Βαριές φανέλες…..

             

                                                                               

                                                                 

Αργήσαμε λιγάκι, αλλά ήμαστε και πάλι εδώ. Εδώ, για να πάμε μια βόλτα στα Ευρωπαϊκά γήπεδα που αυτή τη βδομάδα είχαμε αγώνες για το Champions league αλλά και για το Europa league. Με τις δύο ευρωπαϊκές διοργανώσεις να μπαίνουν στις τελευταίες στροφές τους και πλέον η φανέλα, η εμπειρία και η ψυχολογία να μετράνε περισσότερο από κάθε άλλο. Είδαμε τη χαρακτηριστική άνεση με την οποία η ΡΕΑΛ άφησε εκτός την νεόπλουτη Παρί και πως η χειρότερη στα δύο ματς Γιουβέντους, κατάφερε να υποτάξει με εκτός έδρας νίκη και μετά από ανατροπή, την εύθραυστη ψυχολογικά Τότεναμ. Βέβαια η ποιότητα παίζει κομβικό ρόλο, αλλά όσο προχωράμε στις διοργανώσεις οι διαφορές θα είναι μικρές, ελάχιστες. Διαφορά ποιότητας είδαμε από την Άρσεναλ μες το Μιλάνο, που παρότι η νέα Μίλαν του Γκατούζο, μόχθησε, η ομάδα του Βενγκέρ ήταν ποιοτικά ανώτερη και πέρασε με άνεση από το «Σαν Σίρο» Πάμε να τα δούμε αναλυτικά……

Παρί – Ρεαλ = 1-2

Η Ρεάλ έδειξε ότι ξέρει πλέον τη δουλειά. Άλλωστε τούτη η ομάδα των Μαδριλένων είναι που κατέκτησε τις δύο τελευταίες κούπες του Champions league. Πέρασε σβηστά από το Παρίσι και με 2^η νίκη επί της Παρί έφτασε στους «8» της διοργάνωσης. Ο Ζιντάν, ποντάροντας και στο σκορ του 1^ου αγώνα, έβαλε φρέσκα πόδια στον αγωνιστικό χώρο. Άφησε εκτός τους Μπέιλ, Μόντριτς και Κρόος και πήγε με τον Κόβασιτς δίπλα στον Καζιμίρο, που έκανε μεγάλο ματς, ειδικά στο 1^ο ημίχρονο και τους Λούκας Βάσκεθ και Μάρκος Ασένσιο στα άκρα, σε ένα 4-4-2, flat. Με αυτό τον τρόπο μπλόκαρε τα άκρα της Παρί και κυρίως τις προωθήσεις του Ντάνι Άλβεζ και την κατέστησε ακίνδυνη, αφού οι Παριζιάνοι δε διαθέτουν στον άξονα τον παίκτη που θα δημιουργήσει παιχνίδι και θα περάσει κάθετες πάσες στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Καλός ο Βεράτι αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι Πίρλο, Τσάβι και Ινιέστα, δημιουργικά.

     Οπότε, η Ρεάλ έκανε αυτό που πλέον γνωρίζει άριστα και πήρε μια χαλαρή πρόκριση, η Παρί? Η ομάδα που το προηγούμενο καλοκαίρι σκόρπισε 222 εκ. ευρώ για τον Νέιμαρ και άλλα 180 για τον 18χρονο Μ’ Μπαππέ και απέτυχε ξανά?  Παρουσιάστηκε μια ομάδα που με εξαίρεση τον 34χρονο Ντάνι Άλβεζ, όλοι οι υπόλοιποι αποδείχθηκαν ελλιποβαρείς σε προσωπικότητα.  Καλοί παίκτες οι Μαρκίνιος, Ραμπιό και Βεράτι αλλά είναι role player και  όχι αυτοί που θα σηκώσουν την ομάδα και τους συμπαίκτες τους. Ο Τιάγκο Σίλβα δε θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που βλέπαμε στη Μίλαν. Ο Τιάγκο Μότα είναι πλέον για τρίτη λύση στο ρόλο του αμυντικού χαφ, για τα ματς κυπέλλου και Λιγκ καπ στη Γαλλία και για την τελευταία αγωνιστική στα ματς των ομίλων. Ο Καβάνι ο ορισμός του «σοφτ», χάνεται στα μεγάλα ματς. Ο Μ’ Μπαππέ δεν έχει την τεχνική για τα άκρα, τον βλέπω για μες την περιοχή, για φορ. Ο Νέιμαρ δεν έπαιξε σε αυτό το ματς, αλλά δε θυμίζει σε  ποδοσφαιρικό εγωισμό τους Μέσι και Κριστιάνο. 

Ο Έμερι διαπίστωσε τη διαφορά της Σεβίλλης από το Παρίσι. Και πόσο δύσκολη υπόθεση είναι η κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης. Πήρε χρόνο, δούλεψε δύο χρόνια με την ομάδα και απέτυχε. Και στους παίκτες που διάλεξε και στην ομάδα που δημιούργησε και στο ποδόσφαιρο που παίζει και σαν προσωπικότητα. Η Παρί βέβαια αναμενόμενα δε θα σταματήσει. Θα αγοράσει και προσωπικότητα. Πάει για Κόντε στον πάγκο και από παίκτες? Οποιονδήποτε πλην Μέσι…. Θα τη δούμε ξανά τη νέα σαιζόν και με νέα πρόσωπα….

Τότεναμ – Γιουβέντους = 1-2

Η Τότεναμ έχοντας κάνει τη μεγάλη ανατροπή μες το Τορίνο, όπου κατάφερε να φέρει στα ίσα ένα ματς στο οποίο βρέθηκε από πολύ νωρίς με δύο γκολ πίσω και μάλιστα παίζοντας πολύ καλύτερα από την αντίπαλο της, σε βαθμό που να λέμε ότι άξιζε και τη νίκη. Από το σημείο αυτό συνέχισε και στον επαναληπτικό στην έδρα της στο Wembley του Λονδίνου. Πήρε την πρωτοβουλία στο παιχνίδι, έβαλε τη μπάλα κάτω και δημιούργησε ευκαιρίες. Έδωσε ρυθμό στο παιχνίδι και κατάφερε να πάει στο ημίχρονο με 1-0 υπέρ της. Ο Ντέμπελε έκανε μεγάλο ματς, κέρδισε κάθε μονομαχία και κυριολεκτικά οργίασε στο χώρο του κέντρου. Η Τότεναμ θα μπορούσε να πάει και με μεγαλύτερο υπέρ της σκορ στο ημίχρονο, αν οι παίκτες της είχαν καλύτερα και πιο ψύχραιμα τελειώματα. Έτσι μπήκε και στο 2^ο ημίχρονο η Τότεναμ και όλα έδειχναν ότι έχει στριμώξει για τα καλά τη Γιούβε. Όμως η «Βέκια Σινιόρα» δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της λέξη. Ο Αλέγκρι με δύο αλλαγές, με τη συμπλήρωση του 1^ου τέταρτου αγώνα, στο 2^ο ημίχρονο, άλλαξε τη διάταξη της ομάδας του. Πέρασε τον Λιχτστάινερ ως κανονικό δεξιό μπακ, έβγαλε τον Μπενάτια και έφερε τον Μπαρτσάλι στο κέντρο της άμυνας δίπλα στον Κιελίνι. Αριστερά πέρασε τον Ασαμόα ως μπακ και ανέβασε τον Αλεκσάντρο στη θέση του Ματουϊντί που βγήκε. Αρκούσαν 3-4 λεπτά για να αλλάξει το παιχνίδι. Από ανέβασμα και σέντρα του Λιχτστάινερ ο Ιγκουαϊν έφερε το ματς στα ίσα. Και πριν προλάβουν οι Λονδρέζοι να συνέλθουν, 3 λεπτά μετά το γκολ της ισοφάρισης, ο Ιγκουαϊν ξαναπήρε μπάλα, με πλάτη, γύρισε αφού ο Ντάβινσον Σάντσεζ τον μάρκαρε με τα μάτια, βρήκε την άμυνα της Τότεναμ πολύ ψηλά, πέρασε την κάθετη στον Ντιμπάλα, ο οποίος έφυγε στην κόντρα και έβαλε τη Γιούβε μπροστά στο 67΄ . Στα όσα λεπτά απέμειναν οι Ιταλοί με μπροστάρη τον σεληνιασμένο Κιελίνι κατάπιαν τη μπάλα. Απειλήθηκαν μόνο μία φορά, αλλά ο Μπαρτσάλι ήταν εκεί για να διώξει πάνω στη γραμμή. 

Τραγική φιγούρα στα τελευταία λεπτά ο Ποκετίνο, που δεν ήξερε τι να κάνει, τι να πει στους παίκτες του για να κερδίσουν τους αντιπάλους τους. Μόλις η Γιουβε γύρισε το ματς μέσα σε τρία λεπτά, η Τότεναμ και ο Ποκετίνο κατέρρευσαν…..

Μίλαν – Άρσεναλ = 0-2

Η Μίλαν είναι μια ομάδα που από φέτος ξαναχτίζεται. Έχει 5-6 χρόνια εκτός πρωταθλητισμού και αυτή τη στιγμή δε διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα και από το τοπ-20 του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Δεν είναι η Μίλαν που ήταν κάποτε. Με τα 7 κύπελλα πρωταθλητριών και με τους παιχταράδες, τους τρεις Ολλανδούς, τον Αντσελότι, τον Σαβίσεβιτς, τον Μασάρο, τον Ντοναντόνι, τον Μπαρέζι, τον Ζέερντοφ, τον Σεφτσένκο, τον Γουεά, τον Κακά και κυρίως τον Πάολο Μαλντίνι.

Η Άρσεναλ του Βενγκέρ είναι αυτή τη στιγμή ένα επίπεδο πάνω. Όπως είναι και το Αγγλικό πρωτάθλημα σε σχέση με το Καμπιονάτο. Η Μίλαν μόχθησε στο παιχνίδι, έδωσε τα πάντα για να σταθεί στο ίδιο επίπεδο με την αντίπαλο της, είχε 54-46 % κατοχή υπέρ της, 10 κόρνερ έναντι τριών και 10 σουτ, έναντι μόλις ενός της Άρσεναλ. Όμως η Άρσεναλ είχε την ποιότητα και την εμπειρία να καθαρίσει το ματς από το ημίχρονο, πηγαίνοντας στην ανάπαυλα προηγούμενη με 0-2, με τον Μιχταριάν να εκθέτει σε κάποιες φάσεις τον Καλάμπρια. Στο 2^ο μέρος οι Λονδρέζοι έκαναν συντήρηση και έριξαν το ρυθμό τους. Σε κάθε περίπτωση είναι ακλόνητο φαβορί αφού υπάρχει διαφορά δυναμικότητας με την τωρινή Μίλαν. Μια Μίλαν που με τον Γκατούζο έστρωσε και παρουσιάζεται βελτιωμένη στα τελευταία ματς στο πρωτάθλημα, αλλά για τα ημιτελικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων χρειάζεται πολλά πράγματα ακόμη, καταρχήν 2-3 παίκτες από το τοπ-20 και προπονητή…..

Αν δε θέλει η μπάλα…..

Αναμφισβήτητα αυτή η βδομάδα ανήκει στη Γιουβέντους. Το προηγούμενο Σάββατο κάνοντας ένα πολύ μέτριο παιχνίδι με τη Λάτσιο, κατάφερε να πάρει τη νίκη στην τελευταία φάση του παιχνιδιού με γκολ του Ντιμπάλα…..Αμέσως μετά η Νάπολι, που ήταν πρωτοπόρος στο Καμπιονάτο, υποδεχόταν τη Ρόμα και προηγήθηκε μόλις στο 6΄ με τον Ινσίνιε. Από εκεί και πέρα η κατοχή ήταν 65-35 % υπέρ της ομάδας του Σαρρι, 10-2 τα κόρνερ, 12-1 οι τελικές και 9-4 τα σουτ. Τελικά η Νάπολι κατάφερε να μειώσει σε 2-4 με τον Μέρτενς στο 92΄.  Ότι έκανε η Ρόμα έπιανε, πήγαινε μέσα. Με 4 σουτ και άλλη μία τελική σημείωσε 4 γκολ. Καλή 1^η χρονιά για τον Μόντσι στη Ρώμη, που βγάζει και παίκτη, αυτόν τον εξτρέμ, τον Τούρκο, τον Ουντέρ…..Για τη Νάπολι? Της χρωστάει η μπάλα……

                                                                                                                          SAM