Ακόμα και η αντίπαλος, η Σίτι, αναγκάστηκε να παραδεχτεί το μεγαλείο του Ενκολό Καντέ. Στο 53΄ του αγώνα στο twitter του κλαμπ έγραψε “No changes at the break and little chances so far this half - Kante has been everywhere all game, if we can bypass him we might be in business!”….. «Δίχως αλλαγές στο ημίχρονο μέχρι τώρα. Ο Καντέ ήταν παντού, αν καταφέρουμε να τον ξεπεράσουμε ίσως να μπούμε ξανά στη... δουλειά»!.....Για όποιον έβλεπε το παιχνίδι, ακόμα και κάποιον άσχετο με το ποδόσφαιρο, ήταν φανερό ότι ο Γάλλος μέσος κυριαρχούσε, βρισκόταν παντού στο γήπεδο, ήλεγχε την κυκλοφορία. Ήταν ο βασικός λόγος που η επιθετική μηχανή του Πεπ σίγησε και η Τσέλσι σήκωσε κούπα, τη 2η στα χρόνια του Αμπράμοβιτς!
Δεν το λες και λίγο. Μέσα σε λιγότερο από 20 χρόνια ο Ρομάν Αμπράμοβιτς πήρε δύο Champions league, όταν ολόκληρη Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ έχει μόλις ένα παραπάνω και οι Άραβες με Σίτι και Παρί ακόμα το ονειρεύονται.
Στα του αγώνα, όπου ο Τούχελ κέρδισε για 3η φορά τον Πεπ μέσα σε ένα μήνα. Η Τσέλσι ξεκίνησε με δεξί μπακ τον Ρις Τζέιμς και δεξί στόπερ τον Αθπιλικουλέτα, κεντρικό στόπερ τον Τιάγκο Σίλβα και αριστερό τον Ρίτινγκερ. Στην επίθεση φορ ο Βέρνερ και πίσω του οι Χάβερτζ και Μάουντ, σε διάταξη 3-4-2-1. Από την άλλη ο Πεπ ξεκίνησε με αμυντικό χαφ τον Γκιντογκάν και δίπλα του τον Μπερνάρντο Σίλβα που γινόταν μέσα δεξιά σε φάση επίθεσης, ενώ ο Ζιτσένκο συνέκλινε και γινόταν μέσα αριστερά όταν η ομάδα είχε τη μπάλα. Δεξί εξτρέμ ο Μαχρέζ, αριστερό ο Στέρλινγκ, ο Φόντεν κεντρικός χαφ και ψευτο-εννιάρι ο Ντε Μπρούινε, με τους δύο τελευταίους να εναλλάσσονται πολλές φορές σε ροή αγώνα. Ας πούμε τη διάταξη 4-2-3-1, αν και δύσκολα βγάζεις άκρη. Για μια ακόμα φορά ο Πεπ μπερδεύτηκε στην ευφυΐα του.
Δηλαδή ο Πεπ ξεκίνησε χωρίς κλασσικό 6αρι, ενώ στα προηγούμενα 59 από τα 60 παιχνίδια της σαιζόν έπαιζε πάντα ένας εκ των Ρόδρι ή Φερναντίνιο και ο Πεπ βρήκε τον τελικό του Champions league να πειραματιστεί και να παίξει χωρίς καθαρό αμυντικό χαφ. Το πλήρωσε στη φάση του γκολ που δεν είχε τον παίκτη να ακολουθήσει τον Χάβερτζ που έκανε κίνηση από πίσω και έκοψε σα βούτυρο την άμυνα της Σίτι. Ξεκίνησε και χωρίς φορ στον τελικό περιμένοντας ότι το γκολ θα έρθει μόνο του από την επιθετικότητα της ομάδας του. Ο τρόπος που αμύνθηκε η Τσέλσι, με το τόσο κοντά που ήταν οι γραμμές εξουδετέρωσε τον Ντε Μπρούινε που δε μπορούσε να κινηθεί ανάμεσα τους, δε μπορούσε να πάρει ανάσα.
Στο πρώτο 20λεπτο το παιχνίδι είχε ρυθμό αλλά μετρημένες φάσεις και οι τρεις για την Τσέλσι, οι δύο με τον Βέρνερ και η κεφαλιά του Καντέ. Μια Τσέλσι που έπαιζε με την άμυνα 15 μέτρα πάνω από την περιοχή της και ο τελευταίος επιθετικός της ήταν στη σέντρα, δηλαδή μέσα σε 10-15 μέτρα ήταν όλη η ομάδα σε δύο ζώνες. Η Σίτι απείλησε για 1η φορά στο 28΄ με το κόψιμο της μπάλας από τον Ζιτσένκο στον Φόντεν που τον πρόλαβε με τάκλιν ο Ρίτνγκερ. Γενικά η Σίτι παρότι είχε την κατοχή της μπάλας, αδυνατούσε να ολοκληρώσει, να τελειώσει τις επιθέσεις της.
