Η Σίτι, ο Πεπ και η κούπα του Champions league

    Παρακολούθησα το Σαββατιάτικο παιχνίδι για το Super Cup Αγγλίας ή Community Shield όπως το λένε στο νησί, ανάμεσα στη Σίτι του Πεπ, κάτοχο και των τριών τίτλων στην Αγγλία (Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Λιγκ Καπ) και την Πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ. Τους περισσότερους τους γοητεύει η ομάδα του Κλοπ και το αν θα καταφέρει να στεφθεί πρωταθλήτρια ξανά, μετά το 1990. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση η ομάδα του Πεπ και με αυτή θα ασχοληθώ και ειδικότερα με το πώς μπορεί να κατακτήσει το Champions league για 1^η φορά στην ιστορία της.

   Ο Γκουαρντιόλα έχει δημιουργήσει μια ομάδα με γρήγορους και τεχνίτες παίκτες. Έχει δουλέψει πάρα πολύ μαζί τους, τους έχει περάσει τη φιλοσοφία του και το στιλ που επιθυμεί να παίζει η ομάδα του ποδόσφαιρο. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και η Σίτι παρουσιάζει ένα επιθετικό ποδόσφαιρο απόλυτης κυριαρχίας επί του αντιπάλου. Με συνεχής νίκες, παραγωγή πολλών φάσεων και πολλά γκολ. Παράγει ποδόσφαιρο και χαίρεσαι να τη βλέπεις. Λογικά είναι το φαβορί και για το φετινό πρωτάθλημα στην Αγγλία, ο Πεπ και οι παίκτες του έχουν την τεχνογνωσία να φτάσουν κοντά στους 100 βαθμούς και να κατακτήσουν τον τίτλο για 3^η σερί σαιζόν.  Είναι σε θέση να κερδίσουν μέσα- έξω όλες τις ομάδες κάτω από την 1^η εξάδα της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά και να πάρουν αποτέλεσμα και νίκες απέναντι και στους 5 άμεσους ανταγωνιστές τους, αφού και σε σύγκριση με αυτούς σαφώς υπερτερούν.

    Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, στο οποίο η Σίτι κατέκτησε το 1^ο τρόπαιο στη σαιζόν επικρατώντας της Λίβερπουλ στα πέναλτι με 5-4, με το 90λεπτο να τελειώνει  1-1, η ομάδα του Πεπ φάνηκε να μην έχει βρει ρυθμό ακόμα και να υστερεί σε τρεξίματα. Στο πρώτο ημίχρονο προηγήθηκε στο 12΄ με το γκολ του Στέρλιγκ και από εκεί και πέρα έλεγξε το ρυθμό του αγώνα. Στο 2^ο μέρος εξαρχής η Λίβερπουλ πήρε μέτρα στο γήπεδο και κυνήγησε την ισοφάριση, η Σίτι έβγαλε κάποιες εξαιρετικές αντεπιθέσεις αλλά απέτυχε να «τελειώσει» το παιχνίδι λόγω κακών επιλογών των παικτών της στα τελειώματα και κυρίως του Ραχίμ Στέρλιγκ.

    Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το τελευταίο 20λεπτο του αγώνα. Η Λίβερπουλ είχε κλείσει τη Σίτι στα καρέ της και τη σφυροκοπούσε ασταμάτητα, είχε δύο δοκάρια, ισοφάρισε και δημιούργησε και άλλες φάσεις για να πάρει τη νίκη, με αποκορύφωμα εκείνη που πρόλαβε και έδιωξε ο Γουόκερ, για τη Σίτι, πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή με τον τερματοφύλακα Κλαούντιο Μπράβο εξουδετερωμένο. Η Σίτι αδυνατούσε να αντιδράσει και ένοιωσε ανακούφιση με το σφύριγμα της λήξης. Τελικά η ομάδα του Πεπ επικράτησε στα πέναλτι, με τον Βαϊνάλντουμ να είναι ο μοναδικός που απέτυχε να σκοράρει στη διαδικασία. Στα στατιστικά του ματς, η Λίβερπουλ με την πίεση που άσκησε στο 2^ο μέρος και ειδικά στο τέλος έφερε την κατοχή στο 50%-50%, τα κόρνερ ήταν 7-2 για τους reds και η τελικές 12-6 για την ομάδα του Κλοπ. Δείγμα της κυριαρχίας των κόκκινων του Μερσεϊσάιντ.

                                 

   Θεωρώ ότι η διαφορά ειδικού βάρους φανέλας είναι αυτή που έπαιξε καταλυτικό ρόλο και η Λίβερπουλ έκλεισε στα καρέ της τη Σίτι στο τελευταίο 20λεπτο, με την ομάδα του Πεπ να αδυνατεί να βγάλει αντίδραση και να φτάνει κοντά στην ήττα και την απώλεια του τροπαίου. Το έχουμε δει να συμβαίνει κι άλλες φορές τα τελευταία χρόνια. Και πρόπερσι η Λίβερπουλ προκρίθηκε απέναντι στη Σίτι στα προημιτελικά του Champions league και πέρυσι η Τότεναμ άφησε έξω την ομάδα του Πεπ στην ίδια φάση της εν λόγω διοργάνωσης. Στο κρίσιμο σημείο, λίγο πριν την τελική ευθεία, βλέπουμε ότι η Σίτι παραδίδεται, τα χάνει, δεν αποδίδει το ίδο. Δεν έχει το μέταλλο ως ομάδα για το παραπάνω βήμα.

  Με δεδομένο ότι βασικός στόχος της Σίτι, στην 4^η  σαιζόν του Πεπ στην ομάδα, είναι πλέον η κούπα του Champions league. Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι  το ειδικό βάρος της φανέλας παίζει ένα «μεταφυσικό» ρόλο στα νοκ άουτ παιχνίδια του  Champions league και το βλέπουμε εδώ και χρόνια. Ομάδες που έχουν δαπανήσει πακτωλό χρημάτων αδυνατούν να σηκώσουν κούπα, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τη Σίτι και την Παρί. Το ίδιο πρόβλημα, αντιμετώπισε παλιότερα και η Τσέλσι του Αμπράμοβιτς μέχρι που «καθάρισε» στο Μόναχο ο Ντρογκμπά. Η φανέλα αποκτά βάρος με τις κούπες, αυτό που φαντάζει βουνό για τη Σίτι και την Παρί, μοιάζει σχετικά εύκολο για τη ΡΕΑΛ. Οπότε μέχρι να κατακτηθούν κούπες η φανέλα της Σίτι θα ζυγίζει πούπουλα.

   Το χάντικαπ αυτό, της ελαφριάς φανέλας, καλύπτεται μόνο με ένα τρόπο. Με την ένταξη στην ομάδα παικτών με τεράστια προσωπικότητα, που έχουν τα cojones και την ποιότητα να σηκώσουν στις πλάτες τους την ομάδα και να την οδηγήσουν σε τίτλους. Που το ειδικό τους βάρος μπορεί να είναι μεγαλύτερο από εκείνο της ομάδας στην παρούσα φάση. Που ενδεχομένως  να έχουν ξαναφτάσει πάλι ως το τέλος του δρόμου και γνωρίζουν πως κατακτιούνται οι κούπες και δη η κορυφαία κούπα του Champions league, χωρίς αυτό να είναι το μόνο απαραίτητο στοιχείο τους. Αυτοί οι παίκτες δεν είναι μόνο ότι είναι ακριβοί, ότι κοστίζουν πολλά χρήματα. Ακριβοί παίκτες πλέον υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Η Σίτι έχει ορισμένους τέτοιους, αλλά όπως διαπιστώνουμε δεν αρκούν. Ούτε η τακτική της Παρί αποδείχθηκε σωστή. Με την απόκτηση των υπερήλικων και σχεδόν τελειωμένων Ντάνι Άλβες  και Μπουφόν. Ούτε η απόκτηση του «αστείου» Νέιμαρ τη βοήθησε. Εκεί η λύση είναι ξεκάθαρη. Να κρατήσουν με κάθε τρόπο και να χτίσουν την ομάδα γύρω από τον Εμπαπέ.

                                   

   Η Σίτι, τώρα, διαθέτει ένα πλούσιο σε ταλέντο ρόστερ, εξαιρετικά δουλεμένο από έναν τοπ προπονητή όπως ο Γκουαρντίολα. Κάτω από τα δοκάρια έχει τον Κλαούντιο Μπράβο που ήρθε το πρώτο καλοκαίρι του Πεπ στην ομάδα, το 2016, στα 36 του πλέον,  είναι ο αναπληρωματικός τερματοφύλακας, αφού βασικός παίζει ο Βραζιλιάνος Έντερσον, στα 25 του, που αποκτήθηκε το 2017 με 40 εκ από τη Μπενφίκα και είναι αναπληρωματικός του Άλισον της Λίβερπουλ στην εθνική Βραζιλίας. Δεξιά στην άμυνα ο Γουόκερ που ήρθε το 2017 με 52,7 εκ από την Τότεναμ και μπακ απ του ο Βραζιλιάνος Ντανίλο που ήρθε το ίδιο καλοκαίρι με 30 εκ από τη ΡΕΑΛ και απλά δεν είναι γι αυτό το επίπεδο. Λογικά θα φύγει και στη θέση του θα έρθει ο Ζοάο Κανσέλο από τη Γιουβέντους. Αριστερά στην άμυνα παίζει ο νεαρός Ουκρανός Ζιτσένκο, στα 22 του, που ήρθε το 2016 με 2εκ (!) από την Ουκρανική Ούφα και σιγά σιγά καθιερώθηκε στην ομάδα. Η Σίτι σε κάθε μεταγραφική περίοδο αποκτά, αθόρυβα, και φτηνούς για εκείνη παίκτες, αλλά πολύ λίγοι της «βγαίνουν». Πέρυσι αριστερά έπαιζε και ο χαφ Ντελφ που φέτος πουλήθηκε στην Έβερτον. Όλα αυτά γιατί η ακριβή μεταγραφή, για τη θέση του αριστερού μπακ, ο Μπέντζαμιν Μεντί που ήρθε το καλοκαίρι του 2017 με 57,5 εκ από τη Μονακό, πολύ νωρίς τραυματίστηκε στο χιαστό και ακόμα δεν έχει επανέλθει στα προηγούμενα στάνταρ του. Φέτος επέστρεψε στην ομάδα και ο Ανχελίνο με 12 εκ από την Αιντχόβεντ.  Στο κέντρο της άμυνας, ο αρχηγός Κομπανί έφυγε για την Άντερλεχτ στα 34 του. Υπάρχουν οι Στόουνς ήρθε το 2016 με 55,5 εκ από την Έβερτον, ο 31χρονος, Αργεντινός Οταμέντι και ο Λαπόρτ, μεταγραφή του Πεπ το 2017 με 65 εκ από τη Μπιλμπάο. Χρειάζεται παίκτης εδώ από το τοπ επίπεδο. Δε βγαίνει με μόλις τρεις έμπειρους στόπερ η χρονιά.

    Στα χαφ, καθαρό 6αρι υπήρχε πέρυσι μόνο ο Φερναντίνιο που έκανε μεγάλη σαιζόν στα 34 του. Καθάρισε μόος του ως αμυντικός χαφ σε τέσσερις διοργανώσεις ! Φέτος ο Πεπ έφερε τον Ρόντρι με 70 εκ από την Ατλέτικο Μαδρίτης για τη θέση. Εξαιρετική επιλογή ενός ταλαντούχου παίκτη στα 23 του, που μπορεί να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του, στο παραπάνω επίπεδο. Εσωτερικοί χαφ υπάρχουν ο Γκουντογκάν που ήρθε το 2016 με 27 εκ από τη Ντόρντμουντ, ο Μπερνάντο Σίλβα στα 24 του, που ήρθε το καλοκαίρι του 2017 με 50 εκ από τη Μονακό και πολύ  γρήγορα προσαρμόστηκε στο παραπάνω επίπεδο και καθιερώθηκε στην ομάδα, ο Νταβίντ Σίλβα που το μυαλό και η τεχνική του, του επιτρέπουν να παίζει σε υψηλούς ρυθμούς, σε αυτό το επίπεδο στα 34 του, φέτος ο Πεπ δίνει χρόνο, προωθεί τον 19χρονο Φιλ Φοντέν για τη θέση, παίκτη που ξέρει μεγάλη μπάλα και  τέλος, ο Κέβιν Ντε Μπρούινε που στα καλά του είναι φανταστικός παίκτης, αλλά δεν έχει πείσει ότι είναι ο ηγέτης που θα σηκώσει όλη την ομάδα στους ώμους του.  

    Στα εξτρέμ, υπάρχει ο ταχύτατος Στέρλιγκ, ο Σανέ που θέλει να πάει στη Μπάγερν και ο Μαχρέζ που ήρθε με 67,8 εκ πέρυσι από τη Λέστερ και δεν έχει δείξει πως μπορεί να κάνει τη διαφορά. Σέντερ φορ ο Κουν Αγκουέρο που «έχει» το Αγγλικό πρωτάθλημα και κάθε σαιζόν σημειώνει πάνω από 20 γκολ, αλλά τραυματίζεται πού συχνά και ο Γκάμπριελ Ζέσους που ήρθε το καλοκαίρι του 2016 με 32 εκ από την Παλμέιρας και δεν είναι κάτι το φοβερό, υπάρχουν πολύ καλύτεροι φορ στην αγορά. Άρα και μεσοεπιθετικά και στη θέση του φορ η Σίτι θέλει τοπ παίκτη. 

   Οπότε καταλήγουμε ότι η Σίτι χρειάζεται σέντερ μπακ, μεσοεπιθετικό και σέντερ φορ. Τρεις παίκτες. Τι παίκτες όμως ? Η Σίτι δεν μπορεί να πάει στους «γερασμένους» Κριστιάνο Ρονάλντο, Μέσι, Λουϊς Σουάρες, Σέρχιο Ράμος, Μόντριτς, Μαρσέλο, Λεβαντόφσκι, που έχουν καβαντζάρει όλοι τους τα 30, τα καλά τους παιχνίδια βρίσκονται στο παρελθόν, θα της κοστίσουν πανάκριβα και υπάρχουν αμφιβολίες για το αν θα ανταπεξέλθουν, σε αυτή την ηλικία, στο ρυθμό και τις απαιτήσεις της Πρέμιερ Λιγκ. Επίσης η Σίτι δεν είναι δυνατό να πάει να αγοράσει από τη Σεβίλλη, τη Βαλένθια, τη Φιωρεντίνα, τη Λιόν, τη Μονακό και τη Μαρσέιγ. Εκεί υπάρχουν ασφαλώς καλοί παίκτες, αλλά όχι κορυφαίοι. Τέτοιους παίκτες η Σίτι διαθέτει ήδη. Πλέον αναζητά το τοπ, τον παίκτη που θα της δώσει ώθηση για παραπάνω. Έτοιμο παίκτη, παιγμένο στο υψηλό επίπεδο, που θα τον αφαιρέσει από τη δύναμη του αντιπάλου. Τέτοιος ας πούμε ήταν ο Αζάρ, αλλά πήγε στη ΡΕΑΛ. Δύσκολα η Τσέλσι θα τον έδινε στην ανταγωνίστρια Σίτι και δύσκολα και ο ίδιος θα πήγαινε σε άλλη ομάδα στο νησί.

Πάμε να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι παίκτες που μπορούν να βελτιώσουν μια ήδη κορυφαία ομάδα, ίσως την καλύτερη στον πλανήτη. Στην άμυνα, καταρχήν ο Ράφαελ Βαράν της ΡΕΑΛ Μαδρίτης, ο 26χρονος Γάλλος έχει ήδη 4  Champions league και ένα Μουντιάλ στην προσωπική του τροπαιοθήκη. Παίκτης σίγουρα καλύτερος από τους ήδη υπάρχοντες, με παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο και με τρόπαια.  Επίσης καλές περιπτώσεις φαίνονται ο Αυστριακός Νταβίντ Αλάμπα της Μπάγερν, που παίζει και αριστερός μπακ και στοπερ και χαφ και τον ξέρει ο Πεπ. Στα 26 του και με παραστάσεις στο υψηλό επίπεδο. Τέλος ο Καλιφά Κουλιμπαλί της Νάπολι. Δεν έχει τις παραστάσεις του Βαράν και δεν έχει φορέσει τη φανέλα μιας Μπάγερν αλλά έχει δείξει δείγματα ότι μπορεί να ηγηθεί μιας κορυφαίας άμυνας και μη λησμονούμε ότι προέρχεται από την Ιταλική αμυντική σχολή, σε συνδυασμό με σωματικά προσόντα Αφρικανού!

     Στα χαφ, τοπ παίκτης και σε εξαιρετική ηλικία είναι ο Ιταλός Βεράτι της Παρί, ηγέτης των Παριζιάνων, είναι στα 26, παίκτης που ξέρει πολύ μπάλα και έχει το στιλ παιχνιδιού του Πεπ με το passing game και το pressing, διαθέτει προσωπικότητα και ηγετικά χαρακτηριστικά και θα ταίριαζε απόλυτα στη Σίτι του Πεπ, θα πρόσθετε ποιοτικά στοιχεία στη λειτουργία των χαφ της. Επίσης χαφ παιγμένος στο κορυφαίο επίπεδο και τον σκληρό ανταγωνισμό ο Κόκε της Ατλέτικο Μαδρίτης, στα 27 του θεωρείται πλήρης χαφ που μπορεί να παίξει και ως πλάγιος επιθετικός, με τρεξίματα και κοντρολαρισμένος. Ισπανός που θα ταιριάξει αμέσως με τον Πεπ.

   Εξτρέμ….  ο κορυφαίος στον κόσμο Κίλιαν Εμπαπέ, αλλά άντε να τον αποκτήσεις από την Παρί. Μπορεί να γίνει ηγέτης, φαίνεται «πως το ‘χει», αλλά κοιτάζει προς ΡΕΑΛ μεριά, αν φύγει (?) από το Παρίσι. Εναλλακτική? Ο Σαντιό Μανέ της άμεσης ανταγωνίστριας Λίβερπουλ. Παίκτης που πέρυσι στα ημιτελικά του Champions league και με τους άλλους δύο της επιθετικής τριάδας, Σαλάχ και Φιρμίνιο, να απουσιάζουν, πήρε την ομάδα στις πλάτες και την οδήγησε στην κούπα. Ας προβάλλονται περισσότερο ο Αιγύπτιος με τον Βραζιλιάνο. Ο Μανέ δείχνει σοβαρός, ηγέτης , με προσωπικότητα και μεγάλο φιλανθρωπικό έργο στην πατρίδα του τη Σενεγάλη. Και το εκτός γηπέδου δείχνει πάρα πολλά για το χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή! Θα ήταν ιδανικός για τη Σίτι του Πεπ. Ειδικά αν φύγει για τη Μπάγερν ο Λιρόι Σανέ, η ενδεχόμενη προσθήκη του Μανέ θα ανέβαζε επίπεδο την ομάδα και θα αποδυνάμωνε ταυτόχρονα τον άμεσο ανταγωνιστή.

   Σέντερ φορ….ο Χάρι Κέιν της Τότεναμ, ο κορυφαίος στο νησί, αν και δεν είναι παίκτης στο στιλ του Πεπ, δηλαδή κινητικός και συμμετοχικός στο παιχνίδι της ομάδας, να βγαίνει και εκτός περιοχής. Ο Κέιν είναι για μέσα στο κουτί. Δεν παύει όμως να είναι τοπ παίκτης που κάνει τη διαφορά. Μου αρέσει και ο Ράσφορντ της συμπολίτισσας Γιουνάιντεντ. Πιο συμβατός με το ποδόσφαιρο του Γκουαρντιόλα και μεγάλη επιτυχία αν αποκτηθεί από την αιώνια αντίπαλο που βρίσκεται σε πτώση…. Στο στιλ των παικτών που αποκτά ο Πεπ, δηλαδή, Αγκουέρο, Γκαμπριελ Ζέσους, Σάμουελ Ετό παλιότερα, θεωρώ ότι είναι ο Μάουρο Ικάρντι της Ίντερ, μπαλαδόρος, γκολτζής, ικανότατος τόσο μέσα στην περιοχή όσο και έξω από αυτή. Στα 26 του, τα έχει σπάσει με τη διοίκηση της Ίντερ η οποία ψάχνει τρόπο να τον ξεφορτωθεί. Παίκτης φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα.  Άνετα τον αποκτά η Σίτι για τα οικονομικά της δεδομένα. Το θέμα εδώ είναι αν θα του επιτρέψει η Γουάντα Νάρα, η σύζυγος και μάνατζερ του, να παίξει στο νησί?

      Θα ισχυριστεί κάποιος ότι με την προσθήκη τριών τέτοιων παικτών σε μια ήδη πλήρη, υπέρ-ταλαντούχα και εξαιρετικά δουλεμένη ομάδα, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να κατακτήσει τα πάντα. Πιστεύω ότι και πάλι δε θα είναι εύκολο. Παίζει και ο αντίπαλος. Πάντως η Σίτι μόνο με τέτοιες προσθήκες μπορεί να δει κούπα Champions league. Με φανέλα που ζυγίζει πούπουλα και με Στέρλιγκ, Μαχρέζ, Ζεσους στην επίθεση και Στόουνς και Οταμέντι στην άμυνα δεν τη βλέπω να προχωράει έξω από το νησί ….θα πνίγεται στη Μάγχη. 

                                                                                                            SAM