Απαιτεί γνώση για να σηκώσεις κούπα !

    Η Παρί έφτασε για 1η φορά σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ στα 50 χρόνια της ιστορίας της και χρειάστηκε να ξοδευτούν κοντά 1,5 δις ευρώ από το 2011 που ανέλαβαν οι Άραβες, για να το επιτύχει. Άλλο πράγμα όμως φτάνω στο τελικό και άλλο σηκώνω και το βαρύτιμο τρόπαιο, γυρνάω σπίτι μου με την κούπα. Αν ήταν εύκολο και απλό θα το ‘χαν καταφέρει κι άλλοι. Η Ατλέτικο Μαδρίτης έχασε 3 φορές σε τελικό, στους δύο ισοφαρίστηκε στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, ενώ είχε αγγίξει το τρόπαιο και στον άλλο έχασε στα πέναλτι. Η Βαλένθια έφτασε σε 2 σερί τελικούς και κούπα δεν πήρε. Απέτυχε να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης η μεγάλη Γκλάντμπαχ του Βαϊσβάιλερ ή η Άρσεναλ του Βενγκέρ. Ακόμα και η Γιουβέντους, για τα κυβικά της είναι λίγες οι δύο φορές που έχει στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, ενώ το προσπαθεί μανιωδώς την τελευταία 10ετία χωρίς να μπορεί να το καταφέρει. Θέλει γνώση για να σηκώσεις κούπα, για να μη δειλιάσεις μπροστά στη μεγάλη πρόκληση !

   Τη γνώση αυτή τη διαθέτει και με το παραπάνω η Μπάγερν του Μονάχου και γι αυτό από προχθές είναι για 6η φορά πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ήταν κυνική, διέθετε «κρύο αίμα», επικεντρώθηκε στην ουσία και χωρίς να εντυπωσιάσει στο συγκεκριμένο παιχνίδι πήρε αυτό που χρειαζόταν.

   Οι δύο ομάδες ξεκίνησαν όπως αναμενόταν το παιχνίδι. Με 4-2-3-1 η Μπάγερν και μια μόνο αλλαγή στην 11αδα της, τον Κομάν στη θέση του Πέρισιτς. Με 4-3-3 η Παρί και τον Νάβας να προλαβαίνει τελικά και να ξεκινά κάτω από τα δοκάρια.

   Στο πρώτο τέταρτο το παιχνίδι ήταν αναγνωριστικό. Οι παίκτες των δύο ομάδων ήταν επιφυλακτικοί και «διάβαζαν» τον αντίπαλο. Στο 18΄ έγινε η 1^η μεγάλη φάση του παιχνιδιού με τον Νόιερ να αρνείται το γκολ στον Νέιμαρ. Η Μπάγερν απάντησε στο 22΄με σεντρεφορίσιο γύρισμα του Λέβαντόφσκι γύρω από τον άξονα του και σουτ στο δοκάρι του Νάβας. Αυτές ήταν και οι καλύτερες φάσεις του 1^ου ημιχρόνου και μόνο στο 45΄ μετά από λάθος της άμυνας της Μπάγερν ο Εμπαπέ βρέθηκε σε θέση βολής, αλλά το πλασέ του ήταν στην αγκαλιά του Νόιερ. Δεν ήταν σε καθόλου καλή βραδιά ο Εμπαπέ, δεν ξέρω αν τον κατέβαλε το άγχος του τελικού ή ήταν επηρεασμένος από τον πρόσφατο τραυματισμό του.

   Το πρώτο ημίχρονο κύλισε με κοντρολαρισμένο ρυθμό και την Παρί να έχει τις περισσότερες φάσεις, 6(2) έναντι 5(1) της Μπάγερν. Οι δύο τερματοφύλακες έδειχναν σε καλή βραδιά και ιδίως ο Νόιερ. Η Μπάγερν είχε την κατοχή της μπάλας με 62% έναντι 38% της Παρί, ενώ κέρδισαν και από δύο κόρνερ που πέρασαν ανεκμετάλλευτα.

  Το πρώτο 10λεπτο στο 2^ο ημίχρονο ήταν όπως όλο το 1^ο ημίχρονο που προηγήθηκε. Η Παρί έψαχνε την ευκαιρία να τρέξει στο χώρο αφού η Μπάγερν συνέχισε να έχει τη μπάλα στην κατοχή της. Με όλα αυτά φτάσαμε στο 59^ο λεπτό όπου η Μπάγερν βρήκε ανοργάνωτη την άμυνα της Παρί, με τους παίκτες της εκτός θέσεων και τον Κεχρέρ να τον έχουν βάλει στη μέση Λέβα και Κομάν. Τελικά την κεφαλιά πήρε ο Κομάν και έγραψε το 1-0.

    Η Μπάγερν δεν σταμάτησε εκεί και μέχρι να συνέλθουν από το σοκ οι Παριζιάνοι, συνέχισε να επιτίθεται από την πλευρά του «λίγου» Κεχρέρ και δημιούργησε 1-2 επικίνδυνες καταστάσεις.  Τότε ήρθε το δώρο του Φλικ, ο οποίος αντικατέστησε τον Κομάν με τον Κουτίνιο, που δεν έχει την ταχύτητα του και ανάσανε ο νεαρός μπακ της Παρί. Μια Παρί που προσπάθησε να πιέσει και να ψάξει για το γκολ της ισοφάρισης. Στο 70΄είχε την ευκαιρία της αλλά ο Νόιερ δήλωσε παρόν και της στέρησε τη χαρά. Ο Ντι Μαρία πέρασε μαγική πάσα στον Μαρκίνιος που από κοντά πλάσαρε αλλά ο Νόιερ έδιωξε ! Αυτή και μια υποψία φάσης στο 92΄ από συνδυασμό των Νέιμαρ- Εμπαπέ που δεν πρόλαβε ο Τσούπο – Μοτινγκ να σουτάρει, ήταν όλα κι όλα όσα κατάφερε σε 35 λεπτά αγώνα μετά το γκολ που δέχτηκε.

    Γενικά το παιχνίδι είχε λίγες φάσεις. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Νόιερ που ήταν εγγύηση για τη Μπάγερν, όχι μόνο κάτω από τα δοκάρια, αλλά έπαιζε και λίμπερο όταν τα σέντερ μπακ ανέβαιναν ψηλά. Η άμυνα της Μπάγερν δεν έπαιζε τόσο ψηλά όπως στα προηγούμενα παιχνίδια ήταν πιο προσεκτική. Αλλά οι Νέιμαρ και Εμπαπέ δεν εκμεταλλεύτηκαν ο μεν πρώτος την τεχνική του, ο δε δεύτερος την ταχύτητα του για να χτυπήσουν τα σέντερ μπακ των Γερμανών και να βγουν στο χώρο που άφηναν πίσω τους. Ειδικά μετά το 25΄όταν ο Σούλε πήρε τη θέση του Μπόατενγκ. Ο Γερμανός στόπερ κυριολεκτικά δε στρίβει. Κι όμως οι Νέιμαρ και Εμπαπέ δεν πήγαιναν στην καρδιά, στο κέντρο της άμυνας της Μπάγερν, αλλά έπαιζαν στα άκρα, στη γραμμή του αράουτ. Δεν έβγαλαν προσωπικότητα, κρύφτηκαν.

    Μεγάλο ματς ο Αλκάνταρα στο κέντρο, πλήρης χαφ και μέγας μπαλαδόρος. Διάνα έκανε πάλι η Μπάρτσα που τον άφησε να φύγει. Και ο Μαρκίνιος ανέβηκε πολύ στο 2^ο ημίχρονο και ήταν ο καλύτερος της Παρί. Ενώ καλό παιχνίδι έκανε και ο Κιμπέμπε στα στόπερ. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω ο Κεχρέρ δεν είναι για να παίζει σε αυτό το επίπεδο. Είναι για το Γαλλικό πρωτάθλημα, για καμιά Ρεν, για καμιά Μονπελιέ κλπ. Ο Κομάν έκανε τη διαφορά με το γκολ και γενικά ήταν ο πιο κινητικός παίκτης της επιθετικής γραμμής της Μπάγερν και αυτός που δημιούργησε τις περισσότερες καταστάσεις.

    Αυτό όμως που έκανε τη διαφορά ήταν η ομάδα το καλοδουλεμένο σύνολο που δημιούργησε ο Χανς Ντίτερ Φλικ. Μια κλασική Μπάγερν όπως την ξέρουμε τόσα χρόνια, από τη δεκαετία του ’70 όταν και άρχισε να σηκώνει κούπες. Δεν είναι όμως απλό να κάνεις τη Μπάγερν να παίζει ως Μπάγερν, πολλοί απέτυχαν. Στον κόουτς ανήκει περισσότερο από κάθε άλλον αυτή η κούπα. Ίσως και στον Ρουμενίγκε που τον επέλεξε και τον επέβαλε στον πάγκο της ομάδας. Μια ακόμα κούπα που προσθέτει κι άλλο βάρος στην ήδη ασήκωτη Βαυαρική φανέλα !

    Η Παρί? Θα ρίξει κι άλλο χρήμα, ίσως αλλάξει τον Τούχελ, θα φέρει κι άλλους σταρ και  κάποια στιγμή θα επανέλθει. Αν δε βαρεθούν οι Άραβες να ξοδεύουν κάποια στιγμή θα σηκώσει κούπα….

   

                                                                                               SAM