Με 1-0 το Λιχτενστάιν, αλλά κερδίζαμε…..

     Νέα αποτυχία για την Εθνική μας και ήττα με κάτω τα χέρια από τη Φιλανδία, με την πρωτιά στον όμιλο για το Nation League να κάνει φτερά. Δύο παιχνίδια σε τρεις μέρες για την ομάδα μας και δύο κάκιστες εμφανίσεις, αφού παρά τη νίκη κόντρα στους Ούγγρους η ομάδα  δε βλεπόταν. Από την αρχή αυτής της διοργάνωσης η ομάδα δείχνει να μην πατάει καλά και είναι φανερό ότι δεν υπάρχει η σύμπνοια μεταξύ των μελών της ομάδας. Ήδη έχει τεθεί θέμα προπονητή αλλά το ζητούμενο είναι αν την ευθύνη φέρει ένα πρόσωπο, η αποπομπή του οποίου θα αλλάξει τα δεδομένα και θα αντιστρέψει την εικόνα. Πάμε να τα δούμε…..

Αναδρομή

     Μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014, που η Εθνική αποκλείστηκε στα πέναλντι από τον Κέιλορ Νάβας, τον τερματοφύλακα της ΡΕΑΛ των τριών σερί Champions league, χάνοντας στις λεπτομέρειες και από ατυχία, την πρόκριση στην 8αδα της κορυφαίας διοργάνωσης, η ομοσπονδία αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Φερνάντο Σάντος. Ο Πορτογάλος πήγε στην Εθνική ομάδα της πατρίδας του και κατέκτησε μαζί της το Euro 2016 στα γήπεδα της Γαλλίας. Την Εθνική μας ανέλαβε ο Κλαούντιο Ρανιέρι, άνοιξε τις πόρτες της ομάδας και μάναντζερ έκαναν κουμάντο στις κλήσεις των παικτών. Τα αποτελέσματα, ήττα ακόμα και από τα Νησιά Φερόε, οδήγησαν στην απόλυση του Ιταλού, για να αναλάβει την ομάδα το δίδυμο Μαρκαριάν – Καραγκούνη. Ο τρόπος λειτουργίας δεν πολύ-άλλαξε και ας σέβονται τα ΜΜΕ τον παιχταρά Γιώργο. Οι ήττες συνεχίστηκαν με συνέπεια να αποχωρήσουν αμφότεροι και με αιχμές εκατέρωθεν.

Μίκαελ Σκίμπε

   Η ΕΠΟ αναζητώντας τη λύση στην επιτυχημένη συνταγή του παρελθόντος, παρέδωσε τα ηνία σε έναν Γερμανό, τον Μίκαελ Σκίμπε. Έχουμε αναφερθεί στον ομοσπονδιακό τεχνικό και έχουμε κάνει και σύγκριση αυτού με τον Ότο. Παρέλαβε μια ομάδα που έχανε από το Λουξεμβούργο, έβαλε κάποιες αρχές και σταμάτησε το διασυρμό από ανύπαρκτες ομάδες. Στα προκριματικά του πρόσφατου Μουντιάλ, μπορεί να λέγεται ότι αποκλείστηκε από Βέλγιο και Κροατία που έφτασαν 4αδα στα τελικά της διοργάνωσης, με μόνη βαριά ήττα την 4αρα στο Ζάγκρμπ και επιτυχία την ισοπαλία στις Βρυξέλες, στο τέλος μάλιστα. Από εκεί και πέρα όμως δεν κερδίσαμε την Βοσνία και οι νίκες μας ήταν επί του Γιβραλτάρ και της Εσθονίας, μιας και με την Κύπρο τα ματς ήταν φιλικά, ειδικά αυτό στη Λευκωσία. Παρόλα αυτά καλλιεργήθηκε μια αισιοδοξία και ο Σκίμπε ανανέωσε. Εκτιμήθηκε ότι σταμάτησε τον κατήφορο, παρότι δεν μπόρεσε να ανεβάσει την ομάδα. Εκεί άρχισαν και οι παρεμβάσεις στην ομάδα, αφού ο Σκίμπε δεν είχε κρατήσει μακριά και στην απ’ έξω τους παράγοντες όπως ο Ρεχάγκελ και ο Σάντος. Χωρίς να τον ρωτήσουν έδιωξαν τον βοηθό του τον Τσάνα, που έστω και αν επανήλθε, η ζημιά είχε γίνει. Επίσης, χωρίς να ερωτηθεί ο προπονητής, άλλαξε η έδρα της ομάδας και επιλέγει το αχανές ΟΑΚΑ. Όλα αυτά δείχνουν ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των παραγόντων, της παλιάς και της νέας κατάστασης στην ομοσπονδία, με θύμα την ομάδα. Γυρίσαμε 20 χρόνια πίσω, στην προ- Ρεχάγκελ εποχή, όπου οι διαφορές και οι αντιδικίες των συλλόγων έμπαιναν και στην Εθνική.

Τα δύο τελευταία παιχνίδια

Μετά τα ματς του Σεπτεμβρίου και την ήττα στη Βουδαπέστη, η αισιοδοξία δεν είχε χαθεί. Όλοι το είδαν σαν ένα μεμονωμένο άτυχο αποτέλεσμα. Ήρθε όμως το ματς «επαναληπτικός» με τους Ούγγρους στο ΟΑΚΑ για να διώξει κάθε αμφιβολία ότι η ομάδα είναι σε κρίση. Στο 1^ο ημίχρονο του αγώνα η Εθνική υπέφερε. Οι Μαγυάροι είχαν κλείσει τους διαδρόμους προς την περιοχή τους και η ομάδα μας παρότι είχε την κατοχή δεν έκανε ούτε φάση. Αντίθετα οι Ούγγροι δημιούργησαν ευκαιρίες αλλά ήταν άστοχοι στην τελική προσπάθεια. Η ομάδα μας δεν είχε συνοχή και οι παίκτες επέπιπταν σε πολλά λάθη. Στο 2^ο ημίχρονο μπήκε ο Τζιόλης αντί του Κουρμπέλη και ανέβηκαν και οι Φορτούνης – Ζέκα. Στη μία και μοναδική ευκαιρία που δημιούργησε η ομάδα, στο 65΄, ο Μήτρογλου σκόραρε και χάρισε τη νίκη. Οι Ούγγροι δεν έβγαλαν αντίδραση μετά και η Εθνική είχε ακόμα μια καλή φάση, με το σουτ του Λάζαρου στο τέλος. Κακό το κεντρικό αμυντικό δίδυμο στο ματς. Το μεγάλο όπλο της Εθνικής, οι Μανωλάς – Σωκράτης. Στα χαφ, μόνο ο Ζέκα είχε διάθεση και ατελείωτα τρεξίματα. Καλή παρουσία και ο Τζιόλης στο 2^ο ημίχρονο. Δεν ταιριάζει στην ομάδα το σύστημα με τα 10αρια σε ρόλο εξτρεμ. Δεν είναι η θέση του Πέλκα στα άκρα και χάνεται στο παιχνίδι. Επιπλέον η ομάδα δεν έχει ταχύτητα και δε μπορεί να πλευροκοπήσει. Ο Φορτούνης που έπαιζε στη θέση του, ήταν καλός. Απομονωμένος ο Μήτρογλου αλλά του αρκούσε μια φάση.

     Παρά την κακή εμφάνιση, η νίκη έκρυψε τα προβλήματα και επικράτησε η λογική του «πάμε για νίκη» στη Φιλανδία. Απέναντι σε μια ομάδα που είχε τρεις νίκες μέχρι τότε, όλες με 1-0 και τον ίδιο σκόρερ, τον φορ Τεέμου Πούκι. Μόνο ο Σκίμπε ήταν πιο συγκρατημένος και δήλωσε ότι και η ισοπαλία καλή είναι.

      Στο ματς, οι Φιλανδοί νίκησαν εύκολα και καθαρά με 2-0, παρότι έχασαν τον μόνιμο σκόρερ τους, τον Πούκι, με τραυματισμό από το 12^ο λεπτό. Ήταν ξεκάθαρα ανώτεροι από την ομάδα μας, η οποία κατάρρευσε στο 2^ο ημίχρονο. Παρότι είχε την κατοχή της μπάλας, γυρίζοντας την άσκοπα και παράλληλα, δέχτηκε 17 τελικές ! Στο 1^ο ημίχρονο παρά τα πολλά και επιπόλαια λάθη του κεντρικού αμυντικού διδύμου, η ομάδα κινδύνεψε λιγότερο. Στο ημίχρονο ο Σωκράτης αντικαταστάθηκε από τον Τζαβέλα και στο 1^ο λεπτό του 2^ου ημιχρόνου από λάθος του νεοεισελθόντα οι Φιλανδοί άνοιξαν το σκορ. Από εκεί και μετά και σε όλο το 2^ο ημίχρονο η Εθνική δεν έβγαλε αντίδραση. Κατάφερε να δημιουργήσει μόνο μια φάση στο 87΄ με το άστοχο σουτ του Κουλούρη, πριν έρθει το 2^ο γκολ από τον Καμαρά στην επόμενη φάση. Έτσι ήρθε η 2^η ήττα σε δύο εκτός έδρας παιχνίδια. Από τους παίκτες : κακό και πάλι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, με έλλειψη συγκέντρωσης και λάθη. Έμπαζε από την πλευρά του Μπακάκη η άμυνα. Ο γνωστός Τζιόλης που έκανε τα αναμενόμενα όπως τόσα χρόνια και ο γνωστός Ζέκα με το πολύ τρέξιμο, αλλά τίποτα παραπάνω και οι δύο. Χάθηκαν στο ματς οι Φορτούνης και Μπακασέτας, πιο δραστήριος ο Πέλκας. Αποκομμένος ο Μήτρογλου, αλλά και αυτός δε βγαίνει καθόλου από την περιοχή. Τραγικός ο Τζαβέλας, μπήκε κουρασμένος ο Λάζαρος…..Αυτά….Γύρισε πολλά χρόνια πίσω η ομάδα και ήδη μιλάνε για απόλυση του Σκίμπε και αλλαγή στον πάγκο της Εθνικής.

Η επόμενη μέρα

Ο Σκίμπε είναι τελειωμένος. Ακούγεται έντονα το όνομα του Άγγελου Αναστασιάδη, τον οποίο θεωρώ γνώστη του ποδοσφαίρου, με αρχές στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και καλύτερο προπονητή από τον Σκίμπε. Κάποιοι παίκτες εκφέρουν άποψη και δε θέλουν τον Άγγελο. Ας μην ξαναπαίξουν για την ομάδα. Η εικόνα των παικτών δείχνει ότι ουδείς είναι αναντικατάστατος. Το θέμα είναι αν ο Αναστασιάδης μπορεί να αντιμετωπίσει μια σειρά από εσωτερικά προβλήματα. Πέρα από τους παίκτες, κάποιοι εκ των οποίων παίζουν στο εξωτερικό και θεωρούν ότι πρέπει να έχουν γνώμη και για τα διοικητικά ζητήματα της Εθνικής, όπως η επιλογή προπονητή. Είναι γνωστό ότι ο Άγγελος «χρεώνεται» στον ΠΑΟΚ και με τις αντιδικίες μεταξύ των κορυφαίων συλλόγων της χώρας μας, που έχουν διαβεί, ξανά, την πόρτα της Εθνικής, θα υπάρξουν ζητήματα. Γιατί δεν κάλεσε τον τάδε, γιατί δεν έβαλε τον δείνα, γιατί δεν παίζει ο δικός μας παίκτης ή γιατί παίζει ο δικός μας και επιβαρύνεται και όλες αυτές οι γκρίνιες που είναι άνευ ουσίας αλλά κάνουν κακό στην ομάδα. Επιπλέον, η κόντρα μεταξύ των συλλόγων επηρεάζει και τις σχέσεις των παικτών στα αποδυτήρια της Εθνικής, φαινόμενο που πρέπει να αντιμετωπιστεί και να επιλυθεί οριστικά.  Επίσης οι παράγοντες. Πρέπει να μείνουν εκτός αποδυτηρίων και μακριά από την ομάδα, ούτε στο ξενοδοχείο πριν τα παιχνίδια, ούτε στο αεροπλάνο για τα ταξίδια στο εξωτερικό. Να έχει άποψη ο προπονητής επί παντώς επιστητού γύρω από την ομάδα και η άποψη του να είναι η πρωτεύουσα και αυτή που θα επικρατεί. Δε μπορεί να αλλάζει έδρα η ομάδα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του κόουτς, επειδή η νέα διοίκηση δεν είναι «ερυθρόλευκων» αποχρώσεων και δεν πρέπει η Εθνική να παίζει στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Ίσως είναι μια καλή συγκυρία να επιστρέψει η ομάδα στα χέρια ενός Έλληνα προπονητή. Ο Αναστασιάδης, με απόλυτα επιτυχημένο  πέρασμα 7 ετών από την Εθνική Κύπρου, πιστεύω ότι μπορεί. Οι μεγάλοι ξένοι κόουτς δεν είναι διαθέσιμοι και επιπλέον κοστίζουν. Η ομάδα μας δεν είναι τόσο ελκυστικός προορισμός όπως πριν 4 χρόνια. Επιπλέον  ο Άγγελος υπερέχει σε γνώσεις από πολλούς ξένους και γνωρίζοντας το ελληνικό ποδόσφαιρο, συν την αγάπη του για την ομάδα, μπορεί να δώσει πολλά πράγματα.  Η ομάδα διαθέτει υλικό και είναι καιρός να γίνει μια ανανέωση και μια νέα αρχή.

Οι παίκτες

    Ο Σκίμπε επικαλέστηκε τις ελλείψεις Ρέτσου, Σταφυλίδη, Κυριάκου Παπαδόπουλου και Σάμαρη. Σε αυτούς να προσθέσουμε και τους Χολέμπας που παίζει στην Πρέμιερ Λιγκ και Σιόβα που παίζει στην Πριμέρα, παίκτες που ο Σκίμπε δεν καλούσε. Η ομάδα χρειάζεται παίκτες να αμφισβητήσουν κάποιους 11αδατους, να υπάρχει ανταγωνισμός και κανείς να μην είναι σίγουρος. Χρειάζεται να επανέλθει ο αμυντικογεννης τρόπος παιχνιδιού της ομάδας και σε κάποιες περιπτώσεις και η διάταξη με τρεις στην άμυνα, που ταιριάζει στην ομάδα μας και που έτσι ήρθαν οι επιτυχίες του παρελθόντος.  Στα χαφ πρέπει να βρεθεί παίκτης με ταχύτητα για 6αρι. Δε μπορεί ο Κουρμπέλης, ούτε φυσικά ο Τζιόλης, είναι ντελικάτοι και αργοί. Ίσως και ένα 8αρι να ξέρει μπάλα σε στιλ Καραγκούνη, αλλά πρωτίστως 6αρι με ταχύτητα. Επίσης απαραίτητη είναι η ύπαρξη κλασσικών εξτρέμ. Ο Λάζαρος μεγάλωσε και ο Γιαννιώτας δεν έχει δείξει ακόμη ότι είναι για βασικός στην εθνική. Μοιάζει απαραίτητη μια στροφή σε ποιο νεαρούς παίκτες, όπως ο Λημνιός που παίζει βασικός στον ΠΑΟΚ και να δούμε την πορεία του Χατζηγιοβάννη στον Παναθηναϊκό, ή του Μπουζούκη ως 8αρι σε ένα 4-3-3. Ακόμη ο Γαλανόπουλος της ΑΕΚ με πολλά παιχνίδια και σε υψηλό επίπεδο, στην Ευρώπη.

Οπότε : Στο τέρμα υπάρχουν ο έμπειρος Καρνέζης και οι Μπάρκας και Πασχαλάκης, συν τον Βλαχοδήμο που παίζει βασικός στην Μπενφίκα και γίνονται ενέργειες για να παίξει στην δικιά μας Εθνική. Στο κέντρο της άμυνας με Μανωλά, Σωκράτη, Ρέτσο, Σιόβα και Κυριάκο, συν παιδιά από το ελληνικό πρωτάθλημα είμαστε υπέρ- πλήρεις. Δεξί μπακ, ο πολύπειρος Τοροσίδης και ο Μπακάκης και μακάρι να ανέβουν και ο Μασούρας του Ολυμπιακού ή ο Κυμβρακίδης του Ατρόμητου. Αριστερό μπακ, Σταφυλλίδης, Τσιμίκας και Κούτρης, συν τον Χολέμμπας. Χαφ, Ζέκα, Σάμαρης, Κουρμπέλης, Γαλανόπουλος, Ανδρούτσος (?), λείπει 6αρι με ταχύτητα εδώ. 10αρι….Φορτούνης, Μάνταλος, Πέλκας, Μπακασέτας και Μπουζούκης για το μέλλον. Εξτρεμ, Λάζαρος, Γιαννιώτας, αν καταφέρει να παίξει στην ΑΕΚ, Λημνιός, ίσως ο Λάμπρου ή ακόμα και ο Καρέλης που είναι περισσότερο για μέσα στην περιοχή και να δούμε την εξέλιξη του Χατζηγιοβάννη. Φορ ο Μήτρογλου και πίσω του ο Κουλούρης….μεγάλο το πρόβλημα και εδώ.  Για τις θέσεις από τη μέση και μπροστά οι μεγάλες ομάδες μας, που είναι και ο βασικός τροφοδότης της Εθνικής,  προτιμούν ξένους παίκτες.

    Χρειάζεται υπομονή και εθνικό πλάνο. Δεν εισακούστηκε πριν χρόνια η εισήγηση του Φερνάντο Σάντος, αλλά και τώρα μπορεί να εφαρμοστεί ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης του ποδοσφαίρου μας, στην κορυφή του οποίου θα βρίσκεται η Εθνική ανδρών και που θα πρέπει να περιλαμβάνει και την ανάδειξη επιθετικογεννών παικτών, με καλή τεχνική και ταχύτητα. Πέρα όμως από τα χαρακτηριστικά των παικτών στο γήπεδο, απαραίτητη είναι και η προσήλωση στην ομάδα, στο σύνολο, η θυσία για τον συμπαίκτη, η πίστη στη νίκη. Χαρακτηριστικά που μας οδήγησαν στις μεγάλες επιτυχίες επί Ότο και Σάντος. Τέλος, την υπομονή και την προσήλωση στο πλάνο την φέρνουν τα αποτελέσματα. Οι νίκες….ακόμα και με 1-0 κόντρα στο Λιχτενστάιν !

Υ.Γ.  Την ήττα με 2-3 γνώρισε η Εθνική Ισπανίας στη έδρα της από την Αγγλία. Πέρασαν κιόλας 15 χρόνια από την προηγούμενη εντός έδρας ήττα των «Φούριας Ρόχας» ,την 7^η Ιουνίου 2003 στο «Ρομαλέδα» από την Εθνική μας, του Ότο, με γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου !

                                                                                                                     SAM