USUAL SUSPECTS !

      Σεβίλλη και Ίντερ οι ομάδες που θα ανταμώσουν στον τελικό της Παρασκευής 21  Αυγούστου στο  Rein Energy Stadium της Κολωνίας. Συνήθης ύποπτοι γιατί η μεν Σεβίλλη έχει πέντε κατακτήσεις τον 21^ο αιώνα (2006, 2007, 2014, 2015, 2016)    η δε Ίντερ  μετράει τρεις κατακτήσεις την τελευταία δεκαετία του 20^ου αιώνα (1991, 1994, 1998) ενώ ήταν και μια ακόμα φορά φιναλίστ, το 1997. Μιλάμε δηλαδή για δύο ομάδες που έχουν γράψει την ιστορία του θεσμού όσο καμία άλλη. Η Σεβίλλη προκρίθηκε με ανατροπή επί της Γιουνάιντεντ και αφού γλίτωσε από του χάρου τα δόντια στις αρχές του 2^ου ημιχρόνου, χάρη στον τερματοφύλακας της, τον Μπόνο. Η Ίντερ ήταν επιβλητική και έκανε επίδειξη δύναμης κόντρα στη Σαχτάρ φιλοδωρώντας τη με 5 γκολ. Για και τις δύο ομάδες η έκβαση του τελικού, κατάκτηση του τροπαίου ή όχι, θα κρίνει και το πρόσημο που θα μπει μπροστά από τη φετινή σαιζόν.

        Πάμε όμως να τα δούμε αναλυτικά τους δύο ημιτελικούς και τα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν για την αγωνιστική κατάσταση των ομάδων ενόψει τελικού.

Σεβίλλη – Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ = 2 – 1

   Η Γιουνάιντεντ ευτύχησε να πάρει κεφάλι στο σκορ μόλις στο 9΄με το πέναλτι του Μπρούνο Φερνάντεζ. Με το που προηγήθηκε όμως γύρισε πίσω και έδωσε χώρο στη Σεβίλλη. Έπρεπε να ισοφαριστεί στο 26΄ για να ξαναβγεί στην επίθεση. Η φετινή Σεβίλλη είναι ομάδα κυνική, που κάνει λίγες φάσεις στα παιχνίδια της, αλλά αυτές της αρκούν για να βρει το γκολ και να πάρει τη νίκη. Και στο συγκεκριμένο ματς η Σεβίλλη είχε 9(3) τελικές έναντι 20 (9) της Γιουνάιντεντ και όμως αυτή πήρε το εισιτήριο για τον τελικό. Το παιχνίδι κρίθηκε στο 2^ο ημίχρονο και ιδιαίτερα στα πρώτα 15 λεπτά του, όταν η Γιουνάιντεντ είχε ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών, 4 τετ α τετ που απέκρουσε ο Μπόνο και έγινε ο ήρωας του παιχνιδιού.  

   Η Γιουνάιντεντ δεν ήταν προσεκτική τακτικά. Γνώριζε ότι η επιθετική ανάπτυξη και η παραγωγή παιχνιδιού της Σεβίλλης βασίζεται στους δύο πλάγιους μπακ της, τον Χέσους Νάβας και τον Ρεγκιλόν. Κι όμως αυτοί οι δύο παίκτες ήταν που δημιούργησαν τα δύο γκολ των Σεβιγιάνων. Από εκεί και πέρα είναι μεγάλη υπόθεση η εμπειρία στη διαχείριση του παιχνιδιού, στις ανάσες σου, στα τρεξίματα σου, στο ρυθμό του αγώνα, στην τακτική σου και ως άτομο και ως ομάδα. Η Γιουνάιντεντ είχε τις ευκαιρίες, τα τρεξίματα, κέρδιζε τις μονομαχίες, η Σεβίλλη από την άλλη είχε τον Μπόνο, τον αναπληρωματικό της τερματοφύλακα, σε μεγάλη βραδιά και την εμπειρία να διαχειριστεί το παιχνίδι και να φύγει από το γήπεδο με την πρόκριση. Χωρίς να είναι καλύτερη από την αντίπαλο της.

    Αυτή η εμπειρία από τέτοια παιχνίδια κάνει τη διαφορά στο τέλος. Ούτε είναι τυχαίο που ο προχθεσινός είναι ο τρίτος ημιτελικός που ηττάται η Γιουνάιντεντ τη φετινή σαιζόν. Θέλει ακόμα δουλειά για να μπορεί να κάνει και το τελευταίο βήμα στην επίτευξη του στόχου.

   Χαρακτηριστικό του παιχνιδιού και η εμπειρία των δύο κόουτς. Από τη μια ο Λοπετέγκι, με θητεία σε πολλούς πάγκους μεταξύ των οποίων της Εθνικής Ισπανίας και της ΡΕΑΛ, με το που βλέπει την καταιγίδα της Γιουνάιντεντ στις αρχές του 2^ου ημιχρόνου κάνει 2 μαζεμένες αλλαγές για να ανακόψει το ρυθμό της αντιπάλου, να μαζέψει την ομάδα του και να ανασυνταχθεί. Από την άλλη ο Σόλσκιερ που πριν τη Γιουνάιντεντ είχε δουλέψει μόνο στη Μόλντε, έβλεπε τα τρένα να περνούν. Έκανε τις πρώτες αλλαγές του στο 86΄ και ενώ είχε δεχτεί το 2-1. Ενώ το ματς είχε ουσιαστικά κριθεί. Ούτε καν απείλησε στα τελευταία λεπτά, δεν είχε υποψία φάσης. Έτσι θα δει τον τελικό από τον καναπέ του….

Ίντερ – Σαχτάρ Ντόνετσκ = 5-0

   Το συγκεκριμένο παιχνίδι δε χρίζει ιδιαίτερης κριτικής, η Ίντερ το μετέτρεψε σε παράσταση για ένα ρόλο. Στο 1^ο ημίχρονο η  ομάδα του Κόντε βρήκε το γκολ στο 19΄ και μετά περίμενε τη Σαχτάρ στο δικό της μισό του γηπέδου και έψαχνε με μακρινές μπαλιές την κόντρα επίθεση.   Με συνεχή ντουμπλαρίσματα στο μαρκάρισμα κάθε αντιπάλου, κλείδωσε τους Ουκρανούς, οι οποίοι παρότι είχαν κατοχή μπάλας 67% είχαν μόλις ένα σουτ όλο κι όλο στο 1^ο ημίχρονο και καμία άλλη ευκαιρία.

   Στο 2^ο ημίχρονο η Ίντερ πέθανε τη Σαχτάρ με το ασφυκτικό της πρέσινγκ, δεν την άφησε να πάρει ανάσα, την εξάντλησε, της χάλασε το μυαλό και τη «σκότωσε» στο τέλος. Ο εγωισμός του Λουκάκου που ήθελε οπωσδήποτε να σκοράρει ανέβασε το δείκτη του σκορ στο 5-0. Κι όμως η Σαχτάρ στο 1-0 είχε κεφαλιά από το ύψος της μικρής περιοχής, του Ζούνιορ Μοράις που όμως πήγε πάνω στον Χαντάνοβιτς. Αφού δεν ήρθε η ισοφάριση, στην επόμενη φάση, στο 64΄, η Ίντερ έκανε το 2-0 και εκεί οι Βραζιλιάνοι της Σαχτάρ άδειασαν, τελείωσαν, κατέρρευσαν. Συν το γεγονός ότι οι Ουκρανοί είναι μια ομάδα που δεν ξέρει να παίζει άμυνα, φτάσαμε στα 5.

    Το μόνο ερώτημα που μένει από αυτό το παιχνίδι είναι προς τον Λαουτάρο Μαρτίνεζ. Είναι σίγουρος ότι θέλει να αφήσει αυτή την Ίντερ που χτίζεται για μεγαλεία από τον Κόντε, για να πάει σε αυτή τη Μπαρτσελόνα του ξεζουμισμένου πλέον Μέσι?

 Σεβίλλη – Ίντερ

   Ν α δώσουμε φαβορί είναι αδιανόητο. Με την επιστροφή του Μόντσι η Σεβίλλη επιστρέφει σε τελικό του Γιουρόπα. Με αυτή τη συχνή της παρουσία στους τελικούς και την κατάκτηση της συγκεκριμένης διοργάνωσης η Σεβίλλη ανασταίνει παίκτες, αναδεικνύει προπονητές και φτιάχνει καριέρες. Από τη άλλη η Ίντερ στην 1^η σαιζόν του Κόντε έχασε τον τίτλο στον ένα βαθμό από τη Γιουβέντους, έβαλε πολλούς νέους παίκτες στην ομάδα της, από την Πρέμιερ Λιγκ προερχόμενους, έχει  ρίξει μπετά και έχει βάλει βάσεις για μια ομάδα που θα κάνει σοβαρό πρωταθλητισμό και θα κατακτήσει τίτλους. Επιθυμεί η αρχή να γίνει αυτή την Παρασκευή.

   Στο γήπεδο η δύο ομάδες ισορροπούν και πιστεύω ότι πολλά θα κριθούν στη μονομαχία Μπρόζοβιτς vs Μπανέγα. Υπάρχουν όμως και αρκετοί άλλοι παίκτες που στη βραδιά τους ή ακόμα και με μια ενέργειά τους μπορούν να κρίνουν τον τελικό.

       Ίδωμεν…..

                                                                                                                              SAM