“IT ‘S COMING HOME”

      Δίκαια οι Γαλλία – Αγγλία – Βέλγιο – Κροατία, είναι οι τέσσερις ομάδες που έφτασαν ένα βήμα πριν το τέλος του δρόμου. Ήταν καλύτερα σύνολα από τους υπολοίπους, έπαιξαν την καλύτερη μπάλα και ανέδειξαν πρωταγωνιστές. Η Γαλλία τον Εμπαπέ, το Βέλγιο τον Αζάρ, η Κροατία τον Μόντριτς και η Αγγλία τον Κέιν. Σε αυτό το σημείο πέραν από τη συνοχή ως ομάδα, το ατομικό ταλέντο των παικτών και την τακτική των κόουτς, μετράνε και άλλα πράγματα, με την κούραση, σωματική και πνευματική, να έχει χτυπήσει κόκκινο. Είναι η προσωπικότητα και η κλάση κάποιων συγκεκριμένων παικτών στην κάθε ομάδα που θα κάνει τη διαφορά και θα γύρει τη ζυγαριά προς τη μια ή την άλλη πλευρά.

      Στα ματς για τους «8» είδαμε δύο άνετες και κυνικές προκρίσεις για τις Γαλλία και Αγγλία, ένα ματς με μπάλα και τακτική στο οποίο πέρασε το Βέλγιο και ένα θρίλερ που η πρόκριση κρίθηκε στα πέναλντι για την Κροατία.

      

       Πάμε να δούμε τα παιχνίδια….

Ουρουγουάη – Γαλλία = 0-2

Είδαμε μια Γαλλία να βγάζει προσωπικότητα, σοβαρής διεκδικήτριας της κούπας και μια Ουρουγουάη να της λείπει πολύ ο Καβάνι. Ο Σουάρεζ ήταν απελπιστικά μόνος στην επίθεση, η άμυνα των Γάλλων  είχε προσαρμοστεί πάνω του, οι συμπαίκτες του τον έψαχναν με βαθιές μπαλιές και έτσι να μην καταφέρνει να ακουμπήσει μπάλα εντός της αντίπαλης περιοχής σε όλο το ματς. Τα χαφ της Ουρουγουάης δεν είχαν δημιουργία και εμπνεύσεις. Μία μόνο κλασική ευκαιρία δημιούργησαν οι λατινοαμερικάνοι στο ματς, την κεφαλιά του Κάσερες που ανάγκασε τον Γιορίς να κάνει, ίσως, την απόκρουση της διοργάνωσης.

     Οι Γάλλοι με τους Καντέ και Πογκμπά πήραν το κέντρο και μπορεί να μη δημιούργησαν πολλές φάσεις αλλά διέθεταν τον κυνισμό να εκμεταλλευτούν αυτές που  προέκυψαν. Φάνηκε να έχουν δουλέψει κινήσεις στις στημένες φάσεις και έτσι προήλθε το 1^ο γκολ. Από εκεί και πέρα ψάχνουν τον ανοιχτό γήπεδο κυρίως με τον Εμπαπέ. Σε σετ παιχνίδι, προσπαθούσαν από δεξιά να αναπτυχθούν, με τους Παβάρ – Εμπαπέ και τον Γκριεζμάν που συνέκλινε προς τα εκεί. Ήταν όμως δύσκολο να διασπάσουν την καλά οργανωμένη άμυνα της Ουρουγουάης σε ροή αγώνα. Χρειάστηκε μια στημένη φάση – φάουλ – στο 1^ο ημίχρονο και ένα τραγικό λάθος του τερματοφύλακα Μουσλέρα σε μακρινό σουτ του Γκριεζμάν στο 2^ο,  για να εξασφαλιστεί η πρόκριση. Το 2^ο γκολ – από λάθος- μας στέρησε την αγωνία των τελευταίων λεπτών όπου οι Ουρουγουανοί θα έκαναν προσπάθεια να ισοφαρίσουν το ματς. Από το γκολ και μετά απογοητεύτηκαν . Ο στόπερ Χιμένεζ έκλαιγε κατά τη διάρκεια του αγώνα. Έβλεπε ότι η ομάδα αδυνατούσε να δημιουργήσει καταστάσεις για να ξαναμπεί στο ματς, ήταν ακίνδυνη σε ροή παιχνιδιού και οι Γάλλοι ήταν προσεχτικοί ώστε να μην κάνουν φάουλ και να μην παραχωρούν κόρνερ, ώστε να ψάξει το γκολ η Ουρουγουάη από στημένα. 

     Όπως είπαμε η Γαλλία παρουσιάστηκε σοβαρή και συγκροτημένη. Στην άμυνα βασίζεται στον Βαράν που κάνει μεγάλο τουρνουά και αυτή τη στιγμή ίσως είναι ο καλύτερος σέντερ μπακ στον κόσμο. Στο συγκεκριμένο ματς είχε κάποια προβλήματα η αριστερή πλευρά της, με τους Ουμτιτί και Λούκας Ερνάντες να υποπίπτουν σε ατομικά λάθη. Στα χαφ δεσπόζει με την παρουσία του ο Καντέ που κυριολεκτικά βρίσκεται παντού μες τον αγωνιστικό χώρο και αποτελεί τη βάση της ανασταλτικής λειτουργίας της ομάδας. Δίπλα του ο Πογκμπά, με σωματικά προσόντα και που έδειξε ανεβασμένος στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Στην επίθεση είναι η ταχύτητα του Εμπαπέ, η τέχνη του Γκριεζμάν και ο Ζιρού που παίζει ξύλο με τα αντίπαλα στόπερ.

      Είναι φαβορί βάσει ονόματος απέναντι στο Βέλγιο αλλά και η Βραζιλία ήταν. Θα χρειαστεί να βρει το γκολ και μεγάλη προσοχή στην άμυνα. Σε αυτό το σημείο τα λάθη απαγορεύονται.

Βραζιλία – Βέλγιο = 1-2

      Παρακολουθήσαμε ένα παιχνίδι με πολλές φάσεις και γρήγορο ρυθμό και για μένα το ματς το πήρε ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, ο κόουτς του Βελγίου. Άλλαξε τη διάταξη του και από 3-4-3 στα προηγούμενα παιχνίδια, την έκανε ένα καθαρό 5-3-2 στο συγκεκριμένο ματς. Ξεκίνησε με τους τρεις στόπερ αλλά τόσο ο Μουνιέ όσο και ο Τσαντλί που πήρε τη θέση του Καράσκο αριστερά  και έκανε μεγάλο παιχνίδι, είχαν ως πρώτη προτεραιότητα τα αμυντικά τους καθήκοντα, ενώ οι προωθήσεις τους ήταν με μέτρο. Από εκεί και πέρα έβαλε τον Φελαϊνί στην 11αδα δίπλα στον Βίτσελ και πέρασε τον Ντε Μπρούινε πιο μπροστά αφήνοντας εκτός αρχικού σχήματος τον Μέερτενς. Ο Φελαϊνί έκανε συγκλονιστικό παιχνίδι !  Στην επίθεση το θωρηκτό Λουκάκου, που μπορεί να μη σκόραρε αλλά ήταν εξαιρετικός και τον ασταμάτητο Αζάρ. Ο Φελαϊνί ντουμπλάριζε τον Μουνιέ στο μαρκάρισμα του Νέιμαρ και ο Βερτόγκεν ντουμπλάριζε τον Τσαντλί στο μαρκάρισμα του Γουϊλιαν, τον οποίο εξαφάνισαν από το παιχνίδι, ήταν ο καλύτερος της Βραζιλίας στο προηγούμενο παιχνίδι και σε αυτό τον έκαναν πρώτη αλλαγή, αφού ήταν άφαντος.

       Η Βραζιλία είχε την απουσία του Κασιμίρο η οποία μέτρησε πολύ στην οικονομία του παιχνιδιού, μιας και ο Φερναντίνιο που τον αντικατέστησε ήταν αργός και άτυχος. Άτυχος γιατί ήταν αυτός που με αυτογκόλ άνοιξε το σκορ στο παιχνίδι. Αργός γιατί δεν πρόλαβε και δεν έκοψε ούτε μια φορά τον Αζάρ. Και με τον επίσης αργό Παουλίνιο δίπλα του, η Βραζιλία αντιμετώπισε πρόβλημα. Διότι πήρε την κατοχή και έδωσε χώρο στους Βέλγους που την τιμώρησαν. Πολύ μεγάλο ματς οι Ντε Μπρούινε – Λουκάκου – Αζάρ. Στο 31΄ το Βέλγιο είχε πάει το ματς στο 0-2 και οι Βραζιλιάνοι κοιτούσαν αποσβολωμένοι και έψαχναν να βρουν από πού τους ήρθε. Ένα Βέλγιο με πλουραλισμό στο σκοράρισμα, μιας και ο Ντε Μπρούινε ήταν ο 9^ος διαφορετικός σκόρερ για την ομάδα με την καλύτερη επίθεση στη διοργάνωση.

       Στο 2^ο ημίχρονο η Βραζιλία μπήκε αποφασισμένη, κυριολεκτικά «πάτησε» το Βέλγιο, δημιούργησε σωρεία ευκαιριών για να ισορροπήσει το ματς, αλλά ο Κουρτουά έκανε τεράστιο παιχνίδι και πραγματοποίησε 6 μεγάλες αποκρούσεις. Η είσοδος του Ντάγκλας Κόστα άνοιξε το γήπεδο και έκανε τη Βραζιλία πιο επιθετική αφού της έδωσε τη δυνατότητα να είναι απειλητική και από τις δύο πλευρές. Το σκορ μείωσε στο 76΄ η 3^η αλλαγή του Τίτι, ο Ρενάτο Αουγκούστο με κίνηση κρυφού φορ. Κίνηση που επανέλαβε λίγα λεπτά αργότερα αλλά σούταρε άστοχα. Η απόκρουση του Κουρτουά στο 94΄ στο σουτ του Νέιμαρ έβαλε τέλος στις όποιες ελπίδες των Βραζιλιάνων.

    Η Βραζιλία είχε πρόβλημα από αριστερά γιατί  ο Μαρτσέλο έπαιζε, ουσιαστικά,  σε ρόλο εξτρέμ αφού ήταν πολύ προωθημένος και το Βέλγιο με τον Αζάρ χτυπούσε από την πλευρά του. Ενώ εκεί τραβιόταν και ζητούσε μπάλα και ο Λουκάκου που στη συνέχεια  έπαιρνε παραμάζωμα τον δύσμοιρο Μιράντα. Τα δύο χαφ της ήταν αργοί για να μπορέσουν καλύψουν τις προωθήσεις του Μαρτσέλο. Σε αυτό το ματς ο Γουϊλιαν ήταν κακός και ο Κουτίνιο επιεικώς μέτριος . Οι φορ, Ζεσούς και Φιρμίνιο, ανύπαρκτοι. Έμεινε μόνος του ο Νέιμαρ αλλά και αυτός λίγα πράγματα. Συνέχεια πέφτει στο χορτάρι και χτυπιέται, λες και τον χτύπησε το ρεύμα. Είδα και τον Εμπαπέ που έκανε κάτι παρόμοιο στο ματς με την Ουρουγουάη και σε συνδυασμό με τον ούτως ή άλλως σοφτ Καβάνι, αναρωτιέμαι αν όλο αυτό είναι σύνδρομο της Παρί Σεν Ζερμέν?

   Οι Βέλγοι ήταν το αουτσάιντερ στο ματς αλλά τελικά αναδείχθηκαν θριαμβευτές. Και γιατί όχι? Απέναντι σε ποιον να κάνει πίσω ο Αζάρ? Ο Λουκάκου? Ο Κουρτουά? Είναι μεγαλύτεροι σαν αξία και σαν προσωπικότητα οι παίκτες της Βραζιλίας από αυτούς? Οι Βέλγοι παίζουν σε συλλόγους με βαριές φανέλες, είναι πρωταγωνιστές και διαθέτουν εμπειρία από μεγάλα παιχνίδια. Δεν ένοιωσαν φόβο απέναντι στους αντιπάλους τους ούτε στη φανέλα της Βραζιλίας. Μια φανέλα που μετά την 7αρα από τους Γερμανούς μέσα στο σπίτι τους, στο προηγούμενο Μουντιάλ, δε φοβίζει πλέον…..

    Έτσι θα είναι και το παιχνίδι κόντρα στους Γάλλους. Το Βέλγιο δεν υστερεί σε ποιότητα και προσωπικότητα, ούτε σε τακτική. Θα ήθελα να το δω σε έναν τελικό!

Σουηδία – Αγγλία = 0-2

Η Αγγλία πραγματοποίησε μια ολοκληρωμένη εμφάνιση και πέρασε δίκαια. Μετά τη συμπλήρωση 30 λεπτών σε ένα ισορροπημένο παιχνίδι και μετά από εκτέλεση κόρνερ, ο Χάρι Μαγκουάιρ με καρφωτή κεφαλιά έδωσε το προβάδισμα στους Άγγλους. Από εκεί και μετά ανέλαβε ο Πίκφορντ, ο οποίος με εντυπωσιακές αποκρούσεις, στις λιγοστές είναι η αλήθεια, φάσεις των Σουηδών, κράτησε όρθια την ομάδα του και μετέδωσε αυτοπεποίθηση στους συμπαίκτες του. Μεγάλος άτυχος ο Μπέργκ που και πάλι είχε 2-3 καλές φάσεις, ενήργησε σωστά αλλά η μπάλα δεν τον ήθελε με τίποτα. Στο 59΄ ο Ντελέ Άλι και πάλι με κεφαλιά έγραψε το 0-2 και από εκεί και μετά με ηρεμία και άψογη διαχείριση οι Άγγλοι έσβησαν το παιχνίδι.

       Παρουσιάστηκε μια Αγγλία με σοβαρότητα στο παιχνίδι της και πίστη στον κοινό στόχο. Μια νεανική ομάδα που οι παίκτες της γράφουν ιστορία και το ξέρουν. Τώρα όμως τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, τώρα θα λειτουργήσει η πίεση, πλέον είναι φαβορί, από δω και στο εξής μπαίνει στην εξίσωση το «πρέπει», όλη η χώρα ζει για τον τελικό, για την κούπα και εδώ θα δούμε το χαρακτήρα και τις αντοχές των παικτών του Σαουθγκέιτ.

     Ένας Σαουθγκέιτ που έφτιαξε ομάδα και επέβαλε ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Στο τέρμα ο Πίκφορντ τον δικαίωσε απόλυτα. Στην άμυνα παίζει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς με τον Γουόκερ της Τότεναμ να αποτελεί έκπληξη, γιατί στην ομάδα του παίζει δεξί μπακ. Τη θέση του δεξιού μπακ την έχει ο συμπαίκτης του στην Τότεναμ ο Τριπιέρ που φορμαρίστηκε στην πορεία του τουρνουά και πραγματοποιεί απολαυστικές εμφανίσεις. Κεντρικός στόπερ ο Στόουνς και αριστερά ο Μαγκουάιρ, με δίπλα του ως αριστερό μπακ τον Άσλει Γιανγκ. Στα χαφ ο Χέντερσον της Λίβερπουλ ως 6αρι, μέσα δεξιά ο Ντελέ Άλι για να βρίσκεται με τους συμπαίκτες του στην Τότεναμ από την πλευρά εκείνη και μέσα αριστερά ο Λίγκαρντ που παίζει μαζί με τον Γιαγκ στη Γιουνάιντεντ. Μπροστά ο Στέρλιγκ που δεν έχει δείξει πολλά πράγματα και προχθές έχασε δύο τετ α τετ σουτάροντας πάνω στον αντίπαλο τερματοφύλακα και ο Κέιν που διαθέτει σωματικά προσόντα και έχει το γκολ.

    Στον ημιτελικό θα αντιμετωπίσουν τους τεχνίτες Κροάτες που έρχονται από δύο προκρίσεις στη διαδικασία των πέναλντι και έδειξαν κουρασμένοι. Και οι Άγγλοι είχαν δείξει κούραση στο ματς με την Κολομβία αλλά τελικά οι Σουηδοί ήταν αυτοί που έβγαλαν περισσότερη κούραση στο μεταξύ τους παιχνίδι. Μετράει πολύ η αποκατάσταση….

Κροατία – Ρωσία = 2-2 (4-3)

Οι Κροάτες πέταξαν εκτός τους οικοδεσπότες. Σε ένα ματς που ξεκίνησε μουδιασμένα και στα πρώτα λεπτά δεν είχε να παρουσιάσει κάτι το ιδιαίτερο. Όμως στο 31΄ με καταπληκτικό σουτ ο Τσερίσεφ έβαλε μπροστά τους Ρώσους και το γήπεδο πήρε φωτιά. Οι Κροάτες δέχονται δύο κάρτες σε αμυντικούς τους και μοιάζουν εκνευρισμένοι, αλλά στο 40΄ ο Μάριο Μάντζουκιτς θα μπει από αριστερά στην περιοχή και με ένα καταπληκτικό γύρισμα στον Κράμαριτς, θα του δώσει έτοιμο γκολ για να γίνει το 1-1-. Στο 2^ο ημίχρονο η Κροατία συνέχισε να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά δημιουργήθηκαν λιγοστές φάσεις με σημαντικότερη το δοκάρι του Πέρισιτς στο 60΄. Οι δύο ομάδες έμοιαζαν κουρασμένες, ο Μόντριτς παρά τον μαεστρικό τρόπο που κατεύθυνε το παιχνίδι της ομάδας του ,έμοιαζε ξεζουμισμένος, ενώ η Ρώσοι με τρεξίματα από τους Ζόρμπιν, Κουζιάεφ και Γκολόβιν, που έκανε πολύ αθόρυβη δουλειά, κάλυπταν το χάντικαπ σε μπαλαδοσύνη.

     Στην παράταση η Κροάτες πήραν κεφάλι στο ματς με κεφαλιά του Βίντα αλλά οι Ρώσοι δεν τα παράτησαν, κατέθεσαν την ψυχή τους στο χορτάρι και ισοφάρισαν με κεφαλιά του καλύτερου δεξιού μπακ της διοργάνωσης, Μάριο Φερναντεζ στο 115΄και μετά από εκτέλεση φάουλ του Άλαν Τζαγκόεφ. Στα πέναλντι η τύχη στάθηκε στο πλευρό του συγκλονιστικού σε όλο το ματς Λούκα Μόντριτς, ο Σούμπασιτς δήλωσε και πάλι παρόν και φυσικά, ο Ιβάν Ράκιτις, με «κρύο αίμα» ευστόχησε και πάλι, στο τελευταίο πέναλντι και έστειλε την Χρβάτσκα στα ημιτελικά. Εκεί όπου θα βρει τους Άγγλους που μοιάζουν έτοιμοι για την κούπα, αλλά πιστεύω ότι η παρέα του Μόντριτς, του Ράκιτιτς και του Μάντζουκιτς δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη.

        Είδαμε ένα παγκόσμιο κύπελλο στο οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξαν οι τερματοφύλακες. Οι τέσσερις μονομάχοι των ημιτελικών χρωστούν ένα μεγάλο κομμάτι από την παρουσία τους στην 4αδα στους ανθρώπους κάτω από τα δοκάρια. Στο Γαλλία – Ουρουγουάη, ο Γιορίς έβγαλε την κεφαλιά του Κάσερες και ο Μουσλέρα έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του στο γκολ του Γκριεζμάν. Ο Κουρτουά ήταν εντυπωσιακός και στο 94΄ κράτησε τη νίκη για την ομάδα του βγάζοντας το σουτ του Νέιμαρ. Ο Σούμπασιτς μετά τα τρία πέναλντι των Δανών, έπιασε ακόμα ένα των Ρώσων για τους Κροάτες. Οι Άγγλοι δεν μπορούν να το πιστέψουν και οι ίδιοι ότι, επιτέλους βρήκαν τερματοφύλακα, με τον Πίκφορντ να είναι πάνω από όλα σταθερός και να εμπνέει σιγουριά.

      Τα περισσότερα γκολ στο Μουντιάλ προέρχονται από στημένες φάσεις, πράγμα φυσικό μιας και οι ομάδες δεν είναι πολύ καιρό μαζί για να δουλέψουν αυτοματισμούς και συνεργασίες στο παιχνίδι τους, οπότε είναι πιο εύκολο για τους κόουτς να δουλέψουν κάποιες κινήσεις στα στημένα.

     Προχώρησαν ομάδες με συνοχή και που έπαιζαν με κοντά τις γραμμές, προσοχή στην άμυνα που δεν ανέβαινε ψηλά, οι χαφ τους είχαν κύριο προσόν την ταχύτητα και οι επιθετικοί μοιάζει απαραίτητο, πλέον, το να ξέρουν μπάλα! Δικαιωματικά πιστεύω ότι οι τετράδα αποτελείται από τις συγκεκριμένες ομάδες.

                                                                          SAM