Οι Πραγματικά μεγάλοι, δεν έχουν άθλημα……….

 Jesse Owens

«Στο τέλος, είναι η έξτρα προσπάθεια που ξεχωρίζει τον νικητή από τη δεύτερη θέση. Η νίκη ωστόσο απαιτεί πολλά περισσότερα. Ξεκινά με πλήρη έλεγχο των βασικών. Μετά χρειάζεται πάθος, αποφασιστικότητα, πειθαρχία και αυτοθυσία. Και, τελικά, απαιτεί μια γερή δόση αγάπης, δικαιοσύνης και σεβασμού για τον αντίπαλο. Βάλε όλα αυτά μαζί και ακόμα κι αν δεν κερδίσεις, 

πώς γίνεται να χάσεις;»

---------------------------------------------------------------------------------------------

Τιμ Ντάνκαν

«Όταν δεν υπάρχει κανείς να σε λυπηθεί ή να ζητωκραυγάσει για σένα, αυτή είναι η στιγμή που γίνεσαι παίκτης

PREMIER LEAGUE 2016-17

Ξεκίνησε αυτό το Σαββατοκύριακο το Αγγλικό πρωτάθλημα, η premier league όπως την έχουμε συνηθίσει πλέον…..και μάλιστα με νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο, τουτέστιν ακόμα περισσότερα έσοδα για τις ήδη πλούσιες αγγλικές ομάδες…..και νέο γήπεδο – κόσμημα για τη Γουέστ Χάμ και νέους επενδυτές να εισέρχονται στις ομάδες….Το πιο σημαντικό και το πιο ενδιαφέρον, όμως έχει να κάνει με τη μάχη των πάγκων….όλοι τους είναι εκεί φέτος….όλα τα βαριά χαρτιά…..Μουρίνιο, Γκουαρντίολα, Κόντε, Κλόπ, Βενγκέρ, Ποκετίνο, Ρανιέρι, Μπίλιτς, Κούμαν…..σε μια μάχη μέχρις εσχάτων. Χλιδή!!!!!

        Όπως το βλέπω πάντως θα έχουμε ένα πρωτάθλημα τεσσάρων ταχυτήτων, τεσσάρων γκρούπ, το 1^ο  να αποτελείται από τις ομάδες που θα παλέψουν για την αποφυγή του υποβιβασμού, για τη σωτηρία, το 2^ο από τις ομάδες που θα σωθούν άνετα, με ένα καλό τρίμηνο και θα παραμείνουν στη μέση της βαθμολογίας, το 3^ο από της ομάδες που θα παλέψουν για την έξοδο στην Ευρώπη, είτε μέσω του Europa League, είτε μέσω του πιο χλιδάτου  Chambions League, δηλαδή από τις θέσεις 3^η-4^η μέχρι και την 9^η-10^η….και τέλος από τις ομάδες εκείνες που θα διεκδικήσουν το πρωτάθλημα την κούπα…..

1^η κατηγορία: Υποβιβασμός.

Εδώ έχουμε τόσο τις τρεις νεοφώτιστες όσο και ομάδες που παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια μάχονται για το σκοπό αυτό…..1^ο φαβορί η Χαλ, ο ιδιοκτήτης της τα παράτησε και νέος αγοραστής δε βρέθηκε, ο προπονητής Στηβ Μπρους βλέποντας την κατάσταση παραιτήθηκε και ουδείς έψαξε για αντικαταστάτη (μένει μάλλον ο βοηθός του Μάικ Φίλαν μετά και τη νίκη στην πρεμιέρα κόντρα στην πρωταθλήτρια Λέστερ) , ουδεμία μεταγραφή έγινε, πουλήθηκε ο καλός χαφ Ντιαμέ και τέσσερις βασικοί παίκτες σε τέρμα και άμυνα τραυματίστηκαν και θα είναι εκτός αγώνων για αρκετά μεγάλο διάστημα…..δε βλέπω σωτηρία….άμεση ενίσχυση για να σταθεί τουλάχιστον αξιοπρεπώς. 2^ο φαβορί…Μπέρνλι….. ο κόουτς Σιν Ντάις το πιστεύει, έστω και χωρίς μεταγραφική ενίσχυση, δεμένο σύνολο με καλά φορ τους Γκρέι και Βόουκς αλλά η premier league είναι άλλο πράγμα και ο ανταγωνισμός πολύ σοβαρός…. Η άλλη νεοφώτιστη…Μίντλεσμπρο, του δικού μας Ντίμι Κωνσταντόπουλου…..ενισχύθηκε….με τον έμπειρο Βίκτορ Βαλντέζ στο τέρμα και τον Γκουζάν επίσης στην ίδια θέση….Με την ακριβή μεταγραφή του Ντε Ρούν στα χαφ, τον Φίσερ και τον Γκαστόν Ραμίρεζ…..Στην άμυνα πήρε τον έμπειρο Μπαραγκάν από τη Βαλένθια και στην επίθεση τον παιχταρά Αλβάρο Νεγρέδο δανεικό, με προπονητή τον άλλοτε βοηθό του Μουρίνιο, Ισπανό Αιτόρ Καράνκα.. θα το παλέψει, με καλές πιθανότητες να το καταφέρει. Μπόρνμουθ… πέρυσι σώθηκε σχετικά άνετα καθότι ήταν από τις ομάδες που έτρεξαν τα περισσότερα χιλιόμετρα…. Έμεινε στον πάγκο ο 38χρονος Έντι Χάουϊ και απέκτησε τον εξτρέμ Ίμπε (ή Άιμπ) από τη Λίβερπουλ και άλλους νεαρούς παίκτες. Καλοδουλεμένο σύνολο με καλούς φορ τους Κάλουμ Γουϊλσον και Μπένικ Άφομπχ ….ίσως κοιτάξει και παραπάνω… 

στην Εθνική ο "Μπιγκ Σαμ"

Και κλασικά Σάντερλαντ….. τα δύο προηγούμενα χρόνια σώθηκε στην εκπνοή….Ο Αλαρντάϊς έφυγε για την Εθνική και στη θέση του  ήρθε ο Ντέιβιντ Μόγιες….αποσυντονίστηκε και έχει καθυστερήσει στις μεταγραφές….πήρε τρεις δανεικούς από τη Γιουνάϊντεντ και περιμένει τα κοψίματα του Μουρίνιο για να πάρει κι άλλους ( Φελαϊνί) ….ερωτηματικό η παραμονή του καλού στόπερ Λαμίν Κονέ….στοίχημα ο κόουτς Μόγιες…

 2^η κατηγορία: Στη μέση της Βαθμολογίας.

Στη συνέχεια  έχουμε ομάδες που είναι τουλάχιστον κάποια χρόνια στην premier league, κράτησαν τον κορμό τους και προσπάθησαν να ενισχυθούν, έχουν αξιοπρόσεκτο υλικό και αν τους βγει το πρωτάθλημα μπορεί να κοιτάξουν και παραπάνω….για Ευρώπη. Κρίσταλ Πάλλας…..έμεινε ο κόουτς Πάρντιου, ενισχύθηκε με Ματαντά (τέρμα), Τάουσεντ (εξτρεμ) και Τζέι Τόμκινς (άμυνα- στόπερ). Αναμένετε η αποχώρηση για Έβερτον του καλού εξτρέμ Μπολασιέ και η ενίσχυση με το βαρύ φορ της Λίβερπουλ Μπέντεκε…..δε θα κινδυνέψει αλλά δύσκολα και για πιο ψηλά….

Γουότφορντ. Με νέο προπονητή τον έμπειρο Ιταλό Βάλτερ Ματσάρι, θιασώτη του 5-3-2 και ενισχυμένη στις μεταγραφές από τη στιγμή μάλιστα που παρέμειναν στο ρόστερ οι φορ Ιγκάλο – Ντινί ( πέρυσι 16 γκολ -5 ασίστ ο πρώτος και 13 γκολ- 8 ασίστ ο δεύτερος) αν και εξακολουθεί να υπάρχει έντονο ενδιαφέρον πολλών ομάδων για τον πρώτο….αν παραμείνει δε θα κινδυνέψει η ομάδα….αν όχι ? μεγάλο ερωτηματικό που ενισχύεται και από την επιλογή του κόουτς Ματσάρι που δε γνωρίζει το πρωτάθλημα. Γουέστ Μπρομ. Ξεκινάει τη σαιζόν με τον κόουτς Πούλις….( άμυνα και ξύλο) , στα χέρια του οποίου δεν έχει πέσει ποτέ ομάδα ( όπως και στου Αλέφαντου …..στα δικά μας) , με αλλαγή ιδιοκτησίας και τον κόουτς να αμφισβητείτε και υποσχέσεις για δυνατές μεταγραφές(πότε?) μ’ αρέσει πολύ ο φορ Ροντόν .

Εν αναμονή εξελίξεων που θα καθορίσουν το προς τα πάνω ή το προς τα κάτω…..Σαουθάμπτον….. κάθε χρόνο πουλάει μερικούς από τους καλύτερους παίκτες της, κάθε χρόνο είναι σ’ αυτό το γκρουπ και κάθε χρόνο πάει αγωνιστικά στο από πάνω. Πούλησε τον χάφαρο Γουανιάμα, τον φορ Πελέ και τον εξτρέμ Μανέ, πήρε ψαγμένους από το σκάουτινγκ νεαρούς για αντικαταστάτες, έμεινε ο παιχταράς Τάντιτς , ενώ πούλησε και τον κόουτς Κούμαν και στη θέση του ήρθε ο Κλόντ Πιέλ….έχει υλικό για παραπάνω και αναμένεται με τον Πιέλ να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο. 

Έβερτον…..επέλεξε τον κόουτς Κούμαν (4-2-3-1……..Ντελοφέου-Μιραλάς- Μπάρκλεϋ η τριάδα, Λουκάκου ο φορ)  τον οποίο ακριβοπλήρωσε….μεγάλη πώληση με άνω των 50εκ. του νεαρού αμυντικού Στόουνς… (που πέρυσι δεν ήταν βασικός αλλά έκανε τα ρεπό του Αργεντινού Φούνες Μόρι) , έχει λεφτά για μεταγραφές….ψάχνεται για παίκτες (Μπολασιέ) ….το στοίχημα είναι να διεκδικήσει Ευρώπη….Ερωτηματικό η παραμονή του φορ Λουκάκου που είναι βαρόμετρο.

3  ^η κατηγορία: Για έξοδο στην Ευρώπη.

Σ΄ αυτή την κατηγορία τοποθετούνται, ομαδάρες, με παιχταράδες και μεγάλους προπονητές, που μπορούν ανάλογα με τις συνθήκες να χτυπήσουν και τίτλο ορισμένες….. ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν, κάποιες, και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις….ομάδες από τις οποίες υπάρχουν απαιτήσεις και περιμένουμε να δούμε υψηλού επιπέδου ποδόσφαιρο, ομάδες οι οποίες ουσιαστικά ανεβάζουν τον ανταγωνισμό και την ποιότητα του πρωταθλήματος και κάνουν την premier league το εμπορικότερο πρωτάθλημα του κόσμου…..Λέστερ. Δικαιωματικά ξεκινάμε από την πρωταθλήτρια που είναι σχεδόν αδύνατο να διατηρήσει τα σκήπτρα της, που όλοι θα θέλουν να την κερδίσουν φέτος….έφυγε ο ογκόλιθος στα χαφ, Ν’ Γκολο Καντέ, έμεινε ο φορ Βάρντι και μέχρι στιγμής ο καλύτερος παίκτης της περυσινή σαιζόν Μαχρέζ….Έμενε βεβαίως και ο κόουτς Ρανιέρι που ψάχνεται για περαιτέρω ενίσχυση με στόχο την 4αδα….ήδη έχουν έρθει ο καλός εξτρέμ Αχμέντ Μούσα, ο τρεχαλατζής χαφ Ναμπαλίς Μεντί για τη θέση του Καντέ και ο καλός αμυντικός Λουϊς Ερνάντεθ από τη Χετάφε (θα μου άρεσε για τις μεγάλες ελληνικές ομάδες) , θα έχει ενδιαφέρον αυτή η χρονιά για τον Ρανιέρι.   Στόουκ. Δύο χρόνια τώρα με τον Μαρκ Χιούζ κατετάγη 9^η…. μπορεί το παραπάνω? Εξαρτάται από τις από δω και πέρα κινήσεις ενίσχυσής της (Μπεχαρίνο – Νασρί).  Μέχρι τώρα μόνο ο Τζό Άλλεν μπορεί να βοηθήσει άμεσα….συνήθως ξεκινάει άσχημα το πρωτάθλημα….αναμένουμε ανεβασμένο τον ταχύτατο Σακίρι. 

Πάντως είναι ομάδα με καλό κορμό. Σουόνσι.   Με Φραντσίσκο Γκουϊντολίν….60χρονος, Ιταλός, θιασώτης του 5-3-2…..πούλησαν σε καλά λεφτά τον εξτρέμ Αγιού αλλά, κι ας διαμαρτύρονται οι οπαδοί θα δώσει προσωπικότητα στην επίθεση ο αιθάλης Γιορέντε, ενώ προσωπικά πιστεύω πολύ στον έτερο φορ που αποκτήθηκε  τον γκολτζή Μπόρχα Μπαστόν , παίκτες που ταιριάζουν περισσότερο στο playbook του Ιταλού γερόλυκου των πάγκων. Μπορεί να είναι η έκπληξη φέτος….αν και έφυγε ο ηγέτης της άμυνας Άσλεϊ Γουϊλιαμς διατήρησε ως κορμό παίκτες όπως οι Σίγκουρτσον, Κι, Μοντέρο, Φερ. Φαμπιάνσκι και κοιτάει να ενισχυθεί με τον παιχταρά Σλιμανί της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας. Γουέστ Χαμ….. πήρε με ρεκόρ μεταγραφής συλλόγου τον εξτρεμ Αντρέ Αγιού…., έμεινε ο Λαντσίνι και ήρθε ο έμπειρος εξτρέμ Φεγκουλί ως ελεύθερος…..Με ροκ στιλ και ποδόσφαιρο στην κόντρα τα χαρακτηριστικά του Κροάτη κόουτς Σλάβεν Μπίλιτς….τρομερή πορεία πέρυσι, με νέο γήπεδο, με μεταγραφές να έπονται, ξεκινάει τη σαιζόν για το κάτι παραπάνω φέτος…..από τα καλά αουτσάιντερ για πλασάρισμα στην 1^η εξάδα….αν και δεν έχει βάθος στο ρόστερ. Άρσεναλ………γκρίνια για το χαμένο τίτλο από τη Λέστερ πέρυσι με τα φαβορί όλα εκτός διεκδίκησης….γκρίνια για τη ΜΗ μεταγραφική ενίσχυση  πλην του χαφ Τσάκα με πολλά λεφτά…. Τι θα κάνει φέτος ο Αρσέν Βενγκέρ με όλα τα αρπακτικά των τίτλων στους πάγκους των ανταγωνιστριών ομάδων?  Ξεγραμμένος δεν είναι….διαθέτει παιχταράδες και σύνολο για χρόνια δουλεμένο από τον ίδιο….εδώ και δεκαετίες πάντα στη 4αδα….το θέμα είναι στη νοοτροπία του…..στο αν μπορεί να μεταδώσει στην ομάδα το πνεύμα του νικητή, του κατακτητή , να μην παρουσιαστεί πάλι soft και χωρίς απαιτήσεις πρωταθλητισμού….ξέχασε ο Αρσέν την τέχνη του πρωταθλητή? Πολύ πιθανό…..

"gegepresing"

Λίβερπουλ…….. με Κλοπ από την αρχή της χρονιάς, με την προετοιμασία από τον ίδιο και με δικές του μεταγραφές και δικό του ρόστερ όπως δήλωσε και ο ίδιος….έκανε ξεσκαρτάρισμα καλό στο ρόστερ…..έφερε Μανέ στα εξτρέμ, Βαϊνάλντουμ στα χαφ, Κλαβάν και Ματίπ στην άμυνα και Κάριους στο τέρμα, αν και τραυματίστηκε….παρόλα αυτά δεν το βλέπω ρόστερ για πρωτάθλημα….ένα ρόστερ με μεγαλύτερη προσωπικότητα τον προπονητή του….ξέρει ο Γιούγκεν και προφανώς χτίζει τούβλο – τούβλο…..μπορεί 4αδα, να βγάλει παίκτες , να σταθεροποιήσει τρόπο παιχνιδιού, να εμφυσήσει νοοτροπία νικητή, να αρπάξει κανα κυπελάκι και του χρόνου αγοράζοντας προσωπικότητα να πάει για τίτλο….θα τον αφήσουν οι άλλοι? Θα δείξει….πάντως η premier league δεν είναι   Budesliga με μόνο αντίπαλο την Μπάγερν…εδώ κάθε χρόνο ενισχύονται δυνατά και για τίτλο 5-6 ομάδες…. Τσέλσι. Τα κλειδιά στην Κόντε ο Αμπράμοβιτς ……. θιασώτης του 5-3-2 ο Ιταλός, που εδώ όμως δε μπορεί να το παίξει λόγω έλειψης ποιοτικών και γρήγορων στόπερ….Τέρι (35χρ) – Ιβάνοβιτς- Κέιχιλ –Ζούμα, δε φημίζονται για την ταχύτητά τους ούτε είναι πλέον first class παίκτες….πήρε 39 εκ????? τον 22χρονο Βέλγο φορ Ματσουαγί…… και τον παιχταρά Καντέ στα χαφ από την πρωταθλήτρια Λέστερ, για να ενισχύσει τη βαριά του άμυνα…. Μένει προς το παρόν ο φορ Ντιέγκο Κόστα ο οποίος θα φύγει άμα αποκτηθεί ο φορ Λουκάκου από την Έβερτον….πάει για 4-4-2 ο Κόντε ή 4-3-3. Rebuilding φέτος και του χρόνου πάμε για τίτλο με 3-4 μεγάλες κινήσεις….πλεονέκτημα που δε θα έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις , μπορεί να χτίσει ξεκούραστα…. Δύσκολα θα καταθέσει τα όπλα στη μάχη της 4αδας.

4^η κατηγορία: Πάμε για ΤΙΤΛΟ.

Και πάμε στους διεκδικητές…..Πέπ και Μουρίνιο που όπου πήγαν σάρωσαν τους εσωτερικούς τίτλους δεν έχουν κοντραριστεί ποτέ σε πρωτάθλημα…. Η τακτική κόντρα στην ψυχολογία , το τίκι-τάκα  του Γκουαρντίολα κόντρα στα mid games του Ζοσε………Μαντσεστερ Σίτι……….. του Πεπ…. Πήρε Σανέ 50 εκ από Σάλκε στα εξτρέμ, τον Γκουντογκάν από Ντόρντμουντ στα χαφ, Νολίτο στην επίθεση, Στόουνς 55εκ. από Έβερτον για το κέντρο της άμυνας και……..Γκαμπιγκόλ από Γενάρη . Δύο ισάξιους παίκτες σε κάθε θέση που θα μπορούσαν να ναι βασικοί σε οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου (των Ρεάλ και Μπάρτσα συμπεριλαμβανομένων) ……ο τίτλος είναι το ελάχιστο….με Πεπ πάει για κυριαρχία παντού και ο απώτερος στόχος είναι το chambions league τα επόμενα χρόνια…….. 

Μαντσεστερ Γιουνάιντεντ……του  special one…….ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ το οποίο και θα συνεχιστεί μεχρι το τέλος Αυγούστου…….με τέσσερις κινήσεις στον άξονα το resquisting του Μουρίνιο….Μπαγί από Βιγιαρεάλ στο στόπερ…..Πογκμπά με παγκόσμιο ρεκόρ μεταγραφής στα χαφ, Μιχταριάν για 10αρι και Ζλάταν για φορ……ποιότητα και προσωπικότητα……τίτλος για να φύγει η βαριά σκιά του σερ Άλεξ …….. και το μεγάλο αουτσάιντερ κατά την άποψη της σελίδας……με ρίσκο βέβαια αλλά την πιστεύουμε……

Τότεναμ. 

Η ομάδα που έτρεξε τα περισσότερα χιλιόμετρα στην περυσινή premier league, διεκδίκησε τον τίτλο και λόγω έλλειψης εμπειρίας πρωταθλητισμού έχασε και τη 2^η θέση. Έμεινε ο κόουτς Ποκετίνο για Τρίτη σερί χρονιά και έχοντας παρουσιάσει εξαιρετικό έργο, έχτισε μεγάλη ομάδα και πιστεύουμε ότι είναι η χρονιά για τίτλο ως επιστέγασμα της δουλειάς που έχει γίνει…… έμεινε ο βασικός κορμός και ήρθε και ο χάφαρος Γουανιάμα να δώσει σκληρότητα και προοπτική τίτλου, μαζί ήρθε και ο προοριζόμενος για αναπληρωματικός φορ Γιάνσεν με 27 γκολ στο Ολλανδικό πρωτάθλημα…….Ομοιογένεια , τρεξίματα, ταχύτητα και πάμε για ΤΙΤΛΟ………….

Πολύ ενδιαφέρουσα σαιζόν ξεκίνησε λοιπόν στη premier league με τους κορυφαίους να παίρνουν θέση στην εκκίνηση…….αναμένεται μεγάλη μάχη με παίκτες και προπονητές γεννημένους πρωταθλητές και με τεράστιο εγωισμό…….όλος ο πλανήτης έχει τα μάτια του στραμμένα στην  premier league, που φέτος θα ξεπεράσει σε δημοτικότητα και ενδιαφέρον ακόμα και το chambions league, τουλάχιστον μέχρι να ξεκινήσουν τα νοκ άουτ στα προημιτελικά………

                                                                                                                                              sam

ΠΡΟΚΡΙΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Τα πάντα πλέον κρίνονται μέσα στο καλοκαίρι….Ειδικά μετά την κατρακύλα στη βαθμολογία της Ουέφα….. Τέσσερις αποκλεισμοί λοιπόν και μία πρόκριση….πενιχρός απολογισμός…. Μονό ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε κι αυτός απέναντι σε μια κάτω του μετρίου αντίπαλο…. Ο Πας …οκ….ήταν άπειρος, προσπάθησε και έφυγε αξιοπρεπώς….ο Ολυμπιακός απαράδεκτα κακός …..και οι ΠΑΟΚ και ΑΕΚ?   Όταν έγινε η κλήρωση θεώρησα πολύ τυχερές αυτές τις δύο Ελληνικές ομάδες….έπεσαν σε μέτριες ομάδες με μεγάλο όνομα ή από καλό πρωτάθλημα….και θα μπορούσαν να περάσουν και να γράψουν ιστορία, να πάρουν ηθικό, να ανέβουν αγωνιστικά…πράγματι οι αντίπαλοι τους παρουσιάστηκαν πολύ μέτριοι και δικαιώθηκα….το ότι ΠΑΟΚ και ΑΕΚ έχασαν την ευκαιρία και αποκλείστηκαν είναι κάτι που πρέπει να τους προβληματίσει…..Κατά τη γνώμη υστερούν σε παίκτες με προσωπικότητα μεσοεπιθετικά.

Πάμε να δούμε μία – μία την μέχρι τώρα παρουσία των ομάδων μας…

ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ: Ήταν η πρώτη από τις ομάδες μας που ξεκίνησε τα προκριματικά, νωρίς στα μέσα Ιούλη…. Με τη νορβηγική Οντ Γκέναλντ…. Στο 1^ο ματς ο Πετράκης παράταξε την ομάδα του με 5-3-2 και με προσήλωση στην άμυνα. Σε σχέση με την ομάδα των τελευταίων ετών του ΠΑΣ έλειπε ο Τσουκαλάς από τα χαφ και οι Ίλιτς, Μανιάς από την επίθεση , ενώ δεν υπήρξε καμία καινούρια μεταγραφή. Με τους νεαρούς Γιάχο και Φερφελή στην επίθεση. Οι Νορβηγοί με 4-3-3 πήραν τη κατοχή και αναγκαστικά αφού έμειναν νωρίς πίσω στο σκορ, μόλις στο 7΄.Τρεις ευκαιρίες τρία γκολ ο ΠΑΣ με τους αντιπάλους να ψάχνονται για το τι τους χτύπησε….

        Στον επαναληπτικό πάλι συντηρητικά ο Πετράκης έβγαλε με άνεση το ημίχρονο και είχε αγκαλιάσει την πρόκριση. Ένα ανόητο πέναλντι και η τρικυμία που ακολούθησε έφεραν το 0-2. Από κει και πέρα οι Γιαννιώτες δεν πέρασαν τη σέντρα αλλά άντεξαν ….έως το 89΄ όπου ήρθε η ισοφάριση του σκορ του 1^ου αγώνα….. Στην παράταση και παρότι η ψυχολογία ήταν με τους Νορβηγούς της Όντ, η αλλαγή του Πετράκη , ο Κούρτης με γκολ στο 98΄και δοκάρι στο 110΄, έκοψε τα φτερά των Νορβηγών και έφερε τη μεγάλη πρόκριση.

Στον επόμενο γύρο οι Γιαννιώτες έπεσαν με την Ολλανδική ΑΖ Άλκμααρ. Ίδια ενδεκάδα, ίδιο σύστημα και ίδια τακτική από τον Πετράκη….Η ΑΖ είχε κατοχή ακόμα και πάνω από το 70%, με τον ΠΑΣ να μην απειλεί ποτέ. Άντεξε όμως, έκανε ένα και μοναδικό λάθος και τιμητική ήττα με 0-1, που άφηνε ελπίδες για τον επαναληπτικό στο Περιστέρι. Στο 1^ο ματς, λοιπόν, κυριάρχησαν οι καλύτεροι Ολλανδοί, αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν περισσότερα γκολ.

Στον επαναληπτικό ο ΠΑΣ προηγήθηκε στο 9΄αλλά το όνειρο κράτησε 20 λεπτά….ανώτεροι οι Ολλανδοί γύρισαν το ματς και νέα αξιοπρεπή ήττα….

Ο ΠΑΣ βγήκε Ευρώπη για πρώτη φορά στην ιστορία του….κέρδισε εμπειρίες, έδωσε χαρά στον κόσμο του και 500.000 ευρώ μπας και κάνει καμία μεταγραφή γιατί έχει πολύ «κοντό» ρόστερ και ότι καταφέρει θα το καταφέρει επειδή θα υπάρχουν και χειρότεροι….άξιος ο Πετράκης αλλά ο ΠΑΣ δεν είναι για Ευρώπη…εξού και η κατρακύλα στη συνολική βαθμολογία.

ΠΑΟΚ: Με τον μεγάλο , μόνο σαν όνομα πλέον, Άγιαξ….Στο 1^ο ματς στην Ολλανδία κατέβηκε διαβασμένος, με τα μπακ να μην ανεβαίνουν και να περιορίζουν τους πιτσιρικάδες αλλά γρήγορους και καλούς εξτρέμ του Αίαντα…, Ελ Γκάζι από δεξιά και Καϊσέρα (18χρ.)  από αριστερά. Το αστέρι ο Μίλικ έλειπε λόγω ΕΥΡΟ και στο μεταξύ πήρε μεταγραφή 35 εκ. στη Νάπολι, με φορ τον 19χρονο Νόλμπεργκ, ο οποίος και ισοφάρισε το ματς στο 58΄.

Με την κατοχή για τον Άγιαξ να φτάνει στο 73% κάποιας στιγμή, πλην όμως στο 1^ο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ έβγαινε επικίνδυνα μπροστά με τους Κάμπος και Ροντρίγκεζ….

Καλό ματς ο Γλύκος, αποφεύγει τις μάχες ο Κρέσπο που παίζει εγκεφαλικά, χάθηκε στο ματς ο Σαχόφ, απών ο Κλάους….καλοί οι εξτρέμ Κάμπος και Ροντρίγκεζ….Λάθος του Ίβιτς που έπαιξε χωρίς κλασικό εξάρι…από τον άξονα δέχτηκε πολλές φάσεις ο ΠΑΟΚ και την ισοφάριση…..

Στον επαναληπτικό……ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε στο 4΄από τραγικά λάθη στην άμυνα τον Ολλανδών….στη συνέχεια είχε δύο τεράστιες ευκαιρίες με τον Κλάους με τα σέντερ μπακ του Άγιαξ να είναι αργοί και τραγικοί και γενικά έλεγχε το ματς….μέχρι που λίγο πριν το ημίχρονο ο Άγιαξ ισοφάρισε με πέναλντι….Στο 2^ο οι δύο ομάδες περίμεναν η μία την άλλη με τους Ολλανδούς να γυρνάνε απλά τη μπάλα…και στο 88΄έκαναν το γκολ και ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε χωρίς να είναι χειρότερος….δεν είχε και τύχη βέβαια στο δοκάρι του Μυστακίδη νωρίτερα….φοβήθηκε το ματς ο Ίβιτς….

Ο ΠΑΟΚ έχει περιθώρια βελτίωσης και περιμένουμε να δούμε και το 6αρι Κάνιας να μπαίνει στην ομάδα από τον οποίο υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες ότι θα ανεβάσει το επίπεδο…έχει καλούς εξτρέμ και κάλυψε το κενό του Μακ ….δεν έχει παίκτη με προσωπικότητα στα χαφ όπως έδειξε στα δύο ματς και περιμένει τον Κάνιας….χρειάζεται φορ που να συμμετέχει στο παιχνίδι…. Και νοοτροπία…κάνει χέρι ένας πιτσιρικάς Ολλανδός, ο διαιτητής δεν το σφυρίζει και ο Γλύκος κοιτάει να διαμαρτυρηθεί και είναι πολύ τυχερός που δεν έγινε εκεί η ισοφάριση.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Πάρα πάρα πολύ κακός με κάποια Χάποελ Μπερ Σεβά, μία κάτω του μετρίου ομάδα…..που έπαιξε σφιχτή άμυνα και είχε μια – δυο καλές αντεπιθέσεις στο 1^ο ματς….Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε ασύνδετος και δε δημιούργησε ευκαιρίες, ήταν απλά κακός αν και ανώτερος τον Ισραηλινών. Αγχωμένος ο Καπίνο. Καλός αμυντικά ο Ντε Λα Μπέγια. Ο Φιγκέιρας? Τι να πεις? Είχε έλλειψη συγκέντρωσης…θέλει πολύ χρόνο. Ο Μανιάτης δεν έχει επανέλθει στα επίπεδα πριν τον τραυματισμό του. Ντεφορμέ ο Φορτούνης. Απλά μάρκαρε ο Σεμπά. Ο Ιντέγιε καλός αμυντικά. Κλασικά επιπόλαιος ο Ντουρμάζ και με άσχημη αντίδραση στον προπονητή του όταν δικαίως τον έκανε αλλαγή. Προσπάθησαν Τσόρι και Μπουχαλάκης.

Στον επαναληπτικό? Μέσα Τσόρι και Καμπιάσο…έξω Μανιάτης(μπήκε αλλαγή δεξί μπακ), τραυματίας(?) ο Ντουρμάζ , εκτός αποστολής ο Πάρντο, εκτός ο Σεμπά….Πάλι κακός και χωρίς δημιουργία ο Ολυμπιακός …. Γκολ η Μπερ Σεβά κάπου στο 80΄και τέλος ο όμιλος και το chambions leang για τον Ολυμπιακό….

Ο Σίλβα πέρυσι έπαιζε αμυντικά….κρατούσε τους αργούς του σέντερ μπακ πίσω, να μην ανεβαίνουν ψηλά και δεν είχε το πρέσινγκ μπροστά όπως ο Βαλβέλδε…..αντ’ αυτού η άμυνα του ξεκινούσε από τους επιθετικούς….με τον Ιντέγιε να μαρκάρει πιεστικά τα αντίπαλα σεντερ μπακ και τους Πάρντο και Σεμπά στα πλάγια να παίρνουν μαν του μαν τον αντίπαλο μπακ….αυτοί οι παίκτες όμως δεν είχαν επιθετικές αρετές και τεχνική….ουδείς θυμάται μια ατομική ενέργειά τους μια ντρίμπλα τους, ενώ δεν είχαν και το γκολ…… Το γκολ στην Ελλάδα το βρήκε από τον Φορτούνη που δεν μάρκαρε και ερχόταν πίσω από το φορ….με πολλούς αμυντικούς ελληνικών ομάδων όμως να τον μαρκάρουν με τα μάτια, πλην Σιμόες που στα δύο ματς που τον αντιμετώπισε ο Φορτούνης χάθηκε…. Ίσως αν έχει μπαλαδόρους επιθετικούς δίπλα του ο Φορτούνης να ανέβει….αυτά απ’ όσο ξέρω τα έθεσε υπόψιν ο Βίκτορ που δεν μπορούσε να παίξει το ποδόσφαιρο του προκατόχου του….και ήθελε άλλους παίκτες με έμφαση στην τεχνική……

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ:  Ο μοναδικός που προκρίθηκε…..στο 1^ο ματς με 5-4-1 και φουλ προσεχτικά στην άμυνα η ΑΪΚ με έναν δίμετρο και χοντρό φορ μπροστά που είχε δύο κολλητές ευκαιρίες και ευτυχώς ο Στιλ αντέδρασε σωστά.

Με τρεις στόπερ ο ΠΑΟ και με τον σκόρερ Μολέντο σε εξαιρετική κατάσταση, συνεχίζει από κει που σταμάτησε πέρυσι ….θέλει δουλεία ο Ιβάνοφ και άλλο στόπερ ο ΠΑΟ, σταθερός ο Μέστο ενώ υποσχέσεις άφησε ο Χούλτ….Ο Λεντέσμα δεν έχει τρεξίματα και παίζει με μπαλιές, εκτός αγώνα ο Γουακάσο………….βοήθησε ο Βιγιαφάνες ……πρέπει να μπει στη λογική της ομάδας ο καλός ατομικά Ιμπάρμπο….Νίκη με 1-0 αλλά χρειάζεται προσοχή…..

         Προσοχή που έδειξε ο Παναθηναϊκός στον επαναληπτικό και στο 2^ο ημίχρονο καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες την πρόκριση με τους Μπέργκ και Ιμπάρμπο να συνεργάζονται, να σκοράρουν αμφότεροι και να δείχνουν πως βρίσκουν σιγά σιγά χημεία….. Για τον Παναθηναϊκό περιμένουμε τα καλύτερα….όταν "δέσει"

ΑΕΚ:  Άνετη ισοπαλία στη Γαλλία χωρίς ουσιαστικά να δεχτεί ευκαιρία από τη Σεντ Ετιέν…..Απλά οι Γάλλοι είχαν την κατοχή της μπάλας…..Στο 1^ο ημίχρονο η ΑΕΚ έβγαινε με αξιώσεις μπροστά αλλά δεν είχε τον φορ να ακουμπήσει τη μπάλα και να μετουσιώσει την επιθετικότητα της πηγαίνοντας στο γκολ……..Στο 2^ο η ομάδα έπεσε….Καλός ο Ανέστης, έδεσαν Τσιγκρίνσκι – Κολοβέτσιος, καλό ματς ο Ντίντακ, σταθερά καλοί οι τρεις χαφ, έκπληξη ο Βάργκας ενώ ο Πέκχαρτ….απλά δεν……  Ο Μπακασέτας δε βοήθησε ως φορ, έκπληξη η μη χρησιμοποίηση Αραβίδη που θα μπορούσε να πιέσει τα αντίπαλα σέντερ μπακ…έτρεξε ο μικρός Γαλανόπουλος που δείχνει να τον υπολογίζει ο Κετσπάγια…..

Στον επαναληπτικό? Ε, θέλει και τύχη…..μπήκε καλά η ΑΕΚ, στο 22΄από μια κόντρα έγινε το 0-1 και στο 37΄ο Μπαρμπόσα έχασε τεράστια ευκαιρία , μόνος του, θα βλέπαμε άλλο ματς στο 2^ο ημίχρονο αν η ΑΕΚ ισοφάριζε….πάλι πεσμένη η ΑΕΚ στο 2^ο , δεν απείλησε και απλά γυρνούσε τη μπάλα…. Μεγάλος παίκτης ο Τσιγκρίνσκι! Η ΑΕΚ από πέρυσι δε μπορεί να βρει λύσεις επιθετικά καθότι δε διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα και καλή τεχνική, μεγάλους παίκτες δηλαδή..... έδειξε ότι χρειάζεται δύο εξτρέμ με ατομική ενέργεια που να πατάνε περιοχή και να βλέπουν το γκολ ή ένα χαφ όπως ο Κετσπάγια όταν έπαιζε για δημιουργία 

Απολογισμός? 1-4…δεν το λες και επιτυχία…..τρεις ομάδες στα πλέι οφ του Γιουρόπα….. Τι είδαμε….Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ να πέφτει η απόδοσή τους στο 2^ο ημίχρονο και του Παναθηναϊκού, που ήταν και ο μοναδικός που προκρίθηκε, να ανεβαίνει στο 2^ο ……ποιος θα δικαιωθεί? Θα το δούμε στη μακρά σαιζόν που μόλις ξεκίνησε…..

                                                                                                                                 


                                                                                                                         SAM
                                                                                                                     

Ακαδημίες Ποδοσφαίρου

       Ο πρωταθλητισμός στηρίζεται σε δύο βασικά πράγματα: Στην επιλογή και την εκπαίδευση.

       Ακαδημίες, λοιπόν, στο ποδόσφαιρο. Το μέλλον, δηλαδή. Εκεί που κάθε ομάδα ποντάρει για το αύριο, για το μέλλον της, από κει που θα βγουν οι νέοι παίκτες που θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά της ομάδας.  Με την ακαδημία, όμως, πέρα από τη στελέχωση της επαγγελματικής σου ομάδας, είναι ότι πλάθεις και νέους ανθρώπους. Είναι υγεία ο αθλητισμός, είναι τόνωση και συνεργασία. Κρύβει πολλά πράγματα για τον ίδιο τον άνθρωπο, για το σώμα και για το πνεύμα του.

      Ποιος όμως είναι ο σωστός τρόπος λειτουργίας έτσι ώστε να επιλεγούν τα ταλέντα και με σωστή δουλειά να επεξεργαστούν, να βελτιωθούν και εν τέλει να γίνουν ολοκληρωμένοι επαγγελματίες παίκτες με σωστή νοοτροπία? Τι πρέπει να διδαχθούν τα νέα ταλέντα?

      Καταρχήν είναι ο εντοπισμός – επιλογή του ταλέντου ως αυριανού παιχταρά. Το Νο1 λοιπόν στην ανίχνευση του ταλέντου είναι η ΤΕΧΝΙΚΗ και τεχνική δε σημαίνει κάνω τσαλιμάκια με τη μπάλα. Τεχνική είναι ο χειρισμός της μπάλας με ακρίβεια κάτω από δύσκολες και στρεσογόνες  συνθήκες. Νο2 είναι η αντίληψη που έχει ο παίκτης μέσα στο παιχνίδι, πως λειτουργεί και τη στροφές παίρνει ο εγκέφαλός του κάτω από την πίεση ενός αγώνα. Νο3 ο χαρακτήρας, η ψυχοσύνθεσή του. Δε γίνεσαι μεγάλος με το να σκύβεις το κεφάλι και να προσαρμόζεσαι στο στραβό. Όχι στους καλούς, πειθαρχημένους, αξιόπιστους, δυναμικούς αλλά στους ΜΕΓΑΛΟΥΣ. Σε αυτούς που έχουν υπεροψία, που αισθάνονται ανωτερότητα, που θα πουν στην κρίσιμη στιγμή «καθαρίζω»…..Νο4, να διακρίνεις αν ο πιτσιρικάς έχει κίνητρο, έχει ποιότητα και συνεργατικότητα.

       Από κει και πέρα πρέπει να έχεις και τους κατάλληλους ανθρώπους που να μπορούν να ξεχωρίζουν το ταλέντο. Ανθρώπους του ποδοσφαίρου, που έχουν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι, που γνωρίζουν την ψυχολογία και τη νοοτροπία του παίκτη αλλά και τα ιδιαίτερα εκείνα τεχνικά και τακτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ένας παίκτης ταλέντο για να κάνει καριέρα σε κάθε θέση.  

 Για παράδειγμα ο τερματοφύλακας πρέπει να διαθέτει ένστικτο, ρεφλέξ και έκρηξη.

Ή ο φορ…..θέλεις να προβλέψεις αν ένας νεαρός παίκτης θα γίνει γκολτσής? Προσπάθησε να διακρίνεις στην τελική εκτέλεση την απουσία ή όχι δισταγμού.

Από κει και πέρα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πρέπει να διακρίνεις σε έναν καλό φορ είναι, το να βγαίνει δύσκολα από τη φάση, να επιχειρεί εκτέλεση με τη μία, χωρίς χρονοτριβή, να παλεύει με τους αμυντικούς, να μην παρατάει εύκολα τη φάση και να ξέρει τη βασική μπάλα.

         Θέλει, λοιπόν, παρακολούθηση το ταλεντάκι και αφού το ξεχωρίσεις, να διαθέτεις ως ΟΜΑΔΑ τέτοιο περιβάλλον και στελεχιακό δυναμικό ώστε να μπορείς να το καλλιεργήσεις και να το εκπαιδεύσεις.

          Πάμε τώρα στην εκπαίδευση, διότι δεν αρκεί μόνο να το εντοπίσεις το ταλέντο αλλά να το εξελίξεις και σε κορυφαίο παίκτη. Τυχαία δε γίνεται κανείς μεγάλος παίκτης, όσο ταλέντο και αν διαθέτει. Χρειάζεται μέθοδο και γνώση, αλλά και φιλοσοφία.  

        Διότι δε μπορείς να φτιάξεις σχολή αν δεν έχεις φιλοσοφία. Πρώτα φτιάχνεις θεωρία και μετά περνάς στην εφαρμογή. Για να φτιάξεις ως ομάδα το δικό σου μοντέλο και να είναι και επιτυχημένο. Πλην όμως χρειάζεται δεκαετίες για να φτιάξεις το δικό σου μοντέλο. Πρέπει να έχεις υπόβαθρο, κατάρτιση, υποδομές, μέθοδο, σοβαρότητα….έτσι φτιάχνεις σχολή.

Να φτιάχνεις δηλαδή ποδοσφαιριστές με συγκεκριμένο κινητικό και τεχνοκρατικό προφίλ.

Να τι λέει ο Σερ Άλεξ για το ξεκίνημα του στη Γιουνάϊτεντ.

Φέργκιουσον: «Από τη στιγμή που πήγα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σκεφτόμουν μόνο ένα πράγμα: να χτίσω έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο. Ήθελα να ξεκινήσω τα πάντα από την αρχή. Ήθελα να δημιουργήσω μία συνέχεια για στελεχώνω την πρώτη ομάδα. Με αυτή την προσέγγιση οι παίκτες μεγάλωναν μαζί, δημιουργούνταν στενοί δεσμοί ανάμεσά τους και αυτό με τη σειρά του καθόριζε το πάθος και το πνεύμα.

Όταν υπέγραψα μόλις ένας παίκτης ήταν κάτω των 24 ετών στην πρώτη ομάδα. Μπορείτε να το φανταστείτε αυτό για έναν σύλλογο όπως η Γιουνάιτεντ; Γνώριζα ότι το να δώσω βάση στις ακαδημίες, θα ταίριαζε στην ιστορία του συλλόγου, ενώ η εμπειρία μου ως προπονητής μου είχε δείξει ότι μπορείς να κερδίσεις τίτλους με παίκτες νεαρούς σε ηλικία και ότι ήταν απόλαυση να δουλεύεις μαζί τους. Έτσι, είχα την αυτοπεποίθηση ότι αν η Γιουνάιτεντ ήθελε να έχει ξανά νόημα, ήταν κρίσιμο τα πάντα να ξεκινήσουν από τις ακαδημίες. Μπορείτε να πείτε ότι ήταν γενναίο, όμως η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς.

Η πρώτη σκέψη του 99% των νέων προπονητών είναι να επιβιώσουν με φιλοσοφία νίκης ανά ματς. Έτσι, συνήθως αγοράζουν έμπειρους παίκτες. Αυτό πολύ απλά συμβαίνει γιατί η βιομηχανία του ποδοσφαίρου είναι βασισμένη στα αποτελέσματα. Σε μερικούς συλλόγους το μόνο που χρειάζεται να απολυθείς είναι να κάνεις τρία συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα. Στο ποδόσφαιρο σήμερα με μία νέα γενιά ιδιοκτητών και τεχνικών διευθυντών δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ένας σύλλογος θα έδειχνε την υπομονή που έδειξε η Γιουνάιτεντ σε μένα, για να την χτίσω σε 4 χρόνια.

Το να νικήσεις ένα ματς είναι κάτι πολύ βραχυπρόθεσμο. Μπορεί να χάσεις το αμέσως επόμενο παιχνίδι. Το να χτίσεις έναν σύλλογο μακροπρόθεσμα φέρνει σταθερότητα. Δεν πρέπει ποτέ να αφήσεις την πρώτη ομάδα από τα μάτια σου, όμως η δουλειά μας στις ακαδημίες οδήγησε σε πάρα πολλές επιτυχίες. Οι νέοι παίκτες έγιναν πραγματικά η ψυχή του συλλόγου.

Πάντα νιώθω περηφάνια όταν βλέπω ότι κάποιος νέος εξελίσσεται και φτάνει μέχρι την πρώτη ομάδα. Η δουλειά του προπονητή, όπως και εκείνη του δασκάλου, είναι να εμπνέει τους ανθρώπους να γίνουν καλύτεροι. Μάθε τους καλύτερη τεχνική, κάνε τους νικητές, κάνε τους καλύτερους ανθρώπους και μπορούν να κάνουν τα πάντα στη ζωή τους. Όταν δίνεις ευκαιρίες σε νεαρούς ανθρώπους, δημιουργείς και αφοσίωση. Πάντα θα θυμούνται ότι εσύ ήσουν ο προπονητής που τους έδωσε την πρώτη ευκαιρία. Μόλις δουν ότι τους εμπιστεύεσαι, θα ακολουθήσουν το δικό σου μονοπάτι. Στην ουσία δημιουργείς την έννοια μίας δεύτερης οικογένειας. Αν τους δώσεις προσοχή και την ευκαιρία να πετύχουν, είναι απίστευτο το πόσο μπορούν να σε εκπλήξουν ευχάριστα».

.Πάμε παρακάτω.  Το πιο δύσκολο κομμάτι σε κάθε δουλεία είναι στις λεπτομέρειες, έτσι και στην εκπαίδευση του ποδοσφαιριστή. Του μαθαίνεις την αλφαβήτα, όμως θα τον πας ξανά από το «Α» έως το «Ω» και θα κάνεις λεπτοδουλειά. Να τον ολοκληρώσεις ως επαγγελματία.

Κατόπιν και αφού κρίνεις ότι είναι έτοιμος θα τον βάλεις να παίξει στην πρώτη σου ομάδα. Όταν θα ναι έτοιμος όμως όχι απλά να τον βάλεις για να δείξεις ότι βγάζω νέους παίκτες ως δικαιολογία επειδή δεν πήγες καλά στα αποτελέσματα και βγήκες εκτός στόχων. Όσο μεγάλο ταλέντο και να ναι κάποιος πρέπει σιγά – σιγά να μπει στην ομάδα και όχι να φορτωθεί αμέσως ευθύνες και να «καεί». Και μπαίνοντας στην ομάδα να έχει τη σωστή νοοτροπία, τη νοοτροπία της νίκης.

Να τη λέει ο Μπίλ Σάνκλι για το πώς λειτουργούσε με τους μικρούς στη Λίβερπουλ.

Μπιλ Σάνκλι: « Πρέπει να κάνουμε τα παιδιά των ακαδημιών να αναπτύξουν τη συνήθεια της νίκης. Διότι αυτή είναι μια καλή συνήθεια. Αρχικά δεν έχει σημασία πως κερδίζεις, αλλά καθώς τα αποτελέσματα αρχίζουν να έρχονται, τότε αποκτάς σιγουριά και μπορείς να αλλάξεις το στιλ παιχνιδιού σου και να αρχίσεις να προσφέρεις θέαμα»

Ένα άλλο βασικό που πρέπει να διδαχτεί ο παίκτης στην ακαδημία είναι η τακτική. Η ΤΑΚΤΙΚΗ αποτελεί τον τρόπο που μια ομάδα αξιοποιεί όχι τους παίκτες της αλλά τις κινητικές τους ικανότητες. Ορισμένοι νομίζουν ότι η τακτική μιας ομάδας είναι η τοποθέτηση των παικτών στο γήπεδο. Αυτό είναι το σύστημα., το οποίο δεν είναι παρά μα διαχείριση του χώρου., την οριοθέτηση της ευθύνης των παικτών της ομάδας όταν επιτίθεται και όταν αμύνεται.  Η ανάπτυξη του συστήματος είναι η τακτική., δηλαδή μια ευρύτερη έννοια η οποία συμπεριλαμβάνει και το σύστημα και δεν εξισώνεται με αυτό.

Κλείνοντας οφείλουμε να πούμε ότι για να γίνει κάποιος μεγάλος παίκτης πρέπει να το χει «μέσα του». Ποδοσφαιριστές και μάλιστα μεγάλοι γίνονται αυτοί που τρώνε ξύλο στο σπίτι για να μην πάνε να παίξουν μπάλα. Όχι εκείνοι που τους παίρνουν ο μπαμπάς και η μαμά και τους πάνε στην ακαδημία, όπως τους πάνε στα αγγλικά.

                                                                                  SAM                                                 

                                                                                

EURO 2016 ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πέρασαν πάνω από είκοσι ημέρες που τελείωσε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Γαλλίας και αφού ηρεμήσαμε ας κάνουμε μια ανασκόπηση του τι είδαμε και ας μιλήσουμε για το η δική μας εθνική θα μπορούσε να ήταν παρούσα και τη πορεία θα έκανε…..

        Ένα EURO που τελικά το κατέκτησε η Πορτογαλία του «δικού μας» Φερνάντο Σάντος και η οποία ως ομάδα έφερε τη σφραγίδα του προπονητή της που επισκίασε και το μεγάλο της αστέρι, τον Κριστιάνο Ρονάλντο καθότι πάνω απ’ όλα ήταν «ομάδα Σάντος».

   Ας πάμε καταρχήν να δούμε μία – μία τις ομάδες και τι μας παρουσίασαν σ’ αυτό το τουρνουά, λέγοντας ενδιάμεσα και κάποια άλλα πραγματάκια που μας έμειναν στο μυαλό…..

Ρουμανία: Στο 1^ο ματς του EURO δυσκόλεψαν τους γηπεδούχους Γάλλους και έχασαν στο 89΄ λεπτό. Έτρεξαν πολύ και έδειξαν να μπορούν να κάνουν κάτι στη διοργάνωση…..τουλάχιστον να μπουν στους «16»…..όπως και στο 2^ο ματς με τους Ελβετούς, ματς στο οποίο έβγαλε και μια σκληράδα ως ομάδα και πήρε και την ισοπαλία. Στο 3^ο παιχνίδι όμως με τους Αλβανούς που έπρεπε να επιτεθεί και να δημιουργήσει, από τη στιγμή μάλιστα που έμεινε και πίσω στο σκορ, φάνηκε «λίγη» ως ομάδα, έχασαν και γύρισαν σπίτια τους…..

Αλβανία: Σκληρή και συμπαγής ομάδα, χωρίς ατομικό ταλέντο και υψηλή τεχνική που βασίστηκε στο πάθος, στα τρεξίματα και στη σφιχτή τακτική στο παιχνίδι της. Έχασε δύσκολα από Ελβετούς και Γάλλους και στο τελευταίο ματς με κατάθεση ψυχής κέρδισε τους Ρουμάνους, πετυχαίνοντας και το 1^ο γκολ της στη διοργάνωση, φεύγοντας με ψηλά το κεφάλι και με ελπίδα για περισσότερα πράγματα στο μέλλον…..Αυτός ο Λίλα πάντως ίσως αξίζει να προσεχθεί από τις «μεγάλες» ομάδες μας…..

Ελβετία: Φάνηκε να της έλειπε ο Χίτζφελντ……Δεν παρουσίασε κάτι το ιδιαίτερο στη διοργάνωση αν και υπήρχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις βάσει των παικτών που διαθέτει…..πέρασε απ’ τον όμιλο κερδίζοντας μόνο τους Αλβανούς και αποκλείστηκε στους «16» από την καλύτερη Πολωνία στη διαδικασία των πέναλντι, όπου αστόχησε το αστέρι της ο Τσάκα (μεταγραφή 40 εκ. στην Άρσεναλ) . Εκπληκτικό πάντως το γκολ του πολύ ταχύ Σακίρι, με ανάποδο ψαλιδάκι….παίχτης για να ανέβει επίπεδο μια Ελληνική ομάδα ο συγκεκριμένος….που μπορεί να «ψηθεί» για να έρθει καθότι δεν έχει καταφέρει ως σήμερα όσα υποσχόταν το ταλέντο του στα πρώτα βήματά του.

Αγγλία: Εδώ τι να πεις; Υπήρχαν και πολλοί που την έβλεπαν για κούπα….Ισοπαλία με την ανύπαρκτη Ρωσία…..μεγάλη νίκη με ανατροπή με τους πολύ καλούς Ουαλούς, που σκόρπισε ενθουσιασμό στους υποστηρικτές της, σε ένα ματς που της έδωσε ώθηση ο πιτσιρικάς της Γιουνάιντεντ , ο σέντερ φορ ο Ράσφορντ…..ισοπαλία με πολλές αλλαγές και πρόκριση με τους Σλοβάκους. Και στους «16» έσβησαν τα φώτα….ντροπιαστική ήττα και αποκλεισμός από τους «ψαράδες»…Ισλανδούς….τραγική φιγούρα στα τελευταία λεπτά του ματς ο Χόνστον….αναμαλλιασμένος, με βλέμμα απλανές….πραγματικά να τον λυπάσαι.

Ρωσία: Δεν υπήρξε ομάδα Ρωσία στο EURO. Τσάμπα τα εισιτήρια και η ταλαιπωρία του ταξιδιού.

Ουαλία: Σφιχτή ομάδα με πολλά τρεξίματα….Με ηγέτη τον Γκάρεθ Μπέιλ, πολύ καλούς τους Ράμσεϊ και Άλλεν στα χαφ και ασφαλώς 5-3-2. Απλά στον όμιλο φοβήθηκε το ματς με τους Άγγλους και έχασε με ανατροπή….πέρασε άνετα με δύο νίκες (με Σλοβάκους και Ρώσους) στους «16»….Εκεί σε ένα ματς με τη Βόρεια Ιρλανδία, στο οποίο δεν ήταν καλύτερη, γιατί βρήκε απέναντι της αντίπαλο με τα ίδια χαρακτηριστικά, στάθηκε τυχερή και προκρίθηκε με ένα αυτογκόλ στο 75΄λεπτό .Δεν της ταίριαζαν οι Βρετανικές ομάδες πάντως. Στους «8» έκανε το μεγάλο της παιχνίδι στο EURO. Ότι και να πούμε είναι λίγο. Παρουσίασε όλες τις αρετές της ως ομάδα απέναντι στους Βέλγους. Τεράστιο ματς οι χαφ Ράμσεϊ – Άλλεν….απίστευτο γκολ με επική προσποίηση ο Ρόμπσον – Κανού…. Εκεί όμως «άδειασε», έλειψε πολύ και ο τιμωρημένος Ράμσεϊ και αν και άντεξε ένα ημίχρονο, έχασε μέσα σε ένα τρίλεπτο (50΄- 53΄) το ματς με τους Πορτογάλους στον ημιτελικό. Ήταν σε κάθε περίπτωση η ευχάριστη έκπληξη του EURO και έκανε τρομερή πορεία….Παίκτης με προσωπικότητα και ηγέτης ο Μπέιλ .

Σλοβακία: Στον όμιλο παρουσίασε καλό πρόσωπο και ήταν επικύνδινη μπροστά με εξτρέμ τους Βάις και Μακ, ενώ και στα χαφ είχε προσωπικότητες όπως ο Χάμτσικ και ο Κούτσκα. Στους «16» όμως δεν πρόβαλε καμία αντίσταση στους Γερμανούς και αποκλείστηκε άνετα.

Γερμανία: Ομάδα χωρίς σέντερ φορ….αν είχε φορ θα το έπαιρνε….ξεκίνησε το EURO με φορ τον κοντούλη Γκέτσε και μετά δοκίμασε και τον αργό Μίλλερ….τελικά τη λύση τη βρήκε στο πρόσωπο του γέρο Μάριο Γκόμεζ ο οποίος όμως απουσίαζε στον ημιτελικό με τους Γάλλους, γεγονός που στοίχησε….Στα χαφ ο Κεντίρα δεν είναι πλέον ο ποδοσφαιριστής που ήταν κάποτε ενώ ο Σβαϊστάιγκερ δεν είναι πλέον για υψηλό επίπεδο, έμεινε λοιπόν ο Κρόος να παλεύει μόνος του. Μας παρουσίασε και δύο νέους παίκτες….τους πλάγιους μπακ της, τον Κίμιχ από δεξιά και τον Έκτορ από αριστερά οι οποίοι αξίζει να προσεχθούν. Το καλύτερο της παιχνίδι ήταν πάντως ο προημιτελικός με τους Ιταλούς που έσπασε και η κατάρα να μην μπορεί να τους αποκλείσει σε μεγάλο τουρνουά…. Με τους Γάλλους βρέθηκαν πίσω στο σκορ σε κρίσιμο σημείο από τραβηγμένο αλλά και ανόητο πέναλτι και μετά δεν κατάφεραν να αντιδράσουν.

Ουκρανία: Δεν παρουσίασε τίποτα, απλά κατέγραψε μια συμμετοχή σε τελική φάση EURO.

Πολωνία: Καλή ομάδα με καλή παρουσία…..και δυνατή στην άμυνα όπου μας σύστησε για τα καλά και τον αξιόλογο στόπερ Παζντάν, εκ των κορυφαίων αμυντικών του EURO. Αν ο Λεβαντόφσκι ήταν ο παίκτης που είναι στη Μπάγερν θα κατάφερνε σίγουρα περισσότερα. Μπροστά έλαμψε ο Μίλικ του Άγιαξ (σήμερα μεταγραφή 35 εκ. στη Νάπολι). Πέρασε την Ελβετία στα πέναλντι . αποκλείστηκε με τον ίδιο τρόπο από τους Πορτογάλλους στους «8».

Βορ. Ιρλανδία: Στον όμιλο έδειξε απλά μια μαχητική ομάδα με σφικτή τακτική και πολλά τρεξίματα και πάθος. Στους «16» παρουσιάστηκε πολύ διαβασμένη με τους Ουαλούς και με σύστημα 4-5-1 και σφιχτή τακτική δεν απειλήθηκε και γενικά ήταν καλύτερη, προδόθηκε όμως  από ένα αυτογκόλ.

Ισπανία: Με καλύτερο παίκτη τον Ινιέστα ό οποίος πραγματικά ξεχώριζε όσο άντεχε για την ποιότητά του. Ελπιδοφόροι Νολίτο και Μοράτα μπροστά ….Έχασαν την πρώτοι θέση στον όμιλο από τους αναπληρωματικούς της Κροατίας….Μ ε Ιταλούς στους «16» ηττήθηκαν κατά κράτος στην τακτική και ούτε καν απείλησαν… Τέλος εποχής για Ντελ Μπόσκε και Κασίγιας και πολύ πιθανόν και για άλλους .

Τσεχία: Αλλοπρόσαλλη παρουσία…. Με Ισπανία τους κράτησε ο Τσεχ….απρόσμενη ισοπαλία με τους Κροάτες ενώ στο 70΄ έχαναν 0-2 και στο ματς πρόκριση με τους Τούρκους έχασαν με κάτω τα χέρια. Με Ροτσίνσκι και Πλασίλ στα χαφ να θυμίζουν παλαίμαχους δεν ήταν για κάτι περισσότερο…Ξεχώρισε βέβαια το 6αρι ο Νταρίντα που έτρεχε για όλους, έκοβε και έραβε ….αλλά ήταν μόνος του.

Τουρκία: Πολύ κακή παρουσία στη διοργάνωση….με μια νίκη παρηγοριάς στο τελευταίο ματς του ομίλου απέναντι στους Τσέχους ενώ στα δύο προηγούμενα ήταν πραγματικά ανύπαρκτη ως ομάδα.

Κροατία: Πολύ καλή ομάδα με μπαλαδόρους παίκτες στη μεσαία της γραμμή. Εντύπωση μου έκανε και ο εξτρέμ Μπρόζοβιτς με την τεχνική του και το διασκελισμό του. Ενώ έχασε τη νίκη από χαλάρωση με την Τσεχία στα τελευταία λεπτά, οι αναπληρωματικοί της κέρδισαν τους Ισπανούς και έτσι τερμάτισαν 1^οι  στον όμιλο….για να βρεθούν στους «16» κόντρα στους Πορτογάλους….Στο ματς αυτό ήταν καλύτεροι και πιθανόν να άξιζαν να προκριθούν…όμως κάτι το ότι δε βρήκαν το γκολ κάτι η τύχη του Σάντος έμειναν εκτός με γκολ στο 117΄. Μια ομάδα που αν περνούσε σίγουρα θα έφτανε μακριά και σίγουρα θα βλέπαμε καλύτερο ποδόσφαιρο στη διοργάνωση.

Βέλγιο: Κάποιοι το είχαν σαν κρυφό φαβορί. Σε καμιά περίπτωση δεν τους δικαίωσε. Με τους Ιταλούς φάνηκαν πολύ λίγοι . Στους «16» νίκησαν με ευρύ σκορ τους Ούγγρους και εκεί φάνηκαν να αναθαρρούν. Ως τότε ο παίκτης που ξεχώρισε ήταν ο Ναϊγκολάν. Όμως στους «8» και απέναντι στους Ουαλούς αν και προηγήθηκαν νωρίς δε μπόρεσαν να ανακόψουν την ορμή των αντιπάλων τους και με τραγικό το κεντρικό αμυντικό δίδυμό (ειδικά στο 2^ο γκολ του Ρόμπσον – Κανού) .Μεγάλη αποτυχία στο πιο κρίσιμο ματς και απέναντι σε ομάδα χωρίς καμιά βαριά φανέλα. Έχουν υλικό αλλά δεν κατάφεραν το παραπάνω για ακόμα μία φορά. Τέλος ο Βίλμοτς και αναδόμηση.

Ιταλία: Η βαριά φανέλα…η παντοτινή Ιταλία της τακτικής….χωρίς μεγάλα ονόματα από παίκτες αυτή τη φορά και με ηγέτη τον γερόλυκο Τζίτζι Μπουφόν. Ένας παθιασμένος Μπουφόν με σταθερότητα και μερικές μεγάλες αποκρούσεις και με προσωπικότητα στην κατεύθυνση της άμυνας…ένας Μπουφόν που έπεφτε σαν καμικάζι στα πέναλντι των Γερμάνων και πάντα στη σωστή γωνία…τον πούλησε η μπάλα και είπε αντίο με δάκρυα… Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση ένας θρύλος, ένας μεγάλος φεύγει με δάκρυα (στο προηγούμενο EURO ήταν ο τεράστιος Πίρλο). Εντυπωσίασαν στο 1^ο ματς με τους Βέλγους, με σύστημα 5-3-2-, και με απίστευτα τρεξίματα( πρώτοι σε μ.ο. στο  EURO). Η άμυνα της Γιουβέντους, τρεχαλατζήδες χαφ, που γνωρίζουν τη βασική μπάλα, (εντυπωσίασε ο Παρόλο) και μπροστά, μέσα στην περιοχή τον γκολτζή Γκρατσιάνο Πελέ και πίσω – δίπλα του, τον ταχύτατο και τεχνίτη Ιταλοβραζιλιάνο Εντερ. Στους «16» με τους Ισπανούς παρουσιάστηκαν διαβασμένοι, με γρανιτένια άμυνα, τρεξίματα και ψυχραιμία στη διαχείριση του παιχνιδιού….Στους «8» οι Γερμανοί ήταν καλύτεροι για 120 λεπτά, αλλά δεν τους κέρδισαν. Λάθος πάντως του Κόντε που δε χτύπησε το ματς στην παράταση και περίμενε τα πέναλντι. Λάθος του και η αλλαγή του Κιελίνι με το Τζάτζα στο 120΄για να χτυπήσει πέναλντι, το οποίο τελικά έχασε….Υπήρχε και ψυχολογική κούραση από το ντέρμπι με τους Ισπανούς…Από τις πολύ καλές παρουσίες πάντως στο  EURO, που μπορούμε να πούμε ότι αν στα νοκ άουτ είχε ευκολότερους αντιπάλους έβλεπε τελικό.

Ιρλανδία: Πολύ τρέξιμο και Βρετανικό πάθος αλλά άτεχνη ομάδα…Μόχθησαν και έφυγαν με ψηλά το κεφάλι από τη διοργάνωση αφού δυσκόλεψαν τους διοργανωτές Γάλλους στους»16». Από μπάλα πάντως δε θα τους θυμάται κανείς.

Σουηδία: Με κακό και ντεφορμέ τον Ζλάταν απλά δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα….προσπάθησε με τρεξίματα να καλύψουν το χάντικαπ της έλλειψης ποιότητας, χωρίς να τα καταφέρουν. Ανύπαρκτος ο δικός μας, ο Μπέργκ.

Ισλανδία: Πολύ συμπαγής ομάδα, με κοντά τις γραμμές, αλληλοκάλυψη, τρεξίματα και το κλασικό σφιχτό 4-4-2. Δεν κατάφερε καμιά ομάδα στον όμιλο να της κάνει ευκαιρίες χάρη στην καλή της αμυντική τακτική με την ομάδα μαζεμένη πίσω από το κέντρο. Στο ματς των «16» με τους Άγγλους, σε ένα κλασικό Βρετανικό ντέρμπι όπως εξελίχθηκε. Πάθος + Μαχητικότητα = Πρόκριση. Μεθυστική πρόκριση…

Κατόπιν με τους Γάλλους είχαν αδειάσει ψυχικά. Ανέβασαν και ψηλά την άμυνα τους, με συνέπεια, 0-4 στο ημίχρονο. Πάλεψαν όμως, πέτυχαν δυο γκολ και έφυγαν με ψηλά το κεφάλι…Μεγάλη συνεισφορά στο ποδόσφαιρο…η κραυγή του πανηγυρισμού των Βίκινγκ.

Αυστρία: Προσπάθησε αλλά δεν ήταν καλή ομάδα….Πήρε ισοπαλία με τους Πορτογάλους και ήττα και αποκλεισμός από τους Ισλανδούς στο 94΄.

Ουγγαρία: Ξαναήρθαν στο προσκήνιο οι Μαγυάροι. Συμπαγής ομάδα με ηγέτη τον 36χρονο Γκέρα  και καλούς εξτρέμ τους Ντζουτζακ και Νέμεθ. Ελπιδοφόρος το 8αρι Νάγκι (21ετων) . Δεν έχασαν ματς στον όμιλο. Μία νίκη- δύο ισοπαλίες. Στα νοκ άουτ όμως διασύρθηκαν από το πρώτο παιχνίδι από τους Βέλγους. Δε μπήκαν καν στο γήπεδο, εντελώς απροετοίμαστοι και λίγοι για τέτοιο ματς.

Γαλλία: Ίσως έπαιξε το πιο θεαματικό ποδόσφαιρο στη διοργάνωση. Ξεκίνησε με 4-3-3 , με χαφ Καντέ, Ματουϊντί και Πογκμπά, φορ Ζιρού και πίσω του και πλάγια Γκριεζμάν και Παγιέτ. Ο τελευταίος στα δύο πρώτα ματς ήταν ο ηγέτης της ομάδας και ειδικά στο πρώτο μάγεψε.

 Στους «16» και στην πρόκριση με ανατροπή επί της σκληροτράχηλης Ιρλανδίας καθάρισε με δύο γκολ ο Γκριεζμάν, σε ένα ματς όμως που παρουσιάστηκαν ιδιαίτερα αγχωμένοι. Όλη η χώρα ήθελα κούπα.

    Στον επόμενο γύρο έδειξαν ομάδα για κούπα, κατατροπώνοντας τους ανεβασμένους από την πρόκριση επί των Άγγλων, Ισλανδούς με 4-0 από το ημίχρονο, 5-2 τελικό σκορ. Σ’ αυτό το ματς έλλειπε λόγω καρτών ο Καντέ και ουσιαστικά άλλαξε και η διάταξη. Πέρασε ο Ουμίτι (μεταγραφή Μπαρτσελόνα) σέντερ μπακ δίπλα στον Κιοσελινί  (καλύτερος ως τότε σέντερ μπακ του  EURO), ο Γκριεζμάν έπαιξε πίσω από τον Ζιρού και Μούσα Σισοκό και Παγιέτ στα πλάγια, με Πογκμπά και Ματουϊντί αμυντικά χαφ, 4-2-3-1 δηλαδή και έτσι πήγε μέχρι και τον τελικό.  

    Στον ημιτελικό βρήκαν τους Γερμανούς ψυχικά εξουθενωμένους από το ματς – πρόκριση με τους Ιταλούς και με ελλείψεις, ιδιαίτερα του μοναδικού τους φορ, Μάριο Γκόμεζ. Ήταν και τυχεροι από το ανόητο πέναλντι δώρο στη λήξη του ημιχρόνου από τον Σβαϊστάιγκερ και με δύο γκολ του Γκριεζμάν έφυγαν για τελικό.

      Στον τελικό αν και το μεγάλο αστέρι τον αντιπάλων, Κριστιάνο, βγήκε νωρίς εκτός αγώνα και χωρίς να ναι χειρότεροι στο ματς και παρότι είχαν δοκάρι στις καθυστερήσεις του 90λεπτου μετά από ωραία ενέργεια του Ζινιάκ, έχασαν το παιχνίδι όταν ο Έντερ πήγε βόλτα τον Κιοσελινι και σούταρε για να δώσει τη νίκη κούπα στους Πορτογάλους. Δύσκολο να πανηγυρίζουν άλλοι στο σπίτι σου….

Πορτογαλία: Όχι δεν ήταν η ομάδα του σταρ Κριστιάνο Ρονάλντο., ούτε κανενός παίχτη….ήταν η ομάδα του επιτέλους δικαιωμένου Φερναντο Σάντος, ενός τεράστιου προπονητή και ενός μεγάλου ανθρώπου. Με τακτική, που τον χαρακτηρίζει και την ακολουθεί δεκαετίες τώρα.

 Που χρησιμοποίησε όλους τους παίκτες πλην των δύο αναπληρωματικών τερματοφυλάκων. Που κέρδισε μόνο έναν αγώνα από τους επτά στο 90λεπτο. Που πέτυχε αυτό που δεν κατόρθωσαν θεοί του ποδοσφαίρου (Εουσέμπιο- Κολούνα – Τόρες) και που τις το χρωστούσε η μοίρα από το 2004 που έχασαν από την δική μας Εθνική στην έδρα τους.

 Με ένα καλό ματς από τον Κριστιάνο στο 3-3 με τους Ούγγρους. Μ ε παίκτες από το δικό της πρωτάθλημα και όχι από τα 4-5 μεγάλα. Με διάταξη 4-4-2 με Κριστιάνο και τον αναστημένο Νάνι μπροστά. Με τον Κουαρέσμα να βοηθάει ως αλλαγή επιθετικά. Με Πέπε κυρίαρχο στην άμυνα αλλά και τον έτερο στόπερ τον Φοντέ να μην υστερεί. Με Σέντρικ δεξί μπακ και Ράφαελ (μεταγραφή Ντόρντμουντ) αριστερό. Στα χαφ, ανέδειξε τον 19χρονο (?) Ρενάτο Σάντσεζ, παρουσίασε στο ευρύτερο κοινό τον Ζοάο Μάριο, ενώ έτρεξαν ατελείωτα και έκαναν απίστευτη δουλειά τακτικής τόσο τα 6αρια Ντανίλο και Γουϊλιαμ Καρβάλιο όσο και τα 8αρια Άντριεν Σίλβα και Άντρε Γκόμεζ (μεταγραφή από Βαλένθια στην Μπαρτσελόνα). Στους «16» με τους Κροάτες τον έλεγαν Κουαρέσμα στο 117΄, στον τελικό με τους Γάλλους ήταν ο Έντερ στο 109΄ο κρυφός άσσος του «δικού μας» Φερναντο. Μεγάλο τουρνουά και από τον τερματοφύλακα Ρούι Πατρίτσιο που στάθηκε ισάξιος των Μπουφόν , Νόιερ και Γιορίς. Σίγουρα η Πορτογαλία δεν ήταν η καλύτερη ομάδα του EURO και πήρε τον τίτλο λόγω της σφιχτής και προσεγμένης τακτικής του Σάντος…. Αυτή την κούπα όμως της τη χρωστούσε η Ιστορία…..

Ελλάδα: Σίγουρα υπήρχαν ομάδες χειρότερες από τη δική μας στο EURO. Σίγουρα η ομάδα του Σάντος το 2014 θα ήταν για 8αδα. Όμως από πολλά λάθη δεν ήμασταν εκεί…..Η ομάδα μας πέρα από ηρεμία και οργάνωση εξωαγωνιστικά, θέλει και πολύ δουλεία στο αγωνιστικό κομμάτι….Ακόμη δεν έχουμε σαφή δείγματα της δουλείας του Γερμανού προπονητή Σκίμπε., που το προηγούμενο διάστημα αναλώθηκε, πολύ σωστά, σε αγωνιστικούς πειραματισμούς και στην θωράκιση οργανωτικά της ομάδας (γιατροί, σκάουτιγκ, υποδομές). 

Από παίκτες? Στο τέρμα είμαστε εντάξει….με Καρνέζη, Καπίνο, Ανέστη, Γλύκο για το παρόν και Μπάρκα για το μέλλον….Σέντερ μπάκ? Παπασταθόπουλος, Μανωλάς, Κυριάκος Παπαδόπουλος, Σιόβας, ο «Ιταλός» Οικονόμου και κάποιοι από το ελληνικό πρωτάθλημα και εδώ οκ…. Επίθεση? Μήτρογλου, Καρέλης και ο επιθετικογενής Φορτούνης….στην πρώτη γραμμή με μέτριες λύσεις να ακολουθούν…..Το πρόβλημα εντοπίζεται στα πλάγια μπακ και στα χαφ….Μπακ…μεγάλωσαν Τοροσίδης και Χολέμπας….ο Σταφυλλίδης δεν είχε την αναμενόμενη πρόοδο, στάσιμος ο Γιαννούλης του Αστέρα, Κίτσιου, Χουχούμης έχουν δρόμο ακόμα για να θεωρηθούν ολοκληρωμένοι παίκτες με εμπειρίες….Πρόβλημα… Χαφ….Μάνταλος…αν μπορεί να παίξει μαζί με Φορτούνη, Σάμαρης? Που θα πάει μετά την Μπενφίκα? Τζιόλης? Μεγάλωσε…Πέτσος? Θα τον δούμε στη Μπουντεσλίγκα….Λαγός ? έφυγε από τον Παναθηναϊκό για τη Β΄ Γερμανίας….Χαρίσης? για το μέλλον? Πέλκας? Θέλει εμπειρίες και παραστάσεις….στάσιμοι Κονέ , Ταχτσίδης Χριστοδουλόπουλος….Μανιάτης? αν επανέλθει στην κατάσταση πριν το τραυματισμό του…..Πρόβλημα….Εξτρέμ ? ούτε για δείγμα…..Γιανιώτας, Κολοβός δεν έπιασαν στον Ολυμπιακό και βολοδέρνουν δανεικοί….Μαυριάς? εξαφανισμένος…. Άρα οι ομάδα υστερεί σε παίκτες που θα φέρουν τι μπάλα στους επιθετικούς με προϋποθέσεις για να σκοράρουν, θα πλαγιοκοπήσουν, θα κρατήσουν μπάλα και με τρεξίματα θα βοηθήσουν την άμυνα και κυρίως θα έχουν την προσωπικότητα να σηκώσουν και μόνοι τους αν χρειαστεί την ομάδα….Πάντως όπως είδαμε και στο EURO είδαμε και πολύ χειρότερες ομάδες….ηρεμία χρειάζεται, υπομονή, στήριξη ενός πλάνου και εμπιστοσύνη….μα πάνω απ’ όλα οργάνωση και εκτός οι παρατρεχάμενοι που θέλουν να συναποφασίζουν… φαινόμενο που δεν υπήρχε περίπτωση μα συμβεί με Ρεχάγκελ και Σάντος…..

                                                                                                                                   SAM

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ – ΚΟΟΥΤΣ

                         ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ – ΚΟΟΥΤΣ

Θεμέλιος λίθος στα ομαδικά αθλήματα είναι η πίστη στον προπονητή !!!!

Και καλός επαγγελματίας προπονητής είναι όποιος κατορθώνει να συνδυάζει αποτέλεσμα με όπτιμουμ οικονομική διαχείριση του ενεργητικού της εταιρείας – ομάδας.

         Το να χτίσεις μια ομάδα από τα θεμέλια μέχρι την οροφή σωστά, θέλει αρχιτέκτονα και μηχανικό με γνώσεις , με ταλέντο και ευφυΐα. Και βέβαια φιλότιμο και καλοπιστία, γιατί χειρίζεσαι ανθρώπους. 

     

       Μια μικρή ή μέτρια ομάδα με έναν και καλό καπετάνιο μπορεί εύκολα να φτιαχτεί. Αποφασίζει τι είδους ποδόσφαιρο θέλει να παίζει, πόσο ψηλά θα βάλει τον πήχη, χωρίς να φοβάται ότι  θα γίνει ο κακός χαμός αν για πρακτικούς και ρεαλιστικούς λόγους τον βάλει κάπως χαμηλά . Επιλέγει έναν προπονητή της σχολής που αρμόζει στα πλάνα της και παίρνει καλούς παίκτες  για την αγοραία τιμή τους. Δουλειά όχι δύσκολη αλλά σίγουρα κοπιαστική.

     Ποια είναι όμως τα βασικά εκείνα χαρακτηριστικά που κάνουν το μεγάλο προπονητή, αυτόν που θα σου φτιάξει την ομάδα, θα αναδείξει παίκτες και θα κερδίσει τίτλους? Και πως τον επιλέγεις?

     Να επιλέξεις δηλαδή έναν προπονητή που η παρουσία του θα σημαίνει ότι η ομάδα θα δουλέψει σοβαρά και σε βάθος και θα δουλεύει για να έχει προοπτική. Να σε κάνει μια μεγάλη και σοβαρή ομάδα, σταθερά υπολογίσιμη και σεβαστή, με θεμέλια ακλόνητα, με δικλείδες , με αυτόματες λύσεις.

Ο πιο σίγουρος τρόπος επιλογής του κατάλληλου προπονητή, για να πετύχει έναν καθορισμένο στόχο, είναι να εξεταστεί το παρελθόν του , το ιστορικό του.  Η πιο αξιόπιστη ένδειξη για τη μελλοντική επιτυχία ενός μάνατζερ είναι αν πέτυχε στο παρελθόν παρόμοιους στόχους σε άλλη ομάδα. Επίσης σημαντικό κριτήριο που πιστοποιεί την αξία ενός τεχνικού είναι αν ανέδειξε παίκτες καλούς, το αν δημιούργησε ή βελτίωσε παίκτες και το αν κατάλαβε το DNA της ομάδας έτσι ώστε να την ωθήσει προς τον ορθό γι αυτήν τρόπο παιχνιδιού.

Υπάρχουν προπονητές που φέρνουν πιο πολύ  σε καθηγητή πανεπιστημίου ….φτιάχνουν τα πλάνα τους και πάνω σ’ αυτά δουλεύουν τη φάση της προετοιμασίας….και από κει και πέρα ότι βγει στο πρωτάθλημα…

Ο φτασμένος όμως προπονητής δεν κοιμάται…., αναθεωρεί τους σχεδιασμούς του αν χρειασθεί, διορθώνει, επιδιορθώνει, μπαλώνει, ράβει, ξηλώνει. Είναι φανατισμένος με τη δουλεία του και είναι καπετάνιος με αρχές.

      Κανονικά όμως και ο προπονητής πρέπει να συλλέγει υλικό για την ομάδα που πρόκειται να εργαστεί. Να έχει γνώση που πηγαίνει, σε ποιο περιβάλλον θα δουλέψει και με ποιο υλικό . Κάνει πρώτα τις αναλύσεις του, υποβάλει τα σχέδια του, μαθαίνει το μπάτζετ και έπειτα προχωράει σε συμφωνία.

Από κει και πέρα δεν είναι μόνο η αξία του προπονητή, είναι και το περιβάλλον της ομάδας, πόσο τεχνοκρατικό και οργανωμένο είναι. Γιατί κανένας προπονητής δεν λέει «όχι» όταν είναι να αναλάβει κάτι που είναι ήδη οργανωμένο.

      

Κατόπιν, πάμε στη στελέχωση του τιμ, στο σταφ. Διότι κανείς δεν πετυχαίνει τίποτα αν τα κάνει όλα μόνος του. Δε  μπορείς να μην έχεις στελέχη. Και τα στελέχη παίρνουν εντολές από τον εκτελεστικό διευθυντή, τον προπονητή.

Να τι λέει ο σερ Άλεξ:

Φέργκιουσον: «Η παρατηρητικότητα είναι το τελευταίο κομμάτι της προπονητικής μου δομής. Όταν ξεκίνησα ως προπονητής, βασίστηκα σε διάφορα βασικά: ότι μπορούσα να παίξω καλά, ότι καταλάβαινα τις τεχνικές αρετές που απαιτούνταν για το υψηλότερο επίπεδο, ότι μπορούσα να προπονήσω σωστά, ότι είχα την ικανότητα να παίρνω σωστές αποφάσεις. Ένα απόγευμα στο Αμπερντίν είχα μία συζήτηση με τον βοηθό μου, πίνοντας τσάι.

Μου είπε: δεν ξέρω γιατί με έφερες εδώ. Του απάντησα: τι εννοείς; Και μου απάντησε: Δεν κάνω τίποτα. Δουλεύω με τους μικρούς, όμως είμαι εδώ για να σε βοηθήσω με την προπόνηση της πρώτης ομάδας. Αυτός είναι ο ρόλος του βοηθού. Ένας άλλος μου είπε: Νομίζω ότι έχει δίκαιο αφεντικό. Και έδειξε πως μπορούμε να επωφεληθούμε από το γεγονός ότι δεν χρειάζεται να κάνω πάντα εγώ την προπόνηση. Αρχικά είπα: Όχι, όχι, όχι. Το σκέφτηκα, όμως, τις επόμενες ημέρες και είπα να το δοκιμάσουμε. Κατά βάθος ήξερα ότι ήταν σωστό. Έτσι, άφησα σε εκείνους την προπόνηση και ήταν το καλύτερο πράγμα που έκανα.

Δεν παρέδωσα τον έλεγχο. Η παρουσία μου και η ικανότητα επίβλεψης ήταν πάντα εκεί, ενώ όσα βλέπεις είναι πολύτιμα. Άρχισα να βλέπω περισσότερες λεπτομέρειες. Βλέποντας την αλλαγή στις συνήθειες ενός παίκτη ή την πτώση του ενθουσιασμού του μου επέτρεψαν να ασχοληθώ περισσότερο μαζί του. Έχει προβλήματα στην οικογένεια; Έχει οικονομικά προβλήματα; Είναι κουρασμένος; Σε τι διάθεση είναι; Κάποιες φορές μπορούσα να καταλάβω αν ένας παίκτης είναι τραυματίας, τη στιγμή που εκείνος νόμιζε ότι είναι μια χαρά!

Δε νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι εκτιμούν τη δύναμη της παρατήρησης. Η ικανότητα να εντοπίζεις μικροπράγματα είναι κλειδί για την επιτυχία. Ή μάλλον, η ικανότητα να εντοπίζεις πράγματα που δεν περίμενες να δεις».

Αυτά λέει ο Σερ Άλεξ….

Πέρα από το προπονητικό σταφ, ο πρωταθλητισμός προϋποθέτει και τιμ υποστήριξης που δουλεύουν από πίσω σου. Ένας αθλίατρος, ένας διαιτολόγος, ένας μασέρ, ένας ψυχολόγος και ένας βιομηχανικός. Χωρίς αυτές τις ειδικότητες δε διεξάγεται συστηματικός πρωταθλητισμός.

Πάμε τώρα στους παίκτες , στα εργαλεία που πρέπει να έχει ο προπονητής για να δουλέψει και να πετύχει στόχους.

 Οι προπονητές που έχουν ιδιαίτερα ισχυρή προσωπικότητα, μεγάλη αυτοπεποίθηση και υψηλές φιλοδοξίες, θέλουν Παιχταράδες.

Θεμελιώδες κριτήριο όμως είναι το τι καταφέρνει ο κάθε προπονητής με το υλικό που έχει ή που μπορεί να έχει , προτείνοντας παίκτες που δε σπάνε οικονομικά τη ράχη της ομάδας.  Επίσης ο κάθε παίκτης που έχει η ομάδα χρειάζεται «αποκωδικοποίηση», «διάβασμα», στα όρια της μελέτης, «ακτινογράφηση», για να γνωρίζεις το υλικό που έχεις και που μπορείς να φτάσεις μ’ αυτό αν το αξιοποιήσεις κατάλληλα.

   Σημαντικό επίσης είναι ο μαέστρος να μην κρατάει μαστίγιο, αλλά να είναι τόσο καταρτισμένος και πολύπλευρα καλλιεργημένος ως άνθρωπος, ώστε οι μουσικοί – παίκτες – του, όχι απλά να μην τον αμφισβητούν αλλά και να τον πιστεύουν και να τον θαυμάζουν. Αυτός να είναι ο απόλυτος ομαδάρχης και όλοι να τον κοιτάνε στα μάτια.

Να τι λέει ο σερ Άλεξ :

Φέργκιουσον: «Αν ερχόταν η μέρα που ο προπονητής της Γιουνάιτεντ θα ελεγχόταν από τους παίκτες, τότε δε θα ήταν η Γιουνάιτεντ που ξέρουμε. Πριν υπογράψω στην Γιουνάιτεντ, είπα στον εαυτό μου ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω κανέναν να είναι πιο δυνατός από εμένα. Η προσωπικότητά σου πρέπει να είναι μεγαλύτερη όλων. Είναι ζωτικής σημασίας.

Υπάρχουν καταστάσεις, που θα πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου αν κάποιοι παίκτες επηρεάζουν αρνητικά τα αποδυτήρια, την απόδοση ολόκληρης της ομάδας και τον έλεγχό σου πάνω στους υπόλοιπους παίκτες και στο τεχνικό επιτελείο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αν υπάρχουν, θα πρέπει να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα στη ρίζα του. Δεν έχει καμία σημασία αν ο παίκτης είναι ο καλύτερος στον κόσμο. Η μακροπρόθεσμη εικόνα του συλλόγου είναι πιο σημαντική από τον οποιονδήποτε και ο προπονητής πρέπει να είναι ο πιο σημαντικός στον σύλλογο.

Κάποιες ομάδες στην Αγγλία άλλαξαν προπονητές τόσο συχνά, που οι παίκτες είχαν στο τέλος μεγάλη εξουσία. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Αν ο προπονητής δεν έχει τον έλεγχο, δεν πρόκειται να αντέξει πολύ. Πρέπει να βρεθείς σε θέση ολοκληρωτικού ελέγχου. Οι παίκτες πρέπει να αναγνωρίζουν ότι ο προπονητής ελέγχει τα πάντα. Μπορείς να κάνεις τα πράγματα πολύ περίπλοκα για σένα, όταν αρχίσεις να αναρωτιέσαι: «αρέσω στους παίκτες;». Αν δεν έκανα σωστά τη δουλειά μου, οι παίκτες δε θα με σέβονταν. Αυτό είναι το μοναδικό που χρειάζεσαι.

Έκανα γρήγορες ενέργειες, όταν έβλεπα ότι ένας παίκτες είχε αρνητική επίπτωση στους υπόλοιπους. Κάποιοι μπορούν να πουν ότι το έκανα παρορμητικά, όμως πιστεύω ότι ήταν κρίσιμο οι αποφάσεις να παίρνονται γρήγορα. Γιατί θα έπρεπε να κοιμάμαι έχοντας αμφιβολίες; Θα ξυπνούσα την επόμενη μέρα και θα έπαιρνα τις κατάλληλες αποφάσεις. Είναι σημαντικό να έχει αυτοπεποίθηση στο να υποστηρίζεις την απόφασή σου. Όλα έχουν να κάνουν με τον έλεγχο και την ικανότητά σου να επιβληθείς, όταν οι καταστάσεις το απαιτούν».

Το σημαντικότερο όμως όλων είναι η δουλειά του προπονητή με την ομάδα στο γήπεδο, στις εγκαταστάσεις, στο προπονητικό κέντρο. 

    Ξεκινάς λοιπόν από τα βασικά για να χτίσεις σιγά-σιγά και τούβλο – τούβλο, με δουλειά σε όλα τα επίπεδα.

Τα βασικά που πρέπει να κάνει ο προπονητής στην καθημερινή δουλειά έχουν ως στόχο - τη βελτίωση των παικτών στην τακτική, - να δουλευτεί και να αποδώσει ένα στοιχειώδες επιθετικό πλάνο, - να δουλευτεί το αμυντικό transition και – η προπόνηση να έχει ένταση ανάλογη των αγώνων και να βελτιώνονται οι παίκτες στους τομείς της αντοχής, της έντασης και της φυσικής κατάστασης. Και καλή φυσική κατάσταση δεν έχει αυτός που δεν κουράζεται αλλά αυτός που ξεκουράζεται γρήγορα.

 Ο προπονητής καλείται να διαχειριστεί το ρόστερ, να διαχειριστεί πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και χαρακτήρες μέσα στην ομάδα, αυτό είναι κολοσσιαίας σημασίας κεφάλαιο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Ροτέισον είναι να αφήνεις έναν παίκτη να δώσει 6-7 σερί παιχνίδια, το ένα κοντά στο άλλο, να τον φτάσεις στο τοπ του φορμαρίσματός του, γιατί μέσα από τα παιχνίδια φορμάρεται ο παίκτης κι όταν φτάσει να πέφτει η απόδοσή του λόγω της κούρασης, να βάζεις έναν αντικαταστάτη για να σου κάνει το ίδιο πράγμα.

Και πάμε πιο βαθιά……………

Κεφαλαιώδες ζήτημα είναι η ΤΑΚΤΙΚΗ, ο τρόπος με τον οποίο θα πάρεις αποτελέσματα και θα πετύχεις στόχους.

          Η τακτική δεν είναι κάτι θεωρητικό αλλά κάτι πρακτικό. Είναι αυτό που πρέπει ο παίκτης να είναι σε θέση να κάνει μέσα στο γήπεδο σε συνθήκες απόλυτου στρες. Εκείνο που χρειάζεται πραγματικά ο παίκτης είναι να του πει ο προπονητής πως θα παίξει, προτερήματα και ελαττώματα του αντιπάλου, προετοιμασία ρόλων για όλα τα ενδεχόμενα . Π.χ. δύο παίκτες τρέχουν τα ίδια χιλιόμετρα μες το γήπεδο, όμως ο ένας επειδή γνωρίζει από τακτική κάνει πολύ περισσότερη δουλειά, ενώ ο άλλος πελαγοδρομεί. Ο ένας ήταν πάντα στο σωστό σημείο για να κόψει, να ντουμπλάρει, να βγει μπροστά, να σκοράρει, ενώ ο άλλος έτρεχε για να τρέχει. Η τακτική λοιπόν μπορεί να προφυλάξει τις δυνάμεις της ομάδας.

Το σωστό πάντως είναι ο προπονητής να προσαρμόζει την τακτική και τη διδασκαλία του στο έμψυχο υλικό που διαθέτει. Αυτό είναι που κάνει έναν προπονητή καλύτερο από τους άλλους. Το να έχει ευέλικτη σκέψη στην τακτική.

  Υπάρχουν όμως και προπονητές που δεν προσαρμόζουν την τακτική στους παίκτες, αλλά τους παίκτες στην τακτική. Σ’ αυτή την προσέγγιση μιλάμε για «γκουρού» προπονητή, με ιδέες προχωρημένες που οι αντίπαλοι δεν έχουν.

 

 Όπως ο ΖΟΣΕ στην Ίντερ….που έκανε εξτρεμ τους Ετό και Πάντεφ και μάλιστα να γυρνάνε να μαρκάρουν σαν μπακ…..

Γενικά, οι καλοί κόουτς πρέπει να μπορούν να αυτοσχεδιάζουν την ώρα του αγώνα . Και πρέπει να έχουν κάποιες κομπίνες, που τις πιστεύουν και τις διδάσκουν πριν από κάθε κρίσιμο ματς. Στημένες φάσεις. Δουλεμένες κομπίνες. Πειθαρχημένες κινήσεις ακριβείας με στοιχείο αιφνιδιασμού.

Όμως ο κάθε αγώνας περνάει από αξονική τομογραφία. Κανονικά κόβει, ο προπονητής με το επιτελείο του, τον αγώνα σε χιλιάδες κομματάκια και στη συνέχεια συνθέτουν το παζλ. Παίρνουν όλα τα κομμάτια που θέλουν για την ομάδα τους και κάνουν δουλεία.

( 33 συγχρονισμένες κινήσεις για τις στημένες φάσεις έχει βάλει στο παιχνίδι της Νάπολι  ο Μαουρίτσιο Σάρι )

Προπονητής σημαίνει να βάζει το στίγμα του. Να μην παίζει κουτουρού. Και ο τρόπος παιχνιδιού του να μην αλλάζει αλλά να εξελίσσεται. Να δουλεύει σε πλάνα και αυτοματισμούς και οι κινήσεις της ομάδας μέσα στο γήπεδο να μην είναι τυχαίες. Να δουλέψει στους αυτοματισμούς, στα δίδυμα και στα τρίδυμα που φτιάχνονται από τους παίκτες ώστε η ομάδα μη δείχνει ξεκομμένη. Ο ένας παίκτης να ξέρει τον άλλον. Αυτά χρειάζονται δουλειά, για να γίνει η ομάδα επικύνδινη για τον αντίπαλο, πιο θεαματική και πιο γρήγορη στην ανάπτυξη. Και σιγά-σιγά να χτιστεί ένας πολύπλοκος μηχανισμός μέσα στην ομάδα και να έχει κατασκευαστεί εξωφρενικά σύνθετη ανάπτυξη και μια απροσπέλαστη αμυντική λειτουργία. Κανένα σύστημα όμως και καμία τακτική δεν μπορεί να στηθεί από τον προπονητή αν δεν υπάρχουν πρώτα απ’ όλα τα στοιχεία της Ταχύτητας και της Δύναμης στα χαρακτηριστικά των παικτών του ρόστερ. Έπεται το σύστημα και ο αυτοματισμός. Αυτά απαιτεί ο σύγχρονος πρωταθλητισμός. Σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά θα στηριχθείς αρχικά και τα αποτελέσματα και τις κούπες θα τα βρεις στη συνέχεια.

Κι όλα αυτά ξεκινάνε από την προετοιμασία., αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός σκοπός της προετοιμασίας……Η ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ.

Βασικά, όμως, όλο το μυστικό είναι τι κάνεις μέσα στη σαιζόν, πως προπονείς, πως κάνεις αποκατάσταση, πως συμπεριφέρεσαι εξωγηπεδικά. Εκεί αναδυκνείονται ή καταρρέουν οι ομάδες. Εκεί φαίνεται τι δουλειά κάνουν.

Και δεν έχει καμία σημασία αν εφαρμόζεις κάτι παλιό ή κάτι καινούριο, αλλά κυρίως να ξέρεις τι κάνεις. Να είσαι μάστορας στη δουλεία σου. Άλλωστε μοντέρνος είναι όποιος κερδίζει !

Τέλος, πάμε στην πεμπτουσία όλων…. το αποτέλεσμα

Όσο καταξιωμένος και να είναι ένας προπονητής, όσο καλή και σε βάθος δουλειά κι αν κάνει με το επιτελείο του, αυτό από το οποίο τελικά θα κριθεί είναι τα αποτελέσματα, έστω κι αν η δουλεία του φανεί στο μέλλον και με άλλον προπονητή , πιθανόν, στο τιμόνι της ομάδας…..

 

Φραντισεκ Φαρντοκ…..με Γιοχαν Κρόιφ

Tο Νο1 λοιπόν είναι να πάρεις αποτέλεσμα ΤΩΡΑ,….έτσι θα ανέβεις σκαλοπάτι. Αν δεν πάρεις αποτέλεσμα τώρα αλλά περιμένεις αύριο και μεθαύριο, μάθε ότι δε θα έρθει ποτέ η σειρά σου. Διότι οι παίκτες μέλλοντος και όχι παρόντος θα σου…χαλάσουν, θα βαρεθούν πρόωρα, δεν θα γίνουν αυτοί που θα έπρεπε και που υπολόγιζες. Σε ομάδα που δεν κερδίζει αλλά περιμένει κάποτε να κερδίσει οι παίκτες δυστυχούν και συνήθως χάνονται….Εκεί έρχεται και το άγχος και η ανασφάλεια του τεχνικού με πρώτο σύμπτωμα την υπερβολική αυστηρότητα και αγριάδα. Και συνήθως τον προπονητή αν δεν έρθουν τα αποτελέσματα, δεν τον στηρίζει κανείς, ούτε οι διοίκηση, ούτε ο τύπος, ούτε οι οπαδοί, ούτε οι παίκτες του….Πόσο να αντέξει κάποιος όταν δεν έχει στηρίγματα? Θα πρέπει να είναι μεγάλο όνομα και πολύ μεγάλη προσωπικότητα.

Φέργκιουσον: «Η νίκη είναι στη φύση μου. Περίμενα να κερδίσω κάθε φορές που βγαίναμε στο γήπεδο. Ακόμη και όταν οι περισσότεροι σημαντικοί μας παίκτες ήταν τραυματίες, περίμενα να κερδίσουμε. Ήμουν αισιόδοξος ότι οι παίκτες ήταν έτοιμοι να παίξουν και να κερδίσουν εξαιτίας όλης της προετοιμασίας που είχαμε κάνει.

Παίρνω πάντα ρίσκα. Αν χάναμε στο ημίχρονο, το μήνυμα ήταν απλό: Μην πανικοβάλεστε. Απλά συγκεντρωθείτε στο να κάνουμε τη δουλειά μας. Αν ήμασταν πίσω, ας πούμε με 1-2, με 15’ να απομένουν, ήμουν έτοιμος να πάρω ακόμη μεγαλύτερο ρίσκο. Δεν είχα κανένα πρόβλημα να χάσουμε με 1-3, αν αυτό σήμαινε ότι είχαμε δώσει την ευκαιρία στους εαυτούς μας να πάρουμε την ισοπαλία ή τη νίκη. Έτσι, στα τελευταία 15’, τα παίζαμε όλα για όλα. Βάζαμε ακόμη έναν επιθετικό και προσέχαμε λιγότερο την άμυνα. Ξέραμε ότι αν κερδίζαμε με 3-2, το συναίσθημα θα ήταν φανταστικό. Και αν χάναμε 1-3, ε θα χάναμε ούτως ή άλλως.

Το να έχεις θετική διάθεση και να παίρνεις ρίσκα ήταν το στυλ μας. Ήμασταν έτοιμοι να κερδίσουμε κάθε παιχνίδι. Οι οπαδοί μας το καταλάβαιναν και μας στήριζαν. Ήταν υπέροχο συναίσθημα να μας βλέπεις να παλεύουμε έτσι στα τελευταία λεπτά. Ένας βομβαρδισμός στην αντίπαλη περιοχή, κορμιά παντού, οι παίκτες να τα δίνουν όλα χωρίς φόβο. Φυσικά, μπορεί και να χάσεις στην αντεπίθεση, όμως η χαρά του να νικάς εκεί που νόμιζες ότι αυτό είναι αδύνατο είναι φανταστική.

Νομίζω ότι όλες μου οι ομάδες το είχαν. Δεν τα παρατούσαν ποτέ. Έτσι, ξαφνικά δεν χρειαζόταν να περνάω συνέχεια το μήνυμα. Ήταν εκπληκτικό εκείνο το χαρακτηριστικό και είναι απίστευτο να βλέπεις όλα όσα συνέβαιναν στα τελευταία λεπτά».

     Στον πρωταθλητισμό του σήμερα, λοιπόν, πρέπει να παίζεις όχι με το όραμα, αλλά με το τεχνοκρατικό πνεύμα στην καλύτερή του μορφή. Τι ξοδεύουμε και πως ξοδεύουμε. Σε τι επενδύουμε και γιατί επενδύουμε. Κι αν κάνουμε μια επιτυχία, να μην γαντζωθούμε πάνω σ’ αυτή αλλά να κάνουμε κι άλλη και παράλλη.

                                                                                                                                            SAM