Η Εθνική πρέπει να ξαναγίνει ομάδα με αυτοπεποίθηση

Με την Εθνική ομάδα κάναμε υπομονή. Μετά από πολλά χρόνια, από την προ Ρεχάγκελ εποχή, έχει και πάλι Έλληνα προπονητή στον πάγκο της και πιστεύουμε ότι του αξίζει, δικαιούται να τον αντιμετωπίσουμε αντικειμενικά και με βάση τη δουλειά του. Αφήσαμε να περάσουν κάποιοι αγώνες για να βγάλουμε ένα συμπέρασμα για την κατεύθυνση της δουλειάς που γίνεται και της νέας ομάδας που χτίζεται. Τα αποτελέσματα ως τώρα κέρδιζαν χρόνο για την ομάδα του Άγγελου Αναστασιάδη. Το 2ο ημίχρονο στη Βοσνία επέτρεπε να ελπίζουμε. Ήρθε όμως το ματς με την Ιταλία για να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Να μας προσγειώσει ανώμαλα. Να μας επαναφέρει στη ζοφερή πραγματικότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Πάμε να τα δούμε από το περασμένο φθινόπωρο....

Μετά την ήττα με 0-2 στη Φιλανδία και την απώλεια κάθε ελπίδας για άνοδο μέσω πρωτιάς στον όμιλο στη νεοσύστατη διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ, το Nations League, ο Μίκαελ Σκίμπε που μόλις πριν λίγους μήνες είχε ανανεώσει το συμβόλαιο του, τελείωσε από τον πάγκο της Εθνικής και η ομοσπονδία αποφάσισε μετά από πολλά χρόνια να δώσει τα ηνία σε Έλληνα προπονητή, επιλέγοντας τον Άγγελο Αναστασιάδη. Σε ένα μήνα η ομάδα είχε και πάλι δύο παιχνίδια για τη διοργάνωση και στις 15 Νοέμβρη υποδέχθηκε στο ΟΑΚΑ τη Φιλανδία. Ο Άγγελος παρέταξε σχεδόν ίδια ομάδα με τον προκάτοχό του, με ίδια διάταξη και λίγες αλλαγές προσώπων. Η ομάδα κέρδισε με 1-0 με αυτογκόλ, είχε μεγάλη κατοχή, 62% - 38%, 13-5 τελικές και 3-2 κόρνερ. Επιβλήθηκε του αντιπάλου της αλλά δεν πέτυχε πιο ευρύ σκορ, σε μια μέτρια βραδιά για τους περισσότερους παίκτες σε ένα παγωμένο ΟΑΚΑ.

Τρεις μέρες μετά η Εθνική υποδέχτηκε στο ΟΑΚΑ την Εσθονία σε ένα ματς που έκλεινε της υποχρεώσεις της στο Nations League, με τους δύο αντιπάλους να είναι αδιάφοροι. Δοκίμασε πράγματα ο Άγγελος και έβαλε νέους παίκτες στην ομάδα, όπως οι Γαννούλης, Λαμπρόπουλος, Μπουχαλάκης, Μασούρας ... Η Εθνική είχε 72% κατοχή μπάλας, είχε 15-0 κόρνερ και 28 τελικές έναντι 5 και κατόρθωσε να χάσει το παιχνίδι με αυτογκόλ του Λαμπρόπουλου, εξαιτίας του λάθους τρόπου που επιτέθηκε, που έψαξε το γκολ, με σέντρες και γεμίσματα και απουσία κάθετης ανάπτυξης. Με τον Αναστασιάδη να επιλέγει ένα 4-3-3 χωρίς δημιουργικό μέσο, αφήνοντας στον πάγκο τόσο τον Φορτούνη, όσο και τους Μάνταλο, Πέλκα. Φάνηκαν τα πρώτα σημάδια ότι η ομάδα έχει πρόβλημα στο γκολ. Έκλεισε έτσι ένας κύκλος, μια αποτυχημένη συμμετοχή σε μια νεοσύστατη διοργάνωση για την ομάδα μας.

