Ο Ασταμάτητος και το λάθος χτίσιμο του ρόστερ

Δύο είναι τα σημαντικά γεγονότα της 7^ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος. Καταρχήν το ότι ο ΠΑΟΚ κέρδισε ένα ακόμη ντέρμπι, αυτό, εκτός έδρας με τον Άρη και μάλιστα βγάζοντας αντίδραση, αφού έμεινε πολύ νωρίς πίσω στο σκορ και στη συνέχεια η ήττα του Ολυμπιακού στην Κρήτη από τον Όφη. Χωρίς και πάλι να ενθουσιάσει με το ποδόσφαιρό του, ο ΠΑΟΚ πήρε τη νίκη με 2 γκολ του «φονιά» Πρίγιοβιτς και με τον αίλουρο Πασχαλάκη να αποκρούει το πέναλντι του Γιουνές στο 1-1 και να δίνει το έναυσμα για την νίκη. Ο Ολυμπιακός έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι από την έδρα του Όφη, κυρίως επειδή και πάλι δεν κατάφερε να σκοράρει. Για ένα ακόμα παιχνίδι, ενώ δημιούργησε φάσεις του έλειπε ένας Πρίγιοβιτς να καθαρίσει το παιχνίδι. Οι επιλογές για τη συγκρότηση της επίθεσης, αλλά και όλου του ρόστερ, είναι δικές του και αυτές πληρώνει.

Ολυμπιακός

Ας ξεκινήσουμε από τους ερυθρολεύκους. Ο Ολυμπιακός τα τελευταία 25 χρόνια έχει ψύχωση με το πρωτάθλημα και η κατάκτηση του θεωρούνταν δεδομένη. Και η ομάδα είχε προστασία. Με ομάδες δορυφόρους γεμάτες δανεικούς παίκτες, με την ομοσπονδία και τη διαιτησία υπό τον έλεγχο του. Ακόμη και μέχρι πρόπερσι φρόντιζε και έδινε τα τρία ντέρμπι εντός έδρας τον 1^ο γύρο,  το φθινόπωρο που ήταν στο πικ της φόρμας του λόγω και Champions league, διέλυε τους αντιπάλους του και από το νέο έτος άραζε. Τα κόζια άλλαξαν. Το παρασκήνιο πέρασε στα χέρια άλλων. Οι νεαροί Έλληνες παίκτες βλέπουν το εξωτερικό ως επιλογή και αρνούνται να πάνε σε μικρές ομάδες της Super league αφού εκεί δεν εξελίσσονται. Ενώ πλέον τους διεκδικούν και οι άλλες μεγάλες ομάδες και ο Ολυμπιακός δεν παίζει μόνος του. Οπότε ο Ολυμπιακός πρέπει να κερδίσει χωρίς βοήθεια, με την ομάδα του. Να επενδύσει και να φτιάξει ομάδα που θα κερδίζει και τους διαιτητές, έστω και αν αυτοί είναι ξένοι πλέον….

   Όταν πριν 20-25 χρόνια ξεκίνησε η κυριαρχία του Ολυμπιακού, οι αντίπαλοι του ήταν επίσης ισχυροί. Είχε να αντιπαρατεθεί με την ΑΕΚ που είχε δημιουργήσει ο Μπάγεβιτς, που έπαιξε φοβερό ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό με τις μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες και την ομάδα που «έχτισε» ο Κυράστας. Ο ανταγωνισμός τον έκανε καλύτερο. Σε όλους τους τομείς. Έβαλε βάσεις με παίκτες από τον ελληνικό χώρο, Μαυρογεννίδης, Γιαννακόπουλος, Νταπίζας, Στολτίδης, Καραπιάλης, Γεωργάτος, Τζόρτεβιτς και άλλους, έφερε ξένους παιχταράδες όπως οι Ριβάλντο, Τζιβάνι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ και κοίταξε να αναδείξει και «μικρούς» όπως οι Οφερίκουε και Καστίγιο, άσχετα αν από δικά τους λάθη δεν έκαναν την καριέρα που έπρεπε. Παράλληλα έχτισε το νέο «Γ. Καραϊσκάκης» και το προπονητικό του κέντρο στου Ρέντη μεταμορφώθηκε σε ένα σύγχρονο κέντρο με όλα τα απαραίτητα για τη δουλειά που έπρεπε να γίνεται εκεί. Η νέα διοίκηση του Ολυμπιακού παρέλαβε όλα αυτά πριν 8 χρόνια και συνέχισε την καλή δουλειά. Το μόνο που δεν είχε, ήταν αντιπάλους. Η πολυετής κυριαρχία του Ολυμπιακού «βύθισε» τους υπόλοιπους. Η ΑΕΚ ακυβέρνητη υποβιβάστηκε, ο ΠΑΟΚ έψαχνε σανίδα σωτηρίας και τη βρήκε στο πρόσωπο του Ιβάν, αλλά μέχρι πέρυσι χτιζόταν και «μάθαινε το ποδόσφαιρο» ο νέος ιδιοκτήτης του και ο Παναθηναϊκός έμπαινε σε εποχή «μνημονίου» μετά τα λάθη της πολυμετοχικότητας και των φιλάθλων του. Έτσι ο Ολυμπιακός «στο άνετο» πήρε ακόμη 7 σερί τίτλους και κάπου εφησυχάστηκε και πίστεψε ότι είναι εύκολο  να βγαίνει πρωταθλητής κάθε χρόνο. Υποτίμησε τη δουλειά που γινόταν από τους αντιπάλους του για να τον ξεπεράσουν. Νόμισε ότι με το να επενδύει περισσότερα χρήματα και να έχει επαφές με ατζέντηδες αρκούν για να υπερέχει. Προέβη σε πολλά πάρε – δώσε σε κάθε μεταγραφική περίοδο και δε διατήρησε έναν βασικό κορμό παικτών. Αγνόησε τα βασικά για το πώς χτίζεται μια ποδοσφαιρική ομάδα. Πέρυσι έχασε το πρωτάθλημα μες το γήπεδο από τις ήττες που γνώρισε από την μετέπειτα πρωταθλήτρια ΑΕΚ. Ήττες με ανατροπή… Παράλληλα άλλαξε τέσσερις προπονητές και εν τέλει το φταίξιμο ρίχτηκε στους παίκτες και στο κακό κλίμα στα αποδυτήρια και αποφασίστηκαν μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ.

    Οι αλλαγές έγιναν. Ήρθαν 20 νέοι παίκτες και νέος προπονητής. Καλλιεργήθηκε η εντύπωση από τα ΜΜΕ ότι το φετινό υλικό είναι καλύτερο και ότι ο Ολυμπιακός θα παίξει μεγάλη μπάλα και επιθετικό ποδόσφαιρο. Είναι αλήθεια όμως όλο αυτό που καλλιεργήθηκε? Πάμε να το δούμε :       Φέτος η ομάδα έχει στην επίθεση της τους Γκερέρο, Χασάν και Μάνο. Πέρυσι είχε τον Ανσαριφαντ των 17 γκολ στο πρωτάθλημα, τον Ντζουρντεβιτς που ήταν πάντα μες τις φάσεις αλλά ήταν άτυχος ή έστω χασογκόλης και τον Βέργο, παιδί από τις ακαδημίες του συλλόγου. Στα εξτρεμ φέτος έχει Λάζαρο που ξεκίνησε καλά στα ματς με τη Λουκέρνη αλλά πλέον μπαίνει στο 60΄ και στο 75΄ είναι κουρασμένος. Δικαιολογίες ότι πρέπει να παίζει για να βρει ρυθμό  δεν ευσταθούν γιατί ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό δεν μπορεί να περιμένει τον κάθε παίκτη. Τον γνωστό  Φετφατζίδη που δεν έχει την ουσία και  το γκολ, τον Ποντένσε που αν βελτιώσει τα τελειώματά του είναι για πολύ ψηλά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, τον Νάουελ που δεν έχει δείξει τίποτα και τον Πάρντο που ξέμεινε από πέρυσι. Την προηγούμενη σαιζόν έπαιζαν οι Μάριν, παίκτης που έκανε τη διαφορά αλλά γκρίνιαζε στα αποδυτήρια και γι αυτό έφυγε, ο Μιραλάς που δε βρήκε φόρμα αλλά είχε την ατομική ενέργεια και το γκολ και ο «εργάτης» Σεμπά.  Κάντε εσείς τη σύγκριση για τις αλλαγές στην επίθεση. 

Στα χαφ ο Φορτούνης παρέμεινε η σταθερά. Δούλεψε το καλοκαίρι και παρουσιάζεται πολύ βελτιωμένος, αλλά δεν τον βοηθάει και η ομάδα να ανέβει περισσότερο, ούτε η διαχείριση που του γίνεται από τον Μάρτινς. Πίσω του πέρυσι υπήρχε ο Οφόε που από το Φθινόπωρο και μετά άραξε και δεν ξαναέπαιξε μπάλα, δείγμα κακού επαγγελματία αλλά ήταν 28 χρονών και υπήρχαν περιθώρια να βελτιωθεί μέσα σε έναν σοβαρό οργανισμό. Φέτος είναι ο 36αρης Τουρέ, παίκτης μεγάλης κλάσης, αλλά τα καλά του χρόνια στο ποδόσφαιρο αποτελούν παρελθόν και μοιάζει με παλαίμαχο. Είχα πάρει το ρίσκο όταν ήρθε και έγραψα για «ξανά ζεσταμένο» φαγητό και για τελευταία αρπαχτή. Είχα πει μάλιστα ότι οι ομάδες χτίζονται με νέους παίκτες και ότι ο Ανδρούτσος αδικείται. Στις υπόλοιπες θέσεις των χαφ, ο Καμαρά έχει εντυπωσιάσει αλλά είναι το μοναδικό καθαρό 6αρι στην ομάδα. Ο φιλότιμος Ρομαό αποχώρησε αδικαιολόγητα και ο Σιώπης είδε ότι ο προπονητής θέλει δικούς του παίκτες και έφυγε μόνος του. Στο «8» είναι οι Μπουχαλάκης, ο 32χρονος Νάτχο και ο Γκιγιέρμε. Πέρυσι υπήρχαν ο Ζιλέ καθαρά μανατζερική μεταγραφή του Χάσι και ο Μάρτινς ο οποίος δεν υπολογιζόταν και αποχώρησε, παρότι την προηγούμενη χρονιά είχε δείξει πολύ καλά δειγματα. Και ο Ταχτσίδης, που απλά δεν μπορεί…. αλλά δεν ξέρω σε μια σύγκριση με τον Μπουχαλάκη, ποιος υπερέχει. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι οι Γκιγιέρμε και Νάτχο δεν έχουν μπει στην ομάδα, στο ροτέσιον. Ο Νάτχο δεν είναι ο παίκτης που βλέπαμε στον ΠΑΟΚ πριν 2 χρόνια και με την εθνική Ισραήλ αποδίδει καλύτερα απ’ ότι στον Ολυμπιακό. Ο Γκιγιέρμε πρέπει να καθιερωθεί δίπλα στον Καμαρά και να βρουν χημεία μεταξύ τους, αυτοί πρέπει να είναι το δίδυμο των χαφ του Ολυμπιακού, μιας και ο Μπουχαλάκης δε μπορεί να δώσει το παραπάνω σε αυτό το επίπεδο. Το θέμα στα χαφ είναι κυρίως ο τρόπος παιχνιδιού του Μάρτινς, ο οποίος έχει δημιουργήσει μια ομάδα που επιτίθεται από τα άκρα και προς τα εκεί κατευθύνουν το παιχνίδι και οι χαφ, με συνέπεια παίκτες με κύριο προσόν τη δημιουργία από τον άξονα, όπως ο Φορτούνης και ο Νάτχο, να χάνονται μες τον αγώνα. 

Στην άμυνα….Στα δεξιά έμεινε ο Ομάρ που πάει εξαιρετικά, ήρθε ο νεαρός Μασούρας και ο Τοροσίδης για τα αποδυτήρια και για κανένα εύκολο ματς. Αριστερά ήρθε ο Τσιμικάς, που δουλεύτηκε εξαιρετικά στη Βίλεμ και αμέσως καθιερώθηκε, έμεινε ο Κούτρης που είχε πρόβλημα τραυματισμού και τώρα επέστρεψε και έφυγε για 0,5 εκ. ευρώ ο Χατζισάφι, παρότι είχε κάνει καλό Μουντιάλ. Στο κέντρο της άμυνας ο Μποτια πλήρωσε το γκολ που του έβαλε ο Γιακουμάκης στο ντέρμπι με την ΑΕΚ και ο Ένχελς το ότι αποκτήθηκε ακριβά. Ήρθαν ο Μιράντα ως δανεικός από τη Γουλβς του Πορτογάλου,  μάναντζερ Ζόρζε Μέντεζ, ο οποίος δεν κάνει και ο Τυνήσιος Μεριά που είναι δυνατός αλλά όχι γρήγορος. Επέστρεψε ο Βούκοβιτς που καθιερώθηκε και είναι ο εγκεφαλικός στόπερ της ομάδας και παρέμειναν οι Νικολάου και Σισέ, με τον τελευταίο να μην πολύ-παίζει, κατά τη γνώμη μου αδικαιολόγητα. Πάλι η ομάδα δεν κατάφερε να βρει αυτό που ήθελε στη συγκεκριμένη θέση και περιορίστηκε σε παίκτες που πρότειναν οι μάνατζερ. Ούτε καλύτερος εγκεφαλικός και έμπειρος στόπερ από τον Βούκοβιτς βρέθηκε, ούτε γρήγορος και αλτικός, μιας και οι Μιράντα και Μεριά δε διακρίνονται για τα εν λόγω προσόντα στο παιχνίδι τους. Το καλό εδώ είναι ότι ο Μάρτινς έχει αξιολογήσει σωστά το υλικό και δε ζητάει από την άμυνα να ανεβαίνει στη σέντρα.  Τέλος, στο τέρμα επέστρεψε και παίζει βασικός ο Γιαννιώτης που ακόμα αγωνίζεται κάπως φοβισμένος, αλλά με τη δουλειά του Αγριογιάννη θα βελτιωθεί, ενώ ο Χουρτεσιώτης δεν έπεισε τον Μάρτινς για 2^ος. Έτσι μετά τη φυγή του έμπειρου και βασικού πέρυσι Προτό, ήρθε ως δανεικός από την Πόρτο ο Ζοσέ Σα που παίζει στην Ευρώπη και στο κύπελλο. Από όλα τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι ορισμένοι παίκτες κακώς αποχώρησαν και ήρθαν άλλοι στη θέση τους. Διαλύεται η όποια  συνοχή της ομάδας με τόσες αλλαγές. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι είδους προβλήματα υπήρχαν πέρυσι στο εσωτερικό της ομάδας, στα αποδυτήρια,  αλλά για παίκτες όπως ο Προτό, ο Ρομαό, ο Ανσαριφάντ, ο Χατζισαφί, δεν ακούστηκε να έχουν δώσει το παραμικρό δικαίωμα. Οκ, να φύγει ο Μιραλάς που κόστιζε πολλά για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν, ο τεμπέλης Οφόε, ο γκρινιάρης Μαρίν, ο Ζιλέ, ο Ταχτσίδης, άντε και οι Μποτία και Ντζουρντζεβιτς, αλλά όχι τέτοια ολική σκούπα. Δεν ήταν για πέταμα η περυσινή ομάδα. Απλά έχασε «τα αυγά και τα πασχάλια» στα παιχνίδια με την ΑΕΚ. Όχι γιατί η αντίπαλος ήταν καλύτερη, αλλά γιατί ο Ολυμπιακός μετά το 60΄, λόγω κακής προετοιμασίας από τον Χάσι, ξέμενε από δυνάμεις. Ο Χιμένεθ τον περίμενε σε όλο το παιχνίδι και τον «σκότωνε» στο τέλος.

        Μετά από τα παραπάνω, μένουν λίγα να πούμε για το χθεσινό ματς. Την απρόσμενη ήττα που αφήνει τον Ολυμπιακό για τρίτο σερί ματς χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα και 6 βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ στη βαθμολογία. Παρουσιάστηκε μια ομάδα χωρίς πάθος και ειδικά στο 1^ο ημίχρονο ήταν κακός. Στο 2^ο πίεσε τον οπισθοχωρημένο Όφη αλλά παρότι δημιούργησε ευκαιρίες, για μια ακόμα φορά, δε βρήκε το γκολ. Από εκεί και πέρα, Μιράντα και Μεριά δεν πρέπει να ξαναπαίξουν μαζί στο κέντρο της άμυνας και οι Λάζαρος και Τουρέ είναι παλαίμαχοι και δεν μπορούν πλέον. Μόνο ως αλλαγές στα τελευταία λεπτά, να δώσουν ώθηση αν έχει στραβώσει κάποιο ματς.

      Στον Ολυμπιακό δε χρειάζονται βεβιασμένες κινήσεις. Η νέα ομάδα χρειάζεται στήριξη, όπως και ο προπονητής, μέχρι να καταλάβει το ελληνικό πρωτάθλημα και το μέγεθος του Ολυμπιακού. Δε γίνεται κάθε χρόνο η ομάδα να αλλάζει 3 και 4 προπονητές. Ούτε ο Λεμονής είναι λύση. Ξένο κόουτς καλύτερο από τον Μάρτινς είναι δύσκολο να βρεις τέτοια εποχή. Το ρόστερ έχει δυνατότητες αν και έγιναν ανορθογραφίες. Χρειάζεται χρόνος και λίγες, κομβικές, βελτιωτικές κινήσεις. Όχι πάλι πάνω από 10 μεταγραφές αλλά προσεκτικές κινήσεις, σε καίριες θέσεις. Φορ γκολτζής και γρήγορος στόπερ. Άντε και ένας ποιοτικός εξτρέμ που να βλέπει το γκολ. Από εκεί και μετά, πολύ δουλειά για τη δημιουργία, εξ αρχής, μιας ομάδας που θα κατακτήσει σερί τίτλους. Με παίκτες στα ντουζένια τους και όχι ξεζουμισμένους και παλαίμαχους.

     Είναι δεδομένο ότι η ομάδα και όλος ο οργανισμός Ολυμπιακός βρίσκεται υπό πίεση. Άπαντες γνωρίζουν ότι άλλος κάνει κουμάντο και για αλλού πάει ο τίτλος. Είναι πρωτόγνωρο το γεγονός της απώλειας δύο σερί τίτλων για τους ερυθρόλευκους. Καλούνται να προσαρμοστούν και να δουλέψουν σε βάθος στο…. recruiting.

Ο Ασταμάτητος ΠΑΟΚ

Ο Δικέφαλος του Βορρά συνεχίζει αφρενάριστος, με 7 νίκες σε 7 αγώνες και 19 βαθμούς (λόγω του -2 από πέρυσι) και έχει ήδη αποσπαστεί 6 βαθμούς από τους δύο βασικούς ανταγωνιστές του. Επιπλέον έχει βγει νικητής και από τα τρία ντέρμπι που έχει δώσει μέχρι τώρα, τα δύο μάλιστα εκτός έδρας. Στον ΠΑΟΚ κράτησαν τον βασικό κορμό παικτών από πέρυσι και τον ίδιο προπονητή στον πάγκο. Η ομάδα έχει συνοχή και ομοιογένεια, η κατά κράτος επικράτηση στον τελικό κυπέλλου της έδωσε μια αίσθηση ανωτερότητας, ενώ οι νίκες – προκρίσεις στα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά παιχνίδια μεταλαμπάδευσαν αυτοπεποίθηση. Ο Λουτσέσκου βασίζεται προς το παρόν στο περυσινό υλικό και στα μπετά που είχε ρίξει στον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα. Οι μεταγραφές δεν έχουν βοηθήσει ως τώρα καθότι οι περισσότερες έγιναν καθυστερημένα, αλλά και αποκτήθηκαν παίκτες που δεν ταιριάζουν. Ο Ζαμπά είναι ο μόνος που έχει μπει μέχρι στιγμής για τα καλά στο ροτέσιον, ενώ οι Ουάρντα και Χατσερίντι που ήρθαν και αυτοί νωρίς, ο μεν πρώτος έχει θέματα με τη συμπεριφορά του, ο δε δεύτερος δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη στη νέα του ομάδα καθώς μια ζωή έπαιζε στην Ουκρανία και τη Δυναμό Κιέβου και παρουσιάζεται βαρύς και επιρρεπής στο λάθος. Οι υπόλοιποι, ο μεν Τόσκα δείχνει ότι σιγά σιγά θα κερδίσει χρόνο συμμετοχής αφού όποτε χρησιμοποιήθηκε μέχρι τώρα είχε καλή και σταθερή παρουσία, ο δε Βέρνμπλουμ που ήρθε σαν το μεγάλο όνομα, άργησε να υπογράψει, έχασε την προετοιμασία και ως τώρα δείχνει βαρύς και εκτός κλίματος. Σίγουρα θα πάρει παιχνίδια και στο χθεσινό ντέρμπι με τον Άρη που ξεκίνησε βασικός, ήταν καλός ανασταλτικά. Οι δύο επιθετικοί, ο Καρέλης μπαίνει στο ροτέσιον και φαίνεται να υπολογίζεται περισσότερο από τον άφαντο Άπκομ.

      Από εκεί και πέρα, ο ΠΑΟΚ μπορεί να μην έχει την εντυπωσιακή απόδοση που έπιασε σταδιακά πέρυσι, με αποκορύφωμα τον τελικό του κυπέλλου, αλλά έχει αποκτήσει μέταλλο και νοοτροπία νικητή. Επίσης μέχρι στιγμής δείχνει να αποφεύγει τα περυσινά λάθη του, τη νοοτροπία που εκφραζόταν με το «ή εμείς ή κανείς». Ξέρει ότι είναι δυνατός και αγωνιστικά και σε διασυνδέσεις με άλλες ομάδες μέσω δανεικών αλλά και στο παρασκήνιο. Καλείται απλά να είναι προσεκτικός, να κερδίζει τα παιχνίδια, να μη δίνει δικαιώματα με τη συμπεριφορά του και στο τέλος θα είναι η ώρα για τους πανηγυρισμούς.

    Στο χθεσινό ντέρμπι, στου «Χαριλάου», ο Άρης προηγήθηκε μόλις στο 2^ο λεπτό με τον Ματέο Γκαρσία, με τον δικέφαλο να μην αντιδρά δυναμικά και να ψάχνει την ισοφάριση με σέντρες στον καλά κλεισμένο Πρίγιοβιτς. . Είχε δύο καλές φάσεις, ειδικά τη διπλή στο  27΄, με το πλασέ του Πέλκα και την απόκρουση με τα πόδια του Κουέστα να είναι η πιο εντυπωσιακή ευκαιρία. Τελικά ισοφάρισε με πέναλντι του Πρίγιοβιτς μετά από χέρι του Τζανακάκη σε γύρισμα του Βιεϊρίνια. Ο Άρης στο 1^ο ημίχρονο είχε και ένα καλό σουτ του Ντικινί σε κόντρα επίθεση που έβγαλε ο Πασχαλάκης. Γενικά στο 1^ο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ είχε μια φλύαρη υπεροχή και ο Άρης προσπαθούσε να διατηρήσει το προβάδισμα που πήρε από νωρίς, αλλά τελικά ισοφαρίστηκε σε μια ανύποπτη φάση. Στο 2^ο ο Άρης ως γηπεδούχος ήταν αυτός που έψαξε περισσότερο το 2^ο γκολ  και έχασε τη μεγάλη ευκαιρία με το πέναλντι του Γιουνές στο 66΄ που απέκρουσε ο Πασχαλάκης. Από εκεί και μετά το ματς έγινε άναρχο με τις δύο ομάδες να εναλλάσσονται στις επιθέσεις. Και εκεί που ο Λουτσέσκου ετοιμαζόταν να βγάλει τον Πρίγιοβιτς και να περάσει στη θέση του τον Καρέλη, οι δύο πρώτες αλλαγές του, Ουάρντα και Ελ Καντουρί,  συνδυάστηκαν από δεξιά και από το γύρισμα, ο Σέρβος φορ πέτυχε με προβολή το γκολ της νίκης. Σε ένα ακόμα ντέρμπι ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι διαθέτει την ωριμότητα, την υπομονή και τον τρόπο να κερδίζει τα παιχνίδια. Μετά και τη χθεσινή του νίκη έγινε το πρώτο φαβορί για τον τίτλο και αυτό καλείται να διαχειριστεί με ψυχραιμία από δω και πέρα.

    Είδαμε, ότι τι διαφορά και σε αυτό το ντέρμπι την έκαναν ο Πασχαλάκης και ο Πρίγιοβιτς, ο τερματοφύλακας και ο σέντερ φορ, το Α και το Ω της ομάδας. Ο μεν Πασχαλάκης διαθέτει εξαιρετικά σωματικά προσόντα και παρότι ψηλός είναι ευέλικτος. Ο Πρίγιοβιτς είναι κίλλερ, διαθέτει το ένστικτο του σκόρερ, έχει μάθει το παιχνίδι των συμπαικτών του και κινείται την κατάλληλη στιγμή μες την περιοχή, ενώ λίγο πριν σκοράρει μπορεί να ήταν τραβηγμένος πιο πίσω ή να κινούνταν σε θέση οφσάιντ,  την τελευταία στιγμή κάνει την κίνηση του και μπαίνει στη φάση, αιφνιδιάζοντας τον προσωπικό του αντίπαλο αλλά και όλη την αντίπαλη άμυνα. Από εκεί και πέρα ο ΠΑΟΚ είναι σφιχτή ομάδα και το κεντρικό του αμυντικό δίδυμο έχει «δέσει». Όμως όλη η ομάδα είναι προσεκτική ανασταλτικά, ο αντίπαλος βρίσκει πάντα οργανωμένο αμυντικά τον ΠΑΟΚ , ο οποίος δέχεται ελάχιστες φάσεις και έχω παρατηρήσει πως οι παίκτες του ακόμα και όταν έχουν τη μπάλα στην κατοχή τους είναι προσεκτικοί στις μεταβιβάσεις τους, παίζοντας με σίγουρες πάσες, για να μην κάνουν το λάθος και δεχτούν την κόντρα επίθεση.

     Είναι η ώρα να έρθει το πρωτάθλημα στο Λευκό Πύργο !

Υ.Γ.   Η Λας Πάλμας πρέπει να είναι ο καλύτερος τροφοδότης του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Μετά τους Αραούχο, Λιβάγια και Έλντερ Λόπεζ στην ΑΕΚ και ο Ματέο Γκαρσία του Άρη είναι εξαιρετικός παίκτης.

Υ.Γ.1    Ο Μαουρίτσιο Σάρι είναι εξαιρετικός προπονητής, εκ των κορυφαίων στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Παίζει τέλεια το 4-3-3 και είναι μετρ στο πρέσιγκ ψηλά. Έκανε εξαιρετική δουλειά στη Νάπολι παίζοντας και ωραίο ποδόσφαιρο και μεταμόρφωσε την Τσέλσι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν έχει πάρει τίτλο όμως. Πρέπει να μπει στους τίτλους, να σηκώσει κούπες για να μείνει στην ιστορία. Μου θυμίζει τον Φράντισεκ Φάρντοκ που πέρασε από τα μέρη μας και την ΑΕΚ. Και εκείνος 4-3-3 έπαιζε, εξαιρετική δουλειά έκανε, αλλά δεν κατακτούσε τίτλους. 

                                                                                                              SAM