Το έπος του Λονδίνου !!!

   Τα τελευταία 25 χρόνια που ο Ολυμπιακός κυριαρχεί στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, τούτη εδώ είναι η μοναδική του ομάδα που είναι συμπαθής σε όλο τον φίλαθλο κόσμο. Προσοχή ! Η ομάδα, ο Μάρτινς και οι παίκτες του. Όχι η διοίκηση και ο κύριος Σάββας που λέει όλο για τους διαιτητές. Πάμε παρακάτω.

    Από τότε που οι Ελληνικές ομάδες παίζουν στα Ευρωπαϊκά κύπελλα, είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι φορές που προκρίθηκαν επί ενός αντιπάλου με βαριά φανέλα. Δε μιλάω για νίκες, όπως μια νίκη σε όμιλο ή σε ένα παιχνίδι χωρίς αντίκρισμα, αλλά για πρόκριση, δε διπλούς αγώνες, για νοκ άουτ παιχνίδια. Αρχές δεκαετίας του ‘80 ο Ολυμπιακός είχε αποκλείσει τον Άγιαξ, πιο μετά ο Παναθηναϊκός τη Γιουβέντους, τη δεκαετία του ’90 ο ΠΑΟΚ την Άρσεναλ. Μπορεί να υπήρχαν πορείες ακόμα και μέχρι τα προημιτελικά ή τα ημιτελικά κάποιας διοργάνωσης, αλλά όχι προκρίσεις απέναντι σε κάποια εκ των ΡΕΑΛ-Μπάρτσα-Μπάγερν-Γιουβέντους-Μίλαν-Ίντερ-Άγιαξ-Μάντσεστερ-Λίβερπουλ-Άρσεναλ-Τσέλσι.

    Σε αυτές τις μεγάλες, πλην μετρημένες στα δάχτυλα, προκρίσεις συγκαταλέγεται από χθες το βράδυ και η μεγαλειώδης πρόκριση του Ολυμπιακού επί της Άρσεναλ, μέσα στο Λονδίνο και έχοντας ηττηθεί στο 1^ο παιχνίδι. Ο Πέδρο Μάρτινς και οι παίκτες του έγραψαν ιστορία !

    Στο Λονδίνο παρουσιάστηκε ένας Ολυμπιακός άψογα στημένος από τον Πέδρο Μάρτινς, που έπαιξε πίσω από τη μπάλα, άφησε στην Άρσεναλ την κατοχή αλλά είχε στο μυαλό του να χτυπήσει σε κάποια αντεπίθεση. Ο Ελ Αραμπί μπορεί να ήταν μόνος του μπροστά αλλά όταν ο Ολυμπιακός έπαιρνε τη μπάλα και ξεκινούσε μια κόντρα επίθεση τον πλαισίωναν οι Βαλμπουενά, Ραντζέλοβιτς και Καμαρά.

   Ο Μάρτινς παρουσίασε μια ομάδα με πίστη στο στόχο και αυτοπεποίθηση μετά τη νίκη στην Τούμπα και τη διαφορά που του εξασφάλισε στο πρωτάθλημα. Μια ομάδα με ομοψυχία, που έπαιζε ο ένας για τον άλλο, μια παρέα, που ακόμα και ο βετεράνος Βαλμπουενά έκανε σαν τρελός για την πρόκριση. Ο Ολυμπιακός έκανε κατάθεση ψυχής στο Emirates !

   Η 11αδα που ξεκίνησε ήταν σε διάταξη 4-3-3, τη συνηθισμένη τον τελευταίο καιρό. Με τον Σισέ να παίρνει τη θέση του τιμωρημένου Σεμέδο ως παρτενέρ του Μπα στο κέντρο της άμυνας. Η Άρσεναλ παρέταξε όλα της τα όπλα, Ομπαμεγιάγκ, Λακαζέτ, Πέπε και Οζίλ. Με πολλά τρεξίματα και κερδισμένες μονομαχίες οι τρεις χαφ του Ολυμπιακού, Μπουχαλάκης, Καμαρά και Γκιγιέρμε κράτησαν ανασταλτικά την Άρσεναλ μακριά από την περιοχή του Σα και ο Ολυμπιακός δεν απειλήθηκε στο 1^ο ημίχρονο. Παράλληλα είχαν σωστές μεταβιβάσεις, έκλεψαν μπάλες και προσπάθησαν να βγάλουν την ομάδα στην κόντρα επίθεση.

   Στην άμυνα ο Μπα έκανε μεγάλο παιχνίδι, ηγετικό και μαζί με τον επίσης πολύ καλό Σισέ εξαφάνισαν τον Λακαζέτ. Ο Τσιμικάς συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει στην Τούμπα και όχι μόνο περιόρισε κατά το δυνατό τον Πέπε αλλά βγήκε και μπροστά. Δεξιά ο σταθερότατος Ομάρ, που πήρε πολλές βοήθειες από τον Ραντζέλοβιτς και περιόρισαν τον Ομπαμεγιανγκ. Γενικά στο 1^ο ημίχρονο ο Ολυμπιακός δεν κινδύνεψε και ήταν αυτός που είχε την καλή ευκαιρία με τον Καμαρά, που μπήκε από αριστερά στο 36΄ αλλά σούταρε άουτ. .

   Το 2^ο ημίχρονο ξεκίνησε με τον Ολυμπιακό να βρίσκει το γκολ στο 53΄, όταν μετά από κόρνερ του Βαλμπουενά ο Σισέ αμαρκάριστος στην καρδιά της περιοχής, με κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Λένο. Μέχρι το 70΄ο Ολυμπιακός έλεγχε το παιχνίδι και είχε και ένα καλό σουτ του Τσιμικά, μετά από δική του κούρσα και εξαιρετική προσπάθεια. Από το 70΄ και μετά η Άρσεναλ φυσιολογικά ανέβασε την απόδοση της και κυνήγησε την ισοφάριση-πρόκριση. Στο 76΄είχε μια καλή ευκαιρία με σουτ του Πέπε και τον Λακαζέτ στη συνέχεια να μη βρίσκει τη μπάλα από κοντά για να σκοράρει. Στο επόμενο λεπτό ο Μάρτινς πέρασε τον Μασούρα στη θέση του Ραντζέλοβιτς, ο οποίος έκανε αμέτρητες κούρσες από τη δεξιά πλευρά και έπαιξε πάνω στον επιθετικογεννή αριστερό μπακ τον Λονδρέζων, τον Σαχά και τον περιόρισε όπως και τον Γιαννούλη πριν τέσσερις μέρες στην Τούμπα.  Οι Άγγλοι συνέχισαν να επιτίθενται και είχαν κλείσει τον Ολυμπιακό στα καρέ του. Προσπαθούσαν με συνεχείς σέντρες να βρουν το γκολ, ενώ στο 83΄ είχαν και ένα καλό σουτ του Τορέιρα που μπλόκαρε ο Σα. Στο 86΄ ο Βαλμπουενά, που κράτησε μπάλα και έδωσε ανάσες στους συμπαίκτες του, έδωσε τη θέση του στον αμυντικογεννή Γκασπάρ. Ο Ολυμπιακός άντεξε στον εναπομείναντα χρόνο και το παιχνίδι πήγε στην παράταση.

    Στο 1^ο ημίχρονο της παράτασης ο Τσιμικάς τραυματίστηκε αλλά συνέχισε να αγωνίζεται με αυταπάρνηση. Η Άρσεναλ είχε την κατοχή και πίεζε, αλλά στο 104΄ ο Μασούρας έβγαλε τεχνική και  ιδανική μπαλιά στον Γκασπάρ ο οποίος σούταρε άουτ από εξαιρετική θέση. Στο 2^ο ημίχρονο της παράτασης και στο 109΄ ο Μασούρας που από τη στιγμή που μπήκε, «έφαγε» κυριολεκτικά το γήπεδο, είχε σουτ στο οριζόντιο δοκάρι του Λένο. Όμως στο 113΄ ο Ομπαμεγιανγκ, με ψαλιδάκι, πέτυχε γκολ ενδεικτικό της μεγάλης κλάσης του, ισοφάρισε και όλοι πιστέψαμε ότι πήγε στράφι όλη αυτή η τεράστια προσπάθεια του Ολυμπιακού.

    Ο Μάρτινς αντέδρασε, στο 114΄πέρασε τον Λοβέρα στη θέση του τραυματία Τσιμικά και στο 117΄ τον Αβραάμ στη θέση του Γκιγιέρμε, στέλνοντας τον Σισέ να παίξει σέντερ φορ, δίπλα στον Ελ Αραμπί. Στο 119΄ μετά από κόρνερ, φάση διαρκείας και σέντρα του Μασούρα ο Ελ Αραμπί πέτυχε το χρυσό γκολ της πρόκρισης. Όμως κάθε μεγάλη επιτυχία είναι αδύνατον να μη συνοδεύεται και από τύχη…. στο 120΄+ 3΄ ο Ομπαμεγιαγκ από το ύψος της μικρής περιοχής, μόνος, αμαρκάριστος, πλάσαρε…. και ο Θεός του ποδοσφαίρου, έστειλε τη μπάλα άουτ….

    Ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν ίσος στο Λονδίνο, δεν πήγε σε ταμπούρι και μόνο άμυνα και όπου βγει. Η Άρσεναλ είχε μεν την κατοχή, 62% αντί 38% των ερυθρολεύκων, αλλά οι τελικές ήταν 15-9 και τα κόρνερ 9-7. Βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός ανταπέδιδε τις φάσεις που δεχόταν και ήταν η ομάδα που είχε τις μεγάλες ευκαιρίες στο παιχνίδι, με την Άρσεναλ να έχει μόνο μία τέτοια, την τελευταία του αγώνα, με τον Ομπαμεγιαγκ. Επίσης το παιχνίδι είχε μόλις δύο κίτρινες κάρτες, για παίκτες του Ολυμπιακού (Μπα και Καμαρά), ενώ ισορροπημένα ήταν και τα φάουλ που έκαναν οι δύο αντίπαλοι.

    Είναι δεδομένο ότι, η εμφάνιση αυτή οφείλεται στη δουλειά του Πέδρο Μάρτινς από τον Ιούλιο του 2018 μέχρι σήμερα. Δουλειά σε βάθος και με σχέδιο από έναν πραγματικά καταρτισμένο προπονητή που ξέρει ποδόσφαιρο.  Μπορεί, για παράδειγμα, να λέμε ότι ο Μπουχαλάκης είναι αργός και έχει μόνο την μακρινή μεταβίβαση, ή ότι ο Μασούρας δεν κάνει μπούκες, δεν πάει στο ένας με έναν, όμως στα σχέδια του Πορτογάλου κόουτς είναι πολύτιμα εργαλεία, κάνουν δουλειά τακτικής για όλη την ομάδα και μέσω αυτής της δουλειάς λειτουργεί το σύνολο.  

   Η Άρσεναλ, πλην της τελευταίας, δεν είχε ευκαιρία στο παιχνίδι. Απορώ πως αυτοί οι παίκτες κοστίζουν 20-30-40-50-60 και 70 εκατομμύρια. Νομίζω κάνουμε πλάκα. Ουδείς έχει προσωπικότητα. Και τον Αρτέτα λιγουλάκο τον έκοψα…. θα τον δούμε πως θα πάει στο μέλλον, αλλά η ομάδα θέλει μεταγραφές …ποιος Μουστάφι τώρα?

    Κλείνοντας ένα μένει να πούμε. Αυτό το γκολ του Ελ Αραμπί δε θα ξεχαστεί ποτέ από τον κόσμο του Ολυμπιακού !!!

Υ.Γ.    Αυτός ο Θαναηλάκης στην περιγραφή έλεγε συνέχεια στην παράταση για την κούραση των παικτών του Ολυμπιακού. Εγώ είδα ότι οι παίκτες της Άρσεναλ περπατούσαν και μόνο αυτός ο Μαρτινέλι έτρεχε…

Υ.Γ.1.   Μεγάλος χαμένος της βραδιάς ο ….Φορτούνης !

                                                                                                                               SAM

Ο Παναθηναϊκός μοιάζει μπερδεμένος

     Ο Δώνης το καλοκαίρι μετά από νίκες σε κάποια φιλικά με καλές ευρωπαϊκές ομάδες μιλούσε για «νοοτροπία πρωταθλητισμού». Τον διακατείχε μια υπεραισιοδοξία στο ξεκίνημα της φετινής σαιζόν. Μετά τα πρώτα ατυχή αποτελέσματα τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο είπε ότι «το ποδόσφαιρο μας έχει διδάξει ότι οι ομάδες δε χτίζονται σε ενάμιση χρόνο». Μετά από την καλή πορεία της ομάδας στις αρχές του έτους δήλωσε : «…έλεγα στη γυναίκα μου ότι θα μπούμε άνετα στα play off» και ακολούθησαν ….οι τρεις σερί ήττες από ΠΑΟΚ (2) και ΑΕΚ, με την συνεπαγόμενη απότομη προσγείωση.

        Το θέμα μας, λοιπόν, είναι που βαδίζει αυτός ο Παναθηναϊκός, του Γιώργου Δώνη. Έχει κάνει βήματα προόδου σε σχέση με πριν 1,5 χρόνο που ξεκίνησε με τον κόουτς στον πάγκο? Έχει πιάσει κάποια στάνταρ που είχαν τεθεί? Θα μπορούσε να έχει πάει καλύτερα? Είναι ευχαριστημένοι οι άνθρωποι του και ο κόσμος του? Πόσο απέχει από τα ιστορικά κυβικά της η ομάδα? Πότε και πως θα τα πιάσει? Τι σχέδιο υπάρχει για το άμεσο μέλλον? Τι στόχοι έχουν τεθεί για τις επόμενες σαιζόν? κ.ο.κ.

       Θεωρώ δεδομένο ότι υπάρχει βελτίωση και μια προοπτική για να προχωρήσει μπροστά η ομάδα με αργά, σταθερά βήματα. Όχι άλματα. Δε χρειάζεται βιασύνη. Ούτε τρελά ανοίγματα όπως αυτά που έφεραν το σύλλογο εδώ. Καταλαβαίνω ότι ο Δώνης θέλει η ομάδα να νικήσει άμεσα και αυτό αποτέλεσε σημείο τριβής με τον Νταμπίζα, ο οποίος ήθελε η ομάδα να πάει με νεαρούς συν κάποιους φθηνούς παίκτες που θα επέλεγε αυτός, παίκτες – ρίσκο.

Νταμπίζας

   Ο Νίκος Νταμπίζας ήταν αυτός που κλήθηκε από τον Αλαφούζο να εκπονήσει και να εφαρμόσει ένα τριετές πλάνο, βάσει του οποίου στην ομάδα θα προωθούνταν παίκτες από την ακαδημία του συλλόγου, το μπάτζετ θα ήταν χαμηλό, στο σημείο η ομάδα να το καλύπτει από τα έσοδα της, δε θα δινόταν μεγάλα συμβόλαια σε παίκτες, δε θα γινόταν αγορές παικτών, θα επιλεγόταν παίκτες με προοπτική να βγουν λαβράκια, όπως ο Μπεργκ, ο Αμπέιντ, ο Ατζαγκουν κ.α., την πρώτη θητεία του Νταμπίζα και φυσικά οι κερδοφόρες πωλήσεις παικτών. Στόχος, η οικονομική εξυγίανση της ΠΑΕ στο τέλος της τριετίας ώστε να καταστεί ελκυστική σε τυχόν ενδιαφερόμενους επενδυτές, ώστε να απεμπλακεί ο μεγαλομέτοχος.

   Την 1^η σαιζόν, το ξεκίνημα στο πρωτάθλημα ήταν εντυπωσιακό, με νεαρούς παίκτες όπως ο Χατζηγιοβάννης, ο Μπουζούκης, ο Μαυρομάτης να παίρνουν τη φανέλα του βασικού και να βγάζουν μάτια, σαν έτοιμοι από καιρό. Ενώ η μεταγραφή του φορ Μακέντα βοήθησε αρκετά την ομάδα με την εμπειρία του. Ήταν άλλωστε και η μοναδική παίκτη άνω των 24 ετών. Ο 2^ος γύρος καταλάγιασε κάπως τον αρχικό ενθουσιασμό αλλά δεν έσβησε τις ελπίδες για γρήγορη ανάκαμψη της ομάδας και επιστροφή στην κανονικότητα. Ο ιδιοκτήτης άρχισε να πληρώνει, ο κόσμος που είχε χαμηλές προσδοκίες δέθηκε με αυτά τα νέα παιδιά και η ομάδα έβγαζε υγεία. Ο Παναθηναϊκός πήρε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα από την ΕΕΑ και είχε πλέον δικαίωμα να κάνει μεταγραφές, αν και πάλι καθορίστηκε χαμηλό μπάτζετ με στόχο την οικονομική εξυγίανση και την προώθηση νέων παικτών.

     Ο Νταμπίζας πήγε σε παίκτες ρίσκου που σε περίπτωση που έβγαιναν θα ανέβαζαν την ομάδα, όπως οι Μολό και Μπεκ.   Επίσης προστέθηκαν στο ρόστερ οι νεαροί Περέα, Κονάν, Ζοάο Νούνιες, ο στόπερ Σενκενφελντ, ο Κολοβός που είχε χρηστεί διεθνής και τον Σεπτέμβριο, από τη δεξαμενή με τους ελεύθερους, ο Ισπανός χαφ Φαούστο. Επίσης έκανε το χατίρι στον κόουτς και υπέγραψε ως δανεικό από τον ΑΠΟΕΛ τον δημιουργικό χαφ Ζαχίντ, με οψιόν αγοράς 1,5 εκ ευρώ, παρά το ότι ήταν αντίθετος στους δανεικούς παίκτες. Κράτησε σκληρή και άτεγκτη στάση τόσο στις διαπραγματεύσεις για τις αποδεσμεύσεις (Μουνιέ, Οικονόμου, Τζαβδάρης, Αρμένακας) , όσο και σε αυτές για τις ανανεώσεις…. Από τις μεταγραφές, σήμερα παίζουν ο Σένκεφελντ και ο Περέα, από αυτούς που δεν υπολογιζόταν δεν έφυγε κανένας και κατάφερε να ανανεώσει μόνο τον Μπουζούκη.

      Η χρονιά δεν ξεκίνησε καλά, κάποια κενά έβγαζαν μάτι στην ομάδα, η οποία άργησε να βρει τα πατήματα της στο πρωτάθλημα. Ο Δωνης άρχισε να μουρμουράει για ελλείψεις στο ρόστερ. Ταυτόχρονα ανέκυψε μεγάλος κίνδυνος να χαθούν παίκτες όπως ο Χατζηγιοβάννης που δεν ανανέωνε λόγω της στάσης του Νταμπίζα. Έτσι, ο μεγαλομέτοχος ξέχασε το τριετές πλάνο εξυγίανσης, σχόλασε τον Νταμπίζα και άρχισε να πληρώνει.

 Τσάβι Ρόκα

    Αφού πήρε όσα ζητούσε (όχι τίποτα φοβερό πάντως) ανανέωσε αμέσως ο Χατζηγιοβάννης και εκ τότε ανέβηκε κατακόρυφα και η απόδοσή του. Έγινε το σημείο αναφοράς της ομάδας. Επίσης, ανανέωσε ένα χρόνο πριν λήξει το συμβόλαιο του, ο αρχηγός της ομάδας και πιο ποιοτικός της παίκτης, ο Κουρμπέλης. Κατόπιν προσελήφθη ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής  Τσάβι Ρόκα, με θητεία στους «μικρούς» της Μπάρτσα και στην ΑΕΚ Λάρνακας.  Αρχές Δεκέμβρη ανέλαβε ο Ισπανός και η εμβόλιμη μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου ήταν δική του… και με τον Αλαφούζο να πληρώνει.

    Έτσι αποζημιώθηκαν και έφυγαν οι Μουνιέ, Οικονόμου, Τζανδάρης, Αρμένακας. Βρέθηκαν ομάδες και δόθηκαν δανεικοί οι Μολό (Ορλεάν) και Φαούστο (Ταραγόνα). Ανανέωσαν οι Διούδης (βασικός τερματοφύλακας) και ο νεαρός Αθανασακόπουλος. Παραχωρήθηκαν δανεικοί για να πάρουν παιχνίδια οι νεαροί Μαυρομάτης, Σέχου και Βέργος. Αποκτήθηκαν ως δανεικοί ο χαφ Ανουάρ από τη Βαγιαδολίδ με οψιόν 4 εκ ευρώ και ο εξτρέμ Νάγκι από τη Λέγκια Βαρσοβίας με οψιόν 1,5 εκ ή 0,7 εκ ευρώ (δεν έχει ξεκαθαριστεί). Επίσης ήρθαν ως ελεύθεροι ο χαφ Αγιούμπ και ο φορ Καρλίτος (με δικαίωμα συμμετοχής από τη νέα σαιζόν). Τέλος, επέστρεψε από τον δανεισμό του στον Λεβαδειακό ο νεαρός επιθετικός Κονάν.

    Αρκετά δραστήριος ο Παναθηναϊκός τον Γενάρη, έγιναν πολλές κινήσεις από την ομάδα, με τον Ρόκα να κινεί τα νήματα και τη διοίκηση, ξεκάθαρα, να επαναδραστηριοποιείται.

    Ανοιχτές παραμένουν οι υποθέσεις των Ινσούα, Γιόχανσον, Χρήστου Δώνη, Αποστολάκη και Βαγιαννίδη, των οποίων τα συμβόλαια λήγουν 30 Ιούνη του έτους και οι υποθέσεις τους παρουσιάζουν δυσκολίες. Εκτίμηση, θα είναι επιτυχία αν μείνουν παραπάνω από δύο εξ αυτών.  Διότι, μπορεί να έψεγαν τον Νταμπίζα για τη σκληρή του στάση και την όλη τακτική του στις ανανεώσεις και ειδικά στην περίπτωση του Χατζηγιοβάννη και εκ του αποτελέσματος να φαίνεται ότι είχαν δίκαιο, αφού ο νεαρός με την υπογραφή της ανανέωσης του συμβολαίου, πετάει και είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, όμως η ομάδα πληρώνει το γεγονός ότι υποχώρησε και έκανε οικονομική υπέρβαση στην περίπτωση του. Και ο Αθανασακόπουλος πήρε περισσότερα, ενώ το ίδιο επιθυμούν και οι Αποστολάκης – Βαγιαννίδης. Μπορεί να μη μιλάμε για υπέρογκα ποσά, αλλά η ομάδα δεν έχει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις.

Ο κόουτς Δώνης

    Από εκεί και πέρα, ο κόουτς Δώνης ανεξάρτητα από τον υπέρμετρο ενθουσιασμό που βγάζει μετά από κάποιες νίκες, έχει δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο (κατοχή μπάλας, πίεση ψηλά και στη μπάλα, κάθετη πάσα, ανεβάσματα από τους μπακ), που βοηθάει την ομάδα να έχει ένα σταθερό επίπεδο απόδοσης κάθε φορά.

    Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν παρουσίασε μια καινοτόμο πρόταση για το ποδόσφαιρο που θα αντιπροσωπεύει ο δικός του Παναθηναϊκός. Αποδεικνύεται ένας ακόμα προπονητής και μάλιστα, κλασικός Έλληνας προπονητής. Χωρίς ασκησιολόγιο με ποικιλία στις προπονήσεις και χωρίς ένταση στη δουλειά του σε αυτές. Πήγε σε απλά πράγματα, 4αδα στην άμυνα, δύο χαφ, φορ ο Μακέντα και τρεις πίσω του. Κυκλοφορία της μπάλας, άσκοπη κατοχή, όπως δουλεύουν και μας παρουσιάζουν ΟΛΟΙ οι Έλληνες προπονητές. Δήθεν παίζουμε μπάλα, δήθεν παίζουμε επιθετικό ποδόσφαιρο, όλο δήθεν και κοροϊδεύουν την κοινωνία.

   Σε έναν άλλο τομέα που απέτυχε ο Δώνης είναι ότι ουδείς από τους νεαρούς παίκτες της ομάδας παρουσιάζει βελτίωση σε σχέση με πέρυσι. Για μένα ούτε ο Χατζηγιοβάννης είναι βελτιωμένος απλά έχει πάρει παιχνίδια. Ενώ ο Πούγγουρας θεωρώ ότι είναι μικρών δυνατοτήτων. Απέτυχε ο κόουτς να δημιουργήσει ένα σπουδαίο, βελτιωτικό  αγωνιστικό πλαίσιο αναφορικά με τις ατομικές ικανότητες των νεαρών παικτών του. Δεν είναι δάσκαλος ο κόουτς Δώνης.

    Και το σημαντικότερο απ’ όλα, δεν δίνεις τους νεαρούς σου παίκτες, που είχαν χρόνο και ρόλο στην ομάδα πέρυσι, δανεικούς…. να στους δουλέψουν άλλοι. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον ταλαντούχο Εμμανουηλίδη στον Πανιώνιο. Δεν έχει υπομονή να χτίσει ο κόουτς, θέλει νίκες τώρα…

Οι ποδοσφαιριστές – το ρόστερ

    Οι παίκτες του Παναθηναϊκού είναι μέτριοι. Κάποια ποιότητα διαθέτει ο Κουρμπέλης που είναι και διεθνής, ενώ ο Ινσούα διακρίνεται για το πάθος του. Από εκεί και πέρα λίγα πράγματα. Ο Χατζηγιοβάννης που πολλοί αποθεώνουν θέλει πολύ δουλειά στην τακτική ιδιαίτερα. Μπορεί να συμμετέχει πολύ στο παιχνίδι της ομάδας, να κρατάει μπάλα, να κερδίζει φάουλ, να συμμετέχει στο passing game, να πηγαίνει στο ένας με έναν, αλλά η τακτική ανεπάρκεια του, του στερεί την ουσία. Πρέπει να μάθει να μην κάνει περισσότερα από αυτά που μπορεί. Ο δε Μπουζούκης έχει πάθει καθίζηση φέτος, κινείται σε πολύ ρηχά νερά. Χρειάζεται πολύ δουλειά στο σώμα του, να βάλει μυϊκή μάζα και στην ταχύτητα και την έκρηξη του. Επίσης δε μου λέει κάτι το ότι είναι συνεπείς τακτικά, αυτά τα κάνουν οι «λίγοι», πρέπει να παίρνει πρωτοβουλίες και να παίξει τη μπάλα που ξέρει, να βγάλει προσωπικότητα και όχι να κυνηγάει τον αντίπαλο μπακ. Να μάθει να παίζει κάθετα και γρήγορα, να φτιάξει το κοντρόλ του και τη σκέψη του, ώστε να μην καθυστερεί το παιχνίδι της ομάδας.

    Το βασικότερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού εντοπίζεται στο ότι η ομάδα δε σκοράρει. Από τους παίκτες που παίζουν από τη μέση και μπροστά, ο Μακέντα σε 20 παιχνίδια έχει 8 γκολ, τα 4 με πέναλτι, ο Χατζηγιοβάννης έχει 6 γκολ σε 19 ματς, τα 4 με πέναλτι. Δεν είναι επιθετικοί για έναν μεγάλο Παναθηναϊκό αυτοί ! Ο Καμπετζής σε 10 αγώνες δεν έχει σκοράρει, ο Δώνης 22 ματς με 1 γκολ, ένα γκολ και ο Κουρμπέλης σε 19 ματς, ένα και ο Μπουζούκης σε 21 παιχνίδια.  Δεν πατάνε αντίπαλη περιοχή οι χαφ του Παναθηναϊκού ! Ο Ζαχίντ σε 20 παιχνίδια έχει 3 γκολ και 4 ασσίστ αλλά δεν είναι σταθερός στην απόδοση του και σε πολλούς αγώνες είναι εξαφανισμένος, μπλοκάρεται εύκολα από τους αντιπάλους. Τέλος 3 γκολ σε 15 αγώνες έχει ο νεαρός Περέα, μπαίνοντας αλλαγή στα περισσότερα παιχνίδια του ! Γενικά, φτωχή η επιθετική συγκομιδή της ομάδας.

   Οι νεοαποκτηθέντες… ο Αγιούμπ τώρα μπαίνει. Ο Ανουάρ είναι ο κλασικός τρεχαλατζής χαφ που πάει σε σίγουρες μεταβιβάσεις, δίπλα του και μέχρι εκεί. Δεν είναι για 4 εκ. αυτός ο παίκτης. Ο Νάγκι που ξεκίνησε εντυπωσιακά αλλά έχει πέσει πολύ στα τελευταία παιχνίδια, είναι κλασικός εξτρέμ, ξέρει τη θέση, είναι τεχνίτης, όχι πολύ γρήγορος, ομαδικός, συνεπής τακτικά και απελευθερώνει τον Χατζηγιοβάννη με την παρουσία του στο άλλο άκρο της επίθεσης.

   Χρειάζεται ενέσεις ποιότητας ο Παναθηναϊκός σε κάθε γραμμή του. Παίκτες να πάρουν την ομάδα πάνω τους και να σηκώσουν και τους υπόλοιπους. Αυτοί οι παίκτες όμως, κοστίζουν….

Η ομάδα

    Για μένα το τριφύλλι δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο. Γιατί «καλό ποδόσφαιρο» δε σημαίνει έχω κατοχή και γυρνάω τη μπάλα άσκοπα γιατί δεν ξέρω τι να την κάνω, επειδή δεν διαθέτω ποιότητα για κάτι παραπάνω. Δεν διαθέτει το απρόβλεπτο η ομάδα. Οι παραγωγικές προδιαγραφές της είναι συγκεκριμένες και έχουν χαμηλό ταβάνι. Όπως αναλύσαμε παραπάνω, είναι αρτηριοσκληρωτική επιθετικά, ενώ και η άμυνα της δεν εμπνέει σιγουριά, ειδικά όταν ο αντίπαλος παίζει με δύο επιθετικούς. Έτσι, αδυνατεί να σπάσει τα στεγανά της. Τη σώζει το χαμηλό επίπεδο του πρωταθλήματος και γι αυτό βρίσκεται τόσο ψηλά, στην 4^η θέση.

    Ας τα πάρουμε με τη σειρά και να δούμε τη πορεία της ομάδας στη σαιζόν που διανύουμε. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τον Αύγουστο με μια ισοπαλία και μια ήττα στο πρωτάθλημα. Το Σεπτέμβριο είχε από μια νίκη- ισοπαλία- ήττα και τον Οκτώβριο 2 νίκες (η μία στο κύπελλο) και δύο ήττες. Η άνοδος ήρθε από τον Νοέμβριο με μια νίκη και δύο ισοπαλίες. Αήττητος συνέχισε και τον Δεκέμβριο ο Παναθηναϊκός με 3 νίκες (η μία στο κύπελλο) και 3 ισοπαλίες. Η νέα χρονιά ξεκίνησε με ήττα στο Φάληρο από τον Ολυμπιακό και ήττα στα Γιάννενα για το κύπελλο, αλλά ήρθαν 4 σερί νίκες, η μία εκ των οποίων ήταν η πρόκριση, με ανατροπή, επί του ΠΑΣ για το κύπελλο.

    Δηλαδή, ο Παναθηναϊκός μετά την ήττα 27 Οκτωβρίου με 1-2 από τη Λάρισα, ξεκίνησε ένα ντεμαράζ,  έκλεισε το 2019 με 5 νίκες και 5 ισοπαλίες. Ο νέος χρόνος ξεκίνησε στραβά, αλλά ακολούθησε σερί νικών και η ομάδα πήρε για τα καλά τα πάνω της, ειδικά μετά την πρόκριση στο κύπελλο και έφτασε στο αποκορύφωμα με το άνετο 2-0 επί του νταμπλούχου ΠΑΟΚ για το πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ.

      Σε αυτό το διάστημα η ομάδα του Δώνη έβγαλε τις αρετές της στο χορτάρι. Ο Σένκεφελντ στα στόπερ αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή (του Νταμπίζα) και η παρουσία του έχει δέσει όλη την άμυνα. Καλή επιλογή για το επίπεδο του Ελληνικού πρωταθλήματος. Οι προσθήκες του Ιανουαρίου οδήγησαν στο άνοιγμα του rotation, στον εσωτερικό ανταγωνισμό και συντέλεσαν στην αναβάθμιση της εικόνας της ομάδας. Βελτιώθηκε η αυτοπεποίθηση της και ξεκίνησε μια προσπάθεια αντεπίθεσης.

    Όμως, με 5 νίκες επί μικρομεσαίων ομάδων ο Παναθηναϊκός δεν ξανάγινε φόβητρο, ούτε η ομάδα του παρελθόντος. Ήρθε η ήττα 0-2 στο κύπελλο στην Τούμπα, σε ένα ματς που ο αντίπαλος, ο ΠΑΟΚ, έβγαλε αντίδραση για την ήττα που είχε προηγηθεί στο πρωτάθλημα και έδειξε την ανωτερότητα του, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που εμφανίστηκε κουρασμένος. Μια νίκη επί ανώτερου αντιπάλου μπορεί να την κάνεις, αν τον βρεις ντεφορμέ, ανυποψίαστο και απροετοίμαστο. Να του επιβληθείς σε σειρά αγώνων, δε γίνεται.

    Κατόπιν, ακολούθησε η ήττα με 0-1 από την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, όπου ο Δώνης κράτησε παίκτες εν όψει του επαναληπτικού με τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο. Η ΑΕΚ είχε προσεκτική τακτική γιατί ήθελε μια νίκη σε ντέρμπι μετά από 2 χρόνια. Επιπλέον, δε μπορείς σε κάθε ματς να ανατρέπεις το σκορ, όπως στο παιχνίδι του 1^ου γύρου.

    Η τετράδα των ντέρμπι έκλεισε με ήττα 0-1 από τον ΠΑΟΚ στον επαναληπτικό του κυπέλλου , με το γκολ νωρίς του Σφιντέρσκι, που μετέτρεψε το παιχνίδι σε τυπική διαδικασία, με τη ψυχολογία των παικτών του Παναθηναϊκού να πέφτει και να μη μπορούν να βγάλουν αντίδραση. Συμπερασματικά θα πούμε ότι εκεί που ο Παναθηναϊκός πήγε να χτίσει μομέντουμ (και ο Δώνης ξεκίνησε τις δηλώσεις), προσγειώθηκε με 3 σερί ήττες, που τον επανέφεραν στην τωρινή του πραγματικότητα. Έτσι, ο ενθουσιασμός των πρόσφατων εμφανίσεων έδωσε τη θέση του στον προβληματισμό.

     Εκεί που όλοι έβλεπαν βελτίωση, την ομάδα να παίρνει αποτελέσματα, να σταθεροποιείται και να αποκτά αγωνιστική ταυτότητα, να τις βγαίνουν οι προσθήκες Νάγκι-Ανουάρ και να μπαίνουν οι βάσεις για τη νέα σαιζόν, ήρθε ο ΠΑΟΚ να καταδείξει την ποιοτική διαφορά που υπάρχει μεταξύ του Παναθηναϊκού και του πρωταθλητή. Διαφορά στις λεπτομέρειες. Να κάνει εμφανή τα σημεία που υστερεί η ομάδα και ότι ορισμένοι παίκτες δεν είναι τόσο ποιοτικοί όσο νομίζει ο κόσμος βλέποντας τους απέναντι σε αδύναμους αντιπάλους στο Ελληνικό πρωτάθλημα.

    Από εκεί και πέρα, προσωπικά διαφωνώ με τη διαχείριση του Μπουζούκη από τον κόουτς Δώνη. Θυσιάζεται στα άκρα ο «μικρός» για να παίξει ο δανεικός Ζαχίντ, ο οποίος λογικά το καλοκαίρι θα επιστρέψει στον ΑΠΟΕΛ. Αποκλείεται ο Παναθηναϊκός να καλύψει την οψιόν του 1,5 εκ ευρώ για να τον αγοράσει. Ο Μπουζούκης είναι το παρόν και το μέλλον του συλλόγου και κακώς χαραμίζεται και θυσιάζεται στο βωμό κάποιων νικών στο Ελληνικό πρωτάθλημα. 

    Επιπλέον, με τόσους δανεικούς (Ζαχίντ- Ανουάρ- Ναγκί) πως θα οικοδομηθεί μια βάση παικτών και παιχνιδιού για του χρόνου. Διώχνει δικούς του νεαρούς παίκτες δανεικούς ο Παναθηναϊκός και φέρνει άλλους δανεικούς για να παίξουν. Και όχι τίποτα παίκτες τοπ επιπέδου. Απλά πιο έμπειρους. Με δανεικούς όμως θα επανέλθει η ομάδα στα ιστορικά της στάνταρ?

Η επόμενη ημέρα

    Παρακολουθώ δεκαετίες τον Παναθηναϊκό και επ’ ουδενί δε θα  θεωρήσω επιτυχία, για το μέγεθος του, απλά την είσοδο στα play off, χωρίς να διεκδικεί τίποτα, απλά για να τερματίσει 4^ος-5^ος. Είναι κατάντημα αυτό για τον ιστορικό σύλλογο κι ας λέει ότι θέλει ο Δώνης.

    Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός μου μοιάζει μπερδεμένος. Ούτε με νέους δουλεύει για το αύριο του κλαμπ, ούτε επενδύει σε ποιοτικές μεταγραφές για να διεκδικήσει κάτι στο παρόν. Από νεαρούς μόνο ο Χατζηγιοβάννης υπάρχει, μιας και ο Μπουζούκης είναι χάλια, παίζοντας σε λάθος θέση.  Οι υπόλοιποι είτε δεν παίζουν, είτε εστάλησαν δανεικοί. Η ομάδα είναι 20 βαθμούς πίσω από τους πρωτοπόρους στη βαθμολογία του πρωταθλήματος και εκτός στο κύπελλο. Οπότε ποιοι οι στόχοι της ως το τέλος της σαιζόν? Να φτιάξει τον Νάγκι και τον Ανουάρ για τις ομάδες τους?  Η επόμενη σαιζόν θα είναι μια από τα ίδια για τον μεγάλο αυτό σύλλογό?

    Αν φύγουν οι Ινσούα – Γιόχανσον που λήγουν τα συμβόλαια τους και οι τρεις δανεικοί Ζαχίντ- Ανουάρ – Ναγκι, συν κάποιοι παίκτες που δεν υπολογίζει ο Δώνης, π.χ. Μπεκ, Κολοβός, Κολοβέτσιος και με πιθανή κάποια πώληση, η ομάδα θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Με πολλούς καινούριους παίκτες στο ρόστερ της. Γίνεται δουλειά όμως έτσι?

    Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στο ρόστερ του Παναθηναϊκού οι εξής νεαροί παίκτες: Κότσαρης (23χρ), Θεοχάρης (21χρ), Χατζηθεοδωρίδης (22χρ), Ζαγαρίτης (18χρ), Αποστολάκης (20χρ), Βαγιαννίδης (18χρ), Αλεξανδρόπουλος (18χρ), Αθανασακόπουλος (18χρ), Σερπετζής (18χρ), Περέα (19χρ), Καμπετσής (20χρ) και Κονάν (20χρ)….μιλάμε για θησαυρό, 12 υπερταλαντούχοι νεαροί ! Πρέπει να παίξουν. Όχι όλοι μαζί για να αποσυντονιστεί η ομάδα. Με πρόγραμμα, 1-2 σε κάθε παιχνίδι, ώστε να μπουν στην ομάδα. Η ομάδα από δω και πέρα δεν έχει στόχο, 4^η θα βγει. Ευκαιρία να τσεκαριστούν αυτά τα παιδιά σε δύσκολα παιχνίδια και να βγουν υπερπολίτιμα συμπεράσματα για το επίπεδο τους και για το μέλλον τους. 

     Δηλαδή, αφού πάρουν κάποια παιχνίδια οι μικροί, να συνταχθεί ένα πλάνο για την αξιοποίηση τους. Ποιοι θα μείνουν για να δουλευτούν και να πάρουν ευκαιρίες και ποιοι θα πάνε δανεικοί για να πάρουν παιχνίδια και να γυρίσουν πιο έτοιμοι. Βασικό το που θα πάνε δανεικοί, πως θα δουλευτούν εκεί που θα πάνε, από ποιον προπονητή, από ποιον γυμναστή, σε ποιο προπονητικό πρόγραμμα θα ενταχθούν και ποιον τρόπο παιχνιδιού θα διδαχτούν ανάλογα με τη θέση τους. Βασικά ερωτήματα στα οποία επιβάλλεται να δοθούν οι σωστές απαντήσεις.

   Για την επόμενη σαιζόν, πολλά θα εξαρτηθούν από το αν η ομάδα θα παίξει στην Ευρώπη ή όχι. Ερώτημα στο οποίο αυτή τη στιγμή και μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος δε μπορεί να δώσει κανείς απάντηση. Ούτε από την ΟΥΕΦΑ. Συζητήσεις γίνονται αλλά οι αποφάσεις αργούν. Από τη συμμετοχή ή όχι στην Ευρώπη θα εξαρτηθούν οι στόχοι του κλαμπ αλλά και το μπάτζετ για την επόμενη σαιζόν.

     Το βέβαιο όμως είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, όλοι πρέπει να αξιολογηθούν. Όχι μόνο οι παίκτες που παίζουν, όλοι ! Ο Τσάβι Ρόκα, ο Κωνστάντος, το staff, ο Δώνης, το ιατρικό επιτελείο, οι μασέρ, οι φυσικοθεραπευτές, οι φροντιστές, άπαντες όλοι! Μόνο ο μίστερ Μάνος να μείνει στο απυρόβλητο. Και να αποφασιστεί αν μπορούν, αν έχουν τα προσόντα να υπηρετήσουν το πλάνο που θέτει η ιδιοκτησία και να εκπληρώσουν τους στόχους της. 

    Πάντως, από τους 5 μεγάλους του πρωταθλήματος μας, μόνο ο Παναθηναϊκός πορεύεται με Έλληνα προπονητή…. Μακάρι να του βγει !

                                                                                                                               SAM

Λάτσιο : Μπορεί τον τίτλο στην Ιταλία….

Αρχές Σεπτέμβρη είχα γράψει για την Ίντερ του Κόντε. Με το Ιταλικό πρωτάθλημα να είναι στις πρώτες του αγωνιστικές, είχα ξεχωρίσει ότι η ομάδα των Νεραντζούρι θα χτυπήσει τίτλο φέτος. Φτάσαμε στην 23^η αγωνιστική και η Ίντερ είναι στην κορυφή του Καμπιονάτο, ισόβαθμη με τη Γιουβέντους , στους 54 βαθμούς. Αμφότερες είναι στο +1 από τη Λάτσιο του Σιμόνε Ινζάγκι !

     Μια Λάτσιο, που με το 0-1 στο «Ένιο Ταρντίνι» επί της Πάρμα, έφτασε τα 18 ματς χωρίς ήττα στο πρωτάθλημα, για 1^η φορά, μάλιστα, στην ιστορία της. Έχοντας 16 νίκες, 5 ισοπαλίες και μόλις δύο ήττες, έχει συγκεντρώσει 53 βαθμούς μετά από 23 αγώνες και είναι στο -1 από τις Ίντερ και Γιουβέντους που μοιράζονται την κορυφή.  Διαθέτει τη 2^η καλύτερη επίθεση στο Καμπιονάτο με 53 γκολ, πίσω από τα 61 της Αταλάντα του Γκασπερίνι και την καλύτερη άμυνα, μαζί με την Ίντερ, έχοντας δεχτεί 20 γκολ ! Μιλάμε για ομάδα ισορροπημένη, για μια two way team, που λένε και οι μπασκετικοί. Με επίθεση φωτιά (Ιμόμπιλε), αλλά και προσεχτική στην ανασταλτική λειτουργία της τριάδα στην άμυνα).

Ιστορικά

    Η Λάτσιο ιδρύθηκε το 1900 και τα χρώματα της είναι η γαλάζια – θαλασσί φανέλα και το λευκό σορτσάκι. Στην ιστορία των 120 χρόνων της, έχει κατακτήσει μόλις δύο πρωταθλήματα Ιταλίας, 7 κύπελλα, 5 Σούπερ Καπ Ιταλίας, 1 κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης και 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης. Το πρώτο πρωτάθλημα το κατέκτησε το μακρινό 1974 και το 2^ο το 2000. Ολοκληρώνοντας μια τριετία επιτυχιών, αφού διέθετε, κατά γενική ομολογία,  την καλύτερη ομάδα της ιστορίας της. Με προπονητή τον Σβεν Γκόραν Έρικσεν και έχοντας στις τάξεις της παιχταράδες. Τους Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, Ερνάν Κρέσπο, Μαρσέλο Σάλας, Ιβαν Ντελα Πένια, Αλεσάντρο Νέστα, Φερνάντο Κόουτο, Ντίνο Μπάτζιο, Πάβελ Νέντβεντ, Κλαούντιο Λόπεζ και άλλους παρόμοιας αξίας !!!

   Το 1998 είχε φτάσει στον τελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και ηττήθηκε με 0-3 από την Ίντερ. Στον 1^ο ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας της. Την επόμενη χρονιά, το 1999, κατέκτησε το κύπελλο Κυπελλούχων νικώντας με 2-1 στον τελικό τη Μαγιόρκα. Λίγους μήνες αργότερα κατέκτησε και το Σούπερ Καπ Ευρώπης νικώντας με 1-0 την πρωταθλήτρια Ευρώπης Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ, του sir Alex.  Για τέτοιου επίπεδου ομάδα μιλάμε. Για ομάδα που κάθε χρόνο ήταν στην 8αδα του Champions league.

Ο κόουτς

      Στον πάγκο της βρίσκεται από τον Απρίλιο του 2016 ο 43χρονος (1976) Σιμόνε Ινζάγκι, στην 1^η του δουλειά ως πρώτος προπονητής σε επαγγελματική ομάδα. Πριν αναλάβει και από το 2010 που σταμάτησε ως ποδοσφαιριστής, ήταν στις μικρές ομάδες των Λιατσάλι, Youth, U-17, U19. Παίζει με 3-5-2, με τους πέντε χαφ να είναι στην ευθεία, flat. Αρκετά ψηλά οι πλάγιοι μπακ, δηλαδή. Με τη Λάτσιο, έχει κατακτήσει ένα κύπελλο Ιταλίας, το περυσινό και δύο Super Cup Ιταλίας, του 2017 και του 2019. Κάνει εξαιρετική δουλειά, η διοίκηση και οι παίκτες του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη, ενώ οι φίλαθλοι του πιστώνουν την αγωνιστική άνοδο του κλαμπ.  Συνεπικουρούμενος από ένα staff οχτώ ατόμων εκ των οποίων οι τρείς είναι γυμναστές έχει χτίσει μια καλοπροπονημένη ομάδα, με συνοχή, υψηλό βαθμό επικοινωνίας, καλή διανομή ρόλων, σωστή λειτουργία ομάδας, που παίζει συγκροτημένο ποδόσφαιρο. Με λίγα λόγια, έχει βάλει τη σφραγίδα του !

Το ρόστερ

    Στο τέρμα είναι ο Θωμάς Στρακόσια,ο 24χρονος Αλβανός, ο πατέρας του οποίου Φώτης, είχε σημαντική καριέρα στα Ελληνικά γήπεδα. Πίσω του, ο γνωστός μας από το πρόσφατο πέρασμα του από τον Ολυμπιακό Σίλβιο Προτό, στα 36 του πλέον ο Βέλγος, δεν έχει πάρει συμμετοχή στο φετινό Καμπιονάτο, αφού ο Στρακόσια πραγματοποιεί καταπληκτική σαιζόν και είναι πολύ σταθερός..

    Στην άμυνα, οι σέντερ μπακ ο 22χρονος Βραζιλιάνος Λουϊζ Φελίππε, ο έμπειρος Ιταλός Ατσέρμπι στα 31 του, είναι οι ηγέτες της άμυνας. Επίσης δίπλα τους εναλλάσσονται και παίζουν, ο 33χρονος Ρουμάνος Ράντου, ο 23χρονος Σλοβένος Ντένις Βαρβό, ο Ισπανός Πάτρικ και ο Μπάστος, με χαρακτηριστικά που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο, δηλαδή άλλος είναι εγκεφαλικός και μπαλαδόρος, άλλος γρήγορος και αλτικός, άλλος ψηλός και δυναμικός στις μονομαχίες, ώστε να δημιουργείται μια συμπαγής και αδιαπέραστη αμυντική γραμμή.

   Στα δεξιά παίζουν οι χαφ Μανουέλ Λατσάρι στα 26 του και ο Μαυροβούνιος Μάρουσιτς, ενώ αριστερά ο έμπειρος και αρχηγός, Λούλιτς  καθώς και ο επιθετικογεννής Ισπανός Τζόνυ. Λίγα ματς παίρνει ο Βέλγος Λουκάκου. Παίκτες με ταχύτητα και καλή τεχνική.

   Τα κεντρικά χαφ είναι η μεγάλη δύναμη της ομάδας του Ινζάγκι. Ηγέτης αυτής της ομάδας και ο πιο ποιοτικός της παίκτης είναι ο Σέρβος Σεργκέι Μιλίνκοβιτς- Σάβιτς. Χαφ με φοβερά σωματικά προσόντα, 191 εκ ύψος, φυσική δύναμη και Βραζιλιάνικη τεχνική. Μπορεί να παίξει σε οποιαδήποτε ομάδα του πλανήτη. Η αξία του είναι κοντά στα 100 εκ ευρώ και είναι απορίας άξιον πως δεν έχει φύγει ακόμα για μεγαλύτερο κλαμπ. Μαζί του, ο Λούκας Λέιβα, ο 33χρονος Βραζιλιάνος που ήταν στη Λίβερπουλ. Όποτε έπαιζε, έκανε τη διαφορά για τους Reds, αλλά δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στο δυναμισμό και το ρυθμό της Premier league και ήταν συνέχεια τραυματίας. Στη Serie A ανταπεξέρχεται άνετα και προσθέτει ποιότητα και σιγουριά στο build up παιχνίδι των Λιατσιάλι. Παρέα τους στο κέντρο είναι και ο Ισπανός παιχταράς Λουϊς Αλμπέρτο. Και αυτός με πέρασμα από τη Λίβερπουλ. Πολύ δημιουργικός χαφ, με απίστευτη ποιότητα και μπαλαδοσύνη. Μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και σε 22 αγώνες, έχει 3 γκολ και 12 ασίστ !!! Σημαντικό ρόλο στην ομάδα έχει και ο πολύπειρος Μάρκο Παρόλο, διεθνής Ιταλός εσωτερικός μέσος, που πλέον βαδίζει στα 35 του. Συμπληρωματικό ρόλο έχουν οι Κατάλντι και Αντρέ Άντερσον.

   Στην επίθεση δεσπόζει ο παίκτης σημαία αυτής της ομάδας. Ο Τσίρο Ιμόμπιλε. Από το 2016 στην ομάδα με 23-29-15 γκολ, αντίστοιχα, τις προηγούμενες σαιζόν, ενώ φέτος έχει 25 γκολ σε 23 ματς πρωταθλήματος !!!. Κυριολεκτικά οδηγεί τη Λάτσιο στον τίτλο. Δίπλα του ο ποιοτικός Αργεντινός Χοακίν Κορέα με 6 γκολ σε 18 αγώνες, ο οποίος είναι τραυματίας αυτή την περίοδο και τη θέση του παίρνει ο Καϊσέδο από το Εκουαδόρ, που τρώει το ξύλο, παίζει με πλάτη, ανοίγει χώρους στον Ιμόμπιλε και έχει και 8 γκολ σε 18 παιχνίδια. Λίγο χρόνο έχει πάρει και ο εξτρέμ Μπόμπι Αντέ Κανιέ, 20 χρονών με καταγωγή από τη Νιγηρία.

  

          Όπως διαπιστώνουμε, ο Ινζάγκι έχει ανοίξει πολύ το ροτέσιον και αξιοποιεί το σύνολο του ρόστερ, έχοντας βέβαια κάποιους σταθερούς παίκτες στην ομάδα, κυρίως στον άξονα, οι οποίοι αποτελούν τον κορμό. Έχει δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο που μπορεί να κοντράρει για τον τίτλο τις Γιουβέντους και Ίντερ και ας διαθέτουν μεγαλύτερο star quality. Το θέμα είναι, ολόκληρος ο οργανισμός, να δείξει ότι μπορεί να υποστηρίξει όσα κατάφερε η ομάδα έως τώρα. Καθότι, ο Σιμόνε Ινζάγκι απέφευγε να μιλήσει για τίτλο μέχρι πρόσφατα. Όμως, η θέση της ομάδας 15 αγωνιστικές πριν το τέλος δεν τον αφήνει να κρυφτεί πλέον.

         Από εκεί και πέρα, Ίντερ και Γιουβέντους είναι στα ημιτελικά του κυπέλλου Ιταλίας και κοντράρονται με Νάπολι και Μίλαν αντίστοιχα, δηλαδή  +2  παιχνίδια – ντέρμπι η καθεμιά τους. Έχουν, επίσης, υποχρεώσεις στην Ευρώπη. Η Ίντερ παίζει με τη Λουντογκόρετς για τους «32» του Γιουρόπα και η Γιουβέντους με τη Λιόν, για τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Λατσιάλι θα έχουν ένα ματς την εβδομάδα μέχρι το τέλος. Θα είναι σίγουρα πιο ξεκούραστοι. Με περισσότερες ανάσες. Διαθέτουν δίψα και απομένει να καταφέρουν να διαχειριστούν το άγχος και την πίεση του πρωταθλητισμού, στα οποία είναι άμαθοι. 

Τα πάντα θα φανούν στον γήπεδο ! Και για του λόγου το αληθές αρκεί μόνο μα αναφέρουμε ότι, αυτή την Κυριακή έχουμε Λάτσιο – Ίντερ και την επόμενη Γιουβέντους – Ίντερ…. αίμα και άμμος… Χαμός !

                                                                                SAM