Τα αυτονόητα στην Ευρώπη…

 

       Μετά από κάθε αποκλεισμό Ελληνικής ομάδας από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις διαβάζουμε για κακό μεταγραφικό σχεδιασμό και για καθυστέρηση στην ενίσχυση της ομάδας με την απόκτηση των απαραίτητων νέων ποδοσφαιριστών. Πως όμως να αποφευχθούν όλα αυτά? Πώς να προχωρήσει άμεσα, με τη λήξη της προηγούμενης σαιζόν, ο μεταγραφικός σχεδιασμός μιας Ελληνικής ομάδας, όταν καμιά δεν έχει σε λειτουργία οργανωμένο γραφείο σκάουτινγκ ?

      Οι ομάδες μας στις μεταγραφές ποντάρουν στις επαφές, τις γνωριμίες και τις απόψεις του εκάστοτε τεχνικού Διευθυντή ή προπονητή που εκείνη τη χρονική στιγμή έχουν μόλις προσλάβει. Βρίσκονται έτη φωτός πίσω από τις ευρωπαϊκές ομάδες. Και τολμώ να πω ότι αυτό κάνει τη διαφορά μεταξύ, ας πούμε, της Βιγιαρεάλ και του Ολυμπιακού. Αφού πριν 20 χρόνια, όχι μόνο ήταν στην ίδια αφετηρία αλλά ο Ολυμπιακός βρισκόταν πιο ψηλά στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στάτους. Κι όμως, ένα χωριό από την Ισπανία, με την οργάνωση του, μέσα σε 2 δεκαετίες πρωταγωνιστεί στη La Liga των ΡΕΑΛ και Μπάρτσελόνα αλλά και κατακτά ευρωπαϊκούς τίτλους. Ενώ την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός με δυσκολία και αν του κάτσει ευνοϊκή κλήρωση φτάνει στους «16»  του Γιουρόπα.  Ενώ φέτος αποκλείστηκε από κάποια Λουντογκόρετς, όντας κατώτερος στο γήπεδο. Και με τα φετινά του αποκτήματα να έχουν έρθει αργά και να μη μπορούν να τον βοηθήσουν στα δύο ματς με τους Βούλγαρους.

      Είναι πλέον απαραίτητο οι ομάδες μας να δημιουργήσουν και να λειτουργήσουν οργανωμένο τμήμα σκάουτινγκ. Στο 2021 βρισκόμαστε. Δε μπορεί να σου έρχεται π.χ. ο Ταυλαρίδης και να σου προτείνει παίκτες 3+ εκ. ευρώ από τη Γαλλία που δεν τους έχει δει κανείς άλλος. Δε μπορεί να δίνεις τόσα λεφτά καλή τη πίστη. Πρέπει, επιβάλλεται, ένας όροφος των γραφείων σου να είναι το Τμήμα σκάουτινγκ. Με Τσιφ σκάουτ, με γραφεία, με υπολογιστές, με ράφια, με κοπέλες για την ηλεκτρονική καταχώρηση και την αρχειοθέτηση του φακέλου κάθε παίκτη, με οργάνωση και ιεραρχία. Με πρόσβαση σε ηλεκτρονικές εφαρμογές- πλατφόρμες αξιολόγησης παικτών όπως το wy scout. Το Τμήμα θα είναι υπό τον τεχνικό Διευθυντή και καλό θα είναι η κάθε ομάδα να βρει κάποιον μόνιμο και όχι να τον αλλάζει κάθε χρόνο. Και με σκάουτερ να βλέπουν αγώνες, να εστιάζουν σε παίκτες, να προτείνουν, να καταρτίζουν εκθέσεις αξιολόγησης, να ταξιδεύουν αν χρειαστεί, να κάνουν επαφές και γνωριμίες. Κάποιος να οργανώσει, να καταρτίσει ένα σύστημα αξιολόγησης παικτών και τακτικά να το βελτιώνει όταν βλέπει ότι επιδέχεται αλλαγές και χρειάζεται βελτιώσεις. Όσο δουλεύεις μαθαίνεις άλλωστε….

     Οι σκάουτ να βλέπουν μπάλα, να έχουν μάτι, να ξέρουν να ξεχωρίσουν έναν παίκτη και να μπορούν να προβλέψουν την προσαρμογή του στην ομάδα και την εξέλιξη του. Να αναγνωρίζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Να μην είναι πρώην παίκτες που έχασαν τα λεφτά που έβγαλαν ως ποδοσφαιριστές και αφού πτώχευσαν τους μαζέψαμε στην ομάδα να τους δίνουμε ένα χαρτζιλίκι. Πρέπει πρώτα να βρεθεί ο Τσιφ σκάουτ που μαζί με τον τεχνικό Διευθυντή θα στήσουν και θα στελεχώσουν το Τμήμα. Θα επιλέξουν τους σκάουτ αλλά ακόμα και τις υπαλλήλους της μηχανογράφησης και της αρχειοθέτησης.

     Οπότε το καλύτερο θα ήταν να είναι άνθρωποι του κλαμπ. Και φυσικά χρειάζεται υπομονή από τη διοίκηση του συλλόγου. Να μην περιμένουν θαύματα από το πρώτο εξάμηνο. Μετά από 2-3 χρόνια θα δουν αποτελέσματα, μετά από μια 5ετια θα έρθουν κάποιες επιτυχίες, ήτοι εντοπισμός παίκτη που δεν πρόλαβε να τον δει κανείς άλλος και μετά από μια δεκαετία θα είναι, ως τμήμα, σε θέση να κάνουν τη διαφορά. Δύσκολα γίνεσαι Σεβίλλη στο σκάουτινγκ από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει χρόνο και τύχη για να βρεις ανθρώπους με το κατάλληλο «μάτι».

     Τα κέρδη από τη λειτουργία ενός οργανωμένου τμήματος σκάουτινγκ είναι πάρα πολλά και κυρίως οικονομικά. Θα μειώσεις ως κλαμπ τις πιθανότητες αποτυχίας μιας μεταγραφής. Είναι άλλο πράγμα να δίνεις λεφτά για έναν παίκτη που τον πρότεινε ο «φίλος» ατζέντης στον καινούριο σου τεχνικό Διευθυντή και άλλο πράγμα να πληρώνεις για έναν παίκτη που έχουν πάει πέντε ζευγάρια μάτια να τον δουν. Και όλοι τους είναι άνθρωποι του κλαμπ, που εργάζονται χρόνια στην ομάδα σου. Και σε πολλά παιχνίδια μάλιστα, ενώ έχουν συλλέξει και πληροφορίες σχετικά με την προσωπική του ζωή και το χαρακτήρα του παίκτη.

    Έτσι αποφεύγονται φαινόμενα Στραματσιόνι ή Ουζουνίδη- Διαμαντόπουλου που ρήμαξαν τον Αλαφούζο και τον Παναθηναϊκό ή του άσχετου Λυπερόπουλου στην ΑΕΚ.

    Άλλο παράδειγμα. Έρχεται ο νέος σου προπονητής και σου προτείνει π.χ. έναν δεξιό μπακ με τον οποίο έχει συνεργαστεί στο παρελθόν και διαθέτει τα χαρακτηριστικά που εξυπηρετούν τον τρόπο παιχνιδιού και την τακτική που θέλει να εφαρμόσει στην ομάδα σου. Πάνε οι σκάουτ που διαθέτεις και βλέπουν τον παίκτη.  Και λένε στον προπονητή… τέτοιο δεξιό μπακ, με αυτά τα χαρακτηριστικά, νεότερο και φθηνότερο έχουμε ξεχωρίσει τον τάδε, που τον έχουμε δει σε 15 παιχνίδια και τον θεωρούμε ήδη ανώτερο από αυτόν που μας πρότεινες. Αν δεν είναι μιζαδόρος ο προπονητής γιατί να πει όχι?

    Επίσης είναι άλλο πράγμα να τρέχεις την τελευταία στιγμή να βρεις παίκτη για να καλύψεις ένα κενό που προέκυψε στην ομάδα ή από μια συμφέρουσα πώληση ή από έναν τραυματισμό και άλλο πράγμα να έχεις ήδη καταρτισμένη μια λίστα από 10 καρατσεκαρισμένους παίκτες στην ίδια θέση, όπως και για κάθε θέση της 11αδας και ανά πάσα στιγμή να γνωρίζεις τις συνθήκες που διέπουν την κατάσταση τους στην αγορά και να μπεις κατευθείαν σε συζητήσεις με όποιον προκρίνεις.

    Όλο αυτό έχει κόστος, χρειάζεται ένας διόλου ευκαταφρόνητος προϋπολογισμός για να λειτουργήσει. Αλλά με μια μεταγραφή που θα σου παίξει και θα τον πουλήσεις τον παίκτη, κάνεις απόσβεση για τα έξοδα τουλάχιστον μιας τριετίας ….και προχωράς.

      Το να έχεις δυνατό Τμήμα σκάουτινγκ, με ανθρώπους που δουλεύουν χρόνια για τον οργανισμό, που τους ξέρουν στην Ευρώπη και παντού, στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική, από σεμινάρια, από μεταγραφές, από τυχαίες συναντήσεις σε γήπεδα για να παρακολουθήσουν κάποιον παίκτη, σου ανοίγει πόρτες. Σε κάνει ευρωπαϊκή ομάδα. Γίνεσαι Ευρώπη. Εδώ θέλουν, προφανώς, να παραμείνουν σε επίπεδο….. Μποτσουάνας !

    Εδώ οικονομικά ποντάρουν στα έσοδα από το Champions league. Οπότε πρέπει η ομάδα μας να βγαίνει κάθε χρόνο πρωταθλήτρια για να μπούμε μετά στους ομίλους. Γι αυτό διέλυσε τις άλλες ομάδες ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη. Και γι αυτό το λόγο όλοι κοιτάνε να έχουν την ΕΠΟ και τη διαιτησία. Εκεί ποντάρουν για να κερδίσουν τον αντίπαλο. Το ευ αγωνίζεσθε είναι μόνο στα βιβλία των αρχαίων. Χωρίς αυτά τα λεφτά, αφού μόνο ένας θα τα πάρει, ποντάρουν μόνο στο τηλεοπτικό συμβόλαιο που κι αυτό είναι χαμηλό για τις περισσότερες ομάδες αφού το προϊόν που προσφέρουν δε βλέπεται. Χορηγούς ούτε κατά διάνοια δε μπορούν να προσελκύσουν. Η κάνουλα του ΟΠΑΠ έκλεισε αφού δεν είναι πλέον κρατικός. Οπότε αντί να φέρνουν αμφιβόλου ποιότητας ξένους από κάθε γωνιά της γης, οφείλουν να ποντάρουν στο σκάουτινγκ για να εντοπίζουν ταλέντα σε καλή ηλικία. Και φυσικά στις ακαδημίες αφού το ένα είναι αλληλένδετο με το άλλο, στα πλαίσια της σωστής εξέλιξης και βελτίωσης του νεαρού παίκτη. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναζητήσουν έσοδα όπως γίνεται παντού στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, πλην Ελλάδας….

                                                                                      SAM