Πολύ πίσω το ποδόσφαιρό μας…..

      Οι ομάδες μας όλο το χρόνο «σκοτώνονται» για να βγουν στην Ευρώπη. Κυριολεκτικά βγαίνουν μαχαίρια αφού επικρατεί μεγάλος φανατισμός, που ξεπερνά τα όρια και φτάνει στη βία. Συνεχής διαμαρτυρίες, επηρεασμός διαιτητών και επεισόδια στα γήπεδα κυριαρχούν. Και όταν έρχεται η ώρα των ευρωπαϊκών παιχνιδιών αποδεικνύεται ότι είμαστε ο «φτωχός συγγενής» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Μιλάμε ότι και στα τρία ματς, οι δικοί μας ήταν μία και δύο ταχύτητες κάτω από τους αντιπάλους. Άντε να προσπάθησαν να «κλέψουν» το αποτέλεσμα, χωρίς να παίξουν μπάλα. Ενδεικτικό το γεγονός ότι και στα τρία παιχνίδια των ομάδων μας, οι αντίπαλοι είχαν κατοχή μπάλας πάνω από 60%. Πέραν αυτού, μιας και η κατοχή δε μετράει πάντα, οι δικοί μας σε ελάχιστες περιπτώσεις, κυρίως ο Ολυμπιακός, έβγαλαν μια αντεπίθεση της προκοπής και συνήθως έβλεπαν τους αντιπάλους τους να παίζουν, αφού δεν τους προλάβαιναν. Απολογισμός : ΜΗΔΕΝ γκολ σε τρία παιχνίδια.  Κατά τα άλλα γίνονται φοβερές μεταγραφές και τρομερή δουλειά στην προετοιμασία και στην καθημερινή προπόνηση….

       Για την ΑΕΚ τα είπαμε, πάμε να δούμε και τους άλλους δύο.

ΠΑΟΚ : Τεράστια διαφορά ποιότητας και λάθος προσέγγιση.

    Είναι δεδομένο ότι ο ΠΑΟΚ είχε να αντιμετωπίσει έναν μεγάλο αντίπαλο, μια ομάδα που τα τελευταία 15 χρόνια έχει κατακτήσει αρκετούς τίτλους στην Αγγλία και έχει φτάσει σε δύο τελικούς Champions league, κατακτώντας και μία κούπα, ενώ έχει κατακτήσει και το Γιουρόπα λιγκ. Επιπλέον, ο Σάρι παράταξε την ομάδα του με βασικούς και μόνο ο Αζάρ έλειπε, που είναι βέβαια ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Η Τσέλσι αποδείχτηκε πολύ δυνατή για τον ΠΑΟΚ και είχε συντριπτική υπεροχή στο παιχνίδι, κυριάρχησε απόλυτα, ήταν κλάσεις ανώτερη και ευτυχώς το σκορ, χάρη στην αστοχία των παικτών της, έμεινε στο 0-1 και δεν είχαμε διασυρμό. Η Αγγλική ομάδα άνοιξε μόλις στο 7΄ το σκορ και από εκεί και μετά έκανε άψογη διαχείριση του αγώνα. Είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας, δεν απειλήθηκε αμυντικά, δεν δέχτηκε καθόλου πίεση από τον ΠΑΟΚ, όποτε ήθελε έμπαινε στην περιοχή του ΠΑΟΚ, στην πλάτη των αμυντικών του μιας και ο Λουτσέσκου έπαιζε με την άμυνα ψηλά για να έχει κοντά της γραμμές, δημιουργούσαν συνεχώς ευκαιρίες με τον Μοράτα να αναδεικνύεται σε μοιραίο  και χωρίς ουσιαστικά να φορτσάρει έφυγε με τη νίκη από την Τούμπα. Δημιούργησε 23 τελικές και κέρδισε 11 κόρνερ !

   

     Ο ΠΑΟΚ προσπαθούσε μόνο να βγάλει άμυνα και δεν είχε καμιά δυνατότητα ανάπτυξης. Δεν δημιούργησε ούτε μια κλασσική ευκαιρία, απείλησε μόνο με μια κεφαλιά του Βαρέλα μετά από κόρνερ και δύο σουτ από τους Βιεϊρίνια και Μπίσεβαρ. Ο Λουτσέσκου, με το μυαλό στο ντέρμπι με την ΑΕΚ που ακολουθεί, έκανε αλλαγές στην 11αδα. Ο Χατσερίντι έπαιξε αντί του Κρέσπο στο κέντρο της άμυνας, έμεινε έξω ο Μάτος και πέρασε δεξιά ο Βιεϊρίνια με τον Τόσκα, στην 1^η του συμμετοχή, αριστερά. Στα χαφ έπαιξε ο Βερνμπλουμ και ο Σαχόφ δίπλα στον Μαουρίτσιο, με τον Κάνιας να μένει εκτός και τον Πέλκα να πάει φορ (???). Σε σύστημα 4-6-0, χωρίς σέντερ φορ. Μια μόδα που την ξεκίνησε πέρυσι ο Λεμονής στον Ολυμπιακό και δεν έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα αφού και έτσι οι ομάδες μας χάνουν. Αντίθετα περνάει μια εικόνα μιζέριας, ηττοπάθειας και το μήνυμα στους παίκτες ότι δεν υπάρχει ελπίδα και πάμε να κρατήσουμε το σκορ της ήττας χαμηλά. Ποδόσφαιρο χωρίς σέντερ φορ και χωρίς να κυνηγάς το γκολ, να επιδιώκεις να σκοράρεις έστω και μέσα από την αμυντική τακτική σου. Πιστεύω ότι αυτή η προσέγγιση θα έχει αρνητικό αντίκτυπο και στο εσωτερικό της ομάδας. Αυτά τα περί ήττας – μάθημα δεν τα συμμερίζομαι. Τίποτα δεν έχει να σου διδάξει μια ήττα που παραδόθηκες αμαχητί πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας. Βγες στο γήπεδο και παίξε κανονικά. Και παλαιότερα οι Ελληνικές ομάδες αντιμετώπισαν ευρωπαϊκές ομάδες που θεωρητικά «δεν παίζονταν» όμως μπήκαν στο γήπεδο και πάλεψαν. Ασφαλώς και ήρθαν και ήττες με μεγάλο σκορ, αλλά υπήρξαν και επιτυχίες. Τεράστιες επιτυχίες, όπως της Εθνικής του Ρεχάγκελ, οι μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες του Παναθηναϊκού και ενδεικτικά η νίκη στο Αμστερνταμ επί του Άγιαξ με το γκολ του Βαζέλα που θεωρητικά ο Αίαντας δεν παιζόταν εκείνη την εποχή. Ακόμα και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ με αποτελέσματα κόντρα σε μια ΡΕΑΛ, σε μια Μίλαν. Αυτό το 4-6-0 είναι ξεφτίλα….ούτε ομάδες από το Λιχτεστάιν δεν το παίζουν.

   

   Από εκεί και πέρα, κάποιοι παίκτες του ΠΑΟΚ φάνηκαν απελπιστικά αργοί, ο Σαχόφ, ο Βερνμπλουμ, ο Χατσερίντι και ο Ελ Καντουρί. Απλά έβλεπαν τους αντιπάλους να περνάνε, δεν τους προλάβαιναν με τίποτα. Και απορώ με ποια κριτήρια απόκτιουνται αυτοί οι παίκτες. Στο ποδόσφαιρο σήμερα, για να αποκτήσεις έναν παίκτη κοιτάς την αντοχή στην ταχύτητα και την τεχνική του. Ταχύτητα για να καλύπτει χώρους και να προλαβαίνει αντιπάλους να τους κόβει, ταχύτητα με τη μπάλα στα πόδια για να βγαίνει μπροστά και να έχει προωθητική ντρίμπλα. Τεχνική για να μπορεί να κοντρολάρει τη μπάλα μαρκαρισμένος, υπό πίεση και ανάμεσα σε δύο και τρεις αντιπάλους, τεχνική για να έχει γρήγορες και εύστοχες πάσες, για να μπορεί να κουβαλήσει μπάλα και να μπορεί να ντριμπλάρει, να περάσει τον αντίπαλο και να δημιουργήσει υπεραριθμία. Ποιος από τους ανωτέρω φέρει αυτά τα χαρακτηριστικά για να μπορεί να σταθεί, όχι στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά στο κορυφαίο επίπεδο των ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Άλλωστε για να ανέβει επίπεδο στην Ευρώπη κάνει μια Ελληνική ομάδα ακριβές μεταγραφές και δίνει συμβόλαια πάνω από 1 εκ. ευρώ.

     Επιπρόσθετα, η συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση δε μπορεί να είναι αγγαρεία και να περνάει σε δεύτερη μοίρα για μια Ελληνική ομάδα. Μέσω των ευρωπαϊκών παιχνιδιών θα μετρήσεις τις δυνατότητες σου και θα κοιτάξεις να ανέβεις επίπεδο. Μέσω αυτών των παιχνιδιών θα αναδειχθείς ως σύλλογος, θα σε προσέξει η Ευρώπη και θα δημιουργήσουν υπεραξία οι παίκτες σου. Εκεί θα δεις που υστερείς και θα κοιτάξεις να βελτιωθείς. Σε αυτά τα ματς θα αποκτήσουν έξτρα κίνητρο οι παίκτες σου. Κακώς ο ΠΑΟΚ το έβαλε σε 2^η μοίρα γιατί ακολουθεί ντέρμπι για το ελληνικό πρωτάθλημα.

    Εν κατακλείδι, πολύ ανώτερη  η Τσέλσι, πραγματικά άλλο επίπεδο, αλλά και μίζερη η προσέγγιση του παιχνιδιού από τον πάγκο του ΠΑΟΚ.

Ολυμπιακός : Έχει βάλει χαμηλά τον πήχη ?

      Στον Ολυμπιακό λέει είναι ευχαριστημένοι που δεν έχασαν καθότι έπαιζαν με παίκτη λιγότερο στο τέλος και επειδή η Μπέτις αποδείχθηκε καλή ομάδα. Λες και πριν την αποβολή του Τσιμικά στο 73΄  είχαν κυριαρχήσει και λες και σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης θα αντιμετώπιζαν κακές ομάδες. Τέτοιες ομάδες, ερχόταν στο «Γ. Καραϊσκάκης» πριν λίγα χρόνια, έτρωγαν τέσσερα και ήταν και ευχαριστημένοι. Ζητούσαν να πληρώσουν και το τραπέζι, που τους παρέθετε η διοίκηση, στο τέλος.

       Η Μπέτις ήταν η ομάδα που από όλα τα παιχνίδια του τριημέρου για Τσάμπιονς και Γιουρόπα Λιγκ, είχε τη μεγαλύτερη κατοχή, με 69% μες το «Γ. Καραϊσκάκης». Μια ομάδα χωρίς «βαριά» ευρωπαϊκή φανέλα, αλλά προερχόμενη από την Primera Division. Επιπλέον είχε 13 τελικές έναντι 9 του Ολυμπιακού και 6 κόρνερ έναντι μόλις ενός των ερυθρολεύκων. Με τον 37χρονο Χοακίν να βγάζει περισσότερα τρεξίματα από τους παίκτες του Ολυμπιακού, τουλάχιστον σε επίπεδο ποιότητας και τακτικής, να φιξάρει το παιχνίδι των Ισπανών και να περνάει κάθετες πάσες. Εξαιρετικοί στα χαφ οι Λο Σέλσο και Κουρδάδο, κυριάρχησαν και έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των Ισπανών. Μια Μπετις που ο κόουτς Κίκε Σετιέν την παράταξε με τρεις κεντρικούς αμυντικούς σε ένα 3-4-3 και έδειξε ότι είναι μια συμπαγής και δουλεμένη ομάδα, με εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, με γρήγορες και εύστοχες πάσες. Όμως, παρότι με τρεις κεντρικούς αμυντικούς έδειξε να έχει κενά στην άμυνα, δημιούργησε ευκαιρίες ο Ολυμπιακός  και κυρίως να είναι πολύ δύσκολη στο γκολ.

      Ο Πέδρο Μάρτινς παράταξε τον Ολυμπιακό με τρεις αλλαγές σε σχέση με τη σταθερή 11αδα που μας έχει δείξει σε όλα τα μέχρι τώρα παιχνίδια. Κι αυτός με στόχο το Ελληνικό πρωτάθλημα έκανε ροτέσιον σε ευρωπαϊκό παιχνίδι (?). Ο Μεριά πήρε τη θέση του Μιράντα δίπλα στον Βούκοβιτς στο κέντρο της άμυνας, ο Φετφατζίδης τη θέση του Λάζαρου στα δεξιά της επίθεσης και ο Χασάν τη θέση του Γκερέιρο ως φορ. Αλλαγές που δεν του βγήκαν και ειδικά ο Χασάν έδειξε εκτός ρυθμού και να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε όσα του ζητούσε το παιχνίδι. Να μην μπορεί να πιέσει μπροστά όπως ο Γκερέιρο για να κλέψει μπάλες η ομάδα και να χτυπήσει στην κόντρα. Ενώ δεν είναι ο τεχνίτης φορ που θα κάνει την προσωπική ενέργεια και θα ανοίξει την αντίπαλη άμυνα. Ακόμα απορώ γιατί έφυγε ο Ανσαριφάντ….

      Στα χαφ, ο Καμαρά πήγε καλά και ως συνήθως έβγαλε πολλά τρεξίματα, μάρκαρε παντού, αλλά δεν έχει δημιουργία. Πάντως, ήταν ο μόνος μαζί με τον Ομάρ που διασώθηκαν. Ο Γιαννιώτης παρότι πραγματοποίησε καλές αποκρούσεις και κράτησε το μηδέν, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, ειδικά στις εξόδους του. Δίπλα στον Καμαρά, ο Μπουχαλάκης δεν είναι γρήγορος και δεν μπορούσε να προλάβει τους ταχύτατους παίκτες της Μπέτις, που άλλαζαν με ταχύτητα τη μπάλα και έκανε συνεχώς φάουλ. Έτσι, μόλις στο 34΄ ο Μάρτινς τον έκανε αλλαγή, φοβούμενος πιθανή αποβολή του, αφού είχε ήδη πάρει κίτρινη κάρτα και κατόπιν είχε κάνει άλλα δύο επικίνδυνα φάουλ. Ελπίζω να μη ρίξει ψυχολογικά τον παίκτη αυτή η αλλαγή, που έγινε τόσο νωρίς στο ματς. Θα χρειαστεί συζήτηση μαζί του. Ο Νάτχο που μπήκε στη θέση του, δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο, έπαιξε αρκετά πίσω και δεν μπόρεσε να φτιάξει το παιχνίδι και να βγάλει την ομάδα μπροστά.  Στα εξτρέμ, οι κοντοί, Φετφατζίδης και Ποντένσε, ενώ έχουν ντρίμπλα και ατομική ενέργεια, δεν έχουν το γκολ. Είναι μεγάλες οι ευκαιρίες που έχασαν και οι δύο στο παιχνίδι. Οι καλύτερες φάσεις του Ολυμπιακού, που θα του έδιναν τη νίκη. Τέλος, ο Φορτούνης δεν φάνηκε στο ματς, τον έκλεισαν καλά παίκτες με ταχύτητα, ενώ και ο ίδιος φάνηκε να μην έχει δυνάμεις. Απορώ τι προπόνηση, τι αποκατάσταση και τι διαχείριση κάνουν οι ομάδες μας. Ο Φορτούνης δεν έκανε διακοπές φέτος αλλά ατομικές προπονήσεις με τον Ουμπενχάουερ, έναν Γερμανό γυμναστή, που παλαιότερα είχε εργαστεί στη Χοφενχάιμ. Και πράγματι στα πρώτα ματς παρουσιάστηκε διαφορετικός, με δυνάμεις, με τρεξίματα, με αντοχή και με μεγάλη μπάλα. Όμως στο πρώτο απαιτητικό ματς, με ομάδα της Primera, έδειξε να μην μπορεί να ανταπεξέλθει, δεν είχε τις αντοχές…..

      Είδαμε λοιπόν ένα παιχνίδι στο οποίο η Ισπανική ομάδα μπήκε απαιτητικά στο γήπεδο του Ολυμπιακού και δημιούργησε τις περισσότερες προϋποθέσεις για να φύγει με τη νίκη. Παρουσίασε μια καλοδουλεμένη ομάδα με ταχύτητα και αυτοματισμούς στις κινήσεις και τις συνεργασίες των παικτών της. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε, παρακινούμενος από τον κόσμο του, να χτυπήσει στην κόντρα, βρήκε χώρους κάποιες φορές και είχε μερικές καλές φάσεις, τις οποίες όμως δεν τις εκμεταλλεύτηκε γιατί φάνηκε να του λείπει ο γκολτζής. Σε καμιά περίπτωση οι ερυθρόλευκοι δεν πρέπει να είναι ευχαριστημένοι με την ισοπαλία και ειδικότερα από την εικόνα. Δεν επιτρέπεται ο Ολυμπιακός να μην έχει δυνάμεις να πρεσάρει, να κλέψει μπάλες και να κλείσει την Μπέτις στα καρέ της, να μη  μπορεί να κρατήσει μπάλα μες το γήπεδο του και να περιορίζεται σε παθητικό ρόλο από μια μέτρια Ισπανική ομάδα.

        Κλείνοντας θα πρέπει να πούμε ότι η κριτική γίνεται με βάση την Ευρώπη και τις απαιτήσεις που υπάρχουν στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Γιατί έχουμε απαιτήσεις από τις μεγάλες ομάδες μας. Για το ελληνικό πρωτάθλημα μια χαρά είναι τα ρόστερ τους και η δουλειά που κάνουν. Για να επιτύχουν περιφανείς  θριάμβους σε βάρος της Λάμιας, του ΠΑΣ, του Απόλλωνα κ.ο.κ. Και αν δεν τα καταφέρνουν, ακόμα και κόντρα στους μικρούς αντιπάλους, βρίσκουν και το κατάλληλο «σπρώξιμο».  Στο μεταξύ και οι τρεις έχουν κύριο στόχο το πρωτάθλημα και περνά σε 2^η μοίρα η Ευρώπη. Να δούμε ποιος θα το πρωτοπάρει αυτό το πρωτάθλημα φέτος και πως θα καταφέρουν να τελειώσει….

                                                                                                                                 SAM