Έρνστ Χάπελ κύριοι….
Έφυγε σα σήμερα 14 Νοεμβρίου 1992. Θα μιλήσουμε περισσότερο για τον προπονητή φωτίζοντας και πτυχές από τον άνθρωπο Χάπελ και λίγο για τον ποδοσφαιριστή ….
Γεννήθηκε στις 29 Νοέμβρη του 1925 και ως παίκτης κέρδισε αρκετούς εγχώριους τίτλους αφού έπαιξε από το 1942 έως το 1959 στη Ραπίντ Βιέννης, με ένα διάλλειμα 2 ετών (1954-1956) που πήγε στη Ρασίνγκ Παρί. Έπαιξε συνολικά σε 282 παιχνίδια και σκόραρε 34 φορές. Η θέση του ήταν αριστερός μπακ ή στόπερ. Υπήρξε και διεθνής, και έπαιξε 51 ματς με την εθνική ομάδα της Αυστρίας σκοράροντας 8 φορές. Συμμετείχε στα Μουντιάλ του 1954 και του 1958. Μελανό σημείο αποτέλεσε η ήττα με 6-1 από τη Γερμανία στον ημιτελικό του Μουντιάλ του 1954, με τον εγχώριο τύπο να του επιρρίπτει βαριές ευθύνες για την ήττα και με τις σχέσεις τους να μην αποκαθιστώνται ποτέ εκ τότε.
Άρχισε την προπονητική του καριέρα από την Ολλανδική Ντε Χάαγκ το 1962. Στην ομάδα έμεινε ως το 1969 και εκεί που πάλευε για να αποφύγει τον υποβιβασμό την οδήγησε στην 3η θέση και στην κατάκτηση του κυπέλλου ! Μετά από αυτή την πρώτη του επιτυχημένη επαφή με τους πάγκους κατέληξε στο απόφθεγμα…. «Η προπονητική απαιτεί φυσικό χάρισμα. Επιστημονικά δεν μπορείς να τη μάθεις αληθινά»
Μεταπήδησε στη Φέγενορντ όπου την 1η του σαιζόν κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών το 1970 κόντρα στη Σέλτικ την οποία νίκησε με 2-1. Έμεινε στην ομάδα μέχρι το 1973. Γιατί έφυγε ? …. «Ζήσαμε τόσα πολλά, που πρέπει να σταματήσω. Με τις υπερβολικά πολλές νίκες χαλαρώνει η πειθαρχία, παραγινόμαστε φίλοι. Υποφέρεις και κλαις με τον άλλο, γελάς και νικάς με τον άλλο. Και αυτό δεν πρέπει να διαρκεί υπερβολικά πολλά»…..
Η συνέχεια τον οδήγησε στη Σεβίλλη. Την πήρε από τη Σεγούντα και την έβγαλε Ευρώπη ! Έφυγε γιατί δε μπορούσε να συνεννοηθεί με τους διοικούντες….. «Με ενδιαφέρει πως διοικείται ένας σύλλογος. Όσο μικρότερο είναι το διοικητικό συμβούλιο τόσο το καλύτερο. Αν είναι 18 απλά δεν με ενδιαφέρει»….. είχε πει.
Η 3ετια 1975-1978 τον βρίσκει στη Μπριζ. Μαζί της έχασε δύο τελικούς, πρωταθλητριών και Ουέφα, από τη Λίβερπουλ. Τότε εφάρμοσε για 1η φορά το τεχνητό οφσάιντ. Χαρακτηριστική η στιγμή στον τελικό του '76, με τους παίκτες σε ευθεία γραμμή να τραβιούνται έξω από την περιοχή την στιγμή εκτέλεσης ενός φάουλ από τον Κίγκαν.
Κομβική στιγμή για την καριέρα του το Μουντιάλ του 1978 όπου ως προπονητής της εθνικής Ολλανδίας και χωρίς τον Κρόιφ στο ρόστερ της, την πήγε για 2η συνεχόμενη φορά σε τελικό Μουντιάλ. Απέναντι του ξανά η γηπεδούχος ομάδα, η Αργεντινή. Πριν το παιχνίδι στα αποδυτήρια ήταν λιτός, κοφτός, η μοναδική φράση που βγήκε από το στόμα του, η μοναδική εντολή που έδωσε στους παίκτες, ήταν «Κύριοι, νίκη» !....Η μοίρα του έπαιξε περίεργο παιχνίδι με το δοκάρι του Ρέζενμπρικ στο ’90….έχασε στην παράταση με 1-3…..δεν πήγε ποτέ στη συνέντευξη τύπου !....
Το 1978 σίγουρα δεν ήταν η χρονιά του. Έχασε και στον τελικό του πρωταθλητριών με τη Μπριζ με 0-1 από τη Λίβερπουλ και στον τελικό του Μουντιάλ. Και τους δύο στην έδρα του αντιπάλου, σε Λονδίνο και Μπουένος Άιρες. Αλλά συνέχισε….
Χαλάρωσε για λίγο στη Ρασίνγκ Παρί και τη διετία 1979-81 δούλεψε στη Σταντάρ Λιέγης. Πήρε και εκεί ένα κύπελλο και ένα σούπερ καπ Βελγίου….
Κατόπιν πήγε στο Αμβούργο που έμεινε για 6 σαιζόν, από το 1981 έως το 1987. Πήρε 2 πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Γερμανίας και φυσικά το κύπελλο πρωταθλητριών του 1983 στο ΟΑΚΑ. Όταν βγήκαν οι παίκτες τις Γιούβε στο γήπεδο με τα Ιταλικά κουστούμια τους ακόμα και οι ποδοσφαιριστές του τους χάζευαν…. με το Χάπελ να πετάει το θρυλικό «Κοιτάξτε τις κοκέτες, πανηγυρίζουν ήδη…»….. Έφυγε από την ομάδα με την υγεία του να βρίσκεται σε κακή κατάσταση… αλλά ζωή χωρίς ποδόσφαιρο δεν νοούνταν….
Επέστρεψε στην Αυστρία και ανέλαβε την Σβαρόφσκι Τιρόλ, μια άσημη ομάδα, με την οποία κατέκτησε 2 πρωταθλήματα. Έτσι έγινε ένας από τους προπονητές που έχουν πάρει τίτλο σε 4 διαφορετικές χώρες !!!
Ζούσε για το ποδόσφαιρο από εκεί και πέρα η ζωή του ήταν πάθη και απολαύσεις. Τρία πακέτα τσιγάρα τη μέρα, καζίνο και γυναίκες. Έζησε έντονα και έφυγε σχετικά νωρίς, αλλά όρθιος, στους πάγκους…. Για το παιχνίδι είχε πει :
«Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι μπάλας, αυτό
λησμονούν πολλοί προπονητές. Δεν είναι ούτε δέκαθλο ούτε άρση βαρών. Το
ποδόσφαιρο ζει μέσα από τους καλλιτέχνες του, τα πρότυπα»
«Δεν έχει γεννηθεί
ακόμη ο προπονητής που θα δώσει στους παίκτες του το ποδοσφαιρικό ένστικτο και
την κατανόηση του παιχνιδιού»
«Μπορώ να απολαύσω
παίκτες μόνο ενός συγκεκριμένου τύπου: αυτούς που παίζουν με αυτοσχεδιασμό και
φαντασία, που εκπλήσσουν τον αντίπαλο, που προχωρούν σε απρόσμενες κινήσεις»
«Θέλω πάντα να κερδίζω
τα πάντα. Και αν δεν μπορώ να τα κερδίσω όλα, τότε θέλω όλα τα υπόλοιπα»
«Όσο έχω την υγεία
μου, θα είμαι προπονητής. Και αν κάποτε δεν είμαι υγιής, θα εξακολουθώ να
πηγαίνω στα παιχνίδια»
Το 1991 δε μπορούσε να σταθεί στα πόδια του από τον καρκίνο κι όμως ανέλαβε την Εθνική Αυστρίας…. «Ο φόβος για μένα δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό»… είπε και απέμεινε να παλεύει στον πάγκο μέχρι το τέλος…. «Μια μέρα χωρίς ποδόσφαιρο είναι μια χαμένη μέρα» …. Τέσσερις μέρες μετά το θάνατο του η ομάδα έπαιζε με τη Γερμανία…. στον πάγκο, στη θέση του, άφησαν…. ένα τριαντάφυλλο και την τραγιάσκα του….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου