Η Γιουνάιντεντ του….. Σόλσκιερ

 

              

 

 

    Με αφορμή το γεγονός ότι η Γιουνάιντεντ έμεινε εκτός της συνέχειας του Champions league, χάνοντας σε παιχνίδι τελικό από τη Λειψία αποφασίσαμε να την αναλύσουμε. Τι πορεία έχει μέχρι στιγμής στη φετινή σαιζόν με τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ στον πάγκο της. Τον άνθρωπο που της χάρισε το 2^ο από τα τρία κύπελλα πρωταθλητριών της, το 1999 στη Βαρκελώνη. Δεν είναι μικρό πράγμα μια Γιουνάιντεντ να χάνει με κάτω τα χέρια από μια ανύπαρκτη στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ομάδα, που μόλις πέρυσι έκανε αισθητή την παρουσία της φτάνοντας στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Μόνο στα τελευταία 15 λεπτά, στη Γερμανία, η Γιουνάιντεντ προσπάθησε να αντιδράσει και να σώσει την υστεροφημία της. Μείωσε το σκορ σε 2-3 αλλά μέχρι εκεί. Η Λειψία του Νάιγκελσμαν την πέταξε εκτός Τσάμπιονς Λιγκ. Θα παλέψει για το Γιουρόπα, όπως και πέρυσι, που έμεινε εκτός στον ημιτελικό από την μετέπειτα κάτοχο Σεβίλλη. Μοιάζει να συνηθίζει μακριά από τη χλιδή του Τσάμπιονς Λιγκ η θρυλική Γιουνάιντεντ…..

 

     Από το 2013 όταν και σταμάτησε να είναι προπονητής της ο sir Aλεξ, όχι μόνο δεν κατέκτησε ξανά την Premier league αλλά κάθε χρόνο χάνει και κάτι από την αίγλη της. Από την αίγλη που της είχε προσδώσει ο εμβληματικός Σκωτζέζος κόουτς. Τον sir Aλεξ διαδέχθηκε αρχικά ο Ντέιβιντ Μόγιες, που αποδείχθηκε λίγος και δεν ολοκλήρωσε ούτε την 1^η του σαιζόν, απολύθηκε στις 22 Απριλίου 2014, τον διαδέχθηκε προσωρινά ο βοηθός του Ράιαν Γκιγκς, με τον οποίο η ομάδα κατέκτησε το Κομιούνιτυ Σιλντ, αλλά δεν ήταν ακόμα έτοιμος για 1^ος προπονητής.

     Η διοίκηση θαμπωμένη από την πορεία της Ολλανδίας στο Μουντιάλ της Βραζιλίας έκλεισε τον Λουϊς Φαν Χάαλ. Γνωστός από το πέρασμα του από τον Άγιαξ, τη Μπαρτσελόνα και τη Μπάγερν, όπου πολλοί λένε ότι άφησε έργο. Για μένα δουλειά έκανε μόνο στην Αλκμάαρ, σε συλλογικό επίπεδο. Εκείνη την εποχή ο Ολλανδός είχε αφήσει το κλασικό 4-3-3 της σχολής του και είχε «κολλήσει» σε διάταξη με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, το οποίο μπορεί να ταίριαξε σε εθνική ομάδα και σε τουρνουά με νοκ άουτ αγώνες όπως το Μουντιάλ, αλλά τότε φάνταζε αλλοπρόσαλλο στην Premier league. Μετέπειτα πολλοί προπονητές το έκαναν μόδα αλλά η πορεία τους έδειξε ότι πρωτάθλημα δεν παίρνεις παίζοντας με τρεις στόπερ, είναι οκ για νοκ άουτ παιχνίδια και για τουρνουά που περιλαμβάνουν τέτοιους αγώνες. Δε μπορεί να παίζεις με κατώτερο αντίπαλο που παίζει πίσω από τη μπάλα και εσύ να έχεις τρία βαριά κορμιά στην άμυνα και σε απόσταση μεταξύ τους και μόνο έναν παίκτη σε κάθε πλευρά. Θα σε σκοτώσει στις αντεπιθέσεις ο αντίπαλος αν είναι ξύπνιος. Ο Ολλανδός πήρε ένα κύπελλο και έφυγε σαν να μην ήρθε ποτέ. Στο τέλος έκανε αυτό που κάνει όπου αποτυγχάνει. Έβαζε μικρούς για να λένε «έβγαλε παίκτες». Ε, από αυτό κάτι έμεινε στην ομάδα.

     Τον διαδέχθηκε ο σταρ των πάγκων, Ζοσέ Μουρίνιο. Ο Ζοσέ κατέκτησε Κομιούνιτυ Σιλντ, το Λιγκ Καπ Αγγλίας και το Γιουρόπα Λιγκ, βγήκε 2^ος τη χρονιά που η Σίτι πήρε τον τίτλο με 102 βαθμούς (!), αλλά δεν κόλλησε με το DNA του κλαμπ. Φύση επιθετική ομάδα η Γιουνάιντεντ, συνηθισμένοι από το ποδόσφαιρο του Φέργκιουσον οι οπαδοί της, δε μπορούσαν να δεχτούν τις αμυντικές τακτικές και το ποδόσφαιρο σκοπιμότητας του Πορτογάλου. Δεν κατάφερε να κάνει ούτε πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, ούτε ουσιαστικά να διεκδικήσει από κοντά τον τίτλο στην Πρέμιερ ώστε να πείσει τον κόσμο να του δείξει ανοχή. Την 3^η σαιζόν όταν ήρθαν κάποια άσχημα αποτελέσματα το κλίμα έγινε βαρύ και ασήκωτο. Απολύθηκε, με το αζημίωτο και τον διαδέχθηκε, προσωρινά, ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ στις 18 Δεκεμβρίου 2018. Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού και ο Σόλσκιερ παραμένει ακόμα στον πάγκο της Γιουνάιντεντ.

    Την 1^η σαιζόν (μισή) τερμάτισε 6^ος στην Πρέμιερ Λιγκ με 66 βαθμούς, στο Κύπελλο έμεινε έξω στα προημιτελικά από τη Γουλβς, στο Λιγκ καπ είχε μείνει εκτός η ομάδα (στα πέναλτι από τη Ντέρμπι) πριν αναλάβει ο Σόλσκιερ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ η Γιουνάιντντ μετά από ήττα στο «Ολντ Τράφορντ» έκανε επική ανατροπή στο Παρίσι και πέταξε έξω την Παρί. Αλλά μέχρι εκεί ήταν, στον επόμενο γύρο αποκλείστηκε εύκολα από τη Μπαρτσελόνα.

     Πέρυσι, ο Σόσκιερ ενισχύθηκε με μεταγραφές. Αφού πουλήθηκε ο Λουκάκου με 74 εκ στην Ίντερ, το ρόστερ ξεφορτώθηκε από παίκτες όπως ο Κρις Σμόλιγκ, ο Άσλει Γιαγκ, ο Αλέξις Σάντσεζ, ο Βαλένσια, ο Νταρμιάν συν ο Άντερ Ερέρα που έφυγε ως ελεύθερος για την Παρί. Αποκτήθηκαν ο στόπερ Χάρι Μαγκουάιαρ για το ρόλο του «δικού του Φαν Ντάικ» στην άμυνα, με ποσό ρεκόρ 87 εκ από τη Λέστερ. Ο δεξιός μπακ Γιαν –Μπισάκα με 55 εκ από την Κρίσταλ Πάλας και με 18 εκ ο νεαρός εξτρέμ Ντάνιελ Τζέιμς από τη Σουόνσι. Η μεγάλη μεταγραφή όμως έγινε στα μισά της σαιζόν, τον Γενάρη, όταν και  αποκτήθηκε ο παιχταράς Μπρούνο Φερνάντεζ με 55 εκ από τη Σπόρτιγκ Λισαβόνας. Με το καλημέρα έγινε ο ηγέτης της Γιουνάιντεντ. Με 12 γκολ σε 22 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις και πολλές ασσίστ, πήρε στις πλάτες του τη Γιουνάιντεντ. Αυτός την οδήγησε στην αντεπίθεση τις τελευταίες αγωνιστικές και η ομάδα κατάφερε να τερματίσει στην 3^η θέση της Πρέμιερ Λιγκ, πίσω από Λίβερπουλ και Σίτι ! Στο Γιουρόπα όπως προείπαμε έμεινε έξω στον ημιτελικό από τη Σεβίλλη, στο Λιγκ Καπ πάλι έμεινε εκτός τελικού από τη Σίτι και στο Κύπελλο πάλι στα ημιτελικά από τη Τσέλσι. Ήταν μονίμως στο παραλίγο….

 

   Και πάμε στη φετινή σαιζόν. Υπήρχε αισιοδοξία βάση των περυσινών επιτευγμάτων, συγκρατημένη όμως λόγω covid, αλλά δυναμικότητας των βασικών αντιπάλων της, της Σίτι και της Λίβερπουλ. Δεν φεύγε ουδείς παίκτης που να θεωρείται βασικός από το ρόστερ. Η ομάδα ενισχύθηκε με τον χαφ Φαν Ντε Μπέεκ με 39 εκ από τον Άγιαξ, με τον αριστερό μπακ Άλεξ Τέγιες με 15 εκ από την Πόρτο, με τον νεαρό φορ Πελετιέρι με 8,5 εκ από την Πενιαρολ και τον ελεύθερο Έντισον Καβάνι. Τον Γενάρη έχει κλείσει αντί 21 εκ τον εξτρέμ Αμάντ Ντιαλό από την Αταλάντα. Η Γιουνάιντεντ έχει ένα πλήρες ρόστερ, αποτελούμενο από ένα κράμα νεαρών και φιλόδοξων παικτών πλαισιωμένων από  έμπειρους παίκτες, που έχουν διαγράψει πορεία στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Το θέμα είναι αν οι δεξιότητες αυτών ταιριάζουν ή συγκρούονται. Δηλαδή:

     Πως δένουν οι δύο χαφ μεταξύ τους και με τον Μπρούνο Φερνάντεζ μπροστά τους, οι δύο φορ μεταξύ τους και με τον Μπρούνο Φερνάντεζ πίσω τους. Πως ταιριάζουν οι δύο σέντερ μπακ και μεταξύ τους και με τον πλάγιο μπακ ο καθένας από την πλευρά ου. Πως συνεννοείται ο μπακ με τον εξτρεμ μπροστά του, με τον στόπερ δίπλα του, με τον εσωτερικό μέσο που θα τον καλύψει στις προωθήσεις του. κ.ο.κ. Πως δένει, δηλαδή, κάθε δίδυμο παικτών μεταξύ του, αλλά και με τους υπόλοιπους παίκτες. Οι δύο μπακ να μην ανεβαίνουν και οι δύο, οι δύο εξτρέμ να  δίνει πλάτος ο ένας κι ο άλλος να συγκλίνει, οι δύο χαφ ο ένας να ανεβαίνει για το πρέσιγκ ή να προωθείται και να πατάει αντίπαλη περιοχή και ο άλλος να μένει πίσω και να κρατάει τα μπόσικα. Αυτό είναι η ανάπτυξη του κάθε συστήματος, του κάθε 4-4-2, 4-3-3 ή 3-4-3 ή 3-5-2. Η ανάπτυξη του συστήματος, οι προκαθορισμένες, οι δουλεμένε στην προπόνηση, κινήσεις των παικτών, είναι η τακτική.

     Αναλυτικά. Η φετινή Γιουνάιντεντ έχει δώσει 17 παιχνίδια, 11 για την Πρέμιερ Λιγκ και 6 για το Τσάμπιονς Λιγκ. Σε 11 από αυτά ο Σόλσκιερ παρέταξε την ομάδα του με 4-2-3-1, με αποτελέσματα 6 νίκες, 1 ισοπαλία και 4 ήττες, γκολ 22-20. Πολύ ευάλωτη η άμυνα βλέπουμε εδώ. Σε 2 ματς η ομάδα έπαιξε με 3-4-1-2, και τα δύο για τον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, με την Παρί εκτός που κέρδισε με 2-1 και στον τελικό στη Λειψία που έχασε με 2-3. Τέλος σε 4 παιχνίδια η Γιουνάιντεντ έπαιξε με 4-3-1-2 και είχε 2 νίκες και από μία ισοπαλία και ήττα, γκολ 8-3.  

   

    Στην ομάδα ο Σόλσκιερ έχει καθιερώσει κάποιες σταθερές ώστε να μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι η δική του Γιουνάιντεντ.

    Στο τέρμα παίζει πάντα ο Ντε Χέα κι ας τον κατακεραυνώνει από τηλεόρασης ο Ρόι Κιν, λέγοντας συνεχώς ότι η ομάδα χρειάζεται τερματοφύλακα. Η 4αδα στην άμυνα είναι Γιαν –Μπισάκα δεξιός μπακ και ο Λουκ Σο αριστερός. Ένα ματς δεξιά έπαιξε ο Φονσού Μενσά, ενώ αριστερά καθιερώνεται σιγά σιγά και ο Άλεξ Τέγιες. Σέντερ μπακ ο Χάρι Μαγκουάιαρ είναι αναντικατάστατος ως αριστερός στόπερ. Δεν κάνει καλή σαιζόν, ο βασιλείας του τσαφ έχει γίνει, πολλά γκολαντιπάλων προήλθαν  από δικά του λάθη. Τον επηρέασε σαφώς η καλοκαιρινή περιπέτεια του στη Μύκονο και ο θόρυβος που προκλήθηκε. Δεξιά του ο Λίντεροθ. Αυτό είναι το βασικό δίδυμο των κεντρικών αμυντικών του Σόλσκιερ. Παιχνίδια παίρνουν και ο Μπαϊγί και ο Ταουνζέμπε. Επιπλέον, τις δύο φορές που η ομάδα έπαιξε με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, αριστερός στόπερ έπαιξε ο Λουκ Σο ! Συμπέρασμα, μέχρι τώρα ο τερματοφύλακας και η 4αδα στην άμυνα είναι συγκεκριμένοι παίκτες, έχουν ξεκαθαρίσει οι βασικοί και οι ρόλοι τους.

   Στα χαφ, σε κάθε διάταξη, σε κάθε σχηματισμό, βρέξει- χιονίσει, ο επιθετικός χαφ, ο επιτελικός μέσος είναι ο Μπρούνο Φερνάντεζ, είτε τρεις παίζουν είτε 4 στη μεσαία γραμμή. Είτε η ομάδα παίζει με εξτρεμ είτε με δύο φορ. Ο Μπρουνο Φερνάντεζ είναι ο ηγέτης της ομάδας του Σόλσκιερ, του έχει δώσει τη μπαγκέτα του μαέστρου στη δική του Γιουνάιντεντ ! Πίσω του εναλλάσσονται οι ΜακΤομινέι, Φρεντ, Πογκμπα και Ματιτς, ανάλογα με τις ανάγκες και την τακτική προσέγγιση του κάθε παιχνιδιού. Στην ομάδα μπαίνει σιγά σιγά και ο Φαν Ντε Μπέεκ, είτε σε δίδυμο χαφ, είτε σε τριάδα. Διαθέτει η ομάδα παίκτες και με σκληράδα και με τρεξίματα και με τεχνική ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί σε κάθε συνθήκη παιχνιδιού. Ίσως πρέπει ο κόουτς να εκμεταλλευτεί περισσότερο τον Ολλανδό, έπρεπε ήδη να τον έχει βάλει στην ομάδα, δε γίνεται να μη βγει αυτός ο παίκτης. Οι υπόλοιποι ο ΜακΤομινέι είναι παθιασμένος και σκληρός, 6αρι παλιάς κοπής, στα 24 του και με ύψος 193 εκ, κερδίζει μονομαχίες στον αέρα, είναι καλός στη διεκδίκηση της 1^ης μπάλας και βοηθά στις στημένες φάσεις, λίγα πράγματα όμως με τη μπάλα στα πόδια. Ο Φρεντ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες με τις οποίες αποκτήθηκε. Έχει τρεξίματα αλλά δεν είναι Καντέ, ούτε είναι τόσο μπαλαδόρος για να παίρνει την 1^η πάσα από την άμυνα και να μοιράζει το παιχνίδι της ομάδας. Δε νομίζω ότι ταίριαξε στον τρόπο παιχνιδιού της Πρέμιερ Λιγκ, σε Ισπανία και Ιταλία θα έκανε θραύση, εδώ, με μόλις 169 ύψος και 64 κιλά,  δυσκολεύεται. Ο Μάτιτς και μεγάλη μπάλα ξέρει και σωματικά προσόντα διαθέτει αλλά δεν είναι γρήγορος και τον χτυπάνε στις αντεπιθέσεις, επιπλέον είναι πλέον στα 32 του και δε μπορεί να αντεπεξέλθει στο ρυθμό τις Πρέμιερ. Καλός για ρεζέρβα, βοηθάει με την εμπειρία του. Ο Πογκμπά δεν έγινε ποτέ ο ηγέτης της Γιουνάιντεντ, δεν εμφάνισε στο «Ολντ Τράφορντ» τον παίκτη που θαυμάσαμε στη Γιουβέντους. Ίσως κι η ομάδα να μην ανταπεξήλθε στα δικά του θέλω και γι αυτό τόσα χρόνια το μυαλό του είναι περισσότερο στη ΡΕΑΛ ή στο Τορίνο. Θα δούμε αν θα μείνει…. Χρειάζεται γενναίο ξεκαθάρισμα στα χαφ, πώληση παικτών και προσεκτικές προσθήκες, που να ταιριάζουν στο στιλ ποδοσφαίρου του κόουτς και να κάνουν τη διαφορά. Περιμένουμε, δε, και τον Φαν Ντε Μπεεκ….

    Για τον Μπρούνο Φερνάντεζ ότι και να πούμε είναι λίγο. Μεταγραφή εποχής sir Alex. Τεράστια ποιότητα και μεγάλη προσωπικότητα. Παίκτης για ομάδα τοπ πρωταθλητισμού. Ηγέτης με τα όλα του. Πρέπει η ομάδα να τον βοηθήσει περιστοιχίζοντας τον με ποιοτικές προσθήκες.

    Στην επίθεση. Εξτρέμ παίζουν ο 23χρονος Τζέιμς που πέρυσι είχε 33 παιχνίδια αλλά  έχει λίγες συμμετοχές φέτος και δεν τον βλέπω να μακροημερεύει στη Γιουνάιντεντ εκτός αν γυρίσει μπακ. Και ο 19χρονος Γκρίνγουντ που παίζει και 2^ος φορ και πέρυσι είχε 10 γκολ σε 31 συμμετοχές αλλά φέτος δε βρίσκει δίχτυα με την ίδια συχνότητα. Ανέβηκαν οι προσδοκίες, εκτοξεύτηκε και το άγχος. Επίσης στα πλάγια μετακινούνται αν χρειαστεί και οι φορ Μαρσιάλ και Ράσφορντ, που είναι ευέλικτοι , ταχύτατοι και μπορούν να συγκλίνουν στην περιοχή. Ο Μαρσιάλ είχε την πιο παραγωγική του σαιζόν στην ομάδα πέρυσι με 17 γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ και 22 σε όλες τις διοργανώσεις. Φέτος στην Πρέμιερ δεν έχει σκοράρει ακόμα και έχει 2 γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ.   Δεν έχει ξεκινήσει καλά. Τα ίδια ακριβώς επιτεύγματα στο σκοράρισμα είχε πέρυσι και ο Ράσφορντ. Που έχει καθιερωθεί ως ο βασικός επιθετικός της ομάδας. Αποτελεί παίκτη κορμού στην ομάδα του Σόλσκιερ. Φέτος έχει 3 γκολ σε 11 ματς στην Πρέμιερ, ενώ έχει σκοράρει και 6 φορές στο Τσάμπιονς Λιγκ! Ο Καβάνι είναι ρεζέρβα πολυτελείας, θα έρθει από τον πάγκο αν στραβώσει ένα ματς, θα ξεκινήσει το παιχνίδι όποτε απαιτηθεί και με την πείρα του θα βρει δίχτυα. Έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι και έχει την ποιότητα και την λατινοαμερικάνικη πονηριά για να νικήσει κάθε άμυνα.

  Αυτή είναι η ομάδα του Σόλσκιερ. Με έναν Ντε Χέα σε πτώση. Σταθερή αμυντική 4αδα που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, αφού είναι επιρρεπής στο λάθος και δέχεται εύκολα γκολ. Χαφ που δε μπορούν να ταιριάξουν μεταξύ τους αλλά και με το περιβάλλον της Πρέμιερ Λιγκ. Έναν Μπρούνο Φερνάντεζ να παλεύει μόνος του και μια επίθεση με νεαρούς ελπιδοφόρους παίκτες που δε μπορούν, όμως ακόμα, να σηκώσουν μια Γιουνάιντεντ, συν το γερό – Καβάνι. Α, και τον sir Alex να καρφώνει το βλέμμα του στην πλάτη του άλλοτε παίκτη του από την εξέδρα και να τον βαραίνει με τη σκιά του.

   Από εκεί και πέρα. Ας πούμε ένα παράδειγμα. Τη σαιζόν 2015-16 ο Φαν Χάαλ είχε φέρει από την Αϊντχόβεντ με 34 εκ τον Μέμφις Ντεπάι. Στα 21 του τότε έπαιζε αριστερός εξτρέμ. Στον πάγκο ως βοηθός του Φαν Χάαλ καθόταν ο Ράιαν Γκιγκς, ο επί 20 χρόνια θρυλικός αρισερός εξτρέμ του sir Alex, η ζωντανή ιστορία της Γιουνάιντεντ. Που μετά από κάθε παιχνίδι, από κάθε προπόνηση έκανε κρθτική στον μικρό. Ε, πως να σταθεί ο Ντεπάι? Το επόμενο καλοκαίρι πουλήθηκε με 16 εκ στη Λιόν, όπου παίζει μέχρι σήμερα, κάνει θραύση και αναμένεται να φορέσει τη φανέλα τοπ ομάδας ! Αυτό είναι άλλο ένα πρόβλημα του κλαμπ. Ο ΣΙΡ Αλεχ εξέδρα, παλαίμαχοι σε κάθε πάνελ Ρόι Κιν, Γκάρι Νέβιλ, Φέρντιναντ και άλλοι να κάνουν υψηλή κριτική και να επηρεάζουν τον κόσμο, φορτώνοντας με άγχους τους τωρινούς παίκτες. Πώς να προχωρήσει μετά η ομάδα. Μεγάλη πληγή οι παλαίμαχοι. Άλλο μεγάλος παίκτης κι άλλο μετά, ως προπονητής, ως παράγοντας, ως σχολιαστής…

 

    Παρόλα αυτά ο Σόλσκιερ αποδεικνύεται 7ψυχος. Εκεί που κάνει μια μεγάλη ήττα, τρώει μια σφαλιάρα και αρχίζουν να γράφουν για Ποκετίνο και Αλέγκρι ή όποιον άλλο θυμηθούν, εκεί στον επόμενο αγώνα το γυρίζει, η ομάδα κερδίζει και παραμένει στον πάγκο του.   Η αλήθεια όμως είναι ότι η απόδοση της ομάδας δεν έχει σταθεροποιηθεί, δεν έχει δώσει ταυτότητα σε αυτό το σύνολο. Δεν έχει βάλει τη σφραγίδα του. Να ξέρουμε τι παίζει η Γιουνάιντεντ, να την αναγνωρίζουμε κι ας φοράει και…. πράσινα. Βέβαια και του Φέργκιουσον του πήρε 5 χρόνια να φτιάξει τη δική του ομάδα και ακόμα περισσότερα να πάρει πρωτάθλημα. Άλλες εποχές τότε, άλλο το ποδόσφαιρο άλλη η αγορά. Κι αλλιώς είχαν συνηθίσει οι φίλαθλοι, οι οπαδοί της ομάδας. Τότε η Γιουνάιντεντ είχε φτάσει μέχρι και να υποβιβαστεί και άντε να έπαιρνε και κάνα κύπελλο. Από το 1969 μέχρι το 1985 είχε κατακτήσει μόλις τρία κύπελλα (1977-1983-1985) και τίποτα άλλο. Ήταν μικρό μέγεθος πλέον στην Αγγλία, αναπολούσε τις προ 25ετίας δάφνες της. Τώρα ο Σόλσκιερ παρέλαβε την ομάδα του sir Alex που κάθε χρόνο κατακτούσε τουλάχιστον έναν τίτλο. Που είχε τη Λίβερπουλ και τη Σίτι στη σκιά της. Που ήταν κυρίαρχος στην Αγγλία και στην Ευρώπη κάθε χρόνο ήταν τουλάχιστον στην 8αδα του Τσάμπιονς Λιγκ. Ε, είναι δύσκολο να τα καταφέρει όλα αυτά μέσα σε μόλις δύο χρόνια ο Σόλσκιερ και μάγος να ήταν….

 

    Τι χρειάζεται? Για να δούμε…. Το κλαμπ έχει επενδύσει πολλά χρήματα για να χτιστεί αυτή η ομάδα του Σόλσκιερ. Αν έρθει ο Ποκετίνο, ο Αλέγκρι ή οποιοσδήποτε άλλος φτασμένος κόουτς θα θέλει ξανά μανά μεταγραφές με παίκτες που να ταιριάζουν στο δικό του αγωνιστικό προφίλ. Και οι υπάρχοντες ποιοτικοί παίκτες θα φύγουν άπρακτοι οι περισσότεροι. Στη μετά Φέγκιουσον εποχή απέτυχαν οι κορυφαίοι προπονητές όπως ο Φαν Χάαλ και ο Μουρίνιο, ποιος εγγυάται ότι ο Ποκετίνο που δεν έχει κατακτήσει τίτλο στην καριέρα του θα επιτύχει? Ή ο Αλέγκρι που δεν έχει βγει εκτός Ιταλίας? Πρέπει να δοθεί χρόνος στον Σόλσκιερ, όχι μόνο να τελειώσει τη φετινή σαιζόν, αλλά και την επόμενη. Και τότε να κριθεί όχι μόνο αυτός αλλά και η τωρινή ομάδα. Όποιος και να έρθει φέτος και του χρόνου δε θα πάρει τίτλο, η Λίβερπουλ και η Σίτι είναι πολύ δυνατές. Εκτός αν έχει απεριόριστη τύχη και τραυματιστούν όλοι οι αντίπαλοι. Από εκεί και πέρα λίγες και ποιοτικές προσθήκες. Τοπ παικτών, όπως ο Μπρούνο Φερνάντεζ. Δυο – τρεις πινελιές από το πάνω ράφι σε κάθε περίοδο. Πηγαίνοντας πολύ βαθιά στην αγορά και βλέποντας αυτό που αγνοούν οι άλλοι. Όπως ο Κλοπ στην περίπτωση του Φαν Ντάικ. Τέτοιες κινήσεις, βαθιά ψαγμένες. Μόνο έτσι θα χτυπήσεις τον ανταγωνισμό.

                                                                                 SAM