Παίκτες για το παραπάνω βήμα…..

       

Πάμε για επανέναρξη του πρωταθλήματος αυτό το Σαββατοκύριακο, να παιχτούν οι εναπομείνασες 5 αγωνιστικές και να τελειώσει. Ένα πρωτάθλημα που σημαδεύτηκε και πάλι από επεισόδια, διαμαρτυρίες, διακοπές αγώνων, παιχνίδια κεκλισμένων των θυρών, αποφάσεις δικαστηρίων που έκριναν την τύχη του. Για μια ακόμα φορά κάποιοι ήθελαν να κάνουν ότι γουστάρουν χωρίς τιμωρία και να μας παρουσιάσουν το άσπρο, μαύρο. Πράγματα συνηθισμένα στα γήπεδά μας. Πέραν όλων αυτών, παίχτηκε και ποδόσφαιρο….και ξεχώρισαν και κάποιοι νεαροί παίκτες που έδειξαν να έχουν τη δυνατότητα για το παραπάνω βήμα στην καριέρα τους, να πάρουν μεταγραφή σε μία από τις big 4 ομάδες μας ή ακόμα και στο εξωτερικό.

        Σήμερα θα πούμε για κάποιους εξ αυτών, που το όνομα τους έχει ακουστεί – γραφτεί για μεταγραφή, θα δώσουμε και κάποια χαρακτηριστικά τους και μπορεί να ξεχάσουμε και κάποιους και να τους αδικήσουμε. Δε θα πούμε για παίκτες που σαφέστατα ξεχώρισαν αλλά ανήκουν ήδη σε μεγάλη ομάδα και έπαιξαν δανεικοί όπως οι Ρισβάνης, Χατζηισαϊας, Γιαννούλης, Ουάρντα και Γιαννιώτης του Ατρόμητου, ή οι Λάμπρου και Σιώπης του Πανιωνίου ή ο στόπερ Πασσαλίδης του Αστέρα Τρίπολης που από τον Γενάρη έκλεισε στον Ολυμπιακό. Αυτοί ξεχώρισαν κατά το παρελθόν και έκαναν τη μεταγραφή τους. Από εδώ θα πούμε για παίκτες που ανυπομονούν αυτό το καλοκαίρι να κάνουν το παραπάνω βήμα.

                                                  

                                          

1)      Βαλεντίνος Βλάχος (25 χρονών-1992- -183 εκ. ύψος – δεξί μπακ – Πανιώνιος). Τρίτη σερί γεμάτη σαιζόν η φετινή για το δεξί μπακ του Πανιωνίου. Έχει εμπειρία πλέον από το πρωτάθλημά μας και η απόδοση του είναι σταθερά καλή. Σταθερός παίκτης, ιδιαίτερα καλός ανασταλτικά και με μετρημένες προωθήσεις. Τον πρωτοείδαμε με τη φανέλα της ΑΕΚ τη χρονιά του υποβιβασμού της. Διαθέτει καλά σωματικά προσόντα, είναι δυνατός και γρήγορος, με καλή περιστροφή γύρω από τον άξονα του. Έφτασε η ώρα για το παραπάνω βήμα στην καριέρα του ώστε να γυμναστεί και να παίξει με περισσότερη ένταση σε ομάδα με υψηλές απαιτήσεις.

2)      Γιώργος Μασούρας ( 24 χρονών – 1992- 184 εκ. ύψος- εξτρέμ –   Πανιώνιος) Για τέταρτη σαιζόν στον Πανιώνιο, έχοντας από πέρυσι πρωταγωνιστικό ρόλο στην ομάδα. 37 ματς πέρυσι σε πρωτάθλημα και κύπελλο και 6 γκολ, ενώ άλλα τόσα ματς  έχει μέχρι στιγμής φέτος, αφού έπαιξε και 4 ματς το καλοκαίρι στην Ευρώπη και 7 γκολ. Μεγάλο του προσόν η ταχύτητα, ενώ ξέρει και μπάλα και βλέπει το γκολ, συγκλίνει στην περιοχή και το ψάχνει. Έχει ισχυρό σουτ και έχει βελτιώσει τα τελειώματά του. Καλά σωματικά προσόντα αλλά δεν μαρκάρει, όταν η ομάδα του πιέζει, δε θα πάει δυνατά στον αντίπαλο.

3)      Σρνταν Σπιριντόνοβιτς ( 24 χρονών – 1993- Αυστρία – 172 εκ. ύψος έξτρεμ – Πανιώνιος) .  Μου έχει κάνει εντύπωση ο συγκεκριμένος παίκτης παρότι στον Πανιώνιο είναι πίσω από τους Μασούρα και Λάμπρου στο ροτέσιον. Έχει παίξει όμως σε συνολικά 30 ματς και έχει σκοράρει 8 φορές. Κοντός και γρήγορος, με δημιουργία πάνω στην ταχύτητα και διεισδυτικός. Με δύο πόδια, ντριμπλέρ  και με δημιουργικές ικανότητες αφού βλέπει γήπεδο.  Τον περιμένω ακόμα καλύτερο στο μέλλον.

4)       Μαντσόν (26 χρονών- 1991- Βραζιλία 178 εκ. ύψος – αμυντικός χαφ – Ατρόμητος) Παίκτης που ξεχώρισε στη φετινή εκπληκτική πορεία του Ατρόμητου. Δέσποζε στα χαφ και αποτελούσε το συνδετικό κρίκο άμυνας και transition επίθεσης με τα κλεψίματα του και τις σωστές μεταβιβάσεις του. Ατελείωτο τρέξιμο κλείνοντας και καλύπτοντας χώρους, σκληροτράχηλος, γρήγορος, κόβει μπάλες και έχει σχετικά καλή πρώτη πάσα. Έχει και 2γκολ σε 26 ματς. Θα αποτελούσε λύση και για τους τέσσερις μεγάλους στο χώρο τον χαφ προσθέτοντας τρεξίματα και σκληράδα.

5)      Γιώργος Κυριακόπουλος (21 χρονών – 1996- 178 εκ. ύψος- αριστερό μπακ – Αστέρας Τρίπολης) . Προϊόν των ακαδημιών του Αστέρα. Φέτος ο Σάββας Παντελίδης άρχισε να του δίνει περισσότερο χρόνο και να τον καθιερώνει στην ομάδα. Αρκετές φορές τον βάζει να παίξει και ως χαφ αφού έχει τα τρεξίματα και αρκετά καλή επαφή με τη μπάλα. Διαθέτει εκρηκτικότητα και δυναμισμό ώστε να κερδίζει τις μονομαχίες. Μας έχει δείξει ότι διαθέτει εξαιρετικό αριστερό πόδι και έχει πετύχει εντυπωσιακά γκολ από μακρινή απόσταση. Παίρνει σιγά σιγά και κάποια στημένα. Αν μια μεγάλη ομάδα δείξει μαζί του υπομονή και τον δουλέψει δείχνοντας του εμπιστοσύνη και δίνοντας του ευκαιρίες είναι σίγουρο ότι θα έχει μεγάλη εξέλιξη.

6)      Ενέα Μιχάι (19 χρονών – 1998- 186εκ ύψος – στόπερ – Παναιτωλικός). Καθιερώθηκε φέτος στον Παναιτωλικό από τον Μάκη Χάβο και συνεχίζει ως βασικός και με τον Δέλλα. Μετά την κακή εικόνα των Ροντρίγκεζ και Χάντακια στις αρχές του πρωταθλήματος ο Χάβος καθιέρωσε τον 19χρονο Αλβανικής καταγωγής στόπερ δίπλα στον έμπειρο Μόρα, υπό την καθοδήγηση του οποίου έκανε τα πρώτα του βήματα στη μεγάλη κατηγορία. Λέγεται ότι δουλεύει πολύ, τον βλέπω εγκεφαλικό που ξέρει μπάλα αλλά θέλει δουλειά στην ταχύτητα για να σταθεί σε μεγάλη ομάδα που η άμυνα της ανεβαίνει στη σέντρα. Πρέπει να γίνει πιο αλτικός και να μπαίνει πιο δυνατά στις μονομαχίες. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ τον έχουν στα υπόψιν τους.

7)      Φ. Ρόσα (23 χρονών – 1994- 174 εκ. ύψος – εξτρεμ – Παναιτωλικός) Δεύτερη σαιζόν στον Παναιτωλικό και από πέρυσι είχε δείξει τα προσόντα του, την ταχύτητα και την τεχνική του. Ελαφρύς παίκτης που φέτος προσαρμόστηκε καλύτερα και έδειξε περισσότερες πτυχές του ταλέντου του. Έκανε 5 γκολ πέρυσι και φέτος ήδη έχει 7, θεωρώ ότι θα δυσκολευτεί αρχικά σε μεγάλη ομάδα αλλά η τεχνική του θα τον βοηθήσει να δώσει λύσεις και να μπει στο ροτέσιον. Τον κοιτάζουν ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακός.

8)      Δημήτρης Χάντακιας ( 22χρονών – 1995- 184 εκ. ύψος –στόπερ –Παναιτωλικός) Μεγάλο του προσόν η ταχύτητα. Τα χαρακτηριστικά του λείπουν από τους περισσότερους στόπερ στην Ελλάδα και γι αυτό τον βάζω , παρότι ασταθής στην απόδοση του. Δεν έκανε κανένα μεγάλο ματς φέτος. Κάνει το λάθος να μην πάει στη μπάλα αλλά να κοιτάει τον αντίπαλο επιθετικό, να κάθεται πίσω από αυτόν και να παίζει με τα χέρια. Διορθώνεται αυτό, ας κοιτάξει τον τρόπο που παίζει ο Βράνιες. Έχει την εκρηκτικότητα και τον δυναμισμό να βγαίνει πρώτος στη μπάλα και να κερδίζει τις μονομαχίες. Με τον Τράι στο Αγρίνιο σίγουρα θα έχει βελτίωση. Πρωτόπαιξε πριν 2 σαιζόν με τον Γιάννη Μαντζουράκη στον πάγκο του Παναιτωλικού αλλά ακόμα δεν έχει κάνει το ξεπέταγμά του. Αν δουλέψει και είναι συγκεντρωμένος έχει προσόντα να καθιερωθεί σε μεγάλη ομάδα.

9)      Γιάννης Μασούρας (21χρονών – 1996- 181 εκ. ύψος – δεξί μπακ – Λάρισα) Είχε πάρει ματς με τη Λάρισα στη Β΄ Εθνική με τον Φυντάνη στον πάγκο της, πέρυσι κυριολεκτικά τον εξαφάνισαν και φέτος και πάλι με τον Φυντάνη στον πάγκο καθιερώθηκε στην ομάδα από το 1/3 της σαιζόν και μετά. Παίκτης που τον ανέδειξε και τον πρόσφερε στο Ελληνικό ποδόσφαιρο ο κόουτς Φυντάνης που τον πήρε μαζί του από την Παναχαϊκή αρχικά τη σαιζόν 2013-14. Ένας ποδοσφαιριστής με αντοχή στην ταχύτητα, που παίρνει όλη την πλευρά και έχει την δυνατότητα να ανεβοκατεβαίνει συνεχώς. Έχει καλά σωματικά προσόντα και πέτυχε και κάποια εντυπωσιακά γκολ στο κύπελλο. Λέγεται ότι τον έχει κλείσει ο Ολύμπιακός.

10)  Πέτρος Γιακουμάκης (25χρονών – 1992- 175 εκ. ύψος- επιθετικός- Λεβαδειακός) Τέταρτη σαιζόν στη Λιβαδειά, με τις τρεις τελευταίες να τον βρίσκουν πρωταγωνιστή για την ομάδα του. Είναι γρήγορος και μπορεί να αγωνίζεται τόσο στα πλάγια, όσο και πιο κοντά και μες την περιοχή. Έχει το γκολ, αφού τις δύο προηγούμενες σαιζόν είχε πετύχει από 8 συνολικά σε πρωτάθλημα και κύπελλό, όσα έχει και φέτος μέχρι στιγμής, σε μια ομάδα που δε φημίζεται για τις επιθετικές της αρετές στον τρόπο παιχνιδιού της. Έφτασε η ώρα να κοιτάξει πιο ψηλά.

11)  Χρήστος Αλμπάνης (25χρονών – 1994- 184 εκ ύψος – εξτρεμ – Απόλλων Αθηνών) Πήγε στον Απόλλωνα πριν δύο σαιζόν προερχόμενος από τις μικρές ομάδες της Βέντερ Βρέμης και τους ερασιτέχνες της Άιντραχτ Φρανκφούρτης. Πέρυσι με 9 γκολ σε 28 ματς πρωταθλήματος ήταν εκ των πρωταγωνιστών της ανόδου για τον Απόλλωνα. Φέτος στην 1 η κατηγορία έχει 5 γκολ σε 24 ματς στο πρωτάθλημα. Είναι γρήγορος και σωστός τακτικά και πατάει στην αντίπαλη περιοχή. Τον έχει στο στόχαστρο της η ΑΕΚ.

12)  Δημήτρης Μελιόπουλος (17 χρονών – 2000- 184 εκ. ύψος – στόπερ και αμυντικός χαφ – Ξάνθη) Προσπαθούν να τον καθιερώσουν κάπως βεβιασμένα στην Ξάνθη. Πήρε 15 ματς σε πρωτάθλημα και κύπελλο και έτυχε της προσοχής των μεγάλων. Στα τελευταία ματς υπέπεσε σε 2-3 σοβαρά λάθη. Χρειάζεται προσοχή στη διαχείριση ενός νέου παιδιού. Διαθέτει προσόντα αλλά δεν πρέπει να τον πιέζουν να παίξει με στόχο την πώληση του.

13)  Τάσος Δουβίκας ( 18 χρονών – 1999-184 εκ ύψος- σέντερ φορ – Αστέρας Τρίπολης) Φέτος τον καθιερώνουν σιγά σιγά στον Αστέρα, έχοντας ως βασικό φορ τον Μανιά και με τον νεαρό να έρχεται από πίσω και να παίρνει ματς. Σε παιχνίδια των μικρών εθνικών με παίκτες της ηλικίας του ξεχωρίζει πάρα πολύ. Διαθέτει ταχύτητα και μπούκα, είναι διεμβολιστής. Με τους μεγάλους δεν έχει βρει αρκετά γκολ ακόμα, μόλις δύο, από ένα σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Πιστεύω δε θα μείνει στη χώρα μας για πολύ ακόμα.

   Αυτά….από εκεί και πέρα, όταν ένας παίκτης κάνει το μεγάλο βήμα για το υψηλό επίπεδο, κανείς δε μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα την αγωνιστική του αντίδραση σε συνθήκες πίεσης.

    Τέλος, διάβασα ότι από του χρόνου οι Τουρκικές ομάδες θα έχουν έσοδα από τα τηλεοπτικά από 18 εκ. ευρώ η καθεμία. ! Έχουν καταφέρει στη γείτονα χώρα να κάνουν ένα άκρως ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, με 4 ομάδες να το διεκδικούν φέτος, να προσελκύουν μεγάλα ονόματα του ποδοσφαίρου, τα οποία παίζουν για χρόνια στη χώρα τους, αναδεικνύουν και πωλούν παίκτες όπως ο 20χρονος, εξτρεμ Ουντέρ της Ρόμα και έχουν μειώσει τα επεισόδια στα γήπεδα. Τουλάχιστον εκεί οι αγώνες αρχίζουν και τελειώνουν….Έχουν ξεφύγει σε σχέση με μας !

    Για να τους ανταγωνιστούμε πρέπει να δουλέψουμε πάνω στη δυνατότητα ανάπτυξης και βελτίωσης νεαρών παικτών. Στην αγορά ενός νεαρού παίκτη που θα μεγαλώσει μέσα στην ομάδα και στην πορεία με την απόδοση του θα βοηθήσει το κλαμπ να πετύχει τους στόχους του.

                                                                                                                           SAM

Red Bull Salzburg

           Παρακολουθώντας τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και επειδή η ΟΥΕΦΑ στον προηγούμενο γύρω είχε ανακοινώσει ότι συνεχίζουν δύο αήττητες ομάδες στο Γιουρόπα, η ΑΕΚ και η Αυστριακή Σάλτζμπουργκ, μου κίνησε το ενδιαφέρον να παρακολουθήσω τα πεπραγμένα της τελευταίας. Η ΑΕΚ αποκλείστηκε αήττητη, όμως η Σάλτζμπουργκ συνεχίζει, αποκλείοντας μάλιστα στους «16» την πολυδιαφημισμένη Μπορούσια Ντόρντμουντ με νίκη εκτός και ισοπαλία εντός !

      Από τα μέσα Ιουλίου ξεκίνησε η φετινή πορεία της Σαλτζμπουργκ και στο Champions leang ως πρωταθλήτρια Αυστρίας. Απέκλεισε με δύο νίκες 3-0, κάποια Χιμπερνίνας και στη συνέχεια έπεσε στη Ριέκα. Αποκλεισμός με δύο ισοπαλίες 1-1 εντός και 0-0 στην Κροατία. Έχει κάποιο θέμα με το Champions leang η Σάλτζμπουργκ, δεν έχει καταφέρει τόσα χρόνια να συμμετάσχει στους ομίλους, έχει αποκλειστεί από χειρότερες ομάδες, όπως η φετινή Ριέκα….ίσως δεν είναι έτοιμη το καλοκαίρι για τέτοια ματς.

      Έτσι «ξέπεσε» στο Γιουρόπα και για να μπει στους ομίλους ξεπέταξε με 3-1 εκτός και 4-0 εντός τη Ρουμάνικη Βιτορούλ. Στον όμιλο του Γιουρόπα με Μαρσέιγ, Γκιμαράες και Κόνιασπορ είχε τρεις νίκες και τρεις ισοπαλίες και προκρίθηκε άνετα ως 1^η….Στους «32» απέκλεισε την Ισπανική Σοσιεδάδ και στους «16» τη Γερμανική Ντόρντμουντ. Καθόλου αμελητέα πορεία ! Η κλήρωση στους «8» της έφερε για αντίπαλο την Ιταλική Λάτσιο, είναι και πάλι αουτσάιντερ, αλλά σε καμιά περίπτωση δε μπορούμε να την ξεγράψουμε….

      Πέρα από την ευρωπαϊκή της πορεία είναι φαβορί για την κατάκτηση του 5^ου σερί τίτλου στην Αυστρία, αφού έχει σημαντική βαθμολογική διαφορά από τη 2^η Στουρμ Γκρατς. Έχει κατακτήσει συνολικά 11 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα.

      Η ομάδα αγωνίζεται στην Red Bull Arena , χωρητικότητας 31.895 θεατών, υπερσύγχρονο γήπεδο που εγκαινιάστηκε το 2003 και φιλοξένησε αγώνες του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2008.

     Η Σαλτζμπουργκ ιδρύθηκε το 1933 χωρίς να κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Το 1978 έγινε ιδιοκτησίας του τοπικού καζίνο και τη 10ετια του ’90 κατάφερε να σημειώσει τις πρώτες της επιτυχίες. Κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Αυστρίας (1993-94, 1994-95 και 1996-97) ενώ έφτασε και στον τελικό του τότε Κυπέλλου Ουέφα το 1994 τον οποίο έχασε από την Ίντερ με 0-1 και στους δύο αγώνες, καθότι διεξαγόταν διπλοί αγώνες ακόμα και στον τελικό, τότε. Κόουτς σε αυτές τις πρώτες επιτυχίες ήταν ο Ότο Μπάριτς.

     Μετά το 1997 στο Αυστριακό ποδόσφαιρο άρχισε να κυριαρχεί η Στουρμ Γκρατς του Ίβιτσα Όσιμ, η Σάλτζμπουργκ άλλαξε ιδιοκτησία με την εταιρεία Βούστενροτ να αποκτά το πλειοψηφικό πακέτο της και μέχρι το 2005 που κράτησε τα ηνία του συλλόγου δε σημειώθηκε καμία πραγματική επιτυχία.

    Το 2005 η Red Bull απέκτησε την ομάδα και έδειξε να έχει υψηλές  φιλοδοξίες προσλαμβάνοντας για κόουτς τον Τζιοβάνι Τραπατόνι. Στη συνέχεια τον διαδέχτηκαν οι Λόταρ Ματέους και Τόρστεν Φινκ. Η ομάδα επανήλθε στην κατάκτηση τίτλων, πήρε τα πρωταθλήματα 2006-07, 2008-09, 2009-10 και2011-12 και άρχισε η εκτόξευσή της. Έχει καθιερωθεί πλέον στη συνείδηση των φιλάθλων ως η απόλυτη κυρίαρχος του Αυστριακού ποδοσφαίρου. Μπορεί να έχασε τον τίτλο τη σαιζόν 2013-14 αλλά από εκεί και έπειτα κατέκτησε 4 σερί τίτλους και φέτος πάει για τον 5^ο. Παράλληλα και για 1^η φορά στην ιστορία της κατέκτησε το κύπελλο Αυστρίας το 2012 και κατόπιν το 2014, 2015, 2016 και 2017 κάνοντας 4 σερί νταμπλ. Αξιοσημείωτο είναι το ότι τα δύο τελευταία νταμπλ επιτεύχθηκαν υπό την καθοδήγηση του σημερινού κόουτς του Ολυμπιακού Όσκαρ Γκαρσία. Ο Όσκαρ τον Ιούνιο του 2017 αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο Γαλλικό πρωτάθλημα και συμφώνησε με τη Σεντ Ετιέν. 

Η Σάλτζμπουργκ αποφάσισε να δώσει τα ηνία της ομάδας στον προπονητή της ομάδας νέων, τον 41χρονο, Γερμανό Μάρκο Ρόουζ. Ένας κόουτς ο οποίος δεν είχε ξαναδουλέψει ουσιαστικά σε 1^η ομάδα. Στο παρελθόν είχε εργαστεί στις μικρές ομάδες της Σάλτζμπουργκ για μια 3ετια και σε κάποια Λοκομοτιβ Λειψίας. Παρά την έλλειψη εμπειρίας κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα που πραγματοποιεί αήττητη πορεία στους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ασφαλώς στα ευρωπαϊκά κλαμπ δεν είναι μόνο ο προπονητής, αλλά ένα ολόκληρο σταφ, ένα στελεχιακό δυναμικό που ασχολείται καθημερινά με την εκγύμναση και τη βελτίωση των παικτών και της ομάδας, κάνοντας πιο εύκολο για τον εκάστοτε κόουτς να περάσει και τις δικές του ιδέες σε ένα ήδη δουλεμένο σύνολο.

     Ο Ρόουζ στη φετινή, δική του Σάλτσμπουργκ παίζει με το 4-4-2 με τους χαφ σε σχήμα ρόμβου. Βασικός τερματοφύλακας είναι ο 34χρονο Γερμανός Βάλκε, με τον 25χρονο Σέρβο Στάνκοβιτς να παίρνει ματς πίσω του. Στην άμυνα δεξιά αγωνίζεται ο Λάινερ ενώ ματς παίρνει και ο Φάρκας, Αριστερά παίζει ο 32χρονος Ούλμερ και η ομάδα θα πρέπει να ψαχτεί για παίκτη εδώ. Κεντρικά μπακ, στόπερ, ξεχωρίζει ο 21χρονος Κροάτης Τσαλέτα- Τσαρ, με ύψος 188εκ , 3^ο χρόνο στην ομάδα και αρκετό δυναμισμό στο παιχνίδι του, ενώ δίπλα του παίζουν ο πιο έμπειρος Βραζιλιάνος Ραμάλιο, φετινό απόκτημα από τη Λεβερκούζεν ή δύο 20χρονοι…ο Γάλλος Ονγκουένε ελαφρύς και αλτικός στόπερ και ο Κροάτης Πόνγκρασιτς που είναι ίδιο στιλ με τον συμπατριώτη του Τσαρ.

    Σρα χαφ, όπου ο Ρόουζ προτιμά τον ρόμβο, αμυντικός χαφ παίζει ο 22χρονος από το Μαλί Σαμασσέκου, ελαφρύς παίκτης με πολλά τρεξίματα, κάλυψη χώρων και κλεψίματα μπάλας, ως μέσα δεξιά προτιμάται ο συμπατριώτης του Χαϊντάρα προϊόν της ακαδημίας της ομάδας που επίσης βγάζει με ευκολία πολλά χιλιόμετρα μες τον αγώνα. Ως μέσα αριστερά προτιμάτε ο πιο ντελικάτος, τεχνίτης, που μπορεί να φτιάξει παιχνίδι και να περάσει κάθετες πάσες, Κοσοβάρος, Βαλόν Μπερίσα που είναι για 6^ο χρόνο στην ομάδα και αποτελεί σημαντικό γρανάζι στη μηχανή της και κάθε κόουτς ακουμπάει πάνω του για τη δημιουργία του παιχνιδιού της ομάδας. Τους αντικαθιστούν και παίρνουν παιχνίδια, ο 20χρονος Αυστριακός Σκλάγκερ, ο Γερμανός Γιαμπό ενώ πιο επιθετικός παίκτης είναι και αγωνίζεται ως 10αρι στο ρόμβο ο 18χρονος αριστεροπόδαρος Χάνες Γουλφ. Ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης, από πέρυσι άρχισε να παίρνει παιχνίδια στην ομάδα, αλλά φέτος με τον κόουτς των ακαδημιών υπάρχει περισσότερη εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του.  Η Σάλτζμπουργκ άλλωστε μας έχει δείξει ότι την ενδιαφέρει πρώτιστα η ανάπτυξη και η πώληση νέων παικτών. Το καλοκαίρι για παράδειγμα πούλησε τον Βραζιλιάνο επιθετικό Βαμπέρτο, στα 23 του, στη Ρωσική Κράσνονταρ με 8 εκ. ευρώ!!!

    Στην επίθεση δεσπόζει με την παρουσία και τα γκολ του ο Ισραηλινός Νταμπούρ, για 3^ο χρόνο στην ομάδα και φέτος έπιασε το πικ του…..προβλέπω να πωλείται το καλοκαίρι. Μαζί του, παίζοντας είτε δίπλα του, ή ακόμα και πίσω από τους δύο φορ, οι Χουάγκ Χι – Τσαν, στα 22 του,  από τη Νότια Κορέα (!) , ο Μιναμίνο, στα 23 του από την Ιαπωνία (!) και ο Αυστριακός Γκουλμπραντσεν. Συνθέτουν μια ιδιαίτερα παραγωγική επίθεση με 54 γκολ σε 26 αγώνες στο πρωτάθλημα !

     Η Σάλτσμπουργκ σε καμιά περίπτωση δεν είναι πιο ακριβή ομάδα από τον Ολυμπιακό, ούτε καν από τον ΠΑΟΚ, θεωρώ. Σε καμιά περίπτωση δε διαθέτει τόσο έμπειρους παίκτες όπως οι δικοί μας σύλλογοι. Και όμως έχοντας δημιουργήσει με υπομονή, ένα νεανικό σύνολο πραγματοποιεί αήττητη πορεία στους «8» ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Οι τρεις από τους 4 βασικούς στόπερ της είναι κάτω των 22 χρονών, το ίδιο και 4 από τους έξι χαφ που συνήθως χρησιμοποιούνται, ενώ στην επίθεση βασίζεται σε παίκτες από το Ισραήλ, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Με ψαγμένες κινήσεις δημιούργησε ομαδάρα που αποκλείει τη Σοσιεδάδ και τη Ντόρντμουντ στην Ευρώπη ! Διαθέτει την τεχνογνωσία να χτίσει ομάδα που ούτε κατά διάνοια δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρό μας……

     

                                                                                                                                         SAM

ΜΙΛΑΝ

                                      ΤΏΡΑ....

Παρακολούθησα και τα δύο ματς της Μίλαν με αντίπαλο την Άρσεναλ για τους «16» του Europa league. Πέρα από τα όποια διαιτητικά λάθη στον επαναληπτικό, η ομάδα του Λονδίνου ήταν σαφώς ανώτερη και δίκαια πήρε την πρόκριση. Ήταν ανώτερη και ως σύνολο αλλά και σε ποιότητα και προσωπικότητα παικτών. Είδα μια Μίλαν που δε μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια την ομάδα του Βενγκέρ και ας μοχθούσε γι αυτό. Και η Άρσεναλ δεν είναι η βαριά φανέλα στην Ευρώπη, αφού δεν έχει κατακτήσει καν το Champions league, ενώ και στην Αγγλία είναι εκτός τίτλου για πάνω από 10 χρόνια, με τα τελευταία δύο, μάλιστα, να είναι και εκτός 4αδας στο πρωτάθλημα της. Κι όμως, η μεγάλη Μίλαν, έμοιαζε λίγη απέναντί της…..

 ΤΌΤΕ

       Η δικιά μου γενιά μεγάλωσε με τη Μίλαν να κυριαρχεί στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Από τη Μίλαν του Αρίγκο Σάκι , των τριών Ολλανδών και του Μπαρέζι και τη Μίλαν του Φάμπιο Καπέλο , του Ντέγιαν Σαβίσεβιτς και των Ντοναντόνι, Ντεσαγί,  που σκορπούσε τη Μπάρτσα του Κρόιφ με 4-0 στον τελικό του ΟΑΚΑ, έως την Μίλαν του Σεφτσένκο,  του Κακά, του Πίρλο, του Ζέερντοφ και του Ινζάνγκι που σήκωσε το τελευταίο της Champions league το 2007 και πάλι στο ΟΑΚΑ !!!

     Φυσικά, η σταθερά για δυόμισι δεκαετίες στην ομάδα έφερε το όνομα και την ηγετική παρουσία του Πάολο Μαλντίνι, του παίκτη σημαία του συλλόγου, με τη φανέλα του οποίου αγωνίστηκε για 900 παιχνίδια ! Από τις 20/01/1985 το 1^ο του ματς, έως της 31/05/2009 το τελευταίο του !!!!  Ο ορισμός της διάρκειας σε επίπεδο υψηλού πρωταθλητισμού. Για τα πάντα όμως φτάνει το πλήρωμα του χρόνου, έτσι το 2009, ο 40+ πλέον, Πάολο σταμάτησε το ποδόσφαιρο και εκεί η ομάδα άρχισε να μετράει αντίστροφα. Υπήρξε μια έκλαμψη το 2011, με τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι στον πάγκο της, όταν και κατέκτησε το τελευταίο από τα 18 πρωταθλήματα Ιταλίας που έχει στην τροπαιοθήκη της. Όμως ο εμβληματικός ιδιοκτήτης της ομάδας, ο πρόεδρος των επιτυχιών, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, είχε αφήσει την ομάδα. Ασχολούνταν πλέον με την πολιτική και τα σκάνδαλα που προέκυψαν λόγω της ενασχόλησής του αυτής. Δεν έφερνε πλέον στην ομάδα τα μεγάλα ονόματα του παρελθόντος, ενώ και το Καμπιονάτο έπαψε να είναι ο ελκυστικότερος προορισμός για τους μεγάλους αστέρες της μπάλας, με την Πρέμιερ Λιγκ και την Πριμέρα Ντιβιζιόν να έχουν κερδίσει τη μερίδα του λέοντος.

      Το περασμένο καλοκαίρι ο «Καβαλιέρε» πούλησε την ομάδα έναντι περίπου 700 εκ. ευρώ σε ένα Κινέζικο fund. Με τους νέους ιδιοκτήτες να υπόσχονται ότι θα ξανακάνουν τη Μίλαν δυνατή και κρατώντας την υπόσχεσή τους, έριξαν περί τα 200 εκ. ευρώ στην αγορά για την απόκτηση 12 παικτών.

     Εμπιστεύτηκαν τα ηνία της ομάδας στον Βιντζέντζο Μοντέλα, τον οποίο δε μπορεί κανείς να απαξιώσει σαν προπονητή, αφού μόλις προχθές, με τη Σεβίλλη απέκλεισε τη Γιουνάιντεντ του Μουρίνιο μες το «Ολντ Τράφορντ», αλλά με τη Μίλαν δεν κόλλησαν τα χνώτα του. Δε μπόρεσε να περάσει τη νοοτροπία του νικητή, ούτε να αποδώσει υψηλό ποδόσφαιρο. Τα αποτελέσματα δεν ερχόταν και σε αυτού του επιπέδου τις ομάδες δεν δίνεται χρόνος.

     Οι παίκτες που αποκτήθηκαν, σε συνδυασμό με αυτούς που προϋπήρχαν, είναι μεν ταλαντούχοι αλλά με εξαίρεση τον Μπονούτσι υστερούν σε προσωπικότητα. Αν εξαιρέσουμε τον Μπονούτσι και τον 18χρονο τερματοφύλακα Ντοναρούμα για κανέναν άλλο από τους παίκτες της φετινής Μίλαν δε θα σκοτωνόταν οι ομάδες που φτάνουν στα ημιτελικά του  Champions league τα τελευταία χρόνια.

   Ο Γκατούσο που αντικατέστησε τον Μοντέλα, σαν να μεταλαμπάδευσε το πάθος που είχε σαν παίκτης και διατηρεί ακόμα και ως κόουτς, στα αποδυτήρια της ομάδας και ήρθαν κάποια αποτελέσματα και η ομάδα ανέβηκε βαθμολογικά. Όμως, δεν μου έχει δείξει δείγματα ο Γκατούσο, ότι είναι ο προπονητής που θα δουλέψει σε βάθος μια ομάδα, θα τη χτίσει από την αρχή και θα της δώσει αγωνιστική ταυτότητα.

   Η Μίλαν έχει δημιουργήσει έναν καλό κορμό, φιλόδοξων νεαρών παικτών που διψούν για διάκριση, για να αναδειχθούν και να κατακτήσουν τίτλους. Τους λείπει ο ηγέτης που θα τους καθοδηγήσει από τον πάγκο. Η ομάδα χρειάζεται έναν κόουτς που να δημιουργήσει μια ομάδα με τη δική της αγωνιστική ταυτότητα, λανσάροντας ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού που να ταιριάζει στους παίκτες που διαθέτει η ομάδα. Ο προπονητής θα πρέπει να δημιουργήσει – κατασκευάσει ένα σύστημα που θα βελτιώνει και θα αναπτύσσει τους παίκτες που το υπηρετούν, θα τους κάνει καλύτερους παράγοντας λύσεις από μόνο του. Και φυσικά θα χρειαστεί χρόνος για να εντρυφήσουν οι παίκτες στη φιλοσοφία του κόουτς, ο οποίος πρέπει να τα ‘χει και με τη διδασκαλία, τη μεταδοτικότητα και το σμίξιμο των αποδυτηρίων. Από εκεί και πέρα η απόκτηση μεγάλων παικτών είναι προαπαιτούμενο, αν θες να έχεις μεγάλη ομάδα. Το star quality κάνει τη διαφορά και το leadership αυτών των παικτών φέρνει τους τίτλους.

  Επίσης καλό θα ήταν να αναλάβει και ένας ποδοσφαιράνθρωπος το κουμάντο στο αγωνιστικό τμήμα της ομάδας (όπως ο Μόντσι στη Ρόμα για παράδειγμα) και όχι κάποιοι κουστουμάτοι διοικητικοί. Τόσες προσωπικότητες σε ποδοσφαιριστές ανέδειξε ο σύλλογος, ουδείς δεν  κάνει για τη δουλειά? Όλοι για διακοσμητικοί είναι?

      Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και το Champions league χρειάζονται την παλιά, μεγάλη Μίλαν…..!

                                                                                            

                                                                               SAM

Μια γρήγορη βόλτα στην Ευρώπη

Με το Ελληνικό πρωτάθλημα ουσιαστικά να μη διεξάγεται (και πριν τη διακοπή του με Υπουργική απόφαση), τουλάχιστον στα γήπεδα, αλλά να δίνονται οι αγώνες στις δικαστικές αίθουσες. Και όχι άδικα. Ποδόσφαιρο δεν είναι πετάω αντικείμενα να σκοτώσω τον αντίπαλο, μπουκάρουν οι οπαδοί στο γήπεδο και τα σπάνε, ρίχνω φωτοβολίδες, βάζω σκατά στον πάγκο του φιλοξενούμενου. Ποδόσφαιρο δεν είναι νικάω με κάθε μέσο αρκεί να νικήσω. Ακόμα και με αθέμιτα μέσα …..Αποφάσεις μετά τα μεσάνυχτα, από μέρες γνωστές και όπλα στο χορτάρι…..τι να πεις? Τίποτα……Απλά προσπερνάμε και πάμε στην Ευρώπη, εκεί που έχουν λύσει τέτοιου είδους θέματα και βλέπουν μπάλα από παιχταράδες……

Ισπανία:

        Ουσιαστικά το πρωτάθλημα έχει κριθεί με τη Μπάρτσα του Μέσι και του Βαλβέλδε να το κατακτά. Εντύπωση μου έχει κάνει η εκπληκτική πορεία της νεοφώτιστης Χιρόνα, που πάει για έξοδο στην Ευρώπη. Μετά από 28 αγωνιστικές βρίσκεται στην 7^η θέση του βαθμολογικού πίνακα με 43 βαθμούς, 2 λιγότερους από την 5^η Σεβίλλη και έναν από την 6^η Βιγιαρεάλ. Μια ομάδα που έχει εντυπωσιάσει σε κάποια παιχνίδια με το επιθετικό ποδόσφαιρό της και την άγνοια φόβου. Καθοδηγούμενη από τον πάγκο από τον 42χρονο Πάμπλο Μαχίν, στη 2^η δουλειά του σε πάγκο ομάδας ως 1^ος προπονητής. Ήταν στη Νουμάνθια για 2 σαιζόν, 2011-13, και από τον Μάρτιο του 2014 έως σήμερα, σε αυτόν της Χιρόνα, με την οποία βρέθηκε για 1^η φορά στα σαλόνια της Primera Division.  Τρομερή σαιζόν πραγματοποιεί το 10αρι της ομάδας, ο 25χρονος Πόρτου που με 11 γκολ σε 28 αγώνες καθοδηγεί την ομάδα στο δημιουργικό κομμάτι. Από εκεί και πέρα, ένας παίκτης που παρακολουθεί χρόνια η σελίδα και πολύ θα ‘θελα να τον δω σε μια Ελληνική ομάδα, είναι ο Κριστιάν Στουάνι. 

Ο 31χρονος Ουρουγουανός επιθετικός, που εντάχθηκε το καλοκαίρι στη Χιρόνα, μετά τον υποβιβασμό της Μίντλεσμπρο στην οποία αγωνιζόταν τα προηγούμενα δύο χρόνια. Ένας γυρολόγος των Ευρωπαϊκών γηπέδων καθώς έχει αγωνιστεί και στις Ρετζίνα, Αλμπαθέτε, Λεβάντε, Σανταντέρ και Εσπανιόλ. Πραγματοποιεί εκπληκτική σαιζόν και σε 23 ματς έχει σημειώσει 15 γκολ, όντας η κατάληξη των επιθέσεων της ομάδας. Με την εμπειρία του, έχει γίνει πλέον πολύ ουσιαστικός στο παιχνίδι του και αγωνίζεται περισσότερο μες την περιοχή και όχι στα πλάγια όπως τον είχαμε συνηθίσει. Θα δούμε αν θα αντέξει η Χιρόνα στην τελική ευθεία της Πριμέρα και αν καταφέρει να πετύχει το ευρωπαϊκό της όνειρο.

Σκωτία:

           Μετά την εντός έδρας ήττα την Κυριακή από τη Σέλτικ, η Ρέιντζερς είπε ουσιαστικά αντίο στην υπόθεση τίτλος. Η διαφορά αντί να μειωθεί στους 3, ανέβηκε στους 9….Για πρώτη σαιζόν, πάντως, μετά την επάνοδο της από την περιπέτεια του υποβιβασμού, έφτασε τόσο μακριά στο δρόμο για τον τίτλο. Εντύπωση σε όλη την Ευρώπη έχει προκαλέσει ο 21χρονος, Κολομβιανός σέντερ φορ της ομάδας, Αλφρέδο Χοσέ Μορέλος. Με ύψος 177 εκ. , δυνατός, γρήγορος, με 2 πόδια, αν και κυρίως είναι αριστεροπόδαρος,  με εξαιρετική αίσθηση του γκολ και με 13 γκολ σε 28 ματς έχει προκαλέσει αίσθηση και έχει τραβήξει πολλά βλέμματα πάνω του. Καλοκαιρινό απόκτημα από τη Φιλανδική Ελσίνκι, έναντι 1,2 εκ. ευρώ….Αυτό είναι σκάουτιγκ!

     

Ιταλία:

     Στο Καμπιονάτο πέρα από τη μάχη για τον τίτλο μεταξύ της Γιούβε και της  Νάπολι, πολύ καλή πορεία και βρίσκεται στην 3^η θέση, πραγματοποιεί η Ρόμα του Εουσέμπιο Ντι Φραντζέσκο, ο οποίος έχει δημιουργήσει μια ισορροπημένη ομάδα. Σε μια ομάδα που μετά το 1^ο 6μηνο της φετινής σαιζόν φαίνεται πλέον καθαρά η σφραγίδα του νέου τεχνικού διευθυντή, του Μόντσι.  Έκανε αρκετές μεταγραφές το καλοκαίρι και πήρε αποφάσεις για αγορές δανεικών παικτών και αποχωρήσεις κάποιων άλλων. Ασφαλώς οι μεταγραφές δεν του βγήκαν όλες, τουλάχιστον προς το παρόν. Αυτό που φαίνεται πάντως είναι μια στροφή της ομάδας στην καθιέρωση, την προώθηση και την εξέλιξη νεαρών παικτών. Ο 21χρονος, μέσος  Λορέντζο Πελεγκρίνι, καλοκαιρινό απόκτημα με 10 εκ. ευρώ από τη Σασουόλο, έχει πάρει 23 ματς (3 γκολ) δίπλα στους Ντε Ρόσι, Ναϊγκολάν και Στρούτμαν. Άρχισε να παίρνει ματς, 17 με 2 γκολ και ο 20χρονος, Βραζιλιάνος, αριστεροπόδαρος εξτρέμ Γκέρσον, στη 2 η σαιζόν του στην ομάδα. Έχει αρχίσει να καθιερώνεται δίπλα στον Ντζέκο ο 22χρονος Πάτρικ Σικ που είναι υπό τη μορφή δανεισμού από τη Σαμπντόρια και πήρε από το νέο έτος 13 παιχνίδια. Φυσικά, η μεγάλη αποκάλυψη είναι ο 20χρονος, Τούρκος, εξτρεμ, Σενγκίζ Ουντέρ. Καλοκαιρινό απόκτημα με 13,5 εκ. ευρώ από τη Μπασακσεχίρ, με την οποία είχε κάνει πολύ καλή χρονιά πέρυσι και που μόλις προσαρμόστηκε στη Ρώμη, κυριολεκτικά βγάζει μάτια. Κοντούλης, 173 εκ. ύψος, ταχύτατος, μπαλαδόρος και διεμβολιστής. Τεχνίτης και έχει και 5 γκολ σε 20 ματς. Πραγματική αποκάλυψη !

Γερμανία:

           Στη 2^η θέση της Μπουντεσλίγκα, ασφαλώς 20 βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Μπάγερν Μονάχου, βρίσκεται η Σάλκε. Σε μια μεγάλη μάχη για τις θέσεις που οδηγούν στο επόμενο Champions Leangue. Η Σάλκε έχει 46 βαθμούς και ακολουθούν οι, Ντόρντμουντ με 45, Λεβερκούζεν 44, Άιντραχτ 42 και Λειψία 40. Πραγματικά προμηνύεται χαμός στις 8 αγωνιστικές που απομένουν.  Η Σάλκε του 32χρονου (!!!!!!) κόουτς Ντομένικο Τεντέσκου, από τον περασμένο Ιούνιο στον πάγκο της ομάδας, παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο, παρουσιάζει όμως κάποια προβληματάκια ανασταλτικά. Βασίζεται κυρίως στους νεαρούς και ταλαντούχους χαφ που διαθέτει. Ο 23χρονος Γκορέτσκα, με 18 ματς και 4 γκολ, είχε ξεχωρίσει από την περυσινή σαιζόν και ήδη έχει συμφωνήσει να ενταχθεί στη Μπάγερν το προσεχές καλοκαίρι. Ολοκληρωμένος χαφ, με σωματικά προσόντα, δύναμη, τρεξίματα, δουλεμένος τακτικά. Στη θέση του ο κόουτς προωθεί και καθιερώνει σιγά σιγά τον 19χρονο Αμερικανό Γουέστον ΜακΚένυ, ίδιου στιλ παίκτης, που έχει πάρει 16 παιχνίδια μέχρι τώρα στη σαιζόν. Πιο δίπλα αγωνίζεται ο 22χρονος Μαξ Μάγιερ, ως box to box, αν και δεν έχει πολύ το γκολ. Προϊόν των ακαδημιών της ομάδας, κοντούλης σχετικά, με ύψος 173 εκ. , λήγει το συμβόλαιο του το καλοκαίρι και σίγουρα θα υπάρξει ενδιαφέρον από ευρωπαϊκά κλαμπ. Αποκάλυψη αποτελεί το 10αρι, ο Μαροκινός, με Γαλλικό διαβατήριο Αμίνε Χαρίτ, στα 20 του χρόνια, έχει παίξει 23 ματς φέτος και έχει και τρία γκολ, τεχνίτης και γρήγορος παίκτης, προϊόν των ακαδημιών της Ναντ, απ’ όπου τον απέκτησε το καλοκαίρι η Σάλκε με 2 εκ. ευρώ. Τα «λαγωνικά» της ομάδας τον ξεχώρισαν με μια μόλις σαιζόν, στην οποία δεν ήταν και εντυπωσιακός. Και φέτος, αφού τον δούλεψαν εκτοξεύτηκε !  Φυσικά στην κοιλάδα του Ρουρ περιμένουν την πλήρη αποκατάσταση του Μπριλ Εμπολό, προπέρσινο απόκτημα, που έπαθε χιαστό πέρυσι και είναι σε διαδικασία επαναφοράς. Μόλις στα 21 του έχει περιθώρια. Έχει 17 ματς φέτος και 2 γκολ. Αναμένω του χρόνου να απογειωθεί !

Υ.Γ.  Ξεκινά το Champions Leangue, ας δούμε μπάλα χωρίς όπλα …….

                                                                                                                        SAM

Καθάρισε ο «Μπέμπης»…..

     Ντέρμπι είχαμε το μεσημέρι στην Αγγλία, μεταξύ της Μάντσεστερ Γιουνάιντεντ και της Λίβερπουλ, στο «Όλντ Τράφορντ», με φόντο τη 2^η θέση στην Πρέμιερ, αφού τον τίτλο τον έχει καθαρίσει η Σίτι, αλλά κυρίως για το γόητρο, για την επιβεβαίωση , για την παρακαταθήκη που θα άφηνε μια ενδεχόμενη επικράτηση.

     Τελικά νικήτρια βγήκε η Γιουνάιντεντ του Ζοσέ Μουρίνιο και μάλιστα με σχετική ευκολία θα μπορούσαμε να πούμε. Ο Πορτογάλος παρουσιάστηκε ιδιαίτερα διαβασμένος και αιφνιδίασε τη Λίβερπουλ και τον Κλοπ. Η Γιουνάιντεντ κυριάρχησε στο 1^ο ημίχρονο. Προηγήθηκε στο 5΄ με τον Ράνσφορντ και στο 24΄ ο ίδιος παίκτης διπλασίασε τα τέρματά της. Με σοβαρό προβάδισμα η Γιουνάιντεντ συνέχισε να κυριαρχεί και είχε μία ακόμη καλή ευκαιρία, όταν ο Μάτα, μόνος του στο ύψος της μικρής περιοχής, επέλεξε να κάνει ψαλιδάκι και η μπάλα να φεύγει λίγο άουτ.

    Η Λίβερπουλ ούτε φάση, μια κεφαλιά του Φαν Ντάικ, άουτ, μετά από κόρνερ και κάποια άστοχα μακρινά σουτ. Περιοχή δεν πάτησε. Ο Μουρίνιο είχε κλείσει άψογα τους χώρους και με καλά οργανωμένη άμυνα, που δεν ανέβαινε ούτε ξεχνιόταν, δεν επέτρεψε στη Λίβερπουλ να βρει ανοιχτούς χώρους και να χτυπήσει στην κόντρα, στο ανοιχτό γήπεδο. Εξαφανισμένοι στο ματς οι Σαλάχ και Μανέ και το παιχνίδι το έκανε ο Τσαμπερλέιν, ο οποίος δεν είχε ουσία και έπαιζε άναρχα.

   Κομβικός στο ματς ο Λουκάκου, από τον οποίο προήλθαν και τα δύο γκολ της Γιουνάιντεντ. Κέρδιζε τις μονομαχίες από τον Λόβρεν και έσπαγε τη μπάλα στους συμπαίκτες του (1^ο γκολ) ή γύριζε και περνούσε κάθετες πάσες (2^ο γκολ). Μεγάλο ματς ο Σμόλιγκ που περιόρισε τον Σαλάχ, ενώ εντύπωση μου έκανε η σταθερή παρουσία του Άσλεϊ Γιάγκ, σε ρόλο αριστερού μπακ. Ενός παίκτη που ξέμεινε στο ρόστερ της Γιουνάιντεντ, δεν είναι επιλογή του Μουρίνιο, αλλά με τον κόουτς όποιος δουλεύει ανταμείβεται και παίζει.

      Στο 2^ο ημίχρονο η Λίβερπουλ πήρε την πρωτοβουλία αλλά και πάλι η καλά οργανωμένη ανασταλτικά Γιουνάιντεντ δεν της επέτρεψε να βρει τη μεγάλη φάση, έτσι και πάλι προσπαθούσε να απειλήσει με κάποια μακρινά σουτ.

Έως το 66^ο λεπτό, οπότε και σε ένα γύρισμα του Μανέ, ο Μπαγί εκτίμησε λάθος την πορεία της μπάλας και την έστειλε στα δίχτυα του αιφνιδιασμένου Ντε Χέα. Από εκεί και μετά η ομάδα του Κλοπ προσπάθησε να ασκήσει πίεση χωρίς όμως να καταφέρει κάτι ουσιαστικό. Κάποια κόρνερ προς το τέλος του ματς, αλλά η Γιουνάιντεντ κράτησε σχετικά άνετα τη νίκη.

      Από εκεί και πέρα μέτρια παρουσία στο ματς είχε ο Αλέξις Σάντσεζ, ενώ και οι δύο προπονητές προωθούν νέα παιδιά, νέο αίμα στις ομάδες τους, όπως ο ΜακΤομινέι για τη Γιουνάιντεντ και οι Άρνορλντ και Ρόμπερτσον για τη Λίβερπουλ !!!

     Γενικά στο ματς, η Γιουνάιντεντ παρουσιάστηκε διαβασμένη και δεν έδωσε ανοιχτό γήπεδο στη Λίβερπουλ, η δε ομάδα του Κλοπ παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων, χωρίς εμπνεύσεις και χωρίς δημιουργία απέναντι στην οργανωμένη άμυνα του Μουρίνιο. Δίκαιη η επικράτηση της Γιουνάιντεντ, με 2 γκολ ενός δικού της παιδιού, προερχόμενου από τα «σπλάχνα», από τις ακαδημίες της…..ενός «Μπέμπη» !!!

                                                                                                                              SAM

Βαριές φανέλες…..

             

                                                                               

                                                                 

Αργήσαμε λιγάκι, αλλά ήμαστε και πάλι εδώ. Εδώ, για να πάμε μια βόλτα στα Ευρωπαϊκά γήπεδα που αυτή τη βδομάδα είχαμε αγώνες για το Champions league αλλά και για το Europa league. Με τις δύο ευρωπαϊκές διοργανώσεις να μπαίνουν στις τελευταίες στροφές τους και πλέον η φανέλα, η εμπειρία και η ψυχολογία να μετράνε περισσότερο από κάθε άλλο. Είδαμε τη χαρακτηριστική άνεση με την οποία η ΡΕΑΛ άφησε εκτός την νεόπλουτη Παρί και πως η χειρότερη στα δύο ματς Γιουβέντους, κατάφερε να υποτάξει με εκτός έδρας νίκη και μετά από ανατροπή, την εύθραυστη ψυχολογικά Τότεναμ. Βέβαια η ποιότητα παίζει κομβικό ρόλο, αλλά όσο προχωράμε στις διοργανώσεις οι διαφορές θα είναι μικρές, ελάχιστες. Διαφορά ποιότητας είδαμε από την Άρσεναλ μες το Μιλάνο, που παρότι η νέα Μίλαν του Γκατούζο, μόχθησε, η ομάδα του Βενγκέρ ήταν ποιοτικά ανώτερη και πέρασε με άνεση από το «Σαν Σίρο» Πάμε να τα δούμε αναλυτικά……

Παρί – Ρεαλ = 1-2

Η Ρεάλ έδειξε ότι ξέρει πλέον τη δουλειά. Άλλωστε τούτη η ομάδα των Μαδριλένων είναι που κατέκτησε τις δύο τελευταίες κούπες του Champions league. Πέρασε σβηστά από το Παρίσι και με 2^η νίκη επί της Παρί έφτασε στους «8» της διοργάνωσης. Ο Ζιντάν, ποντάροντας και στο σκορ του 1^ου αγώνα, έβαλε φρέσκα πόδια στον αγωνιστικό χώρο. Άφησε εκτός τους Μπέιλ, Μόντριτς και Κρόος και πήγε με τον Κόβασιτς δίπλα στον Καζιμίρο, που έκανε μεγάλο ματς, ειδικά στο 1^ο ημίχρονο και τους Λούκας Βάσκεθ και Μάρκος Ασένσιο στα άκρα, σε ένα 4-4-2, flat. Με αυτό τον τρόπο μπλόκαρε τα άκρα της Παρί και κυρίως τις προωθήσεις του Ντάνι Άλβεζ και την κατέστησε ακίνδυνη, αφού οι Παριζιάνοι δε διαθέτουν στον άξονα τον παίκτη που θα δημιουργήσει παιχνίδι και θα περάσει κάθετες πάσες στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Καλός ο Βεράτι αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι Πίρλο, Τσάβι και Ινιέστα, δημιουργικά.

     Οπότε, η Ρεάλ έκανε αυτό που πλέον γνωρίζει άριστα και πήρε μια χαλαρή πρόκριση, η Παρί? Η ομάδα που το προηγούμενο καλοκαίρι σκόρπισε 222 εκ. ευρώ για τον Νέιμαρ και άλλα 180 για τον 18χρονο Μ’ Μπαππέ και απέτυχε ξανά?  Παρουσιάστηκε μια ομάδα που με εξαίρεση τον 34χρονο Ντάνι Άλβεζ, όλοι οι υπόλοιποι αποδείχθηκαν ελλιποβαρείς σε προσωπικότητα.  Καλοί παίκτες οι Μαρκίνιος, Ραμπιό και Βεράτι αλλά είναι role player και  όχι αυτοί που θα σηκώσουν την ομάδα και τους συμπαίκτες τους. Ο Τιάγκο Σίλβα δε θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που βλέπαμε στη Μίλαν. Ο Τιάγκο Μότα είναι πλέον για τρίτη λύση στο ρόλο του αμυντικού χαφ, για τα ματς κυπέλλου και Λιγκ καπ στη Γαλλία και για την τελευταία αγωνιστική στα ματς των ομίλων. Ο Καβάνι ο ορισμός του «σοφτ», χάνεται στα μεγάλα ματς. Ο Μ’ Μπαππέ δεν έχει την τεχνική για τα άκρα, τον βλέπω για μες την περιοχή, για φορ. Ο Νέιμαρ δεν έπαιξε σε αυτό το ματς, αλλά δε θυμίζει σε  ποδοσφαιρικό εγωισμό τους Μέσι και Κριστιάνο. 

Ο Έμερι διαπίστωσε τη διαφορά της Σεβίλλης από το Παρίσι. Και πόσο δύσκολη υπόθεση είναι η κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης. Πήρε χρόνο, δούλεψε δύο χρόνια με την ομάδα και απέτυχε. Και στους παίκτες που διάλεξε και στην ομάδα που δημιούργησε και στο ποδόσφαιρο που παίζει και σαν προσωπικότητα. Η Παρί βέβαια αναμενόμενα δε θα σταματήσει. Θα αγοράσει και προσωπικότητα. Πάει για Κόντε στον πάγκο και από παίκτες? Οποιονδήποτε πλην Μέσι…. Θα τη δούμε ξανά τη νέα σαιζόν και με νέα πρόσωπα….

Τότεναμ – Γιουβέντους = 1-2

Η Τότεναμ έχοντας κάνει τη μεγάλη ανατροπή μες το Τορίνο, όπου κατάφερε να φέρει στα ίσα ένα ματς στο οποίο βρέθηκε από πολύ νωρίς με δύο γκολ πίσω και μάλιστα παίζοντας πολύ καλύτερα από την αντίπαλο της, σε βαθμό που να λέμε ότι άξιζε και τη νίκη. Από το σημείο αυτό συνέχισε και στον επαναληπτικό στην έδρα της στο Wembley του Λονδίνου. Πήρε την πρωτοβουλία στο παιχνίδι, έβαλε τη μπάλα κάτω και δημιούργησε ευκαιρίες. Έδωσε ρυθμό στο παιχνίδι και κατάφερε να πάει στο ημίχρονο με 1-0 υπέρ της. Ο Ντέμπελε έκανε μεγάλο ματς, κέρδισε κάθε μονομαχία και κυριολεκτικά οργίασε στο χώρο του κέντρου. Η Τότεναμ θα μπορούσε να πάει και με μεγαλύτερο υπέρ της σκορ στο ημίχρονο, αν οι παίκτες της είχαν καλύτερα και πιο ψύχραιμα τελειώματα. Έτσι μπήκε και στο 2^ο ημίχρονο η Τότεναμ και όλα έδειχναν ότι έχει στριμώξει για τα καλά τη Γιούβε. Όμως η «Βέκια Σινιόρα» δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της λέξη. Ο Αλέγκρι με δύο αλλαγές, με τη συμπλήρωση του 1^ου τέταρτου αγώνα, στο 2^ο ημίχρονο, άλλαξε τη διάταξη της ομάδας του. Πέρασε τον Λιχτστάινερ ως κανονικό δεξιό μπακ, έβγαλε τον Μπενάτια και έφερε τον Μπαρτσάλι στο κέντρο της άμυνας δίπλα στον Κιελίνι. Αριστερά πέρασε τον Ασαμόα ως μπακ και ανέβασε τον Αλεκσάντρο στη θέση του Ματουϊντί που βγήκε. Αρκούσαν 3-4 λεπτά για να αλλάξει το παιχνίδι. Από ανέβασμα και σέντρα του Λιχτστάινερ ο Ιγκουαϊν έφερε το ματς στα ίσα. Και πριν προλάβουν οι Λονδρέζοι να συνέλθουν, 3 λεπτά μετά το γκολ της ισοφάρισης, ο Ιγκουαϊν ξαναπήρε μπάλα, με πλάτη, γύρισε αφού ο Ντάβινσον Σάντσεζ τον μάρκαρε με τα μάτια, βρήκε την άμυνα της Τότεναμ πολύ ψηλά, πέρασε την κάθετη στον Ντιμπάλα, ο οποίος έφυγε στην κόντρα και έβαλε τη Γιούβε μπροστά στο 67΄ . Στα όσα λεπτά απέμειναν οι Ιταλοί με μπροστάρη τον σεληνιασμένο Κιελίνι κατάπιαν τη μπάλα. Απειλήθηκαν μόνο μία φορά, αλλά ο Μπαρτσάλι ήταν εκεί για να διώξει πάνω στη γραμμή. 

Τραγική φιγούρα στα τελευταία λεπτά ο Ποκετίνο, που δεν ήξερε τι να κάνει, τι να πει στους παίκτες του για να κερδίσουν τους αντιπάλους τους. Μόλις η Γιουβε γύρισε το ματς μέσα σε τρία λεπτά, η Τότεναμ και ο Ποκετίνο κατέρρευσαν…..

Μίλαν – Άρσεναλ = 0-2

Η Μίλαν είναι μια ομάδα που από φέτος ξαναχτίζεται. Έχει 5-6 χρόνια εκτός πρωταθλητισμού και αυτή τη στιγμή δε διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα και από το τοπ-20 του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Δεν είναι η Μίλαν που ήταν κάποτε. Με τα 7 κύπελλα πρωταθλητριών και με τους παιχταράδες, τους τρεις Ολλανδούς, τον Αντσελότι, τον Σαβίσεβιτς, τον Μασάρο, τον Ντοναντόνι, τον Μπαρέζι, τον Ζέερντοφ, τον Σεφτσένκο, τον Γουεά, τον Κακά και κυρίως τον Πάολο Μαλντίνι.

Η Άρσεναλ του Βενγκέρ είναι αυτή τη στιγμή ένα επίπεδο πάνω. Όπως είναι και το Αγγλικό πρωτάθλημα σε σχέση με το Καμπιονάτο. Η Μίλαν μόχθησε στο παιχνίδι, έδωσε τα πάντα για να σταθεί στο ίδιο επίπεδο με την αντίπαλο της, είχε 54-46 % κατοχή υπέρ της, 10 κόρνερ έναντι τριών και 10 σουτ, έναντι μόλις ενός της Άρσεναλ. Όμως η Άρσεναλ είχε την ποιότητα και την εμπειρία να καθαρίσει το ματς από το ημίχρονο, πηγαίνοντας στην ανάπαυλα προηγούμενη με 0-2, με τον Μιχταριάν να εκθέτει σε κάποιες φάσεις τον Καλάμπρια. Στο 2^ο μέρος οι Λονδρέζοι έκαναν συντήρηση και έριξαν το ρυθμό τους. Σε κάθε περίπτωση είναι ακλόνητο φαβορί αφού υπάρχει διαφορά δυναμικότητας με την τωρινή Μίλαν. Μια Μίλαν που με τον Γκατούζο έστρωσε και παρουσιάζεται βελτιωμένη στα τελευταία ματς στο πρωτάθλημα, αλλά για τα ημιτελικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων χρειάζεται πολλά πράγματα ακόμη, καταρχήν 2-3 παίκτες από το τοπ-20 και προπονητή…..

Αν δε θέλει η μπάλα…..

Αναμφισβήτητα αυτή η βδομάδα ανήκει στη Γιουβέντους. Το προηγούμενο Σάββατο κάνοντας ένα πολύ μέτριο παιχνίδι με τη Λάτσιο, κατάφερε να πάρει τη νίκη στην τελευταία φάση του παιχνιδιού με γκολ του Ντιμπάλα…..Αμέσως μετά η Νάπολι, που ήταν πρωτοπόρος στο Καμπιονάτο, υποδεχόταν τη Ρόμα και προηγήθηκε μόλις στο 6΄ με τον Ινσίνιε. Από εκεί και πέρα η κατοχή ήταν 65-35 % υπέρ της ομάδας του Σαρρι, 10-2 τα κόρνερ, 12-1 οι τελικές και 9-4 τα σουτ. Τελικά η Νάπολι κατάφερε να μειώσει σε 2-4 με τον Μέρτενς στο 92΄.  Ότι έκανε η Ρόμα έπιανε, πήγαινε μέσα. Με 4 σουτ και άλλη μία τελική σημείωσε 4 γκολ. Καλή 1^η χρονιά για τον Μόντσι στη Ρώμη, που βγάζει και παίκτη, αυτόν τον εξτρέμ, τον Τούρκο, τον Ουντέρ…..Για τη Νάπολι? Της χρωστάει η μπάλα……

                                                                                                                          SAM