- Για μπάσκετ εγώ δε γράφω…. δεν το ξέρω άλλωστε… κάνω μια εξαίρεση για έναν από τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων…. τότε που το μπάσκετ δεν ήταν συστήματα και pick n’ roll αλλά περισσότερο ψυχή….. και από αυτή ο Μπάνε ξεχείλιζε….
Ο κορυφαίος ξένος παίκτης που περπάτησε στα Ελληνικά παρκέ ever…. κι ας πέρασαν τεράστια ονόματα όλα αυτά τα χρόνια…. κι ας κατέκτησαν περισσότερους τίτλους και πέτυχαν σπουδαιότερα ρεκόρ…… κι ας αγωνίστηκε ως Έλληνας με τη φανέλα του ΠΑΟΚ….. ο πραγματικά πολύ μεγάλος Μπράνισλαβ Πρέλεβιτς…. ο άνθρωπος που εκτόξευσε το εγχώριο πρωτάθλημα φέρνοντας με την παρουσία του τον ανταγωνισμό σε επίπεδο πρωταθλητισμού…. κάνοντας τον ΠΑΟΚ ισάξιο, αν όχι καλύτερο, του Άρη των Γκάλη – Γιαννάκη – Ξανθού…. κι ας τους έπαιρναν τα πρωταθλήματα οι κίτρινοι που είχαν το know how του πρωταθλητισμού…. Είναι ο παίκτης που ξανάφερε ευρωπαϊκή κούπα στην Ελλάδα μετά την ΑΕΚ του 1968…. Δίκαια ο δικέφαλος του βορά αποσύρει τη φανέλα με το Νο -7-…αργησε κιόλας !
Την τίμησε όσο κανείς άλλος αυτή τη φανέλα…. την πότισε με τον ιδρώτα του, τη μάτωσε, την υπερασπίστηκε… έπαιξε μπουνιές με το Γκάλη μετά το χαμένο πρωτάθλημα του 1991….την πότισε με τα δάκρυα του στο γοερό κλάμα του στο παρκέ του Beaulieu, του γηπέδου της Ναντ μετά τον χαμένο τελικό του κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης του 1992 ….από τη ΡΕΑΛ μετά το ολέθριο λάθος του Φασούλα….. Γεννημένος στο Βελιγράδι τον Δεκέμβρη του 1966, ήρθε στη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ το 1988 και για 8 σαιζόν μεγαλούργησε….. κατέκτησε το κύπελλο Κυπελλούχων το 1991, το πρωτάθλημα Ελλάδος το 1992, το κύπελλο Κόρατς το 1994 και το κύπελλο Ελλάδος το 1995….Επίσης στέφθηκε κυπελλούχος Ιταλίας το 1997 με τη φανέλα της Βίρτους Μπολώνια…. Έχει δύο χαμένους τελικούς κυπέλλου Κυπελλούχων ακόμα… το 1992 στη Ναντ όπως προαναφέραμε και το 1996 στη Βιτόρια από την Ταουγκρές με 81-88…. όπου είπε αντίο ουσιαστικά στον κόσμο του ΠΑΟΚ κάνοντας ένα συγκλονιστικό παιχνίδι, πετυχαίνοντας 34 πόντους !!!
Ήταν 29 στα 30 και είχε την ίδια διάθεση των 22 και των 23….όμως το μπάσκετ είχε γίνει πολύ πιο αθλητικό, το σώμα του δεν τον βοηθούσε…. αλλά έπαιζε με την καρδιά, το ταλέντο, την αυταπάρνηση και την τρέλα του….. είχε αγωνιστεί με ενέσεις ξυλοκαΐνης, με νάρθηκα στο πόδι και παπούτσι δυο νούμερα μεγαλύτερο λόγω κατάγματος, έχει μπει στο παρκέ κουτσαίνοντας για να τον δουν οι αντίπαλοι και να λιγοψυχήσουν. ….Είδε την ομάδα που τον ανέδειξε να κάνει τον κύκλο της, να μένει πίσω λόγω αδυναμίας να παρακολουθήσει τα νέα οικονομικά και επιχειρηματικά δεδομένα, αλλά δεν λιποτάκτησε….. Όταν ήρθε ο Πέτζα αμούστακο παιδί, τον πήρε από το χέρι, του έδειξε το δρόμο της διαδοχής απτά και με μια συγκλονιστική απόδοση στον τελευταίο του τελικό στον ΠΑΟΚ, τον τελικό του Κυπελλούχων της Βιτόρια.
Αγωνίστηκε σε 2 φάιναλ φορ Ευρωλίγκα…. το 1993 με τον ΠΑΟΚ στο ΣΕΦ και το 1998 με την ΑΕΚ του Ξανθού όπου έπαιξε και τελικό….. Το 1993 θυμάμαι τα παιχνίδια με τη Πο Ορτέζ για την πρόκριση στο φάιναλ φορ…. με τον Κλιφ να καρφώνει στα μούτρα του γίγαντα Μουρεσάν…. και 5.000 ΠΑΟΚτζήδες μέσα στο «Παλέ» κι άλλες 10.000 απ’ έξω να φωνάζουν «Νατοι οι πρώτοι σε όλη την Ευρώπη»…. τον Φασούλα να βάζει τρίποντο…… (αυτόν τον κόσμο πρόδωσε ο Παναγιώτης και έγινε Πειραιώτης….. ο Μπάνε ποτέ…..) Το 1998 στη Βαρκελώνη, ξεζουμισμένος πια, ήταν αυτός που έβαλε το κομβικό τρίποντο κάνοντας στο 69-63….. κόντρα στην Μπένετον Τρεβίζο του «Γκαστόνε» και έδωσε στον Ξανθό το εισιτήριο για τον τελικό…. μα κυρίως το δικαίωμα να πει στον Ομπράντοβιτς….. “Congratulations Zots, you have a very good team” ….. είδα το Μπάνε να σηκώνεται εκτός ισορροπίας και με δυο κρεμασμένους πάνω του και να ευστοχεί στο τρίποντο που έστειλε την ΑΕΚ στον τελικό….. Όταν η μπάλα έκαιγε, όταν και πάλι ζύγιζε τόνους ολόκληρους….όταν όλοι κρύβονταν, εκείνος ήταν εκεί…..
Φεύγοντας από τον ΠΑΟΚ δεν κατέβηκε στην Αθήνα….. πήγε ένα χρόνο μακριά, στη Μπολόνια… δε δέθηκε όμως με την ομάδα… ο Μπάνε έπαιζε με το συναίσθημα πάντα…. Είναι τρομερό πόσο ταίριαξε ο χαρακτήρας του, ο τρόπος παιχνιδιού, η ιδιοσυγκρασία του, οι εξάρσεις του και η έκρηξή του με το dna του ΠΑΟΚ…. ο ΠΑΟΚ και ο Μπάνε μεγάλωσαν μαζί, ενηλικιώθηκαν μαζί, ταίριαξαν απόλυτα, η χημεία τους άγγιξε το τέλειο…. Αυτό δε γίνεται να πετυχαίνει παντού και πάντα….. Ένα χρόνο στην Ιταλία και μετά γύρισε για την ΑΕΚ του Ξανθού… οι ομάδες της Θεσσαλονίκης «έπνεαν το λοίσθια» ….κατεστραμμένες οικονομικά…. το «Παλέ» στην επιστροφή του τον χειροκρότησε…. τον αναγνώρισε….
Οφείλουμε να πούμε ότι είχε προλάβει να μεγαλουργήσει και πριν έρθει στον ΠΑΟΚ… παρότι έφτασε στη Θεσσαλονίκη μόλις 22 ετών…. είχε αφήσει τα διαπιστευτήρια του στην πατρίδα του, με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα….. Όλοι ακόμη και σήμερα θυμούνται τη συγκλονιστική σειρά με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Τσιμπόνα του μεγάλου Ντράζεν, της Τσιμπόνα του 22-0 στην κανονική περίοδο και απόλυτου φαβορί για κατάκτηση του τίτλου …. Στην κανονική περίοδο, ο Ερυθρός Αστέρας τερματίζει τέταρτος, δεν λογίζεται καν ως αουτσάιντερ, όταν στον ημιτελικό βρίσκεται αντιμέτωπος με την Τσιμπόνα των αδερφών Πέτροβιτς και του Τσούτουρα…. Η πρώτη αναμέτρηση της σειράς στο Ζάγκρεμπ έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα…… Η Τσιμπόνα με τον Ντράζεν να σκοράρει 31, κερδίζει με 92-74 τον Αστέρα, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι παραμένει η καλύτερη ομάδα της ποιοτικότερης λίγκας στην Ευρώπη….. Το τελικό 94-92 για τον Αστέρα στο δεύτερο παιχνίδι του Βελιγραδίου, πανηγυρίζεται σαν πρωτάθλημα, ο Μπάνε είναι από το πουθενά ο ηγέτης της Zvezda, ο νεαρός που με το περίεργο τρέξιμο και το περίεργο στυλ στο σουτ δεν διστάζει να κοιτάξει στα μάτια τον καλύτερο και πιο ταλαντούχο Ευρωπαίο παίκτη: τον Ντράζεν Πέτροβιτς……. Η νίκη του Αστέρα προκαλεί τεράστια αίσθηση στη Γιουγκοσλαβία, οι ειδικοί κάνουν λόγο για «λαγό από το καπέλο» που τράβηξε ο Τζούροβιτς και έκλεψε τη νίκη από την Τσιμπόνα….. Η σειρά επιστρέφει στο Ζάγκρεμπ, 3ο ματς, ο νικητής περνάει στον τελικό…. Το παιχνίδι έχει αποκτήσει τέτοιο χαρακτήρα μύθου όχι μόνο στη γείτονα, που κυκλοφορούν δυσανάλογα πολλά videos στο youtube, έχουν γίνει αφιερώματα μέχρι και σε ισπανικές ιστοσελίδες, έχει γίνει αντικείμενο αρθρογραφίας δεκαετίες μετά για τη μονομαχία των γιγάντων: του φτασμένου Μότσαρτ Ντράζεν Πέτροβιτς από τη μία και του εκκολαπτόμενου Μπάνε Πρέλεβιτς από την άλλη…… Ο Ερυθρός Αστέρας κάνει το αδιανόητο: κερδίζει με 103-104 την Τσιμπόνα μέσα στο Ζάγκρεμπ…... Ο Μπάνε (ξανά)σκόραρε 32 και μοίρασε 8 ασσίστ….. Οι 48 (!) του Ντράζεν δεν στάθηκαν αρκετοί, ο Αστέρας του Μπάνε τον αφήνει εκτός τελικών….. Η εποποιία δεν ολοκληρώθηκε με κατάκτηση του πρωταθλήματος, όλοι είχαν «αδειάσει» από την υπερπροσπάθεια και άλλωστε εκείνη η διαστημική Παρτίζαν που βρήκαν στους τελικούς ήταν ανίκητη……. Αδύνατο να της αντισταθεί ο άγουρος Ερυθρός Αστέρας….. Εκείνες οι απίστευτες εμφανίσεις στην τρομερή σειρά με την Τσιμπόνα είναι και το έναυσμα για το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ για το νέο μεγάλο αστέρι της Crvena Zvezda….. ο ΠΑΟΚ αναζητούσε εναγωνίως ένα αντίπαλον δέος στο αχτύπητο δίδυμο περιφερειακών του συμπολίτη Άρη, του Γκάλη και του Γιαννάκη….. Η απάντηση ήταν ο Μπράνισλαβ Πρέλεβιτς…. ο οποίος και του έφερε τους πολυπόθητους τίτλους…..
Το καλοκαίρι του 1999, συμφώνησε με τον ΠΑΟΚ για έναν χρόνο. Ήταν 33 ετών, αλλά με καταπονημένο σώμα, κουσούρια από την άγνοια κινδύνου και την ανθεκτικότητα στους τραυματισμούς, «ξένος» με το σύγχρονο αθλητικό και πολύ γρήγορο μπάσκετ που είχε ξεκινήσει να λανσάρεται στην Ευρώπη….
Τελευταία φορά πάτησε παρκέ 2 Μαρτίου του 2000 στα play off της Ευρωλίγκας με τη Μακάμπι…. δεν συμπλήρωσε καν τρίλεπτο, δεν πρόλαβε να κάνει σουτ…. τελευταίο του παιχνίδι στο πρωτάθλημα ήταν μια βδομάδα πριν στο Ιβανώφειο με τον Ηρακλή…. σκόραρε 10 πόντους και έγινε ο 2ος σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ….. ήταν το 237ο παιχνίδι του με τον ΠΑΟΚ στον οποίο πρόλαβε να τα ζήσει όλα ως παίκτης…. τη γέννηση, την ενηλικίωση, την ακμή, την παρακμή, το τέλος….. Ήταν υπέροχο να τον βλέπεις να μπαίνει στα 34 του….
Ο Μπάνε δεν ήταν Γκάλης…. ο Νικ ήταν ο θεός του μπάσκετ…. Δεν είχε φυσικά το ταλέντο του Ντράζεν κι ας τον νίκησε σε κείνους τους ημιτελικούς το 1987 …. δεν είχε το πρώτο βήμα, την ταχύτητα και την αθλητικότητα του Ντανίλοβτς, το στρατηγικό μυαλό και την ψυχρότητα του Τζόρτζεβιτς… δεν έπαιζε καν άμυνα…. κι όμως έβαζε 30 πόντους στις άμυνες του Ξανθού… με τους ρόμποκοπ Λυπηρίδη και Σιγάλα κρεμασμένους πάνω του…. τι είχε ο Μπάνε?.....Ψυχή !!!...με αυτήν έπαιζε και με αυτήν κέρδιζε …..
SAM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου