι (είχε την ευκαιρία πριν το 3-0 από τον Μανωλά) γυρνώντας τη διάταξη σε 3-4-3 και χτυπώντας από τα άκρα. Το ματς μου έδωσε την εντύπωση ότι οι παίκτες της Ρόμα έπαιρναν δύναμη και ψυχολογία όσο περνούσε ο χρόνος μέσα στο παιχνίδι βλέποντας ότι οι αντίπαλοι τους δεν είχαν κουράγια και δυνάμεις να προβάλουν αντίσταση !

   Η Μπάρτσα δεν παρουσιάστηκε πνευματικά έτοιμη για ένα τέτοιο ματς, στο οποίο ο αντίπαλος θα παρουσιαζόταν τόσο αποφασισμένος να διεκδικήσει την πρόκριση. Είχαν επαναπαυτεί στο σκορ του 1^ου αγώνα. Ανεπίτρεπτη τέτοια χαλάρωση. Άφαντοι οι Μέσι και Ινιέστα, δε μπορούσε να κρατήσει μπάλα η ομάδα και οι Σουάρεζ και Μέσι ήταν αποκομμένοι στο παιχνίδι. Ο Βαλβέλδε κοιμήθηκε. Δεν προσπάθησε να αλλάξει κάτι και ενώ τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, φώναζε το ματς ότι το μοιραίο επέρχεται. Πρώτη του παρέμβαση στο παιχνίδι, με αλλαγή, στο 80΄!!! Η Μπάρτσα κάθε χρόνο τέτοια εποχή κάνει κοιλιά και γι αυτό βρίσκεται για 3^η σερί χρονιά εκτός ημιτελικών, αλλά ο Ερνέστο δε φρόντισε γι αυτό. Στηρίχθηκε αποκλειστικά στον Μέσι, που τον «πήγαινε» μέχρι τώρα. Δεν εμβάθυνε στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα όπως είχε προαναγγείλει με την πρόσληψή του. Δεν ανταπεξήλθε στα πολύ ψηλά, στην κορυφή, αποδείχθηκε λίγος γι αυτό το επίπεδο. Απαραίτητος πλέον ένας κόουτς με το ειδικό βάρος να επιβληθεί στον Μέσι!

    Όλη τη σαιζόν κάποιοι λιβάνιζαν τον Βαλβέλδε, μόνο κακό θα κάνουν αν ξεκινήσουν το ίδιο και με τον χρυσό σκόρερ του ματς, Κώστα Μανωλά.

Μπάγερν Μονάχου – Σεβίλλη = 0-0

Το πιο αδιάφορο ματς της εβδομάδας. Η Μπάγερν είναι πολύ έμπειρη και κυνική για να την πατήσει και ο «παππούς» Χάινκες ξέρει καλά την ομάδα του και δε γύρισε στους πάγκους για να διασυρθεί και να αποκλειστεί από κατώτερο αντίπαλό. Του παρουσιάζεται η χρυσή ευκαιρία να γράψει ανεξίτηλα το όνομα του στην ιστορία των Βαυαρών με ένα νέο τρεμπλ και δε σκοπεύει να την αφήσει να πάει χαμένη έτσι εύκολα. Έλεγξε πλήρως τον ρυθμό του ματς η Μπάγερν, έκλεισε καλά τα μετόπισθεν και χτυπούσε από τα πλάγια με Ρόμπεν και Ριμπερί να βγαίνουν στη πλάτη των Νάβας και Εσκουδέρο. Η Σεβίλλη δημιούργησε κάποιες φάσεις, με κορυφαία της στιγμή την κεφαλιά του Μπανέγα στο δοκάρι στο 60^ο λεπτό, αλλά γενικά η Μπάγερν δεν της άφησε πολλά περιθώρια και ήταν το αφεντικό στο ματς.

ΡΕΑΛ Μαδρίτης – Γιουβέντους = 1-3

Αυτό που παραλίγο να επιτύχει η Γιουβέντους μόνο με μια λέξη μπορεί να αποδοθεί….ΕΠΟΠΟΙΙΑ !  Κρίμα που αυτό το ματς έμελε να κριθεί από ένα σφύριγμα στο τέλος. Η Γιούβε πέτυχε να ισοφαρίσει το σκορ του 1^ου αγώνα σε μια ώρα παιχνιδιού και αιφνιδίασε πλήρως τη ΡΕΑΛ, η οποία είχε σε κακή βραδιά όλα σχεδόν τα αστέρια της. Έλειψε πολύ από την άμυνα τον Μερένχες ο Σέρχιο Ράμος και ο  Βαγιέχο που κλήθηκε να τον αντικαταστήσει δεν είναι γι αυτό το επίπεδο.

       Με το κλασσικό 4-4-2 σε ρόμβο ο Ζιντάν και τον Μπέιλ στη θέση του Μπενζεμά στην επίθεση. Μια κίνηση που αποδείχθηκε λανθασμένη και δεν ξέρω αν έχει συμβεί κάτι άλλο στην ομάδα και δε χρησιμοποιήθηκε καθόλου ο Γάλλος φορ στο ματς. Με 4-3-3 ο Αλέγκρι, είδε τον Κεντίρα να κάνει μεγάλο ματς στα χαφ, με τους Πιάνιτς και Ματουϊντί δίπλα του να δίνουν τρεξίματα και να μην επηρεάζει καθόλου την ομάδα η απουσία του Ντιμπαλά. Ο Ντάγκλας Κόστα ταλαιπώρησε τον Μαρσέλο που ήταν σε κακή βραδιά, έχοντας και τη βοήθεια του Λιχτστάινερ που πέρασε αλλαγή στο ματς στο 17΄ λόγω τραυματισμού του Ντε Σίλιο. Άδικος ο Αλέγκρι με τον Ελβετό, ο οποίος έκανε μεγάλο ματς και στο Λονδίνο με την Τότεναμ, όπου πάλι είχε μπει αλλαγή και συνέβαλε αποφασιστικά στην πρόκριση και πάλι χθες δεν τον ξεκίνησε, παρότι ο Ντε Σίλιο ήταν κακός στο 1^ο ματς με τη ΡΕΑΛ στο Τορίνο. Το μεγάλο όπλο αποδείχθηκε ο Μάριο Μάντζουκιτς που ξεκίνησε στα αριστερά της επίθεσης και συνέκλινε συνεχώς στην περιοχή πετυχαίνοντας δύο γκολ στο 1^ο ημίχρονο και βάζοντας τη Γιούβε για τα καλά στο κόλπο της πρόκρισης. Στο 2΄ ο Κροάτης ήταν αυτός που έδειξε ότι η Γιούβε ήρθε για να διεκδικήσει της όποιες ελπίδες της και στο 37΄ και πάλι αυτός ήταν  που έβαλε φωτιά στο Μπερναμπέου. Σε ένα σχετικά ανιαρό κατά τα άλλα 1^ο ημίχρονο με λίγες φάσεις αλλά που πήρε άγια ομορφιά προς το τέλος του, καθότι στις καθυστερήσεις είχαμε και μια κεφαλιά του Βαράν στο δοκάρι του Μπουφόν, όπου παραλίγο θα άλλαζαν οι ισορροπίες του αγώνα.

     Στο ημίχρονο ο Ζιντάν προχώρησε σε δύο αλλαγές. Έβγαλε Καζιμίρο και Μπέιλ και έριξε στο ματς τους Ασένσιο και Λούκας Βάσκεθ. Η επιτομή του επιθετικού κοουτσαρίσματος. Η ΡΕΑΛ πήρε τα ηνία του αγώνα είχε την κατοχή και έψαχνε το γκολ που θα την εξασφάλιζε. Όμως στο 60΄ προδόθηκε από τον Κέιλορ Νάβας. Σε μια σέντρα του Ντάγκλας Κόστα, του έφυγε η μπάλα από τα χέρια και σε κενή εστία ο Ματουϊντί έγραψε το 0-3, ισοφαρίζοντας το σκορ του 1^ου αγώνα. Στη ΡΕΑΛ πήρε κανά 10λεπτο να συνέλθει, αλλά μετά το 70΄ έβγαλε επιθετικότητα και πίεσε πολύ την άμυνα της Γιούβε. Δημιούργησε φάσεις αλλά οι παίκτες της είτε ήταν άστοχοι, είτε σταματούσαν πάνω στον σταθερότατο και αποφασισμένο Μπουφόν. Και εκεί που ήμασταν έτοιμοι για ακόμα 30 λεπτά μπάλας κορυφαίου επιπέδου, ήρθε η φάση του πέναλντι για να κρίνει την πρόκριση.

  Είχε δίκαιο ο Μπουφόν που αντέδρασε έτσι, ήθελε να τελειώσει αλλιώς από το Champions league, άλλωστε ο παίκτης αν ξεφύγει στις διαμαρτυρίες του τιμωρείται και άμεσα αφού αποβάλλεται από το παιχνίδι, αλλά και μετέπειτα αφού του απαγορεύεται η συμμετοχή του σε επόμενα ματς. Παράγοντας πάντως στο γήπεδο σε μπήκε !

   Ψύχραιμος ο Κριστιάνο και με εξαιρετική εκτέλεση σφράγισε την πρόκριση για την ομάδα του και το πανηγύρισε επιδεικτικά.

   Η ΡΕΑΛ πρέπει να προβληματιστεί από τη χθεσινή της εμφάνιση και γενικά από τη χαλαρότητα που υπέδειξε σε ένα ματς αυτού του επιπέδου και με έναν αντίπαλο αυτού του ειδικού βάρους. Κανείς αντίπαλος στα ημιτελικά του Champions league δε μπορεί να θεωρείται εύκολος.

  Η Γιούβε πρέπει να είναι περήφανη γι αυτό που έφτασε κοντά στο να κάνει πραγματικότητα. Ας φανταστούμε ο καθένας μας, η ομάδα μας να κάνει μια τέτοια ανατροπή, μια τέτοια προσπάθεια και να τιμήσει με μια τέτοια εμφάνιση το έμβλημα του συλλόγου απέναντι σε έναν τεράστιο αντίπαλο.  Μόνο χειροκρότημα αξίζει στη vekia signora, για το σεβασμό που επέδειξε στο θεσμό, στον αντίπαλο, στους οπαδούς της, στην ιστορία της , στη φανέλα της και στον εαυτό του ο κάθε παίκτης ξεχωριστά. Αυτό θα πει πίστη και προσωπικότητα !!!

Υ.Γ.   Στο Europa league είδαμε την Αυστριακή Σάλτσμπουργκ που σε καμιά περίπτωση δεν είναι πολύ καλύτερη από τις δικές μας ομάδες να φτάνει στα ημιτελικά του θεσμού. Εκμεταλλευομένη και την κούραση που παρουσιάζουν σε αυτή τη φάση της διοργάνωσης οι ομάδες των κορυφαίων πρωταθλημάτων, που δίνουν κάθε εβδομάδα δύσκολα ματς. Με υπομονή στο χτίσιμο η ομάδα της Red Bull, που μέχρι το περασμένο καλοκαίρι είχε στον πάγκο της τον Όσκαρ Γκαρσία !!!

      Τεράστια προσπάθεια και οι Ρώσοι της ΤΣΣΚΑ που μέχρι το  75΄ είχαν στο 2-0 την Άρσεναλ και έψαχναν ένα γκολ για την πρόκριση ! Μια Άρσεναλ που αν και ισοφάρισε στο τέλος έδειξε σημάδια κόπωσης, όπως και η Ατλέτικο στη Λισαβόνα.

      Πολύ καλή εμφάνιση ο Κώστας Μήτρογλου, στην ευρεία νίκη με 5-2 της Μαρσέιγ επί της Λειψίας. Ήταν ορεξάτος, κινητικός, μέσα στις φάσεις και είχε αποφασιστική συμβολή στην πρόκριση της ομάδας του !  

                                                                                                                         SAM

Η δύναμη της φανέλας

    Όπως σας είχα προϊδεάσει χθες παρακολούθησα τον Αγγλικό εμφύλιο για τα προημιτελικά του Champions league. Αντιμέτωπες η Λίβερπουλ του Κλοπ, τρίτη στο πρωτάθλημα Αγγλίας με 66 βαθμούς και η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ, πρωτοπόρος στην Πρέμιερ και βέβαιη πρωταθλήτρια, με 84 βαθμούς. Η Σίτι θεωρούνταν από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες στην Ευρώπη αυτή την εποχή. Στο «Άνφιλντ» βέβαια έχει ιδιαίτερα αρνητική παράδοση και σε 51 ματς από το 1956 είχε μόλις δύο νίκες, το μακρινό 1981 και το 2003 η τελευταία της. Δηλαδή, από τη στιγμή που πέρασε στα χέρια των Αράβων, έπεσε χρήμα στην ομάδα και άρχισε να διεκδικεί και να κερδίζει τίτλους, δεν έχει καταφέρει να φύγει νικήτρια από το ιστορικό γήπεδο της Λίβερπουλ.  

     Το χθεσινό ματς ήταν βέβαια για το Champions league, όπου επίσης η φανέλα της Λίβερπουλ είναι πιο βαριά, με 5 κούπες ενώ η Σίτι μόλις τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της στη διοργάνωση και πριν δύο χρόνια έφτασε ως τα ημιτελικά του θεσμού όπου και αποκλείστηκε από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης ΡΕΑΛ. Παρόλα αυτά και με τις φετινές εμφανίσεις της, η ομάδα του Πεπ είχε πείσει πολλούς ότι μπορεί να είναι και το φαβορί στο ζευγάρι.

   Η Σίτι μπήκε στο γήπεδο και αναμενόμενα πήρε την κατοχή της μπάλας την οποία όμως γυρνούσε άσκοπα και αδυνατούσε να δημιουργήσει ευκαιρίες, να πατήσει έστω περιοχή. Η Λίβερπουλ όταν έκλεβε τη μπάλα έφευγε πυραυλοκίνητα στην κόντρα και σκότωσε πραγματικά τη Σίτι μέσα σε 31 λεπτά. Θυμάμαι μια φάση στο 35΄και με το σκορ να είναι ήδη 3-0, με τον Ρόμπερτσον να κλέβει τη μπάλα 10 μέτρα κάτω από τη μεσαία γραμμή, προς την περιοχή του και να ξεχύνεται μπροστά, μην υπολογίζοντας τίποτα, με δυνάμεις, με τσαγανό και να φτάνει στην περιοχή της Σίτι, όπου τον πρόλαβε ο Φερναντίνιο. Ίσως ο μοναδικός διασωθείς της Σίτι. Η ομάδα του Πεπ παρουσιάστηκε ανέτοιμη πνευματικά για ένα τέτοιο παιχνίδια. Έπαιξε μονότονα, ψάχνοντας με μακρινές μπαλιές τον Σανέ για να πάει στο ένας με έναν με τον Άρνολντ, ποντάροντας στις αμυντικές αδυναμίες του 19χρονου αμυντικού της Λίβερπουλ. Ο Άρνολντ όμως στο χθεσινό ματς ήταν προσεκτικός και είχε 17 κοψίματα – κλεψίματα στον αγώνα. Η Σίτι ήταν αυτή που δεν είχε plan B. Οι δε ακριβοπληρωμένοι αμυντικοί της όπως ο Γουόκερ και ο Οταμέντι έκαναν τραγικά λάθη στο 1^ο και στο 3^ο γκολ. Ακατανόητη και η επιλογή του Πεπ να πάει με τον Γκουντογκαν δεξί εξτρεμ αφήνοντας στον πάγκο τον Στέρλιγκ, με την ομάδα του να επιτίθεται μονόπατα από τα αριστερά. Στο δε, δεύτερο ημίχρονο η Λίβερπουλ έδειξε ωριμότητα, έδωσε περισσότερο χώρο στη Σίτι, έπαιξε πίσω από τη μπάλα και έκλεισε άψογα τους χώρους. Ουσιαστικά δε δέχτηκε φάση.

                                   

    Για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι σε τόσο μεγάλα ματς δεν είναι η φόρμα αυτή που μετράει περισσότερο ή η τωρινή κατάσταση της κάθε ομάδας, αλλά κατά έναν ακατανόητο, στα όρια του μυστικισμού, λόγο, η φανέλα είναι αυτή που κάνει τη διαφορά και αποφασίζει τον νικητή !

Μπαρτσελόνα –Ρόμα =4-1

Στο άλλο ματς της βραδιάς η Μπάρτσα δεν παρουσιάστηκε ιδιαίτερα καλή, λόγω της ποιότητας της όμως κατάφερε να εκμεταλλευτεί τα λάθη των αντιπάλων της και να πετύχει μια ευρεία νίκη. Κέρδισε με 2 αυτογκολ και δύο γκολ που προήλθαν από λάθη της άμυνας. Ακόμα και σε μέτρια βραδιά η Μπάρτσα κατάφερε να δημιουργήσει 19 τελικές απέναντι σε μια σφιχτή και δουλεμένη ομάδα όπως παρουσιάστηκε η Ρόμα του Ντι Φραντζέσκο. Το ματς δεν πήγε στον Μέσι που δε σκόραρε αυτή τη φορά. Ο Μανωλάς ήταν ιδιαίτερα άτυχος στη φάση του αυτογκόλ που πετυχαίνει, αλλά έχει και μια φάση στο 40΄ που αναπτύσσει ταχύτητα και καταπίνει τον Μέσι. Το πάθος που έβγαλε η Ρόμα στο παιχνίδι της δεν αρκούσε για να κοντράρει την ποιότητα της Μπάρτσα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι και στα 4 ζευγάρια των προημιτελικών η μία ομάδα πήρε ξεκάθαρο προβάδισμα και οι επαναληπτικοί πολύ δύσκολα θα αλλάξουν κάτι.

Υ.Γ.    Διάβασα ότι η Γιουβέντους ενδιαφέρεται για τον Παπασταθόπουλο. Μακάρι για τον δικό μας παίκτη να φορέσει μια τέτοια φανέλα. Φάνηκαν πολύ τα κενά στην άμυνα της Γιούβε κόντρα στη ΡΕΑΛ και η έλλειψη του Μπονούτσι. Χρειάζεται παίκτη με ποιότητα και προσωπικότητα στο κέντρο της άμυνας της και μακάρι αυτός να είναι ο Σωκράτης.

                                                                                                                                    SAM

Η μαγεία του Κριστιάνο….

    Την Τρίτη το βράδυ είχαμε μια επανάληψη του περυσινού τελικού του Champions league με το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο και τον αγώνα να έχει πολλά κοινά. Η ΡΕΑΛ επιβλήθηκε με τρία γκολ διαφορά και στο 2^ο ημίχρονο του παιχνιδιού επέβαλε πλήρως την κυριαρχία της στον αγωνιστικό χώρο. Είδαμε ένα ματς που η Γιουβέντους πάλευε με νύχια και με δόντια να το κρατήσει σε μια ισορροπία αλλά ήταν τέτοια η ανωτερότητα της ΡΕΑΛ που σταδιακά και προς το τέλος η Vekia Signora κατέρρευσε….Πάμε να τα δούμε αναλυτικά.

     Ο Αλέγκρι παράταξε τη Γιούβε με ένα 4-2-3-1. Λόγω ελλείψεων δεν έπαιξε με τρεις στην άμυνα. Από τη Γιούβε απουσίαζαν οι Μπενατιά και Πιάνιτς. Στο τέρμα ο Μπουφόν, δεξιά στην άμυνα προτιμήθηκε ο Ντε Σίλιο αντί του Λιχτσάινερ και αριστερά έπαιξε ο Ασαμόα, αφού ο Αλεκσάντρο προτιμήθηκε να παίξει μπροστά του σε ρόλο εξτρέμ. Κεντρικό αμυντικό δίδυμο οι Κιελίνι και Μπαρτσάλι. Στα χαφ, δίπλα στον Κεντίρα ο κόουτς προτίμησε τον νεαρό Μπετανκούρ αντί του Μαρκίζιο και μπροστά τους ο Ντιμπάλα. Δεξιά ο Ντάγκλας Κόστα και αριστερά όπως προείπαμε ο Αλεκσάντρο. Φορ ο Ιγκουαϊν. Επιλογές που όπως αποδείχθηκε από την εξέλιξη του ματς δε βγήκαν στον Αλέγκρι. Σε αυτό το επίπεδο οι λεπτομέρειες κάνουν διαφορά.

   Ο Ζιντάν μας παρουσίασε την ΡΕΑΛ που τα τελευταία 2 χρόνια κατακτά το Champions league. Στο τέρμα ο Νάβας, δεξιά Καρβαχάλ, αριστερά Μαρσέλο. Κεντρικό αμυντικό δίδυμο Σέρχιο Ράμος και Βαράν. Με ρόμβο στα χαφ. Μπροστά από την άμυνα ο Καζιμίρο. Μέσα δεξιά Μόντριτς και μέσα αριστερά Κρόος και κορυφή στο ρόμβο ο Ίσκο. Επιθετικό δίδυμο οι Μπενζεμα και Κριστιάνο Ρονάλντο, με τον 1^ο να είναι αυτός που έβγαινε περισσότερο εκτός περιοχής και τον CR7 να περιμένει να εκτελέσει.  

     

        Μόλις στο 3^ο λεπτό ο Ίσκο έκανε κίνησε και βγήκε στην πλάτη του Ντε Σίλιο από αριστερά, ο Κεντίρα που τον είχε τον άφησε, δεν τον ακολούθησε στα άκρα, Ντε Σίλιο και Ντάγκλας Κόστα μάρκαραν με τα μάτια τον Μαρσέλο, ο Ίσκο γύρισε τη μπάλα στην περιοχή και ο Κριστιάνο με προβολή, με το «εξωτερικό», άνοιξε το σκορ. Από εκεί και μετά η Γιούβε προσπάθησε να βγει μπροστά και να ψάξει την ισοφάριση αλλά η ΡΕΑΛ διέθετε τους παίκτες με την κατάλληλη τεχνική για να κρατήσει μπάλα και να ελέγξει το τέμπο του παιχνιδιού. Η Γιουβέ αναγκαστικά επεδίωξε το ανοιχτό γήπεδο και τις στημένες φάσεις. Η ΡΕΑΛ όμως ήταν αυτή που είχε τη μεγάλη φάση με το σουτ – κεραυνό του Κροος στο οριζόντιο δοκάρι του Μπουφάν.

     Το 2^ο ημίχρονο ξεκίνησε με κοντρολαρισμένο ρυθμό, είχαμε ένα σουτ του CR7 και ένα φάουλ του Ντιμπάλα που κόντραρε στο τοίχος και πέρασε ελάχιστα άουτ. Έτσι φτάσαμε στο 64΄ …..που από μια ασυνεννοησία μεταξύ Κιελίνι και Μπουφόν δημιουργήθηκε ευκαιρία για τη ΡΕΑΛ και μπορεί αρχικά ο Τζίτζι να απέκρουσε το σουτ του Λούκας Βάσκεθ αλλά αμέσως μετά είχαμε τη ζωγραφιά του Κριστιάνο. Το γκολ της 10ετιας, για να μην πω περισσότερο, στο Champions league. Είναι τέτοιος ο έλεγχος του σώματος του, ο βηματισμός του, το εντυπωσιακό του άλμα και η αρτιότητα της εκτέλεσης που ακόμα και ο ίδιος ο Ζιντάν έμεινε άναυδος. Πάγωσε αρχικά το γήπεδο και κατόπιν σταδιακά σηκώθηκε όρθιο και χειροκρότησε !

                                    

     Δύο λεπτά μετά είχαμε την αποβολή, με 2^η κίτρινη, του Ντιμπάλα και κάπου εκεί η Γιούβε κατέρρευσε ολοκληρωτικά. Έτσι στο 72΄ο Μαρσέλο συνδυάστηκε ωραία με τον CR7, πέρασε και τον Μπουφον και έγραψε το 0-3, καθαρίζοντας την υπόθεση πρόκριση. Από εκεί και μετά η ΡΕΑΛ δημιούργησε και άλλες φάσεις για ακόμα μεγαλύτερο σκορ, αλλά μικρή σημασία έχει…..

     Η ανωτερότητα της ομάδας του Ζιντάν ήταν εμφατική και αντικατοπτρίζεται στο ποσοστό 90% στην ακρίβεια των μεταβιβάσεων, με τον Ίσκο να έχει 57 στις 57 σωστές πάσες. Ένας Ίσκο που έκανε τη διαφορά στο παιχνίδι, ήταν κυριολεκτικά παντού στο γήπεδο και βοήθησε και ανασταλτικά, ενώ κράτησε μπάλα, έβγαλε ασίστ και ήταν πηγή έμπνευσης και δημιουργίας.

      Για τον Κριστιάνο τι να πούμε? Πέρα από το αριστούργημα που μας σέρβιρε ήταν αυτός που με την ποιότητα του έκανε τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες. Όπως είπε και ο Μπαρτσάλι στις δηλώσεις του για το 1^ο γκολ «είναι ελάχιστοι οι παίκτες που από εκείνο το σημείο και με το εξωτερικό θα καταφέρουν να στείλουν τη μπάλα στα δίχτυα. Αλλά γι αυτό είναι ο Κριστιάνο και είναι ο κορυφαίος». Για το 2^ο γκολ και αυτός όπως και άπαντες εξέφρασε απλά το θαυμασμό του. Ο Κριστιάνο έχει μπει σε εκείνο το κομμάτι που παίζει το καλύτερο που μπορεί μες τη σαιζόν, έχει φορμαριστεί. Είναι σε εξαιρετική κατάσταση και πατάει πολύ καλά στο γήπεδο. Η εκτελεστική του δεινότητα είναι καταπληκτική και του επιτρέπει να είναι πολύ επιδραστικός στο παιχνίδι και ας έρχεται πλέον λιγότερο σε επαφή με τη μπάλα. Η δική του ΡΕΑΛ ξαναέγινε φαβορί και για το φετινό Champions league !!!

Υ.Γ.    Στο άλλο ματς η Σεβίλλη έβγαλε πολλά τρεξίματα στο 1^ο ημίχρονο και ήταν καλύτερη από τη Μπάγερν. Ο Σαράμπια έχασε μια μοναδική ευκαιρία στο 20΄ και στο 32΄ άνοιξε το σκορ. Η Μπάγερν και με αρκετή δόση τύχης, κατάφερε να φέρει το ματς στα ίσα μέσα σε 5 λεπτά και να πάει με την ισοπαλία στο ημίχρονο. Ο Χάινκες παραδέχτηκε τα λάθη του στην προσέγγιση του αγώνα και στο  35΄ άλλαξε τον αρνητικό Βιδάλ περνώντας στη θέση τον Χάμες και στην ανάπαυλα του ημιχρόνου έβγαλε τον Μπερνάτ και πέρασε αριστερό μπακ τον Ραφίνια. Η Μπάγερν μεταμορφώθηκε στο 2^ο μέρος του παιχνιδιού και ήταν κυρίαρχη στο γήπεδο. Με δόση τύχης και πάλι, αφού η μπάλα και σε αυτό το γκολ κόντραρε σε αντίπαλο πριν καταλήξει στα δίχτυα, στο 68΄ο Τιάγκο Αλκάνταρα έκανε το 1-2 και χάρισε τη νίκη στην ομάδα του Μονάχου. Ανέβασε τη Μπάγερν με την είσοδο του ο Χάμες, μεγάλο ματς έκανε ο Ριμπερί και σε εξαιρετική κατάσταση ο Χάβι Μαρτίνεθ που είχε και το ΣΤΟΠ πάνω στον Βάσκεθ στο 49΄ λίγο πριν σουτάρει μέσα από την περιοχή και από ευνοϊκή θέση. Η Σεβίλλη έπεσε πολύ στο 2^ο ημίχρονο, πολλά τρεξίματα οι χαφ Ενζονζί και Πιζάρο και διαθέτουν ποιότητα οι Σαράμπια και Κορέα. Κέρδισε τη μάχη τον πάγκων ο «παππούς» Χάινκες.

Υ.Γ.1     Μετά τα όσα έκανε ο CR7 χθες, περιμένω την απάντηση του Λίο Μέσι απόψε, αν και θα προτιμήσω να παρακολουθήσω τον Αγγλικό εμφύλιο σε ζωντανή μετάδοση. 

                                                                                                                                SAM

Επιστροφή στα γήπεδα

Ξανάρχισε το πρωτάθλημα, έγινε η 26^η αγωνιστική και απομένουν τέσσερις να ολοκληρωθεί, μαζί με κάποια ματς που ακόμα παίζονται στις δικαστικές αίθουσες. Εν μέσω απειλής ποδοσφαιρικού GREXIT και χωρίς να υπάρχει καμία αλλαγή στη νοοτροπία, στη διάθεση και τις δηλώσεις των παραγόντων. Στο γήπεδο, όλα συνεχίστηκαν από εκεί που είχαν σταματήσει. ΑΕΚ και ΠΑΟΚ πάνε τρένο με τον Ολυμπιακό να προβληματίζει ακόμα περισσότερο και να αναμένοντα σαρωτικές αλλαγές στο κλαμπ. Υπάρχει και το κύπελλο με όλους να τρέμουν στο ενδεχόμενο, τελικού μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Γενικά η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι, με τους διεθνείς ποδοσφαιρικούς οργανισμούς να έχουν απηυδήσει με τα όσα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο μας. Πάμε στην ανάλυση…..

Άνετα η ΑΕΚ το ντέρμπι.

Ο Παναθηναϊκός μπήκε δυνατά στο ντέρμπι και αιφνιδίασε κάπως την ΑΕΚ, χάνοντας μάλιστα και την ευκαιρία στο 8΄ με τον Κουλιμπαλί να πάρει κεφάλι στο ματς. Από το 10λεπτο και μετά η ΑΕΚ επέβαλε την κυριαρχία της, πήρε την κατοχή και μέτρα στο γήπεδο και σιγά σιγά αύξανε την πίεση στον αντίπαλο. Στο 30΄ ήρθε το καταπληκτικό γκολ του Αραούχο και 4 λεπτά μετά η αποβολή του Ινσούα και το ματς σχόλασε. Στο 2^ο ημίχρονο από νωρίς η ΑΕΚ κλείδωσε το ματς με το γκολ του Γκάλο και από εκεί και μετά έριξε ρυθμούς. Παρόλα αυτά έβαλε ένα ακόμη γκολ και είχε και τρία δοκάρια. Γενικά, μετά το 34΄ και την αποβολή το ματς δε χρίζει κριτικής.

   Την ΑΕΚ την αμφισβήτησαν στην αρχή της σαιζόν, σχετικά με το αν θα αντέξει, επειδή έχει «κοντό» ρόστερ και ειδικά μετά τους τραυματισμούς Μάνταλου – Γιόχανσον κάποιοι την είχαν τελειωμένη. Ο Χιμένεθ με τη δουλειά του κράτησε την ομάδα, ψήλωσε το ρόστερ με παίκτες που αναδείχθηκαν μέσα από αυτό. Στη θέση του τερματοφύλακα ο Τσιντώτας μέσα σε μια μέρα έγινε βασικός και ανταπεξήλθε άριστα, ο Κονέ βρήκε τη φόρμα του και μπήκε στο γήπεδο έτοιμος, για τον Μπακάκη και τον Λάμπρόπουλο δε χρειάζεται να πούμε τίποτα, ο Γαλανόπουλος θεωρείται πλέον έτοιμος παίκτης, τον Χουλτ που στην αρχή όταν ήρθε ήταν πίσω σε σχέση με τους συμπαίκτες του, τον είδαμε να οργιάζει στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

    Βγάζει ένταση στο παιχνίδι της η ομάδα και έχει δημιουργήσει τη δική της αγωνιστική ταυτότητα λανσάροντας ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού.

    Η ΑΕΚ επένδυσε σε Έλληνες παίκτες, σε σχετικά νεαρή ηλικία και τους βελτίωσε μέσα στο δικό της αγωνιστικό περιβάλλον, δημιουργώντας έναν κορμό. Στη συνέχεια φέρνοντας τους Λιβάγια και Αραούχο ανέβασε την ποιότητα του συνόλου. Έτσι, βρίσκεται κοντά στην κατάκτηση του φετινού τίτλου και το θέμα είναι η επόμενη μέρα. Ήδη ανανέωσε ο Τσιγκρίνσκι και το ίδιο αναμένεται να γίνει με Λάζαρο – Σιμόες- Μασούντ. Το θέμα είναι τι θα γίνει με τους δανεικούς Κονέ – Λιβάγια –Αραούχο, με τους δύο πρώτους τα πράγματα να είναι στο χέρι της ΑΕΚ και αναμενόμενα θα μείνουν. Από εκεί και πέρα λογικά Γιόχανσον και Ανέστης θα χαιρετήσουν και ερωτηματικά υπάρχουν για τους Αϊντάρεβιτς και Κλωναρίδη. Στο θέμα της ενίσχυσης σίγουρα υπάρχει λίστα με ταλαντούχους παίκτες από το πρωτάθλημα, ενώ αναμένεται η διοίκηση να εμπιστευτεί και τις επιλογές – προτάσεις του Μανόλο Χιμένεθ, αφού με τη δουλειά του το κέρδισε.

    Η διοίκηση της ομάδας έχει έναν ιδιαίτερο δικό της τρόπο, σίγουρα επιτυχημένο, να χειρίζεται τα ζητήματα και να διαβάζει καταστάσεις, αποπνέοντας σιγουριά.

Οι εξελίξεις στον Ολυμπιακό.

    Στον Ολυμπιακό τα λάθη δεν έγιναν φέτος, γίνονται τα τελευταία χρόνια. Καταρχήν οι ερυθρόλευκοι δεν αντιλήφθηκαν την αλλαγή των αντιπάλων τους. Τόσο αγωνιστικά όπου παρουσιάζονται ενισχυμένοι και δημιούργησαν καλές ομάδες, καμιά σχέση η φετινή ΑΕΚ με την ΑΕΚ μετά την επάνοδο στην Ά Εθνική και καμιά σχέση αυτός ο ΠΑΟΚ με τον ΠΑΟΚ των πρώτων χρόνων του Ιβάν. Έχουν αποκτηθεί καλοί παίκτες και έχουν δημιουργηθεί αξιόλογα σύνολα. Όσο και στο παρασκήνιο. Δεν του περνάει πλέον του Ολυμπιακού να παίρνει αυτός το μικρό σπρωξιματάκι στην άσχημη του μέρα, οι μικρές ομάδες γνωρίζουν ότι δεν κάνουν πλέον οι ερυθρόλευκοι κουμάντο και χτυπάνε τα ματς, δεν έχει πολλούς δανεικούς σε άλλες ομάδες του πρωταθλήματος, δε βάζει τα ντέρμπι εντός έδρας τον φθινόπωρο όταν η ομάδα του είναι στο peak της φόρμας της. Εμείς εδώ θα μιλήσουμε για το αγωνιστικό σκέλος ….

     Φαίνεται τα τελευταία χρόνια στον Ολυμπιακό να έχουν υποτιμήσει το ρόλο του προπονητή και τη σημαντικότητα της δουλειάς του. Η καθημερινή δουλειά στις προπονήσεις, η εκγύμναση και η βελτίωση των παικτών. Του ανθρώπου που θα κάνει την προετοιμασία και θα χτίσει την ομάδα, που θα της δώσει ταυτότητα και θα παρουσιάσει στο γήπεδο το όραμα της διοίκησης σχετικά με την ομάδα και το ποδόσφαιρο που αυτή παίζει. Στον Ολυμπιακό όποιος προπονητής έρχεται ασχολείται με τις μεταγραφές. Ακόμα και ο Όσκαρ Γκαρσία, διαβάζω, ως δικαιολογία παρουσιάζει ότι τον Γενάρη δεν του πήραν τους παίκτες που ήθελε. Δηλαδή δεν υπάρχει ένας προπονητής που θα αναλάβει τον ταλαντούχο ρόστερ των ερυθρολεύκων και θα δουλέψει με αυτό, θα φτιάξει ομάδα, θα βάλει τη σφραγίδα του και μετά ας ζητήσει και μια – δυο προσθήκες για το παραπάνω βήμα. Δεν είδαμε να είναι και καλύτεροι αυτοί οι παίκτες που σε κάθε μεταγραφική περίοδο φέρνουν οι προπονητές στον Ολυμπιακό από τους προκατόχους τους.

      Από εκεί και πέρα, το αν έκανες μια επιτυχημένη μεταγραφή, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από «το πόσα πλήρωσες». Θεωρώ αδιανόητο να έχεις τον Ρισβάνη στο ρόστερ και να πας να δίνεις 7 εκ. για τον Ένγκελς. Ή πόσο καλύτερος είναι επιτέλους αυτός ο Πάρντο ή ο Σεμπά από τον Γιαννιώτα που γυρνάει δανεικός χρόνια τώρα? Να φέρνουμε τον 35χρονο Ζιλέ και να θάβεται ο Ανδρούτσος? Ο Μανθάτης να ξαποστέλνεται δανεικός στα Γιάννενα? Ο Οφόε που τον αποθέωναν? Εξελίχθηκε σε νέο Κασάμι….παίζω τρεις μήνες στην αρχή που είναι το Τσάμπιονς Λιγκ, κυνηγώντας τη μεταγραφή και μετά αράζω. Συγκρίνεται τον Πέλκα με τον Φορτούνη πριν 2 σαιζόν και συγκρίνετε τους και τώρα, πόσο εξελίχθηκε ο Πέλκας και πόσα βήματα πίσω έκανε ο Φορτούνης. Τι δουλειά γίνεται στου Ρέντη? Πόσο επηρεάζουν οι συχνές αλλαγές προπονητών? Γιατί δεν έχει δημιουργηθεί ένα σταθερό σταφ ώστε η ομάδα να έχει μια συνέχεια?

   Είναι άλλο παίρνω το πρωτάθλημα και άλλο έχω δημιουργήσει μια πραγματικά καλή ομάδα,….. ειδικά στο δικό μας πρωτάθλημα. Στον Ολυμπιακό πρέπει να βρουν προπονητή να ταιριάζει με την ομάδα τους και να αλλάξουν τη νοοτροπία που έχει εγκατασταθεί στα αποδυτήρια, στου Ρέντη. Παίκτες ακριβοπληρωμένοι που δεν τους ενδιαφέρει αν κερδίζουν ή αν χάνουν τα παιχνίδια, κανένα δέσιμο με την ομάδα.         

ΠΑΟΚ

Ο ΠΑΟΚ πέρασε από το Περιστέρι, νικώντας σχετικά εύκολα τον Ατρόμητο. Σε ένα ματς όμως που ο Ατρόμητος δεν είχε τρεις βασικούς του παίκτες οι οποίοι είναι δανεικοί από τον ΠΑΟΚ, τρεις παίκτες που αγωνίζονται και ξεχωρίζουν κόντρα στους άμεσους ανταγωνιστές του ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα.  Πέραν από αυτό, ο ΠΑΟΚ έχοντας ένα ματς τη βδομάδα όλη τη σαιζόν, έδωσε χρόνο στον κόουτς Λουτσέσκου και να δημιουργήσει μια αξιόλογη ομάδα, που έκανε ένα μεγάλο σερί νικών κόντρα στους «μικρούς» του πρωταθλήματος και διεκδίκησε τον τίτλο. Ο Λουτσέσκου έκανε επιθετικό κοουτσάρισμα και καθιέρωσε τον Πασχαλάκη στο τέρμα, τελείωσε τον «λίγο» Λέοβατς και καθιέρωσε τον Βιεϊρίνια αριστερό μπακ, καθιέρωσε τον Λημνιό βασικό αφήνοντας στον πάγκο τον ακριβοπληρωμένο αλλά ντεφορμέ Μακ, δεν κώλωσε απέναντι στον Πρίγιοβιτς, τον πέταξε στον πάγκο και πήγε με τον Κουλούρη βασικό φορ, κινήσεις που αν μη τι άλλο δείχνουν ότι και την δουλειά γνωρίζει και την προσωπικότητα διαθέτει για να επιβληθεί. Πράγματα σημαντικά για προπονητή μεγάλης ομάδας. Παράλληλα βελτίωσε τη φυσική κατάσταση της ομάδας και βελτίωσε παίκτες, τεράστια βελτίωση ο Πέλκας, ο Βαρέλα είναι άλλος παίκτης φέτος, ο Τζάλμα Κάμπος επίσης παρουσιάζεται βελτιωμένος ακόμα και ο Τσίμιροτ που πήρε μεταγραφή. Αυτά μετράνε. Τον προπονητή των κρίνουν οι παίκτες, αυτοί τον κρατάνε, αυτοί τον διώχνουν. Και οι ακριβοπληρωμένοι, σήμερα, παίκτες δεν κερδίζονται με φωνές, ούτε καν με το παλμαρέ του κάθε κόουτς, αλλά από το αν βλέπουν βελτίωση ατομικά μέσα από τη δουλειά που γίνεται και αν αυτά που δουλεύουν βγαίνουν στο γήπεδο και έρχονται τα αποτελέσματα και οι επιτυχίες. Εκεί τους κερδίζει τους παίκτες ο προπονητής.

    Από εκεί και πέρα το πρωτάθλημα χάθηκε εξωαγωνιστικά. Και πέρα από τις κατηγορίες στους αντιπάλους και στο σύστημα των Αθηνών, με μια ΕΠΟ να συνεδριάζει στο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΛΑΣ» , οφείλουν στον οργανισμό ΠΑΟΚ να ψάξουν βαθιά και τα δικά τους λάθη, κυρίως νοοτροπίας. Γιατί σίγουρα έγιναν λάθη……

     Η επόμενη μέρα στο αγωνιστικό τμήμα επιβάλλεται να βρει τον ΠΑΟΚ πιο δυνατό. Από ότι διαβάζω, ο Λουτσέσκου μένει και το κέρδισε με τη δουλειά του. Η ομάδα διαθέτει πλέον έναν αξιόλογο κορμό παικτών που μπορούν να κάνουν πρωταθλητισμό. Χρειάζεται ενίσχυση τόσο για να αποκτήσει βάθος και λύσεις το ρόστερ, π.χ. στις θέσεις της άμυνας ή του φορ,  όσο και ποιοτική αναβάθμιση όπως για παράδειγμα στα χαφ στον άξονα, όπου χρειάζεται σκληράδα ανασταλτικά ή στα εξτρεμ για περισσότερη δημιουργία. Βασικό επίσης το να μη γίνουν οι μεταγραφές τελευταία στιγμή αλλά οι βασικές επιλογές να είναι από την αρχή της προετοιμασίας με την ομάδα για να δουλέψει ο κόουτς. 

Υ.Γ.    Το βράδυ έχει ματσάρες στο Τσάμπιονς Λιγκ, θα τα πούμε και για το πραγματικό ποδόσφαιρο…..

Υ.Γ.1    Την άνοδο από τη Β΄Εθνική φαίνεται να κερδίζουν δύο παραδοσιακές δυνάμεις του ποδοσφαίρου μας, γεγονός εξαιρετικό και για την εμπορικότητα του πρωταθλήματος. Σύντομα θα τους έχουμε αφιέρωμα. Ειδικά μετά την αυριανή μεταξύ τους μάχη .....

                                                                                                                             SAM

Παίκτες για το παραπάνω βήμα…..

       

Πάμε για επανέναρξη του πρωταθλήματος αυτό το Σαββατοκύριακο, να παιχτούν οι εναπομείνασες 5 αγωνιστικές και να τελειώσει. Ένα πρωτάθλημα που σημαδεύτηκε και πάλι από επεισόδια, διαμαρτυρίες, διακοπές αγώνων, παιχνίδια κεκλισμένων των θυρών, αποφάσεις δικαστηρίων που έκριναν την τύχη του. Για μια ακόμα φορά κάποιοι ήθελαν να κάνουν ότι γουστάρουν χωρίς τιμωρία και να μας παρουσιάσουν το άσπρο, μαύρο. Πράγματα συνηθισμένα στα γήπεδά μας. Πέραν όλων αυτών, παίχτηκε και ποδόσφαιρο….και ξεχώρισαν και κάποιοι νεαροί παίκτες που έδειξαν να έχουν τη δυνατότητα για το παραπάνω βήμα στην καριέρα τους, να πάρουν μεταγραφή σε μία από τις big 4 ομάδες μας ή ακόμα και στο εξωτερικό.

        Σήμερα θα πούμε για κάποιους εξ αυτών, που το όνομα τους έχει ακουστεί – γραφτεί για μεταγραφή, θα δώσουμε και κάποια χαρακτηριστικά τους και μπορεί να ξεχάσουμε και κάποιους και να τους αδικήσουμε. Δε θα πούμε για παίκτες που σαφέστατα ξεχώρισαν αλλά ανήκουν ήδη σε μεγάλη ομάδα και έπαιξαν δανεικοί όπως οι Ρισβάνης, Χατζηισαϊας, Γιαννούλης, Ουάρντα και Γιαννιώτης του Ατρόμητου, ή οι Λάμπρου και Σιώπης του Πανιωνίου ή ο στόπερ Πασσαλίδης του Αστέρα Τρίπολης που από τον Γενάρη έκλεισε στον Ολυμπιακό. Αυτοί ξεχώρισαν κατά το παρελθόν και έκαναν τη μεταγραφή τους. Από εδώ θα πούμε για παίκτες που ανυπομονούν αυτό το καλοκαίρι να κάνουν το παραπάνω βήμα.

                                                  

                                          

1)      Βαλεντίνος Βλάχος (25 χρονών-1992- -183 εκ. ύψος – δεξί μπακ – Πανιώνιος). Τρίτη σερί γεμάτη σαιζόν η φετινή για το δεξί μπακ του Πανιωνίου. Έχει εμπειρία πλέον από το πρωτάθλημά μας και η απόδοση του είναι σταθερά καλή. Σταθερός παίκτης, ιδιαίτερα καλός ανασταλτικά και με μετρημένες προωθήσεις. Τον πρωτοείδαμε με τη φανέλα της ΑΕΚ τη χρονιά του υποβιβασμού της. Διαθέτει καλά σωματικά προσόντα, είναι δυνατός και γρήγορος, με καλή περιστροφή γύρω από τον άξονα του. Έφτασε η ώρα για το παραπάνω βήμα στην καριέρα του ώστε να γυμναστεί και να παίξει με περισσότερη ένταση σε ομάδα με υψηλές απαιτήσεις.

2)      Γιώργος Μασούρας ( 24 χρονών – 1992- 184 εκ. ύψος- εξτρέμ –   Πανιώνιος) Για τέταρτη σαιζόν στον Πανιώνιο, έχοντας από πέρυσι πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. 37 ματς πέρυσι σε πρωτάθλημα και κύπελλο και 6 γκολ, ενώ άλλα τόσα ματς  έχει μέχρι στιγμής φέτος, αφού έπαιξε και 4 ματς το καλοκαίρι στην Ευρώπη και 7 γκολ. Μεγάλο του προσόν η ταχύτητα, ενώ ξέρει και μπάλα και βλέπει το γκολ, συγκλίνει στην περιοχή και το ψάχνει. Έχει ισχυρό σουτ και έχει βελτιώσει τα τελειώματά του. Καλά σωματικά προσόντα αλλά δεν μαρκάρει, όταν η ομάδα του πιέζει, δε θα πάει δυνατά στον αντίπαλο.

3)      Σρνταν Σπιριντόνοβιτς ( 24 χρονών – 1993- Αυστρία – 172 εκ. ύψος έξτρεμ – Πανιώνιος) .  Μου έχει κάνει εντύπωση ο συγκεκριμένος παίκτης παρότι στον Πανιώνιο είναι πίσω από τους Μασούρα και Λάμπρου στο ροτέσιον. Έχει παίξει όμως σε συνολικά 30 ματς και έχει σκοράρει 8 φορές. Κοντός και γρήγορος, με δημιουργία πάνω στην ταχύτητα και διεισδυτικός. Με δύο πόδια, ντριμπλέρ  και με δημιουργικές ικανότητες αφού βλέπει γήπεδο.  Τον περιμένω ακόμα καλύτερο στο μέλλον.

4)       Μαντσόν (26 χρονών- 1991- Βραζιλία 178 εκ. ύψος – αμυντικός χαφ – Ατρόμητος) Παίκτης που ξεχώρισε στη φετινή εκπληκτική πορεία του Ατρόμητου. Δέσποζε στα χαφ και αποτελούσε το συνδετικό κρίκο άμυνας και transition επίθεσης με τα κλεψίματα του και τις σωστές μεταβιβάσεις του. Ατελείωτο τρέξιμο κλείνοντας και καλύπτοντας χώρους, σκληροτράχηλος, γρήγορος, κόβει μπάλες και έχει σχετικά καλή πρώτη πάσα. Έχει και 2γκολ σε 26 ματς. Θα αποτελούσε λύση και για τους τέσσερις μεγάλους στο χώρο τον χαφ προσθέτοντας τρεξίματα και σκληράδα.

5)      Γιώργος Κυριακόπουλος (21 χρονών – 1996- 178 εκ. ύψος- αριστερό μπακ – Αστέρας Τρίπολης) . Προϊόν των ακαδημιών του Αστέρα. Φέτος ο Σάββας Παντελίδης άρχισε να του δίνει περισσότερο χρόνο και να τον καθιερώνει στην ομάδα. Αρκετές φορές τον βάζει να παίξει και ως χαφ αφού έχει τα τρεξίματα και αρκετά καλή επαφή με τη μπάλα. Διαθέτει εκρηκτικότητα και δυναμισμό ώστε να κερδίζει τις μονομαχίες. Μας έχει δείξει ότι διαθέτει εξαιρετικό αριστερό πόδι και έχει πετύχει εντυπωσιακά γκολ από μακρινή απόσταση. Παίρνει σιγά σιγά και κάποια στημένα. Αν μια μεγάλη ομάδα δείξει μαζί του υπομονή και τον δουλέψει δείχνοντας του εμπιστοσύνη και δίνοντας του ευκαιρίες είναι σίγουρο ότι θα έχει μεγάλη εξέλιξη.

6)      Ενέα Μιχάι (19 χρονών – 1998- 186εκ ύψος – στόπερ – Παναιτωλικός). Καθιερώθηκε φέτος στον Παναιτωλικό από τον Μάκη Χάβο και συνεχίζει ως βασικός και με τον Δέλλα. Μετά την κακή εικόνα των Ροντρίγκεζ και Χάντακια στις αρχές του πρωταθλήματος ο Χάβος καθιέρωσε τον 19χρονο Αλβανικής καταγωγής στόπερ δίπλα στον έμπειρο Μόρα, υπό την καθοδήγηση του οποίου έκανε τα πρώτα του βήματα στη μεγάλη κατηγορία. Λέγεται ότι δουλεύει πολύ, τον βλέπω εγκεφαλικό που ξέρει μπάλα αλλά θέλει δουλειά στην ταχύτητα για να σταθεί σε μεγάλη ομάδα που η άμυνα της ανεβαίνει στη σέντρα. Πρέπει να γίνει πιο αλτικός και να μπαίνει πιο δυνατά στις μονομαχίες. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ τον έχουν στα υπόψιν τους.

7)      Φ. Ρόσα (23 χρονών – 1994- 174 εκ. ύψος – εξτρεμ – Παναιτωλικός) Δεύτερη σαιζόν στον Παναιτωλικό και από πέρυσι είχε δείξει τα προσόντα του, την ταχύτητα και την τεχνική του. Ελαφρύς παίκτης που φέτος προσαρμόστηκε καλύτερα και έδειξε περισσότερες πτυχές του ταλέντου του. Έκανε 5 γκολ πέρυσι και φέτος ήδη έχει 7, θεωρώ ότι θα δυσκολευτεί αρχικά σε μεγάλη ομάδα αλλά η τεχνική του θα τον βοηθήσει να δώσει λύσεις και να μπει στο ροτέσιον. Τον κοιτάζουν ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακός.

8)      Δημήτρης Χάντακιας ( 22χρονών – 1995- 184 εκ. ύψος –στόπερ –Παναιτωλικός) Μεγάλο του προσόν η ταχύτητα. Τα χαρακτηριστικά του λείπουν από τους περισσότερους στόπερ στην Ελλάδα και γι αυτό τον βάζω , παρότι ασταθής στην απόδοση του. Δεν έκανε κανένα μεγάλο ματς φέτος. Κάνει το λάθος να μην πάει στη μπάλα αλλά να κοιτάει τον αντίπαλο επιθετικό, να κάθεται πίσω από αυτόν και να παίζει με τα χέρια. Διορθώνεται αυτό, ας κοιτάξει τον τρόπο που παίζει ο Βράνιες. Έχει την εκρηκτικότητα και τον δυναμισμό να βγαίνει πρώτος στη μπάλα και να κερδίζει τις μονομαχίες. Με τον Τράι στο Αγρίνιο σίγουρα θα έχει βελτίωση. Πρωτόπαιξε πριν 2 σαιζόν με τον Γιάννη Μαντζουράκη στον πάγκο του Παναιτωλικού αλλά ακόμα δεν έχει κάνει το ξεπέταγμά του. Αν δουλέψει και είναι συγκεντρωμένος έχει προσόντα να καθιερωθεί σε μεγάλη ομάδα.

9)      Γιάννης Μασούρας (21χρονών – 1996- 181 εκ. ύψος – δεξί μπακ – Λάρισα) Είχε πάρει ματς με τη Λάρισα στη Β΄ Εθνική με τον Φυντάνη στον πάγκο της, πέρυσι κυριολεκτικά τον εξαφάνισαν και φέτος και πάλι με τον Φυντάνη στον πάγκο καθιερώθηκε στην ομάδα από το 1/3 της σαιζόν και μετά. Παίκτης που τον ανέδειξε και τον πρόσφερε στο Ελληνικό ποδόσφαιρο ο κόουτς Φυντάνης που τον πήρε μαζί του από την Παναχαϊκή αρχικά τη σαιζόν 2013-14. Ένας ποδοσφαιριστής με αντοχή στην ταχύτητα, που παίρνει όλη την πλευρά και έχει την δυνατότητα να ανεβοκατεβαίνει συνεχώς. Έχει καλά σωματικά προσόντα και πέτυχε και κάποια εντυπωσιακά γκολ στο κύπελλο. Λέγεται ότι τον έχει κλείσει ο Ολύμπιακός.

10)  Πέτρος Γιακουμάκης (25χρονών – 1992- 175 εκ. ύψος- επιθετικός- Λεβαδειακός) Τέταρτη σαιζόν στη Λιβαδειά, με τις τρεις τελευταίες να τον βρίσκουν πρωταγωνιστή για την ομάδα του. Είναι γρήγορος και μπορεί να αγωνίζεται τόσο στα πλάγια, όσο και πιο κοντά και μες την περιοχή. Έχει το γκολ, αφού τις δύο προηγούμενες σαιζόν είχε πετύχει από 8 συνολικά σε πρωτάθλημα και κύπελλό, όσα έχει και φέτος μέχρι στιγμής, σε μια ομάδα που δε φημίζεται για τις επιθετικές της αρετές στον τρόπο παιχνιδιού της. Έφτασε η ώρα να κοιτάξει πιο ψηλά.

11)  Χρήστος Αλμπάνης (25χρονών – 1994- 184 εκ ύψος – εξτρεμ – Απόλλων Αθηνών) Πήγε στον Απόλλωνα πριν δύο σαιζόν προερχόμενος από τις μικρές ομάδες της Βέντερ Βρέμης και τους ερασιτέχνες της Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Πέρυσι με 9 γκολ σε 28 ματς πρωταθλήματος ήταν εκ των πρωταγωνιστών της ανόδου για τον Απόλλωνα. Φέτος στην 1 η κατηγορία έχει 5 γκολ σε 24 ματς στο πρωτάθλημα. Είναι γρήγορος και σωστός τακτικά και πατάει στην αντίπαλη περιοχή. Τον έχει στο στόχαστρο της η ΑΕΚ.

12)  Δημήτρης Μελιόπουλος (17 χρονών – 2000- 184 εκ. ύψος – στόπερ και αμυντικός χαφ – Ξάνθη) Προσπαθούν να τον καθιερώσουν κάπως βεβιασμένα στην Ξάνθη. Πήρε 15 ματς σε πρωτάθλημα και κύπελλο και έτυχε της προσοχής των μεγάλων. Στα τελευταία ματς υπέπεσε σε 2-3 σοβαρά λάθη. Χρειάζεται προσοχή στη διαχείριση ενός νέου παιδιού. Διαθέτει προσόντα αλλά δεν πρέπει να τον πιέζουν να παίξει με στόχο την πώληση του.

13)  Τάσος Δουβίκας ( 18 χρονών – 1999-184 εκ ύψος- σέντερ φορ – Αστέρας Τρίπολης) Φέτος τον καθιερώνουν σιγά σιγά στον Αστέρα, έχοντας ως βασικό φορ τον Μανιά και με τον νεαρό να έρχεται από πίσω και να παίρνει ματς. Σε παιχνίδια των μικρών εθνικών με παίκτες της ηλικίας του ξεχωρίζει πάρα πολύ. Διαθέτει ταχύτητα και μπούκα, είναι διεμβολιστής. Με τους μεγάλους δεν έχει βρει αρκετά γκολ ακόμα, μόλις δύο, από ένα σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Πιστεύω δε θα μείνει στη χώρα μας για πολύ ακόμα.

   Αυτά….από εκεί και πέρα, όταν ένας παίκτης κάνει το μεγάλο βήμα για το υψηλό επίπεδο, κανείς δε μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα την αγωνιστική του αντίδραση σε συνθήκες πίεσης.

    Τέλος, διάβασα ότι από του χρόνου οι Τουρκικές ομάδες θα έχουν έσοδα από τα τηλεοπτικά από 18 εκ. ευρώ η καθεμία. ! Έχουν καταφέρει στη γείτονα χώρα να κάνουν ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, με 4 ομάδες να το διεκδικούν φέτος, να προσελκύουν μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου, τα οποία παίζουν για χρόνια στη χώρα τους, αναδεικνύουν και πωλούν παίκτες όπως ο 20χρονος, εξτρεμ Ουντέρ της Ρόμα και έχουν μειώσει τα επεισόδια στα γήπεδα. Τουλάχιστον εκεί οι αγώνες αρχίζουν και τελειώνουν….Έχουν ξεφύγει σε σχέση με μας !

    Για να τους ανταγωνιστούμε πρέπει να δουλέψουμε πάνω στη δυνατότητα ανάπτυξης και βελτίωσης νεαρών παικτών. Στην αγορά ενός νεαρού παίκτη που θα μεγαλώσει μέσα στην ομάδα και στην πορεία με την απόδοση του θα βοηθήσει το κλαμπ να πετύχει τους στόχους του.

                                                                                                                           SAM