Ο Παναθηναϊκός μοιάζει μπερδεμένος

     Ο Δώνης το καλοκαίρι μετά από νίκες σε κάποια φιλικά με καλές ευρωπαϊκές ομάδες μιλούσε για «νοοτροπία πρωταθλητισμού». Τον διακατείχε μια υπεραισιοδοξία στο ξεκίνημα της φετινής σαιζόν. Μετά τα πρώτα ατυχή αποτελέσματα τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο είπε ότι «το ποδόσφαιρο μας έχει διδάξει ότι οι ομάδες δε χτίζονται σε ενάμιση χρόνο». Μετά από την καλή πορεία της ομάδας στις αρχές του έτους δήλωσε : «…έλεγα στη γυναίκα μου ότι θα μπούμε άνετα στα play off» και ακολούθησαν ….οι τρεις σερί ήττες από ΠΑΟΚ (2) και ΑΕΚ, με την συνεπαγόμενη απότομη προσγείωση.

        Το θέμα μας, λοιπόν, είναι που βαδίζει αυτός ο Παναθηναϊκός, του Γιώργου Δώνη. Έχει κάνει βήματα προόδου σε σχέση με πριν 1,5 χρόνο που ξεκίνησε με τον κόουτς στον πάγκο? Έχει πιάσει κάποια στάνταρ που είχαν τεθεί? Θα μπορούσε να έχει πάει καλύτερα? Είναι ευχαριστημένοι οι άνθρωποι του και ο κόσμος του? Πόσο απέχει από τα ιστορικά κυβικά της η ομάδα? Πότε και πως θα τα πιάσει? Τι σχέδιο υπάρχει για το άμεσο μέλλον? Τι στόχοι έχουν τεθεί για τις επόμενες σαιζόν? κ.ο.κ.

       Θεωρώ δεδομένο ότι υπάρχει βελτίωση και μια προοπτική για να προχωρήσει μπροστά η ομάδα με αργά, σταθερά βήματα. Όχι άλματα. Δε χρειάζεται βιασύνη. Ούτε τρελά ανοίγματα όπως αυτά που έφεραν το σύλλογο εδώ. Καταλαβαίνω ότι ο Δώνης θέλει η ομάδα να νικήσει άμεσα και αυτό αποτέλεσε σημείο τριβής με τον Νταμπίζα, ο οποίος ήθελε η ομάδα να πάει με νεαρούς συν κάποιους φθηνούς παίκτες που θα επέλεγε αυτός, παίκτες – ρίσκο.

Νταμπίζας

   Ο Νίκος Νταμπίζας ήταν αυτός που κλήθηκε από τον Αλαφούζο να εκπονήσει και να εφαρμόσει ένα τριετές πλάνο, βάσει του οποίου στην ομάδα θα προωθούνταν παίκτες από την ακαδημία του συλλόγου, το μπάτζετ θα ήταν χαμηλό, στο σημείο η ομάδα να το καλύπτει από τα έσοδα της, δε θα δινόταν μεγάλα συμβόλαια σε παίκτες, δε θα γινόταν αγορές παικτών, θα επιλεγόταν παίκτες με προοπτική να βγουν λαβράκια, όπως ο Μπεργκ, ο Αμπέιντ, ο Ατζαγκουν κ.α., την πρώτη θητεία του Νταμπίζα και φυσικά οι κερδοφόρες πωλήσεις παικτών. Στόχος, η οικονομική εξυγίανση της ΠΑΕ στο τέλος της τριετίας ώστε να καταστεί ελκυστική σε τυχόν ενδιαφερόμενους επενδυτές, ώστε να απεμπλακεί ο μεγαλομέτοχος.

   Την 1^η σαιζόν, το ξεκίνημα στο πρωτάθλημα ήταν εντυπωσιακό, με νεαρούς παίκτες όπως ο Χατζηγιοβάννης, ο Μπουζούκης, ο Μαυρομάτης να παίρνουν τη φανέλα του βασικού και να βγάζουν μάτια, σαν έτοιμοι από καιρό. Ενώ η μεταγραφή του φορ Μακέντα βοήθησε αρκετά την ομάδα με την εμπειρία του. Ήταν άλλωστε και η μοναδική παίκτη άνω των 24 ετών. Ο 2^ος γύρος καταλάγιασε κάπως τον αρχικό ενθουσιασμό αλλά δεν έσβησε τις ελπίδες για γρήγορη ανάκαμψη της ομάδας και επιστροφή στην κανονικότητα. Ο ιδιοκτήτης άρχισε να πληρώνει, ο κόσμος που είχε χαμηλές προσδοκίες δέθηκε με αυτά τα νέα παιδιά και η ομάδα έβγαζε υγεία. Ο Παναθηναϊκός πήρε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα από την ΕΕΑ και είχε πλέον δικαίωμα να κάνει μεταγραφές, αν και πάλι καθορίστηκε χαμηλό μπάτζετ με στόχο την οικονομική εξυγίανση και την προώθηση νέων παικτών.

     Ο Νταμπίζας πήγε σε παίκτες ρίσκου που σε περίπτωση που έβγαιναν θα ανέβαζαν την ομάδα, όπως οι Μολό και Μπεκ.   Επίσης προστέθηκαν στο ρόστερ οι νεαροί Περέα, Κονάν, Ζοάο Νούνιες, ο στόπερ Σενκενφελντ, ο Κολοβός που είχε χρηστεί διεθνής και τον Σεπτέμβριο, από τη δεξαμενή με τους ελεύθερους, ο Ισπανός χαφ Φαούστο. Επίσης έκανε το χατίρι στον κόουτς και υπέγραψε ως δανεικό από τον ΑΠΟΕΛ τον δημιουργικό χαφ Ζαχίντ, με οψιόν αγοράς 1,5 εκ ευρώ, παρά το ότι ήταν αντίθετος στους δανεικούς παίκτες. Κράτησε σκληρή και άτεγκτη στάση τόσο στις διαπραγματεύσεις για τις αποδεσμεύσεις (Μουνιέ, Οικονόμου, Τζαβδάρης, Αρμένακας) , όσο και σε αυτές για τις ανανεώσεις…. Από τις μεταγραφές, σήμερα παίζουν ο Σένκεφελντ και ο Περέα, από αυτούς που δεν υπολογιζόταν δεν έφυγε κανένας και κατάφερε να ανανεώσει μόνο τον Μπουζούκη.

      Η χρονιά δεν ξεκίνησε καλά, κάποια κενά έβγαζαν μάτι στην ομάδα, η οποία άργησε να βρει τα πατήματα της στο πρωτάθλημα. Ο Δωνης άρχισε να μουρμουράει για ελλείψεις στο ρόστερ. Ταυτόχρονα ανέκυψε μεγάλος κίνδυνος να χαθούν παίκτες όπως ο Χατζηγιοβάννης που δεν ανανέωνε λόγω της στάσης του Νταμπίζα. Έτσι, ο μεγαλομέτοχος ξέχασε το τριετές πλάνο εξυγίανσης, σχόλασε τον Νταμπίζα και άρχισε να πληρώνει.

 Τσάβι Ρόκα

    Αφού πήρε όσα ζητούσε (όχι τίποτα φοβερό πάντως) ανανέωσε αμέσως ο Χατζηγιοβάννης και εκ τότε ανέβηκε κατακόρυφα και η απόδοσή του. Έγινε το σημείο αναφοράς της ομάδας. Επίσης, ανανέωσε ένα χρόνο πριν λήξει το συμβόλαιο του, ο αρχηγός της ομάδας και πιο ποιοτικός της παίκτης, ο Κουρμπέλης. Κατόπιν προσελήφθη ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής  Τσάβι Ρόκα, με θητεία στους «μικρούς» της Μπάρτσα και στην ΑΕΚ Λάρνακας.  Αρχές Δεκέμβρη ανέλαβε ο Ισπανός και η εμβόλιμη μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου ήταν δική του… και με τον Αλαφούζο να πληρώνει.

    Έτσι αποζημιώθηκαν και έφυγαν οι Μουνιέ, Οικονόμου, Τζανδάρης, Αρμένακας. Βρέθηκαν ομάδες και δόθηκαν δανεικοί οι Μολό (Ορλεάν) και Φαούστο (Ταραγόνα). Ανανέωσαν οι Διούδης (βασικός τερματοφύλακας) και ο νεαρός Αθανασακόπουλος. Παραχωρήθηκαν δανεικοί για να πάρουν παιχνίδια οι νεαροί Μαυρομάτης, Σέχου και Βέργος. Αποκτήθηκαν ως δανεικοί ο χαφ Ανουάρ από τη Βαγιαδολίδ με οψιόν 4 εκ ευρώ και ο εξτρέμ Νάγκι από τη Λέγκια Βαρσοβίας με οψιόν 1,5 εκ ή 0,7 εκ ευρώ (δεν έχει ξεκαθαριστεί). Επίσης ήρθαν ως ελεύθεροι ο χαφ Αγιούμπ και ο φορ Καρλίτος (με δικαίωμα συμμετοχής από τη νέα σαιζόν). Τέλος, επέστρεψε από τον δανεισμό του στον Λεβαδειακό ο νεαρός επιθετικός Κονάν.

    Αρκετά δραστήριος ο Παναθηναϊκός τον Γενάρη, έγιναν πολλές κινήσεις από την ομάδα, με τον Ρόκα να κινεί τα νήματα και τη διοίκηση, ξεκάθαρα, να επαναδραστηριοποιείται.

    Ανοιχτές παραμένουν οι υποθέσεις των Ινσούα, Γιόχανσον, Χρήστου Δώνη, Αποστολάκη και Βαγιαννίδη, των οποίων τα συμβόλαια λήγουν 30 Ιούνη του έτους και οι υποθέσεις τους παρουσιάζουν δυσκολίες. Εκτίμηση, θα είναι επιτυχία αν μείνουν παραπάνω από δύο εξ αυτών.  Διότι, μπορεί να έψεγαν τον Νταμπίζα για τη σκληρή του στάση και την όλη τακτική του στις ανανεώσεις και ειδικά στην περίπτωση του Χατζηγιοβάννη και εκ του αποτελέσματος να φαίνεται ότι είχαν δίκαιο, αφού ο νεαρός με την υπογραφή της ανανέωσης του συμβολαίου, πετάει και είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, όμως η ομάδα πληρώνει το γεγονός ότι υποχώρησε και έκανε οικονομική υπέρβαση στην περίπτωση του. Και ο Αθανασακόπουλος πήρε περισσότερα, ενώ το ίδιο επιθυμούν και οι Αποστολάκης – Βαγιαννίδης. Μπορεί να μη μιλάμε για υπέρογκα ποσά, αλλά η ομάδα δεν έχει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις.

Ο κόουτς Δώνης

    Από εκεί και πέρα, ο κόουτς Δώνης ανεξάρτητα από τον υπέρμετρο ενθουσιασμό που βγάζει μετά από κάποιες νίκες, έχει δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο (κατοχή μπάλας, πίεση ψηλά και στη μπάλα, κάθετη πάσα, ανεβάσματα από τους μπακ), που βοηθάει την ομάδα να έχει ένα σταθερό επίπεδο απόδοσης κάθε φορά.

    Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν παρουσίασε μια καινοτόμο πρόταση για το ποδόσφαιρο που θα αντιπροσωπεύει ο δικός του Παναθηναϊκός. Αποδεικνύεται ένας ακόμα προπονητής και μάλιστα, κλασικός Έλληνας προπονητής. Χωρίς ασκησιολόγιο με ποικιλία στις προπονήσεις και χωρίς ένταση στη δουλειά του σε αυτές. Πήγε σε απλά πράγματα, 4αδα στην άμυνα, δύο χαφ, φορ ο Μακέντα και τρεις πίσω του. Κυκλοφορία της μπάλας, άσκοπη κατοχή, όπως δουλεύουν και μας παρουσιάζουν ΟΛΟΙ οι Έλληνες προπονητές. Δήθεν παίζουμε μπάλα, δήθεν παίζουμε επιθετικό ποδόσφαιρο, όλο δήθεν και κοροϊδεύουν την κοινωνία.

   Σε έναν άλλο τομέα που απέτυχε ο Δώνης είναι ότι ουδείς από τους νεαρούς παίκτες της ομάδας παρουσιάζει βελτίωση σε σχέση με πέρυσι. Για μένα ούτε ο Χατζηγιοβάννης είναι βελτιωμένος απλά έχει πάρει παιχνίδια. Ενώ ο Πούγγουρας θεωρώ ότι είναι μικρών δυνατοτήτων. Απέτυχε ο κόουτς να δημιουργήσει ένα σπουδαίο, βελτιωτικό  αγωνιστικό πλαίσιο αναφορικά με τις ατομικές ικανότητες των νεαρών παικτών του. Δεν είναι δάσκαλος ο κόουτς Δώνης.

    Και το σημαντικότερο απ’ όλα, δεν δίνεις τους νεαρούς σου παίκτες, που είχαν χρόνο και ρόλο στην ομάδα πέρυσι, δανεικούς…. να στους δουλέψουν άλλοι. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον ταλαντούχο Εμμανουηλίδη στον Πανιώνιο. Δεν έχει υπομονή να χτίσει ο κόουτς, θέλει νίκες τώρα…

Οι ποδοσφαιριστές – το ρόστερ

    Οι παίκτες του Παναθηναϊκού είναι μέτριοι. Κάποια ποιότητα διαθέτει ο Κουρμπέλης που είναι και διεθνής, ενώ ο Ινσούα διακρίνεται για το πάθος του. Από εκεί και πέρα λίγα πράγματα. Ο Χατζηγιοβάννης που πολλοί αποθεώνουν θέλει πολύ δουλειά στην τακτική ιδιαίτερα. Μπορεί να συμμετέχει πολύ στο παιχνίδι της ομάδας, να κρατάει μπάλα, να κερδίζει φάουλ, να συμμετέχει στο passing game, να πηγαίνει στο ένας με έναν, αλλά η τακτική ανεπάρκεια του, του στερεί την ουσία. Πρέπει να μάθει να μην κάνει περισσότερα από αυτά που μπορεί. Ο δε Μπουζούκης έχει πάθει καθίζηση φέτος, κινείται σε πολύ ρηχά νερά. Χρειάζεται πολύ δουλειά στο σώμα του, να βάλει μυϊκή μάζα και στην ταχύτητα και την έκρηξη του. Επίσης δε μου λέει κάτι το ότι είναι συνεπείς τακτικά, αυτά τα κάνουν οι «λίγοι», πρέπει να παίρνει πρωτοβουλίες και να παίξει τη μπάλα που ξέρει, να βγάλει προσωπικότητα και όχι να κυνηγάει τον αντίπαλο μπακ. Να μάθει να παίζει κάθετα και γρήγορα, να φτιάξει το κοντρόλ του και τη σκέψη του, ώστε να μην καθυστερεί το παιχνίδι της ομάδας.