Στο 39΄είχαμε τον τραυματισμό και την αντικατάσταση του Τιάγκο Σίλβα από τον Κρίστενσεν χωρίς να αλλάξει τίποτα στη διάταξη και τον τρόπο παιχνιδιού της Τσέλσι και με τον Δανό να είναι εξαιρετικός στο υπόλοιπο του παιχνιδιού.
Και στο 42΄ο Μάουντ με μακρινή κάθετη πάσα έκοψε την άμυνα της Σίτι, ο Χάβερτζ μπήκε ανάμεσα στους αμυντικούς, πέρασε και τον Έντερσον και σκόραρε. Ο Στόουνς είχε ανέβει πολύ ψηλά χωρίς λόγο αφήνοντας κενό στη δεξιά πλευρά της άμυνας, ο Ζιτσένκο ήταν αυτός που κυνήγησε τον Χάβερτζ αφού δεν υπήρχε αμυντικός χαφ και τον Ρούμπεν Ντίαζ τον είχε τραβήξει ο Βέρνερ. Έτσι έκλεισε το ημίχρονο.
Χωρίς αλλαγές μπήκαν οι ομάδες στο 2ο μέρος παρότι η Σίτι ήταν πίσω στο σκορ και ο Πεπ έβλεπε ότι η επιθετική του 4αδα (Στέρλιγκ – Μαχρέζ – Ντε Μπρούινε – Φόντεν) ήταν ανύπαρκτη, δεν απειλούσε, δε δημιουργούσε καταστάσεις. Η 1η αλλαγή του Γκουαρντιόλα ήταν αναγκαστική, με τον Ζέσους να περνάει στη θέση του τραυματία Ντε Μπρούινε στο 61΄. Κάποιοι λένε ότι η αποχώρηση του αρχηγού επηρέασε τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά τη Σίτι, με 30 λεπτά να απομένουν στο παιχνίδι. Δεν τα πιστεύω αυτά. Κατόπιν, στο 64΄αποφάσισε να περάσει στο ματς τον Φερναντίνιο αντί του Μπερνάρντο Σίλβα και να παίξει πιο ορθολογικά. Αμέσως όμως ο Τούχελ απάντησε με τον Πούλισικ στη θέση του κακού χθες Βέρνερ. Ο Αμερικανός ήταν αυτός που έχασε τη μεγάλη ευκαιρία στο 73΄σε ωραία αντεπίθεση με τον Χάβερτζ ο οποίος την κατάλληλη στιγμή πέρασε κάθετα στον Πούλισικ και αυτός φάτσα με τον Έντερσον σούταρε άουτ, με τον Τούχελ να γονατίζει στο γρασίδι….
Στο τελευταίο 15λεπτο ο Πεπ αποφάσισε να ρισκάρει έριξε και τον Αγκουέρο στο ματς να παίξει μαζί με τον Γκάμπριελ Ζέσους στην επίθεση, σε ένα 4-2-4 με τον Μαχρέζ δεξιά και τον Φόντεν αριστερά. Η Τσέλσι έκλεισε τους διαδρόμους και οι παίκτες της έδωσαν ρεσιτάλ ανασταλτικής λειτουργίας, τακτικής προσήλωσης και αυτοσυγκέντρωσης. Πέραν αυτών διέθεταν και αποφασιστικότητα και αυτοθυσία και έπεφταν με μανία στα πόδια των αντιπάλων μη αφήνοντας τους να σουτάρουν, όπως στη φάση του 90΄με το γύρισμα του Γουόκερ από δεξιά. Ένας Γουόκερ που ήταν από τους λίγους διασωθέντες της Σίτι.
Στο 96΄είχαμε τη φάση με το σουτ του Μαχρέζ μετά από απόκρουση της άμυνας, από το ύψος της περιοχής που πέρασε εκατοστά άουτ. Ο Θεός του ποδοσφαίρου αποφάσισε Τσέλσι !
Στατιστικά….61% - 39% η κατοχή, μία τελική στην εστία η Σίτι σε σύνολο 7 και δύο στην εστία η Τσέλσι σε σύνολο 8 τελικών προσπαθειών, 3-1 τα κόρνερ, 608 πάσες η Σίτι με ευστοχία 87% και 403 η Τσέλσι με ευστοχία 80%. Δε λένε πολλά πράγματα οι αριθμοί….
Ο Τούχελ ολοκλήρωσε το θαύμα που ξεκίνησε πριν τέσσερις μήνες, τον Ιανουάριο, όταν ο Αμπράμοβιτς αποφάσισε να διώξει τον Λάμπαρντ και να του παραδώσει τις τύχες της ομάδας. Τέτοια εντυπωσιακή μεταμόρφωση από αλλαγή προπονητή και τόσο άμεσα σπάνια συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Όπως και να ’χει ο Τούχελ έκανε τις αλλαγές που έκρινε επιβεβλημένες στην ομάδα και τα κατάφερε. Επανέφερε τον Ρίτινγκερ στα στόπερ και στην επίθεση πάρκαρε στον πάγκο τον Ζιρού και στην εξέδρα τον Άμπραχαμ και έπαιξε με τους συμπατριώτες του Βέρνερ και Χάβερτζ. Τον δικαίωσαν, μπήκε 4αδα στην Premier, έπαιξε τελικό κυπέλλου και χθες σήκωσε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά ! Διαπίστωσα ότι αυτή η Τσέλσι διαθέτει πλούσιο υλικό που, με μια- δυο προσθήκες, του χρόνου χτυπάει πρωτάθλημα στην Αγγλία με τον Τούχελ στον πάγκο.
Από την άλλη ο Πεπ μια ζωή τα ίδια, τρελαίνεται από το άγχος του και κάνει αλλοπρόσαλλα πράγματα. Ενώ έχει δημιουργήσει την τέλεια ομάδα, σε κρίσιμο ματς προσπαθώντας να διαβάσει από πριν το παιχνίδι και τον αντίπαλο σαλτάρει. Τον θυμάμαι από τη Μπάρτσα ακόμα σε κάτι ημιτελικούς να αλλάζει διάταξη την ομάδα, να παίζει με τον Ματσεράνο τρίτο στόπερ και με αποστάσεις μεταξύ τους. Να γνωρίζει αναπάντεχους αποκλεισμούς χωρίς λόγο από κατώτερους αντιπάλους. Θα μπορούσε η Μπάρτσα να έχει 5 σερί Chmapions league επί ημερών του αλλά πάντα το μυαλό του ήταν μπερδεμένο την κρίσιμη στιγμή. Δε δικαιολογείται χθες να αφήσει εκτός αρχικής 11αδας και τον Ρόντρι και τον Φερναντίνιο, αχρήστεψε και τον Γκιντογκάν έτσι, που δεν πάτησε αντίπαλη περιοχή ως κρυφός φορ, που είχε 13 γκολ φέτος στην Πρέμιερ. Από εκεί και πέρα είναι φανερό ότι στα μεγάλα παιχνίδια με φορ τύπου Αγκουέρο και Γκάμπριελ Ζέσους δεν πας πουθενά. Με το στιλ που παίζει ο Πεπ, σε άλλη ομάδα μπορεί να είναι ιδανικοί. Το ποδόσφαιρο του Γκουαρντιόλα στα μεγάλα ματς, που ο αντίπαλος θα κλειστεί και θα τον περιμένει θέλει φορ να γεμίζει την αντίπαλη περιοχή, τύπου Ζλάταν ή Κέιν. Ακόμα ποιο ιδανικά θέλει έναν παίκτη τύπου Μέσι που με ατομικές ενέργειες θα διαλύει κάθε σύστημα του αντιπάλου, αλλά Μέσι είναι ένας.
Και κάτι ακόμα, δε μπορεί το Αμπού Ντάμπι να έχει δώσει τόσα λεφτά και η Σίτι να έχει παιχτάκια της σειράς σαν τον Μαχρέζ και τον Στέρλιγκ στη σύνθεση της. Δεν κάνουν αυτοί. Δε θα πω κάποιον τεράστιο παίκτη αλλά ακόμα και ο Ντι Μαρία θέλει 5 τέτοιους στην καθισιά του. Καλοί για Αγγλία αλλά στα μεγάλα ματς στο Champions league τους καταπίνουν αμάσητους.
Κλείνοντας δύο λόγια για τον μεγάλο Ενκολό Καντέ, τον ταπεινό γίγαντα. Απίστευτα χιλιόμετρα, αέρινος, νικητής σε κάθε μονομαχία, ακόμα και στον αέρα. Ταπεινός, χωρίς πολλά λόγια, χωρίς σταριλίκι. Έχει κερδίσει τα πάντα στην καριέρα του. Με το παιχνίδι του μετατρέπει ομάδες σε νικήτριες. Τόσα χρόνια η Μπαρτσελόνα και η Γιουβέντους ξοδεύουν αλόγιστα για να κατακτήσουν την κορυφή της Ευρώπης, διαθέτουν τόσους διευθυντές για να κάνουν μεταγραφές και ένας από αυτούς δεν σκέφτηκε να πάει να πάρει τον Καντε. Είχα διαβάσει μάλιστα ότι η Τσέλσι τον έδινε αρκετά κάτω από 50εκ ευρώ. Ούτε αυτοί είχαν καταλάβει τι έχουν. Ένας τίτλος του λείπει…. το Γιούρο που ξεκινάει σε λίγες μέρες….
SAM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου