Τα παιχνίδια της χρονιάς....

     Οι επαναληπτικοί αγώνες της προημιτελικής φάσης του Champions league είχαν δύο όψεις. Από τη μία πλευρά η Μπαρτσελόνα και η Λίβερπουλ επιβεβαίωσαν την ανωτερότητα τους απέναντι σε Γιουνάιντεντ και Πόρτο και με ευρείες νίκες σφράγισαν την προκρισή τους και έκλεισαν ραντεβού για δύο μεταξύ τους ματς στο πρώτο 10ημερο του Μαϊου. Από την άλλη τα παιχνίδια της Γιουβέντους με τον Άγιαξ και της Μάντσεστερ Σίτι με την Τότεναμ μας χάρισαν μεγάλο ποδόσφαιρο, έντονα συναισθήματα και μαγικές στιγμές. Εύκολα μπορούν να χαρακτηριστούν ως τα παιχνίδια της χρονιάς. Ο Άγιαξ έβγαλε τέτοια ένταση στα τρεξίματα του στο Τορίνο, στο 2ο ημίχρονο, που η Γιουβέντους δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τον ρυθμό του και παραδόθηκε. Στο Μάντσεστερ είχαμε ένα γκραν κινιόλ παιχνίδι στο πρώτο 20λεπτο, με το σκορ να φτάνει στο 3-2, ενώ στη συνέχεια είχαμε ένα πολύ δυνατό “μπρα ντε φερ” που έγυρε υπέρ της Τότεναμ για λίγα εκατοστά, τόσα όσα ήταν οφσάιντ ο Κουν στη φάση του ακυρωθέντος γκολ στο 95΄....

Πάμε για μια πιο αναλυτική ματιά.

Μπαρτσελόνα και Λίβερπουλ

Όπως είπαμε και στην εισαγωγή επιβεβαίωσαν την ανωτερότητα τους στα παιχνίδια και δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επερχόμενη μεταξύ τους κόντρα.

Η Γιουνάιντεντ πήγε να αιφνιδιάσει στο πρώτο 10λεπτο και είχε το δοκάρι στο πρώτο λεπτό στο “Κάμπ Νόου”. Και μέχρι εκεί ήταν.... Κατόπιν ανέλαβε δράση ο Λίο Μέσι και με 2 γκολ σε 4 λεπτά έκανε, στο 20λεπτο, το σκορ 2-0 και η πρόκριση είχε τελειώσει. Ο Βαλβέλδε είχε δει από το πρώτο παιχνίδι ότι ο Άσλει Γιαγκ όταν πιεζόταν έκανε εύκολα και αβίαστα το λάθος. Έτσι μόλις έπαιρνε τη μπάλα από αριστερά η Μπάρτσα άρχισε οργανωμένη πίεση και κέρδιζε τη μπάλα.Από εκεί χτύπησε τακτικά. Για τη Γιουνάιντεντ, για μια ακόμα φορά ήταν κακός ο Πογκμπά και δεν ξέρω τι λέει για τον Μουρίνιο αλλά είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι παίκτης για να πάρει μια μεγάλη ομάδα στις πλάτες του. Τραγική φιγούρα ο Τζόουνς που σε κάποιες φάσεις τον έκανε “κουτό” ο Μέσι. Ένας Μέσι που στο 2ο ημίχρονο ολοφάνερα κράτησε δυνάμεις και κυριολεκτικά περπατούσε, ειδικά όταν η ομάδα του ήταν σε θέση άμυνας.

Πάντως, ο Μέσι εμφανίστηκε προβληματισμένος στις δηλώσεις του αναφορικά με το γεγονός ότι η Μπάρτσα μπήκε άσχημα στο ματς και επέτρεψε στη Γιουνάιντεντ να έχει τρεις τελικές ως το 15΄.

Ούτε η Λίβερπουλ πήγε στο Πόρτο για να παίξει στα κόκκινα, έχοντας και ένα καθαρό 2-0 από το 1ο παιχνίδι στις αποσκευές της. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Πόρτο είχε 14 τελικές στα πρώτα 25 λεπτά, χωρίς πάντως να καταγράφεται κάποια κλασσική ευκαιρία. Δείγμα πάντως ότι η ομάδα του Σέρτζιο Κονσεϊσάο μπήκε πολύ δυνατά και αποφασιστικά στο παιχνίδι για να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες της κυνηγώντας ένα γκολ νωρίς. Κάπου εκεί, στο 26ο λεπτό, στην πρώτη κατεβασιά της Λίβερπουλ, ο Μανέ έκανε το 0-1 και η παράσταση έλαβε τέλος. Χωρίς να φορτσάρει ιδιαίτερα η ομάδα του Κλοπ, ήταν πολύ αποτελεσματική και έφτασε σε μεγάλο σκορ. Έδειξε ότι πιέζει ψηλά και ψάχνει τον ανοιχτό χώρο, αν τον βρει, σε “σκοτώνει”.Τιμωρεί κάθε μέτρο ελεύθερου χώρου που θα αφήσει ο αντίπαλος της. Έτσι φόρτωσε με 4 γκολ την Πόρτο και τον αηθαλή Ίκερ Κασίγιας.

Πλέον πάμε σε μια μεγάλη κόντρα ανάμεσά στη Μπαρτσελόνα του Βαλβέλδε και του Μέσι και τη Λίβερπουλ του Κλοπ και του Σαλάχ. Δύο εντελώς διαφορετικά στιλ παιχνιδιού, δύο διαφορετικές αγωνιστικές φιλοσοφίες και τακτικές προσεγγίσεις. Η Λίβερπουλ πιέζει ψηλά για να κλέψει μπάλα, να βρει την άμυνα απροετοίμαστη, όχι στις θέσεις τους τους αντιπάλους και να χτυπήσει στον ανοιχτό χώρο. Με γνώμονα αυτή την αγωνιστική κατεύθυνση οικοδομήθηκε εδώ και μια τριετία από τον Κλοπ.

Η Μπάρτσα παίζει σε σετ παιχνίδι, κρατάει τη μπάλα, τη γυρνάει, περνάει από τα πόδια πολλών ποδοσφαιριστών της σε κάθε επίθεση και με αυτό τον τρόπο και τη συνεχή κίνηση των παικτών της προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα και να το εκμεταλλευτεί με την ατομική ποιότητα των παικτών της και την υψηλή τους τεχνική κατάρτιση.

Μένει να δούμε στο χορτάρι ποια από τις δύο αντιπάλους θα επιβάλει τα δικά της “θέλω” στο πλαίσιο που θα παιχτεί το κάθε παιχνίδι. Φυσικά πέραν από την όποια τακτική προσέγγιση, σημαντικό ρόλο θα παίξουν και οι δυνάμεις, τα τρεξίματα και η ένταση τους, που θα μπορέσει να βγάλει η κάθε ομάδα στον αγωνιστικό χώρο. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο τέλος της σαιζόν, σε μια εποχή που παραδοσιακά κάθε χρόνο η Μπάρτσα και ο Μέσι αδειάζουν και από την άλλη η Λίβερπουλ είναι μέσα στη διεκδίκηση του τίτλου στην Αγγλία μετά από 29 χρόνια και η πίεση είναι μεγάλη, δε μπορεί να μπει χαλαρά σε κανένα παιχνίδι. Πολύ σημαντικά τα αποθέματα ενέργειας που θα έχει στο ρεζερβουάρ του ο κάθε μονομάχος. Φέτος η Λίβερπουλ έχει μεγαλύτερο βάθος σε σχέση με πέρυσι, ενώ και ο Βαλβέλδε έκανε κινήσεις πέρυσι το καλοκαίρι και έχει λύσεις στον πάγκο του, αλλά οι σταρ και των δύο ομάδων δε βγαίνουν ποτέ σε τέτοια ματς και αυτοί είναι οι περισσότερο επιφορτισμένοι σωματικά και πνευματικά.

Κομβικές και οι άμυνες και το πως θα αντιμετωπίσουν και θα περιορίσουν τα όπλα του αντιπάλου. Μην ξεχνάμε ότι και οι δύο κόουτς παίζουν με τέσσερις στην άμυνα. Με 4-3-3 ο Κλοπ και με 4-4-2 ο Βαλβέλδε. Πως, λοιπόν, θα σταματήσει η Μπάρτσα την επιθετική τριπλέτα της Λίβερπουλ? με το πρόβλημα να εντοπίζεται κυρίως στο δεξί άκρο και στο μαρκάρισμα του Μανέ. Θα ανταπεξέλθουν οι μέσοι της Μπάρτσα στο υψηλό τέμπο και το δυναμισμό στο παιχνίδι των χαφ της Λίβερπουλ? Πως θα καταφέρει να περιορίσει τον Μέσι ο Κλοπ, θα του κόψει το παιχνίδι ανάμεσα στις γραμμές? τι θα σκεφτεί για να μην πέφτει πάνω στον ψηλό και άχαρο Φαν Ντάικ με τη μπάλα στα πόδια του? Πάνω σε αυτούς τους προβληματισμούς στύβουν το μυαλό τους τα επιτελεία των δύο μονομάχων και τι κατάφεραν να σκεφτούν και να μας παρουσιάσουν θα το δούμε σε 10 περίπου μέρες.

Γιουβέντους – Άγιαξ = 1-2..... let's dance

Let's dance ήταν ο τίτλος του match programe του Άγιαξ για το εν λόγω παιχνίδι ....και πράγματι χόρεψε στο χορτάρι του Allianz Stadium του Τορίνο με τη Vecchia Signora, τη γηραιά κυρία ! Τα πιτσιρίκια του Αίαντα παρουσιάστηκαν αφιονισμένα στο Β΄ μέρος και η γηραιά κυρία δεν μπόρεσε να προβάλει αντίσταση, παραδόθηκε στην ανωτερότητα και τη φρεσκάδα του αντιπάλου.

Στον αγώνα, η Γιούβε μπήκε πολύ δυνατά στο πρώτο 20λεπτο, με τον Άγιαξ να παρουσιάζεται σφιγμένος, αγχωμένος. Δεν είχαν όμως φάσεις οι Ιταλοί που να πιστοποιούν την ανωτερότητα τους. Με το που πήγε να ισορροπήσει το ματς ο Άγιαξ χτύπησε ο CR7 και κάπου εκεί όλοι σκέφτηκαν ότι στα νοκ άουτ του Champions league κουμάντο κάνει ο Κριστιάνο. Αυτή τη φορά η ιστορία έμελλε να γραφτεί διαφορετικά....

Πάρα πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι ο Άγιαξ ισοφάρισε νωρίς. Στο 28΄ δέχτηκε το γκολ από τον Κριστιάνο και στο 34΄ έφερε το ματς στα ίσα ο Φαν Ντε Μπέεκ. Ισορροπημένο ματς στο Α΄ μέρος, με τη Γιούβε ελαφρώς καλύτερη και τον Άγιαξ να έχει παραταχθεί με φορ τον Τάντιτς ο οποίος ήταν αποκομμένος και ήρθε ελάχιστες φορές σε επαφή με τη μπάλα. Οι δύο μονομάχοι “ζύγιζαν” ο ένας τον άλλον.

Στο 2ο ημίχρονο ο Άγιαξ παρουσιάστηκε μεταμορφωμένος και έβγαλε απίστευτη ενέργεια στο χορτάρι. Πάτησε κυριολεκτικά τη Γιουβένους η οποία ουσιαστικά δεν είχε ευκαιρία. Το σκορ θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερο αν οι παίκτες του Αίαντα δεν έκαναν μια πάσα παραπάνω στο τέλος και τελείωναν τις φάσεις που δημιουργούσαν. Έχασαν – σπατάλησαν πολλές κλασσικές ευκαιρίες. Ομάδα με υψηλή ένταση και ταχύτητα, έπεφταν σαν καμικάζι στη μπάλα, την έπαιρναν από τους αντιπάλους και εφορμούσαν στην κόντρα, τρομερός ο Αίαντας στις αντεπιθέσεις, “σκότωσε” τη Γιουβέντους, η οποία δεν είχε δυνάμεις να ακολουθήσει το ρυθμό του παιχνιδιού. Οι παίκτες της ξέμειναν από δυνάμεις, “τα έφτυσαν”. Η στατιστική δεν αντικατοπτρίζει τη διαφορά που παρουσιάστηκε μπροστά μας παρακολουθώντας το παιχνίδι. Η Γιούβε είχε την κατοχή με 55%-45%, 4-5 τα κόρνερ, 11-10 οι τελικές και στα τρεξίματα 108,40 η Γιούβε και 110,71 ο Άγιαξ αλλά εδώ δεν καταγράφονται τα σπριντ και η ταχύτητα και η ένταση. Το υψηλό τέμπο, τη γρήγορη ανάπτυξη και εκτέλεση. Αυτά δεν αποτυπώνονται σε στατιστικά, σε χαρτί.

Από τη Γιουβέντους βρέθηκε σε μέτρια μέρα ο Κριστιάνο που δεν είχε και πάλι πολύ συμμετοχή στο παιχνίδι, κακοί οι Ντιμπαλά και Μπερναντέσκι, από τους χαφ μόνο ο Πιάνιτς πάλεψε, δεν ταίριαζε στο παιχνίδι ο Τσαν και λίγος ο Ρουγκάνι γι αυτό το επίπεδο. Δεν επιτρέπεται η Γιούβε να μην έχει τρίτο υψηλού επιπέδου στόπερ και να βασίζεται μόνο στους Μπονούτσι και Κιελίνι που πλέον είναι 30+. Δεν παίρνεις κούπα Champions league με τέτοιο κενό στην άμυνα σου.

Για τον Άγιαξ μεγάλο ματς ο Φαν Ντε Μπέεκ, απίστευτος πραγματικά και όλοι οι χαφ έβγαλαν τρεξίματα με ένταση, πάτησαν κάθε σπιθαμή του γηπέδου, πρόσφεραν βοήθεια και αλληλοκαλύψεις παντού. Πολύ ορεξάτος ο Ζίγιεκ που έχασε όμως πολλές ευκαιρίες. Ο Τάντιτς ανέβηκε στο 2ο ημίχρονο και “έσπαγε” καταπληκτικά τη μπάλα. Μεγάλο γκολ ο 19χρονος αρχηγός Ντε Λιχτ και η ομάδα παρότι δεν έχει βάθος κάλυψε το κενό στα αριστερά της άμυνας με την απουσία του Τραγλιαφίκο και τον τραυματισμό νωρίς του Μαζράουι.

Μετά από 22 χρόνια ο Αίαντας είναι ξανά στα ημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και πέραν αυτού έχει και πάλι, όπως και τότε, καταπλήξει όλη την Ευρώπη με το ποδόσφαιρο που παρουσιάζει. Το που θα φτάσει? Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Εδώ μιλάμε για μια μεγάλη σχολή, που μας παρουσιάζει ξανά μια καταπληκτική νεανική, φρέσκια ομάδα, με υψηλού επιπέδου νεαρούς παίκτες. Μια σχολή που οι άνθρωποι της έχουν απόλυτη πίστη σε αυτό που δουλεύουν και σε αυτό που παίζουν, τα αιώνιο 4-3-3 των Ολλανδών.

Μάντσεστερ Σίτι – Τότεναμ = 4-3

Εδώ είχαμε την απίστευτη εναλλαγή συναισθημάτων στο τέλος, με το VAR να παίζει καθοριστικό ρόλο, να εντοπίζει τα εκατοστά που είναι οφσάιντ ο Αγκουέρο και να ακυρώνει το γκολ. Ο Πεπ εκεί που πανηγυρίζει σαν τρελός, γονατίζει ανήμπορος...ο Ποκετίνο εκεί που είναι αποσβολωμένος, φέρνει γύρω από τον εαυτό του και δεν μπορεί να πιστέψει ότι προκρίνεται, ξεσπάει μετά στα αποδυτήρια με πανηγυρισμό “αλά Τσόλο”. Μεγάλες στιγμές που μόνο η κάθε μορφής τέχνη μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο και το ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο είναι και τέχνη.

Στο ματς.... πολύ δυνατό ξεκίνημα αλλά δεν είναι ποδόσφαιρο αυτό, είναι πόλο.... σε κάθε επίθεση και γκολ. Η Σίτι προηγήθηκε πολύ νωρίς και αντί να παγώσει το ρυθμό και με υπομονή να ψάξει το 2ο γκολ έκανε τραγικά λάθη στην άμυνα, παιδαριώδη, συνέχισε να παίζει με την άμυνα ψηλά και αυτός ο Λαπόρτ που κόστισε 65εκ ευρώ δεν επιτρέπεται να δίνει ασίστ στον αντίπαλο και μάλιστα δις. Έτοιμος πνευματικά μπήκε στο γήπεδο ο Σον και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν και εκτέλεσε τον Έντερσον. Αμέσως ο Μπερνάντο Σίλβα, στο επόμενο λεπτό, ισοφάρισε και στο 21΄ο Στέρλιγκ έκανε το 3-2 και τα πράγματα ήρθανε στα ίσα τους. Πλέον η Σίτι ήθελε ένα γκολ για την πρόκριση.

Η Σίτι εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι οι δύο πλάγιοι μπακ της Τότεναμ έκλειναν ως τρίτοι στόπερ σε κάθε φάση άμυνας και άφηναν κενά στην πλευρά τους, αυτά τα κενά εκμεταλλεύτηκαν οι παίκτες του Γκουαρντιόλα και βρήκαν τα γκολ. Τραγικές αμυντικές τακτικές γι αυτό το επίπεδο, δε προχωράς σε νοκ άουτ αγώνες του Champions league με τέτοια αμυντική προσέγγιση. Από εκεί και μετά ο ρυθμός έπεσε αλλά η Σίτι πήρε τον έλεγχο και με κυκλοφορία της μπάλας και τον γνωστό τρόπο παιχνιδιού της έψαξε το γκολ. Το γκολ ήρθε στο 59΄ και η Σίτι είχε την πρόκριση στα χέρια της για 14 λεπτά, με μεγάλη ανατροπή αφού από 1-2 έφτασε στο 4-2 και δεν την κράτησε γιατί δεν έχει φανέλα και αμυντική αντίληψη και παιδεία. Ενώ παίζει υψηλού επιπέδου κυριαρχικό,επιθετικό ποδόσφαιρο κατοχής, δεν είναι αρκετά σκληρή στην άμυνα και δεν καθαρίζει σχετικά εύκολες φάσεις. Δεν επιτρέπεται να περνάει έτσι η μπάλα από τον Κομπανί στο 1ο δοκάρι μετά από εκτέλεση κόρνερ, να βρίσκει στο σώμα του Γιορέντε και να καταλήγει γκολ. Ένα τυχαίο και τυχερό γκολ που της στέρησε την πρόκριση. Θέλει κορυφαίο στόπερ η ομάδα.... Ίσως έχουν ένα δίκιο όσοι λένε ότι το ποδόσφαιρο του Πεπ δεν μπορεί να φέρει κούπα Champions league χωρίς την απόλυτη κλάση και τη μαγεία του Μέσι. Γιατί, όταν δεν έχεις Μέσι, στα νοκ άουτ του θεσμού αυτό που μετράει πάνω από όλα είναι η σκληράδα που βγάζεις στις μονομαχίες, η άμυνα και τα τρεξίματα και η φρεσκάδα σε αυτό το σημείο της σαιζόν. Πράγματα που η αρτίστικη Σίτι δε διαθέτει. Ο Ντε Μπρούινε ήταν μαζί με τον Στέρλιγκ οι μεγάλοι πρωταγωνιστές για τη Σίτι, ο Βέλγος χαφ έπαιξε ανάμεσα στις γραμμές και με διαγώνιες μπαλιές εκμεταλλευόταν τους ακραίους της Σίτι, έβλεπε τα κενά στην άμυνα της Τότεναμ και είχε τρεις ασίστ στο παιχνίδι, αλλά δεν είναι Μέσι.

Για την Τότεναμ έπαιξε κομβικό ρόλο η πνευματική ετοιμότητα και η εκτελεστική δεινότητα του Σον. Μεγάλο ρίσκο πήρε ο Ποκετίνο στο 40΄, όταν τραυματίστηκε ο χαφ Σισοκό και έριξε στη θέση του τον φορ Γιορέντε. Τράβηξε στα χαφ τον Σον από την επίθεση, πιο πλάγια τον Μόουρα και πήγε πιο πίσω στα χαφ τον Ντλέ Αλί. Ένας Γιορέντε που τον δικαίωσε με το γκολ που πέτυχε χαρίζοντας την πρόκριση, ενώ είχε και μια ευκαιρία με κεφαλιά νωρίτερα. Οι δύο μπακ της ανέβαιναν πολύ ή έκλειναν στα στόπερ αφήνοντας τρομερά κενά στην πλευρά τους από όπου προήλθαν και τα γκολ της Σίτι. Ο Γιορίς έφαγε δύο γκολ στην κλειστή γωνία του, αλλά είχε και ορισμένες μεγάλες αποκρούσεις, με κορυφαία, την για highlight, στο σουτ το Ντε Μπρούινε που έβγαλε με το ανάποδο χέρι! Σε τραγική βραδιά οι Σισοκό και Γουανιάμα στα χαφ. Στα τελευταία λεπτά έπαιξε και με τρίτο στόπερ ο Ποκετίνο για να αποφύγει το γκολ του αποκλεισμού. Δεν το απέφυγε αλλά ήταν τυχερός και για μερικά εκατοστά ο Κουν ήταν οφσάιντ. Χωρίς τύχη δεν προχώρησε κανένας, όμως. Γενικά πάντως, η Τότεναμ είναι μια ομάδα που δουλεύει χρόνια μαζί, δεν έχει μεγάλη γκάμα επιλογών και βάθος στο ρόστερ, αλλά παραμένει ένα δυσκολοκατάβλητο σύνολο. Το νέο γήπεδο της έδωσε αυτοπεποίθηση, η πρόκριση για πρώτη φορά στα ημιτελικά του Champions league γεμίζει με περηφάνια όλο τον οργανισμό. Στα ημιτελικά αντίπαλος είναι ο Άγιαξ, πιο βαριά φανέλα αλλά από πιο εύκολο πρωτάθλημα. Σημαντικές οι απουσίες του τραυματία Κέιν και του τιμωρημένου Σον. Ιστορική ευκαιρία για το κλαμπ να συμμετάσχει σε έναν τελικό Champions league και να ανεβάσει κατά πολύ τις μετοχές τους. Μετατρέπεται σε ομάδα με ελκυστικό μέλλον!

Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στα ημιτελικά όπου έχουμε την περυσινή φιναλίστ Λίβερπουλ ξανά εδώ και να ψάχνει να απαντήσει στο δίλημμα κούπα Champions league ή πρωτάθλημα μετά από 29 χρόνια....την Μπάρτσα και τον Μέσι που τις προηγούμενες τρεις σαιζόν είχαν αποκλειστεί στους “8” και που φέτος έχουν σημαδέψει την κούπα “με τα μεγάλα αυτιά” όντας άνετοι στο Ισπανικό πρωτάθλημα....την Τότεναμ με το νέο διαστημικό γήπεδο να είναι πρωτάρα σε αυτή τη φάση της διοργάνωσης, πρώτη φορά φτάνει τόσο μακριά και διψάει και τέλος τον Άγιαξ μετά από 22 χρόνια να δηλώνει και πάλι παρόν με τους περισσότερους παίκτες του να μην είχαν γεννηθεί όταν η ομάδα κατακτούσε το τελευταίο της Champions league . Φαβορί όπως η Σίτι και η Γιούβε του Κριστιάνο έμειναν έξω, αλλά αυτή είναι η ομορφιά της διοργάνωσης. Περιμένουμε μεγάλα ματς, με διαφορετικές σχολές και φιλοσοφίες να συγκρούονται. Θα απολαύσουμε μπάλα !

                                                                                                                              SAM