Τα επόμενα παιχνίδια ήταν τον Μάρτιο για τα προκριματικά του Γιούρο. Πρώτος αντίπαλος το χαμηλό εμπόδιο του Λιχτενστάιν. Η ομάδα πέρασε εύκολα με γκολ του Φορτούνη και του Δώνη. Είχε 70% κατοχή μπάλας και δημιούργησε 32 τελικές και κέρδισε 10 κόρνερ. Το παιχνίδι δε χρίζει περαιτέρω ανάλυσης μιας και ο αντίπαλος ήταν πολύ χαμηλής δυναμικότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως έπρεπε να βάλουμε κι άλλα γκολ. Ο Άγγελος έπαιξε και πάλι με 4-2-3-1, με τον Φορτούνη πίσω από τον Μήτρογλου και τον Μασούρα στα εξτρέμ.

Το παιχνίδι στη Ζένιτσα κόντρα στη Βοσνία ήταν το πρώτο σοβαρό τεστ για τη νέα Εθνική του Άγγελου. Το πρώτο παιχνίδι με “πρέπει” για την ομάδα με τον Αναστασιάδη στον πάγκο της. Ο κόουτς επέλεξε για πρώτη φορά διάταξη με τρεις στην άμυνα. Ελλείψει Μανωλά έπαιξε στόπερ ο Κουρμπέλης από δεξιά, ο Σιόβας από αριστερά και ο Σωκράτης σε ρόλο λίμπερο. Μπακάκης και Κούτρης στα μπακ, Ζέκα, Σάμαρης και Μπουχαλάκης οι τρεις χαφ και ο Φορτούνης πίσω από τον φορ Δώνη που επιλέχθηκε λόγω της ταχύτητάς του. Σωστές σα σκέψεις οι ενέργειες του κόουτς. Η πραγματικότητα όμως τον διέψευσε, οι δύο πλάγιοι επιθετικοί των Βόσνιων, Βίστσα και Ντούλιεβιτς μπήκαν αφιονισμένοι στο ματς και στο 15΄το σκορ ήταν 0-2! Η Συντηρητική λογική με την οποία μπήκε στο παιχνίδι η ομάδα δεν της βγήκε. Μετά τον αιφνιδιασμό, ο κόουτς ανέβασε στα χαφ τον Κουρμπέλη δίπλα στον Σάμαρη, ο Ζέκα πήγε δεξιά και ο Μπουχαλάκης αριστερά σε ένα 4-4-2 flat αλλά χωρίς εξτρέμ, μέχρι το ημίχρονο, οπότε και μπήκε ο Μασούρας αντί του Μπουχαλάκη. Στο 2ο, η Βοσνία δε μπόρεσε να διαχειριστεί το προβάδισμα της. Σε ένα δίλεπτο γκρέμισε ότι είχε χτίσει αφού αρχικά παραχώρησε πέναλτι με το οποίο ο Φορτούνης μείωσε το σκορ και στο επόμενο λεπτό ο Πιάνιτς αποβλήθηκε για σκληρό φάουλ πάνω στον Ζέκα. Η Εθνική μας αύξησε την πίεση και ισοφάρισε με κεφαλιά του Κολοβου στο 85΄. Έβγαλε ψυχή η ομάδα, δεν παράτησε το ματς, ο Αναστασιάδης διόρθωσε τα λάθη του και η ομάδα έφυγε με μια ισοπαλία από τη Ζένιτσα που την προφύλαξε από τα χειρότερα στο εσωτερικό της.

Τα επόμενα παιχνίδια ήταν τώρα, τον Ιούνιο, με το πρωτάθλημα να έχει τελειώσει εδώ και κάνα μήνα και οι παίχτες να είναι σε αγωνιστική απραξία. Κλείστηκε ένα φιλικό με την Τουρκία για να πάρουν ρυθμό οι ποδοσφαιριστές μας και να δοκιμάσει πράγματα ο κόουτς.

Στο μεταξύ η ομάδα έψαχνε έδρα με τον προπονητή και τους διεθνής να μη θέλουν να παίζουν στο αχανές και “κρύο” ΟΑΚΑ αλλά η ομοσπονδία να αδυνατεί να προσφέρει λύση και η ομάδα να καταλήγει και πάλι στο ΟΑΚΑ.

Στο φιλικό με την Τουρκία ο Άγγελος έκανε αρκετά πειράματα. Έπαιξαν (ακόμα και για πρώτη φορά) παίκτες όπως ο Πασχαλάκης στο τέρμα, ο Βαλεριάνος στόπερ, ο Μαυριάς δεξί μπακ, ο Σιώπης και άλλοι χωρίς πολλές συμμετοχές και που δε λογίζονται ως βασικοί στην ομάδα. Η ομάδα δεν ήταν καλή, έχασε άνετα από τους Τούρκους. Δέχτηκε και πάλι δύο γρήγορα γκολ, στο πρώτο 20λεπτο και απλά μείωσε στο 93΄ με τον Κουρμπέλη. Ξανά δε μπήκε καλά στο παιχνίδι, δέχτηκε πίεση στα πρώτα λεπτά και δεν άντεξε δεχόμενη δύο γκολ, ήχησαν καμπανάκια....

Και ερχόμαστε στο ματς κόντρα στην Ιταλία. Ο Άγγελος είτε είδε κακό όνειρο είτε είναι εκτός πραγματικότητας του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ξεκινάει με τρεις αργούς και βαρύς χαφ, τον Σιόβα που είναι σέντερ μπακ, τον Κουρμπέλη και τον Σάμαρη. Αποτέλεσμα? ...έμπαιναν κατά κύματα οι Ιταλοί, τους περνούσαν σα σταματημένους. Επιπλέον κανείς εξ αυτών δε μπορούσε να κρατήσει μπάλα, να κουβαλήσει μπάλα, να παγώσει το ρυθμό. Φαινόταν ότι δεν είχαν την ένταση, την ενέργεια, τη φρεσκάδα να ακολουθήσουν το ρυθμό τον Ιταλών. Επιπλέον, στο τέρμα επιλέχθηκε ο Μπάρκας αν και στα προηγούμενα ματς έπαιζε ο Βλαχοδήμος και στο φιλικό με τους Τούρκους ο Πασχαλάκης. Ήταν καλός και κράτησε το σκορ για την Εθνική με καθοριστικές επεμβάσεις. Πλάγια μπακ ο Ζέκα δεξιά αφού ο Μπακάκης έκανε επέμβαση και απουσίαζε, ενώ ο Τοροσίδης δεν κλήθηκε επειδή δεν είχε παιχνίδια λέει. Αριστερά ο Σταφυλίδης που δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου φέτος (?) αντί του Κούτρη που συνήθως ξεκινούσε από εκεί. Σέντερ μπακ οι Μανωλάς – Σωκράτης. Κακό ματς από τον Μανωλά, με τους Ιταλούς να επιτίθενται από την πλευρά του, τον Ινσινιε να κινείται ανάμεσα σε αυτόν και τον Ζέκα και να δημιουργεί ρήγματα. Στο 1ο γκολ τον περνάει ο Μπελότι και στο 2ο απλά κοιτάει τον Ινσίνιε. Δεν είχε καθόλου βοήθειες και τον έβαζαν συνεχώς στη μέση οι αντίπαλοι, Μπαρέλα, Ινσίνιε, Μπελότι.... Στα χαφ τα είπαμε, τραγικές οι εμπνεύσεις του κόουτς. Στην επίθεση επέλεξε να ξεκινήσει με καθαρούς εξτρεμ τους Κολοβό και Μασούρα, που φάνηκαν “λίγοι” απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο και τον Φορτούνη, τον μόνο δημιουργό του, να τον ρίξει σαν φορ πάνω στους Μπονούτσι και Κιελίνι, να παίζει με πλάτη και φυσικά τον κατάπιαν.

Οι Ιταλοί πήραν τη μπάλα, χτύπησαν από την πλευρά του Ζέκα, περνούσαν σα σταματημένους τους χαφ, Σάμαρης και Σιόβας δεν έδιναν καμιά βοήθεια, οι εξτρέμ δεν επέστρεφαν να βοηθήσουν στην άμυνα και έτσι οι Ιταλοί είχαν συνεχώς υπεραριθμία. Δημιούργησαν πολλές ευκαιρίες, η Εθνική κράταγε με το ζόρι και εν τέλει μέσα σε 11 λεπτά οι Αντζούροι βρήκαν 3 γκολ και τελείωσαν το παιχνίδι. Η ψυχολογία των παικτών μας καταρρακώθηκε και οι Ιταλοί ως μετρ του είδους έκαναν απλά διαχείριση στο υπόλοιπο του παιχνιδιού. Μετά το 0-3 ο Αναστασιάδης έφερε τον Σιόβα τρίτο στόπερ, ενώ στο ημίχρονο ο Μαυριάς πέρασε αντί του Κολοβού και έπαιξε δεξί φουλ μπακ, με τον Ζέκα να περνάει στα χαφ και τον Μασούρα να έρχεται πιο κοντά στον Φορτούνη. Επίσης ο Σιώπης μπήκε αντί του Κουρμπέλη στα χαφ και έδωσε μια στοιχειώδη ταχύτητα και μαχητικότητα στον άξονα. Απλά οι Ιταλοί είχαν το σκορ που ήθελαν και έριξαν ρυθμό στο 2ο. Ήττα με κάτω τα χέρια από μια ξεκάθαρα ανώτερη ομάδα και σε ιστορικά κυβικά αλλά και σε ποιότητα υπάρχοντος ρόστερ. Μια ήττα δικαιολογημένη με βάση το όνομα του αντιπάλου αλλά αδικαιολόγητη από τον τρόπο που προήλθε και την άνευ όρων παράδοση.

Πάμε να τα δούμε....

Καταρχήν ο κόουτς Αναστασιάδης έβγαλε το αιώνιο σύνδρομο του Έλληνα προπονητή απέναντι σε μεγάλο αντίπαλο, είχε την προσέγγιση του δουλοπάροικου. Δεν είναι ότι είχε αμυντική προσέγγιση στο παιχνίδι και ο Ρεχάγκελ με τον Σάντος αμυντικά έπαιζαν. Ήταν το συναίσθημα του φόβου με το οποίο βγήκε η ομάδα στο γήπεδο. Ένα αίσθημα που το αντιλήφθηκαν και οι αντίπαλοι. Είναι το τρίτο παιχνίδι που η ομάδα μπαίνει απροετοίμαστη, φοβισμένη στην αρχή του ματς. Το ίδιο έγινε και στη Ζένιτσα με τη Βοσνία και στο πρόσφατο φιλικό με τους Τούρκους. Σαν οι παίκτες να μην πιστεύουν αυτά που τους λέει ο προπονητής τους πριν τον αγώνα.... Από εκεί και πέρα, οι επιλογές του είναι αν μη τι άλλο παράξενες. Δε μπορεί ο Σίοβας να παίξει αμυντικό χαφ απέναντι σε γρήγορους και μπαλαδόρους αντιπάλους. Και μάλιστα με τους επίσης αργούς Σάμαρη και Κουρμπέλη δίπλα του. Αυτή είναι τακτική προσέγγιση περασμένων δεκαετιών, που έπαιζαν με ένα ψηλό στο 6αρι για να πάρει την πρώτη κεφαλιά από το βολέ του τερματοφύλακα. Πλέον οι ομάδες παίζουν με τη μπάλα κάτω, με build up παιχνίδι - δημιουργία από την άμυνα. Δεν τους προλάβαιναν τους Ζορζίνιο, Βεράτι και Μπαρέλα οι δικοί μας χαφ. Επίσης αυτή η πατέντα με το 10αρι να παίζει σέντερ φορ πρέπει να πιστωθεί στους Έλληνες προπονητές, δεν το έχω ξαναδεί από άλλον προπονητή στον κόσμο. Το έκανε ο Τάκης Λεμονής με Οφόε και Φορτούνη πέρυσι στο Champions league, το ξαναείδα φέτος από τον Ουζουνίδη με τον Μπακασέτα και ξανά πάλι τώρα από τον Αναστασιάδη. Στερούν κάθε δυνατότητα δημιουργίας από την ομάδα. Αφενός δεν έχει παίκτη να κρατήσει τη μπάλα στο κέντρο και να βγάλει την ομάδα στην κόντρα επίθεση, αφετέρου αν την πάρει ο δημιουργός – φορ με πλάτη, δεν έχει άλλο παίκτη να τη δώσει μπροστά. Αφού έλειπε ο Δώνης και ο Μήτρογλου ας έβαζε φορ τον Μασούρα, να φύγει σε καμιά κόντρα μετά από μπαλιά του Φορτούνη. Όπως έγινε στο 2ο ημίχρονο, άσχετα αν ο Μασούρας λιγοψύχισε στο τελείωμα του. Ακόμη, στις κλήσεις του είχε τρεις αριστερούς μπακ, Σταφυλίδη, Κούτρη και Βαλεριάνο με τον τελευταίο να παίζει στόπερ στο φιλικό με την Τουρκία (?) και κανένα δεξί μπακ. 

Άφησε εκτός τον Τοροσίδη στο μοναδικό παιχνίδι που θα έπρεπε να τον καλέσει. Μας διέλυσαν από δεξιά οι Ιταλοί. Πρέπει να ξεκαθαρίσει με ποιους θα πάει η ομάδα. Δε γίνεται σε κάθε ματς να κάνει αλλαγές και να καλεί όποιον θυμάται. Ας καταλήξει σε τερματοφύλακα, έχει τρεις καλούς αλλά να δει με ποιον συνεννοείται καλύτερα η άμυνα του. Δεξί μπακ υπάρχει ο Μπακάκης, τώρα που ήταν τραυματίας έπρεπε να κληθεί ο Τοροσίδης που είναι μέλος της ομάδας. Σωστά θέλει να αντικαταστήσει τον Τόρο που βαδίζει στα 34 αλλά πρέπει να βρει παίκτη να μπορεί να σταθεί στο επίπεδο, όχι να πάει με το Ζέκα. Ποιος Μαυριάς τώρα και που τον ξέθαψε. Αριστερά ο Κούτρης έκανε καλή σαιζόν και ο κόουτς πήγε να αναστήσει τον Σταφυλίδη. Ας παίξει πρώτα στη Χοφενχάιμ και βλέπουμε. Υπάρχουν παίκτες εδώ, δεξιά είναι το πρόβλημα. Σέντερ μπακ έχεις τρεις κορυφαίους παίκτες και πάς και βάζεις χαφ τον Σιόβα? 10αρι έχεις Φορτούνη και πίσω του Μάνταλος, Πέλκας, Μπακασέτας. Πρέπει να βρεις ποιον θα έχεις πίσω από τον Φορτούνη, δε μπορείς να τους βάζεις εξτρεμ, δεν έχουν ταχύτητα και διείσδυση. Χαφ.. εδώ υπάρχουν Ζέκα και Σιώπης με τρεξίματα, Κουρμπέλης με κάθετη και σίγουρη πάσα, υπάρχει και ο Σάμαρης που παίζει στην Μπενφίκα και ο Μπουχαλάκης. Πρέπει να δεις με τι τρόπο θα παίξεις και ποιοι σου κάνουν. Ο Ρεχάγκελ δεν καλούσε Άκη Ζήκο και Στολτίδη όχι γιατί δεν ήταν καλοί παίκτες αλλά επειδή δεν ταίριαζαν στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας που αυτός ήθελε να δημιουργήσει. Χρειάζεται παίκτης εδώ, 8αρι, με καλό κράτημα της μπάλας, στιλ Καραγκούνη ή Στράτου Αποστολάκη παλιότερα, με καλή περιστροφή γύρω από τον άξονα του και να ξέρει να προστατεύει τη μπάλα και να την κουβαλάει, να δίνει ανάσες στους συμπαίκτες του. Εξτρεμ το Ελληνικό ποδόσφαιρο δε διαθέτει, με εξαίρεση τον Δώνη της Στουτγκάρδης που βγάζει πολύ συχνά τραυματισμούς. Ο Κολοβός τον είδα πολύ λίγο αν και έχει το γκολ στη Βοσνία, το ίδιο και τον Μασούρα που θέλω να δω αν θα αντέξει τον ανταγωνισμό φέτος στον Ολυμπιακό. Ο Λάζαρος μεγάλωσε. Ίσως η ομάδα να πρέπει να πάει σε ένα στιλ παιχνιδιού χωρίς εξτρεμ. Με μπακ που ανεβαίνουν ψηλά, με δύο επιθετικούς ή τον Φορτούνη πιο κοντά στον φορ. Σέντερ φορ. Ο Μήτρογλου σκούριασε, όπου και να πάει δεν παίζει. Παίζει ακούνητος σαν άγαλμα μες την περιοχή και απλά περιμένει τη μπάλα. Αν δεν αλλάξει σχόλασε. Για παιχνίδι στην κόντρα και το ανοιχτό γήπεδο μοιάζει ιδανικός ο Δώνης. Ο Κουλούρης δεν τον έχουμε δει στο υψηλό επίπεδο. Άλλοι παίκτες δε φαίνεται να υπάρχουν από πίσω, σε καμία από τις μεγάλες Ελληνικές ομάδες. Υπάρχει πρόβλημα στο γκολ. Βέβαια ούτε πριν 15 χρόνια πίστευε κανείς στον Άγγελο Χαριστέα και τον Ζήση Βρύζα και πάτησαν στην κορυφή της Ευρώπης. Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο προπονητής, οι ιδέες του, το κλίμα που δημιουργεί στο εσωτερικό της ομάδας, τα στεγανά που βάζει, η ψυχολογία που εμποτίζει τους παίκτες, Με τον Χαριστέα έξω αριστερά έπαιξε σε τόσα και τόσα παιχνίδια ο Ότο !!!

Στην Εθνική δεν έχεις χρόνο να φτιάξεις φυσική κατάσταση, ούτε αυτοματισμούς, αλληλοκαλύψεις και κομπίνες, αυτά έρχονται με την πάροδο του χρόνου και αφού η ίδιοι παίκτες είναι χρόνια μαζί στην ομάδα με τον ίδιο προπονητή. Άλλα είναι αυτά που πρέπει να χτίσεις σαν κόουτς αρχικά ώστε να φτιάξεις ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Καταρχήν να κερδίσεις τους παίκτες και να τους κάνεις να πιστέψουν σε σένα. Να βάλεις κανόνες στον τρόπο της καθημερινής λειτουργίας της ομάδας και όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, προπονήσεις, προβολή βίντεο, ανάλυση τακτικής, όσο και το εξωαγωνιστικό, παρουσία στο ξενοδοχείο, ελεύθερος χρόνος, γεύμα, ξεκούραση, δηλώσεις, σχέσεις με δημοσιογράφους και άλλους εξωτερικούς παράγοντες. Και ο Γεωργάτος ήταν ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής το 2000-2004 αλλά ο Ρεχάγκελ δεν τον καλούσε λόγω της συμπεριφοράς του.

Αύριο είναι το παιχνίδι με την Αρμενία εδώ, στο ΟΑΚΑ. Η νίκη μοιάζει μονόδρομος. Οι Αρμένιοι έχουν κερδίσει μόνο το Λιχτεστάιν, στα υπόλοιπα ματς δεν πήραν ούτε ισοπαλία. Εδώ θα δείξει η ομάδα το μέταλλο της και αν μπορεί να ξεπεράσει άμεσα τις δυσκολίες, τις κακοτοπιές. Σε περίπτωση απώλειας θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα, δύσκολα αυτή η ομάδα με αυτόν τον προπονητή και με αυτούς τους παίκτες θα μπορούν να συνεχίσουν μαζί. Σε περίπτωση νίκης ηρεμούν τα πράγματα, η ομάδα κερδίζει χρόνο και στρέφει το βλέμμα της στον Σεπτέμβριο και στα ματς που ακολουθούν. Το αυριανό ίσω είναι το πιο κρίσιμο παιχνίδι γι αυτή την Εθνική, θα καθορίσει τη μετέπειτα πορεία της και τη συνέχεια της σε μεγάλο βαθμό. Θα το παρακολουθήσουμε....

                                                                                                                SAM