Ο Παναθηναϊκός που κάνει νερά, το ντέρμπι δικεφάλων, ο Ουζουνίδης και η επιστροφή Χιμένεθ….

Εν αναμονή του ντέρμπι μεταξύ ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού που μπορεί να κρίνει και τον φετινό πρωταθλητή,  θα αφήσουμε τους δύο μονομάχους για μετά το μεταξύ τους παιχνίδι και θα πάμε στον Παναθηναϊκό του Δώνη που κάνει νερά το νέο έτος, στο πολύ κακό ντέρμπι των δικεφάλων που έφερε την παραίτηση Ουζουνίδη, τα λάθη του κόουτς και στην επιστροφή του Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο της ΑΕΚ.

Αρχικά θα ήθελα να επισημάνω ότι στα τόσα χρόνια που παρακολουθώ το ελληνικό ποδόσφαιρο, μόνο ο Παναθηναϊκός του Κυράστα πριν 20 χρόνια έβγαζε ένταση στο παιχνίδι του και είχε διάρκεια σε όλη τη σαιζόν. Ποτέ άλλοτε ομάδα με Έλληνα προπονητή δεν το κατάφερε, ή δεν το χε καθόλου ή ξεφούσκωνε στη διάρκεια της σαιζόν.  Έτσι και φέτος, η ΑΕΚ του Ουζουνίδη δεν είχε την περυσινή ένταση στα τρεξίματά της και ο Παναθηναϊκός του Δωνη που αρχικά έβγαζε ένταση και υψηλές στροφές στο παιχνίδι του, κλάταρε μετά τους πρώτους μήνες.

Ακόμη, παρατηρώ ότι οι δύο θεωρητικά κορυφαίοι Έλληνες προπονητές, Δώνης και Ουζουνίδης, περνάνε μια ανούσια κατοχή στον τρόπο παιχνιδιού των ομάδων τους, με πολύ οριζόντιο ποδόσφαιρο, οι παίκτες τους δεν πάνε σε προσωπικές ενέργειες, σε κάθετες κατά μέτωπο επιθέσεις, σε συνδυασμούς 1-2 κοντά στην περιοχή, σε ντρίμπλα, στο να μπουν με τη μπάλα στην περιοχή και να σουτάρουν. Δε μοχθούν, δε μπαίνουν στη φωτιά, ψάχνουν τη μπαλιά, την έξυπνη κάθετη στο χώρο στην κίνηση του συμπαίκτη τους, το γέμισμα. Το ξεκούραστο ποδόσφαιρο που δεν κερδίζει τα μεγάλα ματς, τα ντέρμπι. Επίσης,  αγνοούν ότι η αμυντική λειτουργία δεν είναι απλά θέμα διάταξης αλλά προσέγγισης και τρόπος παιχνιδιού. Που έχει σκοπό, όχι μόνο να προστατέψεις την εστία σου, αλλά να κλέψεις τη μπάλα και να βρεις τον αντίπαλο ανοιχτό – απροετοίμαστο στην άμυνα του  και να τον χτυπήσεις στην κόντρα, στο ανοιχτό γήπεδο. Δεν είναι θέμα 5-3-2 ή 3-4-3 αλλά ολόκληρη φιλοσοφία στον τρόπο παιχνιδιού.

Πάμε να τα αναλύσουμε.

Παναθηναϊκός

Για τον Παναθηναϊκό οι προβλέψεις ήταν δυσοίωνες πριν ξεκινήσει η σαιζόν, λόγω του -6, της απαγόρευσης μεταγραφών και των οικονομικών δυσχερειών που δεν επέτρεπαν μεταγραφές από το πάνω ράφι. Κάποιοι μιλούσαν ακόμη και για υποβιβασμό. Η ομάδα αναγκάστηκε να πάει με νέα παιδιά από την ακαδημία.

 Η βάση της ομάδας είναι δύο άνθρωποι, ο Δώνης και ο Νταμπίζας, που ανέλαβαν να τρέξουν ένα πρότζεκτ και το χτίσιμο μιας ομάδας μέσα από δύσκολες συνθήκες και μεγάλη οικονομική στενότητα.

Το ξεκίνημα της σαιζόν και τις 5 στις 5 νίκες, που έσβησε την τιμωρία των -6 βαθμών, αλλά και τις ενθαρρυντικές εμφανίσεις  της ομάδας με τον ενθουσιασμό που έβγαζαν τα νέα παιδιά, δημιούργησαν προσδοκίες και ευφορία στον οργανισμό και τέθηκε ως νέος στόχος το σβήσιμο και της 2ης τιμωρίας, του ευρωπαϊκού αποκλεισμού, ο τερματισμός στην πρώτη 5αδα του πρωταθλήματος. Η ομάδα είχε καλή αγωνιστική εικόνα, έβγαζε πάθος και ενθουσιασμό, κέρδιζε τα παιχνίδια, έβγαζε νέους παίκτες και ο κόσμος άρχισε να επιστρέφει στο γήπεδο.

Όλα αυτά μέχρι το Δεκέμβριο όπου φάνηκαν τα πρώτα σημάδια πτώσης. Άρχισε να σβήνει η ένταση που έβγαζε στο παιχνίδι του ο Παναθηναϊκός, να μην έχει την έκρηξη στα τρεξίματα που είχε τους τρεις πρώτους μήνες της σαιζόν.  Και εκεί που όλοι περίμεναν με τη διακοπή των εορτών να ξεκουραστούν σωματικά και πνευματικά οι παίκτες και να επιστρέψουν ανανεωμένοι, το νέο έτος η απόδοση έπεσε . Υπήρξαν και ατυχίες, με γκολ που δέχτηκε η ομάδα στο τέλος από λάθη και τα αποτελέσματα δεν ήρθαν, με την απογοήτευση να κάνει την εμφάνιση της. Η ομάδα δε μπορούσε να κερδίσει στο πρωτάθλημα και ήρθε και ο αποκλεισμός από τη Λαμία στο κύπελλο που έβαλε την ομάδα στην εσωστρέφεια. Η ομάδα έμοιαζε κλαταρισμένη και με εμφανείς αγωνιστικές αδυναμίες. Ο Μαυρομάτης έκανε συνεχόμενα λάθη στην άμυνα, ο Μπουζούκης μετά το 60’  πέφτει και ο Χατζηγιοβάννης που παρότι προσπαθούσε, δεν ολοκλήρωνε τις προσπάθειές του, το χάλαγε στην τελική επιλογή του. Μιλάμε για τους μικρούς γιατί έχουμε απαιτήσεις από αυτούς, αν θέλουμε να γίνουν μεγάλοι παίκτες δεν πρέπει να «τους χαϊδεύουμε τα αυτιά», ο Μπουζούκης και ο Χατζηγιοβάννης δεν έχουν διείσδυση, να ντριμπλάρουν και να μπουν περιοχή, να πάνε στο γκολ, να σουτάρουν, να κερδίσουν φάουλ, να δημιουργήσουν καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα. Με μπαλιές και σέντρες απλά τη βγάζεις, δε γίνεσαι μεγάλος παίκτης, μπούκες και γκολ πρέπει να έχεις στο παιχνίδι σου.

Από εκεί και πέρα, η φανέλα του Παναθηναϊκού δεν σηκώνει σερί αρνητικά αποτελέσματα. Τώρα είναι τα δύσκολα, τώρα πρέπει όλοι στην ομάδα να αντέξουν την πίεση και την απογοήτευση που υπάρχει. Να μείνουν όρθια τα αποδυτήρια, να γίνει σωστή αξιολόγηση και διαχείριση της κατάστασης και να συνεχίσει η ομάδα με την ίδια φιλοσοφία που ξεκίνησε τη σαιζόν. Το timing είναι κρίσιμο και δεν πρέπει η ομάδα να χάσει την εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της.

Τα επισημαίνουμε αυτά γιατί το κλαμπ έδειξε να αιφνιδιάζεται, να μην είναι προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει την «κοιλιά» που προέκυψε μες τη σαιζόν κάτι που ήταν αναμενόμενο αφού μιλάμε για μια νέα ομάδα με νεαρούς παίκτες και όχι τοπ κλάσης έμπειρους. Οι Μακέντα – Ινσούα – Γιόχανσον – Κουλιμπαλί – Κουρμπέλης – Μουνιέ – Κολοβέτσιος, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως ηγέτες, να «σηκώσουν» τα αποδυτήρια, να κάνουν τη διαφορά με την απόδοση τους, να ανεβάσουν ψυχολογικά τους υπόλοιπους και ειδικά τους μικρούς.

Στο τελευταίο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό η ομάδα, από άποψη απόδοσης, ήταν πολύ κακή, έπιασε πάτο. Έδειξε να μην έχει δυνάμεις, να είναι πολύ κουρασμένη, με κανέναν παίκτη να μην είναι σε καλή κατάσταση. Με συνέπεια μετά από πολλές αγωνιστικές  να μείνει εκτός πρώτης 5αδας στη βαθμολογία.

Ο Δώνης, ο δημιουργός αυτού του Παναθηναϊκού, έχει υποπέσει σε πολλά λάθη το τελευταίο χρονικό διάστημα, στη διαχείριση του ρόστερ, στο διάβασμα του αντιπάλου και του αγώνα, στην τακτική προσέγγιση και αδυνατεί να αντιστρέψει την κατάσταση. Μοιάζει μπερδεμένος. Τον βλέπω να έχει καθιερώσει ένα σύστημα με τρεις αμυντικούς και να δίνει βάρος στην ανασταλτική λειτουργία, αλλά στην επίθεση δεν υπάρχουν δουλεμένοι αυτοματισμοί και απλά ποντάρει στη συνεργασία της τριάδας Μακέντα – Μπουζούκη – Χατζηγιοβάννη και στα ατομικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους. Η ομάδα ξέρει να παίζει μια ανούσια κατοχή και οριζόντια κυκλοφορία μπάλας και δεν έχει δουλέψει στο κάθετο παιχνίδι, στις συντονισμένες κινήσεις στο χώρο, ούτε στο πως θα εκμεταλλευτεί τις στημένες φάσεις, τα φάουλ και τα κόρνερ. Ακόμη και από άποψη φυσικής κατάστασης και αντοχής στην ταχύτητα, ο Παναθηναϊκός κλάταρε μετά από μόλις 3-4 μήνες και δεν έβγαλε τη σαιζόν σε υψηλές στροφές. Δεν είχε διάρκεια η δουλειά του κόουτς.

Εν κατακλείδι, είναι η στιγμή που πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Από τη μια πλευρά υπάρχει το πρότζεκτ με τα νέα παιδιά που παίρνουν ματς και εμπειρίες, ώστε να αναπτυχθούν και να αναδειχθούν και από την άλλη υπάρχει το αποτέλεσμα, η βαθμολογία, το κυνήγι της 5αδας και το σβήσιμο της τιμωρίας, γιατί Παναθηναϊκός χωρίς Ευρώπη δεν νοείται. Και τα δύο ταυτόχρονα αποδείχθηκε ότι αυτή η ομάδα δε μπορεί να τα υποστηρίξει….

Το ντέρμπι των Δικεφάλων

Παρακολουθήσαμε ένα κακό ντέρμπι, ένα βαρετό και μονότονο παιχνίδι, με αργό τέμπο, χωρίς φάσεις, συνδυασμούς, μονομαχίες. Η ΑΕΚ ξεκίνησε δυνατά και στο 5΄ είχε το σουτ του Λιβάγια που έδιωξε δύσκολα ο Πασχαλάκης. Όμως στο 10΄ και μετά από εκτέλεση κόρνερ υπήρξαν μαζεμένα λάθη και κενά στην άμυνα της ΑΕΚ, οι παίκτες του ΠΑΟΚ έπαιξαν βόλεϊ με κεφαλιές μες την περιοχή και ο Μαουρίτσιο άνοιξε το σκορ. Από εκεί και μετά οι Θεσσαλονικείς πατούσαν καλύτερα στο γήπεδο με την ΑΕΚ να είναι σαφώς επηρεασμένη από την αρνητική, γι αυτή, εξέλιξη του ματς. Μέχρι το 32΄ οπότε ήρθε η αποβολή του Ζαμπά και άλλαξε τις ισορροπίες του ματς. Σχεδόν αμέσως η ΑΕΚ αναθάρρησε και άρχισε να πιέζει, έστω και με λάθος τρόπο, με γεμίσματα.

                                 

Στο 2^ο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ κλείστηκε στην περιοχή του και δεν ξεμυτούσε καθόλου, με διπλή ζώνη άμυνας και τα δύο σέντερ μπακ του στο ύψος του πέναλντι. Οι παίκτες του απλά έδιωχναν τη μπάλα μακριά από την περιοχή τους, αδυνατούσαν να την κρατήσουν και η ΑΕΚ ανακτούσε σχετικά εύκολα την κατοχή. Είχε λοιπόν τη μπάλα η ΑΕΚ αλλά δεν ήξερε τι να την κάνει, ήταν στατική και προβλέψιμη, δεν υπήρχε κάθετο παιχνίδι και κινήσεις στο χώρο. Παρότι με την έναρξη του 2^ου ημιχρόνου, ο Ουζουνίδης το γύρισε σε 4-4-2, βγάζοντας τον 3^ο στόπερ Μπακάκη και περνώντας τον χαφ Κρστισιτς στο παιχνίδι. Η ΑΕΚ συνέχισε να παίζει με γεμίσματα, κυρίως από τα δεξιά με τον Γκάλο, ο οποίος δεν πήγαινε στο ένας με έναν, ούτε κινούνταν προς τη γραμμή του άουτ για κάποιο επικίνδυνο γύρισμα, αλλά την έβγαζε με σέντρες από το ύψος της γωνίας της μεγάλης περιοχής. Βούτυρο στο ψωμί των Βαρέλα και Κρέσπο.

Η ΑΕΚ έκανε συνολικά 47 γεμίσματα στο παιχνίδι. Ένα από αυτά έγινε με το σωστό τρόπο από τον Λιβάγια και ο Πόνσε με άπιαστη κεφαλιά έφερε το ματς στα ίσα. Στη συνέχεια η ΑΕΚ «πήρε τα πάνω της» και δημιούργησε τρεις καλές φάσεις στο 5λεπτο 80’ – 85’  χωρίς όμως να καταφέρει να σκοράρει και να πάρει τη νίκη.

Ο ΠΑΟΚ δεν έχασε, διατήρησε το αήττητο στο πρωτάθλημα και βγήκε ψυχολογικά αλώβητος από ένα δύσκολο παιχνίδι έστω κι αν η διαφορά του από τον 2^ο Ολυμπιακό μειώθηκε στους 6 βαθμούς. Ο δικέφαλος του βορά μετά την αποβολή γύρισε πολύ πίσω, βαθιά στην άμυνα του η οποία ουδέποτε ανέβηκε ψηλά για να δώσει χώρους στην πλάτη της. Οι χαφ του, Σακχοφ και Μαουρίτσιο, στις μικρές αποστάσεις, στα λίγα μέτρα είναι εξαιρετικοί, έχουν την εμπειρία και τη γνώση του παιχνιδιού για να κλείσουν κάθε διάδρομο στον άξονα,  κάθε κενό προς την εστία τους. Αυτό που τους λείπει είναι η ταχύτητα και γι αυτό δεν τα πάνε καλά στον ανοιχτό χώρο. Στους κλειστούς χώρους ακόμη και τα σουτ των αντιπάλων μπλόκαραν, αναγκάζοντας με το παιχνίδι τους την ΑΕΚ να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να επιτεθεί από τον άξονα και να πάει από τα πλάγια και στα γεμίσματα. Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο έχει λογική η προσαρμογή του παιχνιδιού του ΠΑΟΚ, μετά την αποβολή, στο να κλειστεί τόσο πίσω, να δώσει όλο το γήπεδο και να μη μπορεί να αλλάξει δύο πάσες. Καλή η ισοπαλία που πήρε, αλλά σαν υποψήφιος πρωταθλητής έπρεπε να δείξει δυο πράγματα και να έχει μια διαφορετική αντίδραση.

Από την άλλη η ΑΕΚ παρουσίασε μια τραγική εικόνα και απογοήτευσε τον κόσμο της, κυριολεκτικά δε βλεπόταν και ας απέφυγε την ήττα. Ανάπτυξη μόνο με σέντρες και όλες ψηλά όπου ο αντίπαλος κυριαρχούσε με ευκολία. Μια ομάδα χωρίς ταυτότητα που δεν γνώριζε πώς να επιτεθεί για να διασπάσει μια διπλή ζώνη άμυνας ενός δυνατού αντιπάλου. Που δεν είχε δουλέψει για ένα τέτοιο σενάριο στο παιχνίδι. Από τον πάγκο δεν έγιναν κινήσεις, ούτε δόθηκαν εντολές για διαφοροποίηση του τρόπου επίθεσης της ομάδας. Ο κόουτς σε ένα ακόμα παιχνίδι δε μπόρεσε να εμπνεύσει τους παίκτες του. Μοιραία, την επόμενη μέρα, ο Μαρίνος Ουζουνίδης αποτέλεσε παρελθόν από τον πάγκο της ΑΕΚ.

Για τον κόουτς έχω γράψει αρκετά, από πέρυσι που ήταν στον Παναθηναϊκό, αλλά και φέτος, γιατί δεν με έπειθε η δουλειά του. Έπαθε ζημιά γιατί για 2^η φορά σε μεγάλη ομάδα δεν τα κατάφερε. Πέρυσι είχε δικαιολογία τα οικονομικά και διοικητικά προβλήματα στον Παναθηναϊκό και φέτος έχει πολλές δικαιολογίες, όμως η ουσία είναι ότι σε καμιά περίπτωση δε φάνηκε η δουλειά του στην ομάδα, δεν έβαλε τη σφραγίδα του, δεν έδωσε την προπονητική του ταυτότητα. Πρέπει να εκμεταλλευτεί το χρόνο και να βελτιώσει τη δουλειά του. Να πάει έξω να δει μεγάλους προπονητές, να πάρει τρόπους δουλειάς. Τη σκέψη και την προσέγγιση τη βλέπω και γω από τον καναπέ μου, αν πάω αύριο σε ένα προπονητικό κέντρο δεν γνωρίζω πώς να δουλέψω στην τακτική και τη φυσική κατάσταση μια ομάδα. Πρέπει να δεις μέσα από ποια διαδικασία, ποιες επαναλαμβανόμενες ασκήσεις βγαίνουν αυτές οι ιδέες στο γήπεδο, στο παιχνίδι. Πως τις περνούν στους παίκτες με ασκήσεις για να τις αφομοιώσουν. Επίσης στη φυσική κατάσταση, δεν είναι μόνο πόσα χιλιόμετρα έτρεξα, αλλά πως τα έτρεξα, με τι ταχύτητα, με τι ένταση, με τι ένταση μπορούσα να τρέξω στο τελευταίο λεπτό, πως επανέρχομαι μετά από ένα σπριντ, σε πόσο χρόνο μπορώ να βγάλω παρόμοια ένταση, πόσα σπριντ μπορώ να βγάλω στον αγώνα, για να πιέσω, να προλάβω, να κόψω, να επιτεθώ. Πρέπει να πάει και ο γυμναστής του μαζί του στο εξωτερικό για να δει τρόπους δουλειάς και να βελτιωθεί κι αυτός, αφού είναι στο σταφ. Επίσης, απαραίτητο να ξέρει ο κόουτς  την αγορά, να μπορεί να προτείνει παίκτες και εκτός Ελλάδας, να έχει επαφές και να έχει στην ατζέντα του στόχους για κάθε θέση που θα τους έχει χιλιοτσεκάρει. Και πέρυσι και φέτος κανένας από τους παίκτες που του πρότειναν και ενέκρινε ο Κόλα δεν ξεχώρισε… Να είναι έτοιμος να επανέλθει και να πάρει την προσωπική του ρεβάνς.

Η εποχή Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο της ΑΕΚ ξεκίνησε για 3η φορά. Του προπονητή που έφερε το πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια. Και η περυσινή χρονιά θα είναι το μέτρο σύγκρισής του. Το θέμα είναι, από φέτος να επαναφέρει τη νοοτροπία νικητή, το refuse to lose  που είχε η περυσινή ομάδα. Το υλικό είναι εφάμιλλο του περυσινού. Πρέπει να επανέλθουν τα επίπεδα φυσικής κατάστασης, να υπάρχει ένταση στα τρεξίματα και το πάθος. Το σημαντικότερο, πρέπει ο Μανόλο να πείσει τη διοίκηση να του επιτρέψει να φέρει 3-4 παίκτες που ξέρει για να ανεβάσουν το επίπεδο και να δώσουν ποιοτικό βάθος στην ομάδα, ώστε να μπορεί να κοντράρει τους δύο εγχώριους αντιπάλους της. Το ξέρει και η διοίκηση ότι αυτό επιθυμεί και ότι με αυτές τις προσθήκες η ομάδα θα υποστηρίξει καλύτερα τα όσα πέτυχε. Θεωρώ ότι αυτός είναι ο σκοπός του οργανισμού, ειδάλλως δεν θα είχε συντελεστεί η επιστροφή του πρωταθληματικού κόουτς.

                                                                                                                         SAM