Η Εθνική μας ομάδα
έδωσε τους δύο πρώτους αγώνες της για αυτή τη νέα διοργάνωση της UEFA το Nations league,
που ουδείς έχει καταλάβει τον τρόπο διεξαγωγής του και που αποσκοπεί
ποδοσφαιρικά. Δε θα εξετάσουμε τη διοργάνωση αλλά την παρουσία της ομάδας μας
στους δύο πρώτους αγώνες της, με αντιπάλους την Εσθονία και την Ουγγαρία.
Ομάδες Β΄ διαλογής και χαμηλών δυνατοτήτων. Απολογισμός μια νίκη και μια ήττα
σε δύο εκτός έδρας παιχνίδια. Αποτελέσματα που συνοδεύτηκαν από μετριότατες
εμφανίσεις της ομάδας. Και αν κάπου ήταν αναμενόμενο η Εθνική να αντιμετωπίσει
πρόβλημα απέναντι σε ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας που θα την παίξουν
κλειστά, αμυντικά και θα την περιμένουν πίσω από τη μπάλα, από την άλλη πλευρά,
οι επιλογές του Σκίμπε παραξένεψαν και σε καμιά περίπτωση δε του βγήκαν.
Οι κλήσεις
Καταρχήν, ο Σκίμπε κάλεσε 23
ποδοσφαιριστές γι αυτά τα δύο πρώτα παιχνίδια. Υπήρχαν οι ελλείψεις των Ρέτσου,
Σταφυλλίδη και Κυριάκου Παπαδόπουλου. Στο τέρμα είχαμε ανανέωση με την κλήση
των Μπάρκα και Γιαννιώτη, με τον πρώτο να αγωνίζεται βασικός και στα δύο ματς
και να ανταπεξέρχεται με το παραπάνω, αφού συγκαταλέγεται στους διασωθέντες της
Εθνικής. Έμεινε και ο παλιός Καρνέζης. Στην άμυνα όπου υπήρχαν και οι τρεις
απουσίες της ομάδας, επέμενε στους παλιούς Τοροσίδη, Σωκράτη, Μανωλά και
Τζαβέλλα (?) και τους πλαισίωσε με τους Μπακάκη, Λυκογιάννη και Μάριο Οικονόμου
που είχαν ξανακληθεί, συν τον Γιαννούλη του Ατρομήτου. Αγνόησε τον Σιόβα και
τον Τσιμικά που έχει κάνει εκπληκτικό ξεκίνημα με τον Ολυμπιακό και πέρυσι
εξαιρετικό πρωτάθλημα με τη Βίλεμ στην Ολλανδία και το πλήρωσε με την τραγική
εμφάνιση του γερασμένου Τζαβέλλα στη Βουδαπέστη. Στα χαφ οι γνωστοί Φορτούνης,
Ζέκα, Τζιόλης (?), Μάνταλος, οι Μπακασέτας, Λάζαρος και Κουρμπέλης που
θεωρούνται ενεργά μέλη της ομάδας και οι Μπουχαλάκης, Πέλκας που έπαιξαν για
πρώτη φορά βασικοί και στους δύο αγώνες. Ο μεν Πέλκας αριστερά όπου δεν είναι η
θέση του και υστέρησε, ο δε Μπουχαλάκης αμυντικός χαφ με αρμοδιότητα να
οργανώνει το παιχνίδι από πίσω. Εδώ ο μόνος που θα μπορούσε να κληθεί είναι ο
Γαλανόπουλος της ΑΕΚ που έχει στοιχεία στο παιχνίδι του που λείπουν από τους
υπάρχοντες χαφ. Αγνοήθηκε και ο Σάμαρης που είναι παροπλισμένος στην Μπενφίκα.
Στην επίθεση οι Μήτρογλου, Κουλούρης, τον οποίο δε θεωρώ παίκτη για Εθνική στην
παρούσα φάση και Δώνης που δεν είναι φορ περιοχής, όπως του ζητήθηκε να κινηθεί
στην Ουγγαρία, αλλά παίζει περισσότερο
στα πλάγια ή σα 2ος φορ. Μόνο ο Καρέλης αν βρεθεί σε καλή κατάσταση
μπορεί να ενισχύσει επιπλέον την επίθεση της ομάδας.
Συμπεραίνεται ότι ο κόουτς βασίστηκε στην
πεπατημένη και δε ρίσκαρε. Τουλάχιστον εκεί που έπρεπε, γιατί το να παραδίδεις
τα κλειδιά για την οργάνωση του παιχνιδιού στον Μπουχαλάκη, σε ρόλο Πίρλο,
ασφαλώς εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Δεν έχει αναλάβει ξανά τέτοιες αρμοδιότητες ο
παίκτης, η ομάδα δεν είχε κίνηση ανάμεσα στις γραμμές των Ούγγρων με αποτέλεσμα
ο Μπουχαλάκης να αναγκάζεται να αλλάζει τη μπάλα με τους δύο σέντερ μπακ, να
κάνει λάθος πάσες όταν προσπαθούσε να προωθήσει κάθετα το παιχνίδι και εν τέλει
να αναγκάζεται να παίξει με ψηλές και διεκδικούμενες μπαλιές προς τα άκρα, με
κύριο αποδέκτη τον Τοροσίδη.
Ξεκίνημα με νίκη
Στο Ταλίν, κόντρα στην Εσθονία ο Σκίμπε
επέλεξε να παίξει με Μπάρκα κάτω από το τέρμα, Τοροσίδη- Μανωλά- Σωκράτη –
Λυκογιάννη στην άμυνα, Κουρμπέλη – Μπουχαλάκη στα χαφ, Μανταλο – Φορτούνη –
Πέλκα, μπροστά τους και Μήτρογλου φορ, σε ένα 4-2-3-1. Έκπληξη ήταν ο Μπάρκας
που όμως στάθηκε πολύ καλά. Στην άμυνα οι Σωκράτης και Μανωλάς ήταν αυτοί που
κράτησαν τη νίκη για την ομάδα μας, κόβοντας όλες τις επιθετικές προσπάθειες
των Εσθονών, ενώ οι δύο πλάγιοι μπακ ήταν προσεκτικοί με προτεραιότητα στα
αμυντικά τους καθήκοντα. Έτρεξαν οι δύο χαφ, αλλά δεν έχουν ταχύτητα, είναι ντελικάτοι
παίκτες, να πετάνε πάσες οριζόντια και όχι να μπαίνουν κάθετα, δεν μπορούν να
πιέσουν ψηλά ανεβάζοντας την ομάδα και πέφτοντας με ταχύτητα στον αντίπαλο που
έχει τη μπάλα. Το σχήμα με τα τρία δεκάρια θεωρώ ότι δεν απέδωσε. Ο Φορτούνης
ήταν καταπληκτικός, ιδίως στην αρχή, αλλά οι Μάνταλος και Πέλκας δεν είναι
εξτρέμ και δε μπορούν να πλαγιοκοπήσουν, έκλειναν συνεχώς προς τον άξονα αλλά
οι μπακ ήταν συγκρατημένοι στις προωθήσεις τους και δεν υπήρχε πλάτος στο
παιχνίδι της ομάδας. Επίσης,
συνηθισμένοι να αγωνίζονται ως
επιτελικοί, ως δεκάρια στις ομάδες τους, δεν είναι το φόρτε τους να μαρκάρουν
και να κυνηγούν τον αντίπαλο μπακ. Έτσι, σε συνδυασμό με τα αργά πόδια των δύο
αμυντικών χαφ, οι Εσθονοί έπεφταν πάνω στα στόπερ και ευτυχώς ήταν σε
εξαιρετική μέρα οι Σωκράτης και Μανωλάς, ενώ και οι αντίπαλοι ήταν μικρών
δυνατοτήτων και αδυνατούσαν να δημιουργήσουν επικίνδυνη φάση, πόσο μάλιστα να
σκοράρουν. Παρόλα αυτά μας έκλεισαν για 60 λεπτά στην περιοχή μας και ας μην
είχαν φάσεις. Ο Μήτρογλου σπάει ωραία τη
μπάλα στο γκολ, είχε και δοκάρι αλλά τραυματίστηκε. Η έμπνευση να μπει ο
Μπακασέτας σέντερ φορ για ένα ολόκληρο ημίχρονο είναι αστεία. Θυμίζει
Κετσπάγια….
Παρά την κακή παρουσία της ομάδας μπορούμε
να κρατήσουμε τα φοβερά 25 πρώτα λεπτά, την σταθερότητα του κεντρικού αμυντικού
διδύμου, την σοβαρή παρουσία του Μπάρκα και την ηγετική εμφάνιση του Φορτούνη.
Ασφαλώς και τη νίκη…..
Πνιγήκαμε στον Δούναβη
Μετά από τρεις μέρες, στο παιχνίδι με τους
Ούγγρους ο Σκίμπε έκανε τρεις αλλαγές στην αρχική 11αδα της ομάδας. Η μία
ψιλό-αναγκαστική λόγω του τραυματισμού του Μήτρογλου στο Ταλίν, με τον Δώνη να
παίρνει τη θέση του ως φορ. Οι άλλες δύο ήταν ο Τζαβέλας στη θέση του
Λυκογιάννη ως αριστερό μπακ και ο Λάζαρος στη θέση του Μάνταλου ως δεξί εξτρέμ.
Αν του βγήκαν? Στο ημίχρονο πέρασαν ο Μήτρογλου στη θέση του Δώνη ο οποίος δε
βρήκε χώρους να κινηθεί στην κλειστή άμυνα των Μαγυάρων και ούτε τροφοδοτήθηκε
και ο Λυκογιάννης στη θέση του τραγικού Τζαβέλα, που η πλευρά του ήταν μια
τρύπα σε όλο το 1ο ημίχρονο και συνεχής πηγή κινδύνων. Αν δεν
τραυματιζόταν ο Μανωλάς, οπότε και αναγκαστικά πέρασε στη θέση του ο Οικονόμου,
πιστεύω ότι η επόμενη αλλαγή θα ήταν ο Λάζαρος που δεν είχε ουσία στο παιχνίδι
του και κινήθηκε σε ρηχά νερά.
Αυτή τη βραδιά οι Σωκράτης και Μανωλάς δε
μπόρεσαν να αποτρέψουν την ήττα. (Στο 1ο γκολ οι Ούγγροι παίζουν
βόλεϊ με κεφαλιές μες την περιοχή μας.) Η ομάδα δέχτηκε δύο γκολ, πέτυχε το
σύνηθες ένα και έχασε. Ο Σκίμπε δεν διόρθωσε τα λάθη του, αντιθέτως, επέμενε σε
αυτά. Δεν είδε ότι από τους δύο αμυντικούς χαφ λείπει η ταχύτητα και αδυνατούν
να προλάβουν τους αντιπάλους του και να πιέσουν ψηλά. Χαρακτηριστική η φάση του
2ου γκολ των Ούγγρων που πριν έρθει με φανταστικό σουτ, κυκλοφορούν
τη μπάλα και σουτάρουν ανενόχλητοι 5 φορές, με τους δικούς μας χαφ να τους
μαρκάρουν με τα μάτια. Δεν είδε ότι ο Πέλκας δεν είναι εξτρεμ, ούτε
πλαγιοκοπούσε, ούτε έδινε βοήθειες στον τραγικό Τζαβέλα και συνεχώς «τρώγαμε»
φάσεις από αριστερά. Έβγαλε τον Δώνη στο ημίχρονο, που αριστερά είναι η θέση
του και άφησε τον Πέλκα στο παιχνίδι. Είχαμε, λέει, κατοχή στο 60% και πάνω από
10 τελικές, αλλά από ουσία, από γκολ υστερήσαμε ακόμα μία φορά. Η ομάδα ήταν
προβλέψιμη και μονοδιάστατη στον δημιουργικό τομέα. Προσπάθησε από στημένες
φάσεις, από φάουλ - γεμίσματα του Φορτούνη να βρει το γκολ της ισοφάρισης αλλά
δεν της βγήκε. Δεν της ταιριάζει το ποδόσφαιρο κατοχής και πρωτοβουλίας που
πάει να παίξει, δεν έχει κίνηση στο χώρο και με τον Μπουχαλάκη σε ρόλο Πίρλο δε
βγαίνει.
Οι αντίπαλοι που έλαχαν στην ομάδα σε αυτή
τη διοργάνωση έτσι θα την αντιμετωπίσουν. Παίζοντας πίσω από τη μπάλα και αναγκάζοντας
την ομάδα μας να κάνει παιχνίδι πρωτοβουλίας. Χρειάζονται εξτρέμ με ατομική
φάση και ταχύτητα για να διασπάσεις τέτοιες άμυνες και χαφ με ταχύτητα και σωστή
μεταβίβαση για να κλέψουν μπάλες και να μετατρέψουν με σωστή πάσα, άμεσα την
άμυνα σε επίθεση. Φορ περιοχής διαθέτει
η ομάδα, αν και πίσω από τον Μήτρογλου δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική. Ο
Φορούνης σε και τα δύο ματς, κυριολεκτικά «μάγεψε» στο πρώτο 30λεπτο, αλλά
σταδιακά έπεφτε η απόδοσή του. Πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη αντοχή και
διάρκεια. Στην τελική, ας μην ξεκινάνε όλα τα 10αρια στην αρχική 11αδα και όταν
κουράζεται ο Φορτούνης να υπάρχει έτοιμη και ισάξια λύση από τον πάγκο.
Παίκτες όπως ο Λημνιός, ο Σιόβας, ο
Τσιμικάς, ο Γαλανόπουλος αν κληθούν και οι Μπακάκης, δώνης αν παίξουν, μπορεί
να δώσουν σημαντικές βοήθειες στην ομάδα και να αλλάξουν προς το καλύτερο το
αγωνιστικό της πρόσωπο. Ασφαλώς και παίκτες όπως ο Μπουχαλάκης και ο Πέλκας
έχουν μεγάλη αξία και μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα, αρκει να αξιοποιηθούν
σωστά, σε θέση που τους ταιριάζει και σε ρόλους που μπορούν να ανταπεξέλθουν
γιατί τους γνωρίζουν.
Μια νέα ομάδα, με προοπτική και ταυτότητα
Με το πέρας της προηγούμενης
διοργάνωσης και τον αποκλεισμό από τη δευτεραθλήτρια κόσμου Κροατία, είχαμε
προβεί σε μια σύγκριση των δύο Γερμανών που πέρασαν από τον πάγκο της Εθνικής,
του Ρεχάγκελ και του Σκίμπε, με αφορμή τότε και το ζήτημα της παραμονής του
Σκίμπε στον πάγκο της Εθνικής. Είχαμε πει τότε ότι ο Σκίμπε δεν έχει να
επιδείξει κάποια ιδιαίτερη επιτυχία στην καριέρα του σε αντίθεση με τον Ότο που
μεγαλούργησε στη Μπουντεσλίγκα. Με δεδομένο ότι στις Εθνικές ομάδες δεν υπάρχει
χρόνος για προετοιμασία, ειδικά στη φάση των προκριματικών και τη δημιουργία
αυτοματισμών, οπότε ο προπονητής είναι κυρίως διαχειριστής των παικτών που
έρχονται από τους συλλόγους και κόουτς για τα παιχνίδια, βλέπουμε και πάλι τη
διαφορά στην εμπειρία και τον τρόπο δουλειάς των δύο Γερμανών. Όλοι αναφέρονται
στο ότι ο Ρεχάγκελ έφτιαξε τα αποδυτήρια της ομάδας. Δεν είναι μόνο αυτό. Είχε
ξεκάθαρο τρόπο παιχνιδιού για την ομάδα στο μυαλό του και παίκτες που
εξυπηρετούσαν το πλάνο του. Δεν «καθάρισε» από την ομάδα μόνο τους Γεωργάτο –
Ανατολάκη – Ελευθερόπουλο, που δεν τον έπαιρναν στα σοβαρά και έκαναν πλάκα.
Άφησε εκτός και παίκτες όπως ο Στολτίδης, ο Λυμπερόπουλος και ο Ζήκος που δεν
ταίριαζαν στον τρόπο παιχνιδιού του. Πήρε γενναίες αποφάσεις για τη στελέχωση
της ομάδας και αφού βρήκε αυτούς που του κάνουν, πήγε μαζί τους μέχρι τέλους. Ο
Σκίμπε, μπορεί να βελτίωσε το χάος που παρέλαβε στα αποδυτήρια αλλά στο
αγωνιστικό κομμάτι απέτυχε να δώσει ταυτότητα στην ομάδα. Βλέπουμε μια ομάδα
στατική, προβλέψιμη και ακίνδυνη. Ο Ρεχάγκελ επέμενε σε παίκτες που τον είχαν
οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης. Ο Σκίμπε πάει χωρίς αλλαγές σε ένα ρόστερ που
έχει αποτύχει να προκριθεί στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις.
Πειραματίζεται σποραδικά μόνο σε πρόσωπα και
όχι σε διάταξη παιχνιδιού. Βάζει τρία δεκάρια αλλά δεν δοκιμάζει σχήμα με τρεις
στόπερ, που αποδεδειγμένα μας ταιριάζει.
Σε θέσεις που δεδομένα η ομάδα έχει κενά, δε ρισκάρει καλώντας νέους
παίκτες που παίζουν σε μεγάλες ομάδες και δείχνουν ότι μπορεί να σταθούν και να
δώσουν λύσεις, αφού έχουν εμπειρίες από μεγάλα παιχνίδια. Δεν κοντράρεται και
κοιτάει να τους χωρέσει όλους. Δεν φτιάχνει ομάδα, κάνει δημόσιες σχέσεις με
την 11αδα. Δεν είναι μόνο οι εύκολες και οι ορατές λύσεις για την ομάδα, πρέπει
να παρθούν και πρωτοβουλίες με επιθετικό coaching. Ο Χιμένεθ πήρε πέρυσι πρωτάθλημα με τον
Μπακάκη τρίτο στόπερ. Να μείνουν οι αρχηγοί των αποδυτηρίων αλλά να ξεκινήσει
το χτίσιμο μιας νέας ομάδας που να έχει προοπτική, αφού πρωτίστως ξεκαθαριστεί
ο τρόπος παιχνιδιού και η αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας. Υλικό υπάρχει και
επιβάλλεται να αξιοποιηθεί.
SAM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου