- Είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι λες και η ζωή τους χρωστάει μια βραδιά…. και η βραδιά αυτή γίνεται κατόπιν, όλη τους η ζωή…… ειδικά στον αθλητισμό….. χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Τάκης ο Καραγκιοζόπουλος και η 7η Μαΐου 1989…..και εκείνο το γκολ μετά το ένα-δυο με τον Οκόνσκι που μεγάλωσε και γαλούχησε ολόκληρες γενιές ΑΕΚτζήδων…… Σαν από παιχνίδι της μοίρας, την ίδια ημερομηνία, 3 χρόνια νωρίτερα, στο «Ραμόν Σάντσες Πιθχουάν» της Σεβίλλης η Μπαρτσελόνα ήθελε να ξορκίσει την κατάρα, να ξεφύγει από τη σκιά της ΡΕΑΛ και να σηκώσει το πρώτο της κύπελλο Πρωταθλητριών….. πρέπει να ήταν το πρώτο παιχνίδι ποδοσφαίρου που παρακολούθησα μικρό παιδί τότε…. μετά ακολούθησε το Μουντιάλ του Ντιέγκο…. Η Μπάρτσα δεν τα κατάφερε εκείνη τη βραδιά και έπρεπε να περιμένει 6 ακόμα χρόνια για την 1η της κούπα….. Η αποτυχία της έχει ονοματεπώνυμο…. Χέλμουτ Ντουκαντάμ !!!....ο τερματοφύλακας που απέκρουσε 4 πέναλτι στη διαδικασία του τελικού και χάρισε το κύπελλο στους Ρουμάνους της Στεάγουα….. ρεκόρ που καταγράφηκε στο βιβλίο Γκίνες και παραμένει ακατάρριπτο…..
Την ίδια χρονιά, το 1986, η υπερηχητική Δυναμό Κιέβου του Βαλερί Λομπανόφσκι και του Όλεγκ Μπλαχίν σκόρπιζε με 3-0 την Ατλέτικο Μαδρίτης ….ήταν μια χρονιά που η Ανατολή επιβλήθηκε της Δύσης, στα χρόνια του «ψυχρού πολέμου»….. μόνο η ΡΕΑΛ κατάφερε και πήρε το κύπελλο Ουέφα επικρατώντας στον τελικό της Κολωνίας και οι Ισπανοί απέφυγαν το ολοκληρωτικό κάζο εκείνο τον Μάιο …..
Οι Ρουμάνοι εκείνη τη βραδιά είχαν μεγάλους παίκτες στη σύνθεση τους…. τον λίμπερο Μπελοντένιτσι, που μερικά χρόνια αργότερα ξαναπήρε το πρωταθλητριών με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα…. τον Λάκατους, τον Πιτσούρκα, τον Μπόλονι, τον Ιορντανέσκου….. ήταν μια εποχή ακμής για το Ρουμανικό ποδόσφαιρο… λίγα χρόνια αργότερα η Δυναμό Βουκουρεστίου είχε διασύρει τον Panathinaikos με 6αρα….και η γενιά αυτή έπιασε το ταβάνι της στο Μουντιάλ του 1994 και έκλεισε τον κύκλο της στο επόμενο….. Το 1996 στην Αμερική οι Ρουμάνοι έφτασαν έως την 8αδα και αποκλείστηκαν στα πέναλτι από τους Σουηδούς….. ο Ντουκαντάμ ήταν τότε 35 χρονών και θα μείνει για πάντα το «αν» συνέχιζε το ποδόσφαιρο ….γιατί μπορεί η εξέλιξη της διαδικασίας των πέναλτι σε εκείνο τον προημιτελικό να ήταν διαφορετική…..
Πάμε να δούμε όμως τι συνέβη….
