Συνεχίζει ακάθεκτος…

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε και τον Παναθηναϊκό, έκανε το 8 στα 8 και συνεχίζει ακάθεκτος και αήττητος την πορεία του προς τον τίτλο μετά από 33 σαιζόν. Σε ένα ματς που ήταν εμφανής η ανωτερότητα του δικεφάλου του βορά. Η ΑΕΚ κέρδισε με το ευρύ 4-0 τον Άρη, ενώ δεν ήταν καλή αλλά εκμεταλλεύτηκε την λάθος τακτική προσέγγιση του αντιπάλου. Ο Ολυμπιακός πήρε στο 90΄ τη νίκη κόντρα στον ουραγό και χωρίς βαθμό Απόλλωνα και σε ένα ακόμα παιχνίδι αναδείχθηκε το πρόβλημα που έχουν οι ερυθρόλευκοι στο γκολ. Πάμε να τα δούμε….

ΑΕΚ : Αποκάλυψη Μπογιέ

         Ο Ουζουνίδης προέβη σε εκτεταμένο ροτέσιον. Εκτός έμειναν οι Τσιγκρίνσκι – Λαμπρόπουλος, με το δίδυμο Οικονόμου – Τσόσιτς να αγωνίζεται για πρώτη φορά μαζί στο κέντρο της άμυνας, εκτός και ο Σιμόες με τον Άλεφ να ξεκινάει στη θέση του, εκτός και οι Κλωναρίδης, Μάνταλος και Μπακασέτας, με τον Μπογιέ να παίρνει για πρώτη φορά θέση στην αρχική 11αδα. Όλες αυτές οι αλλαγές σε συνδυασμό με το άδειο και παγωμένο ΟΑΚΑ επηρέασαν τον δικέφαλο. Ο Άρης πήρε από την αρχή τα ηνία του αγώνα, είχε τον έλεγχο της μπάλας και παρότι δεν μπορούσε να απειλήσει φαινόταν να πατάει καλύτερα στο τερέν του Ολυμπιακού σταδίου. Ο Πάκο Ερέρα αντιμετώπισε επιφυλακτικά τον αγώνα και παράταξε τον Άρη με τρεις χαφ και τον Ντικινί στη θέση του φορ, σε ένα 4-3-3. Στην άμυνα στη θέση του τραυματία Βέλεθ επέλεξε τον χαφ Μπάσα δίπλα στον Μαρβάι αφήνοντας στον πάγκο τους κλασικούς στόπερ Δεληζήση και Ούγκο Σόουζα. Το λάθος του όμως ήταν ότι έπαιξε με την άμυνα ψηλά, στο ύψος της μεσαίας γραμμής. Έτσι μόλις στο 5΄ ο Μπογιέ με ένα κοντρόλ ξέφυγε και ξεχύθηκε μόνος του προς το τέρμα, ουδείς τον πρόφτασε και με πλασέ άνοιξε το σκορ. Στη συνέχεια και σε όλο το πρώτο ημίχρονο, ο Άρης κυκλοφορούσε τη μπάλα αδυνατώντας να απειλήσει τον Μπάρκα. Ο Ντικινί δεν είναι ο κλασικός φορ και ο Ουζουνίδης είχε φροντίσει με τους Μπακάκη και Χουλτ να εξαφανίσει από το παιχνίδι τους Ματέο Γκαρσία και Μπρούνο Γκάμα.

      Στο 2^ο ημίχρονο ήρθε στο 56΄ το γκολ του Πόνσε και αποτελείωσε τον Άρη. Από εκεί και μετά η ΑΕΚ έκανε ότι ήθελε στον αγωνιστικό χώρο και σημείωσε άλλα δύο γκολ, στην πλάτη της άμυνας του Άρη. Παρότι ο Ερέρα γύρισε τη διάταξη σε 3-5-2, δεν είδε καμιά διαφορά καθότι η προσέγγιση του στο ανασταλτικό κομμάτι ήταν λάθος και η ΑΕΚ τον χτυπούσε στους χώρους που άφηνε μεταξύ του τερματοφύλακα και των κεντρικών  αμυντικών που έπαιζαν στην ευθεία και ψηλά.  Η ΑΕΚ πήρε ένα εύκολο τρίποντο σε ματς με καλό αντίπαλο και σε άδειο λόγω τιμωρίας γήπεδο. Επίσης κέρδισε έναν παίκτη, τον Λούκας Μπογιέ ο οποίος έδειξε ότι όχι μόνο μπορεί να βοηθήσει αλλά και να κάνει τη διαφορά. Διατήρησε την απόσταση από τον ΠΑΟΚ στους έξι βαθμούς και περιμένει….

      Ο Άρης με τη 2^η σερί ήττα του, η πρώτη στο εντός έδρας ματς με τον ΠΑΟΚ και η δεύτερη με τεσσάρα στο ΟΑΚΑ από την ΑΕΚ, μπαίνει στην εσωστρέφεια και τίθεται πλέον και θέμα προπονητή…

Ολυμπιακός : Άλυτο το πρόβλημα στο γκολ

       Ο Μαντζουράκης κατέβασε τον Απόλλωνα στο «Γ. Καραϊσκάκης» για να παίξει μόνο άμυνα και ότι βγει, με όλους τους παίκτες του να είναι μες την περιοχή τους. Ο Μάρτινς που ακόμα δεν ξέρει το Ελληνικό πρωτάθλημα και τις μαζικές άμυνες που παίζονται εδώ, παράταξε τον Ολυμπιακό χωρίς κλασικό φορ, με τον Λάζαρο να παίζει τη θέση. Ο Λάζαρος δεν είναι φορ και συχνά τραβιόταν έξω από την περιοχή να πάρει μπάλα και η περιοχή έμενε άδεια. Έτσι στο 1^ο ημίχρονο ο Ολυμπιακός δεν εύρισκε χώρους και έβγαλε λίγες φάσεις, μόλις 5 εκ των οποίων μία εντός εστίας. Με τον Φορτούνη να μην κάνει καλό ματς, να είναι φλύαρος με τη μπάλα στα πόδια και τον Μπουχαλάκη απλά να πετάει μπαλιές στα άκρα και να μην παίζει κάθετα. Επίσης ο Ολυμπιακός έπαιζε ουσιαστικά με 10 παίκτες. Αυτός ο Νάουελ απλά δεν κάνει και κακώς επιμένει να τον βάζει ο Μάρτινς.

     Στο 2^ο ημίχρονο ο Ολυμπιακός μπήκε εξ αρχής δυνατά και έψαξε πιο απαιτητικά το γκολ. Οι Φετφατζίδης και Νάτχο αποτέλεσαν  τις πρώτες αλλαγές  του Μάρτινς στο 58΄  και λίγο μετά την είσοδο του στο παιχνίδι ο Φέτφα, σπατάλησε μια τεράστια ευκαιρία. Τον έχει πάρει από κάτω μετά το γκολ που έχασε με την ΑΕΚ. Ο Νάτχο έδωσε πνοή στην ομάδα, έβαλε τη μπάλα κάτω και έπαιξε κάθετα δημιουργώντας επικίνδυνες καταστάσεις. Στο 75΄ και βλέποντας ότι το γκολ δεν έρχεται, ο Μάρτινς έριξε στο ματς τον Μάνο, που ναι μεν δεν είναι παίκτης κλάσης αλλά τη θέση του φορ την ξέρει, την έχει παίξει, έχει βάλει γκολ, διαθέτει το ένστικτο του σκόρερ. Είχε καλές τοποθετήσεις μες την περιοχή και όταν του δόθηκε η ευκαιρία δεν την άφησε να περάσει ανεκμετάλλευτη και με το γκολ του χάρισε τη νίκη στην ομάδα του.

        Ο Ολυμπιακός έδειξε και πάλι ότι έχει πρόβλημα στο γκολ παρότι ως ομάδα αναπτύσσεται σωστά και δημιουργεί ευκαιρίες. Ο ουραγός Απόλλων ανέδειξε για μια ακόμη φορά το πρόβλημα των ερυθρολεύκων. Ο Μάρτινς δείχνει να δουλεύει σωστά αλλά η ομάδα χρειάζεται χρόνο και ο κόουτς στήριξη, γιατί τον βλέπω να αμφιβάλει και ο ίδιος για τη δουλειά του και να έχει αγχωθεί. Λάθος η επιλογή του να «φάει» το Γιαννιώτη και να ξεκινήσει τον Σα σε ένα ματς ελληνικού πρωταθλήματος με την τελευταία ομάδα, που ήξερε ότι ο τερματοφύλακας δε θα δεχτεί πίεση. Χαλάει την άτυπη συμφωνία, να παίζει ο Γιαννιώτης στο πρωτάθλημα και ο Σα στην Ευρώπη και στο κύπελλο και ρίχνει την ψυχολογία του Έλληνα πορτιέρο.

     Στον Ολυμπιακό πρέπει πέραν από το πρίσμα του αποτελέσματος και των τίτλων να εξελίξουν την ομάδα. Ο Ολυμπιακός διαθέτει μια βάση πολύ καλών παικτών σε εξαιρετική ηλικία και χρειάζεται δουλειά και υπομονή η ομάδα του. Στο τέρμα Γιαννιώτης (25) και Χουρτεσιώτης (24) νομίζω μπορούν να σταθούν μια χαρά. Στην άμυνα, δεξιά ο Ομαρ (26) και ο νεαρός Μασούρας (22), αριστερά Τσιμικάς (22) και Κούτρης (23), στόπερ ο Σισέ (23 και Μεριά (25) και Νικολάου (20). Στα χαφ, Καμαρα (21), Μπουχαλάκης (25), Ανδρούτσος (21) και φυσικά Φορτούνης (26). Εξτρέμ, Φετφατζίδης (27), Βουρσάι (20) και Ποντένσε (23). Και φορ ο Μάνος (24). Βλέπουμε μια βάση 17 παικτών σε εξαιρετική ηλικία και με πλούσιο ταλέντο. Χρειάζεται υπομονή και να μη διαλυθεί αυτή η ομάδα με πωλήσεις παικτών, να μείνουν ακόμη 1-2 χρόνια στον Ολυμπιακό και να αποτελέσουν τον κορμό μιας νέας μεγάλης ομάδας. Αυτοί  οι παίκτες πλαισιώνονται από τους έμπειρους Λάζαρο, Νάτχο και Τοροσίδη που έχουν και τον ρόλο τις διατήρησης των ισορροπιών στα αποδυτήρια. Επίσης υπάρχουν και οι δανεικοί Μανθάτης και Ανσαριφάντ που μπορούν να βοηθήσουν μελλοντικά ή και άμεσα την ομάδα. Σε αυτόν τον κορμό χρειάζονται ορισμένες προσθήκες από το πάνω ράφι. Κυρίως στον άξονα. Στόπερ – χαφ – σέντερ φορ. Ψαγμένες κινήσεις ουσίας και όχι εντυπωσιασμού τύπου Τουρέ. Έτσι ο Ολυμπιακός, με απαραίτητη προϋπόθεση τη σωστή δουλειά, θα εκτοξευτεί και «θα κερδίζει και τους διαιτητές» ….

ΠΑΟΚ : Ακάθεκτος

Όπως έχουμε πει, στα ματς του πρωταθλήματος ο ΠΑΟΚ έχει ισχυρό κίνητρο και παρουσιάζεται μεταμορφωμένος προς το καλύτερο. Μετά την κακή εμφάνιση και την ήττα από τη Βίντι, στο ματς κόντρα στον Παναθηναϊκό ήταν εξαιρετικός, κυριάρχησε και νίκησε απόλυτα δίκαια. Ο Δώνης δεν ξεκίνησε με τρεις στην άμυνα όπως αναμενόταν, αλλά πήγε σε ένα 4-4-2 με τους Καμπέτσή και Μακέντα στην επίθεση και τους Χατζηγιοβάννη και Μπουζούκη πλάγια χαφ. Οι παίκτες του Δώνη είχαν προσήλωση στο αγωνιστικό τους πλάνο και έτρεξαν πολύ. Υστερούσαν όμως σε δύναμη στις μονομαχίες και όπως είπε και ο προπονητής τους, δεν είχαν την αυτοπεποίθηση που έπρεπε με τη μπάλα στα πόδια. Αδυνατούσαν να κρατήσουν μπάλα και να παγώσουν το ρυθμό, επέπιπταν σε λάθη κόντρα στο συνεχές και ασφυκτικό πρέσιγκ των παικτών του ΠΑΟΚ. Στο πρώτο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ δημιούργησε 8 τελικές και ειδικά στην κεφαλιά του Πρίγιοβιτς στο 30΄ ο Διούδης έκανε την απόκρουση της χρονιάς. Ο Παναθηναϊκός είχε τη φάση με τον Μακέντα στο 6΄, που πέρασε και τον Πασχαλάκη αλλά τον πρόλαβε ο Βαρέλα και ένα μακρινό σουτ του Καμπετσή στο 35΄. Δεν ήταν καθόλου απειλητικός και προσπαθούσε απλά να διατηρήσει το μηδέν παθητικό κόντρα σε έναν ΠΑΟΚ που είχε τον έλεγχο του αγώνα, την κατοχή της μπάλας και διαρκώς αύξανε την πίεση του.

     Στο 2^ο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ μπήκε αφιονισμένος και δημιουργούσε την μια ευκαιρία μετά την άλλη. Τον γόρδιο δεσμό έκοψε ο συνήθης ύποπτος, Πρίγιοβιτς στο 51΄ και εκεί κρίθηκαν τα πάντα. Η μόνη αντίδραση που έβγαλε ο Παναθηναϊκός ήταν ένα ακίνδυνο σουτ του Μπουζούκη στο 55΄. Το δεύτερο γκολ του Λημνιού στο 76΄ εξασφάλισε στον ΠΑΟΚ μια χαλαρότητα και μια άνεση στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Οι ασίστ και στα δύο γκολ από τον Ζαμπά, που έδειξε ότι έχει προσαρμοστεί πλήρως στην ομάδα και το μόνο που του απομένει είναι να αποκτήσει διάρκεια στα υψηλά στάνταρ απόδοσης. Ο Πρίγιοβιτς σε ένα ακόμα ματς ήταν μέσα στις φάσεις και κυνήγησε το γκολ, έστω και αν τον σταμάτησε κάποιες φορές ο εκπληκτικός χθες Διούδης, κατάφερε και πάλι να σημειώσει ένα κρίσιμο γκολ που άνοιξε το δρόμο για τη νίκη στην ομάδα του. Γενικά στο παιχνίδι ο ΠΑΟΚ στηρίχθηκε στην ανάπτυξη από τα άκρα του, με τους Βιεϊρίνια – Μπίσεβαρ αριστερά και Μάτος – Ζαμπά δεξιά. Τα δύο του γκολ προήλθαν από ωραίου συνδυασμούς και έφτιαξε φάσεις βάζοντας τη μπάλα κάτω, βγάζοντας συνδυασμούς και αυτοματισμούς και παίζοντας δημιουργικό ποδόσφαιρο.

    Οι «μπέμπηδες» του Παναθηναϊκού έδειξαν ότι δεν είναι ακόμα έτοιμοι γι αυτό το επίπεδο. Ήταν ανύπαρκτοι στο παιχνίδι και φαινόταν μια ταχύτητα κάτω από τους αντιπάλους τους στις αντιδράσεις τους, κυρίως με τη μπάλα στα πόδια. Ο  Μαυρομμάτης στην άμυνα έχασε πολλές φορές τον Πρίγιοβιτς που είχε πολλές ευκαιρίες να σκοράρει. Ο Χατζηγιοβάννης αδυνατούσε να περάσει τους Μάτος και Βιεϊρίνια, ενώ ο Μπουζούκης έμοιαζε ένα κλικ πιο αργός στις μεταβιβάσεις του και επέπιπτε σε λάθη. Οι παίκτες του Δώνη υποστηρίζουν τον σωστό τρόπο παιχνιδιού αλλά χρειάζονται πολύ δουλειά για να κοντράρουν μια ομάδα πρωταθλητισμού. Χρειάζονται δουλειά και σωματικά, να δυναμώσουν το κορμί τους.

      Ο ΠΑΟΚ πέτυχε το 8 στα 8 και την 4^η νίκη του σε ντέρμπι. Είναι πλέον το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο. Από δω και πέρα χρειάζεται σωστή διαχείριση. Και η ομάδα να μην χαλαρώσει και να συνεχίσει με το πόδι στο γκάζι, παίζοντας το κάθε ματς σα να είναι τελικός και οι αντιδράσεις να είναι προσεκτικές σε περίπτωση που στραβώσει κάποιο αποτέλεσμα. Όχι στην υπεροψία τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου.

     Θεωρώ ότι είναι νωρίς για να πούμε ότι ο τίτλος κρίθηκε. Σε ένα μαραθώνιο 30 αγωνιστικών,  εννιά μηνών,  πολλά μπορεί να συμβούν που να ανατρέψουν τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί ως τώρα. Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι ο οργανισμός ΠΑΟΚ έχει τεράστια ανάγκη αυτό το πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλο σερί τίτλων, η ΑΕΚ το πήρε πέρυσι και έχει ρίξει το βάρος στο νέο γήπεδο, ενώ στην Τούμπα όλα πάνε πίσω μέχρι να κατακτηθεί το πρωτάθλημα μετά από 33 χρόνια….

                                                                                                                          SAM

Η ξεκάθαρη ανωτερότητα και η έκπληξη

Ευρωπαϊκή ήταν η εβδομάδα που προηγήθηκε, με τους τρεις εκπροσώπους μας να επανέρχονται στα παιχνίδια του Champions league και του Europa league. Τα αποτελέσματα ήταν φυσιολογικά κατά τα 2/3. Εμφανώς ανώτερη η Μπάγερν έφυγε με το διπλό από το ΟΑΚΑ κόντρα στην ΑΕΚ και πολύ ανώτερος ο Ολυμπιακός, κυριάρχησε στο Λουξεμβούργο και πήρε το διπλό από την Ντουντελανζ. Έκπληξη αποτέλεσε η ήττα του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, μετά από κάκιστη εμφάνιση, από την Ουγγρική Βίντι, ένα παιχνίδι που το έχασε ο δικέφαλος και δεν το κέρδισαν οι αντίπαλοι.

     Παρακολουθώντας τα παιχνίδια και τα στιγμιότυπα των ευρωπαϊκών αγώνων διαπίστωσα για μια ακόμα φορά ότι το ποδόσφαιρό μας έχει μείνει πίσω. Πέρα από τη συμμετοχή στους ομίλους, ειδικά στο Champions league, δε μπορούμε να κοιτάμε για κάτι παραπάνω.

Ο χάρτης του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου

     Στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο υπάρχουν τα μεγαθήρια, οι ομάδες με τη βαριά φανέλα που κάθε χρόνο πρωταγωνιστούν, η ΡΕΑΛ, η Μπαρτσελόνα, η Μπάγερν, η Γιουβέντους, η Παρί, η Μάντσεστερ Σίτι, η Τσέλσι, η Ατλέτικο Μαδρίτης, η Γιουνάιντεντ και η Λίβερπουλ, ομάδες που δε μπορούν να τις πλησιάσουν οι δικές μας και να τις αντιμετωπίσουν. Στη Β΄ κατηγορία, υπάρχουν οι καλές ομάδες από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, που μαθημένες στον υψηλό ανταγωνισμό των εγχώριων διοργανώσεων τους, παρουσιάζονται πολύ δυνατές και στην Ευρώπη. Ενίοτε διεκδικούν και κατακτούν και τίτλους. Ομάδες όπως η Άρσεναλ, η Βαλένθια, η Σεβίλλη, η Ντόρντμουντ, η Ίντερ, η Μίλαν, η Ρόμα, η Βιγιαρεάλ, η Μαρσέιγ, η Φιωρεντίνα, η Σάλκε, η Λεβερκούζεν. Αυτές τις ομάδες πρέπει να τις πετύχουν σε «κακό φεγγάρι» οι δικοί μας για «να τις κοιτάξουν στα μάτια» και να τους πάρουν αποτέλεσμα. Συμπτωματικά δηλαδή. Στην Τρίτη κατηγορία είναι οι υπόλοιπες ομάδες από τα μεγάλα πρωταθλήματα που έστω και σποραδικά παίζουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είναι οι ομάδες από τα πρωταθλήματα μετά τα 5 πρώτα, όπως αυτά τις Πορτογαλίας, της Ολλανδίας, της Ρωσίας, της Ουκρανίας, του Βελγίου, ακόμα και της Τουρκίας. Αλλά και νέες ομάδες που τώρα ξεμύτισαν. Εδώ μπορούμε να πούμε ότι συγκαταλέγονται η Αιντχόβεντ, ο Άγιαξ, η Άντερλεχτ, η Μπρίζ, η Σέλτικ, η Ζενίτ, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Σαχτάρ Ντόνετσκ, η Δυναμό Κιέβου, η Μπενφίκα, η Πόρτο, η Σπόρτιγκ Λισαβόνας, η ΦενέρΜπαχτσέ, η Μπεσίκτας, η ΓαλατάΣαράι, η Σάλτσμπουργκ, η Βασιλεία, ακόμα και η Πλζεν. Ομάδες που προσπαθούν να τις κοντράρουν οι δικοί μας και ορισμένες φορές τα καταφέρνουν να τις υποσκελίσουν. Στην τέταρτη κατηγορία βρίσκονται η δικές μας ομάδες, οι ομάδες της Τσεχίας, της Κροατίας, της Δανίας και άλλων τέτοιων χωρών. Αυτή είναι χοντρικά και πολύ πρόχειρα η πραγματικότητα στο σημερινό ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, σε συλλογικό επίπεδο.

 Πάμε τώρα να πούμε και δύο κουβέντες για τα τρία ματς των ομάδων μας.

ΑΕΚ

                                 

     Η πρωταθλήτρια είχε να αντιμετωπίσει μια ομάδα πέρα από τα κυβικά της. Όπως προ-είπαμε η Μπάγερν ανήκει στα τοπ κλαμπ του ευρωπαϊκού – παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Η ΑΕΚ άντεξε 60 λεπτά, κατόπιν δέχτηκε 2 γκολ σε τρία λεπτά και το παιχνίδι τελείωσε, με τη Μπάγερν να κάνει διαχείριση, στο χρόνο που απέμενε. Είναι σχεδόν αδύνατο Ελληνική ομάδα να αντιμετωπίσει τη Μπάγερν, εκτός και αν τη βρει χαλαρή, να έχει ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση και να παραταχθεί με αναπληρωματική ομάδα. Αυτή η Μπάγερν ήρθε στην Αθήνα ταλανιζόμενη από εσωτερικά προβλήματα και έχοντας μείνει πίσω στη Μπουντεσλίγκα. Επιπλέον την προηγούμενη αγωνιστική στον όμιλο είχε φέρει ισοπαλία εντός με τον Άγιαξ. Οπότε χρειαζόταν τη νίκη και ήθελε να δώσει και απαντήσεις στους επικριτές της. Παρατάχθηκε με βασικούς και έστω και αν δε «σκίστηκε», ήταν σοβαρή, έτρεξε την ΑΕΚ, την κούρασε σωματικά και πνευματικά και την αποτελείωσε μέσα σε ένα τρίλεπτο. Έβλεπες τους Γερμανούς να κερδίζουν κάθε μονομαχία, να είναι πιο δυνατοί, πιο γρήγοροι, πιο κοντρολαρισμένοι ως παίκτες, αλλά και πιο δουλεμένοι ως ομάδα, με αυτοματισμούς, με κινήσεις στο χώρο, να βρίσκονται με κλειστά μάτια. Είχαν την καθολική υπεροχή και δεν επέτρεψαν καμία αμφισβήτηση.

       Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το δίδυμο του Μπακάκη με τον Γκνάμπρι. Πιο δυνατός, πιο γρήγορος, με σωματικά προσόντα, πιο ψηλός, με διασκελισμό, αλλά και με σωστά πρώτα βήματα στο σπριντ ο παίκτης της Μπάγερν, ταλαιπώρησε αφάνταστα τον Μπακάκη που αδυνατούσε να τον περιορίσει.

      Τι κέρδισε η ΑΕΚ από αυτό το παιχνίδι? Την ατμόσφαιρα από ένα, κατά πολύ, γεμάτο ΟΑΚΑ. Το ότι οι παίκτες της αναμετρήθηκαν και μετρήθηκαν με τοπ αντιπάλους και είδαν που βρίσκονται στον ανταγωνισμό. Ίσως και κάποια γνώση για το πώς θα αποφύγει τον διασυρμό στο Μόναχο στο παιχνίδι που ακολουθεί.

Ολυμπιακός

    Οι ερυθρόλευκοι είχαν να αντιμετωπίσουν μια πολύ αδύνατη ομάδα. Προερχόταν από τέσσερα σερί ματς χωρίς νίκη και μες το παιχνίδι προέκυψε και άλλος αντίπαλος, η αστοχία, η αφλογιστία. Αφού, παρότι ο Ολυμπιακός δημιούργησε πολλές ευκαιρίες εκ των οποίων ορισμένες κλασσικές, ενώ είχε και 2 δοκάρια, δυσκολεύτηκε να σκοράρει και να πάρει τη νίκη. Λείπει ο εκτελεστής. Τραυματίστηκε νωρίς στο ματς ο Γκερέρο και φορ έπαιξε ο Λάζαρος που έχασε κλασικές ευκαιρίες και ήταν άτυχος. Γενικά, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλός, είχε διάθεση και καθοδηγούμενος από έναν πολύ καλό Φορτούνη κυριάρχησε στον αγώνα. Είχε όμως σαφέστατη ποιοτική διαφορά από την ομάδα του Λουξεμβούργου, τη Ντουντελάνζ. Το ματς δε χρίζει ιδιαίτερης κριτικής και ήταν ένας μονόλογος του Ολυμπιακού.

