Για ποια κυριαρχία των Άγγλων μιλάμε?

 

    Μας έχουν ζαλίσει τον έρωτα οι δημοσιογράφοι για την κυριαρχία των Αγγλικών ομάδων. Από κοντά και κάποιοι οπαδοί του Αγγλικού ποδοσφαίρου να σιγοντάρουν. Λες και βρισκόμαστε 40 και 50 χρόνια πίσω που δεν υπήρχε τηλεοπτική κάλυψη των παιχνιδιών όλων των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και πρωταθλημάτων ούτε ηλεκτρονική ενημέρωση και ο Έλληνας φίλαθλος γνώριζε ελάχιστα για το ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Όταν ο Διακογιάννης και κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι έπεισαν τον Έλληνα ποδοσφαιρόφιλο ότι τα κατορθώματα της Ντέρμπι Κάουντι είναι ανώτερα από αυτά της ΡΕΑΛ Μαδρίτης.

   Σήμερα όμως είναι αδιανόητο να λέγεται ότι «η Premier league έχει κερδίσει το ενδιαφέρον από το Champions league». Θεωρώ επίσης ως βασικό αίτιο της μη ανάπτυξης του ποδοσφαίρου μας το γεγονός ότι ο Έλληνας παρακολουθεί και θαυμάζει το δυναμικό Αγγλικό ποδόσφαιρο και όχι το τεχνικό Ισπανικό ή το τακτικό Ιταλικό. Πάει κόντρα στη φύση και στην κουλτούρα του. Πιθανόν είναι τα κατάλοιπα της Αγγλικής επιβολής στη χώρα από το 1821 ακόμα.

    Πριν 40 και πλέον χρόνια κάποιοι μας μίλησαν για τα κατορθώματα των Αγγλικών ποδοσφαιρικών ομάδων, παραλείποντας να μας πουν για τη μεγάλη ΡΕΑΛ του Πούσκας και του Ντι Στέφανο, τη Μπενφίκα του Εουσέμπιο και του Κολούνα, για τον Άγιαξ του Κρόιφ και του Νέσκενς και για τη Μπάγερν του Μπεκενμπάουερ και του Γκεντ Μίλλερ. «Τύφλωσαν» ποδοσφαιρικά τον Έλληνα ποδοσφαιρόφιλο. Δε νομίζω ο μέσος Έλληνας φίλαθλος να θυμάται έστω κι έναν παίκτη της Νότιγχαμ του Μπράιν Κλαφ ή της Αστον Βίλα που πήρε πρωταθλητριών το 1981 και όμως θαυμάζουν τις ομάδες αυτές, χωρίς υποσυνείδητα να αντιπροσωπεύουν κάτι ποδοσφαιρικά μέσα τους. Απλά και μόνο επειδή είναι Αγγλικές και έτσι τους έμαθε ο Διακογιάννης από την ΕΡΤ.

    Πάμε και στα σύγχρονα στον 21^ο αιώνα. Μιλάμε ότι έχει καταργηθεί κάθε λογική. Μιλάνε συνεχώς για κυριαρχία των Άγγλων. Μιλάμε για ασύστολο ψέμα. Αφού την προηγούμενη δεκαετία η ΡΕΑΛ και η Μπάρτσα σάρωσαν το Champions league και η Σεβίλλη με την Ατλέτικο Μαδρίτης σάρωσαν το Europa league. Με αριθμούς, με νίκες, με κούπες, με μπάλα. Η μικρούλα Σεβίλλη έβαλε τη μπάλα κάτω και πάτησε τη Γιουνάιντεντ πέρυσι και διέλυσε τη Λίβερπουλ πριν τρία χρόνια στον τελικό του Γιουρόπα, κάνοντας πάρτι στο 2^ο ημίχρονο με την ομάδα του Κλοπ.

     Από το 2000 και μετά στο Champions league έχουν 4 κούπες οι Άγγλοι, 5 με τη φετινή, τρεις οι Γερμανοί με την Μπάγερν, 3 Ιταλοί με Μίλαν (2) και Ίντερ και 10 οι Ισπανοί !!! Στο δε Γιουρόπα? 4 κούπες οι Εγγλέζοι και 10 οι Ισπανοί ! Για πια κυριαρχία μιλάμε? Αυτή υπάρχει μόνο στο μυαλό των απόγονων του Διακογιάννη.

     Αυτό που μας πρόσφεραν την τελευταία 10ετια οι ΡΕΑΛ και Μπάρτσα δεν θα το πλησιάσουν ποτέ οι Άγγλοι. Κυριάρχησαν απόλυτα. Με συνεχόμενες κούπες, με μπαλάρα, με παιχταράδες, με Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο στα ντουζένια τους. Να κάθεται όλος ο πλανήτης να απολαύσει το El Clasico. Και από πίσω μια Ατλέτικο του Σιμεόνε να κόβει λαρύγγια, να παίρνει σπλήνες. Και μια Σεβίλλη να κατακτά 6 Γιουρόπα!

     Ναι, έχουν παραδόσεις οι Άγγλοι και τις διαφημίζουν αλλά για να δούμε λίγο πίσω από την κουρτίνα. Στην Ισπανία οι ομαδάρες ΡΕΑΛ και Μπάρτσα ανήκουν στον κόσμο τους, στα μέλη τους. Οι Αγγλικές ομάδες τα τελευταία χρόνια πέρασαν σε ξένα κεφάλαια. Ξεπουλήθηκαν. Η Σίτι σε Άραβες, η Τσέλσι στον Αμπράμοβιτς, οι Γιουνάιντεντ, Λίβερπουλ, Άρσεναλ και Άστον Βίλα σε Αμερικανούς, η Λέστερ σε Ταϋλανδό, η Έβερτον σε Ιρανό, η Μπόρνμουθ σε Ρώσο, η Σαουθάμπντον σε Ελβετό η Γουότφορρντ σε Ιταλό…. μιλάει πλέον το χρήμα και πήγαν περίπατο οι παραδόσεις….

    Στο μόνο που υπερέχει το Αγγλικό πρωτάθλημα είναι στα λεφτά που παίρνουν οι ομάδες του μέσω των τηλεοπτικών λόγω του μεγιστάνα Μέρντοχ. Οπότε όλες οι ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ κάνουν ακριβές μεταγραφές, χωρίς όμως να καταφέρνουν πολλά πράγματα ποδοσφαιρικά. Είδαμε πριν τρία χρόνια με πόση άνεση ο Ολυμπιακός απέκλεισε την Μπέρνλι από τους ομίλους του Γιουρόπα.

    Υπάρχει ρυθμός λέει στα παιχνίδια του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Και ποιος είπε ότι το ποδόσφαιρο είναι να τρέχουμε πάνω κάτω σαν τους μουρλούς και να βγάζουμε σέντρες? Καταργήθηκαν με ποινή η ντρίμπλα, η προσποίηση, το τσαλιμάκι? Κάθε χρόνο είναι 4αδα στην Αγγλία οι ξυλοκόποι της Λέστερ που απλά τρέχουν με τη μπάλα και την πετάνε μπροστά να φύγει στην κόντρα ο Βάρτντι να σκοράρει. Και μη μου πει κανείς για έκπληξη. Απλά δεν είχαν καλές ομάδες οι υπόλοιποι, ξεκίνησε καλά η Λέστερ τη σαιζόν και στη συνέχεια την έσπρωξαν για να ανεβάσουν το ενδιαφέρον για το πρωτάθλημα τους. Και στην Ισπανία πήραν πρωτάθλημα η Λα Κορούνια και η Βαλένθια, που μεσουρανούσαν και στο Champions league τότε, με ομαδάρες, με μπαλάρα και παιχταράδες. Το Αγγλικό ποδόσφαιρο βασίζεται κυρίως σε Γάλλους παίκτες Αφρικανικής καταγωγής με την ταχυδύναμη στο παιχνίδι τους. Ενώ το Ισπανικό πάει στη μπαλαδοσύνη των Βραζιλιάνων και των Αργεντινών μάγων της μπάλας.

     Οι Άγγλοι πάντα υπερείχαν σε ρυθμό  και σε τρεξίματα. Γι αυτό κυριάρχησαν από το 1977 μέχρι τα μέσα της 10ετιας του ’80. Με τη Λίβερπουλ κυρίως αλλά και με τη Νότιγχαμ που πήρε 2 πρωταθλητριών και την Άστον Βίλα που επίσης πήρε κούπα τότε. Τη λύση στα τρεξίματα τη βρήκαν πρώτοι οι Ιταλοί με το κατενάτσιο και την άμυνα που έπαιζαν σε χαμηλά μέτρα. Κλεινόταν στην περιοχή τους, τους άφηναν το γήπεδο να τρέχουν και τους χτυπούσαν με πονηριά στην κόντρα. Γι αυτό στα τέλη των ’80es είχαμε πολλά 0-0  σκορ σε μεγάλους αγώνες. Στη συνεχεία οι Άγγλοι έμειναν εκτός Ευρώπης λόγω χουλιγκανισμού και επανήλθαν ουσιαστικά το 1999 με τη Γιουνάιντεντ να πατάει στην κορυφή της Ευρώπης. Τα επόμενα χρόνια κυριάρχησαν οι «Γαλάκτικος» της ΡΕΑΛ και όταν οι Άγγλοι πήγαν να ξαναπάρουν τα ηνία με Γιουνάιντεντ, Λίβερπουλ, Άρσεναλ και Τσέλσι οι Ισπανοί είχαν βρει τη λύση. Με μπαλαδοσύνη, με κατοχή, με το «τίκι τάκα» και μια φουρνιά παικτών που όμοια της δεν ξαναβγήκε, με Τσάβι, Ινιέστα και Λίο Μέσι.

     Τα τελευταία χρόνια πονήρεψαν και οι Άγγλοι και στα μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια το πάνε στην τακτική. Παίζοντας πίσω από τη μπάλα πήρε κούπα η Λίβερπουλ πρόπερσι, το ίδιο παίζει και η Τσέλσι φέτος. Ο Πεπ πάει σε άλλο στιλ αντιποδοσφαίρου. Κρατάει τη μπάλα, έχει την κατοχή της, την κυκλοφορεί άσκοπα ώστε να μην την πάρει ο αντίπαλος και επιτεθεί. Έτσι δεν απειλείται. Αυτά τα έκανε ο Μουρίνιο στην Πόρτο και οι ομάδες του Ανατολικού μπλοκ πριν 40 χρόνια. Μιλάμε για τον ορισμό του αντιποδοσφαίρου.

     Η Γιουνάιντεντ του Sir Alex και η Άρσεναλ του Βενγκέρ έπαιξαν πράγματι ωραίο ποδόσφαιρο τα προηγούμενα χρόνια, σε καμιά περίπτωση όμως δεν άγγιξαν το απόλυτο της ΡΕΑΛ και της Μπάρτσα. Δεν ήταν στη φύση των Αγγλικών ομάδων τους. Ούτε θα με πείσει ποτέ κανένας ότι ο Γκάρι Νέβιλ ήταν καλύτερος μπακ από τον Ντάνι Άλβες και ότι ο Πωλ Σκόουλς ήξερε τη μπάλα του Έφενμπεργκ, του Μεντιέτα, του Βαλερόν και του Ζέεντορφ. Για να μην πάω σε άλλους περισσότερο γνωστούς μπαλαδόρους.

     Το Αγγλικό πρωτάθλημα το έχει καθαρίσει η Σίτι εδώ και μήνες ενώ στην Ισπανία τρεις ομάδες ερίζουν μέχρι την τελευταία αγωνιστική για τον τίτλο. Κακά τα ψέματα, ο τίτλος στην Premier league τα τελευταία χρόνια εξαρτάται από τα κέφια της Σίτι του Πεπ. Αν τον θέλει φτάνει τους 100 βαθμούς και τον κατακτά, αν όχι ελπίζουν και οι υπόλοιποι, Λίβερπουλ και Τσέλσι κυρίως.

      Οπότε άλλο είμαστε κολλημένοι με τη Βασίλισσα ως δουλοπάροικοι και άλλο τι ποδόσφαιρο βλέπουμε. Ποιος μπορεί να δει Άστον Βίλα – Γουέστ Μπρομ και Μπράιτον – Μπέρνλι? Κανένα από τους δημοσιογράφους υποστηρικτές δεν άκουσα να σχολιάζει σε κάποιο ραδιόφωνο ή να γράφει σε κάποιο blog για αυτές τις ομάδες, ούτε στο στοίχημα τις προτείνουν, γιατί δεν τις βλέπουν και δεν τι ξέρουν.

    Κατά τα άλλα το παραμύθι για κυριαρχία των Άγγλων την ώρα που η ΡΕΑΛ έχει 13 πρωταθλητριών !!! Και ναι, οι τόσες κούπες δείχνουν κυριαρχία !!!

 

                                                                                              SAM