Ομάδες που χτίζονται με «Μπέμπηδες»

   Επηρεασμένοι από την εξαιρετική πορεία της νεανικής ομάδας του Παναθηναϊκού θα επιχειρήσουμε να ρίξουμε μια ματιά σε ευρωπαϊκές ομάδες που έχουν δώσει τόπο στα νιάτα. Είτε παραδοσιακά όπως ο Άγιαξ, είτε κάνοντας στροφή προς αυτή την κατεύθυνση τα τελευταία χρόνια όπως η Φιωρεντίνα. Δεν είναι εύκολη απόφαση αυτή η στροφή στο σύγχρονο ποδόσφαιρο με την ελευθερία που υπάρχει στις μετακινήσεις ποδοσφαιριστών και με τη μη ύπαρξη περιορισμών στους ξένους. Σε μια εποχή που το χρήμα παίζει καθοριστικό ρόλο και σε κάθε μεταγραφική περίοδο δαπάνιουνται δις ευρώ και οι ομάδες αγοράζουν αυτό που τους λείπει ή έστω αυτό που επιθυμούν. Πρέπει να πας κόντρα στο ρεύμα για να στελεχώσεις την ομάδα σου με νεαρούς παίκτες, να κάνεις υπομονή και να ποντάρεις πάνω τους, δουλεύοντας μαζί τους έτσι ώστε να τους βελτιώσεις και να τους αναπτύξεις, δημιουργώντας υπεραξία. Πάμε να δούμε μερικά κορυφαία παραδείγματα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Άγιαξ

Ας ξεκινήσουμε από τον Άγιαξ, μια ομάδα που παραδοσιακά και από τη δεκαετία του ’60 ακόμα, βασίζεται στους ποδοσφαιριστές που παράγει στο φυτώριο της. Τον τωρινό Άγιαξ του κόουτς Τεν Χαγκ τον είδαμε πρόσφατα κόντρα στην ΑΕΚ στο ματς για την 1^η αγωνιστική του φετινού Champions league, όπου επιβλήθηκε άνετα με 3-0 της ελληνικής ομάδας. Βέβαια αυτός ο Άγιαξ δεν είναι κάτι το τρομερό όπως έσπευσε να τον παρουσιάσει ο εγχώριος τύπος για να δικαιολογήσει την ανυπαρξία της ΑΕΚ στο παιχνίδι. Τρεις μέρες μετά, η Αϊντχόβεντ τον «καθάρισε» με 0-3, έχοντας πετύχει και τα τρία γκολ έως το 35΄ και κατόπιν έριξε το ρυθμό. Στη συγκεκριμένη ήττα για το Ολλανδικό πρωτάθλημα έκανε ντεπούτο για τον Αίαντα ο 16χρονος χαφ, «ο νέος Πογκμπά» όπως τον χαρακτηρίζουν, ο Ράιαν Γκραβενμπέρχ, ο οποίος μάλιστα, στον επόμενο αγώνα για το κύπελλο Ολλανδίας πέτυχε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της 1^ης ομάδας του Άγιαξ ! Ο νεαρός χαφ ήρθε να προστεθεί σε μα φουρνιά νεαρών παικτών, λίγο μεγαλύτερων του και ήδη καθιερωμένων στον Άγιαξ. Αναφερόμαστε στους Ντε Λιχτ (19χρ), Μαζράουι (20), Φαν Ντε Μπεεκ (21), Έιτινγκ (20), Ντε Γιογκ (21), Νέρες (21), Ντόλμπεργκ (20) και Ονανά (22), που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του συνόλου του Τεν Χαγκ, πλαισιωμένοι από τους έμπειρους Μπλίντ, Τάντιτς, Ζίγιεκ και Χούντελαρ.  Στο ρόστερ υπάρχουν και άλλοι νεαροί που δεν έχουν καθιερωθεί ακόμη και περιμένουν την ευκαιρία τους. Το καλοκαίρι πουλήθηκε με 18 εκ. ευρώ στη Ρόμα ο Τζάστιν Κλάιφερτ, που ήταν και ο μοναδικός που αποχώρησε. Ο Αίαντας δεν προβαίνει πλέον σε μαζικές πωλήσεις, θέλει να δουλέψει με αυτή τη νέα φουρνιά παικτών , να ωριμάσουν μέσα στην ομάδα του και να έχει πρώτα αγωνιστικά οφέλη και μετέπειτα οικονομικά. Όσον αφορά τον 16χρονο Γκραβενμπερχ, έχει πράγματι το στιλ και τη σωματοδομή του Πογκμπά. Είναι ψηλός, ευέλικτος και ταχύς. Ξέρει μπάλα, παίζει με το κεφάλι ψηλά και κάθετα. Είναι αρχοντικός στο παιχνίδι του. Έσπασε το ρεκόρ του Ζέεντορφ ως ο μικρότερος ηλικιακά παίκτης που φοράει τη φανέλα του Άγιαξ σε ματς του Ολλανδικού πρωταθλήματος. Απολαύστε τον….

Λεβερκούζεν

Για τις «Ασπιρίνες» είχαμε μιλήσει και την περασμένη σαιζόν με αφορμή την επένδυση που έκαναν σε έναν δικό μας παίκτη, τον Πάνο Ρέτσο (20χρ). Αιτία όμως ήταν το γεγονός ότι διαθέτουν στο ρόστερ τους εξαιρετικά ταλαντούχους νεαρούς παίκτες, όπως οι αμυντικοί Τα (22) και Γεντβάι (22) και οι επιθετικοί Μπέιλι (21) και Μπραντ (22).  Το φετινό καλοκαίρι πουλήθηκε με 20 εκ. ευρώ στη Μονακό ο 21χρονος αμυντικός Χέντριξ, παίκτης προερχόμενος από την ακαδημία του συλλόγου. Αποκτήθηκε ο πολλά υποσχόμενος, 18χρονος Βραζιλιάνος, επιθετικός Παουλίνιο, με 26,4 εκ. ευρώ από τη Βάσκο Ντα Γκάμα, μια κίνηση που έκανε θόρυβο στο μεταγραφικό παζάρι και εξέπληξε την αγορά. Μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα, στη Μπουντεσλίγκα, η Λεβερκούζεν έχει 2 νίκες και 3 ήττες σε ένα κακό ξεκίνημα. Ο παίκτης που ξεχωρίζει σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια είναι ο δημιουργικός χαφ Κάι Χάβερτζ, που δείχνει να παίρνει στις πλάτες του την ομάδα. Εντυπωσίασε πρόσφατα και στο εκτός έδρας ματς για το Γιουρόπα Λιγκ με τη Λουντογκόρετς, όπου με δύο δικά του γκολ, με μακρινά σουτ, οδήγησε την ομάδα του στη νίκη. Διαθέτει καταπληκτικό αριστερό πόδι, για δυνατό σουτ, για εκτελέσεις στημένων φάσεων και για μακρινές μπαλιές. Παίκτης κοντρολαρισμένος και οξυδερκής αν και όχι πολύ ταχύς. Παίζει κάθετα και οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας του. Είναι ο παίκτης που θα βγάλει την ομάδα του μπροστά, παίρνει την πρώτη πάσα από την άμυνα, βλέπει γήπεδο για να τροφοδοτεί τους επιθετικούς και ελέγχει το ρυθμό του παιχνιδιού. Αποτελεί το λαμπρό μέλλον του Γερμανικού ποδοσφαίρου. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, μόλις 19 χρονών, είναι η 3^η του σαιζόν στην ομάδα. Την 1^η του σαιζόν το 2016/17 είχε 28 ματς και 4 γκολ, τη 2^η το 2017/18 είχε 35 αγώνες και 4 γκολ και φέτος έχει κάνει το ξεπέταγμα του και με ηγετικές εμφανίσεις οδηγεί τη Μπάγερ !

Λιόν

Και για τους Λιονέ είχε μιλήσει πέρυσι και προτιμήθηκαν ξανά φέτος από τη Μονακό του Ζαρντίμ, η οποία έχει επίσης κάνε μια καταπληκτική επένδυση σε νέους παίκτες, με τον Ζαρντίμ να κτίζει από την αρχή μια ομάδα που θα αμφισβητήσει και πάλι, τα πρωτεία της Παρί. Μιας Παρί που προς το παρόν είναι εκτός συναγωνισμού, μιας και έχει τη δυνατότητα να αγοράζει ότι θέλει στην παγκόσμια αγορά κάνοντας επίδειξη πλουτισμού. Για να την ανταγωνιστούν κάποιες ομάδες στο πρωτάθλημα πάνε στον παραδοσιακό τρόπο, στο χτίσιμο ομάδας από τη βάση με νεαρούς αξιόλογους παίκτες. Κάτι ξεχωριστό χτίζεται και στην ομάδα του 52χρονου κόουτς Μπρούνο Ζενεσιό. Η Λιον έχει κάνει καλό ξεκίνημα στη σαιζόν και μετά από 7 αγωνιστικές βρίσκεται στη 2^η θέση, πίσω από την Παρί που έχει το απόλυτο στη συγκομιδή βαθμών. Στόχος και φέτος η έξοδος στο Champions league. Το καλοκαίρι η Λιον πούλησε τον αμυντικό Ντιακαμπί (21χρ) με 15εκ ευρώ στη Βαλένθια, τον φορ Μαριάνο Ντίαζ (24) με 21,5 εκ στη ΡΕΑΛ, τον 16χρονο επιθετικό Γκομπέλς στη Μονακό με 20 εκ ευρώ, τον επιθετικό Μαολιντά (19) με 10 εκ στη Νις και τον φορ Ματέτα με 8 εκ ευρώ στη Μάιντζ.  Απέκτησε τον Βέλγο αμυντικό Ντινάιερ (23) με 6,5 εκ από τη Μάντσεστερ Σίτι και τον φορ Ντέμπελε (22) από τη Σέλτικ με 22 εκ ευρώ.  Η ομάδα βασίζεται στους νεαρούς Φερλάντ Μεντί (23) αριστερός μπακ, Λεό Ντιμπουά (24) δεξί μπακ, Τέτε (22) δεξί μπακ, τους χαφ Τουσάρτ (21) Αουάρ (20), Ν’ Ντομπελέ (21), Παπέ Τσεϊκ Ντιόπ (21), τους εξτρέμ Τεριέρ (21), Κορνέ (22) και Μπερνάρντ Τραορέ (23). Δέκα νεαροί και πολλά υποσχόμενοι παίκτες. Ηγέτες αυτής της ομάδας είναι ο φορ Ναμπίλ Φεκίρ (25) που το καλοκαίρι ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή η μεταγραφή του στη Λίβερπουλ του Κλοπ,  για ιατρικούς λόγους και ο γνωστός από το πέρασμα του από τη Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ Μέμφις Ντεπάι (24). Αυτός όμως που έχει ξεχωρίσει από τη σελίδα μας και πιστεύουμε ότι θα είναι ο επόμενος που θα ακριβό-πουληθεί σε πολύ μεγάλο σύλλογο, είναι ο Χουσέμ Αουάρ, ο 20χρονος χαφ, από τα πόδια του οποίου περνάει όλο το παιχνίδι της ομάδας του Ζενεσιό. Παίκτης ταχύς και κοντρολαρισμένος, με προωθητική ντρίμπλα και κάθετη πάσα. Κουβαλάει μπάλα, ελέγχει το ρυθμό και βγάζει την ομάδα στην επίθεση. Προϊόν των ακαδημιών του συλλόγου, είναι για 3^η σαιζόν στην πρώτη ομάδα. Τη σαιζόν 2016/17 είχε μόλις 6 εμφανίσεις και ένα γκολ, αλλά πέρυσι έκανε το ξεπέταγμά του, πραγματοποιώντας 47 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και πετυχαίνοντας 7 γκολ!

