Ακόμη μία ευρωπαϊκή εβδομάδα με τρεις ήττες…

  Η ΑΕΚ έχασε 0-2 εντός από τον Άγιαξ για το Clampions league, ο Ολυμπιακός 0-1 στη Σεβίλλη από τη Μπέτις και ο ΠΑΟΚ άρπαξε τέσσερα στο Λονδίνο από την Τσέλσι, για το Europa league . Δικαιολογίες? Πολλές….η ΑΕΚ έχει εσωτερικά προβλήματα, ο Ολυμπιακός το πάλεψε ως το 93΄ αλλά έχει δυστοκία και ο ΠΑΟΚ έμεινε με 10 παίκτες μόλις στο 7΄. Δεκτά όλα αυτά, αλλά την ίδια στιγμή βλέπουμε την Πλζεν να παίρνει διπλό στη Μόσχα από την ΤΣΣΚΑ, τη Μπριζ να μένει όρθια στο Ντόρντμουντ, την ΑΕΚ Λάρνακας να κερδίζει μες τη Ζυρίχη, την Τρνάβα να παίρνει ισοπαλία στην έδρα της Άντερλεχτ, τη Σταντάρ Λιέγης να κερδίζει την πρωτοπόρο του Ισπανικού πρωταθλήματος Σεβίλλη και τον Απόλλων Λεμεσού να υποτάσσει τη Λάτσιο !  Ομάδες κατώτερες από τις δικές μας το παλεύουν και μάλιστα παίρνουν και αποτελέσματα! Ενώ οι εκπρόσωποί μας δεν έχουν κάνει την υπέρβαση φέτος σε ματς κόντρα σε μεγάλο αντίπαλο και πλέον τους αρκεί απλά η πρόκριση στον όμιλο και τα χρήματα που θα μπουν στα ταμεία τους από την UEFA…

    Πάμε να πούμε δυο λόγια για το κάθε παιχνίδι….

ΑΕΚ – Άγιαξ = 0-2

Για την ΑΕΚ το παιχνίδι είχε περάσει σε 2^η μοίρα. Το αρνητικό αποτέλεσμα στο Αγρίνιο και η ήττα από τον Παναιτωλικό του Δέλλα, έφερε καταιγιστικές εξελίξεις. Σήμαινε την αποπομπή τεσσάρων παικτών, των Αϊντάρεβιτς (ήδη λύθηκε το συμβόλαιο του), Σιμόες, Μπακασέτα και Λαμπρόπουλου, που δεν αποδέχθηκαν την πρόταση της ομάδας για ανανέωση των συμβολαίων τους και τεθήκαν εκτός αυτής.  Είχε που είχε ελλείψεις το ρόστερ, έφυγαν και τρεις βασικοί παίκτες οπότε οι επιλογές του Ουζουνίδη ελαχιστοποιήθηκαν. Επιπλέον η απόφαση της διοίκησης έφερε και μια παγωμάρα στις τάξεις της ομάδας.

    Στο ματς, αυτό κάθε αυτό, η ΑΕΚ για μια ακόμα φορά ήταν λίγη. Ο Ουζουνίδης παράταξε την ομάδα με τον Μπακάκη τρίτο στόπερ, όπως πέρυσι ο Χιμένεθ και με αυτό τον τρόπο περιόρισε κάπως την επιθετικότητα του Άγιαξ. Όμως η ΑΕΚ δεν είχε κανένα τρόπο επιθετικής ανάπτυξης, αδυνατούσε να κρατήσει μπάλα και δεν μπορούσε να αλλάξει ούτε δεύτερη πάσα. Ο Άγιαξ είχε 16 τελικές και 62% κατοχή μπάλας. Ο Ουζουνίδης, ενώ έβλεπε τους Ολλανδούς να ανεβάζουν την πίεση τους, δεν έκανε καμία κίνηση από τον πάγκο να ανακατέψει τα πράγματα, να κάνει καθυστέρηση έστω, να κόψει το ρυθμό, να βάλει φρέσκα πόδια. Έτσι το μοιραίο ήρθε με ένα ανόητο πέναλντι στο οποίο υπέπεσε ο Λιβάγια, ο οποίος και αποβλήθηκε. Ο Κροάτης αποτελεί το πιο ακριβό περιουσιακό στοιχείο του δικεφάλου και φέτος παρουσιάζεται ντεφορμέ, με κακή ψυχολογία και «φευγάτος» πνευματικά. Στο Clampions league  κατάφερε να παίξει μόνο 65 λεπτά. Δεν έχει βρει το ρόλο του στο παιχνίδι της ομάδας και μοιάζει αγύμναστος….Εντελώς λάθος η διαχείριση του από τον Ουζουνίδη. Στο ματς, είδαμε τον Άλεφ να μην μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτό το επίπεδο, να μη μπορεί να κρατήσει μπάλα και να είναι αργός στις ενέργειές του, τον Μάνταλο απλά να τρέχει και να μην μπορεί να περάσει μια κάθετη πάσα στους επιθετικούς και τον Μπάρκα να επιβεβαιώνει ότι διανύει παρατεταμένο ντεφορμάρισμα, με τον Ουζουνίδη να μην έχει το θάρρος να βάλει στη θέση του τον Τσιντώτα. Καλά πήγαν ο Χουλτ που έσβησε τον Νέρες και ο Μπακάκης στον περυσινό του ρόλο.

     Για τον Ουζουνίδη δε θα γράψω πάλι τα ίδια. Για μένα το πρόβλημα στην ΑΕΚ ξεκίνησε με τη φυγή του Χιμένεθ. Πιστεύω ότι ο βασικός λόγος που έφυγε ήταν η ασυμφωνία στο διαθέσιμο μπάτζετ για ενίσχυση της ομάδας. Ήθελε ο Μανόλο να φέρει 3-4 παίκτες, δικές του επιλογές, από την Ισπανία για να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα, αλλά η διοίκηση δεν ήταν διατεθειμένη να διαθέσει τα χρήματα που απαιτούνταν. Έτσι ο Χιμένεθ βρήκε δουλειά στη χώρα του και η ΑΕΚ έφερε τον Ουζουνίδη, που είναι Έλληνας και ευκολότερα ελεγχόμενος από την άποψη ότι δε μπορεί να φύγει και να πάει στη χώρα του να βρει δουλειά, ούτε να μιλήσει υπό την πίεση του κόσμου, άρα και ευκολότερο να αποδεχτεί την όποια κατάσταση.

     Επίσης, το ότι κατηγορούν τον Λυμπερόπουλο ότι δεν έχει άκρες στη διεθνή αγορά το βρίσκω παράλογο. Κανείς στην Ελλάδα, από ανέκαθεν, δεν είχε άκρες στην αγορά αφού το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας είναι χαμηλό. Επιπλέον στην ΑΕΚ, η διοίκηση ακολουθεί πολύ σφιχτή οικονομική πολιτική και κανείς τεχνικός διευθυντής δε μπορεί να δουλέψει άνετα φέρνοντας παίκτες εγνωσμένης αξίας, που κοστίζουν. Γι αυτό φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο. Και οι προτάσεις του τμήματος scouting δε φαίνεται να λαμβάνονται υπόψη όταν το κόστος είναι λιγάκι υψηλό, έτσι η ομάδα ψωνίζει από τον… Εργοτέλη. Βέβαια, σε κανένα μεγάλο σύλλογο στη χώρα μας δεν αποφασίζει καθαρά ο τεχνικός διευθυντής. Οι Καρεμπέ - Μοντεστό στον Ολυμπιακό πάνε με τους μάναντζερ που έχει επαφές η διοίκηση, στον ΠΑΟΚ ψωνίζουν μόνο από Ρωσία και στον Παναθηναϊκό ο Νταπίζας βρίσκει τζάμπα παίκτες, υπό την προοπτική του να βγάλουμε τη χρονιά. Τον Νταπίζα θα ήθελα να τον δω πως θα λειτουργήσει σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό.

     Η διοίκηση παίρνει μεγάλο ρίσκο με την μη ανανέωση των συμβολαίων των τριών παικτών, για διαφορές 100-200 χιλιάδες ευρώ στο οικονομικό. Έτσι χάθηκαν και άλλοι παίκτες το καλοκαίρι. Και περνάει ένα μήνυμα σε κάθε παίκτη που είναι να έρθει στην ΑΕΚ, ότι στην ομάδα δε θα εξασφαλίσει οικονομικά το μέλλον του και ούτε θα ανταμειφθούν οι κόποι του και οι επιτυχίες, όπως η κατάκτηση του πρωταθλήματος και η είσοδος στους ομίλους του Clampions league. Ο Λαμπρόπουλος ειδικά δε ζήτησε και κάτι εξωφρενικό….

Μπέτις – Ολυμπιακός = 1-0

Δε θα συμφωνήσω με αυτούς που γράφουν διθυράμβους για την εμφάνιση των ερυθρολεύκων στην Ανδαλουσία. Και δε θα το κάνω γιατί έχω απαιτήσεις από τον Ολυμπιακό. Που στα 20+ χρόνια που παίζει στην Ευρώπη έχει πάρει αποτελέσματα από ομαδάρες και δεν επιτρέπεται να συμβιβάζεται με την ήττα από μια Μπέτις που είναι ανύπαρκτο μέγεθος στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.  Ναι, πράγματι, ο Ολυμπιακός δημιούργησε κλασσικές ευκαιρίες αλλά….καταρχήν δε σκόραρε, δεν τις αξιοποίησε, κατά δεύτερο δέχτηκε και μεγάλες φάσεις από τη Μπέτις με τον Σα να πραγματοποιεί κορυφαία εμφάνιση, με 4 επεμβάσεις σωτήριες,  όπως η διπλή  στο πέναλντι, η άλλη στο δοκάρι του Σανάμπρια  και η επίσης διπλή στο 90΄ στα σουτ των Σανάμπρια και Ινούι και τρίτον η Μπέτις έπαιζε πολύ επιθετικά, με τα δύο πλάγια μπακ να είναι ουσιαστικά εξτρεμ και έναν αμυντικό χαφ αφού ο σκόρερ Κανάλες δε λογίζεται για τέτοιος και ας έπαιζε δίπλα στο 6αρι. Έτσι η ομάδα του Πέδρο Μάρτινς που παρατάχθηκε χωρίς κλασικό φορ και με το Φορτούνη στη θέση, εύρισκε χώρους να βγάλει φάσεις. Ο Φορτούνης γυρνούσε πίσω όπου υπερτερούσε σε ταχύτητα από τον αμυντικό χαφ Γουϊλιαμ Καρβάλιο, οι Καμαρά και Μπουχαλάκης έμπαιναν ως κρυφοί φορ και έτσι ο Ολυμπιακός  απείλησε σε δύο περιπτώσεις. Δυστυχώς ο Ολυμπιακός δεν πήρε βοήθειες από τους εξτρέμ του, ο Νάουελ ήταν λίγος, ενώ τον Ποντένσε τον έσβησε ο Σίντνεϊ.

    Έξυπνη η απόφαση του Μάρτινς να παίξει με τρεις χαφ, που δείχνει ότι είχε μελετήσει τον αντίπαλο, έστω και αν δεν του πήγε καλά ο Γκιγιέρμε που είχε το ρόλο του κεντρικού στην τριάδα του κέντρου. Προσπάθησε έτσι να περιορίσει την κυκλοφορία της Μπέτις και τις επιθέσεις της από τον άξονα και σε κάποιο βαθμό το κατάφερε, έστω και αν το γκολ προήλθε από εκεί και οι Ισπανοί έπιασαν και 70% κατοχή μες το παιχνίδι (στο τέλος είχαν 62%). Στο 60΄ πέρασε τον φορ Γκερέρο στο ματς για να ψάξει την ισοφάριση και το γύρισε στο κλασικό του, 4-2-3-1, αλλά εκεί ο Ολυμπιακός έχασε μέτρα με τους Ισπανούς να βρίσκουν χώρους και να κυκλοφορούν πιο άνετα τη μπάλα.

   Το παιχνίδι της Μπέτις περνούσε εξ ολοκλήρου από τα πόδια των Κανάλες και Λο Σέλσο,  που είχαν σωστές πάσες και έβγαλαν  πολλά τρεξίματα, ενώ καλό ματς έκαναν οι Σίντνεϊ και Μαντί στην άμυνα. Για τον Ολυμπιακό κορυφαία εμφάνιση έκανε ο Σα, ενώ τον ακολούθησαν ο Σισέ στην άμυνα και ο Καμαρά στα χαφ. Δραστήριος και ορεξάτος ο Φορτούνης, καλοί οι Βούκοβιτς, Ομαρ και Μπουχαλάκης ενώ δεν πήγαν καλά οι Τσιμικάς, Γκιγιέρμε, Νάουελ και Ποντένσε. Επίσης δεν βοήθησαν οι αλλαγές του Μάρτινς που θα έπρεπε να ρίξει στο ματς τον Νάτχο στην προσπάθεια του να δημιουργήσει προϋποθέσεις για γκολ, αφού ο Ισραηλινός έχει δείξει ότι «το ‘χει». Γενικά, ο Ολυμπιακός στάθηκε στο παιχνίδι και προσπάθησε μέχρι το τέλος να πάρει κάτι και να μη φύγει με άδεια χέρια από το «Μπενίν Βιγιαμαρίν», αλλά υστέρησε στην τελική πάσα σε αρκετές περιπτώσεις.

     Η ομάδα, πάντως, δείχνει να φορμάρεται, έχει δουλέψει σε αρκετά πράγματα, φαίνεται αυτό κυρίως στις στημένες φάσεις,  αποκτά αγωνιστική ταυτότητα και μέταλλο αφού πάντα βγάζει αντίδραση όταν μένει πίσω στο σκορ και κυνηγά τα ματς μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Μετά τα ματς με τον Αστέρα, τον Πανιώνιο, τον Απόλλωνα, τον Παναθηναϊκό και τον Ατρόμητο, όπου σκόραρε στις καθυστερήσεις και πήρε βαθμούς, παραλίγο να το κάνει και με τη Μπέτις, αλλά η κεφαλιά του Σισέ στο 93΄ πέρασε ελάχιστα άουτ….

        Όπως είχαμε πει και στην προηγούμενη ανάρτηση για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια των ομάδων μας, ο Ολυμπιακός θα παίξει την πρόκριση στο «Γ. Καραϊσκάκης» κόντρα στη Μίλαν την τελευταία αγωνιστική. Χρειάζεται νίκη με 2-0 ή 3-1 για να περάσει αυτός κόντρα τους Ιταλούς, κατόχους 7 κυπέλλων πρωταθλητριών. Αυτή η Μίλαν δεν είναι άπαιχτη αν και διαθέτει παίκτες παγκόσμιας κλάσης όπως ο Ιγκουαϊν αλλά και γενικά ακριβούς παίκτες για τα ελληνικά δεδομένα. Με τον κόσμο του ο Ολυμπιακός , αν δε δεχτεί γκολ και αν πιάσει ρυθμό…. Μπορεί !

Τσέλσι – ΠΑΟΚ = 4-0

Ο φετινός ΠΑΟΚ έχει προσήλωση σε έναν στόχο, το πρωτάθλημα. Έτσι εγκατέλειψε την Ευρώπη και έφτασε να ψάχνει αποτέλεσμα στο «Σρανφορντ Μπριτζ» για να έχει ελπίδες πρόκρισης. Παρά την ήττα του, το αποτέλεσμα στο άλλο παιχνίδι τον ευνόησε και έτσι έχει ελπίδες την τελευταία αγωνιστική, εφόσον επιβληθεί της Μπάτε στην Τούμπα και η Τσέλσι κερδίσει τη Βίντι στην Ουγγαρία. 

       Στο παιχνίδι τα πάντα κρίθηκαν στο 7^ο  λεπτό, όταν από λάθος γύρισμα του κακού χθες Μάτος, ο Χατσερίντι αναγκάστηκε να ανατρέψει εκτός περιοχής τον Ζιρού και αποβλήθηκε. Κατόπιν το ματς ήταν ένας επιθετικός μονόλογος των Λονδρέζων που έφτιαχναν τη μία ευκαιρία μετά την άλλη και ευτυχώς ήταν άστοχοι γιατί θα είχαμε διαστημικό σκορ. Η στατιστική έγραψε 25 τελικές, 12 κόρνερ και 61% κατοχή για την Τσέλσι. Όμως και μες το παιχνίδι φάνταζε μεγάλη η διαφορά ποιότητας της ελληνικής ομάδας σε σχέση με τα «δεύτερα» της Τσέλσι. Ήταν ένα μάθημα για τον οργανισμό ΠΑΟΚ για το που βρίσκονται στον ανταγωνισμό με το κορυφαίο επίπεδο. Με αλλαγές παράταξε την ομάδα ο Λουτσέσκου, βάζοντας πολλούς αργούς παίκτες στον άξονα, τους Χατσερίντι, Βερνμπλουμ, Σακχόφ και Ελ Καντουρί και Πρίγιοβιτς στο κλασικό 4-2-3-1. Λάθος προσέγγιση, με το μυαλό στο ματς στη Λαμία που ακολουθεί. Όσο κερδίζει στην Ελλάδα ο Ρουμάνος κόουτς και όσο πλησιάζει ο τίτλος, δεν έχει πρόβλημα….

      Βλέπουμε ότι η ψαλίδα από το κορυφαίο επίπεδο ανοίγει συνεχώς, ενώ ομάδες από χώρες που είναι πίσω μας, δουλεύουν καλύτερα στην παραγωγή και την αξιοποίηση παικτών και μας πλησιάζουν επικίνδυνα. Αν δεν αφήσουμε στην άκρη τις δικαιολογίες για τη διαιτησία και τα μανατζερικά τερτίπια στις μεταγραφές παικτών και δεν επικεντρωθούμε στο να αποκτήσουμε τεχνογνωσία στον τρόπο δουλειάς, στην εκγύμναση, στην αποκατάσταση, στην τακτική και στην τεχνική του παίκτη αλλά και σε ένα σωρό άλλους τομείς που αφορούν τη σωστή λειτουργία μιας ομάδας, μας βλέπω να μένουμε πολύ πίσω στον ανταγωνισμό και Ευρώπη να παίζουμε μόνο το καλοκαίρι….το χειμώνα καναπέ και μιζέρια του ελληνικού πρωταθλήματος με κύριους πρωταγωνιστές τους διαιτητές και τους παράγοντες.

                                                                                                                    SAM