Η Εθνική πρέπει να ξαναγίνει ομάδα με αυτοπεποίθηση

Με την Εθνική ομάδα κάναμε υπομονή. Μετά από πολλά χρόνια, από την προ Ρεχάγκελ εποχή, έχει και πάλι Έλληνα προπονητή στον πάγκο της και πιστεύουμε ότι του αξίζει, δικαιούται να τον αντιμετωπίσουμε αντικειμενικά και με βάση τη δουλειά του. Αφήσαμε να περάσουν κάποιοι αγώνες για να βγάλουμε ένα συμπέρασμα για την κατεύθυνση της δουλειάς που γίνεται και της νέας ομάδας που χτίζεται. Τα αποτελέσματα ως τώρα κέρδιζαν χρόνο για την ομάδα του Άγγελου Αναστασιάδη. Το 2ο ημίχρονο στη Βοσνία επέτρεπε να ελπίζουμε. Ήρθε όμως το ματς με την Ιταλία για να μας επαναφέρει στην πραγματικότητα. Να μας προσγειώσει ανώμαλα. Να μας επαναφέρει στη ζοφερή πραγματικότητα του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Πάμε να τα δούμε από το περασμένο φθινόπωρο....

Μετά την ήττα με 0-2 στη Φιλανδία και την απώλεια κάθε ελπίδας για άνοδο μέσω πρωτιάς στον όμιλο στη νεοσύστατη διοργάνωση της ΟΥΕΦΑ, το Nations League, ο Μίκαελ Σκίμπε που μόλις πριν λίγους μήνες είχε ανανεώσει το συμβόλαιο του, τελείωσε από τον πάγκο της Εθνικής και η ομοσπονδία αποφάσισε μετά από πολλά χρόνια να δώσει τα ηνία σε Έλληνα προπονητή, επιλέγοντας τον Άγγελο Αναστασιάδη. Σε ένα μήνα η ομάδα είχε και πάλι δύο παιχνίδια για τη διοργάνωση και στις 15 Νοέμβρη υποδέχθηκε στο ΟΑΚΑ τη Φιλανδία. Ο Άγγελος παρέταξε σχεδόν ίδια ομάδα με τον προκάτοχό του, με ίδια διάταξη και λίγες αλλαγές προσώπων. Η ομάδα κέρδισε με 1-0 με αυτογκόλ, είχε μεγάλη κατοχή, 62% - 38%, 13-5 τελικές και 3-2 κόρνερ. Επιβλήθηκε του αντιπάλου της αλλά δεν πέτυχε πιο ευρύ σκορ, σε μια μέτρια βραδιά για τους περισσότερους παίκτες σε ένα παγωμένο ΟΑΚΑ.

Τρεις μέρες μετά η Εθνική υποδέχτηκε στο ΟΑΚΑ την Εσθονία σε ένα ματς που έκλεινε της υποχρεώσεις της στο Nations League, με τους δύο αντιπάλους να είναι αδιάφοροι. Δοκίμασε πράγματα ο Άγγελος και έβαλε νέους παίκτες στην ομάδα, όπως οι Γαννούλης, Λαμπρόπουλος, Μπουχαλάκης, Μασούρας ... Η Εθνική είχε 72% κατοχή μπάλας, είχε 15-0 κόρνερ και 28 τελικές έναντι 5 και κατόρθωσε να χάσει το παιχνίδι με αυτογκόλ του Λαμπρόπουλου, εξαιτίας του λάθους τρόπου που επιτέθηκε, που έψαξε το γκολ, με σέντρες και γεμίσματα και απουσία κάθετης ανάπτυξης. Με τον Αναστασιάδη να επιλέγει ένα 4-3-3 χωρίς δημιουργικό μέσο, αφήνοντας στον πάγκο τόσο τον Φορτούνη, όσο και τους Μάνταλο, Πέλκα. Φάνηκαν τα πρώτα σημάδια ότι η ομάδα έχει πρόβλημα στο γκολ. Έκλεισε έτσι ένας κύκλος, μια αποτυχημένη συμμετοχή σε μια νεοσύστατη διοργάνωση για την ομάδα μας.

Τα επόμενα παιχνίδια ήταν τον Μάρτιο για τα προκριματικά του Γιούρο. Πρώτος αντίπαλος το χαμηλό εμπόδιο του Λιχτενστάιν. Η ομάδα πέρασε εύκολα με γκολ του Φορτούνη και του Δώνη. Είχε 70% κατοχή μπάλας και δημιούργησε 32 τελικές και κέρδισε 10 κόρνερ. Το παιχνίδι δε χρίζει περαιτέρω ανάλυσης μιας και ο αντίπαλος ήταν πολύ χαμηλής δυναμικότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως έπρεπε να βάλουμε κι άλλα γκολ. Ο Άγγελος έπαιξε και πάλι με 4-2-3-1, με τον Φορτούνη πίσω από τον Μήτρογλου και τον Μασούρα στα εξτρέμ.

Το παιχνίδι στη Ζένιτσα κόντρα στη Βοσνία ήταν το πρώτο σοβαρό τεστ για τη νέα Εθνική του Άγγελου. Το πρώτο παιχνίδι με “πρέπει” για την ομάδα με τον Αναστασιάδη στον πάγκο της. Ο κόουτς επέλεξε για πρώτη φορά διάταξη με τρεις στην άμυνα. Ελλείψει Μανωλά έπαιξε στόπερ ο Κουρμπέλης από δεξιά, ο Σιόβας από αριστερά και ο Σωκράτης σε ρόλο λίμπερο. Μπακάκης και Κούτρης στα μπακ, Ζέκα, Σάμαρης και Μπουχαλάκης οι τρεις χαφ και ο Φορτούνης πίσω από τον φορ Δώνη που επιλέχθηκε λόγω της ταχύτητάς του. Σωστές σα σκέψεις οι ενέργειες του κόουτς. Η πραγματικότητα όμως τον διέψευσε, οι δύο πλάγιοι επιθετικοί των Βόσνιων, Βίστσα και Ντούλιεβιτς μπήκαν αφιονισμένοι στο ματς και στο 15΄το σκορ ήταν 0-2! Η Συντηρητική λογική με την οποία μπήκε στο παιχνίδι η ομάδα δεν της βγήκε. Μετά τον αιφνιδιασμό, ο κόουτς ανέβασε στα χαφ τον Κουρμπέλη δίπλα στον Σάμαρη, ο Ζέκα πήγε δεξιά και ο Μπουχαλάκης αριστερά σε ένα 4-4-2 flat αλλά χωρίς εξτρέμ, μέχρι το ημίχρονο, οπότε και μπήκε ο Μασούρας αντί του Μπουχαλάκη. Στο 2ο, η Βοσνία δε μπόρεσε να διαχειριστεί το προβάδισμα της. Σε ένα δίλεπτο γκρέμισε ότι είχε χτίσει αφού αρχικά παραχώρησε πέναλτι με το οποίο ο Φορτούνης μείωσε το σκορ και στο επόμενο λεπτό ο Πιάνιτς αποβλήθηκε για σκληρό φάουλ πάνω στον Ζέκα. Η Εθνική μας αύξησε την πίεση και ισοφάρισε με κεφαλιά του Κολοβου στο 85΄. Έβγαλε ψυχή η ομάδα, δεν παράτησε το ματς, ο Αναστασιάδης διόρθωσε τα λάθη του και η ομάδα έφυγε με μια ισοπαλία από τη Ζένιτσα που την προφύλαξε από τα χειρότερα στο εσωτερικό της.

Τα επόμενα παιχνίδια ήταν τώρα, τον Ιούνιο, με το πρωτάθλημα να έχει τελειώσει εδώ και κάνα μήνα και οι παίχτες να είναι σε αγωνιστική απραξία. Κλείστηκε ένα φιλικό με την Τουρκία για να πάρουν ρυθμό οι ποδοσφαιριστές μας και να δοκιμάσει πράγματα ο κόουτς.

Στο μεταξύ η ομάδα έψαχνε έδρα με τον προπονητή και τους διεθνής να μη θέλουν να παίζουν στο αχανές και “κρύο” ΟΑΚΑ αλλά η ομοσπονδία να αδυνατεί να προσφέρει λύση και η ομάδα να καταλήγει και πάλι στο ΟΑΚΑ.

Στο φιλικό με την Τουρκία ο Άγγελος έκανε αρκετά πειράματα. Έπαιξαν (ακόμα και για πρώτη φορά) παίκτες όπως ο Πασχαλάκης στο τέρμα, ο Βαλεριάνος στόπερ, ο Μαυριάς δεξί μπακ, ο Σιώπης και άλλοι χωρίς πολλές συμμετοχές και που δε λογίζονται ως βασικοί στην ομάδα. Η ομάδα δεν ήταν καλή, έχασε άνετα από τους Τούρκους. Δέχτηκε και πάλι δύο γρήγορα γκολ, στο πρώτο 20λεπτο και απλά μείωσε στο 93΄ με τον Κουρμπέλη. Ξανά δε μπήκε καλά στο παιχνίδι, δέχτηκε πίεση στα πρώτα λεπτά και δεν άντεξε δεχόμενη δύο γκολ, ήχησαν καμπανάκια....

Και ερχόμαστε στο ματς κόντρα στην Ιταλία. Ο Άγγελος είτε είδε κακό όνειρο είτε είναι εκτός πραγματικότητας του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ξεκινάει με τρεις αργούς και βαρύς χαφ, τον Σιόβα που είναι σέντερ μπακ, τον Κουρμπέλη και τον Σάμαρη. Αποτέλεσμα? ...έμπαιναν κατά κύματα οι Ιταλοί, τους περνούσαν σα σταματημένους. Επιπλέον κανείς εξ αυτών δε μπορούσε να κρατήσει μπάλα, να κουβαλήσει μπάλα, να παγώσει το ρυθμό. Φαινόταν ότι δεν είχαν την ένταση, την ενέργεια, τη φρεσκάδα να ακολουθήσουν το ρυθμό τον Ιταλών. Επιπλέον, στο τέρμα επιλέχθηκε ο Μπάρκας αν και στα προηγούμενα ματς έπαιζε ο Βλαχοδήμος και στο φιλικό με τους Τούρκους ο Πασχαλάκης. Ήταν καλός και κράτησε το σκορ για την Εθνική με καθοριστικές επεμβάσεις. Πλάγια μπακ ο Ζέκα δεξιά αφού ο Μπακάκης έκανε επέμβαση και απουσίαζε, ενώ ο Τοροσίδης δεν κλήθηκε επειδή δεν είχε παιχνίδια λέει. Αριστερά ο Σταφυλίδης που δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου φέτος (?) αντί του Κούτρη που συνήθως ξεκινούσε από εκεί. Σέντερ μπακ οι Μανωλάς – Σωκράτης. Κακό ματς από τον Μανωλά, με τους Ιταλούς να επιτίθενται από την πλευρά του, τον Ινσινιε να κινείται ανάμεσα σε αυτόν και τον Ζέκα και να δημιουργεί ρήγματα. Στο 1ο γκολ τον περνάει ο Μπελότι και στο 2ο απλά κοιτάει τον Ινσίνιε. Δεν είχε καθόλου βοήθειες και τον έβαζαν συνεχώς στη μέση οι αντίπαλοι, Μπαρέλα, Ινσίνιε, Μπελότι.... Στα χαφ τα είπαμε, τραγικές οι εμπνεύσεις του κόουτς. Στην επίθεση επέλεξε να ξεκινήσει με καθαρούς εξτρεμ τους Κολοβό και Μασούρα, που φάνηκαν “λίγοι” απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο και τον Φορτούνη, τον μόνο δημιουργό του, να τον ρίξει σαν φορ πάνω στους Μπονούτσι και Κιελίνι, να παίζει με πλάτη και φυσικά τον κατάπιαν.

Οι Ιταλοί πήραν τη μπάλα, χτύπησαν από την πλευρά του Ζέκα, περνούσαν σα σταματημένους τους χαφ, Σάμαρης και Σιόβας δεν έδιναν καμιά βοήθεια, οι εξτρέμ δεν επέστρεφαν να βοηθήσουν στην άμυνα και έτσι οι Ιταλοί είχαν συνεχώς υπεραριθμία. Δημιούργησαν πολλές ευκαιρίες, η Εθνική κράταγε με το ζόρι και εν τέλει μέσα σε 11 λεπτά οι Αντζούροι βρήκαν 3 γκολ και τελείωσαν το παιχνίδι. Η ψυχολογία των παικτών μας καταρρακώθηκε και οι Ιταλοί ως μετρ του είδους έκαναν απλά διαχείριση στο υπόλοιπο του παιχνιδιού. Μετά το 0-3 ο Αναστασιάδης έφερε τον Σιόβα τρίτο στόπερ, ενώ στο ημίχρονο ο Μαυριάς πέρασε αντί του Κολοβού και έπαιξε δεξί φουλ μπακ, με τον Ζέκα να περνάει στα χαφ και τον Μασούρα να έρχεται πιο κοντά στον Φορτούνη. Επίσης ο Σιώπης μπήκε αντί του Κουρμπέλη στα χαφ και έδωσε μια στοιχειώδη ταχύτητα και μαχητικότητα στον άξονα. Απλά οι Ιταλοί είχαν το σκορ που ήθελαν και έριξαν ρυθμό στο 2ο. Ήττα με κάτω τα χέρια από μια ξεκάθαρα ανώτερη ομάδα και σε ιστορικά κυβικά αλλά και σε ποιότητα υπάρχοντος ρόστερ. Μια ήττα δικαιολογημένη με βάση το όνομα του αντιπάλου αλλά αδικαιολόγητη από τον τρόπο που προήλθε και την άνευ όρων παράδοση.

Πάμε να τα δούμε....

Καταρχήν ο κόουτς Αναστασιάδης έβγαλε το αιώνιο σύνδρομο του Έλληνα προπονητή απέναντι σε μεγάλο αντίπαλο, είχε την προσέγγιση του δουλοπάροικου. Δεν είναι ότι είχε αμυντική προσέγγιση στο παιχνίδι και ο Ρεχάγκελ με τον Σάντος αμυντικά έπαιζαν. Ήταν το συναίσθημα του φόβου με το οποίο βγήκε η ομάδα στο γήπεδο. Ένα αίσθημα που το αντιλήφθηκαν και οι αντίπαλοι. Είναι το τρίτο παιχνίδι που η ομάδα μπαίνει απροετοίμαστη, φοβισμένη στην αρχή του ματς. Το ίδιο έγινε και στη Ζένιτσα με τη Βοσνία και στο πρόσφατο φιλικό με τους Τούρκους. Σαν οι παίκτες να μην πιστεύουν αυτά που τους λέει ο προπονητής τους πριν τον αγώνα.... Από εκεί και πέρα, οι επιλογές του είναι αν μη τι άλλο παράξενες. Δε μπορεί ο Σίοβας να παίξει αμυντικό χαφ απέναντι σε γρήγορους και μπαλαδόρους αντιπάλους. Και μάλιστα με τους επίσης αργούς Σάμαρη και Κουρμπέλη δίπλα του. Αυτή είναι τακτική προσέγγιση περασμένων δεκαετιών, που έπαιζαν με ένα ψηλό στο 6αρι για να πάρει την πρώτη κεφαλιά από το βολέ του τερματοφύλακα. Πλέον οι ομάδες παίζουν με τη μπάλα κάτω, με build up παιχνίδι - δημιουργία από την άμυνα. Δεν τους προλάβαιναν τους Ζορζίνιο, Βεράτι και Μπαρέλα οι δικοί μας χαφ. Επίσης αυτή η πατέντα με το 10αρι να παίζει σέντερ φορ πρέπει να πιστωθεί στους Έλληνες προπονητές, δεν το έχω ξαναδεί από άλλον προπονητή στον κόσμο. Το έκανε ο Τάκης Λεμονής με Οφόε και Φορτούνη πέρυσι στο Champions league, το ξαναείδα φέτος από τον Ουζουνίδη με τον Μπακασέτα και ξανά πάλι τώρα από τον Αναστασιάδη. Στερούν κάθε δυνατότητα δημιουργίας από την ομάδα. Αφενός δεν έχει παίκτη να κρατήσει τη μπάλα στο κέντρο και να βγάλει την ομάδα στην κόντρα επίθεση, αφετέρου αν την πάρει ο δημιουργός – φορ με πλάτη, δεν έχει άλλο παίκτη να τη δώσει μπροστά. Αφού έλειπε ο Δώνης και ο Μήτρογλου ας έβαζε φορ τον Μασούρα, να φύγει σε καμιά κόντρα μετά από μπαλιά του Φορτούνη. Όπως έγινε στο 2ο ημίχρονο, άσχετα αν ο Μασούρας λιγοψύχισε στο τελείωμα του. Ακόμη, στις κλήσεις του είχε τρεις αριστερούς μπακ, Σταφυλίδη, Κούτρη και Βαλεριάνο με τον τελευταίο να παίζει στόπερ στο φιλικό με την Τουρκία (?) και κανένα δεξί μπακ. 

Άφησε εκτός τον Τοροσίδη στο μοναδικό παιχνίδι που θα έπρεπε να τον καλέσει. Μας διέλυσαν από δεξιά οι Ιταλοί. Πρέπει να ξεκαθαρίσει με ποιους θα πάει η ομάδα. Δε γίνεται σε κάθε ματς να κάνει αλλαγές και να καλεί όποιον θυμάται. Ας καταλήξει σε τερματοφύλακα, έχει τρεις καλούς αλλά να δει με ποιον συνεννοείται καλύτερα η άμυνα του. Δεξί μπακ υπάρχει ο Μπακάκης, τώρα που ήταν τραυματίας έπρεπε να κληθεί ο Τοροσίδης που είναι μέλος της ομάδας. Σωστά θέλει να αντικαταστήσει τον Τόρο που βαδίζει στα 34 αλλά πρέπει να βρει παίκτη να μπορεί να σταθεί στο επίπεδο, όχι να πάει με το Ζέκα. Ποιος Μαυριάς τώρα και που τον ξέθαψε. Αριστερά ο Κούτρης έκανε καλή σαιζόν και ο κόουτς πήγε να αναστήσει τον Σταφυλίδη. Ας παίξει πρώτα στη Χοφενχάιμ και βλέπουμε. Υπάρχουν παίκτες εδώ, δεξιά είναι το πρόβλημα. Σέντερ μπακ έχεις τρεις κορυφαίους παίκτες και πάς και βάζεις χαφ τον Σιόβα? 10αρι έχεις Φορτούνη και πίσω του Μάνταλος, Πέλκας, Μπακασέτας. Πρέπει να βρεις ποιον θα έχεις πίσω από τον Φορτούνη, δε μπορείς να τους βάζεις εξτρεμ, δεν έχουν ταχύτητα και διείσδυση. Χαφ.. εδώ υπάρχουν Ζέκα και Σιώπης με τρεξίματα, Κουρμπέλης με κάθετη και σίγουρη πάσα, υπάρχει και ο Σάμαρης που παίζει στην Μπενφίκα και ο Μπουχαλάκης. Πρέπει να δεις με τι τρόπο θα παίξεις και ποιοι σου κάνουν. Ο Ρεχάγκελ δεν καλούσε Άκη Ζήκο και Στολτίδη όχι γιατί δεν ήταν καλοί παίκτες αλλά επειδή δεν ταίριαζαν στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας που αυτός ήθελε να δημιουργήσει. Χρειάζεται παίκτης εδώ, 8αρι, με καλό κράτημα της μπάλας, στιλ Καραγκούνη ή Στράτου Αποστολάκη παλιότερα, με καλή περιστροφή γύρω από τον άξονα του και να ξέρει να προστατεύει τη μπάλα και να την κουβαλάει, να δίνει ανάσες στους συμπαίκτες του. Εξτρεμ το Ελληνικό ποδόσφαιρο δε διαθέτει, με εξαίρεση τον Δώνη της Στουτγκάρδης που βγάζει πολύ συχνά τραυματισμούς. Ο Κολοβός τον είδα πολύ λίγο αν και έχει το γκολ στη Βοσνία, το ίδιο και τον Μασούρα που θέλω να δω αν θα αντέξει τον ανταγωνισμό φέτος στον Ολυμπιακό. Ο Λάζαρος μεγάλωσε. Ίσως η ομάδα να πρέπει να πάει σε ένα στιλ παιχνιδιού χωρίς εξτρεμ. Με μπακ που ανεβαίνουν ψηλά, με δύο επιθετικούς ή τον Φορτούνη πιο κοντά στον φορ. Σέντερ φορ. Ο Μήτρογλου σκούριασε, όπου και να πάει δεν παίζει. Παίζει ακούνητος σαν άγαλμα μες την περιοχή και απλά περιμένει τη μπάλα. Αν δεν αλλάξει σχόλασε. Για παιχνίδι στην κόντρα και το ανοιχτό γήπεδο μοιάζει ιδανικός ο Δώνης. Ο Κουλούρης δεν τον έχουμε δει στο υψηλό επίπεδο. Άλλοι παίκτες δε φαίνεται να υπάρχουν από πίσω, σε καμία από τις μεγάλες Ελληνικές ομάδες. Υπάρχει πρόβλημα στο γκολ. Βέβαια ούτε πριν 15 χρόνια πίστευε κανείς στον Άγγελο Χαριστέα και τον Ζήση Βρύζα και πάτησαν στην κορυφή της Ευρώπης. Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο προπονητής, οι ιδέες του, το κλίμα που δημιουργεί στο εσωτερικό της ομάδας, τα στεγανά που βάζει, η ψυχολογία που εμποτίζει τους παίκτες, Με τον Χαριστέα έξω αριστερά έπαιξε σε τόσα και τόσα παιχνίδια ο Ότο !!!

Στην Εθνική δεν έχεις χρόνο να φτιάξεις φυσική κατάσταση, ούτε αυτοματισμούς, αλληλοκαλύψεις και κομπίνες, αυτά έρχονται με την πάροδο του χρόνου και αφού η ίδιοι παίκτες είναι χρόνια μαζί στην ομάδα με τον ίδιο προπονητή. Άλλα είναι αυτά που πρέπει να χτίσεις σαν κόουτς αρχικά ώστε να φτιάξεις ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Καταρχήν να κερδίσεις τους παίκτες και να τους κάνεις να πιστέψουν σε σένα. Να βάλεις κανόνες στον τρόπο της καθημερινής λειτουργίας της ομάδας και όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, προπονήσεις, προβολή βίντεο, ανάλυση τακτικής, όσο και το εξωαγωνιστικό, παρουσία στο ξενοδοχείο, ελεύθερος χρόνος, γεύμα, ξεκούραση, δηλώσεις, σχέσεις με δημοσιογράφους και άλλους εξωτερικούς παράγοντες. Και ο Γεωργάτος ήταν ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής το 2000-2004 αλλά ο Ρεχάγκελ δεν τον καλούσε λόγω της συμπεριφοράς του.

Αύριο είναι το παιχνίδι με την Αρμενία εδώ, στο ΟΑΚΑ. Η νίκη μοιάζει μονόδρομος. Οι Αρμένιοι έχουν κερδίσει μόνο το Λιχτεστάιν, στα υπόλοιπα ματς δεν πήραν ούτε ισοπαλία. Εδώ θα δείξει η ομάδα το μέταλλο της και αν μπορεί να ξεπεράσει άμεσα τις δυσκολίες, τις κακοτοπιές. Σε περίπτωση απώλειας θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα, δύσκολα αυτή η ομάδα με αυτόν τον προπονητή και με αυτούς τους παίκτες θα μπορούν να συνεχίσουν μαζί. Σε περίπτωση νίκης ηρεμούν τα πράγματα, η ομάδα κερδίζει χρόνο και στρέφει το βλέμμα της στον Σεπτέμβριο και στα ματς που ακολουθούν. Το αυριανό ίσω είναι το πιο κρίσιμο παιχνίδι γι αυτή την Εθνική, θα καθορίσει τη μετέπειτα πορεία της και τη συνέχεια της σε μεγάλο βαθμό. Θα το παρακολουθήσουμε....

                                                                                                                SAM

Δίκαια η Λίβερπουλ - Το πέναλτι αποτελείωσε τη φοβισμένη Τότεναμ

      Η σκοπιμότητα και το διακύβευμα οδήγησαν σε ένα κακό παιχνίδι. Το πέναλτι στο 1ο λεπτό καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το ματς. Δεν ήταν πέναλτι και είναι κρίμα που δόθηκε και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι. Από εκεί και πέρα όμως η Τότεναμ απέτυχε να σκοράρει σε 90 λεπτά συν τις καθυστερήσεις και γι αυτό έχασε. Κάτω από τα δοκάρια της Λίβερπουλ δεν ήταν ο αστείος Κάριους που χάρισε πέρυσι την κούπα στη ΡΕΑΛ αλλά ο κέρβερος Άλισον. Υψηλής κλάσης τερματοφύλακας που πολύ δύσκολα νικιέται και δέχεται γκολ. Αναμφίβολα έκανε τη διαφορά στον τελικό με καθοριστικές επεμβάσεις όταν χρειάστηκε.

      Η Λίβερπουλ ξεκίνησε με τον Άλισον στο τέρμα, στην άμυνα οι Αλεξάντερ – Άρνολντ και Ρόμπερτσον στα πλάγια μπακ και Ματίπ με Φαν Ντάικ κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Στα χαφ Φαμπίνιο, Χέντερσον και Βαϊνάλντουμ και επίθεση οι Μανέ – Φιρμίνιο – Σαλάχ. Αναμενόμενη ενδεκάδα, στο κλασικό 4-3-3 του Κλοπ. Η Τότεναμ από την άλλη πήγε με τον Γιορίς στο τέρμα, Τριπιέρ και Ρόουζ πλάγια μπακ και Βερτόγκεν – Αντερβάιλεντ σέντερ μπακ. Στα χαφ έκπληξη ήταν που ξεκίνησε ο Γουϊνγκς δίπλα στον Σισοκό, βαρύ δίδυμο στον άξονα. Μπροστά τους ο Ντελέ Αλί, δεξιά ο Έρικσεν, αριστερά ο Σον και στην κορυφή της επίθεσης επιλέχθηκε ο Κέιν παρότι προερχόταν από τραυματισμό, με τον ήρωα του Άμστερνταμ Λούκας Μόουρα να μένει στον πάγκο.

      Το γρήγορο προβάδισμα στο σκορ με το πέναλτι επέτρεψε στη Λίβερπουλ να αφήσει τη μπάλα στην Τότεναμ, να πιέσει ψηλά και να προσέξει το μαρκάρισμα των Έρικσεν και Ντελέ Αλί, που έπαιξαν φοβισμένα και απέφευγαν να πάρουν μπάλα. Χωρίς αυτούς τους δύο η Τότεναμ δεν είχε την πάσα που θα ανοίξει την αντίπαλη άμυνα, συν το γεγονός ότι ο Κέιν μετά από δύο μήνες αποχή λόγω τραυματισμού ήταν εκτός ρυθμού και τον έσβησαν εύκολα οι Ματίπ – Φαν Ντάικ. Πως να βρει το γκολ μετά η Τότεναμ?

Η Λίβερπουλ κοιτούσε να κλέψει τη μπάλα και να χτυπήσει στην κόντρα, είχε όμως εκτός παιχνιδιού τον Φιρμίνιο και σε κακή βραδιά τον Σαλάχ. Στο 1ο ημίχρονο η Λίβερπουλ είχε δύο φάσεις με σουτ των πλάγιων μπακ της, του Αλεξάντερ – Άρνολντ στο 17΄ και του Ρόμπερτσον στο 38΄. Από την άλλη η Τότεναμ είχε δύο σουτ – άουτ με τους Σισοκό (9) και Έρικσεν (45+1).

Το 2ο ημίχρονο είχε καλύτερο ρυθμό. Η Τότεναμ ανέβασε την απόδοση της μιας και χρειαζόταν το γκολ. Υπήρξε και η φυσιολογική για την εποχή κούραση και άνοιξαν περισσότεροι χώροι. Εκεί καθάρισε ο Άλισον που απάντησε στα σουτ των Σον, Λούκας, Ντελέ Αλί και στο φάουλ του Έρικσεν. Έτσι στο 87΄, ο κακός από την ώρα που μπήκε στο παιχνίδι Οριγκί, με διαγώνιο σουτ,νίκησε τον Γιορίς και έκανε το 2-0 σφραγίζοντας τη νίκη της Λίβερπουλ.

        Στατιστικά, η Τότεναμ είχε την κατοχή με 58% - 42%, ενώ στο 1ο ημίχρονο είχε ξεπεράσει το 63% η κατοχή αλλά οι Λονδρέζοι γυρνούσαν τη μπάλα στο δικό τους μισό του γηπέδου χωρίς να γίνονται απειλητικοί. Τα χιλιόμετρα 103 – 105 για τη Λίβερπουλ, λίγα γι αυτές της ομάδες και φαινόταν με γυμνό μάτι η κούραση που τους βγήκε. Κόρνερ 8-9, σουτ 5-5 και τελικές 9-3. Στο 2ο ο Ποκετίνο πάλεψε το παιχνίδι, πέρασε 10αρι τον Έρικσεν, ρίσκαρε βάζοντας τον Λούκας στη θέση του Γουϊνγκς και στο τέλος τον Γιορέντε για καμιά κεφαλιά στα συνεχή γεμίσματα. Η Λίβερπουλ δεν ολοκλήρωνε τις κόντρα επιθέσεις της παρά μόνο στο 69΄ όταν ο Μανέ μπήκε κάθετα, πέρασε στον Μίλνερ που σούταρε λίγο άουτ.

        Το ματς δεν πρόσφερε συγκινήσεις. Δε μας παρουσίασε κάτι καινούριο, ούτε εμφανίστηκε στον αγωνιστικό χώρο η εκρηκτικότητα που χαρακτηρίζει τις δύο Αγγλικές ομάδες και ιδίως η Τότεναμ ήταν πολύ αργή στον άξονα. Είπαμε όμως εξ αρχής πως ήταν μεγάλο το διακύβευμα, τα πέναλτι έπαιξε καθοριστικό ρόλο αλλά και η Τότεναμ παρουσιάστηκε “λίγη”, δεν απείλησε, δεν έβαλε δύσκολα στην αντίπαλο της. Στην άμυνα της Λίβερπουλ δέσποζαν οι Φαν Ντάικ (η φάση που προλαβαίνει τον Σον που μπαίνει κάθετα και με προβολή διώχνει σε κόρνερ είναι χαρακτηριστική της αξίας του ) και Άλισον. Η Λίβερπουλ ήταν πολύ συγκεντρωμένη στο παιχνίδι, τα επιθετικά της όπλα δεν τράβηξαν, όμως έκανε διαχείριση, φανέρωσε την ποιότητα που διαθέτει το φετινό της ρόστερ και μπορούμε να πούμε ότι δίκαια κατέκτησε το τρόπαιο. Το 6ο !

      Ο Κλοπ απέδειξε ότι κάθε άλλο παρά looser είναι. Στον 1ο τελικό που ήταν φαβορί πήρε κούπα. Ο Γερμανός τεχνικός έχει δώσει ταυτότητα στην ομάδα η οποία πρεσάρει ανελέητα και έχει εκπληκτικό επιθετικό αλλά και αμυντικό transition. Στόχος πλέον η κούπα στην Premier league. Αυτό είναι πλέον που θέλει όλος ο κόσμος των reds. Δεν θα είναι εύκολο. Η ομάδα δεν έχει αποκλειστεί τρεις σαιζόν σε νοκ άουτ παιχνίδια στην Ευρώπη με τον Κλοπ στον πάγκο της. Όμως τα νοκ άουτ παιχνίδια στην Ευρώπη παίζονται πίσω από τη μπάλα και στο ανοιχτό γήπεδο, στην κόντρα. Στα ματς πρωταθλήματος πρέπει νά έχεις κατοχή μπάλας, κυκλοφορία, ο αντίπαλος θα σε περιμένει κλεισμένος στην περιοχή του και πρέπει να έχεις αυτοματισμούς, ατομικές ενέργειες και ποιότητα για ανοίξεις την άμυνα του. Απαιτείται διαφορετικός τρόπος παιχνιδιού από αυτόν που έχει διδάξει ο Κλοπ. Η ομάδα έχει δομηθεί για παιχνίδι πίσω από τη μπάλα όπως και πριν 10-15 χρόνια. Και τότε με τον Ράφα Μπενίτεθ η Λίβερπουλ είχε πάρει κούπα Champions league συν έναν ακόμα τελικό, αλλά πρωτάθλημα στην Αγγλία δεν πήρε. Και η ομάδα δεν έδειξε υπομονή και πούλησε καλούς παίκτες τότε, όπως ο Τσάμπι Αλόνσο και ο Ματσεράνο.

        Η Τότεναμ δεν ξέρουμε πως θα πορευτεί στη συνέχεια. Στον τελικό δεν μπόρεσε να αποτινάξει το στοιχείο της πίεσης και εμφανίστηκε μαγκωμένη. Ήταν άλλωστε η πρώτη της φορά. Η παρουσία της στον τελικό του Champions league ήταν βήμα παραπάνω για όλο τον οργανισμό. Για το μέλλον...πλέον το γήπεδο είναι έτοιμο και ανεβάζει το πρεστίζ του κλαμπ, μαζί με τη συμμετοχή στο φετινό τελικό του Champions league. Ίσως είναι η ώρα να ρίξει χρήματα στην αγορά για την ενίσχυση της, μιας και με τη φετινή της πορεία αλλά και το γήπεδο, γίνεται ελκυστικός προορισμός για κάθε παίκτη. Ο Ποκετίνο με τη δουλειά του αποτελεί πόλο έλξης για κάθε φιλόδοξο ποδοσφαιριστή. Ο Αργεντινός τεχνικός θέλει η ομάδα να γίνει “πραγματική διεκδικήτρια τίτλων” αλλιώς δύσκολα θα παραμείνει τόσο ο ίδιος όσο και τα μεγάλα αστέρια της ομάδας.

         Έκλεισε μία ακόμα σαιζόν για τα αστέρια του Champions league. Μια υπέροχη χρονιά με υψηλής ποιότητας ποδόσφαιρο και ματς που μας πρόσφεραν μεγάλες συγκινήσεις. Ο Τελικός δεν ήταν στο ύψος των περιστάσεων αλλά η πρόκριση του Άγιαξ μες στη Μαδρίτη και της Γιουνάϊντεντ στο Παρίσι για τους “16” του θεσμού, η πρόκριση του Άγιαξ στο Τορίνο επί της Γιουβέβτους και της Τότεναμ επί της Σίτι στους “8” και οι δύο επαναληπτικοί ημιτελικοί μας είχαν ήδη αποζημιώσει και “γεμίσει” με ποδόσφαιρο κι αυτή τη σαιζόν. Ραντεβού του χρόνου στην Κωνσταντινούπολη....

                                                                                                                              SAM

Τελικός Champions League ή άλλη μια Αγγλική μάχη

Λίβερπουλ – Τότεναμ για την κούπα του Champions league. Για τη μεγάλη, τη βαριά κούπα. Από τη μια η εκπληκτική φετινή Λίβερπουλ του Κλοπ που μάζεψε 97 βαθμούς στο πρωτάθλημα αλλά βγήκε 2η, φιναλίστ και του περυσινού τελικού, μια εξαιρετική ομάδα που αν χάσει θα τελειώσει τη σαιζόν με άδεια χέρια. Από την άλλη η Τότεναμ του Ποκετίνο, ομάδα έκπληξη της φετινής διοργάνωσης που κανείς δεν την υπολόγιζε για τόσο μακριά στην αρχή της σαιζόν. Η Τότεναμ που έχει χρόνια να κάνει μεταγραφές αλλά την Άνοιξη ολοκλήρωσε την κατασκευή του πιο υπερσύγχρονου γηπέδου,του "Tottenham Hotspur Stadium" ένα διαστημικό γήπεδο 62.062 θέσεων που κόστισε πάνω από ένα δις. Οι ανατροπές που αμφότερες πέτυχαν στους επαναληπτικούς ημιτελικούς θα μείνουν για χρόνια χαραγμένες στις μνήμες των φιλάθλων και αποτελούν την καλύτερη διαφήμιση για τη διοργάνωση, για το ποδόσφαιρο.

Πάμε να τις αναλύσουμε....

Η πορεία τους στο Europa league

Οι δύο ομάδες ξεκίνησαν στη φετινή διοργάνωση από τους ομίλους της. Η Λίβερπουλ από τον 3ο όμιλο μαζί με Παρί Σ.Ζ., Νάπολι και Ερυθρό Αστέρα, όπου κατετάγη 2η πίσω από την Παρί με 9 βαθμούς, τρεις νίκες και τρεις ήττες και συντελεστή τερμάτων 9-7. Η Τότεναμ ήταν στον 2ο όμιλο με Μπαρτσελόνα, Ίντερ και Αϊντχόβεντ και ήρθε 2η με 8 βαθμούς, 2 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες και με 9-10 γκολ. Είχαν μια πορεία που τους επέτρεψε έστω και δύσκολα να προκριθούν, χωρίς όμως να προμηνύει την εντυπωσιακή συνέχεια. Στους “16” η Λίβερπουλ μετά από λευκή ισοπαλία στο “Άνφιλντ” έδειξε τα δόντια της στο Μόναχο όπου πέρασε πάνω από τη Μπάγερν με το επιβλητικό 1-3 ! Η Τότεναμ έκανε επίδειξη στο πρώτο ματς στο Λονδίνο και επιβλήθηκε με 3-0 της Ντόρντμουντ, ενώ στον επαναληπτικό στη Γερμανία, αν και κινδύνεψε σοβαρά στα πρώτα 25 λεπτά, κατάφερε εν τέλει να φύγει με τη νίκη 0-1. Στους “8” η Λίβερπουλ πέρασε με δύο νίκες και χωρίς να συναντήσει ιδιαίτερη αντίσταση, την Πόρτο και η Τότεναμ αφού πήρε τη νίκη με 1-0 στο 1ο της ευρωπαϊκό παιχνίδι στο νέο της γήπεδο επί της Σίτι του Πεπ, πήγε σε έναν επαναληπτικό γκραν κινιόλ, που η πρόκριση άλλαζε συνεχώς χέρια και εν τέλει χρειάστηκε το VAR για να υποδειχθεί το οριακό οφσάιντ του Αγκουέρο στο 95΄ και να δώσει την πρόκριση στην ομάδα του Ποκετίνο. Στα ημιτελικά είχαμε υπερβάσεις. Είπαμε θα μείνουν για χρόνια στις μνήμες των φιλάθλων οι δύο επαναληπτικοί. Η μεν Λίβερπουλ ισοπέδωσε στο “Άνδιλντ” τη Μπαρτσελόνα ανατρέποντας το σε βάρος της 0-3 του πρώτου αγώνα καταφέρνοντας σκορ 4-0 στο 90λεπτο και πήρε επική πρόκριση, η δε Τότεναμ έχοντας χάσει με 0-1 το πρώτο ματς στο Λονδίνο, βρέθηκε να χάνει με 0-2 στο ημίχρονο στο Άμστερνταμ από τον Άγιαξ. Ε, αρκόυσε ένα ημίχρονο στον Λούκας Μόουρα για να πετύχει τρία γκολ, το τρίτο στο τελευταίο δευτερόλεπτο του ματς, για να στείλει την Τότεναμ στον τελικό !!! Με ψυχολογία στα ύψη οι δύο ομάδες στη Μαδρίτη.....

Οι φετινές τους αναμετρήσεις στην Premier league

Στις μεταξύ τους αναμετρήσεις για την Πρέμιερ Λιγκ η Λίβερπουλ κέρδισε και τις δύο φορές με 2-1. Στις 15 του Σεπτέμβρη στο Λονδίνο και για την 5η αγωνιστική του πρωταθλήματος η Λιβερπουλ μπήκε μπροστά στο σκορ με τα γκολ των Βαϊνάλντουμ στο 39΄ και Φιρμίνιο στο 54΄, ενώ η Τότεναμ το μόνο που κατάφερε ήταν να μειώσει με τον Λαμέλα στο 93΄. Η κατοχή στο 57-43 για την Τότεναμ που έψαξε διαδρόμους με κυκλοφορία της μπάλας αλλά δε βρήκε φάσεις. Οι τελικές ήταν 2-7 (!), τα σουτ 6-3 και τα κόρνερ 5-4. Καλά οργανωμένη πίσω από τη μπάλα η Λίβερπουλ χτύπησε στον ανοιχτό χώρο. Από στημένες φάσεις και με μακρινά σουτ προσπάθησε να βρει το γκολ η Τότεναμ.

Την 31η Μαρτίου στο “Άνφιλντ”, στα πλαίσια της 32ης αγωνιστικής της Πρέμιερ, η Λίβερπουλ στάθηκε τυχερή και πήρε τη νίκη με αυτογκόλ του Αντερβάιλεντ στο 90΄. Προηγουμένως είχε προηγηθεί με τον Φιρμίνιο στο 16΄, ενώ η Τότεναμ είχε ισοφαρίσει με τον Λούκας στο 70΄. Η κατοχή ήταν στο 53 – 47 για τη Λίβερπουλ που κυνήγησε το γκολ της νίκης. Είχε 10-3 κόρνερ, 9-7 σουτ και 2-2 τελικές. Σε ένα παιχνίδι που η Τότεναμ ήταν αυτή που έκλεισε καλά τους διαδρόμους και κράταγε την ισοπαλία μέχρι το 90΄ απέναντι σε μια ανώτερη Λίβερπουλ. Πάντως και στα δύο παιχνίδια η Λίβερπουλ, είτε με κόντρα επιθέσεις είτε με ασφυκτική πίεση, βρήκε τον τρόπο να πάρει τη νίκη.

Οι προπονητές

Και οι δύο ομάδες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ομάδες των προπονητών τους, μιας και ο Ποκετίνο δούλεψε για 5η σαιζόν στην Τότεναμ και ο Κλοπ για 3η στη Λίβερπουλ. Και οι δύο κόουτς κατά γενική ομολογία έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, έχουν βάλει τη σφραγίδα τους και έχουν δώσει ταυτότητα στις ομάδες τους. Τους λείπει όμως κάτι βασικό. Το βασικότερο όλων θα έλεγα....οι τίτλοι. Φέτος, εντός των συνόρων έμειναν στη σκιά της Σίτι που σάρωσε τα πάντα και κατέκτησε και τους τρεις διαθέσιμους τίτλους στο νησί. Τους απέμεινε η Ευρώπη και το Champions league, εκεί όπου η Σίτι δεν έχει τη φανέλα για να πιάσει κορυφή. Πέρυσι την άφησε έξω η Λίβερπουλ και φέτος ήταν η σειρά της Τότεναμ να καταδείξει τις αδυναμίες της στα νοκ άουτ παιχνίδια του Champions league όπου η φανέλα παίζει ένα ανεξήγητα κομβικό ρόλο. Αμφότεροι οι κόουτς βλέπουν την φετινή κούπα του Ch. L. ως το βήμα παραπάνω, τόσο για τους ίδιους όσο και για τις ομάδες – δημιουργήματα τους.

Ο Κλοπ έχει ξαναπάει μέχρι το τέλος του δρόμου αλλά δεν τερμάτισε πρώτος. Το 2013 ήταν η Μπάγερν αυτή που του στέρησε το τρόπαιο και πέρυσι η βασίλισσα ΡΕΑΛ. Ο Ποκετίνο παρότι έχει καταξιωθεί μέσα από τη δουλειά του δεν έχει δουλέψει σε ομάδα με βαριά φανέλα ώστε να διεκδικήσει τίτλους. Μετέτρεψε την Τότεναμ σε ομάδα που μπορεί να μπει στην κατάκτηση τίτλων και ευελπιστεί απόψε να το πιστωθεί και να δικαιωθεί.

Ο Ποκετίνο είναι 47 χρονών, Αργεντινός και σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 2006 μετά από μια πολύ καλή καριέρα ως στόπερ που έπαιξε σε Αργεντινή (Νιούελς Όλντ Μπόις), Γαλλία (Παρί Σ.Ζ. - Μπορντό) και Ισπανία (Εσπανιόλ). Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα από τον πάγκο της Εσπανιόλ όπου έμεινε για 3,5 χρόνια και κατόπιν μεταπήδησε στη Σαουθάμπντον για 1,5 χρόνο. Η δουλειά του εκτιμήθηκε και από το καλοκαίρι του 2014 “χτίζει¨την Τότεναμ. Επιτυχίες του η 2η θέση στο πρωτάθλημα του 2016-17 που κατέκτησε η Λέστερ και η συμμετοχή στον τελικό του Λιγκ Καπ τη σαιζόν 2016-17 που ηττήθηκε με 0-2 από τη Τσέλσι. Μεγάλη πρόκληση γι αυτόν ο αποψινός τελικός, σε περίπτωση κατάκτησης θα γίνει προπονητής τίτλων, μιας και ήδη θεωρείται καταξιωμένος και θα είναι διαθέσιμοι όλοι οι πάγκοι των τοπ ομάδων για αυτόν, μπορώντας μάλιστα να επιβάλει και τις απόψεις του σε θέματα λειτουργίας, συνεργατών και μεταγραφών, αφού θα είναι φτασμένος!

Ο Κλοπ είναι 51 χρονών, Γερμανός, είχε μια καριέρα σε Γερμανικές ομάδες ως ποδοσφαιριστής η οποία έκλεισε το 2001 στη Μάιντζ. Αμέσως ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του συλλόγου και παρέμεινε ως το 2008 επαναφέροντας την ομάδα στη Μπουντεσλίγκα! Μεταπήδησε στη Ντόρντμουντ όπου παρέμεινε για άλλα 7 χρόνια έως το 2015. Μαζί της κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2011 και το νταμπλ το 2012 καθώς επίσης και 3 σουπερ καπ, το 2008, το 2012 και το 2013. Αποκορύφωμα θεωρείται η συμμετοχή στον τελικό του Champions league τη σαιζόν 2012-13 στον οποίο ηττήθηκε με 1-2 από την Μπάγερν Μονάχου. Από τον Οκτώβριο του 2015 κάθεται στον πάγκο της Λίβερπουλ με την οποία δεν έχει κατακτήσει κάποιο τρόπαιο ακόμα. Κάθε χρόνο φτάνει σε ευρωπαϊκό τελικό με τη Λίβερπουλ. Την πρώτη χρονιά ηττήθηκε από τη Σεβίλλη στη Βασιλεία της Ελβετίας με 1-3 για το Γιουρόπα και πέρυσι με 1-3 από τη ΡΕΑΛ στο Κίεβο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Από το 2012 έχει χάσει σε 7 τελικούς και κάποιοι προσπαθούν να του κολλήσουν τον χαρακτηρισμό του looser. Απόψε πρέπει - οφείλει να δώσει απαντήσεις.

Σε περίπτωση ήττας κανένας από τους δύο δε θα φύγει από την ομάδα του. Σε περίπτωση νίκης ο Κλοπ θα συνεχίσει στη Λίβερπουλ αφού εκκρεμεί ο μεγάλος στόχος της κατάκτησης της Premier league, ενώ ο Ποκετίνο θα αποχωρήσει αφού θα έχει πιάσει ταβάνι !

Τρόπος παιχνιδιού

Οι δύο κόουτς είναι κόουτς προπόνησης, δουλευταράδες, να σου χτίσουν ομάδα από την αρχή και σε βάθος χρόνου να αναδείξουν παίκτες, να σου υποδείξουν τις σωστές μεταγραφικές κινήσεις για να συμπληρωθεί το παζλ με τα χαρακτηριστικά που λείπουν, να σου δημιουργήσουν συνοχή, ομοιογένεια αλληλοκαλύψεις, κομπίνες στα στημένα και δουλεμένες κινήσεις μες το παιχνίδι και η ομάδα να είναι σούπερ γυμνασμένη και να βγάζει τρεξίματα. Ομάδα για τελικό Champions league ! Στο κοουτσάρισμα δεν κάνουν κάτι το ιδιαίτερο. Αλλαγές παικτών στις ίδιες θέσεις συνήθως. Ούτε μπορεί να αιφνιδιάσουν με την τακτική τους. Το τι παίζουν είναι γνωστό και αναμενόμενο. Δεν το αλλάζουν Η Λίβερπουλ είναι η καλύτερη ομάδα στο ανοιχτό γήπεδο. Αν βρει χώρους σε σκότωσε. Πιέζει ψηλά, όταν χάνει τη μπάλα δεν οπισθοχωρεί αλλά αμέσως ξεκινά να πρεσάρει για να την ανακτήσει. Αν δεν έχεις καλή κυκλοφορία και βγάλει κλεψίματα κινδυνεύεις με διασυρμό. Φέτος έκανε μεταγραφικές κινήσεις ώστε να έχει λύσεις και σε σετ παιχνίδι και να μπορεί να ανοίξει κλειστές άμυνες μέσα από τη κατοχή της μπάλας και το κάθετο παιχνίδι. Παραμένει όμως ομάδα του ανοιχτού χώρου κατά κύρια βάση, που πιάνει φρενήρη ρυθμό και μπορεί να διαλύσει κάθε αντίπαλο, με ένταση στα τρεξίματα της και με δύναμη στις μονομαχίες. Είναι τόσο δουλεμένη σαν ομάδα που κατάφερε να καλύψει τα κενά των Σαλάχ – Φιρμίνιο – Κεϊτά σε ημιτελικό Ch. L. και να πάρει μεγάλη πρόκριση με επική ανατροπή. Παίζει το κλασικό 4-3-3 του Κλοπ. Αναμένεται να ξεκινήσει με τον Άλισον στο τέρμα, δεξιά ο Αλεξάντερ -Άρνολντ και αριστερά ο Ρόμπερτσον. Κεντρικό αμυντικό δίδυμο οι Ματίπ και Φαν Ντάικ. Στα χαφ Φαμπίνιο – Χέντερσον – Μίλνερ, με τον Βαϊνάλντουμ να έρχεται από τον πάγκο, ενώ ο Κεϊτά είναι εκτός λόγω τραυματισμού. Στην επίθεση η γνωστή τριάδα Σαλάχ- Φιρμίνιο -Μανέ. Οι Οριγκί, Στάριτζ και Σακίρι έδειξαν ότι μπορούν να δώσουν λύσεις επιθετικά αν στραβώσει κάτι στο παιχνίδι. Ο Σαλάχ χρωστάει κάτι στον κόσμο της Λίβερπουλ αφού στον περυσινό τελικό βγήκε νωρίς λόγω τραυματισμού στον ώμο στη φάση με τον Σέρχιο Ράμος, ενώ φέτος απουσίαζε από τη μεγάλη ανατροπή επί της Μπάρτσα στον ημιτελικό.

Η Τότεναμ του Ποκετίνο είναι μια ομάδα προσεκτική στο παιχνίδι της, συμπαγής, με αλληλοκαλύψεις και κοντά τις γραμμές. Παίζει κυρίως με 4-3-3 αλλά λόγω της ποιότητας κάποιον παικτών της από τη μέση και μπροστά όπως του Έρικσεν, του Ντελέ Αλί και του Σον μπορεί να το αλλάξει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, σε ένα 4-2-3-1 με τον Έρικσεν σε ρόλο δημιουργού ώστε με το κάθετο παιχνίδι του και τις μπαλιές του να βρει διαδρόμους προς την αντίπαλη εστία. Διαθέτει παίκτες με ταχύτητα και τεχνική και τον καλύτερο φορ περιοχής στον κόσμο. Ο Χάρι Κέιν εδώ και μία εβδομάδα προπονείται κανονικά με την ομάδα και θέτει μεγάλο δίλημμα στον Ποκετίνο για το αν θα τον ξεκινήσει στον τελικό. Αν παίξει, μαζί με Σον – Λούκας και Έρικσεν πίσω του, η ομάδα γίνεται πολύ επιθετική. Δε νομίζω να ξεκινήσει ο Κέιν και θα προτιμηθούν οι Σον και Λούκας που οδήγησαν την ομάδα στον τελικό κατά την απουσία του. Θα γίνει μεγάλη μάχη μεταξύ Έρικσεν (όταν συγκλίνει στον άξονα) και Φαμπίνιο που ήταν σα χταπόδι πάνω στον Μέσι στον ημιτελικό. Λογικά ο Ποκετίνο θα επιλέξει τετράδα στην άμυνα και το στοίχημα είναι πως θα κρατήσουν οι παίκτες του την επιθετική τριάδα της Λίβερπουλ. Στο τέρμα ο Γιορίς, δεξιά στην άμυνα ο Τριπιέρ και αριστερά ο Ρόουζ. Κεντρικό δίδυμο οι Βερτόγκεν και Αντερβάιλεντ με τον Ντάβινσον Σάντσεζ να μένει στον πάγκο ως συνήθως φέτος. Στα χαφ η τριάδα Γουανιάμα – Σισοκό – Ντελέ Αλί θα δώσει μεγάλη μάχη με την αντίστοιχη της Λίβερπουλ και από τον νικητή στις μεταξύ τους μονομαχίες πιθανόν να κριθεί ο τελικός. Λείπει ο Γουϊνγκς και ο Ντάιερ θα έρθει από τον πάγκο αν χρειαστεί. Στην επίθεση, ο Έρικσεν δεξιά που θα συγκλίνει στον άξονα για περισσότερη δημιουργία, ο Σον αριστερά και ο Λούκας σε θέση ψευτό-9αριου.

Ετοιμότητα

Οι δύο αντίπαλοι γνωρίζονται πολύ καλά, η σαιζόν είναι στο τέλος της και ουδείς μπορεί να παρουσιάσει κάτι νέο ξαφνικά, δεν τον έχουν άλλωστε τον αιφνιδιασμό οι δύο κόουτς που πιστεύουν στη δουλειά τους και με αυτή πάνε να πάρουν την κούπα. Στα παιχνίδια της Πρέμιερ η Λίβερπουλ επικράτησε αλλά εδώ είναι ένα παιχνίδι στο οποίο κρίνεται ο μεγαλύτερος τίτλος. Περιμένω τους παίκτες της Τότεναμ να μπουν στο γήπεδο όπως στο 2ο ημίχρονο στο Άμστερνταμ με τον Άγιαξ. Σαν καμικάζι. Αυτός που παίζεται είναι ο μεγαλύτερος τίτλος της καριέρας τους. Ότι και να κατακτήσουν στη συνέχεια της πορείας τους δε θα μπορεί να συγκριθεί με τον κούπα του Champions league με τη φανέλα της Τότεναμ. Είναι σαν 10 κούπες με τη ΡΕΑΛ. Αναμένω προσεκτικό παιχνίδι και από τις δύο ομάδες στην αρχή. Ένα γκολ νωρίς σίγουρα θα αλλάξει τα δεδομένα και τον ρυθμό του παιχνιδιού. Περιμένω πιο αγχωμένη την Τότεναμ. Θα προσπαθήσουν να περιορίσουν σε όσο το δυνατόν λιγότερα τα λάθη. Η Τότεναμ ίσως κοιτάξει να ελέγξει τον ρυθμό μέσω της κατοχής. Η Λίβερπουλ θα αφήσει τη μπάλα και θα πιέσει ψηλά και με ταχύτητα επιδιώκοντας να οδηγήσει τους αντιπάλους στο λάθος και να τους χτυπήσει βρίσκοντας τους ανοργάνωτους. Και οι δύο είναι ικανές ομάδες στο ανοιχτό γήπεδο, για τη Λίβερπουλ είναι πασιφανές και η κύρια έκφραση του παιχνιδιού της, αλλά και η Τότεναμ αποκτά δύναμη στον τομέα αυτό με τον ταχύτατο Λούκας στη σύνθεση της. Έχουν ένταση στα τρεξίματα τους στα χαφ και είναι δυνατές στις στημένες φάσεις, ειδικά η Λίβερπουλ με τον Φαν Ντάικ. Στην Πρέμιερ Λιγκ η Λίβερπουλ ήταν 2η και η Τότεναμ 4η, με τη διαφορά τους να είναι 26 ολόκληροι βαθμοί, 97 η Λίβερπουλ, 71 η Τότεναμ και με 30 νίκες έναντι 23. Η Λίβερπουλ είχε την καλύτερη άμυνα της Πρέμιερ Λιγκ με μόλις 22 γκολ παθητικό ενώ η Τότεναμ δέχτηκε 39. Στην επίθεση η Λίβερπουλ πέτυχε 89 γκολ έναντι 67 των Λονδρέζων. Θα παίξουν ρόλο αυτά τα στατιστικά απόψε στη Μαδρίτη ή η διαφορά θα εξατμιστεί λόγω του διακυβεύματος και της κρισιμότητας του παιχνιδιού? Βασικό ρόλο θα διαδραματίσει η πνευματική ετοιμότητα των πρωταγωνιστών, των παικτών και τα ψυχικά τους χαρίσματα. Ο τρόπος που θα διαχειριστούν την πίεση ενός τέτοιου παιχνιδιού ειδικά οι μη συνηθισμένοι σε τέτοια παιχνίδια παίκτες της Τότεναμ. Η ψυχολογία με την οποία θα μπουν στο Wada Metropolitano.

Την επόμενη μέρα δεν την αναφέρει κανείς και ίσως να μην την σκέφτονται καν. Από τη Λίβερπουλ θα φύγουν όσοι δεν υπολογίζονται και πολύ δύσκολα κάποιος βασικός. Για την Τότεναμ όλα είναι ανοιχτά και για τον κόουτς και για πολλούς τοπ παίκτες της, αλλά αυτά θα τα δουν μετά την κούπα.

Προγνωστικά? Βλέπω ανατροπή....

Καλό παιχνίδι !

                                                                                                                SAM