Η “μικρούλα” Βιγιαρεάλ σήκωσε κούπα

 

 

    Το Γκντάνσκ της Πολωνίας έγινε τόπος δόξας για τους Ισπανούς της κωμόπολης της Βιγιαρεάλ. Μια πόλη στα περίχωρα της Βαλένθια με πληθυσμό γύρω στις 50.000, και με την ομώνυμη ομάδα που ιδρύθηκε το 1923 και μέχρι τη δεκαετία του ’90 βολόδερνε μεταξύ 3^ης και 4^ης εθνικής κατηγορίας. Στις 15 Μαΐου του 1997 η ομάδα περιήλθε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Ρόιγκ που έχει το κεραμικά PAMESA στην περιοχή και είναι δισεκατομμυριούχοι. Τη σαιζόν 1998 -99 η ομάδα έπαιξε για 1^η φορά στην Primera Division και υποβιβάστηκε, για να ξανανέβει την αμέσως επόμενη χρονιά. Για τη Βιγιαρεάλ ήταν ο παρθενικός της τελικός. Έχει φτάσει άλλες τέσσερεις φορές στα ημιτελικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Τρεις στο Γιουρόπα και μία στο Τσάμπιονς Λιγκ, το 2006 με το πέναλτι του Ρικέλμε που απέκρουσε ο Λέμαν. Μια ομαδάρα με τον Πελεγκρίνι στον πάγκο και τους Ρικέλμε και Φορλάν ηγέτες στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και άλλους παιχταράδες όπως ο Μάρκος Σένα.

    Στα 15 χρόνια που μεσολάβησαν, η Βιγιαρεάλ γνώρισε και έναν οδυνηρό υποβιβασμό το 2012. Η ομάδα όμως επανήλθε αμέσως στα σαλόνια και εκ τότε όλο ανεβαίνει. Στο Γκντανσκ ήταν φυσικά και ο Σάντι Καθόρλα, ο παίκτης σημείο αναφοράς αυτής της ομάδας την τελευταία 15ετία, που αποχώρησε το περασμένο καλοκαίρι. Αυτός και ο Μπρούνο Σοριάνο που επίσης ταλαιπωρήθηκε από πολλούς τραυματισμούς και σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Παίκτες από τα σπλάχνα του συλλόγου, από τις ακαδημίες του.

     Στον πάγκο ο Ουνάι Έμερι, ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον το δρόμο για την κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ. Το είχε πάρει ήδη τρεις φορές, συνεχόμενες, με τη Σεβίλλη, ενώ έχει χάσει κι έναν τελικό στο ενδιάμεσο με την Άρσεναλ. Ο Έμερι ήταν κι αυτός που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την έκβαση αυτού τελικού. Τουλάχιστον όσο η μπάλα κυλούσε στο χορτάρι και δεν ήταν στημένη στο σημείο του πέναλτι. Εκεί μίλησαν οι παίκτες του και ειδικά ο τερματοφύλακας Ρούγι.

    Ο Έμερι έλεγξε πλήρως το ρυθμό του αγώνα και πήγε το παιχνίδι σβηστά. Έπαιξε με την άμυνα πολύ πίσω, στο ύψος του πέναλτι και με διπλή ζώνη, περιορίζοντας πολύ τις κινήσεις της Γιουνάιντεντ. Μίκρυνε τους χώρους και παρότι οι Άγγλοι είχαν τη μπάλα, οι επιθετικοί τους δεν έβρισκαν χώρους να κινηθούν. Στα λίγα μέτρα που περιορίστηκε το παιχνίδι, με το που έπαιρναν τη μπάλα οι επιθετικοί των κόκκινων βρισκόταν με 3 και 4 αντιπάλους κοντά τους. Μπλοκαρίστηκαν και έτσι το παιχνίδι είχε πολύ λίγες φάσεις. Επιπλέον η Βιγιαρεάλ ευτύχησε να προηγηθεί με τον Ζεράρντ Μορένο στο 29΄και αυτό την έβαλε σε θέση οδηγού στο ματς. Και μπορεί στο 2^ο ημίχρονο η Γιουνάιντεντ να μπήκε δυνατά και να ισοφάρισε με τον Καβάνι στο 55΄ αλλά από εκεί και πέρα δε μπόρεσε να μετατρέψει την υπεροχή της σε ευκαιρίες και γκολ. Οπότε σιγά σιγά εξανεμίστηκε αφού οι παίκτες της κουράστηκαν.

      Χρεώνουν στο Σόλσκιερ ότι ξεκίνησε με τους Γκρίνγουντ, Μπρούνο Φερνάντεζ, Ράσφορντ και Καβάνι, παρότι του έλειπε ο Μαρσιάλ και γνώριζε ότι δε θα είχε στον πάγκο εναλλακτική λύση για να δώσει πνοή και λύσεις στην ομάδα αν το ματς στράβωνε. Πλην του Καβάνι οι άλλοι τρεις επιθετικογεννείς παίκτες του βρέθηκαν σε άσχημη βραδιά και μπλοκαρίστηκαν από τους Ισπανούς. Ο Ουρουγουανός έδωσε τα πάντα αλλά στο τέλος κάτι του έλλειπε. Μέγα λάθος του Νορβηγού κόουτς που έχει «κάψει» τον Φαν Ντε Μπέεκ, παίκτη που τον είδαμε τι μπορεί να κάνει με τη φανέλα του Άγιαξ και που η ομάδα πλήρωσε ένα σωρό λεφτά για να τον αποκτήσει. Στον τελικό τον άφησε στον πάγκο και δεν τον χρησιμοποίησε καθόλου.

    Στο 90λεπτο ο Έμερι έκανε 5 αλλαγές και έδωσε στην ομάδα του φρεσκάδα, έτσι φρέναρε τη Γιουνάιντεντ τη στιγμή που είχε πιάσει ρυθμό και ήθελε να πάρει το παιχνίδι. Άλλαξε κυριολεκτικά την εικόνα του παιχνιδιού. Με φρέσκους παίκτες κούρασε τον αντίπαλο. Ενδεικτικό ότι στο τέλος, ενόψει παράτασης, άλλαξε και τους δύο μπακ γιατί έβλεπε ότι οι κόκκινοι έχουν εξαντληθεί. Και στην παράταση ήταν η Βιγιαρεάλ αυτή που είχε την πρωτοβουλία και κυνήγησε τη νίκη. Έτσι η Γιουνάιντεντ έμεινε για 4^η σερί σαιζόν χωρίς τίτλο. Από εκείνο το Γιουρόπα που σήκωσε με τον Μουρίνιο έχει να δει κούπα.

    Έξυπνη κίνηση για τη Βιγιαρεάλ η απόκτηση του Ντάνι Παρέχο, βοήθησε πολύ με την εμπειρία του και τη μπαλαδοσύνη του στον τελικό, που από το 2011 έως το 2020 έπαιζε στη Βαλένθια η οποία τον άφησε ελεύθερο το περασμένο καλοκαίρι και το εκμεταλλεύτηκε ο Έμερι.

     Τα στατιστικά του αγώνα, 39% - 61% η κατοχή για τη Γιουνάιντεντ, 12(1) – 14(2) οι τελικές, 451 πάσες  με 74% ευστοχία οι Ισπανοί και 691 πάσες με 85% ευστοχία οι Άγγλοι, 7-3 τα κόρνερ. Αλλά οι αριθμοί σε τελικούς έχουν μηδαμινή σημασία.

     Στα πέναλτι τα έβαζαν όλοι λες και δεν υπήρχαν τερματοφύλακες, ειδικά αυτός ο Ντε Χέα δεν το έχει καθόλου. Εκείνο που για μένα μέτρησε περισσότερο είναι ότι, ουδείς παίκτης της Βιγιαρεάλ ήθελε να γίνει ο νέος – Ρικέλμε, που το έχασε το 2006.

     Εντύπωση μου έκανε ότι στις δηλώσεις τους οι παίκτες έλεγαν «το αξίζουν οι άνθρωποι της διοίκησης και όλοι οι άνθρωποι του κλαμπ αυτό το κύπελλο» ! Δείχνει το δέσιμο που υπάρχει στην ομάδα όλο αυτό ! Η εκτίμηση στον ιδιοκτήτη, στον οργανισμό !

     Όταν ο Φερνάντο Ρόιγκ απέκτησε την ομάδα το 1997 αυτή έπαιζε στο El Madrigal των 3.000 θέσεων και δεν είχε προπονητικό κέντρο. Το 2005  ανακαίνισε το γήπεδο και πλέον η χωρητικότητα του ανέρχεται στους 24.890 θεατές. Πλέον η ομάδα διαθέτει 2 προπονητικά κέντρα με πάνω από 10 γήπεδα. Η ομάδα επένδυσε στην ανακάλυψη φθηνών Αργεντινών παικτών και στην ακαδημία της. Σήμερα στην ακαδημία υπάρχουν 1800 παιδιά πολλά από τα οποία διαμένουν στις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις του συλλόγου. Ο σύλλογος έχει 22 σκάουτ εκ των οποίων οι 14 στο εξωτερικό ! Το βασικότερο δε χρωστάει ούτε ευρώ, τη στιγμή που οι μεγάλες ομάδες της Ισπανίας είναι καταχρεωμένες.  Τα τελευταία χρόνια έχει έσοδα 286 εκ ευρώ από πωλήσεις παικτών με κυριότερες αυτές του Ρόδρι στη Σίτι και του Φορνάλς στη Γουέστ Χαμ.

    Το κυριότερο όλων? Οι Πάου Τορες – Τριγγέιρος – Γκέρεμι Πίνο – Ζεράρντ Μορένο – Πεντράθα –Μάριο Γκασπάρ – Μόι Γκόμεζ – Ντάνι Ράμπα  που έπαιξαν στον τελικό, είναι παίκτες των ακαδημιών της Βιγιαρεάλ !!! 8 παίκτες του τελικού !!!

   Δε θα χαθούμε με τη Βιγιαρεάλ, θα την ξαναβρούμε στα μεγάλα παιχνίδια. Το ταξίδι στις μεγάλες θάλασσες μόλις ξεκίνησε για το «Κίτρινο Υποβρύχιο»…..

                                                                                                    SAM