Φιωρεντίνα

Οι Ιταλικές ομάδες δε μας έχουν συνηθίσει να ποντάρουν σε νεαρούς παίκτες και στο χτίσιμο με υπομονή. Ειδικά οι ομάδες με το βεληνεκές και τις υψηλές βλέψεις της Φιωρεντίνα, που κάθε χρόνο διεκδικεί υψηλά πλασαρίσματα στη βαθμολογία και έξοδο στην Ευρώπη . Της ομάδας του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα αλλά και της ομάδας που ανέδειξε τον μεγάλο Ρομπέρτο Μπάτζιο. Η στροφή αυτή πραγματοποιήθηκε με την άφιξη του κόουτς Στέφανο Πιόλι. Τις τελευταίες δύο σαιζόν με τον κόουτς στον πάγκο τους, οι Βιόλα είτε προωθούν νεαρούς παίκτες από την ακαδημία τους, είτε αποκτούν τέτοιους, όπως πέρυσι τον Σιμεόνε και φέτος τον τερματοφύλακα Λαφόρντ. Η ομάδα είναι στην 5^η θέση του Καμπιονάτο μετά τις 6 πρώτες αγωνιστικές, με τρεις νίκες, μια ισοπαλία και δύο ήττες, βγάζοντας όμως μια υγιής εικόνα και παλεύοντας κάθε παιχνίδι μέχρι τέλους. Άλλωστε, οι δύο ήττες  προήλθαν από τη Νάπολι με 0-1 και την Ίντερ με 1-2, αμφότερες εκτός έδρας. Στο τέρμα η Φιωρεντίνα βασίζεται στον 19χρονο Γάλλο Λαφόρντ, φετινό απόκτημα με 8,5 εκ ευρώ από την Τουλούζ, το μέλλον του Γαλικού ποδοσφαίρου στη θέση και τον 21χρονο Πολωνό Ντραγκόφσκι, που έχουν μοιραστεί τα μέχρι τώρα παιχνίδια. Στην άμυνα διαθέτει τον 20χρονο Σέρβο Μιλένκοβιτς στα στόπερ, που ήταν βασικός με την εθνική του στο πρόσφατο Μουντιάλ εκτοξεύοντας την αξία του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, ενώ χρόνο παίρνει και ο Σλοβάκος Νταβίντ Χάνκο (20χρ). Στα χαφ βασικός θεωρείται ο Ιταλός Μπενάσι (24) και ο Ελβετός Εντιλσον Φερνάντεζ (22) με εκπληκτικά σωματικά προσόντα και 190εκ ύψος, που ήρθε δανεικός από τη Γουέστ Χαμ το καλοκαίρι. Χρόνο παίρνει και ο Δανός Νόργκααρντ (24) φετινό απόκτημα με 3,5 εκ ευρώ από τη Μπρόντμπι.  Στα εξτρέμ, πέρα από τους δύο δανεικούς, Γκέρσον (21) από τη Ρόμα και Μάρκο Πιάτσα (23) από τη Γιουβέντους, δεσπόζει με την παρουσία του ο Φεντερίκο Κιέζα, προϊόν των ακαδημιών του συλλόγου και γιος του παιχταρά του παρελθόντος Ενρίκε Κιέζα! Τρίτη σαιζόν στην ομάδα, στην οποία έπαιξε εξ αρχής βασικός, την 1^η του σαιζόν 2016/17 είχε 34 ματς και 4 γκολ και πέρυσι είχε 39 αγώνες και 6 γκολ. Ως σέντερ φορ παίρνουν χρόνο ο 18χρονος Σέρβος Ντούσαν Βλάοβιτς με 190εκ ύψος και ο 19χρονος Σοτίλι. Το βαρύ πυροβολικό όμως αποτελεί ο γιος του Τσόλο, Τζιοβάνι Σιμεόνε (23). Παίκτης που θα πουληθεί πολύ ακριβά σε λίγα χρόνια. Αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2017 από τη Τζένοα με 15 εκ ευρώ. Με τη Τζένοα κατέγραψε 37 συμμετοχές πετυχαίνοντας 14 γκολ στον έναν χρόνο που έμεινε, προερχόμενος από τη Ρίβερ Πλέιτ, ενώ πέρυσι με τους Βιόλα είχε και πάλι 14 γκολ σε 41 παιχνίδια, σε όλες τις διοργανώσεις. Είναι ένας παίκτης που έχει την αίσθηση του γκολ, χρησιμοποιεί και τα δύο του πόδια, αν και το καλό του είναι το δεξί, αν και όχι ιδιαίτερα ψηλός, 180εκ, σκοράρει και με το κεφάλι. Είναι δυνατός και μαχητής, δεν παρατάει τις φάσεις, έχει καλές τοποθετήσεις μες την περιοχή και ξεμαρκαρίσματα, απαλλαγή από τον αντίπαλο. Δείγμα ότι έχει διδαχθεί σωστά τη θέση !  

       Οι παραπάνω περιπτώσεις πρέπει να αποτελέσουν οδηγό για τις δικές μας ομάδες. Ειδικότερα για τις λεγόμενες «μικρές». Προκειμένου να ποντάρουν σε αμφιβόλου ποιότητας ξένους που είναι απλά περαστικοί στις περισσότερες των περιπτώσεων, είναι προτιμότερο να επενδύουν σε νέους παίκτες που και δέσιμο θα υπάρχει με το σύλλογο και φθηνότερα θα κοστίζουν και θα υπάρχει και η προοπτική του κέρδους μέσα από την ανάπτυξη τους και τη μετέπειτα πώληση τους. Οι ομάδες μας πρέπει να δημιουργήσουν ένα δικό τους  πρόγραμμα που να τους δίνει τη δυνατότητα να βελτιώσουν νεαρούς παίκτες. Να αποκτήσουν τεχνογνωσία στον τομέα αυτό και να εξελίσσουν παίκτες ακόμα και μέσα από τον τρόπο παιχνιδιού τους. Να δημιουργήσουν ένα κατάλληλο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα μπορεί να λειτουργήσει σωστά ο νεαρός ποδοσφαιριστής και να διαχειριστεί την πίεση που νοιώθει στην προσπάθεια του να καθιερωθεί. Το παράδειγμα του φετινού Παναθηναϊκού του κόουτς Δώνη είναι ενδεικτικό. 

                                                                                                                    SAM

Πολύ πίσω το ποδόσφαιρό μας…..

      Οι ομάδες μας όλο το χρόνο «σκοτώνονται» για να βγουν στην Ευρώπη. Κυριολεκτικά βγαίνουν μαχαίρια αφού επικρατεί μεγάλος φανατισμός, που ξεπερνά τα όρια και φτάνει στη βία. Συνεχής διαμαρτυρίες, επηρεασμός διαιτητών και επεισόδια στα γήπεδα κυριαρχούν. Και όταν έρχεται η ώρα των ευρωπαϊκών παιχνιδιών αποδεικνύεται ότι είμαστε ο «φτωχός συγγενής» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Μιλάμε ότι και στα τρία ματς, οι δικοί μας ήταν μία και δύο ταχύτητες κάτω από τους αντιπάλους. Άντε να προσπάθησαν να «κλέψουν» το αποτέλεσμα, χωρίς να παίξουν μπάλα. Ενδεικτικό το γεγονός ότι και στα τρία παιχνίδια των ομάδων μας, οι αντίπαλοι είχαν κατοχή μπάλας πάνω από 60%. Πέραν αυτού, μιας και η κατοχή δε μετράει πάντα, οι δικοί μας σε ελάχιστες περιπτώσεις, κυρίως ο Ολυμπιακός, έβγαλαν μια αντεπίθεση της προκοπής και συνήθως έβλεπαν τους αντιπάλους τους να παίζουν, αφού δεν τους προλάβαιναν. Απολογισμός : ΜΗΔΕΝ γκολ σε τρία παιχνίδια.  Κατά τα άλλα γίνονται φοβερές μεταγραφές και τρομερή δουλειά στην προετοιμασία και στην καθημερινή προπόνηση….

       Για την ΑΕΚ τα είπαμε, πάμε να δούμε και τους άλλους δύο.

ΠΑΟΚ : Τεράστια διαφορά ποιότητας και λάθος προσέγγιση.

    Είναι δεδομένο ότι ο ΠΑΟΚ είχε να αντιμετωπίσει έναν μεγάλο αντίπαλο, μια ομάδα που τα τελευταία 15 χρόνια έχει κατακτήσει αρκετούς τίτλους στην Αγγλία και έχει φτάσει σε δύο τελικούς Champions league, κατακτώντας και μία κούπα, ενώ έχει κατακτήσει και το Γιουρόπα λιγκ. Επιπλέον, ο Σάρι παράταξε την ομάδα του με βασικούς και μόνο ο Αζάρ έλειπε, που είναι βέβαια ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Η Τσέλσι αποδείχτηκε πολύ δυνατή για τον ΠΑΟΚ και είχε συντριπτική υπεροχή στο παιχνίδι, κυριάρχησε απόλυτα, ήταν κλάσεις ανώτερη και ευτυχώς το σκορ, χάρη στην αστοχία των παικτών της, έμεινε στο 0-1 και δεν είχαμε διασυρμό. Η Αγγλική ομάδα άνοιξε μόλις στο 7΄ το σκορ και από εκεί και μετά έκανε άψογη διαχείριση του αγώνα. Είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας, δεν απειλήθηκε αμυντικά, δεν δέχτηκε καθόλου πίεση από τον ΠΑΟΚ, όποτε ήθελε έμπαινε στην περιοχή του ΠΑΟΚ, στην πλάτη των αμυντικών του μιας και ο Λουτσέσκου έπαιζε με την άμυνα ψηλά για να έχει κοντά της γραμμές, δημιουργούσαν συνεχώς ευκαιρίες με τον Μοράτα να αναδεικνύεται σε μοιραίο  και χωρίς ουσιαστικά να φορτσάρει έφυγε με τη νίκη από την Τούμπα. Δημιούργησε 23 τελικές και κέρδισε 11 κόρνερ !

   

     Ο ΠΑΟΚ προσπαθούσε μόνο να βγάλει άμυνα και δεν είχε καμιά δυνατότητα ανάπτυξης. Δεν δημιούργησε ούτε μια κλασσική ευκαιρία, απείλησε μόνο με μια κεφαλιά του Βαρέλα μετά από κόρνερ και δύο σουτ από τους Βιεϊρίνια και Μπίσεβαρ. Ο Λουτσέσκου, με το μυαλό στο ντέρμπι με την ΑΕΚ που ακολουθεί, έκανε αλλαγές στην 11αδα. Ο Χατσερίντι έπαιξε αντί του Κρέσπο στο κέντρο της άμυνας, έμεινε έξω ο Μάτος και πέρασε δεξιά ο Βιεϊρίνια με τον Τόσκα, στην 1^η του συμμετοχή, αριστερά. Στα χαφ έπαιξε ο Βερνμπλουμ και ο Σαχόφ δίπλα στον Μαουρίτσιο, με τον Κάνιας να μένει εκτός και τον Πέλκα να πάει φορ (???). Σε σύστημα 4-6-0, χωρίς σέντερ φορ. Μια μόδα που την ξεκίνησε πέρυσι ο Λεμονής στον Ολυμπιακό και δεν έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα αφού και έτσι οι ομάδες μας χάνουν. Αντίθετα περνάει μια εικόνα μιζέριας, ηττοπάθειας και το μήνυμα στους παίκτες ότι δεν υπάρχει ελπίδα και πάμε να κρατήσουμε το σκορ της ήττας χαμηλά. Ποδόσφαιρο χωρίς σέντερ φορ και χωρίς να κυνηγάς το γκολ, να επιδιώκεις να σκοράρεις έστω και μέσα από την αμυντική τακτική σου. Πιστεύω ότι αυτή η προσέγγιση θα έχει αρνητικό αντίκτυπο και στο εσωτερικό της ομάδας. Αυτά τα περί ήττας – μάθημα δεν τα συμμερίζομαι. Τίποτα δεν έχει να σου διδάξει μια ήττα που παραδόθηκες αμαχητί πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας. Βγες στο γήπεδο και παίξε κανονικά. Και παλαιότερα οι Ελληνικές ομάδες αντιμετώπισαν ευρωπαϊκές ομάδες που θεωρητικά «δεν παίζονταν» όμως μπήκαν στο γήπεδο και πάλεψαν. Ασφαλώς και ήρθαν και ήττες με μεγάλο σκορ, αλλά υπήρξαν και επιτυχίες. Τεράστιες επιτυχίες, όπως της Εθνικής του Ρεχάγκελ, οι μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες του Παναθηναϊκού και ενδεικτικά η νίκη στο Αμστερνταμ επί του Άγιαξ με το γκολ του Βαζέλα που θεωρητικά ο Αίαντας δεν παιζόταν εκείνη την εποχή. Ακόμα και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ με αποτελέσματα κόντρα σε μια ΡΕΑΛ, σε μια Μίλαν. Αυτό το 4-6-0 είναι ξεφτίλα….ούτε ομάδες από το Λιχτεστάιν δεν το παίζουν.

   

   Από εκεί και πέρα, κάποιοι παίκτες του ΠΑΟΚ φάνηκαν απελπιστικά αργοί, ο Σαχόφ, ο Βερνμπλουμ, ο Χατσερίντι και ο Ελ Καντουρί. Απλά έβλεπαν τους αντιπάλους να περνάνε, δεν τους προλάβαιναν με τίποτα. Και απορώ με ποια κριτήρια απόκτιουνται αυτοί οι παίκτες. Στο ποδόσφαιρο σήμερα, για να αποκτήσεις έναν παίκτη κοιτάς την αντοχή στην ταχύτητα και την τεχνική του. Ταχύτητα για να καλύπτει χώρους και να προλαβαίνει αντιπάλους να τους κόβει, ταχύτητα με τη μπάλα στα πόδια για να βγαίνει μπροστά και να έχει προωθητική ντρίμπλα. Τεχνική για να μπορεί να κοντρολάρει τη μπάλα μαρκαρισμένος, υπό πίεση και ανάμεσα σε δύο και τρεις αντιπάλους, τεχνική για να έχει γρήγορες και εύστοχες πάσες, για να μπορεί να κουβαλήσει μπάλα και να μπορεί να ντριμπλάρει, να περάσει τον αντίπαλο και να δημιουργήσει υπεραριθμία. Ποιος από τους ανωτέρω φέρει αυτά τα χαρακτηριστικά για να μπορεί να σταθεί, όχι στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά στο κορυφαίο επίπεδο των ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Άλλωστε για να ανέβει επίπεδο στην Ευρώπη κάνει μια Ελληνική ομάδα ακριβές μεταγραφές και δίνει συμβόλαια πάνω από 1 εκ. ευρώ.

     Επιπρόσθετα, η συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση δε μπορεί να είναι αγγαρεία και να περνάει σε δεύτερη μοίρα για μια Ελληνική ομάδα. Μέσω των ευρωπαϊκών παιχνιδιών θα μετρήσεις τις δυνατότητες σου και θα κοιτάξεις να ανέβεις επίπεδο. Μέσω αυτών των παιχνιδιών θα αναδειχθείς ως σύλλογος, θα σε προσέξει η Ευρώπη και θα δημιουργήσουν υπεραξία οι παίκτες σου. Εκεί θα δεις που υστερείς και θα κοιτάξεις να βελτιωθείς. Σε αυτά τα ματς θα αποκτήσουν έξτρα κίνητρο οι παίκτες σου. Κακώς ο ΠΑΟΚ το έβαλε σε 2^η μοίρα γιατί ακολουθεί ντέρμπι για το ελληνικό πρωτάθλημα.

    Εν κατακλείδι, πολύ ανώτερη  η Τσέλσι, πραγματικά άλλο επίπεδο, αλλά και μίζερη η προσέγγιση του παιχνιδιού από τον πάγκο του ΠΑΟΚ.

Ολυμπιακός : Έχει βάλει χαμηλά τον πήχη ?

      Στον Ολυμπιακό λέει είναι ευχαριστημένοι που δεν έχασαν καθότι έπαιζαν με παίκτη λιγότερο στο τέλος και επειδή η Μπέτις αποδείχθηκε καλή ομάδα. Λες και πριν την αποβολή του Τσιμικά στο 73΄  είχαν κυριαρχήσει και λες και σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης θα αντιμετώπιζαν κακές ομάδες. Τέτοιες ομάδες, ερχόταν στο «Γ. Καραϊσκάκης» πριν λίγα χρόνια, έτρωγαν τέσσερα και ήταν και ευχαριστημένοι. Ζητούσαν να πληρώσουν και το τραπέζι, που τους παρέθετε η διοίκηση, στο τέλος.

       Η Μπέτις ήταν η ομάδα που από όλα τα παιχνίδια του τριημέρου για Τσάμπιονς και Γιουρόπα Λιγκ, είχε τη μεγαλύτερη κατοχή, με 69% μες το «Γ. Καραϊσκάκης». Μια ομάδα χωρίς «βαριά» ευρωπαϊκή φανέλα, αλλά προερχόμενη από την Primera Division. Επιπλέον είχε 13 τελικές έναντι 9 του Ολυμπιακού και 6 κόρνερ έναντι μόλις ενός των ερυθρολεύκων. Με τον 37χρονο Χοακίν να βγάζει περισσότερα τρεξίματα από τους παίκτες του Ολυμπιακού, τουλάχιστον σε επίπεδο ποιότητας και τακτικής, να φιξάρει το παιχνίδι των Ισπανών και να περνάει κάθετες πάσες. Εξαιρετικοί στα χαφ οι Λο Σέλσο και Κουρδάδο, κυριάρχησαν και έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των Ισπανών. Μια Μπετις που ο κόουτς Κίκε Σετιέν την παράταξε με τρεις κεντρικούς αμυντικούς σε ένα 3-4-3 και έδειξε ότι είναι μια συμπαγής και δουλεμένη ομάδα, με εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, με γρήγορες και εύστοχες πάσες. Όμως, παρότι με τρεις κεντρικούς αμυντικούς έδειξε να έχει κενά στην άμυνα, δημιούργησε ευκαιρίες ο Ολυμπιακός  και κυρίως να είναι πολύ δύσκολη στο γκολ.

      Ο Πέδρο Μάρτινς παράταξε τον Ολυμπιακό με τρεις αλλαγές σε σχέση με τη σταθερή 11αδα που μας έχει δείξει σε όλα τα μέχρι τώρα παιχνίδια. Κι αυτός με στόχο το Ελληνικό πρωτάθλημα έκανε ροτέσιον σε ευρωπαϊκό παιχνίδι (?). Ο Μεριά πήρε τη θέση του Μιράντα δίπλα στον Βούκοβιτς στο κέντρο της άμυνας, ο Φετφατζίδης τη θέση του Λάζαρου στα δεξιά της επίθεσης και ο Χασάν τη θέση του Γκερέιρο ως φορ. Αλλαγές που δεν του βγήκαν και ειδικά ο Χασάν έδειξε εκτός ρυθμού και να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε όσα του ζητούσε το παιχνίδι. Να μην μπορεί να πιέσει μπροστά όπως ο Γκερέιρο για να κλέψει μπάλες η ομάδα και να χτυπήσει στην κόντρα. Ενώ δεν είναι ο τεχνίτης φορ που θα κάνει την προσωπική ενέργεια και θα ανοίξει την αντίπαλη άμυνα. Ακόμα απορώ γιατί έφυγε ο Ανσαριφάντ….

      Στα χαφ, ο Καμαρά πήγε καλά και ως συνήθως έβγαλε πολλά τρεξίματα, μάρκαρε παντού, αλλά δεν έχει δημιουργία. Πάντως, ήταν ο μόνος μαζί με τον Ομάρ που διασώθηκαν. Ο Γιαννιώτης παρότι πραγματοποίησε καλές αποκρούσεις και κράτησε το μηδέν, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, ειδικά στις εξόδους του. Δίπλα στον Καμαρά, ο Μπουχαλάκης δεν είναι γρήγορος και δεν μπορούσε να προλάβει τους ταχύτατους παίκτες της Μπέτις, που άλλαζαν με ταχύτητα τη μπάλα και έκανε συνεχώς φάουλ. Έτσι, μόλις στο 34΄ ο Μάρτινς τον έκανε αλλαγή, φοβούμενος πιθανή αποβολή του, αφού είχε ήδη πάρει κίτρινη κάρτα και κατόπιν είχε κάνει άλλα δύο επικίνδυνα φάουλ. Ελπίζω να μη ρίξει ψυχολογικά τον παίκτη αυτή η αλλαγή, που έγινε τόσο νωρίς στο ματς. Θα χρειαστεί συζήτηση μαζί του. Ο Νάτχο που μπήκε στη θέση του, δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο, έπαιξε αρκετά πίσω και δεν μπόρεσε να φτιάξει το παιχνίδι και να βγάλει την ομάδα μπροστά.  Στα εξτρέμ, οι κοντοί, Φετφατζίδης και Ποντένσε, ενώ έχουν ντρίμπλα και ατομική ενέργεια, δεν έχουν το γκολ. Είναι μεγάλες οι ευκαιρίες που έχασαν και οι δύο στο παιχνίδι. Οι καλύτερες φάσεις του Ολυμπιακού, που θα του έδιναν τη νίκη. Τέλος, ο Φορτούνης δεν φάνηκε στο ματς, τον έκλεισαν καλά παίκτες με ταχύτητα, ενώ και ο ίδιος φάνηκε να μην έχει δυνάμεις. Απορώ τι προπόνηση, τι αποκατάσταση και τι διαχείριση κάνουν οι ομάδες μας. Ο Φορτούνης δεν έκανε διακοπές φέτος αλλά ατομικές προπονήσεις με τον Ουμπενχάουερ, έναν Γερμανό γυμναστή, που παλαιότερα είχε εργαστεί στη Χοφενχάιμ. Και πράγματι στα πρώτα ματς παρουσιάστηκε διαφορετικός, με δυνάμεις, με τρεξίματα, με αντοχή και με μεγάλη μπάλα. Όμως στο πρώτο απαιτητικό ματς, με ομάδα της Primera, έδειξε να μην μπορεί να ανταπεξέλθει, δεν είχε τις αντοχές…..

      Είδαμε λοιπόν ένα παιχνίδι στο οποίο η Ισπανική ομάδα μπήκε απαιτητικά στο γήπεδο του Ολυμπιακού και δημιούργησε τις περισσότερες προϋποθέσεις για να φύγει με τη νίκη. Παρουσίασε μια καλοδουλεμένη ομάδα με ταχύτητα και αυτοματισμούς στις κινήσεις και τις συνεργασίες των παικτών της. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε, παρακινούμενος από τον κόσμο του, να χτυπήσει στην κόντρα, βρήκε χώρους κάποιες φορές και είχε μερικές καλές φάσεις, τις οποίες όμως δεν τις εκμεταλλεύτηκε γιατί φάνηκε να του λείπει ο γκολτζής. Σε καμιά περίπτωση οι ερυθρόλευκοι δεν πρέπει να είναι ευχαριστημένοι με την ισοπαλία και ειδικότερα από την εικόνα. Δεν επιτρέπεται ο Ολυμπιακός να μην έχει δυνάμεις να πρεσάρει, να κλέψει μπάλες και να κλείσει την Μπέτις στα καρέ της, να μη  μπορεί να κρατήσει μπάλα μες το γήπεδο του και να περιορίζεται σε παθητικό ρόλο από μια μέτρια Ισπανική ομάδα.

        Κλείνοντας θα πρέπει να πούμε ότι η κριτική γίνεται με βάση την Ευρώπη και τις απαιτήσεις που υπάρχουν στα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Γιατί έχουμε απαιτήσεις από τις μεγάλες ομάδες μας. Για το ελληνικό πρωτάθλημα μια χαρά είναι τα ρόστερ τους και η δουλειά που κάνουν. Για να επιτύχουν περιφανείς  θριάμβους σε βάρος της Λάμιας, του ΠΑΣ, του Απόλλωνα κ.ο.κ. Και αν δεν τα καταφέρνουν, ακόμα και κόντρα στους μικρούς αντιπάλους, βρίσκουν και το κατάλληλο «σπρώξιμο».  Στο μεταξύ και οι τρεις έχουν κύριο στόχο το πρωτάθλημα και περνά σε 2^η μοίρα η Ευρώπη. Να δούμε ποιος θα το πρωτοπάρει αυτό το πρωτάθλημα φέτος και πως θα καταφέρουν να τελειώσει….

                                                                                                                                 SAM

Εφιαλτική επιστροφή ….

Σε εφιάλτη μετατράπηκε για την ΑΕΚ το όνειρο της συμμετοχής της στους ομίλους του Champions league. Οι παίκτες της παρουσιάστηκαν αγχωμένοι, ως και φοβισμένοι και σε καμιά περίπτωση δεν έδειξαν να χαίρονται το παιχνίδι. Δεν βοηθήθηκαν – για να μην πω εκτέθηκαν -  και από τον προπονητή τους, που αν μη τι άλλο είχε παράξενες επιλογές τόσο στον καταρτισμό της 11αδας όσο και στις αλλαγές που έκανε.

Οι επιλογές και ο αντίπαλος.

     Ο Ουζουνίδης ξεκίνησε με τον Μπάρκα κάτω από τα δοκάρια, τους Οικονόμου – Λαμπρόπουλο κεντρικό αμυντικό δίδυμο, αριστερά τον Χούλτ και δεξιά τον Τσόσιτς ????? Στα χαφ οι Σιμόες – Γαλανόπουλος, μπροστά τους ο Κλωναρίδης, αριστερά ο Μάνταλος και δεξιά ο Μπακάκης. Φορ ο Πόνσε. Υποτίθεται ότι σε φάση άμυνας ο Τσόσιτς θα γινόταν τρίτο στόπερ και ο Μπακάκης μπακ και η επιλογή αυτή από δεξιά έγινε για να περιοριστούν οι Τάντιτς – Τραγλιαφίκο. Το αποτέλεσμα της επιλογής αυτής αποτυπώνεται στον τρόπο που προήλθαν και τα τρία γκολ του Άγιαξ. Δεν βγήκε….

    Ένας Άγιαξ ο οποίος διαθέτει δύο πραγματικά εξαιρετικούς παίκτες, τους Ζίγιεκ και Τάντιτς, οι οποίοι όμως είναι φλύαροι, αποφεύγουν να πατήσουν περιοχή, να ψάξουν το γκολ και προτιμούν την πάσα. Από εκεί και πέρα διαθέτει ένα καλογυμνασμένο και καλά οργανωμένο σύνολο, αποτελούμενο από νεαρούς παίκτες που βγάζουν φρεσκάδα και τρεξίματα στο χορτάρι. Έπαιζε γρήγορα και έβγαζε καλές συνεργασίες. Ο Τραγλιαφίκο μπορεί να πέτυχε δυο γκολ αλλά προσωπικά δε μου έδειξε κάτι το ιδιαίτερο και φυσικά δεν είχε πίεση από την πλευρά του αφού η ΑΕΚ έπαιζε χωρίς επιθετικό παίκτη από εκεί.

    

Ο αγώνας: 1^ο ημίχρονο

    Ο Άγιαξ μπήκε δυνατά στο παιχνίδι και έκλεισε την ΑΕΚ στην περιοχή της από το πρώτο 10λεπτο. Οι παίκτες του δικεφάλου αδυνατούσαν να κρατήσουν μπάλα και βρισκόταν συνεχώς σε θέση άμυνας. Οι παίκτες του Άγιαξ με το που έχαναν τη μπάλα, έπεφταν με ταχύτητα πάνω στους παίκτες της ΑΕΚ και την ανακτούσαν, για να ξαναβγούν στην επίθεση. Παρόλο την υπεροχή του ο Αίαντας, δεν ήταν απειλητικός. Είδε εστία με μόλις δύο σουτ του Ζίγιεκ και αυτά ακίνδυνα. Η ΑΕΚ είχε μια κεφαλιά του Σιμόες μετά από κόρνερ, που πέρασε άουτ, μια αντεπίθεση με τον Κλωναρίδη, με τον Ντε Γιογκ να προλαβαίνει τελευταία στιγμή τον Πόνσε και άλλη μια φάση με ένα σουτ του Πόνσε ανάμεσα σε τρεις αντιπάλους.  Ο Άγιαξ είχε πάνω από  60% κατοχή μπάλας και προσπάθησε με σέντρες από αριστερά με τον Τάντιτς ή με κάθετες του   Ζίγιεκ να διασπάσει την καλά οργανωμένη άμυνα της ΑΕΚ. Δεν κατάφερε να βγάλει φάση, κυρίως επειδή οι Οικονόμου και Λαμπρόπουλος έκαναν τρομερό παιχνίδι και έσβησαν τον Χούντελαρ. Όμως, η ΑΕΚ όταν κέρδιζε τη μπάλα δεν είχε παίκτη μπροστά από τη γραμμή άμυνας να ακουμπήσει τη μπάλα. Φάνηκε πολύ η απουσία του Λιβάγια. Έτσι οι Ολλανδοί ανακτούσαν αμέσως την κατοχή και πίεζαν. Διάβασαν το πρόβλημα που υπήρχε στα δεξιά της άμυνας του δικεφάλου και εκεί σημάδευαν, με τον Τραγλιαφίκο να ντουμπλάρει τον Τάντιτς, αλλά και τον Ζίγιεκ να συγκλίνει περισσότερο από εκεί. Παρόλα αυτά και όσο περνούσε η ώρα, η ΑΕΚ έβγαζε κάποιες, σποραδικές επιθέσεις, με κύριο εκφραστή τον μαχητικό Πόνσε.

2^ο ημίχρονο

Με το που μπήκαμε στο 2^ο ημίχρονο ο Άγιαξ κέρδισε κόρνερ και από την επαναφορά μετά την απόκρουση της άμυνας, ο Τραγλιαφίκο βρέθηκε φάτσα με τον Μπάρκα και άνοιξε το σκορ. Ο απόλυτος αιφνιδιασμός  για την ΑΕΚ. Ωστόσο στη συνέχεια δεν δέχτηκε φάσεις, παρά μόνο στο 58΄ όταν και πάλι από εκτέλεση κόρνερ και γύρισμα μες την περιοχή, ο Τραγλιαφίκο βρέθηκε ξανά απέναντι από τον Μπάρκα, με τον τελευταίο να αποκρούει την κοντινή κεφαλιά του και τη μπάλα να βρίσκει το δοκάρι στη συνέχεια. Ο Ουζουνίδης είχε φέρει τον Μάνταλο στον άξονα για να παίρνει τη μπάλα από την άμυνα, να την κρατάει και να απορροφάει την πίεση και πέρασε τον Κλωναρίδη αριστερά. Η κίνηση αυτή δε φάνηκε να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού ο Άγιαξ συνέχισε να έχει την κατοχή και οι παίκτες της ΑΕΚ να κάνουν εύκολα το λάθος στις μεταβιβάσεις. Σε κάκιστη βραδιά ο Σιμόες με συνεχείς λάθος πάσες. Ευτυχώς που οι Λαμπρόπουλος – Οικονόμου συνέχιζαν να πραγματοποιούν εξαιρετική εμφάνιση και είτε έκοβαν τις μπαλιές των αντιπάλων, είτε τραβιόταν και τους έβγαζαν εύκολα οφσάιντ. Όμως οι παίκτες της ΑΕΚ έδειχναν εξαντλημένοι και όλο και μεγαλύτερη πίεση έπεφτε πάνω στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Ειδικά οι Κλωναρίδης και Πόνσε ήταν σαν να μην υπήρχαν στο γήπεδο στο 2^ο ημίχρονο. Κυριολεκτικά δεν ακούμπησαν μπάλα. Έτσι στο 77΄ ο Σιμόες, για μια ακόμη φορά χάνει τη μπάλα, βγαίνει στην κόντρα ο Άγιαξ από δεξιά  και ο Φαν Ντε Μπεκ, μόνος αφύλακτος στο πίσω δοκάρι, κάνει με κεφαλιά το 2-0. Ο Φαν Ντε Μπεκ είχε περάσει στο ματς στη θέση του Χούντελαρ, ενώ ο Ουζουνίδης είχε περάσει τον Άλεφ στη θέση του Γαλανόπουλου, στερώντας από την ομάδα  τα τρεξίματα και την ταχύτητα του νεαρού και επίσης τον Γιαννιώτα στη θέση του Μπακάκη, αφήνοντας τον Τσόσιτς στο παιχνίδι. Ένας Τσόσιτς που ήθελε να βγει, είχε εξαντληθεί από την πίεση που δεχόταν από την αρχή του ματς. Δεν έχει το κορμί και τις περιστροφές γύρω από τον άξονα του για να παίξει πλάγιο μπακ. Ακόμη δεν έχει την ταχύτητα και την τεχνική για να προωθηθεί με τη μπάλα. Του έδιναν τη μπάλα και πελαγοδρομούσε, την πετούσε σε αντίπαλο. Μετά την έξοδο του Μπακάκη που του έδινε βοήθειες και τον κάλυπτε, χάθηκε μες το παιχνίδι. Απουσίαζε στο 2^ο γκολ που από την πλευρά του ήρθε ο Φαν Ντε Μπεκ και σκόραρε και δεν ήταν πουθενά στο 3^ο γκολ, στο 90΄ όπου ο Τραγλιαφίκο, μόνος του έκανε τη σέντρα - σουτ και «κρέμασε» τον Μπάρκα. Ένα γκολ πάντως, με αρκετή δόση τύχης, που παρόλα αυτά μετράει και διαμόρφωσε το «βαρύ» 3-0.

   Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η ΑΕΚ δεν είχε φάση στο 2^ο ημίχρονο. Μια φορά μόνο ο Μάνταλος πέρασε ωραία τον Ντε Γιογκ και μπήκε κάθετα από τον άξονα, αλλά ο νεαρός Ολλανδός τον γκρέμισε με φάουλ πριν πλησιάσει απειλητικά στην περιοχή του Ονανά.

Οι ελλείψεις

Ασφαλώς και η ΑΕΚ είχε ελλείψεις σημαντικών παικτών, βασικών, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτής της ομάδας. Ο Λιβάγια, ο Μπακασέτας ακόμα και ο Λόπεζ δεν είναι αμελητέοι. Απουσίαζε ακόμη και ο νεοαποκτηθείς Μπογιέ. Εστιάζουμε όμως περισσότερο στην άστοχη τακτική προσέγγιση του ματς αλλά και στη λάθος νοοτροπία και το φόβο που αντιμετώπισαν το παιχνίδι οι παίκτες. Σημαντικό ρόλο, επίσης έπαιξε και η έλλειψη εμπειρία σε ομίλους Clampions league, εμπειρίας στο κορυφαίο επίπεδο. Εκεί  εντοπίζεται και η  έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης σε κάποιες φάσεις του ματς και ειδικά σε αυτή του 1^ου γκολ στις αρχές του 2^ου ημιχρόνου, που καθόρισε και την έκβαση του αγώνα, αφού κόπηκαν τα πόδια των παικτών της ΑΕΚ και δεν έβγαλαν καμιά αντίδραση μετάπειτα.

    Έλειψε επίσης ένας παίκτης με  προσωπικότητα από τα χαφ, που θα κρατήσει τη μπάλα ώστε οι υπόλοιποι παίκτες να ανεβούν στο γήπεδο προς την επίθεση, που θα ντριμπλάρει και θα κερδίσει  φάουλ που θα δώσουν ανάσες. Σίγουρα χρειαζόταν ποιοτική ενίσχυση στις μεταγραφές. Αλλά και πάλι, επαναλαμβάνω, ο Άγιαξ δεν είναι η ομάδα φόβητρο, είχε μια φλύαρη υπεροχή, δυσκολευόταν να πατήσει περιοχή και μια πιο αποφασισμένη ΑΕΚ θα μπορούσε άνετα να φύγει με αποτέλεσμα.

Δεν το χάρηκαν….

     Τον Απρίλιο του 1985 και παραμονές του ημιτελικού του τότε κυπέλλου πρωταθλητριών μεταξύ Λίβερπουλ και Παναθηναϊκού, ο προπονητής του τριφυλιού, Γιάτσεκ Γκμοχ είχε πάει τα χαράματα στο δωμάτιο του Κώστα Μαυρίδη που τότε έπαιζε σέντερ φορ και του είπε: « Είδα όνειρο ότι έπαιξες στόπερ πάνω στον Ρας και πήγες καλά». Ο Μαυρίδης συμφώνησε…., από το να μην παίξει καθόλου. Η Λίβερπουλ κέρδισε 4-0, ο Ίαν Ρας έβαλε δύο γκολ και ο Μαυρίδης καθιερώθηκε ως στόπερ και έκανε μεγάλη καριέρα ως αμυντικός.

     Παρόμοιο όνειρο πρέπει να είδε και ο Μαρίνος Ουζουνίδης με τη χρησιμοποίηση του Τσόσιτς ως δεξί μπακ και του Μπακάκη ως εξτρέμ μπροστά του. Από τη στιγμή μάλιστα που ήταν διαθέσιμος ο Γκάλο, που έμεινε στον πάγκο. Έπεσε όλος ο Άγιαξ πάνω στον Τσόσιτς. Αφού αποφασίζεις να παίξεις με τρία σέντερ μπάκ, γιατί δεν πας σε μια διάταξη με τρεις κεντρικούς αμυντικούς και βάζεις τον βαρύ και αργό Τσοσιτς στα πλάγια? Τον εξέθεσες και αυτόν και όλη την ομάδα. Τον Μπάρκα που έκανε καλό παιχνίδι και έφαγε τρία γκολ και ειδικά το 3^ο τον αδικεί. Τους χαφ που δεν είχαν που να ακουμπήσουν τη μπάλα. Τους επιθετικούς που δεν είχαν παίκτη από δεξιά για να ανοίξουν το παιχνίδι. Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι του βγήκε η επιλογή στο 1^ο ημίχρονο, γιατί και τότε ο Άγιαξ «έπαιζε σαν τη γάτα με το ποντίκι» την ΑΕΚ. Έχασκε το κενό και ήταν θέμα χρόνου να επέλθει το μοιραίο για την ομάδα.

     Από εκεί και πέρα, οι παίκτες του Άγιαξ ήταν πιο γρήγοροι, πιο εκρηκτικοί, πιο δυνατοί. Έβγαιναν πρώτοι στη μπάλα, κέρδιζαν τις μονομαχίες και έβγαζαν εύκολα εκτός φάσης τους παίκτες της ΑΕΚ στα τζαρτζαρίσματα. Δεν επέστρεψαν στους παίκτες της Ένωσης να πάρουν ανάσα. Υπάρχει θέμα δυνάμεων, φυσικής κατάστασης και εκγύμνασης? Κουράστηκαν και πάλι, οι παίκτες της ΑΕΚ στο τέλος. Δεν έγινε η κατάλληλη προετοιμασία γι αυτό το επίπεδο? Που είναι η περυσινή εκρηκτικότητα? Που είναι τα σπριντ?

     Επίσης είδαμε αυτούς τους παίκτες που πέρυσι δεν τα παρατούσαν ποτέ και έκαναν τόσες επικές ανατροπές να λυγίζουν μες το ματς και να μη βγάζουν διάθεση να παλέψουν και να αντεπιτεθούν. Να κυνηγήσουν μέχρι τέλους ότι τους αναλογεί. Να τους λείπει το πάθος που τους μετέδιδε ο Μανόλο Χιμένεθ, η αυτοπεποίθηση και η νοοτροπία «refuse to lose». Αλλά όταν ο παίκτης αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει φυσικές δυνάμεις, πώς να έχει το κατάλληλο ηθικό για να βγάλει αντίδραση?

    Η συνέχεια θα δείξει αν ήταν μια μεμονωμένη κακή βραδιά ή υπάρχει βαθύτερο πρόβλημα. Ακολουθεί, άλλωστε, πολύ δύσκολο παιχνίδι στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ. Και άλλες δύσκολες βραδιές στο Clampions league με καλύτερους αντιπάλους, όπως η Μπάγερν. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο Άγιαξ δεν έδειξε να είναι κάποια υπερομάδα που έπρεπε να κερδίσει την ΑΕΚ, άνετα και με ευρύ σκορ. Χωρίς καν να νοιώσει ότι απειλείται. Ήταν ένα μάθημα για τον Ουζουνίδη και τους παίκτες, που δεν μπόρεσαν να αποκωδικοποιήσουν και να προσαρμοστούν άμεσα στο κορυφαίο επίπεδο. 

                                                                                                                            SAM

Άρης : ο Θεός του πολέμου επέστρεψε !

Το Ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη της μεγάλες ομάδες, με κόσμο, με τίτλους, με γνώση του μεγαλείου τους, ώστε να ξεφύγει από τη μιζέρια του. Ο Άρης επανήλθε και μάλιστα δυναμικά. Υπογράφοντας καλούς παίκτες και δημιουργώντας μια ομάδα που έχει κάνει εκπληκτικό ξεκίνημα με 3 νίκες σε τρεις αγώνες, παίζοντας καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο. Για τη δημιουργία αυτής της ομάδας απαιτήθηκαν οικονομικές θυσίες. Όταν όλες οι ομάδες, πέραν των big 4 έχουν ταβάνι τα 100 χιλιάρικα στα συμβόλαια και οι περισσότεροι παίκτες των ρόστερ τους αμείβονται με μ.ο. 50 χιλιάρικα, ο Άρης σε αρκετές περιπτώσεις παικτών ξεπέρασε κατά πολύ το όριο αυτό και έφτασε και τα 350.000 ευρώ το χρόνο στην περίπτωση του Μπρούνο Γκάμα. Άρα δεν είναι τυχαία η μέχρι τώρα πορεία του και το εντυπωσιακό ξεκίνημα του.

     Οι Θεσσαλονικείς βρήκαν από νωρίς στο πρόσωπο του Πάκο Ερέρα τον προπονητή που θα τους οδηγήσει στα μεγάλα σαλόνια, στην επιστροφή τους. Ο 64χρονος Ισπανός κόουτς έχει μια αξιόλογη πορεία στο Ισπανικό ποδόσφαιρο, κυρίως στη Segunda Division και δείχνει να ξέρει τη δουλειά.  Παράσημο αποτελεί για τον ίδιο το γεγονός ότι ήταν μέλος του σταφ του Ράφα Μπενίτεζ στη Λίβερπουλ το 2005 όταν και κατέκτησε το  Champions league στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί και πέρα εργάστηκε με επιτυχία στη Θέλτα την περίοδο που ήταν Segunda Division και ήταν αυτός που την επανέφερε στην 1^η κατηγορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου και στα χέρια του αναδείχθηκαν ποδοσφαιριστές όπως ο Ιάγο Άσπας. Τα τελευταία χρόνια έχει εργαστεί σε ομάδες που πρωταγωνιστούσαν στη 2^η κατηγορία της Ισπανίας και διεκδικούσαν άνοδο, όπως η Σαραγόσα, η Λας Πάλμας, η Βαγιαδολίδ και η Σπόρτιγκ Χιχον.

    Αφού έκλεισε το θέμα του προπονητή, ξεκίνησε το χτίσιμο της ομάδας που θα επέστρεφε για να πρωταγωνιστήσει. Από το περυσινό ρόστερ παρέμειναν, οι τερματοφύλακες Αναγνωστόπουλος και Καντιμοίρης, οι αμυντικοί Δεληζήσης – Βαλιεριάνος- Ούγκο Σόουζα – Τζανακάκης και ο νεαρός Σωτηριάδης. Οι χαφ Παμπλίδης, Ιντζόγλου και Ανάκογλου ο οποίος είναι στο στάδιο της αποθεραπείας μετά από επέμβαση για αποκατάσταση του χιαστού και ο επιθετικός Διαμαντόπουλος. Σύνολο 9 παίκτες.

      Από εκεί και μετά ξεκίνησε το δύσκολο κομμάτι της συμπλήρωσης του παζλ. Με καλούς παίκτες και με στόχο τη συνολική βελτίωση της ομάδας. Είτε με παίκτες από την Ελληνική αγορά είτε με παίκτες που γνώριζε ο κόουτς Ερέρα από την Ισπανική. Λέγεται ότι ο κόουτς, μαζί με τον πρόεδρο κ. Καρυπίδη παρακολουθούσαν μαζί τους παίκτες σε γιγαντο-οθόνη στο σπίτι του προέδρου στη Βέροια, ώστε να επιλέξουν τους κατάλληλους.

 Αποκτήθηκαν : Για το τέρμα ο Ισπανός Τζούλιαν Κουέστα (27χρ) από τη Βίσλα Κρακοβίας, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του από τη Σεβίλλη. Για την άμυνα, ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης, ο νεαρός δεξιός μπακ, πρώην του ΠΑΟΚ. Ο νεαρός ομογενής από την Αυστραλία Χάρης Σταμπουλίδης. Ο Ισπανός αριστερός μπακ Άλεξ Μενέντεζ (26χρ) που διαθέτει εξαιρετικό αριστερό πόδι και ο Ισπανός στόπερ Φραν Βέλεθ (27χρ) επίσης από τη Βίσλα Κρακοβίας. Το κερασάκι στην τούρτα για την άμυνα ήρθε από την αγορά των ελευθέρων το Σεπτέμβριο, οπότε και η ομάδα υπέγραψε τον έμπειρο Αλβανό στόπερ Μεργκίμ Μαβράι (32χρ) που πέρυσι έπαιζε στο Αμβούργο και έχει μια παρουσία πάνω άνω των 10 χρόνων στη Μπουντεσλίγκα. Στα χαφ ήρθαν, ο έμπειρος Αλβανός Μιγκέιν Μπάσα (31χρ) που βγάζει μάτια μέχρι τώρα και έχει στο παλμαρέ του περί της 270 συμμετοχές στο Ιταλικό ποδόσφαιρο, κυρίως σε ομάδες της  Serie B. Ο 30χρονος Ισπανός Ματίγια για το ρόλο του 8αριου που ξεκινά το παιχνίδι από πίσω, από την άμυνα. Και στη λήξη των καλοκαιρινών μεταγραφών ήρθαν από τον Ολυμπιακό, ο Σιώπης, ένας χαφ «σκύλος» και ο Νικόλα Μαρτίνες για 10αρι, για την οργάνωση του παιχνιδιού, παίκτες με αναμφισβήτη ποιότητα. Στα εξτρέμ είχαμε και τις περισσότερες κινήσεις. Αποκτήθηκε με δανεισμό για ένα χρόνο από τη Μπόκα Τζούνιορς ο Νικολά Κολασό (27), παίκτης με πάνω από 100 συμμετοχές με τη φανέλα της ομάδας - θρύλο της Αργεντινής και που ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί και παίρνει χρόνο συμμετοχής ερχόμενος από τον πάγκο, ως αλλαγή. Ο 21χρονος Ισπανός Ματέο Γκαρσία με δανεισμό ενός χρόνου από τη Λας Πάλμας, που μέχρι τώρα αφήνει εξαιρετικές εντυπώσεις, με κύρια προσόντα του την ταχύτητα και τη διείσδυση. Ένας υποσχόμενος παίκτης, με φιλοδοξία να ανεβάσει τις μετοχές του. Ακόμη, ήρθε υπό καθεστώς συνιδιοκτησίας με την ΑΕΚ, ο 20χρονος Βραζιλιάνος Πέδρο Βίτορ που δεν τον έχουμε δει ακόμα. Ενώ εντυπωσιακός ήταν στις δύο πρώτες αγωνιστικές ο 30χρονος Πορτογάλος Μπρούνο Γκάμα, αλλά και χθες κόντρα στον Λεβαδειακό έδειξε ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά με μία ενέργεια του. Έμπειρος παίκτης, κοντρολαρισμένος και με σωστή αντίληψη του παιχνιδιού. Μέλος της Ντνίπρο του Μάρκεβιτς που έφτασε στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, πριν λίγα χρόνια.

Για τα εξτρέμ αποκτήθηκε και ο Νικολά Ντικινί (30χρ), παίκτης γνωστός μας από το πέρασμα του από τον Πανθρακικό και τον Ατρόμητο, αλλά ως τώρα ο Πάκο Ερέρα τον χρησιμοποιεί πίσω από τον φορ, όπου πάει πολύ καλά, συνεργάζεται με τους δύο εξτρέμ, κινείται ως κρυφός φορ και πατάει περιοχή. Ένας παίκτης που πέρυσι στον Ατρόμητο έμεινε στη σκιά του Ουάρντα, που έκανε εντυπωσιακές εμφανίσεις, αλλά η τελική στατιστική λέει ότι, ο αθόρυβος Ντικινί, είχε περισσότερα γκολ και ασίστ από τον Αιγύπτιο.

      Τέλος, για βασικός φορ αποκτήθηκε ο Χαμζά Γιουνές, φορ περιοχής που έχει το γκολ. Γνωστός μας από το πέρασμα του από την Ξάνθη πριν δύο σαιζόν, όπου αναδείχθηκε 2^ος σκόρερ του πρωταθλήματος με 19 γκολ ! Επίσης ο έμπειρος Θωμάς Ναζλίδης από τη Λάρισα.

     

    Το κόστος για όλους αυτούς του παίκτες? Αρκετά υψηλό για τα δεδομένα της Super League. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι ο Μπρούνο Γκάμα συμφώνησε στα 350.000 ευρώ, ο Μαρβάι στα 275.000 ευρώ, ο Κολασό στα 270.000 ευρώ, ο Σιώπης στα 200.000 ευρώ, ενώ αρκετά υψηλά συμβόλαια έχουν και άλλοι παίκτες, με αμοιβές άνω των 100.000 ευρώ το χρόνο. (Να ξεκαθαρίσουμε ότι τα ποσά είναι αυτά που έχουν κυκλοφορήσει στην ειδησεογραφία και δεν είμαστε εφορία για να ξέρουμε επ’ ακριβώς). Ποσά άπιαστα για τις υπόλοιπες ομάδες, πλην των «μεγάλων». Προσδίδουν όμως μια ποιότητα στην ομάδα, όλοι αυτοί οι ακριβοί για την Ελλάδα παίκτες, που θα τη βοηθήσει όχι μόνο να παραμείνει στα σαλόνια, αλλά να κοιτάξει και ψηλότερα και να βάλει τις βάσεις για υψηλές πτήσεις και στο μέλλον.

     Με αυτά τα υλικά ο Ερέρα κατάφερε να δημιουργήσει μια φρέσκια ομάδα που να παίζει με διάταξη 4-2-3-1 και να έχει βρει σχετικά γρήγορα ομοιογένεια. Ο κόουτς έχει βάλει μια σειρά βασικών κανόνων στην ομάδα ως οδηγό για το πώς πρέπει να παίζει ο κάθε παίκτης ξεχωριστά αλλά και η ομάδα ως σύνολο.  Ενδεικτικό το γεγονός ότι στις τρεις πρώτες αγωνιστικές δεν έχει δεχτεί γκολ. Με τον Κουέστα να πιάνει το πέναλντι του Μαρκόφσκι στο ματς με τον Λεβαδειακό και να κρατάει απαραβίαστη την εστία του. Πέραν του τερματοφύλακα και  της άμυνας, στη διατήρηση του «μηδέν» στα μετόπισθεν συμβάλουν και οι δύο χαφ, Μπάσα και Ματίγια, που βγάζουν πολλά τρεξίματα, αλλά και όλη η ομάδα παρουσιάζεται πειθαρχημένη ανασταλτικά. Οι δύο χαφ, πέραν του δυναμισμού τους στα αμυντικά τους καθήκοντα και στις μονομαχίες, είναι χαρακτηριστικό ότι ξέρουν μπάλα, ανοίγουν όμορφα το παιχνίδι της ομάδας, γυρνάει πάντα ο ένας από τους δύο ανάμεσα στα σέντερ μπακ για να πάρει μπάλα και να κάνει build up παιχνίδι από πίσω και γενικά προσπαθούν να παίξουν γρήγορα και κάθετα. Στην επίθεση βγαίνουν συνδυασμοί λόγω της ποιότητας των παικτών. Ο Ερέρα δίνει ελευθερίες στους επιθετικούς του ποντάροντας στα ατομικά τους προσόντα και στην τεχνική τους, στην ικανότητα τους στο ένας με έναν. Λόγω αυτής της ποιότητας των παικτών του, ο Άρης δείχνει ότι μπορεί να ανοίξει άμυνες κόντρα σε ομάδες που παίζουν στο μισό γήπεδο. Επίσης οι δύο εξτρέμ αλλά και ο Ντικινί χώνονται συνεχώς στην περιοχή ως στήριγμα στον Γιουνές, αποσυμπιέζοντας την πίεση της αντίπαλης άμυνας πάνω του  και ψάχνοντας το γκολ. Όλα τα παραπάνω αποτελούν δείγμα ότι ο Ερέρα έχει δουλέψει και έχει περάσει βασικές αρχές στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Βέβαια θα χρειαστεί χρόνο ο νέος Άρης για να αναδείξει εξ ολοκλήρου τις δυνατότητές του, να αποκτήσει συνοχή ως σύνολο και να ολοκληρωθεί το οικοδόμημα, αλλά τα πρώτα δείγματα είναι εξαιρετικά.

       Πέραν του κόστους των συμβολαίων των νέων παικτών, η διοίκηση προχώρησε σε έργα βελτίωσης της φυσικής έδρας της ομάδας, το «Κλεάνθης Βικελίδης» ή «Χαριλάου» για εμάς τους παλιούς ενώ σχεδιάζει να εξελίξει και τις εγκαταστάσεις που δουλεύει η ομάδα στο Νέο Ρύσιο, σκορπώντας μια αύρα μεγάλης ομάδας τόσο στο εσωτερικό του κλαμπ, σε παίκτες και οπαδούς, όσο και στους αντιπάλους.

      Κλείνοντας δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Το «μια πόλη μια ομάδα» δεν ισχύει πλέον. Μετά από 5 σαιζόν θα έχουμε ντέρμπι στην συμπρωτεύουσα. Την 7^η αγωνιστική αλλά και στο κύπελο όπου κληρώθηκαν στο ίδιο γκρουπ. Ο Άρης υπερέχει του ΠΑΟΚ σε πρωταθλήματα, με τρεις κατακτήσεις έναντι δύο, ενώ ο ΠΑΟΚ υπερέχει στο κύπελλο με 6 κατακτήσεις έναντι μιας των «κιτρίνων». Το ποδόσφαιρό μας χρειάζεται αυτές τις κόντρες και μην ξεχνάμε ότι μέσα από τον ανταγωνισμό ανεβαίνεις επίπεδο και προοδεύεις.

                                                                                                                                    SAM

Παραμένει προβλέψιμη η Εθνική

Η Εθνική μας ομάδα έδωσε τους δύο πρώτους αγώνες της για αυτή τη νέα διοργάνωση της UEFA το Nations league, που ουδείς έχει καταλάβει τον τρόπο διεξαγωγής του και που αποσκοπεί ποδοσφαιρικά. Δε θα εξετάσουμε τη διοργάνωση αλλά την παρουσία της ομάδας μας στους δύο πρώτους αγώνες της, με αντιπάλους την Εσθονία και την Ουγγαρία. Ομάδες Β΄ διαλογής και χαμηλών δυνατοτήτων. Απολογισμός μια νίκη και μια ήττα σε δύο εκτός έδρας παιχνίδια. Αποτελέσματα που συνοδεύτηκαν από μετριότατες εμφανίσεις της ομάδας. Και αν κάπου ήταν αναμενόμενο η Εθνική να αντιμετωπίσει πρόβλημα απέναντι σε ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας που θα την παίξουν κλειστά, αμυντικά και θα την περιμένουν πίσω από τη μπάλα, από την άλλη πλευρά, οι επιλογές του Σκίμπε παραξένεψαν και σε καμιά περίπτωση δε του βγήκαν.

Οι κλήσεις

      Καταρχήν, ο Σκίμπε κάλεσε 23 ποδοσφαιριστές γι αυτά τα δύο πρώτα παιχνίδια. Υπήρχαν οι ελλείψεις των Ρέτσου, Σταφυλλίδη και Κυριάκου Παπαδόπουλου. Στο τέρμα είχαμε ανανέωση με την κλήση των Μπάρκα και Γιαννιώτη, με τον πρώτο να αγωνίζεται βασικός και στα δύο ματς και να ανταπεξέρχεται με το παραπάνω, αφού συγκαταλέγεται στους διασωθέντες της Εθνικής. Έμεινε και ο παλιός Καρνέζης. Στην άμυνα όπου υπήρχαν και οι τρεις απουσίες της ομάδας, επέμενε στους παλιούς Τοροσίδη, Σωκράτη, Μανωλά και Τζαβέλλα (?) και τους πλαισίωσε με τους Μπακάκη, Λυκογιάννη και Μάριο Οικονόμου που είχαν ξανακληθεί, συν τον Γιαννούλη του Ατρομήτου. Αγνόησε τον Σιόβα και τον Τσιμικά που έχει κάνει εκπληκτικό ξεκίνημα με τον Ολυμπιακό και πέρυσι εξαιρετικό πρωτάθλημα με τη Βίλεμ στην Ολλανδία και το πλήρωσε με την τραγική εμφάνιση του γερασμένου Τζαβέλλα στη Βουδαπέστη. Στα χαφ οι γνωστοί Φορτούνης, Ζέκα, Τζιόλης (?), Μάνταλος, οι Μπακασέτας, Λάζαρος και Κουρμπέλης που θεωρούνται ενεργά μέλη της ομάδας και οι Μπουχαλάκης, Πέλκας που έπαιξαν για πρώτη φορά βασικοί και στους δύο αγώνες. Ο μεν Πέλκας αριστερά όπου δεν είναι η θέση του και υστέρησε, ο δε Μπουχαλάκης αμυντικός χαφ με αρμοδιότητα να οργανώνει το παιχνίδι από πίσω. Εδώ ο μόνος που θα μπορούσε να κληθεί είναι ο Γαλανόπουλος της ΑΕΚ που έχει στοιχεία στο παιχνίδι του που λείπουν από τους υπάρχοντες χαφ. Αγνοήθηκε και ο Σάμαρης που είναι παροπλισμένος στην Μπενφίκα. Στην επίθεση οι Μήτρογλου, Κουλούρης, τον οποίο δε θεωρώ παίκτη για Εθνική στην παρούσα φάση και Δώνης που δεν είναι φορ περιοχής, όπως του ζητήθηκε να κινηθεί στην Ουγγαρία, αλλά   παίζει περισσότερο στα πλάγια ή σα 2^ος φορ. Μόνο ο Καρέλης αν βρεθεί σε καλή κατάσταση μπορεί να ενισχύσει επιπλέον την επίθεση της ομάδας.

    Συμπεραίνεται ότι ο κόουτς βασίστηκε στην πεπατημένη και δε ρίσκαρε. Τουλάχιστον εκεί που έπρεπε, γιατί το να παραδίδεις τα κλειδιά για την οργάνωση του παιχνιδιού στον Μπουχαλάκη, σε ρόλο Πίρλο, ασφαλώς εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Δεν έχει αναλάβει ξανά τέτοιες αρμοδιότητες ο παίκτης, η ομάδα δεν είχε κίνηση ανάμεσα στις γραμμές των Ούγγρων με αποτέλεσμα ο Μπουχαλάκης να αναγκάζεται να αλλάζει τη μπάλα με τους δύο σέντερ μπακ, να κάνει λάθος πάσες όταν προσπαθούσε να προωθήσει κάθετα το παιχνίδι και εν τέλει να αναγκάζεται να παίξει με ψηλές και διεκδικούμενες μπαλιές προς τα άκρα, με κύριο αποδέκτη τον Τοροσίδη.

Ξεκίνημα με νίκη

     Στο Ταλίν, κόντρα στην Εσθονία ο Σκίμπε επέλεξε να παίξει με Μπάρκα κάτω από το τέρμα, Τοροσίδη- Μανωλά- Σωκράτη – Λυκογιάννη στην άμυνα, Κουρμπέλη – Μπουχαλάκη στα χαφ, Μανταλο – Φορτούνη – Πέλκα, μπροστά τους και Μήτρογλου φορ, σε ένα 4-2-3-1. Έκπληξη ήταν ο Μπάρκας που όμως στάθηκε πολύ καλά. Στην άμυνα οι Σωκράτης και Μανωλάς ήταν αυτοί που κράτησαν τη νίκη για την ομάδα μας, κόβοντας όλες τις επιθετικές προσπάθειες των Εσθονών, ενώ οι δύο πλάγιοι μπακ ήταν προσεκτικοί με προτεραιότητα στα αμυντικά τους καθήκοντα. Έτρεξαν οι δύο χαφ, αλλά δεν έχουν ταχύτητα, είναι ντελικάτοι παίκτες, να πετάνε πάσες οριζόντια και όχι να μπαίνουν κάθετα, δεν μπορούν να πιέσουν ψηλά ανεβάζοντας την ομάδα και πέφτοντας με ταχύτητα στον αντίπαλο που έχει τη μπάλα. Το σχήμα με τα τρία δεκάρια θεωρώ ότι δεν απέδωσε. Ο Φορτούνης ήταν καταπληκτικός, ιδίως στην αρχή, αλλά οι Μάνταλος και Πέλκας δεν είναι εξτρέμ και δε μπορούν να πλαγιοκοπήσουν, έκλειναν συνεχώς προς τον άξονα αλλά οι μπακ ήταν συγκρατημένοι στις προωθήσεις τους και δεν υπήρχε πλάτος στο παιχνίδι της ομάδας. Επίσης,  συνηθισμένοι  να αγωνίζονται ως επιτελικοί, ως δεκάρια στις ομάδες τους, δεν είναι το φόρτε τους να μαρκάρουν και να κυνηγούν τον αντίπαλο μπακ. Έτσι, σε συνδυασμό με τα αργά πόδια των δύο αμυντικών χαφ, οι Εσθονοί έπεφταν πάνω στα στόπερ και ευτυχώς ήταν σε εξαιρετική μέρα οι Σωκράτης και Μανωλάς, ενώ και οι αντίπαλοι ήταν μικρών δυνατοτήτων και αδυνατούσαν να δημιουργήσουν επικίνδυνη φάση, πόσο μάλιστα να σκοράρουν. Παρόλα αυτά μας έκλεισαν για 60 λεπτά στην περιοχή μας και ας μην είχαν φάσεις.  Ο Μήτρογλου σπάει ωραία τη μπάλα στο γκολ, είχε και δοκάρι αλλά τραυματίστηκε. Η έμπνευση να μπει ο Μπακασέτας σέντερ φορ για ένα ολόκληρο ημίχρονο είναι αστεία. Θυμίζει Κετσπάγια….

    Παρά την κακή παρουσία της ομάδας μπορούμε να κρατήσουμε τα φοβερά 25 πρώτα λεπτά, την σταθερότητα του κεντρικού αμυντικού διδύμου, την σοβαρή παρουσία του Μπάρκα και την ηγετική εμφάνιση του Φορτούνη. Ασφαλώς και τη νίκη…..

Πνιγήκαμε στον Δούναβη

    Μετά από τρεις μέρες, στο παιχνίδι με τους Ούγγρους ο Σκίμπε έκανε τρεις αλλαγές στην αρχική 11αδα της ομάδας. Η μία ψιλό-αναγκαστική λόγω του τραυματισμού του Μήτρογλου στο Ταλίν, με τον Δώνη να παίρνει τη θέση του ως φορ. Οι άλλες δύο ήταν ο Τζαβέλας στη θέση του Λυκογιάννη ως αριστερό μπακ και ο Λάζαρος στη θέση του Μάνταλου ως δεξί εξτρέμ. Αν του βγήκαν? Στο ημίχρονο πέρασαν ο Μήτρογλου στη θέση του Δώνη ο οποίος δε βρήκε χώρους να κινηθεί στην κλειστή άμυνα των Μαγυάρων και ούτε τροφοδοτήθηκε και ο Λυκογιάννης στη θέση του τραγικού Τζαβέλα, που η πλευρά του ήταν μια τρύπα σε όλο το 1^ο ημίχρονο και συνεχής πηγή κινδύνων. Αν δεν τραυματιζόταν ο Μανωλάς, οπότε και αναγκαστικά πέρασε στη θέση του ο Οικονόμου, πιστεύω ότι η επόμενη αλλαγή θα ήταν ο Λάζαρος που δεν είχε ουσία στο παιχνίδι του και κινήθηκε σε ρηχά νερά.

    Αυτή τη βραδιά οι Σωκράτης και Μανωλάς δε μπόρεσαν να αποτρέψουν την ήττα. (Στο 1^ο γκολ οι Ούγγροι παίζουν βόλεϊ με κεφαλιές μες την περιοχή μας.) Η ομάδα δέχτηκε δύο γκολ, πέτυχε το σύνηθες ένα και έχασε. Ο Σκίμπε δεν διόρθωσε τα λάθη του, αντιθέτως, επέμενε σε αυτά. Δεν είδε ότι από τους δύο αμυντικούς χαφ λείπει η ταχύτητα και αδυνατούν να προλάβουν τους αντιπάλους του και να πιέσουν ψηλά. Χαρακτηριστική η φάση του 2^ου γκολ των Ούγγρων που πριν έρθει με φανταστικό σουτ, κυκλοφορούν τη μπάλα και σουτάρουν ανενόχλητοι 5 φορές, με τους δικούς μας χαφ να τους μαρκάρουν με τα μάτια. Δεν είδε ότι ο Πέλκας δεν είναι εξτρεμ, ούτε πλαγιοκοπούσε, ούτε έδινε βοήθειες στον τραγικό Τζαβέλα και συνεχώς «τρώγαμε» φάσεις από αριστερά. Έβγαλε τον Δώνη στο ημίχρονο, που αριστερά είναι η θέση του και άφησε τον Πέλκα στο παιχνίδι. Είχαμε, λέει, κατοχή στο 60% και πάνω από 10 τελικές, αλλά από ουσία, από γκολ υστερήσαμε ακόμα μία φορά. Η ομάδα ήταν προβλέψιμη και μονοδιάστατη στον δημιουργικό τομέα. Προσπάθησε από στημένες φάσεις, από φάουλ - γεμίσματα του Φορτούνη να βρει το γκολ της ισοφάρισης αλλά δεν της βγήκε. Δεν της ταιριάζει το ποδόσφαιρο κατοχής και πρωτοβουλίας που πάει να παίξει, δεν έχει κίνηση στο χώρο και με τον Μπουχαλάκη σε ρόλο Πίρλο δε βγαίνει.

    Οι αντίπαλοι που έλαχαν στην ομάδα σε αυτή τη διοργάνωση έτσι θα την αντιμετωπίσουν. Παίζοντας πίσω από τη μπάλα και αναγκάζοντας την ομάδα μας να κάνει παιχνίδι πρωτοβουλίας. Χρειάζονται εξτρέμ με ατομική φάση και ταχύτητα για να διασπάσεις τέτοιες άμυνες και χαφ με ταχύτητα και σωστή μεταβίβαση για να κλέψουν μπάλες και να μετατρέψουν με σωστή πάσα, άμεσα την άμυνα σε επίθεση.  Φορ περιοχής διαθέτει η ομάδα, αν και πίσω από τον Μήτρογλου δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική. Ο Φορούνης σε και τα δύο ματς, κυριολεκτικά «μάγεψε» στο πρώτο 30λεπτο, αλλά σταδιακά έπεφτε η απόδοσή του. Πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη αντοχή και διάρκεια. Στην τελική, ας μην ξεκινάνε όλα τα 10αρια στην αρχική 11αδα και όταν κουράζεται ο Φορτούνης να υπάρχει έτοιμη και ισάξια λύση από τον πάγκο.

      Παίκτες όπως ο Λημνιός, ο Σιόβας, ο Τσιμικάς, ο Γαλανόπουλος αν κληθούν και οι Μπακάκης, δώνης αν παίξουν, μπορεί να δώσουν σημαντικές βοήθειες στην ομάδα και να αλλάξουν προς το καλύτερο το αγωνιστικό της πρόσωπο. Ασφαλώς και παίκτες όπως ο Μπουχαλάκης και ο Πέλκας έχουν μεγάλη αξία και μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα, αρκει να αξιοποιηθούν σωστά, σε θέση που τους ταιριάζει και σε ρόλους που μπορούν να ανταπεξέλθουν γιατί τους γνωρίζουν.

Μια νέα ομάδα, με προοπτική και ταυτότητα

        Με το πέρας της προηγούμενης διοργάνωσης και τον αποκλεισμό από τη δευτεραθλήτρια κόσμου Κροατία, είχαμε προβεί σε μια σύγκριση των δύο Γερμανών που πέρασαν από τον πάγκο της Εθνικής, του Ρεχάγκελ και του Σκίμπε, με αφορμή τότε και το ζήτημα της παραμονής του Σκίμπε στον πάγκο της Εθνικής. Είχαμε πει τότε ότι ο Σκίμπε δεν έχει να επιδείξει κάποια ιδιαίτερη επιτυχία στην καριέρα του σε αντίθεση με τον Ότο που μεγαλούργησε στη Μπουντεσλίγκα. Με δεδομένο ότι στις Εθνικές ομάδες δεν υπάρχει χρόνος για προετοιμασία, ειδικά στη φάση των προκριματικών και τη δημιουργία αυτοματισμών, οπότε ο προπονητής είναι κυρίως διαχειριστής των παικτών που έρχονται από τους συλλόγους και κόουτς για τα παιχνίδια, βλέπουμε και πάλι τη διαφορά στην εμπειρία και τον τρόπο δουλειάς των δύο Γερμανών. Όλοι αναφέρονται στο ότι ο Ρεχάγκελ έφτιαξε τα αποδυτήρια της ομάδας. Δεν είναι μόνο αυτό. Είχε ξεκάθαρο τρόπο παιχνιδιού για την ομάδα στο μυαλό του και παίκτες που εξυπηρετούσαν το πλάνο του. Δεν «καθάρισε» από την ομάδα μόνο τους Γεωργάτο – Ανατολάκη – Ελευθερόπουλο, που δεν τον έπαιρναν στα σοβαρά και έκαναν πλάκα. Άφησε εκτός και παίκτες όπως ο Στολτίδης, ο Λυμπερόπουλος και ο Ζήκος που δεν ταίριαζαν στον τρόπο παιχνιδιού του. Πήρε γενναίες αποφάσεις για τη στελέχωση της ομάδας και αφού βρήκε αυτούς που του κάνουν, πήγε μαζί τους μέχρι τέλους. Ο Σκίμπε, μπορεί να βελτίωσε το χάος που παρέλαβε στα αποδυτήρια αλλά στο αγωνιστικό κομμάτι απέτυχε να δώσει ταυτότητα στην ομάδα. Βλέπουμε μια ομάδα στατική, προβλέψιμη και ακίνδυνη. Ο Ρεχάγκελ επέμενε σε παίκτες που τον είχαν οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης. Ο Σκίμπε πάει χωρίς αλλαγές σε ένα ρόστερ που έχει αποτύχει να προκριθεί στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις.  

Πειραματίζεται σποραδικά μόνο σε πρόσωπα και όχι σε διάταξη παιχνιδιού. Βάζει τρία δεκάρια αλλά δεν δοκιμάζει σχήμα με τρεις στόπερ, που αποδεδειγμένα μας ταιριάζει.  Σε θέσεις που δεδομένα η ομάδα έχει κενά, δε ρισκάρει καλώντας νέους παίκτες που παίζουν σε μεγάλες ομάδες και δείχνουν ότι μπορεί να σταθούν και να δώσουν λύσεις, αφού έχουν εμπειρίες από μεγάλα παιχνίδια. Δεν κοντράρεται και κοιτάει να τους χωρέσει όλους. Δεν φτιάχνει ομάδα, κάνει δημόσιες σχέσεις με την 11αδα. Δεν είναι μόνο οι εύκολες και οι ορατές λύσεις για την ομάδα, πρέπει να παρθούν και πρωτοβουλίες με επιθετικό coaching. Ο Χιμένεθ πήρε πέρυσι πρωτάθλημα με τον Μπακάκη τρίτο στόπερ. Να μείνουν οι αρχηγοί των αποδυτηρίων αλλά να ξεκινήσει το χτίσιμο μιας νέας ομάδας που να έχει προοπτική, αφού πρωτίστως ξεκαθαριστεί ο τρόπος παιχνιδιού και η αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας. Υλικό υπάρχει και επιβάλλεται να αξιοποιηθεί.  

                                                                                                                         SAM