    Το βασικότερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού εντοπίζεται στο ότι η ομάδα δε σκοράρει. Από τους παίκτες που παίζουν από τη μέση και μπροστά, ο Μακέντα σε 20 παιχνίδια έχει 8 γκολ, τα 4 με πέναλτι, ο Χατζηγιοβάννης έχει 6 γκολ σε 19 ματς, τα 4 με πέναλτι. Δεν είναι επιθετικοί για έναν μεγάλο Παναθηναϊκό αυτοί ! Ο Καμπετζής σε 10 αγώνες δεν έχει σκοράρει, ο Δώνης 22 ματς με 1 γκολ, ένα γκολ και ο Κουρμπέλης σε 19 ματς, ένα και ο Μπουζούκης σε 21 παιχνίδια.  Δεν πατάνε αντίπαλη περιοχή οι χαφ του Παναθηναϊκού ! Ο Ζαχίντ σε 20 παιχνίδια έχει 3 γκολ και 4 ασσίστ αλλά δεν είναι σταθερός στην απόδοση του και σε πολλούς αγώνες είναι εξαφανισμένος, μπλοκάρεται εύκολα από τους αντιπάλους. Τέλος 3 γκολ σε 15 αγώνες έχει ο νεαρός Περέα, μπαίνοντας αλλαγή στα περισσότερα παιχνίδια του ! Γενικά, φτωχή η επιθετική συγκομιδή της ομάδας.

   Οι νεοαποκτηθέντες… ο Αγιούμπ τώρα μπαίνει. Ο Ανουάρ είναι ο κλασικός τρεχαλατζής χαφ που πάει σε σίγουρες μεταβιβάσεις, δίπλα του και μέχρι εκεί. Δεν είναι για 4 εκ. αυτός ο παίκτης. Ο Νάγκι που ξεκίνησε εντυπωσιακά αλλά έχει πέσει πολύ στα τελευταία παιχνίδια, είναι κλασικός εξτρέμ, ξέρει τη θέση, είναι τεχνίτης, όχι πολύ γρήγορος, ομαδικός, συνεπής τακτικά και απελευθερώνει τον Χατζηγιοβάννη με την παρουσία του στο άλλο άκρο της επίθεσης.

   Χρειάζεται ενέσεις ποιότητας ο Παναθηναϊκός σε κάθε γραμμή του. Παίκτες να πάρουν την ομάδα πάνω τους και να σηκώσουν και τους υπόλοιπους. Αυτοί οι παίκτες όμως, κοστίζουν….

Η ομάδα

    Για μένα το τριφύλλι δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο. Γιατί «καλό ποδόσφαιρο» δε σημαίνει έχω κατοχή και γυρνάω τη μπάλα άσκοπα γιατί δεν ξέρω τι να την κάνω, επειδή δεν διαθέτω ποιότητα για κάτι παραπάνω. Δεν διαθέτει το απρόβλεπτο η ομάδα. Οι παραγωγικές προδιαγραφές της είναι συγκεκριμένες και έχουν χαμηλό ταβάνι. Όπως αναλύσαμε παραπάνω, είναι αρτηριοσκληρωτική επιθετικά, ενώ και η άμυνα της δεν εμπνέει σιγουριά, ειδικά όταν ο αντίπαλος παίζει με δύο επιθετικούς. Έτσι, αδυνατεί να σπάσει τα στεγανά της. Τη σώζει το χαμηλό επίπεδο του πρωταθλήματος και γι αυτό βρίσκεται τόσο ψηλά, στην 4^η θέση.

    Ας τα πάρουμε με τη σειρά και να δούμε τη πορεία της ομάδας στη σαιζόν που διανύουμε. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τον Αύγουστο με μια ισοπαλία και μια ήττα στο πρωτάθλημα. Το Σεπτέμβριο είχε από μια νίκη- ισοπαλία- ήττα και τον Οκτώβριο 2 νίκες (η μία στο κύπελλο) και δύο ήττες. Η άνοδος ήρθε από τον Νοέμβριο με μια νίκη και δύο ισοπαλίες. Αήττητος συνέχισε και τον Δεκέμβριο ο Παναθηναϊκός με 3 νίκες (η μία στο κύπελλο) και 3 ισοπαλίες. Η νέα χρονιά ξεκίνησε με ήττα στο Φάληρο από τον Ολυμπιακό και ήττα στα Γιάννενα για το κύπελλο, αλλά ήρθαν 4 σερί νίκες, η μία εκ των οποίων ήταν η πρόκριση, με ανατροπή, επί του ΠΑΣ για το κύπελλο.

    Δηλαδή, ο Παναθηναϊκός μετά την ήττα 27 Οκτωβρίου με 1-2 από τη Λάρισα, ξεκίνησε ένα ντεμαράζ,  έκλεισε το 2019 με 5 νίκες και 5 ισοπαλίες. Ο νέος χρόνος ξεκίνησε στραβά, αλλά ακολούθησε σερί νικών και η ομάδα πήρε για τα καλά τα πάνω της, ειδικά μετά την πρόκριση στο κύπελλο και έφτασε στο αποκορύφωμα με το άνετο 2-0 επί του νταμπλούχου ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ.

      Σε αυτό το διάστημα η ομάδα του Δώνη έβγαλε τις αρετές της στο χορτάρι. Ο Σένκεφελντ στα στόπερ αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή (του Νταμπίζα) και η παρουσία του έχει δέσει όλη την άμυνα. Καλή επιλογή για το επίπεδο του Ελληνικού πρωταθλήματος. Οι προσθήκες του Ιανουαρίου οδήγησαν στο άνοιγμα του rotation, στον εσωτερικό ανταγωνισμό και συντέλεσαν στην αναβάθμιση της εικόνας της ομάδας. Βελτιώθηκε η αυτοπεποίθηση της και ξεκίνησε μια προσπάθεια αντεπίθεσης.

    Όμως, με 5 νίκες επί μικρομεσαίων ομάδων ο Παναθηναϊκός δεν ξανάγινε φόβητρο, ούτε η ομάδα του παρελθόντος. Ήρθε η ήττα 0-2 στο κύπελλο στην Τούμπα, σε ένα ματς που ο αντίπαλος, ο ΠΑΟΚ, έβγαλε αντίδραση για την ήττα που είχε προηγηθεί στο πρωτάθλημα και έδειξε την ανωτερότητα του, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που εμφανίστηκε κουρασμένος. Μια νίκη επί ανώτερου αντιπάλου μπορεί να την κάνεις, αν τον βρεις ντεφορμέ, ανυποψίαστο και απροετοίμαστο. Να του επιβληθείς σε σειρά αγώνων, δε γίνεται.

    Κατόπιν, ακολούθησε η ήττα με 0-1 από την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, όπου ο Δώνης κράτησε παίκτες εν όψει του επαναληπτικού με τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο. Η ΑΕΚ είχε προσεκτική τακτική γιατί ήθελε μια νίκη σε ντέρμπι μετά από 2 χρόνια. Επιπλέον, δε μπορείς σε κάθε ματς να ανατρέπεις το σκορ, όπως στο παιχνίδι του 1^ου γύρου.

    Η τετράδα των ντέρμπι έκλεισε με ήττα 0-1 από τον ΠΑΟΚ στον επαναληπτικό του κυπέλλου , με το γκολ νωρίς του Σφιντέρσκι, που μετέτρεψε το παιχνίδι σε τυπική διαδικασία, με τη ψυχολογία των παικτών του Παναθηναϊκού να πέφτει και να μη μπορούν να βγάλουν αντίδραση. Συμπερασματικά θα πούμε ότι εκεί που ο Παναθηναϊκός πήγε να χτίσει μομέντουμ (και ο Δώνης ξεκίνησε τις δηλώσεις), προσγειώθηκε με 3 σερί ήττες, που τον επανέφεραν στην τωρινή του πραγματικότητα. Έτσι, ο ενθουσιασμός των πρόσφατων εμφανίσεων έδωσε τη θέση του στον προβληματισμό.

     Εκεί που όλοι έβλεπαν βελτίωση, την ομάδα να παίρνει αποτελέσματα, να σταθεροποιείται και να αποκτά αγωνιστική ταυτότητα, να τις βγαίνουν οι προσθήκες Νάγκι-Ανουάρ και να μπαίνουν οι βάσεις για τη νέα σαιζόν, ήρθε ο ΠΑΟΚ να καταδείξει την ποιοτική διαφορά που υπάρχει μεταξύ του Παναθηναϊκού και του πρωταθλητή. Διαφορά στις λεπτομέρειες. Να κάνει εμφανή τα σημεία που υστερεί η ομάδα και ότι ορισμένοι παίκτες δεν είναι τόσο ποιοτικοί όσο νομίζει ο κόσμος βλέποντας τους απέναντι σε αδύναμους αντιπάλους στο Ελληνικό πρωτάθλημα.

    Από εκεί και πέρα, προσωπικά διαφωνώ με τη διαχείριση του Μπουζούκη από τον κόουτς Δώνη. Θυσιάζεται στα άκρα ο «μικρός» για να παίξει ο δανεικός Ζαχίντ, ο οποίος λογικά το καλοκαίρι θα επιστρέψει στον ΑΠΟΕΛ. Αποκλείεται ο Παναθηναϊκός να καλύψει την οψιόν του 1,5 εκ ευρώ για να τον αγοράσει. Ο Μπουζούκης είναι το παρόν και το μέλλον του συλλόγου και κακώς χαραμίζεται και θυσιάζεται στο βωμό κάποιων νικών στο Ελληνικό πρωτάθλημα. 

    Επιπλέον, με τόσους δανεικούς (Ζαχίντ- Ανουάρ- Ναγκί) πως θα οικοδομηθεί μια βάση παικτών και παιχνιδιού για του χρόνου. Διώχνει δικούς του νεαρούς παίκτες δανεικούς ο Παναθηναϊκός και φέρνει άλλους δανεικούς για να παίξουν. Και όχι τίποτα παίκτες τοπ επιπέδου. Απλά πιο έμπειρους. Με δανεικούς όμως θα επανέλθει η ομάδα στα ιστορικά της στάνταρ?

Η επόμενη ημέρα

    Παρακολουθώ δεκαετίες τον Παναθηναϊκό και επ’ ουδενί δε θα  θεωρήσω επιτυχία, για το μέγεθος του, απλά την είσοδο στα play off, χωρίς να διεκδικεί τίποτα, απλά για να τερματίσει 4^ος-5^ος. Είναι κατάντημα αυτό για τον ιστορικό σύλλογο κι ας λέει ότι θέλει ο Δώνης.

    Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός μου μοιάζει μπερδεμένος. Ούτε με νέους δουλεύει για το αύριο του κλαμπ, ούτε επενδύει σε ποιοτικές μεταγραφές για να διεκδικήσει κάτι στο παρόν. Από νεαρούς μόνο ο Χατζηγιοβάννης υπάρχει, μιας και ο Μπουζούκης είναι χάλια, παίζοντας σε λάθος θέση.  Οι υπόλοιποι είτε δεν παίζουν, είτε εστάλησαν δανεικοί. Η ομάδα είναι 20 βαθμούς πίσω από τους πρωτοπόρους στη βαθμολογία του πρωταθλήματος και εκτός στο κύπελλο. Οπότε ποιοι οι στόχοι της ως το τέλος της σαιζόν? Να φτιάξει τον Νάγκι και τον Ανουάρ για τις ομάδες τους?  Η επόμενη σαιζόν θα είναι μια από τα ίδια για τον μεγάλο αυτό σύλλογό?

    Αν φύγουν οι Ινσούα – Γιόχανσον που λήγουν τα συμβόλαια τους και οι τρεις δανεικοί Ζαχίντ- Ανουάρ – Ναγκι, συν κάποιοι παίκτες που δεν υπολογίζει ο Δώνης, π.χ. Μπεκ, Κολοβός, Κολοβέτσιος και με πιθανή κάποια πώληση, η ομάδα θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Με πολλούς καινούριους παίκτες στο ρόστερ της. Γίνεται δουλειά όμως έτσι?

    Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στο ρόστερ του Παναθηναϊκού οι εξής νεαροί παίκτες: Κότσαρης (23χρ), Θεοχάρης (21χρ), Χατζηθεοδωρίδης (22χρ), Ζαγαρίτης (18χρ), Αποστολάκης (20χρ), Βαγιαννίδης (18χρ), Αλεξανδρόπουλος (18χρ), Αθανασακόπουλος (18χρ), Σερπετζής (18χρ), Περέα (19χρ), Καμπετσής (20χρ) και Κονάν (20χρ)….μιλάμε για θησαυρό, 12 υπερταλαντούχοι νεαροί ! Πρέπει να παίξουν. Όχι όλοι μαζί για να αποσυντονιστεί η ομάδα. Με πρόγραμμα, 1-2 σε κάθε παιχνίδι, ώστε να μπουν στην ομάδα. Η ομάδα από δω και πέρα δεν έχει στόχο, 4^η θα βγει. Ευκαιρία να τσεκαριστούν αυτά τα παιδιά σε δύσκολα παιχνίδια και να βγουν υπερπολίτιμα συμπεράσματα για το επίπεδο τους και για το μέλλον τους. 

     Δηλαδή, αφού πάρουν κάποια παιχνίδια οι μικροί, να συνταχθεί ένα πλάνο για την αξιοποίηση τους. Ποιοι θα μείνουν για να δουλευτούν και να πάρουν ευκαιρίες και ποιοι θα πάνε δανεικοί για να πάρουν παιχνίδια και να γυρίσουν πιο έτοιμοι. Βασικό το που θα πάνε δανεικοί, πως θα δουλευτούν εκεί που θα πάνε, από ποιον προπονητή, από ποιον γυμναστή, σε ποιο προπονητικό πρόγραμμα θα ενταχθούν και ποιον τρόπο παιχνιδιού θα διδαχτούν ανάλογα με τη θέση τους. Βασικά ερωτήματα στα οποία επιβάλλεται να δοθούν οι σωστές απαντήσεις.

   Για την επόμενη σαιζόν, πολλά θα εξαρτηθούν από το αν η ομάδα θα παίξει στην Ευρώπη ή όχι. Ερώτημα στο οποίο αυτή τη στιγμή και μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος δε μπορεί να δώσει κανείς απάντηση. Ούτε από την ΟΥΕΦΑ. Συζητήσεις γίνονται αλλά οι αποφάσεις αργούν. Από τη συμμετοχή ή όχι στην Ευρώπη θα εξαρτηθούν οι στόχοι του κλαμπ αλλά και το μπάτζετ για την επόμενη σαιζόν.

     Το βέβαιο όμως είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, όλοι πρέπει να αξιολογηθούν. Όχι μόνο οι παίκτες που παίζουν, όλοι ! Ο Τσάβι Ρόκα, ο Κωνστάντος, το staff, ο Δώνης, το ιατρικό επιτελείο, οι μασέρ, οι φυσικοθεραπευτές, οι φροντιστές, άπαντες όλοι! Μόνο ο μίστερ Μάνος να μείνει στο απυρόβλητο. Και να αποφασιστεί αν μπορούν, αν έχουν τα προσόντα να υπηρετήσουν το πλάνο που θέτει η ιδιοκτησία και να εκπληρώσουν τους στόχους της. 

    Πάντως, από τους 5 μεγάλους του πρωταθλήματος μας, μόνο ο Παναθηναϊκός πορεύεται με Έλληνα προπονητή…. Μακάρι να του βγει !

                                                                                                                               SAM