    Πολύ καλός ήταν ο Σισέ στην άμυνα και έδειξε να ταιριάζει, χάρη στην ταχύτητα του, με τον πιο εγκεφαλικό Βούκοβιτς. Το πρόβλημα της αφλογιστίας πρέπει να προβληματίσει αυτούς που πήραν την απόφαση να διώξουν τον Ανσαριφαντ, που είχε 17 γκολ στο περυσινό πρωτάθλημα. Ειδικά αυτή τη στιγμή, που οι Γκερέρο και Χασάν είναι εκτός με τραυματισμούς και η ομάδα έχει μείνει μόνο με τον νεαρό Μάνο κλασικό φορ και τον Λάζαρο ως ευκαιριακό. 

    Το θετικό για τον Ολυμπιακό είναι το ότι η Μπέτις δείχνει να είναι η δυνατή ομάδα του ομίλου. Κέρδισε τη Μίλαν στο «Σαν Σίρο» και τώρα την υποδέχεται στην έδρα της, στη Σεβίλλη, με την ομάδα του Γκατούσο να μην εμπνέει εμπιστοσύνη και να μην μπορεί να πιάσει υψηλά στάνταρ απόδοσης. Ο Ολυμπιακός κερδίζοντας και πάλι τη Ντουντελάνζ λογικά θα παίξει την πρόκριση τελευταία αγωνιστική στο «Γ. Καραϊσκάκης» κόντρα στη Μίλαν.

ΠΑΟΚ

     Ο ΠΑΟΚ έχει ψύχωση με την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το μυαλό του ήταν στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό που ακολουθεί. Ο Λουτσέσκου δεν έκανε πολλές αλλαγές στην 11αδα. Μόνο ο Τόσκα και ο Καρέλης. Μιας και ο Σακχόφ έπαιξε αναγκαστικά λόγω του τραυματισμού του Μαουρίτσιο και ο Ελ Καντουρί που μπήκε αντί του Μπίσεβαρ είναι στο ροτέσιον της ομάδας και έχει πάρει αρκετά παιχνίδια ως τώρα. Από εκεί και πέρα, το παιχνίδι έδειξε ότι ο ΠΑΟΚ εξαρτάται πολύ από τον Πρίγιοβιτς και ότι ο Καρέλης δε μπορεί μόνος του στην επίθεση, θέλει φορ περιοχής δίπλα του, όπως είχε τον Μπεργκ στον Παναθηναϊκό.

    Για μένα, αν ο Λουτσέσκου παρατάξει την ίδια 11αδα κόντρα στον Παναθηναϊκό τη Δευτέρα, οι ίδιοι παίκτες θα έχουν τελείως διαφορετική συμπεριφορά, θα παίξουν με πάθος, δίνοντας των υπέρπάντων αγώνα. Όμως αδυνατώ να αντιληφθώ πως μια Ελληνική ομάδα υποτιμάει την Ευρώπη. Βάζει τα ευρωπαϊκά παιχνίδια σε δεύτερη μοίρα, από τη στιγμή μάλιστα που μπορεί να προκριθεί στα νοκ άουτ. Αν ο ΠΑΟΚ πάρει το πρωτάθλημα (γιατί αν δεν το πάρει θα έχει τεράστιο πρόβλημα) και του χρόνου το καλοκαίρι κληρωθεί με δύσκολο αντίπαλο και δε μπει σε όμιλο του Champions league ποιος θα του φταίει? Πέρυσι αποκλείστηκε από κάποια Έστρσουντ, φέτος χάνει στην Τούμπα από κάποια Βίντι, που όπως είδαμε στα ματς με την ΑΕΚ, έναν παίκτη είχε, τον Λάζοβιτς και αυτός σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Μόνο στο τέλος με τον Μπίσεβαρ δημιούργησε κάποιες καταστάσεις ο δικέφαλος του Βορά, χωρίς όμως να πετύχει κάτι το ουσιαστικό. Παρότι είχε 69% κατοχή μπάλας και η στατιστική κατέγραψε 14 τελικές, δε δημιούργησε τη μεγάλη φάση, την κλασσική ευκαιρία. Εντύπωση μου έκανε ο Λημνιος, που είναι μόλις 21 χρονών και τέτοια ευρωπαϊκά ματς πρέπει να τα κυνηγάει. Δε μπήκε στο παιχνίδι, δεν πάτησε περιοχή, δε δημιούργησε καταστάσεις. Την έβγαλε χαλαρά με σεντρούλες. Ο ΠΑΟΚ έχασε γιατί δεν τον ενδιέφερε το παιχνίδι, το μυαλό όλων στον οργανισμό είναι στο πρωτάθλημα.

    Έτσι έκλεισε και η 3^η  ευρωπαϊκή εβδομάδα για τις ομάδες μας, στην οποία θα μπορούσαμε να έχουμε μια παραπάνω νίκη που θα μας ανέβαζε μια θέση στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ. Μακάρι ο ΠΑΟΚ να κερδίσει στην Ουγγαρία, καθώς είναι στις δυνατότητες του και να ρεφάρει τη χθεσινή απώλεια. Η Ευρώπη είναι ο καθρέπτης για το ποδόσφαιρο μας και ο τρόπος να ξεφύγουμε από τη μιζέρια του αντί-εμπορικού, Ελληνικού πρωταθλήματος και τα προβλήματα του.  Οι μεγάλες ομάδες μας πρέπει να δουν την προοπτική στην ευρωπαϊκή διάκριση και όχι να αποβλέπουν μόνο στα έσοδα από τη συμμετοχή τους.

                                                                                                                            SAM

Ο Ασταμάτητος και το λάθος χτίσιμο του ρόστερ

Δύο είναι τα σημαντικά γεγονότα της 7^ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος. Καταρχήν το ότι ο ΠΑΟΚ κέρδισε ένα ακόμη ντέρμπι, αυτό, εκτός έδρας με τον Άρη και μάλιστα βγάζοντας αντίδραση, αφού έμεινε πολύ νωρίς πίσω στο σκορ και στη συνέχεια η ήττα του Ολυμπιακού στην Κρήτη από τον Όφη. Χωρίς και πάλι να ενθουσιάσει με το ποδόσφαιρό του, ο ΠΑΟΚ πήρε τη νίκη με 2 γκολ του «φονιά» Πρίγιοβιτς και με τον αίλουρο Πασχαλάκη να αποκρούει το πέναλντι του Γιουνές στο 1-1 και να δίνει το έναυσμα για την νίκη. Ο Ολυμπιακός έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι από την έδρα του Όφη, κυρίως επειδή και πάλι δεν κατάφερε να σκοράρει. Για ένα ακόμα παιχνίδι, ενώ δημιούργησε φάσεις του έλειπε ένας Πρίγιοβιτς να καθαρίσει το παιχνίδι. Οι επιλογές για τη συγκρότηση της επίθεσης, αλλά και όλου του ρόστερ, είναι δικές του και αυτές πληρώνει.

Ολυμπιακός

Ας ξεκινήσουμε από τους ερυθρολεύκους. Ο Ολυμπιακός τα τελευταία 25 χρόνια έχει ψύχωση με το πρωτάθλημα και η κατάκτηση του θεωρούνταν δεδομένη. Και η ομάδα είχε προστασία. Με ομάδες δορυφόρους γεμάτες δανεικούς παίκτες, με την ομοσπονδία και τη διαιτησία υπό τον έλεγχο του. Ακόμη και μέχρι πρόπερσι φρόντιζε και έδινε τα τρία ντέρμπι εντός έδρας τον 1^ο γύρο,  το φθινόπωρο που ήταν στο πικ της φόρμας του λόγω και Champions league, διέλυε τους αντιπάλους του και από το νέο έτος άραζε. Τα κόζια άλλαξαν. Το παρασκήνιο πέρασε στα χέρια άλλων. Οι νεαροί Έλληνες παίκτες βλέπουν το εξωτερικό ως επιλογή και αρνούνται να πάνε σε μικρές ομάδες της Super league αφού εκεί δεν εξελίσσονται. Ενώ πλέον τους διεκδικούν και οι άλλες μεγάλες ομάδες και ο Ολυμπιακός δεν παίζει μόνος του. Οπότε ο Ολυμπιακός πρέπει να κερδίσει χωρίς βοήθεια, με την ομάδα του. Να επενδύσει και να φτιάξει ομάδα που θα κερδίζει και τους διαιτητές, έστω και αν αυτοί είναι ξένοι πλέον….

   Όταν πριν 20-25 χρόνια ξεκίνησε η κυριαρχία του Ολυμπιακού, οι αντίπαλοι του ήταν επίσης ισχυροί. Είχε να αντιπαρατεθεί με την ΑΕΚ που είχε δημιουργήσει ο Μπάγεβιτς, που έπαιξε φοβερό ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό με τις μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες και την ομάδα που «έχτισε» ο Κυράστας. Ο ανταγωνισμός τον έκανε καλύτερο. Σε όλους τους τομείς. Έβαλε βάσεις με παίκτες από τον ελληνικό χώρο, Μαυρογεννίδης, Γιαννακόπουλος, Νταπίζας, Στολτίδης, Καραπιάλης, Γεωργάτος, Τζόρτεβιτς και άλλους, έφερε ξένους παιχταράδες όπως οι Ριβάλντο, Τζιβάνι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ και κοίταξε να αναδείξει και «μικρούς» όπως οι Οφερίκουε και Καστίγιο, άσχετα αν από δικά τους λάθη δεν έκαναν την καριέρα που έπρεπε. Παράλληλα έχτισε το νέο «Γ. Καραϊσκάκης» και το προπονητικό του κέντρο στου Ρέντη μεταμορφώθηκε σε ένα σύγχρονο κέντρο με όλα τα απαραίτητα για τη δουλειά που έπρεπε να γίνεται εκεί. Η νέα διοίκηση του Ολυμπιακού παρέλαβε όλα αυτά πριν 8 χρόνια και συνέχισε την καλή δουλειά. Το μόνο που δεν είχε, ήταν αντιπάλους. Η πολυετής κυριαρχία του Ολυμπιακού «βύθισε» τους υπόλοιπους. Η ΑΕΚ ακυβέρνητη υποβιβάστηκε, ο ΠΑΟΚ έψαχνε σανίδα σωτηρίας και τη βρήκε στο πρόσωπο του Ιβάν, αλλά μέχρι πέρυσι χτιζόταν και «μάθαινε το ποδόσφαιρο» ο νέος ιδιοκτήτης του και ο Παναθηναϊκός έμπαινε σε εποχή «μνημονίου» μετά τα λάθη της πολυμετοχικότητας και των φιλάθλων του. Έτσι ο Ολυμπιακός «στο άνετο» πήρε ακόμη 7 σερί τίτλους και κάπου εφησυχάστηκε και πίστεψε ότι είναι εύκολο  να βγαίνει πρωταθλητής κάθε χρόνο. Υποτίμησε τη δουλειά που γινόταν από τους αντιπάλους του για να τον ξεπεράσουν. Νόμισε ότι με το να επενδύει περισσότερα χρήματα και να έχει επαφές με ατζέντηδες αρκούν για να υπερέχει. Προέβη σε πολλά πάρε – δώσε σε κάθε μεταγραφική περίοδο και δε διατήρησε έναν βασικό κορμό παικτών. Αγνόησε τα βασικά για το πώς χτίζεται μια ποδοσφαιρική ομάδα. Πέρυσι έχασε το πρωτάθλημα μες το γήπεδο από τις ήττες που γνώρισε από την μετέπειτα πρωταθλήτρια ΑΕΚ. Ήττες με ανατροπή… Παράλληλα άλλαξε τέσσερις προπονητές και εν τέλει το φταίξιμο ρίχτηκε στους παίκτες και στο κακό κλίμα στα αποδυτήρια και αποφασίστηκαν μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ.

    Οι αλλαγές έγιναν. Ήρθαν 20 νέοι παίκτες και νέος προπονητής. Καλλιεργήθηκε η εντύπωση από τα ΜΜΕ ότι το φετινό υλικό είναι καλύτερο και ότι ο Ολυμπιακός θα παίξει μεγάλη μπάλα και επιθετικό ποδόσφαιρο. Είναι αλήθεια όμως όλο αυτό που καλλιεργήθηκε? Πάμε να το δούμε :       Φέτος η ομάδα έχει στην επίθεση της τους Γκερέρο, Χασάν και Μάνο. Πέρυσι είχε τον Ανσαριφαντ των 17 γκολ στο πρωτάθλημα, τον Ντζουρντεβιτς που ήταν πάντα μες τις φάσεις αλλά ήταν άτυχος ή έστω χασογκόλης και τον Βέργο, παιδί από τις ακαδημίες του συλλόγου. Στα εξτρεμ φέτος έχει Λάζαρο που ξεκίνησε καλά στα ματς με τη Λουκέρνη αλλά πλέον μπαίνει στο 60΄ και στο 75΄ είναι κουρασμένος. Δικαιολογίες ότι πρέπει να παίζει για να βρει ρυθμό  δεν ευσταθούν γιατί ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό δεν μπορεί να περιμένει τον κάθε παίκτη. Τον γνωστό  Φετφατζίδη που δεν έχει την ουσία και  το γκολ, τον Ποντένσε που αν βελτιώσει τα τελειώματά του είναι για πολύ ψηλά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, τον Νάουελ που δεν έχει δείξει τίποτα και τον Πάρντο που ξέμεινε από πέρυσι. Την προηγούμενη σαιζόν έπαιζαν οι Μάριν, παίκτης που έκανε τη διαφορά αλλά γκρίνιαζε στα αποδυτήρια και γι αυτό έφυγε, ο Μιραλάς που δε βρήκε φόρμα αλλά είχε την ατομική ενέργεια και το γκολ και ο «εργάτης» Σεμπά.  Κάντε εσείς τη σύγκριση για τις αλλαγές στην επίθεση. 

Στα χαφ ο Φορτούνης παρέμεινε η σταθερά. Δούλεψε το καλοκαίρι και παρουσιάζεται πολύ βελτιωμένος, αλλά δεν τον βοηθάει και η ομάδα να ανέβει περισσότερο, ούτε η διαχείριση που του γίνεται από τον Μάρτινς. Πίσω του πέρυσι υπήρχε ο Οφόε που από το Φθινόπωρο και μετά άραξε και δεν ξαναέπαιξε μπάλα, δείγμα κακού επαγγελματία αλλά ήταν 28 χρονών και υπήρχαν περιθώρια να βελτιωθεί μέσα σε έναν σοβαρό οργανισμό. Φέτος είναι ο 36αρης Τουρέ, παίκτης μεγάλης κλάσης, αλλά τα καλά του χρόνια στο ποδόσφαιρο αποτελούν παρελθόν και μοιάζει με παλαίμαχο. Είχα πάρει το ρίσκο όταν ήρθε και έγραψα για «ξανά ζεσταμένο» φαγητό και για τελευταία αρπαχτή. Είχα πει μάλιστα ότι οι ομάδες χτίζονται με νέους παίκτες και ότι ο Ανδρούτσος αδικείται. Στις υπόλοιπες θέσεις των χαφ, ο Καμαρά έχει εντυπωσιάσει αλλά είναι το μοναδικό καθαρό 6αρι στην ομάδα. Ο φιλότιμος Ρομαό αποχώρησε αδικαιολόγητα και ο Σιώπης είδε ότι ο προπονητής θέλει δικούς του παίκτες και έφυγε μόνος του. Στο «8» είναι οι Μπουχαλάκης, ο 32χρονος Νάτχο και ο Γκιγιέρμε. Πέρυσι υπήρχαν ο Ζιλέ καθαρά μανατζερική μεταγραφή του Χάσι και ο Μάρτινς ο οποίος δεν υπολογιζόταν και αποχώρησε, παρότι την προηγούμενη χρονιά είχε δείξει πολύ καλά δειγματα. Και ο Ταχτσίδης, που απλά δεν μπορεί…. αλλά δεν ξέρω σε μια σύγκριση με τον Μπουχαλάκη, ποιος υπερέχει. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι οι Γκιγιέρμε και Νάτχο δεν έχουν μπει στην ομάδα, στο ροτέσιον. Ο Νάτχο δεν είναι ο παίκτης που βλέπαμε στον ΠΑΟΚ πριν 2 χρόνια και με την εθνική Ισραήλ αποδίδει καλύτερα απ’ ότι στον Ολυμπιακό. Ο Γκιγιέρμε πρέπει να καθιερωθεί δίπλα στον Καμαρά και να βρουν χημεία μεταξύ τους, αυτοί πρέπει να είναι το δίδυμο των χαφ του Ολυμπιακού, μιας και ο Μπουχαλάκης δε μπορεί να δώσει το παραπάνω σε αυτό το επίπεδο. Το θέμα στα χαφ είναι κυρίως ο τρόπος παιχνιδιού του Μάρτινς, ο οποίος έχει δημιουργήσει μια ομάδα που επιτίθεται από τα άκρα και προς τα εκεί κατευθύνουν το παιχνίδι και οι χαφ, με συνέπεια παίκτες με κύριο προσόν τη δημιουργία από τον άξονα, όπως ο Φορτούνης και ο Νάτχο, να χάνονται μες τον αγώνα. 

Στην άμυνα….Στα δεξιά έμεινε ο Ομάρ που πάει εξαιρετικά, ήρθε ο νεαρός Μασούρας και ο Τοροσίδης για τα αποδυτήρια και για κανένα εύκολο ματς. Αριστερά ήρθε ο Τσιμικάς, που δουλεύτηκε εξαιρετικά στη Βίλεμ και αμέσως καθιερώθηκε, έμεινε ο Κούτρης που είχε πρόβλημα τραυματισμού και τώρα επέστρεψε και έφυγε για 0,5 εκ. ευρώ ο Χατζισάφι, παρότι είχε κάνει καλό Μουντιάλ. Στο κέντρο της άμυνας ο Μποτια πλήρωσε το γκολ που του έβαλε ο Γιακουμάκης στο ντέρμπι με την ΑΕΚ και ο Ένχελς το ότι αποκτήθηκε ακριβά. Ήρθαν ο Μιράντα ως δανεικός από τη Γουλβς του Πορτογάλου,  μάναντζερ Ζόρζε Μέντεζ, ο οποίος δεν κάνει και ο Τυνήσιος Μεριά που είναι δυνατός αλλά όχι γρήγορος. Επέστρεψε ο Βούκοβιτς που καθιερώθηκε και είναι ο εγκεφαλικός στόπερ της ομάδας και παρέμειναν οι Νικολάου και Σισέ, με τον τελευταίο να μην πολύ-παίζει, κατά τη γνώμη μου αδικαιολόγητα. Πάλι η ομάδα δεν κατάφερε να βρει αυτό που ήθελε στη συγκεκριμένη θέση και περιορίστηκε σε παίκτες που πρότειναν οι μάνατζερ. Ούτε καλύτερος εγκεφαλικός και έμπειρος στόπερ από τον Βούκοβιτς βρέθηκε, ούτε γρήγορος και αλτικός, μιας και οι Μιράντα και Μεριά δε διακρίνονται για τα εν λόγω προσόντα στο παιχνίδι τους. Το καλό εδώ είναι ότι ο Μάρτινς έχει αξιολογήσει σωστά το υλικό και δε ζητάει από την άμυνα να ανεβαίνει στη σέντρα.  Τέλος, στο τέρμα επέστρεψε και παίζει βασικός ο Γιαννιώτης που ακόμα αγωνίζεται κάπως φοβισμένος, αλλά με τη δουλειά του Αγριογιάννη θα βελτιωθεί, ενώ ο Χουρτεσιώτης δεν έπεισε τον Μάρτινς για 2^ος. Έτσι μετά τη φυγή του έμπειρου και βασικού πέρυσι Προτό, ήρθε ως δανεικός από την Πόρτο ο Ζοσέ Σα που παίζει στην Ευρώπη και στο κύπελλο. Από όλα τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι ορισμένοι παίκτες κακώς αποχώρησαν και ήρθαν άλλοι στη θέση τους. Διαλύεται η όποια  συνοχή της ομάδας με τόσες αλλαγές. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι είδους προβλήματα υπήρχαν πέρυσι στο εσωτερικό της ομάδας, στα αποδυτήρια,  αλλά για παίκτες όπως ο Προτό, ο Ρομαό, ο Ανσαριφάντ, ο Χατζισαφί, δεν ακούστηκε να έχουν δώσει το παραμικρό δικαίωμα. Οκ, να φύγει ο Μιραλάς που κόστιζε πολλά για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν, ο τεμπέλης Οφόε, ο γκρινιάρης Μαρίν, ο Ζιλέ, ο Ταχτσίδης, άντε και οι Μποτία και Ντζουρντζεβιτς, αλλά όχι τέτοια ολική σκούπα. Δεν ήταν για πέταμα η περυσινή ομάδα. Απλά έχασε «τα αυγά και τα πασχάλια» στα παιχνίδια με την ΑΕΚ. Όχι γιατί η αντίπαλος ήταν καλύτερη, αλλά γιατί ο Ολυμπιακός μετά το 60΄, λόγω κακής προετοιμασίας από τον Χάσι, ξέμενε από δυνάμεις. Ο Χιμένεθ τον περίμενε σε όλο το παιχνίδι και τον «σκότωνε» στο τέλος.

        Μετά από τα παραπάνω, μένουν λίγα να πούμε για το χθεσινό ματς. Την απρόσμενη ήττα που αφήνει τον Ολυμπιακό για τρίτο σερί ματς χωρίς νίκη στο πρωτάθλημα και 6 βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ στη βαθμολογία. Παρουσιάστηκε μια ομάδα χωρίς πάθος και ειδικά στο 1^ο ημίχρονο ήταν κακός. Στο 2^ο πίεσε τον οπισθοχωρημένο Όφη αλλά παρότι δημιούργησε ευκαιρίες, για μια ακόμα φορά, δε βρήκε το γκολ. Από εκεί και πέρα, Μιράντα και Μεριά δεν πρέπει να ξαναπαίξουν μαζί στο κέντρο της άμυνας και οι Λάζαρος και Τουρέ είναι παλαίμαχοι και δεν μπορούν πλέον. Μόνο ως αλλαγές στα τελευταία λεπτά, να δώσουν ώθηση αν έχει στραβώσει κάποιο ματς.

      Στον Ολυμπιακό δε χρειάζονται βεβιασμένες κινήσεις. Η νέα ομάδα χρειάζεται στήριξη, όπως και ο προπονητής, μέχρι να καταλάβει το ελληνικό πρωτάθλημα και το μέγεθος του Ολυμπιακού. Δε γίνεται κάθε χρόνο η ομάδα να αλλάζει 3 και 4 προπονητές. Ούτε ο Λεμονής είναι λύση. Ξένο κόουτς καλύτερο από τον Μάρτινς είναι δύσκολο να βρεις τέτοια εποχή. Το ρόστερ έχει δυνατότητες αν και έγιναν ανορθογραφίες. Χρειάζεται χρόνος και λίγες, κομβικές, βελτιωτικές κινήσεις. Όχι πάλι πάνω από 10 μεταγραφές αλλά προσεκτικές κινήσεις, σε καίριες θέσεις. Φορ γκολτζής και γρήγορος στόπερ. Άντε και ένας ποιοτικός εξτρέμ που να βλέπει το γκολ. Από εκεί και μετά, πολύ δουλειά για τη δημιουργία, εξ αρχής, μιας ομάδας που θα κατακτήσει σερί τίτλους. Με παίκτες στα ντουζένια τους και όχι ξεζουμισμένους και παλαίμαχους.

     Είναι δεδομένο ότι η ομάδα και όλος ο οργανισμός Ολυμπιακός βρίσκεται υπό πίεση. Άπαντες γνωρίζουν ότι άλλος κάνει κουμάντο και για αλλού πάει ο τίτλος. Είναι πρωτόγνωρο το γεγονός της απώλειας δύο σερί τίτλων για τους ερυθρόλευκους. Καλούνται να προσαρμοστούν και να δουλέψουν σε βάθος στο…. recruiting.

Ο Ασταμάτητος ΠΑΟΚ

Ο Δικέφαλος του Βορρά συνεχίζει αφρενάριστος, με 7 νίκες σε 7 αγώνες και 19 βαθμούς (λόγω του -2 από πέρυσι) και έχει ήδη αποσπαστεί 6 βαθμούς από τους δύο βασικούς ανταγωνιστές του. Επιπλέον έχει βγει νικητής και από τα τρία ντέρμπι που έχει δώσει μέχρι τώρα, τα δύο μάλιστα εκτός έδρας. Στον ΠΑΟΚ κράτησαν τον βασικό κορμό παικτών από πέρυσι και τον ίδιο προπονητή στον πάγκο. Η ομάδα έχει συνοχή και ομοιογένεια, η κατά κράτος επικράτηση στον τελικό κυπέλλου της έδωσε μια αίσθηση ανωτερότητας, ενώ οι νίκες – προκρίσεις στα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά παιχνίδια μεταλαμπάδευσαν αυτοπεποίθηση. Ο Λουτσέσκου βασίζεται προς το παρόν στο περυσινό υλικό και στα μπετά που είχε ρίξει στον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα. Οι μεταγραφές δεν έχουν βοηθήσει ως τώρα καθότι οι περισσότερες έγιναν καθυστερημένα, αλλά και αποκτήθηκαν παίκτες που δεν ταιριάζουν. Ο Ζαμπά είναι ο μόνος που έχει μπει μέχρι στιγμής για τα καλά στο ροτέσιον, ενώ οι Ουάρντα και Χατσερίντι που ήρθαν και αυτοί νωρίς, ο μεν πρώτος έχει θέματα με τη συμπεριφορά του, ο δε δεύτερος δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη στη νέα του ομάδα καθώς μια ζωή έπαιζε στην Ουκρανία και τη Δυναμό Κιέβου και παρουσιάζεται βαρύς και επιρρεπής στο λάθος. Οι υπόλοιποι, ο μεν Τόσκα δείχνει ότι σιγά σιγά θα κερδίσει χρόνο συμμετοχής αφού όποτε χρησιμοποιήθηκε μέχρι τώρα είχε καλή και σταθερή παρουσία, ο δε Βέρνμπλουμ που ήρθε σαν το μεγάλο όνομα, άργησε να υπογράψει, έχασε την προετοιμασία και ως τώρα δείχνει βαρύς και εκτός κλίματος. Σίγουρα θα πάρει παιχνίδια και στο χθεσινό ντέρμπι με τον Άρη που ξεκίνησε βασικός, ήταν καλός ανασταλτικά. Οι δύο επιθετικοί, ο Καρέλης μπαίνει στο ροτέσιον και φαίνεται να υπολογίζεται περισσότερο από τον άφαντο Άπκομ.

      Από εκεί και πέρα, ο ΠΑΟΚ μπορεί να μην έχει την εντυπωσιακή απόδοση που έπιασε σταδιακά πέρυσι, με αποκορύφωμα τον τελικό του κυπέλλου, αλλά έχει αποκτήσει μέταλλο και νοοτροπία νικητή. Επίσης μέχρι στιγμής δείχνει να αποφεύγει τα περυσινά λάθη του, τη νοοτροπία που εκφραζόταν με το «ή εμείς ή κανείς». Ξέρει ότι είναι δυνατός και αγωνιστικά και σε διασυνδέσεις με άλλες ομάδες μέσω δανεικών αλλά και στο παρασκήνιο. Καλείται απλά να είναι προσεκτικός, να κερδίζει τα παιχνίδια, να μη δίνει δικαιώματα με τη συμπεριφορά του και στο τέλος θα είναι η ώρα για τους πανηγυρισμούς.

    Στο χθεσινό ντέρμπι, στου «Χαριλάου», ο Άρης προηγήθηκε μόλις στο 2^ο λεπτό με τον Ματέο Γκαρσία, με τον δικέφαλο να μην αντιδρά δυναμικά και να ψάχνει την ισοφάριση με σέντρες στον καλά κλεισμένο Πρίγιοβιτς. . Είχε δύο καλές φάσεις, ειδικά τη διπλή στο  27΄, με το πλασέ του Πέλκα και την απόκρουση με τα πόδια του Κουέστα να είναι η πιο εντυπωσιακή ευκαιρία. Τελικά ισοφάρισε με πέναλντι του Πρίγιοβιτς μετά από χέρι του Τζανακάκη σε γύρισμα του Βιεϊρίνια. Ο Άρης στο 1^ο ημίχρονο είχε και ένα καλό σουτ του Ντικινί σε κόντρα επίθεση που έβγαλε ο Πασχαλάκης. Γενικά στο 1^ο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ είχε μια φλύαρη υπεροχή και ο Άρης προσπαθούσε να διατηρήσει το προβάδισμα που πήρε από νωρίς, αλλά τελικά ισοφαρίστηκε σε μια ανύποπτη φάση. Στο 2^ο ο Άρης ως γηπεδούχος ήταν αυτός που έψαξε περισσότερο το 2^ο γκολ  και έχασε τη μεγάλη ευκαιρία με το πέναλντι του Γιουνές στο 66΄ που απέκρουσε ο Πασχαλάκης. Από εκεί και μετά το ματς έγινε άναρχο με τις δύο ομάδες να εναλλάσσονται στις επιθέσεις. Και εκεί που ο Λουτσέσκου ετοιμαζόταν να βγάλει τον Πρίγιοβιτς και να περάσει στη θέση του τον Καρέλη, οι δύο πρώτες αλλαγές του, Ουάρντα και Ελ Καντουρί,  συνδυάστηκαν από δεξιά και από το γύρισμα, ο Σέρβος φορ πέτυχε με προβολή το γκολ της νίκης. Σε ένα ακόμα ντέρμπι ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι διαθέτει την ωριμότητα, την υπομονή και τον τρόπο να κερδίζει τα παιχνίδια. Μετά και τη χθεσινή του νίκη έγινε το πρώτο φαβορί για τον τίτλο και αυτό καλείται να διαχειριστεί με ψυχραιμία από δω και πέρα.

    Είδαμε, ότι τι διαφορά και σε αυτό το ντέρμπι την έκαναν ο Πασχαλάκης και ο Πρίγιοβιτς, ο τερματοφύλακας και ο σέντερ φορ, το Α και το Ω της ομάδας. Ο μεν Πασχαλάκης διαθέτει εξαιρετικά σωματικά προσόντα και παρότι ψηλός είναι ευέλικτος. Ο Πρίγιοβιτς είναι κίλλερ, διαθέτει το ένστικτο του σκόρερ, έχει μάθει το παιχνίδι των συμπαικτών του και κινείται την κατάλληλη στιγμή μες την περιοχή, ενώ λίγο πριν σκοράρει μπορεί να ήταν τραβηγμένος πιο πίσω ή να κινούνταν σε θέση οφσάιντ,  την τελευταία στιγμή κάνει την κίνηση του και μπαίνει στη φάση, αιφνιδιάζοντας τον προσωπικό του αντίπαλο αλλά και όλη την αντίπαλη άμυνα. Από εκεί και πέρα ο ΠΑΟΚ είναι σφιχτή ομάδα και το κεντρικό του αμυντικό δίδυμο έχει «δέσει». Όμως όλη η ομάδα είναι προσεκτική ανασταλτικά, ο αντίπαλος βρίσκει πάντα οργανωμένο αμυντικά τον ΠΑΟΚ , ο οποίος δέχεται ελάχιστες φάσεις και έχω παρατηρήσει πως οι παίκτες του ακόμα και όταν έχουν τη μπάλα στην κατοχή τους είναι προσεκτικοί στις μεταβιβάσεις τους, παίζοντας με σίγουρες πάσες, για να μην κάνουν το λάθος και δεχτούν την κόντρα επίθεση.

     Είναι η ώρα να έρθει το πρωτάθλημα στο Λευκό Πύργο !

Υ.Γ.   Η Λας Πάλμας πρέπει να είναι ο καλύτερος τροφοδότης του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Μετά τους Αραούχο, Λιβάγια και Έλντερ Λόπεζ στην ΑΕΚ και ο Ματέο Γκαρσία του Άρη είναι εξαιρετικός παίκτης.

Υ.Γ.1    Ο Μαουρίτσιο Σάρι είναι εξαιρετικός προπονητής, εκ των κορυφαίων στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Παίζει τέλεια το 4-3-3 και είναι μετρ στο πρέσιγκ ψηλά. Έκανε εξαιρετική δουλειά στη Νάπολι παίζοντας και ωραίο ποδόσφαιρο και μεταμόρφωσε την Τσέλσι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν έχει πάρει τίτλο όμως. Πρέπει να μπει στους τίτλους, να σηκώσει κούπες για να μείνει στην ιστορία. Μου θυμίζει τον Φράντισεκ Φάρντοκ που πέρασε από τα μέρη μας και την ΑΕΚ. Και εκείνος 4-3-3 έπαιζε, εξαιρετική δουλειά έκανε, αλλά δεν κατακτούσε τίτλους. 

                                                                                                              SAM

Με 1-0 το Λιχτενστάιν, αλλά κερδίζαμε…..

     Νέα αποτυχία για την Εθνική μας και ήττα με κάτω τα χέρια από τη Φιλανδία, με την πρωτιά στον όμιλο για το Nation League να κάνει φτερά. Δύο παιχνίδια σε τρεις μέρες για την ομάδα μας και δύο κάκιστες εμφανίσεις, αφού παρά τη νίκη κόντρα στους Ούγγρους η ομάδα  δε βλεπόταν. Από την αρχή αυτής της διοργάνωσης η ομάδα δείχνει να μην πατάει καλά και είναι φανερό ότι δεν υπάρχει η σύμπνοια μεταξύ των μελών της ομάδας. Ήδη έχει τεθεί θέμα προπονητή αλλά το ζητούμενο είναι αν την ευθύνη φέρει ένα πρόσωπο, η αποπομπή του οποίου θα αλλάξει τα δεδομένα και θα αντιστρέψει την εικόνα. Πάμε να τα δούμε…..

Αναδρομή

     Μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014, που η Εθνική αποκλείστηκε στα πέναλντι από τον Κέιλορ Νάβας, τον τερματοφύλακα της ΡΕΑΛ των τριών σερί Champions league, χάνοντας στις λεπτομέρειες και από ατυχία, την πρόκριση στην 8αδα της κορυφαίας διοργάνωσης, η ομοσπονδία αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Φερνάντο Σάντος. Ο Πορτογάλος πήγε στην Εθνική ομάδα της πατρίδας του και κατέκτησε μαζί της το Euro 2016 στα γήπεδα της Γαλλίας. Την Εθνική μας ανέλαβε ο Κλαούντιο Ρανιέρι, άνοιξε τις πόρτες της ομάδας και μάναντζερ έκαναν κουμάντο στις κλήσεις των παικτών. Τα αποτελέσματα, ήττα ακόμα και από τα Νησιά Φερόε, οδήγησαν στην απόλυση του Ιταλού, για να αναλάβει την ομάδα το δίδυμο Μαρκαριάν – Καραγκούνη. Ο τρόπος λειτουργίας δεν πολύ-άλλαξε και ας σέβονται τα ΜΜΕ τον παιχταρά Γιώργο. Οι ήττες συνεχίστηκαν με συνέπεια να αποχωρήσουν αμφότεροι και με αιχμές εκατέρωθεν.

Μίκαελ Σκίμπε

   Η ΕΠΟ αναζητώντας τη λύση στην επιτυχημένη συνταγή του παρελθόντος, παρέδωσε τα ηνία σε έναν Γερμανό, τον Μίκαελ Σκίμπε. Έχουμε αναφερθεί στον ομοσπονδιακό τεχνικό και έχουμε κάνει και σύγκριση αυτού με τον Ότο. Παρέλαβε μια ομάδα που έχανε από το Λουξεμβούργο, έβαλε κάποιες αρχές και σταμάτησε το διασυρμό από ανύπαρκτες ομάδες. Στα προκριματικά του πρόσφατου Μουντιάλ, μπορεί να λέγεται ότι αποκλείστηκε από Βέλγιο και Κροατία που έφτασαν 4αδα στα τελικά της διοργάνωσης, με μόνη βαριά ήττα την 4αρα στο Ζάγκρμπ και επιτυχία την ισοπαλία στις Βρυξέλες, στο τέλος μάλιστα. Από εκεί και πέρα όμως δεν κερδίσαμε την Βοσνία και οι νίκες μας ήταν επί του Γιβραλτάρ και της Εσθονίας, μιας και με την Κύπρο τα ματς ήταν φιλικά, ειδικά αυτό στη Λευκωσία. Παρόλα αυτά καλλιεργήθηκε μια αισιοδοξία και ο Σκίμπε ανανέωσε. Εκτιμήθηκε ότι σταμάτησε τον κατήφορο, παρότι δεν μπόρεσε να ανεβάσει την ομάδα. Εκεί άρχισαν και οι παρεμβάσεις στην ομάδα, αφού ο Σκίμπε δεν είχε κρατήσει μακριά και στην απ’ έξω τους παράγοντες όπως ο Ρεχάγκελ και ο Σάντος. Χωρίς να τον ρωτήσουν έδιωξαν τον βοηθό του τον Τσάνα, που έστω και αν επανήλθε, η ζημιά είχε γίνει. Επίσης, χωρίς να ερωτηθεί ο προπονητής, άλλαξε η έδρα της ομάδας και επιλέγει το αχανές ΟΑΚΑ. Όλα αυτά δείχνουν ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ των παραγόντων, της παλιάς και της νέας κατάστασης στην ομοσπονδία, με θύμα την ομάδα. Γυρίσαμε 20 χρόνια πίσω, στην προ- Ρεχάγκελ εποχή, όπου οι διαφορές και οι αντιδικίες των συλλόγων έμπαιναν και στην Εθνική.

Τα δύο τελευταία παιχνίδια

Μετά τα ματς του Σεπτεμβρίου και την ήττα στη Βουδαπέστη, η αισιοδοξία δεν είχε χαθεί. Όλοι το είδαν σαν ένα μεμονωμένο άτυχο αποτέλεσμα. Ήρθε όμως το ματς «επαναληπτικός» με τους Ούγγρους στο ΟΑΚΑ για να διώξει κάθε αμφιβολία ότι η ομάδα είναι σε κρίση. Στο 1^ο ημίχρονο του αγώνα η Εθνική υπέφερε. Οι Μαγυάροι είχαν κλείσει τους διαδρόμους προς την περιοχή τους και η ομάδα μας παρότι είχε την κατοχή δεν έκανε ούτε φάση. Αντίθετα οι Ούγγροι δημιούργησαν ευκαιρίες αλλά ήταν άστοχοι στην τελική προσπάθεια. Η ομάδα μας δεν είχε συνοχή και οι παίκτες επέπιπταν σε πολλά λάθη. Στο 2^ο ημίχρονο μπήκε ο Τζιόλης αντί του Κουρμπέλη και ανέβηκαν και οι Φορτούνης – Ζέκα. Στη μία και μοναδική ευκαιρία που δημιούργησε η ομάδα, στο 65΄, ο Μήτρογλου σκόραρε και χάρισε τη νίκη. Οι Ούγγροι δεν έβγαλαν αντίδραση μετά και η Εθνική είχε ακόμα μια καλή φάση, με το σουτ του Λάζαρου στο τέλος. Κακό το κεντρικό αμυντικό δίδυμο στο ματς. Το μεγάλο όπλο της Εθνικής, οι Μανωλάς – Σωκράτης. Στα χαφ, μόνο ο Ζέκα είχε διάθεση και ατελείωτα τρεξίματα. Καλή παρουσία και ο Τζιόλης στο 2^ο ημίχρονο. Δεν ταιριάζει στην ομάδα το σύστημα με τα 10αρια σε ρόλο εξτρεμ. Δεν είναι η θέση του Πέλκα στα άκρα και χάνεται στο παιχνίδι. Επιπλέον η ομάδα δεν έχει ταχύτητα και δε μπορεί να πλευροκοπήσει. Ο Φορτούνης που έπαιζε στη θέση του, ήταν καλός. Απομονωμένος ο Μήτρογλου αλλά του αρκούσε μια φάση.

     Παρά την κακή εμφάνιση, η νίκη έκρυψε τα προβλήματα και επικράτησε η λογική του «πάμε για νίκη» στη Φιλανδία. Απέναντι σε μια ομάδα που είχε τρεις νίκες μέχρι τότε, όλες με 1-0 και τον ίδιο σκόρερ, τον φορ Τεέμου Πούκι. Μόνο ο Σκίμπε ήταν πιο συγκρατημένος και δήλωσε ότι και η ισοπαλία καλή είναι.

      Στο ματς, οι Φιλανδοί νίκησαν εύκολα και καθαρά με 2-0, παρότι έχασαν τον μόνιμο σκόρερ τους, τον Πούκι, με τραυματισμό από το 12^ο λεπτό. Ήταν ξεκάθαρα ανώτεροι από την ομάδα μας, η οποία κατάρρευσε στο 2^ο ημίχρονο. Παρότι είχε την κατοχή της μπάλας, γυρίζοντας την άσκοπα και παράλληλα, δέχτηκε 17 τελικές ! Στο 1^ο ημίχρονο παρά τα πολλά και επιπόλαια λάθη του κεντρικού αμυντικού διδύμου, η ομάδα κινδύνεψε λιγότερο. Στο ημίχρονο ο Σωκράτης αντικαταστάθηκε από τον Τζαβέλα και στο 1^ο λεπτό του 2^ου ημιχρόνου από λάθος του νεοεισελθόντα οι Φιλανδοί άνοιξαν το σκορ. Από εκεί και μετά και σε όλο το 2^ο ημίχρονο η Εθνική δεν έβγαλε αντίδραση. Κατάφερε να δημιουργήσει μόνο μια φάση στο 87΄ με το άστοχο σουτ του Κουλούρη, πριν έρθει το 2^ο γκολ από τον Καμαρά στην επόμενη φάση. Έτσι ήρθε η 2^η ήττα σε δύο εκτός έδρας παιχνίδια. Από τους παίκτες : κακό και πάλι το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, με έλλειψη συγκέντρωσης και λάθη. Έμπαζε από την πλευρά του Μπακάκη η άμυνα. Ο γνωστός Τζιόλης που έκανε τα αναμενόμενα όπως τόσα χρόνια και ο γνωστός Ζέκα με το πολύ τρέξιμο, αλλά τίποτα παραπάνω και οι δύο. Χάθηκαν στο ματς οι Φορτούνης και Μπακασέτας, πιο δραστήριος ο Πέλκας. Αποκομμένος ο Μήτρογλου, αλλά και αυτός δε βγαίνει καθόλου από την περιοχή. Τραγικός ο Τζαβέλας, μπήκε κουρασμένος ο Λάζαρος…..Αυτά….Γύρισε πολλά χρόνια πίσω η ομάδα και ήδη μιλάνε για απόλυση του Σκίμπε και αλλαγή στον πάγκο της Εθνικής.

Η επόμενη μέρα

Ο Σκίμπε είναι τελειωμένος. Ακούγεται έντονα το όνομα του Άγγελου Αναστασιάδη, τον οποίο θεωρώ γνώστη του ποδοσφαίρου, με αρχές στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και καλύτερο προπονητή από τον Σκίμπε. Κάποιοι παίκτες εκφέρουν άποψη και δε θέλουν τον Άγγελο. Ας μην ξαναπαίξουν για την ομάδα. Η εικόνα των παικτών δείχνει ότι ουδείς είναι αναντικατάστατος. Το θέμα είναι αν ο Αναστασιάδης μπορεί να αντιμετωπίσει μια σειρά από εσωτερικά προβλήματα. Πέρα από τους παίκτες, κάποιοι εκ των οποίων παίζουν στο εξωτερικό και θεωρούν ότι πρέπει να έχουν γνώμη και για τα διοικητικά ζητήματα της Εθνικής, όπως η επιλογή προπονητή. Είναι γνωστό ότι ο Άγγελος «χρεώνεται» στον ΠΑΟΚ και με τις αντιδικίες μεταξύ των κορυφαίων συλλόγων της χώρας μας, που έχουν διαβεί, ξανά, την πόρτα της Εθνικής, θα υπάρξουν ζητήματα. Γιατί δεν κάλεσε τον τάδε, γιατί δεν έβαλε τον δείνα, γιατί δεν παίζει ο δικός μας παίκτης ή γιατί παίζει ο δικός μας και επιβαρύνεται και όλες αυτές οι γκρίνιες που είναι άνευ ουσίας αλλά κάνουν κακό στην ομάδα. Επιπλέον, η κόντρα μεταξύ των συλλόγων επηρεάζει και τις σχέσεις των παικτών στα αποδυτήρια της Εθνικής, φαινόμενο που πρέπει να αντιμετωπιστεί και να επιλυθεί οριστικά.  Επίσης οι παράγοντες. Πρέπει να μείνουν εκτός αποδυτηρίων και μακριά από την ομάδα, ούτε στο ξενοδοχείο πριν τα παιχνίδια, ούτε στο αεροπλάνο για τα ταξίδια στο εξωτερικό. Να έχει άποψη ο προπονητής επί παντώς επιστητού γύρω από την ομάδα και η άποψη του να είναι η πρωτεύουσα και αυτή που θα επικρατεί. Δε μπορεί να αλλάζει έδρα η ομάδα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του κόουτς, επειδή η νέα διοίκηση δεν είναι «ερυθρόλευκων» αποχρώσεων και δεν πρέπει η Εθνική να παίζει στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Ίσως είναι μια καλή συγκυρία να επιστρέψει η ομάδα στα χέρια ενός Έλληνα προπονητή. Ο Αναστασιάδης, με απόλυτα επιτυχημένο  πέρασμα 7 ετών από την Εθνική Κύπρου, πιστεύω ότι μπορεί. Οι μεγάλοι ξένοι κόουτς δεν είναι διαθέσιμοι και επιπλέον κοστίζουν. Η ομάδα μας δεν είναι τόσο ελκυστικός προορισμός όπως πριν 4 χρόνια. Επιπλέον  ο Άγγελος υπερέχει σε γνώσεις από πολλούς ξένους και γνωρίζοντας το ελληνικό ποδόσφαιρο, συν την αγάπη του για την ομάδα, μπορεί να δώσει πολλά πράγματα.  Η ομάδα διαθέτει υλικό και είναι καιρός να γίνει μια ανανέωση και μια νέα αρχή.

Οι παίκτες

    Ο Σκίμπε επικαλέστηκε τις ελλείψεις Ρέτσου, Σταφυλίδη, Κυριάκου Παπαδόπουλου και Σάμαρη. Σε αυτούς να προσθέσουμε και τους Χολέμπας που παίζει στην Πρέμιερ Λιγκ και Σιόβα που παίζει στην Πριμέρα, παίκτες που ο Σκίμπε δεν καλούσε. Η ομάδα χρειάζεται παίκτες να αμφισβητήσουν κάποιους 11αδατους, να υπάρχει ανταγωνισμός και κανείς να μην είναι σίγουρος. Χρειάζεται να επανέλθει ο αμυντικογεννης τρόπος παιχνιδιού της ομάδας και σε κάποιες περιπτώσεις και η διάταξη με τρεις στην άμυνα, που ταιριάζει στην ομάδα μας και που έτσι ήρθαν οι επιτυχίες του παρελθόντος.  Στα χαφ πρέπει να βρεθεί παίκτης με ταχύτητα για 6αρι. Δε μπορεί ο Κουρμπέλης, ούτε φυσικά ο Τζιόλης, είναι ντελικάτοι και αργοί. Ίσως και ένα 8αρι να ξέρει μπάλα σε στιλ Καραγκούνη, αλλά πρωτίστως 6αρι με ταχύτητα. Επίσης απαραίτητη είναι η ύπαρξη κλασσικών εξτρέμ. Ο Λάζαρος μεγάλωσε και ο Γιαννιώτας δεν έχει δείξει ακόμη ότι είναι για βασικός στην εθνική. Μοιάζει απαραίτητη μια στροφή σε ποιο νεαρούς παίκτες, όπως ο Λημνιός που παίζει βασικός στον ΠΑΟΚ και να δούμε την πορεία του Χατζηγιοβάννη στον Παναθηναϊκό, ή του Μπουζούκη ως 8αρι σε ένα 4-3-3. Ακόμη ο Γαλανόπουλος της ΑΕΚ με πολλά παιχνίδια και σε υψηλό επίπεδο, στην Ευρώπη.

Οπότε : Στο τέρμα υπάρχουν ο έμπειρος Καρνέζης και οι Μπάρκας και Πασχαλάκης, συν τον Βλαχοδήμο που παίζει βασικός στην Μπενφίκα και γίνονται ενέργειες για να παίξει στην δικιά μας Εθνική. Στο κέντρο της άμυνας με Μανωλά, Σωκράτη, Ρέτσο, Σιόβα και Κυριάκο, συν παιδιά από το ελληνικό πρωτάθλημα είμαστε υπέρ- πλήρεις. Δεξί μπακ, ο πολύπειρος Τοροσίδης και ο Μπακάκης και μακάρι να ανέβουν και ο Μασούρας του Ολυμπιακού ή ο Κυμβρακίδης του Ατρόμητου. Αριστερό μπακ, Σταφυλλίδης, Τσιμίκας και Κούτρης, συν τον Χολέμμπας. Χαφ, Ζέκα, Σάμαρης, Κουρμπέλης, Γαλανόπουλος, Ανδρούτσος (?), λείπει 6αρι με ταχύτητα εδώ. 10αρι….Φορτούνης, Μάνταλος, Πέλκας, Μπακασέτας και Μπουζούκης για το μέλλον. Εξτρεμ, Λάζαρος, Γιαννιώτας, αν καταφέρει να παίξει στην ΑΕΚ, Λημνιός, ίσως ο Λάμπρου ή ακόμα και ο Καρέλης που είναι περισσότερο για μέσα στην περιοχή και να δούμε την εξέλιξη του Χατζηγιοβάννη. Φορ ο Μήτρογλου και πίσω του ο Κουλούρης….μεγάλο το πρόβλημα και εδώ.  Για τις θέσεις από τη μέση και μπροστά οι μεγάλες ομάδες μας, που είναι και ο βασικός τροφοδότης της Εθνικής,  προτιμούν ξένους παίκτες.

    Χρειάζεται υπομονή και εθνικό πλάνο. Δεν εισακούστηκε πριν χρόνια η εισήγηση του Φερνάντο Σάντος, αλλά και τώρα μπορεί να εφαρμοστεί ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης του ποδοσφαίρου μας, στην κορυφή του οποίου θα βρίσκεται η Εθνική ανδρών και που θα πρέπει να περιλαμβάνει και την ανάδειξη επιθετικογεννών παικτών, με καλή τεχνική και ταχύτητα. Πέρα όμως από τα χαρακτηριστικά των παικτών στο γήπεδο, απαραίτητη είναι και η προσήλωση στην ομάδα, στο σύνολο, η θυσία για τον συμπαίκτη, η πίστη στη νίκη. Χαρακτηριστικά που μας οδήγησαν στις μεγάλες επιτυχίες επί Ότο και Σάντος. Τέλος, την υπομονή και την προσήλωση στο πλάνο την φέρνουν τα αποτελέσματα. Οι νίκες….ακόμα και με 1-0 κόντρα στο Λιχτενστάιν !

Υ.Γ.  Την ήττα με 2-3 γνώρισε η Εθνική Ισπανίας στη έδρα της από την Αγγλία. Πέρασαν κιόλας 15 χρόνια από την προηγούμενη εντός έδρας ήττα των «Φούριας Ρόχας» ,την 7^η Ιουνίου 2003 στο «Ρομαλέδα» από την Εθνική μας, του Ότο, με γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου !

                                                                                                                     SAM

Οι τρεις διεκδικητές….

     Έγιναν οι πρώτες 6 αγωνιστικές του φετινού πρωταθλήματος, είμαστε δηλαδή στο 1/5 του δρόμου για τον τίτλο και έχοντας διεξαχθεί και τα ντέρμπι μεταξύ των διεκδικητών, πάμε να ρίξουμε μια ματιά στο τι μας έχουν παρουσιάσει οι τρεις διεκδικητές του τίτλου. Βέβαια, στην κορυφή αυτή τη στιγμή, μαζί με τον ΠΑΟΚ, βρίσκεται ο Ατρόμητος, ενώ εξαιρετικό ξεκίνημα έχουν πραγματοποιήσει τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Άρης, δύο βαριές φανέλες του ποδοσφαίρου μας. Όλοι γνωρίζουμε όμως ότι και οι τρεις αυτές ομάδες δε θα αντέξουν ως το τέλος του δρόμου, δεν είναι έτοιμες για να κάνουν σκληρό πρωταθλητισμό. Έτσι και φέτος τρεις είναι οι ομάδες που θα κυνηγήσουν μέχρι τέλους το πρωτάθλημα. Η πρωταθλήτρια ΑΕΚ, ο ανανεωμένος Ολυμπιακός με 20 τίτλους τα τελευταία 23 χρόνια και ο ΠΑΟΚ που πέρυσι έχασε το πρωτάθλημα από δικά του λάθη και φέτος η κατάκτηση του αποτελεί στόχο «δίχως αύριο». Τρεις ομάδες που αναμφισβήτητα διαθέτουν κουλτούρα νικητή.

    Φέτος το πρωτάθλημα αναμένεται να είναι πιο δύσκολο για τους μεγάλους καθότι υποβιβάζονται 3+1 ομάδες και κανείς από τους «μικρούς» δε θα είναι διατεθειμένος να χαριστεί, όσους δανεικούς και αν έχει πάρει. Ο υποβιβασμός ισοδυναμεί με οικονομική, πρωτίστως, καταστροφή. Στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, χρόνια τώρα, οι μικρομεσαίες ομάδες παίζουν «ταμπούρι» και επιστρατεύουν σκληρότητα αν τους το επιτρέψει και ο διαιτητής. Είναι δύσκολο να τους καταβάλεις και δε θα βρεις ομάδες που να παίζουν άμυνα όπως η Μπενφίκα και η Μπάτε στα πρόσφατα ευρωπαϊκά ματς της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ. Ας γράφουν ότι το Ελληνικό πρωτάθλημα είναι εύκολο…έχει τις ιδιαιτερότητες και τα μυστικά του.

    Πάμε να αναλύσουμε τους τρεις διεκδικητές…

ΠΑΟΚ

Ξεκινάμε με τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ που έχασε τον περυσινό τίτλο από δικά του λάθη. Ο Λουτσέσκου είναι για 2^η σαιζόν στην ομάδα, με τους ίδιους παίκτες αφού διατηρήθηκε ο βασικός κορμός της ομάδας. Οι μεταγραφές που έγιναν για να δώσουν βάθος δεν έχουν μπει στην ομάδα ως τώρα. Οι νεοαποκτηθέντες δείχνουν να χρειάζονται χρόνο μιας και οι περισσότεροι εξ αυτών ήρθαν αργά και δεν έχουν βοηθήσει ως τώρα. Οι Χατσερίντι, Βέρνμπλουμ, Απκόμ, Καρέλης και Τόσκα προσπαθούν ακόμα να προσαρμοστούν και να φορμαριστούν ώστε να πάρουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής, με τους δύο τελευταίους να δείχνουν πιο έτοιμοι. Ενεργό ρόλο στην ομάδα από τις καλοκαιρινές προσθήκες έχει μέχρι τώρα μόνο ο Λέο Ζαμπά. Κατά τα άλλα ο ΠΑΟΚ διαθέτει συνοχή και ομοιογένεια ως ομάδα, έχει καλή τακτική οργάνωση και αλληλοκαλύψεις στο παιχνίδι του. Η ομάδα έχει αποκτήσει μέταλλο και νικάει ακόμα και όταν δεν παίζει καλά, όπως στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι  και οι παίκτες καλούνται να εφαρμόσουν πράγματα που μπορούν, που τα έχουν στο ρεπερτόριο τους. Γενικά η ομάδα έχει ανέβει επίπεδο. Από δω και πέρα καλείται να διαχειριστεί το ρόλο το φαβορί. Επικίνδυνο και δύσκολο για τον οργανισμό ΠΑΟΚ μιας και δεν είναι συνηθισμένος να ξεκινάει τη σαιζόν ως φαβορί για τον τίτλο. Μην ξεχνάμε ότι τόσα χρόνια ο βασικότερος αντίπαλος του ΠΑΟΚ είναι ο ίδιος ο ΠΑΟΚ.

     

     Αγωνιστικά το πρόβλημα του ΠΑΟΚ εντοπίζεται καταρχήν στο ότι φέτος έχει επιπλέον το τοπικό ντέρμπι με τον Άρη και φυσικά την Ευρώπη, που τον επιβαρύνουν αγωνιστικά και μάλιστα είναι σε όμιλο στο Γιουρόπα που θα είναι αποτυχία αν αποκλεισθεί, οπότε και τον Φλεβάρη θα έχει παιχνίδια. Εν συνεχεία, οι δύο καλύτεροι παίκτες του, με την ισχυρότερη προσωπικότητα, οι Μάτος και Βιεϊρίνια, είναι αμφότεροι 33 χρονών, με συνέπεια να βγάζουν πιο εύκολα κούραση από τα συνεχή παιχνίδια και πίσω τους δεν υπάρχουν ανάλογου επιπέδου λύσεις. Ο έτερος παίκτης που αποτελεί βαρόμετρο για την απόδοση της ομάδας είναι ο Πρίγιοβιτς, με τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας να έχει προσαρμοστεί έτσι ώστε να αξιοποιήσουν την πληθωρική του παρουσία στην επίθεση. Όμως, ο Πρίγιο δεν είναι αυτόφωτος, έχει το εύκολο γκολ, αλλά περιμένει από τους συμπαίκτες του να τον «ταΐσουν» για να σκοράρει.

       Στατιστικά, ο ΠΑΟΚ στα μέχρι τώρα ματς, έχασε την κατοχή μόνο στο ντέρμπι του Φαλήρου από τον Ολυμπιακό, ενώ με την ΑΕΚ στην Τούμπα η κατοχή ήταν μοιρασμένη. Έχει 10 γκολ και έχει δεχτεί μόνο ένα. Ενώ έχει κάνει 40 τελικές και οι αντίπαλοι του 58, με την διαφορά να υπάρχει λόγω των πολλών τελικών του Ολυμπιακού στο μεταξύ τους ματς. Έχει κερδίσει 28 κόρνερ έναντι 21 των αντιπάλων του. Βλέπουμε ότι στα στατιστικά δεν υπερέχει με διαφορά αλλά η ομάδα του Λουτσέσκου είναι κυνική και απροσπέλαστη αμυντικά. Στους σκόρερ ξεχωρίζει ο Πρίγιοβιτς με 3 γκολ, ενώ δίχτυα έχουν βρει και οι Ελ Καντουρί, Μπίσεβαρ, Μάτος, Ζάμπα και Μαουρίτσιο.

     Από εκεί και πέρα, όλος ο οργανισμός ΠΑΟΚ ζει και αναπνέει για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος. Το «πρέπει» είναι πολύ μεγάλο. Αν ο τίτλος δεν έρθει και φέτος θα υπάρξουν μεγάλα προβλήματα για τον σύλλογο. Θα υποθηκευτεί το μέλλον του. Από τη διαχείριση, λοιπόν, αυτού του «πρέπει» θα κριθεί και το αποτέλεσμα που θα υπάρξει στο τέλος της σαιζόν.

Ολυμπιακός

     Ο Ολυμπιακός προχώρησε στο ξήλωμα της περυσινής ομάδας και στο χτίσιμο μιας νέας, πραγματοποιώντας 20 μεταγραφές φέτος το καλοκαίρι. Βάση της νέας ομάδας αποτελεί ο Κώστας Φορτούνης γύρω από τον οποίο καλείται ο Πέδρο Μάρτινς, επίσης νέος στην άκρη του πάγκου, να χτίσει την ομάδα. Από το περυσινό ρόστερ, πέραν του Φορτούνη,  έμειναν οι νεαροί Κούτρης, Σισέ, Νικολάου, Ανδρούτσος και οι Πάρντο, Χουρτεσιώτης, Ομάρ. Το πρόσημο από τη μέχρι τώρα πορεία της ομάδας είναι θετικό, μπήκε στους ομίλους του Γιουρόπα, αποκλείοντας ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ και στο πρωτάθλημα έχει μια ήττα από τον ΠΑΟΚ στο «Γ. Καραϊσκάκης» που ήταν πολύ ανώτερος από τον αντίπαλο του και μια ισοπαλία εκτός έδρας με την ΑΕΚ σε ματς που ισοφαρίστηκε στο 90΄ .

      Ο Φορτούνης ξεκίνησε τη σαιζόν εντυπωσιακά και συνεχίζει σε υψηλά στανταρ απόδοσης και ας τον βγάζει συνέχεια με αλλαγή ο Μάρτινς. Ο Τρικαλινός μέσος δυσκολεύεται απέναντι σε κλειστές άμυνες και στο δυνατό, έως σκληρό, παιχνίδι των αντιπάλων του. Θέλει όλη η ομάδα από τη μέση και μπροστά να δουλεύει γι αυτόν. Και οι δύο χαφ πίσω του και οι εξτρεμ αριστερά και δεξιά του, ακόμα και ο φορ. Όπως γινόταν επί Μάρκο Σίλβα όπου όλοι έτρεχαν για τον Φορτούνη, στην πιο παραγωγική σαιζόν του. Παίζει πάντα στα λίγα μέτρα και διαθέτει την ταχύτητα να μπει κάθετα στην περιοχή, την τεχνική να ανακατέψει την αντίπαλη άμυνα και το σουτ για να απειλήσει από οποιαδήποτε απόσταση. Προτιμά ασφαλώς το ανοιχτό γήπεδο και είναι μετρ στο να βγάζει την ομάδα μπροστά, στην κόντρα. Πάντως, είναι παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά, σε κάθε περίπτωση και λογικό είναι ο νέος Ολυμπιακός να χτίζεται γύρω από αυτόν.  

     Επειδή, η ομάδα είναι καινούρια, στόχος είναι να βελτιώνεται σταθερά στο παιχνίδι της, από αγώνα σε αγώνα και να υπάρχει συνέχεια μιας και το ρόστερ έχει καλές βάσεις και υπάρχουν ποιοτικές επιλογές σε κάθε θέση και για κάθε τρόπο παιχνιδιού. Μέχρι στιγμής όλος ο οργανισμός δείχνει ανοχή, κάνει υπομονή και δίνει πίστωση χρόνου στον Μάρτινς και στην ομάδα. Μια πίστωση που ο κόουτς την έχει κερδίσει καθώς σε διάστημα 3 μηνών έβαλε βάσεις στην ομάδα που παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο και δημιουργεί φάσεις. Ο κόουτς μοιάζει να υστερεί στο coaching και αργεί να αντιδράσει κατά τη διάρκεια του ματς και να προσαρμοστεί άμεσα στις αλλαγές που συντελούνται στο παιχνίδι και στον αντίπαλο.  Επίσης μπερδεύεται στη διαχείριση του μεγάλου ρόστερ καθώς άργησε να βάλει κάποιους παίκτες στο ροτέσιον αν και υπάρχει η δικαιολογία ότι αρκετοί ήρθαν στο τέλος Αυγούστου. Γενικά είναι νωρίς να τον κρίνουμε και σε κάθε περίπτωση τα δείγματα της μέχρι τώρα δουλειάς του  είναι ελπιδοφόρα και δίνουν προοπτική.

    Το πρόβλημα μέχρι τώρα στον Ολυμπιακό είναι στο γκολ. Από τους εξτρέμ, Λάζαρος και Ποντένσε έχουν από ένα γκολ και ο Φετφατζίδης κανένα. Από τος φορ, Γκερέρο και Χασάν έχουν επίσης από ένα γκολ. Πρώτος σκόρερ ο Φορτούνης με 2 γκολ. Συνολικά η ομάδα έχει πετύχει 10 γκολ και έχει δεχτεί 3. Όμως έχει δημιουργήσει 89 τελικές (!!!) έναντι 42 των αντιπάλων της και έχει κερδίσει 26 κόρνερ, έναντι 16 που έχει παραχωρήσει. Στα πέντε πρώτα ματς είχε κατοχή πάνω από 60% και μόνο στο τελευταίο κόντρα στην ΑΕΚ περιορίστηκε στο 43%. Βλέπουμε μια ομάδα που παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο και σκοπεύει στη νίκη μέσω της επίθεσης.  Απλά δεν διαθέτει στην επίθεση τον παίκτη που θα μετουσιώσει την υπεροχή της σε γκολ.

     Επίσης, πολλές φορές ο Ολυμπιακός δείχνει προβλέψιμος στο παιχνίδι του ακόμα και σε χαμηλότερης δυναμικότητας αντιπάλους, καθώς κέρδισε στις καθυστερήσεις και τον Αστέρα Τρίπολης και τον Πανιώνιο. Παίζει πολύ με μπαλιές από τα άκρα και παρόλο που στον άξονα διαθέτει ποιοτικούς παίκτες όπως ο Φορτούνης ή οι Τουρέ – Νάτχο – Γκιγιέρμε που έρχονται από τον πάγκο, αδυνατεί να παίξει με κάθετες πάσες στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Ίσως μετά τη διακοπή, οι τρεις τελευταίοι αποκτήσουν πιο ενεργητικό ρόλο στο ροτέσιον και βοηθήσουν με την ποιότητα τους στην επίλυση του προβλήματος.

       Από τις μεταγραφές, λίρα εκατό βγαίνει ο Καμαρά που ξεχωρίζει εξ αρχής με την απόδοση του και δεν τον βλέπω να μένει για πολύ στο πρωτάθλημά μας. Από εκεί και πέρα, οι δύο τερματοφύλακες, Γιαννιώτης και Σα, δε μπορείς να πεις ότι είναι και Ρομπέρτο. Οι Τοροσίδης και Τουρέ φαίνεται να αποκτήθηκαν περισσότερο για τα αποδυτήρια και την εξέδρα, μιας και στο γήπεδο μοιάζουν ξεζουμισμένοι.  Στην άμυνα, για μια ακόμα μεταγραφική περίοδο, ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να αποκτήσει τον στόπερ ηγέτη και αρκέστηκε στο να φέρει πίσω τον Βούκοβιτς, αλλά ούτε και τον γρήγορο στόπερ. Ο Μιράντα είναι επιρρεπής στο λάθος και ο Μεριά είναι ψηλός και δυνατός αλλά όχι γρήγορος. Ίσως πρέπει να δουλευτεί ο Σισε εδώ, που διαθέτει ταχύτητα και σωματικά προσόντα αλλά έχει πρόβλημα συγκέντρωσης. Με τα σημερινά δεδομένα απαγορεύεται  να ανεβαίνει η άμυνα ψηλά.  Στα χαφ, ο Γκιγιέρμε διαθέτει προσόντα, ταχύτητα και καλή πάσα, αν και νικήθηκε κατά κράτος από τον Μπακασέτα στο γκολ της ισοφάρισης της ΑΕΚ. Λίγα πράγματα μέχρι τώρα ο Νάτχο αν και δεν παίζει πολύ. Οι Φέτφατζίδης και Μπουχαλάκης είναι μόνο για εναλλακτικές λύσεις. Δεν μπορεί ο Λάζαρος. Ξεκίνησε καλά αλλά πλέον περπατάει. Φορ περιοχής ο Χασάν αλλά δυσκολεύεται στο γκολ. Δεν είναι γκολτζής όπως ο Ανσαριφάντ. Άγνωστος ο λόγος που έφυγε ο Ιρανός. Καλά στοιχεία ο Γκερέρο, πρεσάρει κινείται στο χώρο και σκοράρει. Ο Ποντένσε διαθέτει ποιότητα και μπορεί να κάνει τη διαφορά, είναι καλογυμνασμένος και η κούρσα που έκανε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων του ντέρμπι με την ΑΕΚ δείχνει πολλά. Του λείπει το ύψος και πρέπει να δουλέψει τα τελειώματα του.

        Γενικά ο Ολυμπιακός διαθέτει ποιοτικό ρόστερ, με έμπειρους παίκτες που γνωρίζουν από πρωταθλητισμό, αλλά και νεαρούς με ενθουσιασμό και ταχύτητα. Πιο έντονο φέτος και το ελληνικό στοιχείο στο ρόστερ. Ο Μάρτινς δείχνει να ξέρει τη δουλειά. Όμως, πρέπει να επισημάνουμε ότι είναι αδιανόητο για τον Ολυμπιακό να μείνει για 2^η σερί σαιζόν χωρίς πρωτάθλημα και αν τα αποτελέσματα δεν έρθουν και ο ΠΑΟΚ ξεφύγει κι άλλο στη βαθμολογία, είναι εύκολο να χαθεί η ψυχραιμία και η υπομονή και να υπάρξουν ανακατατάξεις. 

ΑΕΚ

   Και πάμε και στην πρωταθλήτρια που καλείται να διατηρήσει τα σκήπτρα.  Από την ομάδα, το καλοκαίρι, αποχώρησαν βασικοί παίκτες, οι Αραούχο, Λάζαρος, Κονέ, Γιόχανσον και Βράνιες και υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι τα κενά δεν καλύφθηκαν. Στην εντύπωση αυτή συντελεί και το γεγονός της ύπαρξης πολλών τραυματισμών, μιας και ως τώρα έχουν μείνει εκτός οι Τσιγκρίνσκι, Μπογιέ, Αλμπάνης, Οικονόμου, Μάνταλος, Γαλανόπουλος και Κλωναρίδης, με τους δύο πρώτους να απουσιάζουν για αρκετό διάστημα και να χάνουν κομβικά ματς. Συν τον Λόπεζ που χάνει όλη τη χρονιά, αλλά στην περίπτωση του ο τραυματισμός δεν είναι μυϊκός.

   Από εκεί και πέρα και όσο προχωράμε στη σαιζόν, η ΑΕΚ μετατρέπεται σε ομάδα Ουζουνίδη, αλλάζοντας το περυσινό στιλ παιχνιδιού της. Παίζει με τη μπάλα στην κατοχή της, κάθετα, με πάσες στην πλάτη των αντιπάλων αμυντικών, με κίνηση των επιθετικών χωρίς τη μπάλα. Βγαίνει με αρκετούς παίκτες στην επίθεση και οι με ρόλο εξτρέμ Μάνταλος και Μπακασέτας   παίζουν με ανάποδο πόδι στα δύο άκρα, συγκλίνουν προς τον άξονα και ανεβαίνουν οι πλάγιοι μπακ δίνοντας πλάτος. Ο Ουζουνίδης έχει φτιάξει μια ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο κυριαρχίας και αυτό βοηθάει την ομάδα να κερδίζει εύκολα τις μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος, όταν πέρυσι δυσκολευόταν. Παράλληλα όμως γκρεμίστηκε το αμυντικό οικοδόμημα του Χιμένεθ και οι παίκτες φαίνεται να έχουν το νου της στην επίθεση και να μην πρεσάρουν ψηλά, να μην ακολουθούν τον παίκτη τους στις προωθήσεις του και να μην πέφτουν δυνατά στη μπάλα. Αυτά τα πληρώνεις κόντρα σε δυνατούς αντιπάλους, ιδίως σε ματς επιπέδου Champions League. Σε βάθος χρόνου η άμυνα είναι αυτή που σε ξελασπώνει και σε κρατάει. Είναι απαραίτητο η ομάδα να ανεβάσει τα αμυντικά της standards και την εν γένει ανασταλτική της λειτουργία. Ακολουθούν τα ματς με τη Μπάγερν Μονάχου που δεν πάει καλά και ψάχνει ένα ξέσπασμα και επειδή ο Ουζουνίδης δεν παίζει με τρεις στην άμυνα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Βλέπουμε για παράδειγμα, απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους, η ΑΕΚ να τρώει φάσεις στην κόντρα, λόγω αργών επιστροφών και ολιγωρίας των αμυντικών, λες και φοβούνται να κάνουν φάουλ. Έγινε στο ματς με τον ΠΑΟΚ και τη φάση του 2^ου γκολ με την επέλαση του Μάτος, έγινε με τον Άλφα Σεμέδο στο 3^ο γκολ της Μπενφίκα, έγινε και με τον Ολυμπιακό στην κούρσα του Ποντένσε στις καθυστερήσεις που η ΑΕΚ δεν το πλήρωσε λόγω της αστοχίας του Φετφατζίδη. Φάσεις που καταδεικνύουν ότι η ομάδα έχει απωλέσει το αμυντικό της ένστικτο. 

     Πάμε και στο θέμα των μεταγραφών. Δε μπορείς να υπογράψεις έναν παίκτη δίνοντας του συμβόλαιο του 1-1, 5 εκατομμυρίου από τη στη στιγμή που ο Σιμόες π.χ. αμείβεται με 300.000 ευρώ. Θα χαλάσεις τις ισορροπίες στα αποδυτήρια. Αν προβείς σε μια τέτοια κίνηση, θα πρέπει να αναπροσαρμόσεις όλα τα υπάρχοντα συμβόλαια προς τα πάνω. Μια απόφαση πολύ δύσκολη για κάθε διοίκηση. Ειδικά από τη στιγμή που το ελληνικό πρωτάθλημα δεν παράγει χρήμα. Από εκεί και πέρα, είναι ξεκάθαρο ότι το scouting δε λειτούργησε για να υπάρχουν έτοιμες φτηνές περιπτώσεις παικτών με την προοπτική να αποδειχτούν λαβράκια. Μην ξεχνάμε ότι οι ομάδες μας δύσκολα επενδύουν σε άγνωστους παίκτες ρισκάροντας. Αφενός για οικονομικούς λόγους και αφετέρου γιατί γνωρίζουν ότι δε διαθέτουν την τεχνογνωσία να τους εξελίξουν και να τους αναδείξουν. Έχει γραφτεί ότι και το τιμ του Ουζουνίδη απέρριψε περιπτώσεις παικτών γιατί στόχευε σε κάτι καλύτερο που θα ανέβαζε επίπεδο την ομάδα. Από τη μια σωστό, από την άλλη το ίδιο τιμ αποδέχτηκε τις περυσινές ακριβές μεταγραφές ακατάλληλων παικτών στον Παναθηναϊκό. Πάντως, είναι γεγονός ότι δε βρέθηκε κώδικας επικοινωνίας μεταξύ του προπονητικού τιμ και του επιτελείου των αρμοδίων για τις μεταγραφές της ομάδας.

      Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι για το ελληνικό πρωτάθλημα και όπως είδα τους Πόνσε και Μπογιέ, το ρόστερ είναι μια χαρά. Ασφαλώς και υπάρχουν ελλείψεις (όπως σε όλες τις ομάδες του κόσμου) αλλά με  τους εντός συνόρων αντιπάλους μπορεί να ανταποκριθεί και να κάνει πρωταθλητισμό. Το θέμα είναι οι τραυματισμοί, που στερούν από την ομάδα τις υπηρεσίες πολύτιμων παικτών. Αναφέραμε στην αρχή τα ονόματα των παικτών που απουσίασαν λόγω τραυματισμού από την αρχή της προετοιμασίας. Πολλοί οι τραυματισμοί για τόσο νωρίς στη σαιζόν. Τίθενται ερωτήματα για το τι  δουλειά γίνεται στην προπόνηση και στην αποκατάσταση.Το ιατρικό επιτελείο είναι το ίδιο με πέρυσι που η ομάδα έβγαζε περισσότερη ένταση στο παιχνίδι της και δεν είχε τέτοιου είδους θέματα. Το θέμα είναι στην εκγύμναση. Ένας τομέας που αν θες να είσαι προπονητής σε ομάδα πρωταθλητισμού οφείλεις να εξελιχθείς, καθώς δε μπορεί να πας με τον ίδιο τρόπο δουλειάς και προπόνησης από τον Πανιώνιο στην ΑΕΚ του Champions League και του πρωταθλητισμού.

      Εν κατακλείδι, η ΑΕΚ μπορεί φαινομενικά να υστερεί σε star quality αλλά δείχνει να έχει πιο ισορροπημένο ρόστερ από τους άλλους δύο και μεγαλύτερη ομοψυχία στο εσωτερικό της. Ασφαλώς και είναι πιο δύσκολο να διατηρηθείς στην κορυφή από το να φτάσεις σε αυτή, αλλά ο περυσινός τίτλος αφαιρεί το «πρέπει» από την ομάδα και της δίνει το μέταλλο και την καρδιά του πρωταθλητή.

    Ο τίτλος δεν κρίνεται ΜΟΝΟ στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου από τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές. Το πρωτάθλημα το κατακτά όλη η ομάδα, όλος ο οργανισμός. Χρειάζεται αντοχή στην πίεση, στήριξη στις αναποδιές, πνευματική ετοιμότητα και σωστή διαχείριση των συναισθημάτων.  Η νοοτροπία νικητή σε όλους τους τομείς, τις δραστηριότητες  και σε όλους τους χώρους του κλαμπ θα φέρει τον τίτλο. 

                                                                                                                        SAM