Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ....τα "πουλάρια" είναι και πάλι εδώ!

Πρωτοπόρος στη Bundesliga μετά τις 11 πρώτες αγωνιστικές η Γκλάντμπαχ, το καμάρι του Γερμανικού ποδοσφαίρου τη δεκαετία του '70. Η Μπορούσια έχει 25 βαθμούς και είναι στο +4 από τις Λειψία, Μπάγερν Μονάχου και Φράιμπουργκ που ακολουθούν με 21 βαθμούς. Η ομάδα του Μάρκο Ρόζε έχει 8 νίκες, μία ισοπαλία και 2 ήττες μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα. Έχει σκοράρει 24 γκολ και έχει δεχθεί 11, διαθέτοντας τη δεύτερη καλύτερη άμυνα στη Γερμανία πίσω μόνο από τη Βόλφσμπουργκ που έχει δεχτεί μόνο 10 γκολ.

    Η Μπορούσια Μενχενγκλάνμπαχ ιδρύθηκε το έτος 1900 και έχει για έδρα το Μπορούσια Παρκ, χωρητικότητας 54.067 θέσεων. Η ιστορία της ομάδας άλλαξε το 1964 όταν την τεχνική της ηγεσία ανέλαβε ο Χένες Βαϊσβάιλερ, με την ομάδα να είναι στη Β΄κατηγορία και την Bundesliga να έχει δημιουργηθεί την προηγούμενη χρονιά, το 1963. Την επόμενη χρονιά ανέβασε την ομάδα στηριζόμενος κυρίως σε νεαρούς παίκτες και του πήρε πέντε χρόνια για να ολοκληρώσει το έργο του και να χτίσει μια πλήρης ομάδα. Πρώτη αναλαμπή το 1969 όταν η Μπορούσια τερμάτισε 2η στο πρωτάθλημα. Βασιζόμενη σε παίκτες όπως ο Γκύντερ Νέτσερ, Γιούπ Χάινκες και Μπέρτι Φογκς κατέκτησε 2 σερί πρωταθλήματα τις σαιζόν 1970 και 1971. Εκεί απέκτησαν και το προσωνύμιο «Πουλάρια» λόγω του νεαρού της ηλικίας του και του τρόπου παιχνιδιού τους, που θύμιζε καλπασμό νεαρού αλόγου! Ακολούθησε η κυριαρχία της Μπάγερν που διέθετε υπέρ ομάδα τότε και κατέκτησε τρία σερί κύπελλα πρωταθλητριών και το 1975 ο Βαϊσβάιλερ αποχώρησε από το σύλλογο για να πάει στη Μπαρτσελόνα, αφού πρώτα ξανάφερε τη Γκλάντμπαχ στην κορυφή κατακτώντας ξανά το πρωτάθλημα, αλλά και το κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

    Τον διαδέχτηκε ο Ούντο Λάτεκ και έχτισε μια νέα μεγάλη ομάδα με παίκτες όπως ο Ράινερ Μπόνοφ, ο Ούλι Στίλικε, ο Άλαν Σίμονσεν, ακόμα και ο Έβαντ Λίνεν. Η ομάδα πήρε το πρωτάθλημα τις σαιζόν 1976 και 1977 και έφτασε στο απόγειο με τη συμμετοχή της στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη Ρώμη το 1977, όπου έχασε με 1-3 από τη Λίβερπουλ. Πήρε ξανά το ΟΥΕΦΑ το 1979 και μετά η "χρυσή εποχή" της τελείωσε. Υπήρξε μια αναλαμπή το 1995 που κατέκτησε ένα κύπελλο Γερμανία αλλά....δεν επανήλθε ποτέ ξανά ως ομάδα κορυφής, που κάνει πρωταθλητισμό.

    Τα τελευταία χρόνια η Μπορούσια διαθέτει σταθερά καλή ομάδα, τερματίζει ψηλά στη βαθμολογία, έχει μπει στην 4αδα και έχει παίξει και σε όμιλο του Champions league, αλλά και πάλι, ουδέποτε, θεωρήθηκε σοβαρή διεκδικήτρια των πρωτείων στη Γερμανία.

     Το καλοκαίρι οι διοικούντες τη Μπορούσια έκαναν τη μεγάλη κίνηση και έφεραν για τον πάγκο της ομάδας τον 43χρονο, Γερμανό Μάρκο Ρόζε από την Αυστριακή Σάλτσμπουργκ, με την οποία είχε πραγματοποιήσει εκπληκτική πορεία την τελευταία διετία έχοντας καταπλήξει ολόκληρη την Ευρώπη, ειδικά με την πορεία της στο Europa league, αλλά και με το ποδόσφαιρο που έπαιζε. Αξίζει να αναφέρουμε ότι προηγουμένως, ο Ρόζε εργαζόταν στις ακαδημίες της Σάλτσμπουργκ και είχε καταφέρει να κατακτήσει το UEFA Youth league   με αντιπάλους φημισμένες ακαδημίες όπως αυτές του Άγιαξ, τη Μασία της Μπάρτσα, της Αγγλικές ομάδες και τους νεόπλουτους της Παρί! Του ανέθεσαν να χτίσει ένα σταθερό και νικηφόρο πρότζεκτ, δίνοντας στην ομάδα κάτι από την παλιά της αίγλη.

    Ο Ρόζε παίζει με διάταξη 4-4-2 ή 4-3-1-2 αφού στη μεσαία γραμμή σχηματίζεται ρόμβος, δηλαδή μπροστά από τον αμυντικό χαφ και τους δύο εσωτερικούς μέσους υπάρχει κλασσικό 10αρι και στην επίθεση δύο επιθετικοί. Δεν παίζει δηλαδή με εξτρεμ. Βασίζεται πολύ στο πρέσιγκ, τον ενδιαφέρει όχι απλά να δυσκολέψει το χτίσιμο της επίθεσης του αντιπάλου, αλλά να κλέψει μπάλες και να μετατρέψει άμεσα την άμυνα σε επίθεση, ειδικά αν το κλέψιμο γίνει ψηλά, κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Το πρέσιγκ δε μπορεί να είναι συνεχόμενο, γιατί θα επέλθει κούραση, αλλά πρέπει να γίνεται σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και σε συγκεκριμένους χώρους. Θέλει να δημιουργήσει μια φρέσκια, νεανική και καλοπροπονημένη ομάδα, με καλή διανομή ρόλων και σωστή ομαδική λειτουργία, που θα παίζει συγκροτημένο ποδόσφαιρο.  

    Η ομάδα το καλοκαίρι προχώρησε σε δύο πωλήσεις, του εξτρέμ Τοργκέν Αζάρ με 25 εκ στη Ντόρντμουντ και του Γάλλου χαφ Μικάμ Κισσάνς με 12 εκ στη Μπάγερν Μονάχου. Από αυτές τις πωλήσεις η ομάδα χρηματοδότησε τις τέσσερις μεταγραφές βασικών, σήμερα, παικτών της. Απέκτησε τον δεξιό μπακ Λάινερ που έφερε μαζί του ο Ρόζε από τη Σάλτσμπουργκ με 12 εκ. Επίσης πήρε τον αριστερό μπακ Ραμί Μπενσεμπαϊνί με 7,8 εκ από τη Ρεν, τον φορ Μπριλ Εμπολό με 10 εκ από τη Σάλκε και τον επίσης φορ Μάρκους Τουράμ με 9 εκ από την Γκινγκάμπ. Βλέπουμε ότι η ομάδα πήγε σε αγορά δύο πλάγιων μπακ με επιθετικά χαρακτηριστικά, μιας και δεν θα υπάρχουν εξτρέμ μπροστά τους και δύο φορ αφού ο Ρόζε παίζει με δίδυμο στη επίθεση και χρειάζονται εναλλακτικές λύσεις. Οι εξτρέμ που απέμειναν στο ρόστερ έχουν συμπληρωματικό ρόλο και μπαίνουν στο παιχνίδι ως αλλαγές όταν κάτι στραβώσει για την ομάδα.

    Ο Ρόζε μέχρι στιγμής έχει χρησιμοποιήσει περί τους 20 ποδοσφαιριστές που τον έφεραν στην κορυφή της Bundesliga. Στο τέρμα παίζει μόνιμα ο 30χρονος Ελβετός Γιαν Σόμερ από το 2014 στην ομάδα, κοντός για τερματοφύλακας με ύψος 183 εκ., αλλά με εξαιρετικά ρεφλέξ. Στα δεξιά της άμυνας ο Στεφάν Λάινερ, Αυστριακός, στα 27 του, που έφερε μαζί του ο Ρόζε από τη Σάλτσμπουργκ. Αριστερά στην άμυνα ξεκίνησε το πρωτάθλημα ο "γερόλυκος" Όσκαρ Βεντ στα 34 του και τώρα μπαίνει σιγά σιγά στο ροτέσιον ο νεοαποκτηθείς Ραμί Μπενσεμπαϊνί. Στα στόπερ δεσπόζουν ο 25χρονος Γερμανός Ματίας Γκίντερ απόκτημα του 2017 από τη Ντόρντμουντ που στη Γκλάντμπαχ εκτοξεύτηκε. Δίπλα του ο 23χρονος Ελβετός Νίκο Ελβέντι που ήρθε τσάμπα το 2015 από τη Ζυρίχη. Οι δύο στόπερ είναι οι δύο πιο ακριβοί παίκτες της ομάδας ! Πίσω τους υπάρχει ο 29χρονος Τόνι Γιάντσκε προϊόν των ακαδημιών του συλλόγου.

    Στα χαφ, οι δύο αμυντικοί χαφ είναι ο Ντένις Ζακάρια, 22χρονος Ελβετός με ύψος 191 εκ που ήρθε το 2017 στην ομάδα με 12 εκ από τη Γιουγκ Μπόις, ένα τίμιο εργαλείο, που κάνει «βρώμικες» δουλειές και κερδίζει μονομαχίες. Τον συμπληρώνει και τον αντικαθιστά ο διεθνής Γερμανός Κριστόφ Κράμερ στα 28 του πλέον, που δεν είχε την εξέλιξη που όλοι περίμεναν, αλλά παραμένει παίκτης υψηλού επιπέδου. Εσωτερικοί μέσοι είναι οι Φλόριαν Νέιχάους, στα 22 του, Γερμανός, που ήρθε τσάμπα το 2018 από τη Φορτούνα Ντίσελντορφ και τώρα κοστίζει πάνω από 20 εκ. Επίσης ο 22χρονος, Σλοβένος Λάζλο Μπένες, αριστεροπόδαρος και ο 27χρονος, Γερμανός Γιόνας Χόφμαν.

    Στα εξτρέμ έχουν απομείνει τρεις παίκτες που δεν παίρνουν πολύ χρόνο συμμετοχής, λόγω της τακτικής του Ρόζε. Ο Πάτρικ Χέρμαν, Γερμανός, στα 28 του, προϊόν των ακαδημιών του συλλόγου που μπορεί να παίξει και πίσω από τον φορ και έτσι βρίσκει χρόνο. Επιπλέον ο Αμερικανός Φαμπιάν Τζόνσον στα 31 του, από το 2014 στην ομάδα, με μόλις 3 συμμετοχές μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και ο  31χρονος, Γάλλος Ιμπραχιμ Τραορέ, με μόλις μία συμμετοχή και που προσωπικά μου αρέσει πολύ σαν παίκτης και θα θελα να τον δω σε κάποια από τις ομάδες μας.

    Ως 2οι φορ, ή πίσω από τους φορ,  παίζουν ο Λαρς Στιντλ, αρχηγός της ομάδας, Γερμανός, στα 31 του και ο Βραζιλιάνος Ράφαελ στα 34 του πλέον. Χωρίς όμως να έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής.

    Σέντερ φορ, η ομάδα διαθέτει βαρύ πυροβολικά. Καταρχήν ο 26χρονος, Γάλλος Αλασανέ Πλεά, που πλέον κοστολογείται πάνω από 30 εκ. Δίπλα του οι δύο νεοφερμένοι, ο 22χρονος, Ελβετός Μπριλ Εμπολό, που είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά την καριέρα του, αλλά πρόπερσι είχε πάθει χιαστό με τη φανέλα της Σάλκε και ακόμα ψάχνει τα πατήματά του. Και φυσικά η αποκάλυψη φέτος, Μάρκους Τουράμ, Γάλλος, στα 22 του, με 189 εκ ύψος, γιος του άλλοτε δεξιού μπακ της εθνικής Γαλλίας, Λιλιάν Τουράμ ! Ένας έξοχος σκόρερ, μετράει ήδη πέντε γκολ στο πρωτάθλημα, με ταχύτητα, έκρηξη, εκτόπισμα και εξαιρετικά σωματικά προσόντα!

    Στο ρόστερ υπάρχει και ένας Έλληνας ο 23χρονος, σέντερ φορ, Χαράλαμπος Μακρίδης, με ύψος 180 εκ, που δεν παίρνει καθόλου χρόνου συμμετοχής.

     Έχει δημιουργηθεί μια ομάδα από τον Ρόζε που βασίζεται στο επιθετικό ποδόσφαιρο, στο πρέσινγκ, στη γρήγορη και σωστή κυκλοφορία της μπάλας, με κοντά τις γραμμές, τη συνοχή και τη σωστή επικοινωνία της αμυντικής γραμμής και τις αλληλοκαλύψεις.

    Ακολουθεί το εκτός έδρας παιχνίδι με την Ουνιόν Βερολίνου και θέλω να δω την ομάδα, πως θα αντιδράσει μετά από 15 ημέρες (λόγω της διακοπής) στην κορυφή της βαθμολογίας, ποια θα είναι η αγωνιστική συμπεριφορά της απέναντι σε μικρότερο αντίπαλο. Αν διαθέτει παίκτες που μπορούν να διαχειριστούν την πίεση που βάζει η κορυφή. Αν ξέρει να συμπεριφέρεται ως φαβορί. Αν αντέχει να υποστηρίξει όσα κατάφερε ως τώρα. Αν είναι από σκληρό μέταλλο.

    Το Γερμανικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τη Γκλάντμπαχ, να επανέλθει ως αντίπαλο δέος στην κυρίαρχη Μπάγερν του Μονάχου.

    Προσωπικά, ως ρομαντικός παρατηρητής του ποδοσφαίρου δεν γίνεται να μην υποστηρίζω μια ομάδα που στις 20 Οκτωβρίου 1971 στα πλαίσια του κυπέλλου πρωταθλητριών συνέτριψε την Ίντερ, του Φακέτι και του Ματσόλα, με 7-1 ! Έστω κι αν η ΟΥΕΦΑ ακύρωσε το θρίαμβο λόγω ρίψης ενός μπουκαλιού και επανέλαβε το παιχνίδι. Με τον Βαϊσβάιλερ να δηλώνει, λακωνικά, μετά τον αγώνα… «Αυτό ήταν ποδόσφαιρο» !!!

                                                                                               SAM