Ο καινούργιος Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς.

 

    Οι πέντε πρώτες αγωνιστικές είναι ένα δείγμα γραφής για το τι γίνεται με τον Παναθηναϊκό . Το καλοκαίρι ήρθαν επτά νέοι παίκτες που είναι στο ροτέσιον του επίσης νέου κόουτς Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αυτοί οι 7 συν 14 παίκτες από πέρυσι, που αποτελούσαν έναν καλό κορμό, είναι ο Παναθηναϊκός σε αυτές τις 5 πρώτες αγωνιστικές. Αναμένει την επιστροφή των Κουρμπέλη και Σένκενφελντ, ενώ υπάρχουν και κάποιοι ποδοσφαιριστές που δεν πολύ- υπολογίζονται από τον κόουτς και μόνο σε ανάγκη θα χρησιμοποιηθούν.

    Ο Γιοβάνοβιτς προσπαθεί να περάσει μια επιθετική φιλοσοφία στην ομάδα. Παίζει με διάταξη 4-2-3-1 που μες το παιχνίδι μετατρέπεται σε 4-4-2. Όπως όμως έδειξε και στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έχει και εναλλακτικό σχέδιο, με πιο χαμηλά τις γραμμές, με 3 χαφ και να χτυπάει ο Παναθηναϊκός στο χώρο.

    Μια άλλη αλλαγή του κόουτς Γιοβάνοβιτς είναι η πειθαρχία που έχει επιβάλει στα αποδυτήρια της ομάδας. Ακόμα και από το επεισοδίου Βιγιαφάνες – Χατζηγιοβάννη, χειρισμό του και το βαρύτατο πρόστιμο που επιβλήθηκε, ειδικά στον Αργεντινό, η ομάδα βγήκε αλώβητη.

    Απλά ο Παναθηναϊκός ως νέα ομάδα, δεν έχει σταθεροποιηθεί σε απόδοση. Έτσι, βλέπουμε άλλη ομάδα στη Λεωφόρο και άλλη εκτός έδρας. Είναι μια ομάδα που ακόμα ψάχνει την καινούργια ταυτότητα της και τις σταθερές της. Έχει σκαμπανεβάσματα και ο Ιβάν δοκιμάζει παίκτες και σχήματα. Ακόμα ψάχνεται.

    Την 1^η αγωνιστική στο 4-0 επί του Απόλλων Αθηνών ξεκίνησε με Διούδη στο τέρμα, η 4αδα στην άμυνα αποτελούνταν από Κώτσιρα, Βέλεθ, Σαρλία και Χουανκάρ, οι χαφ ήταν οι Πέρεθ και Μαουρίτσιο, οι μεσοεπιθετική 3αδα αποτελούνταν από τους Αϊτορ, Λουντκβιστ και Βιτάλ, ενώ φορ ξεκίνησε ο Καρλίτος. Η ομάδα λειτούργησε, πέτυχε 4 γκολ και σκόρπισε ενθουσιασμό αν και ευνοήθηκε από το γεγονός ότι ο αντίπαλος έμεινε με 10 παίκτες.

     Με την ίδια 11αδα πήγε ο Γιοβάνοβιτς τη 2^η αγωνιστική στα Γιάννενα, όπου ο Παναθηναϊκός δέχτηκε ένα γκολ νωρίς, μόλις στο 5΄ και παρότι είχε κατοχή μπάλας στο 63%, 10 τελικές και 8 κόρνερ δε βρήκε δίχτυα, ο αντίπαλος μπλόκαρε τα ατού του και μοιραία ήρθε η ήττα.

   Την 3^η αγωνιστική στου «Χαριλάου» ο Γιοβάνοβιτς προχώρησε σε κάποιες αλλαγές στο αρχικό σχήμα. Στην άμυνα έβαλε τον Πούγγουρα αντί του επιρρεπή στο λάθος Σαρλία. Στα χαφ προτίμησε τα τρεξίματα και τη σπιρτάδα του Αλεξανδρόπουλου από τον βαρύ και δυσκίνητο Μαουρίτσιο. Μεσοεπιθετικά ο Χατζηγιοβάννης πήρε τη θέση του Αϊτόρ δεξιά και ο Βιγιαφάνες έπαιξε πίσω από τον φορ αντί του Λούντκβιστ. Σταθερός έμεινε ο Βιτάλ που ξεκινούσε τις προσπάθειες του από αριστερά. Αλλαγή είχαμε και στη θέση του φορ με τον Ιωαννίδη αντί του Καρλίτος. Είδαμε ένα σχετικά μοιρασμένο παιχνίδι, στο οποίο ο Άρης ήταν αυτός που σκόραρε και πήρε τη νίκη. Τα ατού του Παναθηναϊκού και ειδικά ο Βιτάλ που έλαμψε την 1^η αγωνιστική στη Λεωφόρο, ήταν και πάλι εξαφανισμένα.

    Μετά τη 2^η σερί ήττα το πράγμα ζόρισε και υπήρξε απογοήτευση, περισσότερο στον κόσμο, χωρίς όμως να υπάρχει αμφισβήτηση ως προς το πρόσωπο του κόουτς. Το ματς με το Βόλο ήταν εκ των ουκ άνευ.

    Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε δυνατά. Χαρακτηριστικό του η πίεση ψηλά από το 1^ο λεπτό. Αυτό οδήγησε σε λάθη τον αντίπαλο και στο 4΄ το σκορ ήταν ήδη 2-0. Το ματς είχε τελειώσει. Τελικό σκορ 5-1.

    Η 11αδα σε σχέση με τον «Χαριλάου» είχε μόλις μία αλλαγή. Στη θέση πίσω από τον φορ ο Καρλίτος πήρε τη θέση του Βιγιαφάνες. Και έβγαλε μάτια ! Πέτυχε 2 γκολ, είχε μια εντυπωσιακή ασίστ στο γκολ του Χατζηγιοβάννη και κέρδισε το πέναλτι που μετέτρεψε σε γκολ ο Βιτάλ.

    Έτσι φτάσαμε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, εν όψει του οποίου προέκυψαν πολλές απουσίες για τον Παναθηναϊκό. Εκτός ομάδας, για διάφορους λόγους, τέθηκαν οι Διούδης, Βέλεθ, Κώτσιρας και Ιωαννίδης. Τέσσερις βασικότατοι παίκτες. Ο Ιβάν πήγε σε άλλη προσέγγιση. Ξεκίνησε μεν με 4-4-2 αιφνιδιάζοντας αλλά το μυαλό των παικτών ήταν στην πίεση ψηλά, στο πρέσινγκ και στην ανασταλτική λειτουργία. Ενώ στο Β΄ μέρος η ομάδα γύρισε πολύ πίσω. Ο Παναθηναϊκός κράτησε το -0- κυρίως χάρη στον τερματοφύλακα Μπρινιόλι, που στο ντεμπούτο του ήταν καταπληκτικός και μετέδωσε σιγουριά σε όλη την ομάδα.

    Όπως βλέπουμε, σε αυτές τις 5 πρώτες αγωνιστικές, η ομάδα έχει πετύχει 9 γκολ σε 2 παιχνίδια στη Λεωφόρο, ενώ δεν έχει βρει δίχτυα σε 3 εκτός έδρας αγώνες.

    Τη διαφορά ως τώρα στον Παναθηναϊκό έχει δείξει ότι μπορεί να την κάνει ο Ματέους Βιτάλ. Μπορεί να μην πιάνει πάντα τα ίδια στάνταρ απόδοσης, όμως είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο ποιοτικός παίκτης του Παναθηναϊκού. Με μια του ενέργεια, μια μπαλιά μπορεί να αλλάξει όλο το παιχνίδι. Βλέπει γήπεδο και βγάζει πάσες στο χώρο, είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί τους συμπαίκτες του και να τους τροφοδοτήσει. Διαθέτει τεχνική, ευφυΐα και γρήγορη σκέψη. Το κακό είναι ότι, έως τώρα,  εξαφανίζεται στα δύσκολα εκτός έδρας ματς. Πάντως είναι η μεταγραφή που έχει τραβήξει πάνω της όλα τα βλέμματα και έδωσε ελπίδα στους φιλάθλους της ομάδας.

    Από εκεί και πέρα, ο Μπρινιόλι ήταν καταπληκτικός στο Φάληρο, με σταθερές λαβές και χωρίς φόβο στις εξόδους ψηλά που καθάριζε τις φάσεις. Έπαιξε με αυτοπεποίθηση, ήταν σίγουρος με τα πόδια, ενώ ο Διούδης έστελνε συνεχώς τη μπάλα σε αντίπαλο. Φαίνεται να κερδίζει τη θέση κάτω από τα δοκάρια.

    Ο Πέρεθ είναι ο κλασικός Ισπανός χαφ, μπάστακας μπροστά από τα στόπερ, λίγα μέτρα, σίγουρη μεταβίβαση. Ένας εγκεφαλικός παίκτης, με προσωπικότητα, που ελέγχει το ρυθμό του παιχνιδιού της ομάδας. Έχει δέσει με τον Αλεξανδρόπουλο που καλύπτει περισσότερους χώρους με τα τρεξίματα του και κουβαλάει τη μπάλα ώστε να ανεβαίνουν οι γραμμές της ομάδας.

    Ο Κώτσιρας δεν έχει κάνει κάτι το ιδιαίτερο ως τώρα, κάτι το ξεχωριστό, δεν έχει δώσει το παραπάνω και απλά καλύπτει τη θέση του δεξιού μπακ με αξιοπρέπεια. Ο Σαρλία δεν είναι στόπερ για να παίζει στον Παναθηναϊκό, τέτοιοι παίκτες υπάρχουν αρκετοί στη Superleague 2. Απογοήτευση είναι ο Παλάσιος έως τώρα, η πιο ακριβή μεταγραφή της εποχής Αλαφούζου. Οκ, άλλαξε Ήπειρο στα 29 του και θέλει ένα διάστημα προσαρμογής αλλά βλέπω ότι δεν έχει την ατομική ενέργεια, είναι παίκτης χώρου. Οπότε δύσκολα θα δώσει το κάτι παραπάνω. Τέτοιους παίκτες βρίσκεις. Προσωπικά δε μου αρέσει ο Λουντκβιστ, αν και τεχνίτης τον θεωρώ πολύ soft.

    Με όλα αυτά έχουν μείνει σε 2^ο ρόλο οι Μακέντα και Βιγιαφάνες οι οποίοι είναι στην ομάδα κατόπιν απόφασης και πρωτοβουλίας του ιδιοκτήτη τον Σεπτέμβριο του 2020. Είχαν γραφτεί διθύραμβοι τότε για τις πρωτοβουλίες του Αλαφούζου. Καλοί στο γλείψιμο κάποιοι, αλλά από μπάλα… λίγα πράγματα. Παράλληλα μένουν πίσω στο ροτέσιον οι Αϊτόρ και Μαουρίτσιο οι οποίοι είχαν ξεκινήσει βασικοί τη σαιζόν. Ενώ οι Αγιούμπ και Ενγκμπαγκοτό δεν φαίνεται να υπολογίζονται καθόλου και θα γίνει προσπάθεια να αποδεσμευτούν το Γενάρη. Οι νεαροί Αθανασακόπουλος, Τζαβίδας και Σερπετζής θα είναι λογικά στη Β΄ ομάδα. Ο Μπουζούκης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, παιδί από τα σπλάχνα του συλλόγου, βασικός πριν δυο χρόνια στην 1^η σαιζόν του Δώνη στην ομάδα και με πολύ καλή παρουσία. Εκ τότε δεν εξελίχθηκε, πήγε πίσω. Τη 2^η σαιζόν του ο Δώνης τον έβαζε δεξί εξτρέμ για να παίζει ο δικός του ο Ζαχίντ και χάθηκε. Κι αυτός όμως δε δούλεψε, παραμένει πολύ αδύναμος σωματικά, χωρίς μυϊκή μάζα. Πρέπει να δουλέψει πολύ για να πάρει φανέλα στον Παναθηναϊκό.

    Εν κατακλείδι, έχει πολλά ακόμα να χτίσει ο Γιοβάνοβιτς. Θα χρειαστεί και μεταγραφές και χρόνο για να δοκιμάσει παίκτες και σχήματα. Η ισοπαλία στο Φάληρο του έδωσε χρόνο και ηρεμία.

    Και όταν λέμε για μεταγραφές, αξίζει να τονίσουμε ότι ο Αλαφούζος έχει ρίξει λεφτά. Και μόνο να αναλογιστούμε ότι από τον Ιούλιο το 2018 έως σήμερα, σε 11 αυξήσεις Μετοχικού Κεφαλαίου ο Αλαφούζος έχει βάλει  συνολικά 49.636.097 ευρώ !!! Απλά τα λεφτά πρέπει να διατίθενται σωστά. Και χίλιες φορές το ξεψάχνισμα που έκανε ο Γιοβάνοβιτς το καλοκαίρι και ας τον κατηγορούν πολλοί ότι καθυστέρησε παρά αυτό που γινόταν με Στραματσιόνι, Φύσσα και Διαμαντόπουλο, που παραλίγο να πάει φυλακή.

    Το επόμενο καλοκαίρι λήγουν 14 συμβόλαια στην ομάδα. Οι περισσότεροι εξ αυτών θα φύγουν και η ομάδα θα ανασάνει και αγωνιστικά και οικονομικά. Η ομάδα μόνο τους Χατζηγιοβάννη, Χουανκάρ και Βέλεθ θα κοιτάξει να κρατήσει. Και γι αυτούς δεν καίγεται πλην, ίσως,  του Έλληνα διεθνή που είναι δικό της παιδί. Είναι παίκτες που μπορούν να αντικατασταθούν.  Επίσης από τους δύο δανεικούς, Βιτάλ και Λούντκβιστ, πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση για να αποκτηθεί ο Βραζιλιάνος. Παίκτες όπως ο Μαουρίτσιο, Βιγιαφάνες, Φακούντο Σάντσεζ, Μπουζούκης, Μπεκ και Ενγκμπαγκοτό δε θα είναι του χρόνου στην ομάδα.

     Είναι ενδιαφέρον το πρότζεκτ που ξεκίνησε αυτό το καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αρκεί να υπάρξει υπομονή στις στραβές μέχρι να στρώσει η ομάδα, μιας και δεν έχει φωνή στα κέντρα αποφάσεων και δεν ευνοείται πουθενά. Να προχωρήσει βήμα βήμα και να χτίσει τούβλο τούβλο το οικοδόμημα. Με προσθήκες ψαγμένες που να ταιριάζουν στο παζλ που έχει αρχίσει να σχηματίζεται. Θα το παρακολουθούμε….

                                                                                               SAM