Με τακτική και μπάλα…..

    Άλλο τα όνειρα και τα συνθήματα «it’s coming home» και άλλο η μπάλα. Αυτή, μόλις την έβαλαν κάτω οι Κροάτες η Αγγλία σκόρπισε. Όταν η ψυχή μπήκε στην εξίσωση οι Άγγλοι έλιωσαν από την πίεση. Τόσο καιρό μας είχαν ζαλίσει για τα τρεξίματα των παικτών της Premier league και έλεγαν ότι και το Βέλγιο είναι η 2^η Αγγλική ομάδα αφού όλοι οι παίκτες του παίζουν στην Premier. Δεν ξέρω για τα τρεξίματα, αλλά ο φόβος σίγουρα είναι χαρακτηριστικό τους. Τρομαγμένοι έπαιζαν οι Άγγλοι μετά την ισοφάριση, με πολλές λάθος πάσες και τραγικά λάθη στην άμυνα. Από την άλλη το Βέλγιο βρέθηκε σε ημιτελικό μετά από 32 χρόνια, διαθέτει την ποιότητα, όμως αν εξαιρέσουμε τον παιχταρά Αζάρ ουδείς άλλος προσπάθησε να βγάλει αντίδραση στα τελευταία λεπτά και με το σκορ μόλις στο 0-1 εις βάρος τους. Δικαίως θα παίξουν μεταξύ τους στο ματς της παρηγοριάς, τον μικρό τελικό, το Σάββατο οι δυο ομάδες της Premier.

     Στον Μεγάλο Τελικό θα είναι η Γαλλία που έδειξε να είναι η πιο στιβαρή ομάδα του τουρνουά και η πιο προετοιμασμένη σε τακτικό επίπεδο για κάθε αντίπαλο. Ομάδα κυνική, δεμένη ανασταλτικά και που επιθετικά βασίζεται στο αστείρευτο ταλέντο των Γκριεζμάν και Εμπαπέ. Ομάδα που εξ αρχής έδειξε ότι ήρθε για να κατακτήσει το τρόπαιο. Απόλυτα σοβαρή και προσηλωμένη στο στόχο.

     Αντίπαλος της η Κροατία. Μια μικρή χώρα των 4,2 εκ. κατοίκων. Αλλά με πολύ μπάλα μέσα της. Για πρώτη φορά σε τελικό που σημαίνει ότι είναι η 13^η ομάδα που θα παίξει τελικό Μουντιάλ και η 1^η από τα Βαλκάνια. Τους τη χρωστούσε η ιστορία αυτή την πρόκριση με ανατροπή, καθότι έτσι είχαν μείνει εκτός τελικού 20 χρόνια πριν στα γήπεδα της Γαλλίας, όταν με δύο προσωπικά γκολ ο Λιλιαμ Τιράμ έβαζε τέλος στα όνειρα και στην πορεία της παρέας του Νταβόρ Σούκερ. Ένας Σούκερ που είναι και τώρα παρόν, στα γήπεδα της Ρωσίας, ως πρόεδρος, πλέον, της Κροατικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας !

    Πάμε να δούμε τα παιχνίδια…..

Γαλλία – Βέλγιο = 1 – 0

Ο Ντεσάμπ παράταξε τη Γαλλία με την συνηθισμένη σύνδεσή της στο τουρνουά, σε ένα 4-2-3-1, αν και ο Ματουϊντί έπαιζε περισσότερο ως τρίτος χαφ δίπλα στους Καντέ και Πογκμπά και τον Γκριεζμαν να παίζει πίσω από τον φορ και να κατευθύνει όλο το παιχνίδι. Ο Μαρτίνεθ είχε την έλλειψη του Μουνιέ από τα δεξιά και έτσι παρότι ξεκίνησε και πάλι με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς, προτίμησε να ενισχύσει τα χαφ ξεκινώντας τον Ντεμπελέ στο κέντρο δίπλα στους Βιτσέλ και Φελεϊνί, πήγε τον Τσαντλί δεξιά και άφησε άδεια την αριστερή πλευρά παίζοντας με τον Αζάρ μπροστά από τον Βερτόγκεν, προσδοκώντας σε βοήθειες από τους χαφ στο μαρκάρισμα του Εμπαπέ. Το κενό το είδε ο Ντεσάμπ και από αυτή την πλευρά έκανε επιθέσεις η Γαλλία και δημιούργησε κινδύνους.

     Στα πρώτα 25 λεπτά του αγώνα οι Βέλγοι πήραν την κατοχή και οι Γάλλοι τους περίμεναν πίσω από τη σέντρα. Αν και στο 13΄ και μετά από κάθετη πάσα του Πογκμπά, ο Εμπαπέ ξεχύθηκε στην επίθεση, τους άφησε όλους πίσω αλλά τον πρόλαβε ο Κουρτουά. Ήταν η πρώτη προειδοποίηση!  Οι επιθέσεις των Βέλγων είχαν ως κύριο εκφραστή των Αζάρ και στο 22΄είχαν την σημαντικότερη ευκαιρία τους, όταν από κόρνερ η μπάλα έφτασε στον Βερτόγκεν, το σουτ του οποίου εξουδετέρωσε ο Γιορίς. Μετά το 25΄ η Γαλλία ισορρόπησε το παιχνίδι και όντας ιδιαίτερα απειλητική στην κόντρα είχε παραγωγή φάσεων, με σημαντικότερη αυτή του Παβάρ στο 39΄ μετά από κάθετη του Εμπαπέ.

     Το 2^ο ημίχρονο ξεκίνησε με γκολ νωρίς για τη Γαλλία, στο 51΄ και προερχόμενο από στημένη φάση, από εκτέλεση κόρνερ και τον Ουμτιτί να προλαβαίνει τον Φελαϊνί και να ανοίγει το σκορ. Έτρεξε, μόχθησε και έδωσε βοήθειες στην ομάδα, σε όλα τα ματς ο Φελαϊνί, αλλά οι κούπες κρίνονται στις λεπτομέρειες. Στη μια στιγμή που άργησε να πάει πάνω στον αντίπαλο.  Οι Γάλλοι μάλιστα είχαν και άλλη φάση για γκολ στο 57΄ όταν ο Ντέμπελε πρόλαβε τον Ζιρού που βγήκε σε θέση βολής μετά από μαγικό τακουνάκι του Εμπαπέ. Ο Μαρίνεθ ρίχνει στο ματς τον Μέερτενς αντί του Ντέμπελε και το γυρνάει σε 3-4-3. Ατυχής η έμπνευση με τον Ντέμπελέ. Παρουσιάστηκε αργός και έχανε σχεδόν πάντα τον παίκτη του στη μεσαία γραμμή.

       Η Γαλλία είχε κλείσει τους χώρους, είχε μαζευτεί πίσω και δεν επέτρεπε στους παίκτες του Βελγίου να βρουν διαδρόμους και να πατήσουν περιοχή. Έτσι προσπαθούσαν με σέντρες και μακρινά σουτ να απειλήσουν. Επιθετικά οι Γάλλοι καθοδηγούμενοι από έναν εξαιρετικό Γκριεζμαν ο οποίος έπαιρνε μπάλα, έλεγχε τον ρυθμό και μοίραζε το παιχνίδι, κοιτούσαν να χτυπήσουν με τον ταχύτατο Εμπαπέ. Ο Λουκάκου ήταν ανύπαρκτος, ενώ σε κακή βραδιά βρέθηκε και ο Ντε Μπρούινε. Απέμεινε μόνος του ο Αζάρ που πήγε κάποιες φορές να μπει μόνος του κάθετα και τα κατάφερε απέναντι σε Καντέ και Πογκμπά αλλά η πολυπρόσωπη άμυνα των Γάλλων τελικά τον σταματούσε. Στα τελευταία μάλιστα λεπτά αντί να πιέσουν οι Βέλγοι, οι Γάλλοι ήταν αυτοί που είχαν τη μπάλα και απειλούσαν. Με αυτό τον τρόπο κράτησαν άνετα τη νίκη τους και πήγαν στον τελικό.

    Το Βέλγιο έδειξε να του λείπει η προσωπικότητα για ένα τέτοιο παιχνίδι που οδηγεί σε τελικό και εκπληρώνει το στόχο. Ίσως άδειασαν μετά την ιστορική πρόκριση επί της Βραζιλίας. Όπως και να ‘χει παρουσιάστηκαν όχι ιδιαίτερα απειλητικοί απέναντι σε μια ομάδα με πλάνο και που ήξερε τη ζητούσε στο γήπεδο. Ατυχής όπως είπαμε η έμπνευση με τον Ντεμπελέ, ίσως έπρεπε να παίξει με τον Καράσκο από αριστερά. Με τα «αν» και τα «ίσως» δε γράφεται η ιστορία όμως. Βαρύς και ακίνδυνος παρουσιάστηκε ο Λουκάκου που σκόραρε μόνο απέναντι στους αδύναμους Παναμά και Τυνησία. Καλύτερα παίζει ο Ντε Μπρούινε όταν ξεκινάει από πιο πίσω. Ο Αζάρ είναι μες τους 2-3 κορυφαίους παίκτες στον κόσμο. Και απορώ τη κάνουν η ΡΕΑΛ και η Μπαρτσελόνα. Ξέρει μεγάλη μπάλα, είναι ταχύτατος και διεισδυτικός. Αναμφίβολα ο ηγέτης του Βελγίου.

      Η Γαλλία έκανε το συνηθισμένο παιχνίδι της. Ακόμα μια μέρα στη δουλειά. Μια ομάδα που βασίζεται και στηρίζεται στην τακτική του Ντεσάμπ. Μια ομάδα πλήρης σε κάθε θέση. Και ειδικά στον άξονα με τους Γιορίς- Βαράν- Καντέ – Γκριεζμάν να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της. Βασίζεται στην πολύ καλή ανασταλτική της λειτουργία και κλείνει άψογα τους χώρους με προεξέχων τον Καντέ. Στην άμυνα ο Βαράν είναι ο κορυφαίος σέντερ μπακ στον κόσμο αλλά και οι υπόλοιποι τρεις δίπλα του, Παβάρ – Ουμτιτί – Ερνάντεζ, είναι παίκτες τοπ επιπέδου. Στα χαφ δίπλα στον Καντέ έκανε εξαιρετική δουλειά και έβγαλε πολλά τρεξίματα ο Ματουϊντι και ο Πογκμπά έχει την κάθετη πάσα. Ο Γκριεζμάν παίζει πίσω και κοντά στον φορ και είναι το μυαλό της ομάδας, αυτός ελέγχει το ρυθμό, αυτός ξεκινάει το πρέσιγκ και αυτός μοιράζει όλο το παιχνίδι ! Ο Εμπαπέ έχει ταχύτητα και ταλέντο αλλά θέλει δουλειά στην τακτική και τα τελειώματα. Ο Ζιρού δίνει μάχες και μαρκάρει τον αντίπαλο στόπερ στις στημένες φάσεις στην περιοχή της Γαλλίας. Θυμηθείτε πόσες φορές τον είδατε να παίρνει την κεφαλιά και να κόβει.

        Δικαιότατα αν μη τι άλλο η Γαλλία στον τελικό. Ήταν η πιο στιβαρή ομάδα του τουρνουά.

Κροατία – Αγγλία = 2 – 1 (παρ.)

Ο Σάουθγκέιτ για 3^ο συνεχόμενο παιχνίδι παράταξε την Αγγλία με την ίδια 11αδα. Αυτή ήταν η ομάδα του, έτσι έφτασε ως εδώ. Με τρεις στην άμυνα, Τριπιέρ και Γιαγκ τις πλευρές, Χέντερσον – Λίγκαρντ – Ντελέ Άλι, στα χαφ και Στέρλιγκ με Κέιν στην επίθεση. Ο Ντάλιτς με την ίδια άμυνα και προτίμησε να ξεκινήσει τον Μπρόζοβιτς στα χαφ δίπλα στον Ράκιτιτς και να παίξει ο Μόντριτς πιο μπροστά. Πέρισιτς – Ρέμπιτς – Μάντζουκιτς κλασικά στην επίθεση. Η Αγγλία ευτύχησε να προηγηθεί μόλις στο 5΄ με εκτέλεση φάουλ του Τρίπιερ που βρήκε τον Σούμπασιτς εκτός θέσης. Από εκεί και μετά η Αγγλία κυριάρχησε στο γήπεδο με την Κροατία να μην μπορεί να κρατήσει μπάλα απέναντι στα τρεξίματα των Άγγλων και να υποπίπτει και σε λάθη στην άμυνα της. Στο 29΄ ο Κέιν από ευνοϊκή θέση νικήθηκε από τον Σούμπασιτς και στην επαναφορά από τη γραμμή του άουτ σημάδεψε το δοκάρι. Μεγάλη ευκαιρία να καθαρίσει το ματς! Γενικά η Αγγλία ήταν ανώτερη στο 1^ο ημίχρονο, με φρεσκάδα τρεξίματα, αλληλοκαλύψεις, οι παίκτες της κέρδιζαν τις μονομαχίες και γενικά είχε ενέργεια και έβγαζαν επιθετικότητα στο παιχνίδι τους. Η Κροατία δεν έβρισκε διαδρόμους και οι παίκτες της πήγαιναν σε μακρινά σουτ. Ανέβηκε κάπως μετά το 30΄ αλλά υστέρησε σε σχέση με την αντίπαλο της. 

       Το 2^ο ημίχρονο ξεκίνησε χωρίς αλλαγές, απλά οι Ρέμπιτς και Πέρισιτς άλλαξαν αρχικά και για λίγο, πλευρά στην επίθεση για τους Κροάτες. Το πρώτο 10λεπτο πέρασε χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, με το ματς να μην έχει ρυθμό. Η Αγγλία πρόσεχε την άμυνα της και φρόντιζε να μη δεχτεί επιθέσεις στην κόντρα, με τους παίκτες της να έχουν φοβερές επιστροφές. Από το 65΄και μετά η Κροατία ανέβηκε, με μπροστάρη τον Μόντριτς. Και στο 68. από σέντρα του Βρσάλικο, ο Πέρισιτς πρόλαβε τον Γουόκερ και ισοφάρισε. Λίγα λεπτά αργότερα, στο 72΄, οι Άγγλοι αμυντικοί μπερδεύτηκαν, η μπάλα έφτασε στον Πέρισιτς που έκανε μπάσιμο και το σουτ του σταμάτησε στο δοκάρι. Η Κροατία είχε κυριαρχήσει πλήρως στον αγωνιστικό χώρο και οι Άγγλοι πελαγοδρομούσαν. Δε βοήθησε την ομάδα ο Σάουθγκέιτ που έκανε μόνο μια αλλαγή και αυτή επιθετικού, βάζοντας τον Ράσφορντ στη θέση του κακού Στέρλιγκ. Οι Κροάτες κατέθεσαν την ψυχή τους στο χορτάρι. Βρήκαν απίστευτες ψυχικές δυνάμεις μέσα τους και πρέσαραν με σπριντ τους αντιπάλους , κέρδιζαν ξαφνικά όλες τις μονομαχίες και φαινόταν πιο δυνατοί, με τους Άγγλους να μη μπορούν να κρατήσουν μπάλα. Πίστεψα ότι θα τελείωναν το ματς στο 90λεπτο, αλλά το γκολ δεν ήρθε και πήγαμε στην παράταση.

       Στο πρώτο ημίχρονο του έξτρα χρόνου το ματς δεν είχε ιδιαίτερο ρυθμό, αλλά είχαμε δύο μεγάλες φάσεις. Στο 99΄ η Αγγλία μετά από κόρνερ ο Στόουνς νικάει τους πάντες στον αέρα και πάνω στη γραμμή σαν «από μηχανής θεός» αποκρούει ο Βρσάλικο. Τα 9 από τα 12 γκολ της Αγγλίας έχουν μπει από στημένα στο τουρνουά και τα υπόλοιπα κόντρα στον Παναμά. Στις καθυστερήσεις του 1^ου ημιχρόνου της παράτασης και από ξυραφένια μπαλιά του Πέρισιτς ο Μάντζουκιτς προλαβαίνει τους πάντες και πλασάρει, αλλά ο Πίκφορντ είχε φτάσει πολύ κοντά του και η μπάλα βρήκε πάνω του και έφυγε κόρνερ. Τραυματίστηκε στο γόνατο ο Μάντζουκιτς στη φάση και κούτσαινε στη συνέχεια.

       Χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, το γεγονός ότι εκεί που έβλεπες ότι οι Κροάτες ήταν εξαντλημένοι και έμοιαζαν να έχουν παραδώσει πνεύμα, ακριβώς εκείνη τη στιγμή αναζωογονούνταν και περνούσαν στην επίθεση !!!

         Αυτό τρόμαξε τους αντιπάλους του. Ο φόβος της ήττας είχε επιβληθεί στους Άγγλους βλέποντας απέναντι τους μια ομάδα που δεν τα παρατάει και παίκτες που έμοιαζαν να παρακινούνται από κάτι υπερφυσικό και συνεχώς να βρίσκουν καινούριες δυνάμεις. Έτσι, στο 109΄, κοιμήθηκε όλη η άμυνα της Αγγλίας και ο γεννημένος σκόρερ Μάριο Μάντζουκιτς, αν και κουτσός, δεν άφησε την ευκαιρία να περάσει. Πετάχτηκε, πλάσαρε σωστά και έγραψε το 2-1.  Από εκεί και μετά οι Κροάτες δεν έχαναν με τίποτα. Η Αγγλία έμεινε και με 10 λόγω τραυματισμού του Τρίπιερ και οι Κροάτες ήταν αυτοί που είχαν τις φάσεις να τελειώσουν τον αγώνα.

       Στην Αγγλία στρώθηκε μια εύκολη πορεία μέχρι τα ημιτελικά. Οι απανταχού υποστηρικτές της άρχισαν τις υπερβολές, να θριαμβολογούν και να ανεβάζουν στα ουράνια την ομάδα, τον Σάουθγκέιτ και τους παίκτες. Και τι δεν ακούσαμε. Ότι έχει δουλευτεί σα σύλλογος, ότι ο Σάουθγκέιτ πήρε ιδέες από το μπάσκετ του ΝΒΑ και έπαιζε με σκριν στην επίθεση??? Για τον μεγάλο φορ Κέιν που σκότωσε τον Παναμά και άλλα τραγελαφικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν κακή ομάδα, είχε νιάτα, φρεσκάδα και ενθουσιασμό. Αλλά μέχρι 8αδα, όχι για τελικό και για κούπα. Αναδείχθηκε ο Πίκφορντ στο τέρμα, πολύ καλά πήγαν από δεξιά οι Γουόκερ και Τριπιέρ, αργοί οι Στόουνς και Μαγκουάιρ, μέχρι Λέστερ και Σαουθάμπντον, όχι για παραπάνω. Γερασμένος ο Γιαγκ. Άμπαλοι και με τρεξίματα οι χαφ. Πολύτιμοι ρολίστες. Απλά λίγος ο Στέρλιγκ. Μόνο το γκολ μες το κλουβί έχει ο Κέιν, σε ομάδα με αυτοματισμούς που θα του φέρνουν τη μπάλα έτοιμη και θα παίζουν γι αυτόν. Και κυρίως παίκτες χωρίς μεγάλη προσωπικότητα, αντοχή στην πίεση και ψυχή. Τους παρακολουθήσαμε να λιγοψυχούν μπροστά στην αντεπίθεση των Κροατών και να παίζουν σα «χεσμένοι».  Δε θεωρώ προπονητή τον Σάουθγκέιτ….

       

        Η Κροατία από το ματς κόντρα στην Αργεντινή στον όμιλο έδειξε ότι είναι ομάδα για μεγάλα πράγματα. Περισσότερο στην μέχρι τώρα πορεία της τη δυσκόλεψε το άγχος που είχε στον πρώτο νοκ άουτ αγώνα κόντρα στη Δανία. Ομάδα που χθες έπαιξε την Τρίτη σερί παράταση και που παρουσιάστηκε με περισσότερες δυνάμεις από τους πολυδιαφημισμένους «παίκτες της Premier league». Καθοδηγούμενη από έναν πολύ σοβαρό προπονητή, που πήρε δύσκολες αποφάσεις κατά τη διάρκεια του τουρνουά, όπως η αποπομπή του Κάλινιτς από την ομάδα και που έτσι κατάφερε «να δέσει» το σύνολο και να μπολιάσει στις τάξεις του ότι, παίζουν για την πατρίδα!  Χθες έδειξε πίστη στους παίκτες του και έβγαλε το 90λεπτο χωρίς αλλαγή, βρίσκοντας στο τέλος περισσότερα τρεξίματα από τους «παίκτες της Premier league». Ο αναπληρωματικός στη Μονακό Σούμπασιτς κάνει μεγάλο τουρνουά, αρκούν μόνο τα τρία πέναλντι που έπιασε κόντρα στους Δανούς, για του λόγου το αληθές. Ο Βρσάλικο είναι αμυντικός της Ατλέτικο του Σιμεόνε. Ο Στρίνιτς ήταν σε πτώση τα τελευταία χρόνια αλλά με την εθνική μεταμορφώνεται. Μεγάλα ματς έχει κάνει ο σοβαρός Λόβρεν, από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς της διοργάνωσης. Με λάθη αλλά και αστείρευτο πάθος ο Βίντα. Εγκεφαλικός, ψύχραιμος και αθόρυβος ο Ράκιτιτς. Ο Μπρόζοβιτς από εξτρεμ στο Γιούρο έχει μετατραπεί σε αμυντικό χαφ υψηλής κλάσης !  Μπαλαδόροι που συγκλίνουν και μπαίνουν στο γκολ οι εξτρεμ Πέρισιτς και Ρέμπιτς. Επιπλέον σωστοί τακτικά, μαρκάροντας παντού,  παίζοντας για την ομάδα.  Ο Κράμαριτς ο 12ατος παίκτης που θα είναι συνήθως η 1^η αλλαγή ή θα ξεκινήσει αν λείπει κάποιος ή η ομάδα πρέπει να παίξει διαφορετικά. Και πάμε στα βαριά χαρτιά….

                                 

        Αυτό που έχει κάνει ο Μάντζουκιτς τα τελευταία χρόνια είναι απίστευτο. Χρειάζεται μεγάλη προσωπικότητα, πίστη και πάθος γι αυτό που κάνεις. Από φορ περιοχής μετατράπηκε σε αριστερό εξτρεμ, που μάρκαρε μέχρι την περιοχή της ομάδας του και στο καπάκι βρισκόταν μες την αντίπαλη περιοχή για να σκοράρει. Το έκανε για να παίξει βασικός, να χωρέσει στην 11αδα της Γιουβέντους μετά τον ερχομό, με ποσό ρεκόρ μεταγραφής, του Ιγκουαϊν. Στην εθνική παίζει, συνήθως, σέντερ φορ, αλλά δεν είναι στατικός, κινείται παντού, βγαίνει εκτός περιοχής, παίρνει μπάλα και πάει ακόμα και σε προσωπικές ενέργειες αν και όχι ιδιαίτερα τεχνίτης. Μαρκάρει παντού, πρεσάρει ασταμάτητα, με ακόρεστο πάθος. Μεγάλος μαχητής! Πιστεύω ότι και με τον CR7 στη Γιούβε, η 11αδα πάλι θα ξεκινάει από αυτόν. Το χθεσινό γκολ στην παράταση, αν και λαβωμένος, το θεωρώ μεγάλη προσωπική του δικαίωση. Για τη δουλειά και την προσπάθεια που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια.

        Τέλος, ο Λούκα Μόντριτς. Ο Μαέστρος. Θα τολμούσα να τον χαρακτηρίσω διάδοχο του Πίρλο. Από αυτόν ξεκινάνε τα πάντα στην Κροατία. Πατάει σε κάθε σημείο του γηπέδου, βοηθάει παντού και ταυτόχρονα βρίσκει τις δυνάμεις και το καθαρό μυαλό να κουμαντάρει το παιχνίδι της ομάδας, να φιξάρει τις επιθέσεις της. Έπαιρνε τη μπάλα στα πόδια και οι Εγγλέζοι έτρεμαν. Τρία σερί Champions league με τη ΡΕΑΛ, όπου μπορεί ο Κριστιάνο να είναι ο σταρ, ο Ράμος ο Αρχηγός, ο Μπέιλ να φορμάρεται και να κερδίζει τις εντυπώσεις στο τέλος, ο Ίσκο να είναι πιο θεαματικός, ο Κρόος πιο κυνικός, αλλά ο παίκτης ορχήστρα για την ομάδα, το βαρόμετρο της, αποδεικνύεται ότι είναι ο Λούκα Μόντριτς. Τώρα οδηγεί την εθνική του σε τελικό Μουντιάλ, το πρώτο της ιστορίας της. Αν θα πάρει κούπα θα το μάθουμε το βράδυ της Κυριακής, αλλά για μένα πρέπει στο τέλος του χρόνου να είναι ο πρώτος που θα σπάσει την κυριαρχία Κριστιάνο – Μέσι και να πάρει τη Χρυσή Μπάλα, ως ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο !!!

      Σε έναν τελικό Μουντιάλ δεν υπάρχουν φαβορί. Πιστεύω ότι μπορούν οι Κροάτες να ολοκληρώσουν την απόλυτη έκπληξη. Η Γαλλία έφτασε ως το τέλος του δρόμου βασιζόμενη στην τακτική και η Κροατία στη μπάλα που έπαιξαν ο Μόντριτς και η παρέα του !!!

      

          

                                                                                                                      SAM