Γεννημένος την πρωταπριλιά του 1959 στο Σέλματ, ένα χωριό 3.000 κατοίκων, της κομητείας Άραντ στο δυτικό τμήμα της Ρουμανίας , στα σύνορα με Ουγγαρία….. ξεκίνησε την καριέρα του από την τοπική Άραντ το 1978 και έπαιξε εκεί για 4 χρόνια και 53 παιχνίδια…. το 1982 πήρε μεταγραφή για τη μεγάλη Στεάγουα….. όπου έπαιξε επίσης για 4 χρόνια και 80 παιχνίδια…. κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών το 1986, δύο πρωταθλήματα Ρουμανίας και ένα κύπελλο….. είχε χρηστεί δύο φορές διεθνής με την εθνική ομάδα της Ρουμανίας και είχε παίξει και 4 παιχνίδια με την Ελπίδων της…. ήταν θηριώδης τερματοφύλακα για την εποχή εκείνη…. με ύψος 193 εκ και ευελιξία στις κινήσεις του….. παρόλα αυτά δεν ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της εθνικής ομάδας της Ρουμανίας και ουδείς τον ήξερε πριν από εκείνο το βράδυ της 7ης Μαΐου 1986 στη Σεβίλλη…. δεν είχε κάνει κάτι το εντυπωσιακό στην καριέρα του….. και η Στεάγουα στην πορεία της μέχρι τον τελικό ήταν πολύ τυχερή στα κληρώσεις της…. απέκλεισε κάτι Βέιλε, κάτι Λάχτι και μόνο η Άντερλεχτ στον ημιτελικό ήταν μια γνωστή ομάδα …..Σε ένα κακό παιχνίδι στον τελικό, η Μπάρτσα πίεζε και η Ρουμάνοι κρατούσαν με νύχια με δόντια για 120 λεπτά…. αν θυμάμαι καλά ακυρώθηκαν και δύο γκολ ως οφσάιντ στους Καταλανούς…. στα πέναλτι?...ήταν όλα κακώς εκτελεσμένα, ο Ντουκαντάμ μάντευε σωστά τη γωνία και έφευγε γρήγορα προς τα εκεί… προλάβαινε τη μπάλα… κάποια τα μπλόκαρε μάλιστα, τόσο χωρίς δύναμη ήταν…. εκμεταλλεύτηκε το άγχος και την έλλειψη ψυχολογίας των Μπλαουγκράνα παικτών και έγινε ήρωας….. Αυτός ο τελικός ήταν και ο τελευταίος αγώνας του Χέλμουτ Ντουκαντάμ….. μετά εξαφανίστηκε….. το γιατί έμεινε για χρόνια αναπάντητο, να αιωρείται…..
Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν όχι κινητά τηλέφωνα, αλλά με το ζόρι κάποια σπίτια είχαν σταθερό τηλέφωνο στα χωριά εδώ στην Ελλάδα…. φανταστείτε στη Ρουμανία του Ανατολικού μπλοκ….. δεν υπήρχε διαδίκτυο και ιδιωτικά κανάλια στην τηλεόραση…. Παρά μόνο ένα-δύο κρατικά…. για την ανατολή ήταν σχεδόν αδύνατο να πληροφορηθεί ο κόσμος κάτι, οτιδήποτε ….. απλά μας παρουσίαζαν κάποια επιτεύγματα τους…. π.χ. τον Γκαγκάριν να φτάνει στο φεγγάρι…. ή κάποιους αθλητές τους στις μεγάλες διοργανώσεις…. όπως η Νάντια Κομανέτσι μιας και λέμε για Ρουμάνους…. είχαν πολύ καλό μπάσκετ και βόλεϊ …ενώ στο ποδόσφαιρο κυριαρχούσε τότε η Δυναμό Κιέβου του Βαλερί Λομπανόφσκι…. η εθνική Ρωσίας έκανε εξαιρετικό Μουντιάλ το 1986 στο Μεξικό και μάλλον τη «σταμάτησαν», ενώ το 1988 έφτασε μέχρι τον τελικό του Γιούρο…. Οπότε το να μάθει ο κόσμος τι συνέβη και «εξαφανίστηκε» ο ήρωας της Σεβίλλης ήταν αδύνατο…. και τα σενάρια άρχισαν να δίνουν και να παίρνουν….
Προσωπικά είχα διαβάσει σε περιοδικό λίγα χρόνια μετά ότι ο Τσαουσέσκου του είχε κάνει δώρο μια Μερσεντές για την απόδοση του στον τελικό….. αλλά λίγο μετά ο γιος του Ρουμάνου δικτάτορα του τη ζήτησε πίσω …..και όταν ο Ντουκαντάμ αρνήθηκε να την επιστρέψει, τον πυροβόλησε στον ώμο και του «τελείωσε» την καριέρα….. στο διαδίκτυο θα βρείτε διάφορες παρεμφερείς ιστορίες….. Αρκετά χρόνια αργότερα, όταν έπεσε το τείχος και κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ…. και αφού πέρασαν κάποια χρόνια και οι άνθρωποι εκεί συνειδητοποίησαν ότι είναι ελεύθεροι….. μάθαμε την αλήθεια… μίλησε ο ίδιος ο Ντουκαντάμ….
Λίγους μήνες μετά το ματς, στα 27 του χρόνια, με τη μισή Ευρώπη στα γάντια του για μεταγραφή ...του συνέβη μία πραγματική τραγωδία….. ενώ βρισκόταν σε θέρετρο της Μαύρης Θάλασσας, απολαμβάνοντας τις καλοκαιρινές του διακοπές, ένοιωσε αφόρητους πόνους στο δεξί του χέρι….. μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο στις 12 Ιουλίου 1986….. η διάγνωση ήταν θρόμβωση, που θα μπορούσε να προκαλέσει μέχρι και ακρωτηριασμό…. τον γλίτωσε, αλλά η καριέρα του σχόλασε….. ο χρόνος όλα τα γιατρεύει και σταδιακά το πρόβλημά του αποκαταστάθηκε ….. οι γιατροί μπόρεσαν να σώσουν το χέρι του, το οποίο επανήλθε και τρία χρόνια αργότερα ήταν εκ νέου σε θέση να φορέσει τα γάντια ….. έπαιξε στη Βάγκονουλ Άραντ, ομάδα της δεύτερης κατηγορίας της Ρουμανίας, για δύο σεζόν…. Δεν ήταν όμως ποτέ ξανά ο ίδιος….. το 1991, απογοητευμένος, ο ήρωας της Σεβίλλης κρέμασε τα γάντια του σε ηλικία 32 ετών……
Ο ίδιος ο Ντουκαντάμ παραδέχθηκε ότι ο Τσαουσέσκου του είχε πάρει ένα Dacia και του έδωσε και 200 δολάρια για όσα έκανε στον τελικό…. ομολόγησε ότι δεν είχε καλές σχέσεις με το καθεστώς Τσαουσέσκου….. Η μετέπειτα ζωή του, μετά το ποδόσφαιρο, δεν πήγε καλά…. αναγκάστηκε να δουλέψει ως συνοριοφύλακας …… άνοιξε μια σχολή ποδοσφαίρου, αλλά τα πολλά οικονομικά του προβλήματα τον «έπνιξαν» και αναγκάστηκε να τα πουλήσει όλα ….. έφυγε για την Αμερική , να βρει εκεί την τύχη του, το 2003, αλλά, έναν χρόνο μετά ,επέστρεψε στη Ρουμανία μαζί με την οικογένειά του χωρίς να καταφέρει τίποτα ούτε εκεί ……Σήμερα είναι καλά, ζει μια ήρεμη ζωή με τα παιδιά του και τα εγγόνια του….. από το 2008 έως το 2020 ήταν επίτιμος πρόεδρος στη Στεάγουα…. Βασανίστηκε στη ζωή του αλλά η θρυλική εκεί νη βραδιά τον έχει κατατάξει στη σφαίρα του μύθου….
Να μη λησμονήσουμε να πούμε ότι την κούπα εκείνη της Στεάγουα, σήκωσε μέσα στο «Ραμόν Σάντσες Πιθχουάν» και ο τότε πρόεδρος του Παναθηναϊκού, Γιώργος Βαρδινογιάννης…. ο «Καπετάνιος»…. Πώς και γιατί είναι μια άλλη ιστορία…. Η αλήθεια είναι πάντως ότι ο «δικός του» Παναθηναϊκός κάθε 4 χρόνια έκανε μια μεγάλη πορεία στην Ευρώπη…. και το έχει καημό ότι αποχώρησε από την ομάδα χωρίς να καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρο του… να φέρει στην Ελλάδα μια Ευρωπαϊκή κούπα με τον Παναθηναϊκό…..
SAM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου