Ολυμπιακός : Μεγάλο πρόβλημα στο γκολ

      Έχουμε συμπληρώσει το 1/3 του πρωταθλήματος και μετά την ΑΕΚ πάμε να πούμε μερικά πράγματα για τον Ολυμπιακό. Ένας Ολυμπιακός που μετά την ισοπαλία στο «Γ. Καραϊσκάκης» κόντρα στον Παναθηναϊκό, πάει στο Περιστέρι να αντιμετωπίσει  τον, αήττητο, Ατρόμητο, σε ένα κομβικό παιχνίδι για την φετινή του πορεία στο πρωτάθλημα. Σίγουρα ένα πολύ δύσκολο ματς το οποίο θα κρίνει αν ο Ολυμπιακός θα παραμείνει στο κυνήγι του τίτλου ή θα τεθεί από νωρίς νοκ άουτ, αφού κακά τα ψέματα, μια διαφορά εννιά βαθμών στο ελληνικό πρωτάθλημα δύσκολα καλύπτεται. Πέραν από την υπόθεση τίτλος, είναι και ένας αγώνας – κριτήριο προόδου για τον νέο Ολυμπιακό του Πέδρο Μαρτίνς. Αυτό το ματς θα δείξει το μέταλλο και τις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Στα ντέρμπι μετράνε και άλλα πράγματα, αλλά κόντρα στην καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, αν εξαιρέσουμε τους «μεγάλους», θα φανεί αν αυτή η νέα προσπάθεια της διοίκησης των ερυθρολεύκων, έχει προοπτική και μέλλον.

      Έχει γραφτεί παντού και επανειλημμένα ότι από το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός γκρέμισε και ξαναχτίζει την ομάδα του. Μαζί με τους νεαρούς, αυτούς που έπαιζαν δανεικοί σε άλλες ομάδες, αλλά και αυτούς που ήταν στο ρόστερ, αποχώρησαν πάνω από 40 παίκτες συνολικά ! Ρεκόρ ! ήρθαν καμιά 20αριά και 18 από αυτούς παραμένουν μέλη του φετινού ρόστερ. Δύο τερματοφύλακες, τέσσερις αμυντικοί, πέντε χαφ, τέσσερις εξτρέμ και τρεις φορ ! Πολλές οι ανακατατάξεις. Μερικοί από τους παίκτες που αποχώρησαν δεν ήταν του πεταματού. Κάθε άλλο….είναι βέβαιο ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ομάδα. Ο Σιώπης με τα τρεξίματα του, ο Ρισβάνης που στη θέση του δεν ήρθε καλύτερος παίκτης και που γράφετε ότι ο Ολυμπιακός κοιτάζει την εκ νέου επιστροφή του, ο Μανθάτης από τα σπλάχνα του συλλόγου, ο έμπειρος και σταθερός Προτό στο τέρμα, ο πολυθεσίτης και μουντιαλικός Χατζισαφί, ο Ρομαό, μεγάλο εργαλείο και υπόδειγμα χαρακτήρα, ο Μαρίν που ναι μεν γκρίνιαζε αλλά παίκτη με την τεχνική του και τη διείσδυση του δεν έχει φέτος ο Ολυμπιακός και τέλος ο γκολτζής Ανσαριφάντ.

    Στη θέση τους ήρθαν και καλοί παίκτες. Οι δύο τερματοφύλακες είναι υψηλού επιπέδου, ο Τοροσίδης είναι ο αρχηγός, ο Μασούρας πρέπει να πάει δανεικός για να πάρει παιχνίδια, ο Μιράντα δεν κάνει και ο Μέρια θέλει χρόνο. Ο Τσιμικάς επέστρεψε φανερά βελτιωμένος και έφτασε μέχρι την εθνική ομάδα. Αποκάλυψη. Ο Βούκοβιτς, που επέστρεψε, είναι ο εγκεφαλικός παίκτης στο κέντρο της άμυνας.  Στα χαφ Γκιγιέρμε και Νάτχο διαθέτουν ποιότητα αλλά άργησαν να έρθουν και ο Μάρτινς δεν τους έχει βρει ακόμα ρόλο. Ψάχνεται, με τον Νάτχο να μπαίνει ως αλλαγή και να δίνει ποιοτικές λύσεις. Ο Καμαρά βγήκε λίρα 100 και είναι η αποκάλυψη του Ολυμπιακού μέχρι τώρα, ενώ και ο Μπουχαλάκης αφού πήρε αρχικά τη θέση του βασικού, την κρατάει γερά και δεν του τη παίρνουν οι ακριβές μεταγραφές. Ο Τουρέ, μετά το περυσινό πάθημα με τον Μιραλάς, δεν κατάλαβα σε τι εξυπηρετούσε αγωνιστικά ο ερχομός του. Απλά παλαίμαχος. Στα εξτρέμ ο Λάζαρος διαθέτει ποιότητα αλλά είναι πλέον 33 χρονών, ο Φετφατζίδης έχει ψυχολογικά και δε μπορεί να σηκώσει τη φανέλα, λίγος ο Νάουελ, δεν μου έχει δείξει κάτι το ιδιαίτερο. Παίκτης για μεγάλα πράγματα ο Ποντένσε με αντοχή στην ταχύτητα και εξαιρετική τεχνική, όμως είναι κοντός και δεν έχει καλά τελειώματα για να σκοράρει. Οι τρεις φορ Γκερέρο – Χασάν – Μάνος δεν μετουσιώνουν σε γκολ τις ευκαιρίες που δημιουργεί η ομάδα.

      Από τους περυσινούς, σταθερός σε υψηλά επίπεδα απόδοσης ο Ομάρ, κέρδισε με το σπαθί του τη θέση του βασικού ο Σισέ, αφού είναι πολύ καλύτερος από τους υπόλοιπους στόπερ, ο Κούρτης γύρισε από τραυματισμό και πλέον παίζει στα ίσα με τον Τσιμικά για τη θέση του βασικού από αριστερά. Ξεχασμένοι στην εξέδρα οι Νικολάου, Ανδρούτσος και Πάρντο. Μεγάλη μπάλα, με όρεξη και αποφασιστικότητα ο Φορτούνης. Δούλεψε όλο το καλοκαίρι και φέτος, πράγματι, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο και τον κύριο δημιουργό της ομάδας.  Είναι ο παίκτης που περνάει η μπάλα από τα πόδια του σε κάθε επίθεση της ομάδας.

         Από εκεί και πέρα, αυτό που συζητιέται από την αρχή της σαιζόν, είναι το πρόβλημα που παρουσιάζει ο Ολυμπιακός στο γκολ, που ενώ δημιουργεί πολλές ευκαιρίες αδυνατεί να τις μετατρέψει σε γκολ, με συνέπεια να έχει απώλειες. Μέχρι τώρα, η ομάδα έχει δώσει 20 αγώνες από τον Αύγουστο. Τέσσερις για τα προκριματικά του Γιουρόπα, άλλους τέσσερις για τον όμιλο του Γιουρόπα, δέκα για το πρωτάθλημα και δύο για το κύπελλο Ελλάδος. Έχει σημειώσει 13 νίκες, 4 ισοπαλίες και 3 ήττες, από Μίλαν, ΠΑΟΚ και Όφη. Στα 4 ματς των προκριματικών του Γιουρόπα ο Ολυμπιακός πέτυχε 11 γκολ μετά από 40 τελικές που δημιούργησε. Ποσοστό 25% περίπου, γκολ σε κάθε τέσσερις ευκαιρίες. Αρκετά καλά. Στον όμιλο έχει πετύχει 8 γκολ σε 45 τελικές που δημιούργησε. Ποσοστό γύρω στο 17%. Στο κύπελλο σε δύο εύκολα ματς, η ομάδα έχει 3 γκολ σε 22 τελικές ! Ποσοστό 12,5% περίπου. Τέλος στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός έχει 13 γκολ σε 136 τελικές. Περίπου 10% ποσοστό ευστοχίας….Ήτοι, συνολικά 35 γκολ για 243 τελικές. ( στατιστικά και τα ποσοστά είναι λιγάκι πρόχειρα). Υπήρξαν παιχνίδια όπως αυτά με τον Πανιώνιο, τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα που η ομάδα είχε 20 τελικές και πέτυχε από ένα μόλις γκολ. Παιχνίδια δηλαδή, που το πρόβλημα στο σκοράρισμα έγινε πολύ έντονο, φανερό και προβλημάτισε τους πάντες μέσα και γύρω από το σύλλογο.

    Βέβαια, μπορεί το ότι δεν έρχεται το γκολ, να προβληματίζει τους πάντες, αλλά από την άλλη, ο γεγονός ότι η ομάδα είναι σε θέση να δημιουργεί τόσες φάσεις, αν μη τι άλλο είναι θετικό και καταδεικνύει ότι έχει γίνει δουλειά στην ανάπτυξη και τη δημιουργία του παιχνιδιού και σιγά σιγά δημιουργούνται κομπίνες και αυτοματισμοί.

    Ο Μάρτινς δείχνει να είναι ένας εργατικός προπονητής προπόνησης, που δουλεύει καθημερινά την ομάδα και περιμένει να βγει αυτή η δουλειά στα παιχνίδια. Δεν είναι τόσο καλός στο κοουτσάρισμα αν και σε ορισμένα ματς οι αλλαγές του ήταν πολύ εύστοχες, ενώ δείχνει ότι δύσκολα παίρνει ρίσκα. Είναι προσεκτικός και μετρημένος. Ο κόουτς είναι για πρώτη φορά σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, που η νίκη είναι πανάκεια και έχει συνεχής αγώνες σε πρωτάθλημα και Ευρώπη. Δεν έχει χρόνο για δουλειά στην προπόνηση, αφού οι αγώνες είναι συνεχείς, αλλά πρέπει να κάνει διαχείριση του έμψυχου υλικού, να το συντηρεί και να το φρεσκάρει ενόψει του αγώνα που αμέσως ακολουθεί. Φαίνεται, ας πούμε, ότι «κολλάει» με την απουσία των πολλών διεθνών σε κάθε διακοπή για τις εθνικές ομάδες και με την επανέναρξη του πρωταθλήματος η ομάδα δείχνει να ψάχνει τα πατήματα της.

   Στα θετικά μέχρι τώρα του Μάρτινς, το γεγονός ότι παρέλαβε ένα εντελώς καινούριο ρόστερ και σε σύντομο χρονικό διάστημα το μετέτρεψε σε ομάδα, βάζοντας σταθερές στον τρόπο παιχνιδιού και δημιουργώντας κάποια ταυτότητα. Ασφαλώς έχει κάνει και τα μικρό-λαθάκια του. Π.χ. ο χειρισμός του Φορτούνη που έχει ξεκινήσει εξαιρετικά τη σαιζόν και τον οποίο σε κάποια ματς στην αρχή, βιάστηκε να τον κάνει αλλαγή, ενώ τώρα τελευταία τον βάζει να παίξει πλάγια, στην προσπάθεια του να χωρέσει και άλλους παίκτες – μεταγραφές στην 11αδα, όπως ο Νάτχο. Ένας Νάτχο που όποτε έχει μπει αλλαγή έχει ξελασπώσει την ομάδα και ακόμα ο κόουτς δεν του  έχει βρει ρόλο στο ροτέσιον, όπως επίσης και στους Γκιγιέρμε, που φαίνεται να μην είναι το κλασσικό 6αρι, ο σκληροτράχηλος αμυντικός χαφ  και  Τουρέ, χωρίς να ευθύνεται για την περίπτωση του Ιβοριανού σταρ, που είναι σε τραγική φυσική κατάσταση. Λάθος έκανε και με την περίπτωση του Σισέ που αρχικά τον είχε στην εξέδρα, προτιμώντας τους νεοφερμένους Μιράντα και Μεριά, αλλά κατάλαβε το λάθος του, είδε ότι ο Σισέ είναι ο μόνος γρήγορος και αλτικός στόπερ της ομάδας και πλέον τον καθιέρωσε.

       Ο Πορτογάλος κόουτς από την 1^η ημέρα δουλεύει με την ομάδα μια διάταξη 4-2-3-1, που δείχνει να ταιριάζει στους παίκτες που διαθέτει ο Ολυμπιακός. Είναι προσεκτικός στην άμυνα την οποία δεν ανεβάζει ψηλά, ενώ με τον Καμαρά μπροστά της έχει εξασφαλίσει μια καλή ανασταλτική λειτουργία. Στην επίθεση τώρα. Ο Φορτούνης φέτος έχει δυνάμεις και γυρίζει πιο πίσω να πάρει μπάλα και να οργανώσει το παιχνίδι, οπότε δεν παίζει κοντά και δίπλα στον φορ ώστε να είναι μέσα στο γκολ. Ίσως σε ματς με αδύναμες ομάδες στο «Γ. Καραϊσκάκης» να πρέπει να παίζει ο Νάτχο δίπλα στον αμυντικό χαφ και να οργανώνει το παιχνίδι από πίσω, ως συγκολιτικό υλικό μεταξύ άμυνας και επίθεσης, απελευθερώνοντας τον Φορτούνη, ώστε να παίζει πιο κοντά στην περιοχή, μιας και διαθέτει ατομική ενέργεια, κάθετη πάσα και δυνατό σουτ. Θέμα υπάρχει και με τους εξτρέμ, οι οποίοι δε σκοράρουν για να δώσουν ώθηση στην ομάδα και να ανεβάσουν την παραγωγικότητα της.  Ο Λάζαρος είναι μεγάλος σε ηλικία και δεν μπορεί να παίζει συνεχώς, χρειάζεται συντήρηση και προστασία για να μη βγάλει τραυματισμούς. Είναι όμως ο μόνος εξτρεμ της ομάδας που διαθέτει ύψος και βλέπει το γκολ.  Ο Φετφατζίδης είναι κοντός, δεν έχει προωθητική ντρίμπλα και δεν μπορεί να δώσει βοήθειες ελλείψει ύψους, πατώντας περιοχή όταν η μπάλα παίζεται από την απέναντι πλευρά. Συν το ότι έχει ψυχολογικά κολλήσει μετά την τεράστια ευκαιρία που έχασε στο τελευταίο δευτερόλεπτο του ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ο Νάουελ θέλει χρόνο, ο Πάρντο είναι παροπλισμένος και ο Σεμπά αν επιστρέψει, σίγουρα δεν έχει το γκολ, ούτε φυσικά είναι παίκτης που θα κάνει τη διαφορά. Στα εξτρεμ «όλα τα λεφτά» είναι ο Ποντένσε. Παίκτης με ποιότητα, γρήγορος και με εξαιρετική τεχνική, με αντοχή στα σπριντ και που πατάει περιοχή, αν και προτιμά το ανοιχτό γήπεδο.  Δε σκοράρει όμως. Φαίνεται πως κάποιες ευκαιρίες που έχασε στην αρχή της σαιζόν, τον επηρέασαν και τώρα ψάχνει περισσότερο την πάσα. Θέλει βοήθεια από τον συμπατριώτη του κόουτς, μια κουβέντα μαζί του για να του τονώσει την αυτοπεποίθηση. Γενικά στους πλάγιους επιθετικούς χρειάζεται τακτική δουλειά. Να καταλάβουν ότι η ομάδα δε μπορεί να παίζει με σέντρες, να είναι αυτό το plan-b στο παιχνίδι της, αλλά όταν απαιτείται να κάνουν την ατομική ενέργεια, να μπουκάρουν στην περιοχή χωρίς να φοβούνται τον τράκο με τον αμυντικό και την κλωτσιά, να κάνουν κίνηση χωρίς μπάλα, να κόβουν στην περιοχή με αλλαγή κατεύθυνσης και να δίνουν στήριγμα στον φορ. 

                                    

     Τέλος, οι σέντερ φορ. Ο Γκερέρο ξεκίνησε εντυπωσιακά στα φιλικά και κόντρα στην αδύναμη Λουκέρνη αλλά από εκεί και έπειτα έχει πετύχει μόνο 2 γκολ, κόντρα στα Γιάννενα και στη Μίλαν. Λίγα για φορ του Ολυμπιακού. Είναι ένας παίκτης φιλότιμος, σωστός τακτικά, που πρεσάρει τους αντίπαλους αμυντικούς αλλά έχει μέτρια τεχνική και δεν διαθέτει το εύκολο γκολ. Αυτό έδειχνε και το βιογραφικό του στις προηγούμενες ομάδες που αγωνιζόταν. Ο Χασαν έχει πετύχει ως τώρα τρία γκολ, εκ των οποίων τα 2 χάρισαν εκτός έδρας νίκες κόντρα σε Πανιώνιο και Άρη, ενώ το άλλο ήταν στο 5-1 κόντρα στη Ντουντελάνζ. Το πρόβλημα με τον Αιγύπτιο είναι ότι ταλαιπωρείται από συχνούς μικρό-τραυματισμούς και δε μπορεί να διατηρήσει το φορμάρισμά του. Είναι ψηλός, 191 εκ ύψος και βαρύς φορ περιοχής και το κορμί του δεν του επιτρέπει να φορμάρεται γρήγορα και χρειάζεται παιχνίδια για να πάρει μπροστά. Δεν έχει καλή τεχνική, είναι βαρύς για να πρεσάρει ψηλά, ούτε ατομική ενέργεια διαθέτει, παίζει σαν «μπάστακας» μες την περιοχή και ποντάρει στα σωματικά του προσόντα και σε μικρή κίνηση μες το κουτί για να απαλλαγεί από τον αντίπαλο και να σκοράρει. Δεν είναι παίκτης που μπορεί να συγκριθεί με τον Ανσαριφάντ και απορώ τι είδε ο Μάρτινς και τον προτίμησε από τον Ιρανο. Επίσης απορώ που δεν γίνεται κουβέντα επιστροφής του Ανσαριφαντ τον Γενάρη με τέτοιο πρόβλημα που έχει ο Ολυμπιακός στο γκολ και που αποδεδειγμένα ψάχνει για φορ, ενώ η σίγουρη λύση είναι έτοιμη και μπροστά του. Ο Μάνος αποκτήθηκε για 3^η λύση στην επίθεση και μέχρι στιγμής ανταπεξέρχεται στο ρόλο του. Έχει παίξει 7 παιχνίδια συνολικά και έχει σκοράρει δύο φορές, δίνοντας τη νίκη στα παιχνίδια με τον Λεβαδειακό για το κύπελλο και τον Απόλλωνα για το πρωτάθλημα.

    Θεωρώ ότι η ομάδα χρειάζεται δύο ποιοτικές προσθήκες, από το πάνω ράφι, στις θέσεις του φορ και του εξτρέμ για να εκτοξευθεί και αφού πρώτα ο Μάρτινς με τη δουλειά του έχει ρίξει τα μπετά στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Μετά οι ποιοτικές προσθήκες που θα την εκτοξεύσουν, αλλά απαραίτητο να έχουν μπει πρώτα οι βάσεις. Έτσι γίνεται το σωστό χτίσιμο και όχι μεταγραφές και κόντρα μεταγραφές. Θέλει υπομονή και αυτό είναι το πιο δύσκολο….

       Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα με κουλτούρα νικητή, θα είναι δύσκολο για τον οργανισμό να αποδεχθεί την απώλεια του τίτλου για 2^η σερί σαιζόν. Όμως, άπαντες οφείλουν να καταλάβουν ότι τα κόζα άλλαξαν και στο ελληνικό ποδόσφαιρο κάνουν άλλοι κουμάντο. Από δω και στο εξής θα πρέπει να διαθέτει πραγματικά εξαιρετική ομάδα για να κατακτήσει τον τίτλο, ο ανταγωνισμός ανέβηκε και αυτό είναι προς τη θετική κατεύθυνση, γιατί μέσα από αυτόν θα υπάρξει πραγματική βελτίωση ώστε ο Ολυμπιακός και οι άλλες ομάδες μας, να μπορούν να σταθούν στην Ευρώπη. Ο Μάρτινς δείχνει να είναι προπονητής της δουλειάς, ποιότητα στο ρόστερ υπάρχει αναμφισβήτητα, αλλά θα πρέπει αυτή η νέα ομάδα να δουλέψει μαζί για κάποιο ικανοποιητικό χρονικό διάστημα. Να σταματήσουν τα πήγαινε – έλα των τελευταίων ετών ώστε η ομάδα να αποκτήσει ομοιογένεια. Μετρημένες αποχωρήσεις και προσεγμένες και ψαγμένες επιλογές στις μεταγραφές. Μοιάζει απαραίτητο να μπουν στο περιθώριο οι μεγαλό-μάναντζερ που περιτριγυρίζουν το σύλλογο τα τελευταία χρόνια. Με το να αλλάζεις κάθε χρόνο περισσότερους από δέκα παίκτες δε φτιάχνεις ομάδα. Ας είναι καλύτεροι και πιο ακριβοί οι δικοί σου παίκτες από αυτούς των αντιπάλων. Ομάδα δεν έχεις…..

Υ.Γ.   Ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του 25χρονου εξτρέμ του Πανιωνίου, Γιώργου Μασούρα. Παίκτης με ταχύτητα και 185εκ ύψος, που έχει πετύχει και τα γκολ του, έχει 6-7 γκολ το χρόνο με τον Πανιώνιο. Παίκτης που μιλάει λίγο και δουλεύει σκληρά. Με προσεγμένη έξω-γηπεδική ζωή και με το μυαλό του στο ποδόσφαιρο. Μπορεί να πετύχει αν ο Ολυμπιακός δείξει υπομονή μαζί του και δεν τον στείλει δανεικό σε 6 μήνες, όπως τόσους άλλους, αλλά του δώσει ευκαιρίες και ο κόουτς δουλέψει μαζί του για τη βελτίωση του. Παίκτης που κλήθηκε εθνική ομάδα ενώ έπαιζε στον Πανιώνιο, αξίζει υπομονής και ευκαιριών. 

                                                                                                                                SAM