Στην ΑΕΚ έχουν χάσει τη μπάλα…

 

«Σαράντα χρόνια είχε το κλαμπ να υποστεί τέτοια ντροπή. Αυτή τη ρετσινιά θα την κουβαλάτε μια ζωή. Και να ξέρετε ότι την όποια αξία έχετε ως παίκτες την παίρνετε επειδή φοράτε αυτό το σήμα. Είναι τεράστια ντροπή αυτό που έγινε. Είστε ξεφτίλες. Ο πρώτος, φυσικά, που φταίει για όλο αυτό είμαι εγώ. Γνωρίζω πολύ καλά όλα τα λάθη που έχουν γίνει και θα τα διορθώσω άμεσα. Θα τα αλλάξω όλα, για να ξαναγίνει η ΑΕΚ πρώτη και αν χρειαστεί, θα σας αλλάξω όλους! Δε θα μείνει τίποτα ίδιο. Καταλάβετε το. Το καλοκαίρι θα αλλάξουν όλα! Απομένουν 10 ματς. Οι μόνοι που μπορείτε να αλλάξετε την κατάσταση είστε εσείς. Στο χέρι σας είναι. Περιμένω να δω. Μόνο όποιος αξίζει πραγματικά και έχει ψυχή θα μείνει στην ΑΕΚ. Εγώ τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Και γνωρίζω καλά ποιοι εδώ μέσα έχουν ψυχή και ποιοι όχι και ποιοι αξίζει να φοράνε αυτή τη φανέλα».

      Αυτά έλεγε ο Βρυχηθμός στις 5 του Απρίλη. Την επομένη της 5αρας από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Ωραία λόγια. Από πράξεις?

      Πάμε να δούμε….

      Αρχικά, ξεκίνησε η αποδόμηση του Μανόλο από τα ΜΜΕ, κυρίως τα φιλικά προσκείμενα. Για όλα έφταιγε ο προπονητής. Είδαμε όμως προχθές ότι και ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς με τους ίδιους παίκτες δεν έκανε τίποτα. Όπως τίποτα δεν είχε κάνει και ο Μάσιμο Καρέρα πριν τον Μανόλο. Οπότε τσάμπα το ανάθεμα.

    Από εκεί και περά οι ίδιοι άνθρωποι είναι δίπλα στον Μελισσανίδη και τρέχουν την ομάδα. Έφεραν και τον Γιάννη Παπαδημητρίου που ήταν στην Ξάνθη χρόνια, αλλά δε μπορεί να κάνει θαύματα. Ούτε έχει πίσω του την μεγάλη καριέρα ως παίκτης της ΑΕΚ για να επιβληθεί εντός του κλαμπ. Απλά του έκατσε το σκηνικό με τον Τσιάρτα και πέρασε τον Οφρυδόπουλο. Μέχρι εκεί. Ο Ταυλαρίδης και αν υπάρχει άλλος σκάουτ έχουν συμπληρωματικό ρόλο. Ειδικά ο Ταυλαρίδης προβλήθηκε στην αρχή από τα ΜΜΕ και του χρεώθηκε η υπόθεση Ντα Σίλβα. Έχει προτείνει γράφουν και άλλους παίκτες από τη Γαλλία. Εκτός τόπου και χρόνου δηλαδή. Λες και μπορεί η ΑΕΚ το 2021 να φέρει παίκτη από το Γαλλικό πρωτάθλημα. Ούτε ο Ολυμπιακός πλέον. Το θεμα είναι να βλέπεις αυτά που δε βλέπουν οι αμύητοι ως σκάουτ. Παίκτες από τη Γαλλία μπορώ να προτείνω και γω ο ερασιτέχνης. Τον Κονέ τον παροπλίζουν και δεν έχει τα cojones να παραιτηθεί….

     Από παίκτες? Έφυγαν ο τερματοφύλακας Αθανασιάδης, ο Τσιγκρίνσκι, ο Βασιλαντωνόπουλος, ο Νεντελτσεάρου, ο Χνιντ, ο Κρστισιτς και ο Νέλσον Ολιβέιρα. Αναμενόμενα πράγματα. Επτά (7) το σύνολο οι αποχωρήσεις ως τώρα. Ήρθαν : ο νεαρός Μήτογλου από το Βόλο, ο τερματοφύλακας Στάνκοβιτς από τη Σάλτσμπουργκ που τον πρότεινε ατζέντης, ο Τζαβέλας, ο Λε Ταλέκ που είναι επιλογή του προπονητή, ο Αραούχο, ο Βράνιες και έχει κλείσει και ο Χατζισάφι. Σύνολο 7, μιας και ο Πάρρας δεν υπολογίζεται για την 1^η ομάδα. Έφεραν τους ίδιους παίκτες πίσω….

     Μπορούν αυτοί οι παίκτες να ανεβάσουν την ΑΕΚ και μέχρι ποιο σημείο? Μπορούν δηλαδή να την κάνουν πρωταθλήτρια? Δηλαδή ο Ελ Αραμπί και ο Σφιντέρσκι θα δουν απέναντι τους τον Τζαβέλα και θα κωλώσουν? Δε νομίζω ! Πέραν αυτού, έχω πολλές αμφιβολίες και τη συνεργασία Τζαβέλα – Βράνιες. Αν για παράδειγμα στραβώσει ένα ματς, η ομάδα έχει δεχθεί ένα «φθηνό» γκολ, τι θα γίνει στο ημίχρονο στα αποδυτήρια? Ποιος από αυτούς τους δύο θα κάνει πίσω? Είναι σα να έχεις βάλει στα αποδυτήρια βενζίνη και μπαρούτι μαζί.  Μέγα λάθος που έφυγε ο Τσιγκρίνσκι. Για 300 χιλιάρικα. Μπορεί και λιγότερα. Ο μόνος που θα μπορούσε να τους συγκρατήσει και να κατευνάσει τα πνεύματα.

    Πάμε παρακάτω. Αναρωτιέμαι, άλλοι σέντερ φορ και στόπερ δεν υπάρχουν στον ποδοσφαιρικό κόσμο? Μόνο ο Αραούχο και ο Βράνιες? Δε μπορεί κανείς σε αυτή την ομάδα να βρει παίκτες που θα την ανεβάσουν επίπεδο? Όλοι άσχετοι είναι? Μήπως δεν τους το επιτρέπουν?  Ή μήπως επειδή οι συγκεκριμένοι είναι αγαπητοί στην κερκίδα, χρησιμοποιούνται για να κατευνάσουν τα πνεύματα? Λες και μοιράζουμε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς.

     Ο Σβάνας θα πουληθεί επιτέλους? Θα βρεθεί το κορόιδο να τα σκάσει? Γιατί μέχρι να βρεθεί, θα τον τρώμε στη μάπα. Ο άνθρωπος χάνεται στο γήπεδο, αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται. Και τον επιβάλλουν να παίζει.  Ενώ αυτός ο Τσιντώτας δείχνει σε κάθε ευκαιρία ότι δε μπορεί να σηκώσει τη φανέλα του βασικού στην ΑΕΚ.

     Τον νέο τερματοφύλακα δεν τον έχουμε δει ακόμα. Παίζει ο Τσιντώτας, αφού είχε και μια ατυχία στην προετοιμασία και έχασε κάποιες μέρες προπονήσεων. Κρατάω πισινή πάντως γιατί τον έδωσε τόσο φθηνά η Σάλτσμπουργκ, στα 29 του χρόνια μάλιστα. Στην ιδανικότερη ηλικία για τερματοφύλακα. Μέχρι και μεταπωλητική αξία έχει. Ας περιμένουμε να τον δούμε. Αν και με τον Μηχαηλίδη που δουλεύει, δεν περιμένω πολλά πράγματα. 

    Για Χατζισάφι τι να πούμε? Δεν υπάρχει ο παίκτης αυτός στο χάρτη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Απορώ ποιος τον ξέθαψε. Θυμίζει τις μεταγραφές Νεντελτσεάρου και Ντατσένκο από την Ούφα. Και ο καλύτερος παίκτης της ΑΕΚ να είναι στη σαιζόν και να την οδηγήσει σε τίτλους, σαν κίνηση είναι 100% λάθος. Περνάει το μήνυμα σε όλους ότι έχεις χαμηλό ταβάνι. Ότι είσαι συμβιβασμένος και με τη 2^η θέση και πιο κάτω ακόμα….

Και προκύπτει μεγάλο θέμα εδώ. Ποιος κάνει τις μεταγραφές στην ΑΕΚ?

     Στην παρουσίαση των Βράνιες – Αραούχο, έλαμψαν δια της απουσίας τους οι Παπαδημητρίου και Κονέ. Που ο ένας εκ των δύο ήταν παρόν στις παρουσιάσεις των Μήτογλου, Στάνκοβιτς, Λε Ταλέκ και Τζαβέλα. Οι κινήσεις αυτές δεν είναι δικές τους και δείχνουν με την απουσία τους ότι δε θέλουν να τις χρεωθούν. Περνάνε το μήνυμα ότι δε χτίζουν αυτοί τη νέα ΑΕΚ, τι χτίζει ο Διοικητικός Ηγέτης και η αυλή του.

                                   

Πάμε να δούμε τι μας διδάσκει η ιστορία…

     Την 1^η περίοδο του Τίγρη στην ομάδα, την περίοδο των τίτλων και του ωραίου ποδοσφαίρου, στο αγωνιστικό τμήμα την απόλυτη ευθύνη την είχε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Αυτός και μόνο αυτός αποφάσιζε, αυτός έκανε κουμάντο. Ότι έλεγε ήταν διαταγή, αυτός έφερε Σαβέφσκι, Σαμπανάτζοβιτς, Κετσπάγια και όλους τους άλλους παιχταράδες. Ο Βρυχηθμός ασχολούνταν με τη διοίκηση, την οργάνωση του κλαμπ, τα έργα βελτίωσης, τα οικονομικά, την ΕΠΟ. Καθείς στο είδος του και έτσι ήρθαν οι επιτυχίες.

    Τη 2^η θητεία του Τίγρη στην ΑΕΚ, υπό τη σκέπη της ENIC αυτή τη φορά, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Αρχικά έδιωξε τον Στεπάνοβιτς που βρήκε προπονητή και έφερε τον Μπλαχίν. Ο Ουκρανός ξεκίνησε εντυπωσιακά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Τελευταία αγωνιστική στο «Καυτατζόγλειο» στις 23 Μαΐου του ’99 χρειάστηκε “η ομορφιά του ποδοσφαίρου” του Καρκαμάνη για να νικήσει η ΑΕΚ τον Ηρακλή με 2-3 στο τελευταίο λεπτό και να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ αντί του Παναθηναϊκού. Οπότε τέλος ο Μπλαχίν….

    Στο μεταξύ, τη Μεγάλη Τετάρτη, 7 Απριλίου 1999 η ΑΕΚ είχε ταξιδέψει στο εμπόλεμο Βελιγράδι για το ιστορικό φιλικό με την Παρτιζάν. Το ίδιο καλοκαίρι ο Βρυχηθμός έφερνε στην ΑΕΚ τον προπονητή της Παρτιζάν Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς και μαζί του, τους  Τσίριτς, Μπιέκοβιτς, Πέτριτς και Ματιάσεβιτς. Έστηνε τη δική του ΑΕΚ. Λειτουργούσε ως τεχνικός διευθυντής και ας μην υπήρχε ο ρόλος τότε.  Η ομάδα αποκλείστηκε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ από την ΑΙΚ Στοκχόλμης και ο Μελισσανίδης αποδεχόμενος την αποτυχία του παραιτήθηκε. Στη συνέχεια η σαιζόν εξελίχθηκε σε πολύ κακή για την ΑΕΚ.  Φάνηκε ότι δεν ξέρει να στήνει ομάδες το 1999. Πόσο μάλιστα το 2021….

                                         

     Δε διδάχθηκε όμως από αυτή την αποτυχία ο Τίγρης και στην τρέχουσα, 3^η θητεία του στην ομάδα, επιμένει να χτίζει αυτός το ρόστερ. Με δικούς του ανθρώπους που παριστάνουν τους σκάουτ, μην εμπιστευόμενος ουσιαστικά κανέναν άλλον και με δικές του επαφές με ατζέντηδες και παρατρεχάμενους του ποδοσφαίρου. Τα αποτελέσματα τραγικά. Αγωνιστικά η ομάδα τραγέλαφος.

     Οπότε, για να αλλάξει ρότα η ομάδα πρέπει να παραδεχτεί ο Μελισσανίδης ότι δεν ξέρει μπάλα, ότι τον ξεπέρασε το ποδόσφαιρο και ότι δεν γνωρίζει να «χτίζει» μια ομάδα που να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις του brand name της ΑΕΚ και στα ιστορικά κυβικά της. Να απομακρύνει την αυλή του, να τους απαγορεύσει ακόμα και σα σκέψη την ενασχόληση τους με το αγωνιστικό τμήμα του συλλόγου. Δε μπορεί αυτός που κάνει μεταγραφές Βλαχοπροέδρων για να πάρει ο Βρυχηθμός την ΕΠΟ, να φέρνει και παίκτες στον προπονητή. Και να το αποδέχονται όλοι. Αθλητικοί και Τεχνικοί Διευθυντές αλλά και ο ίδιος ο προπονητής. Να μην έχει κανείς την ευθιξία να παραιτηθεί. Για να μην κακοκαρδίσει τον Τίγρη. Δε μπορεί στην ΑΕΚ να παίζει ο Αλμπάνης. Επειδή το θέλει ο Τίγρης. Πρέπει κάποιος να μιλήσει. Αν πάει στον Ιωνικό που ανέβηκε φέτος δε θα είναι βασικός. Δε μπορεί το παλικάρι, που έλεγε και ο Αναστασιάδης.

    Η ΑΕΚ θα προκριθεί επί της Βελέζ. Μπορεί να της ρίξει και καμιά 5αρα και όλα να κρυφτούν κάτω από το χαλάκι. Το θέμα είναι άλλο. Η ΑΕΚ θέλει παιχταράδες. Το γράφω τώρα που απομένει παραπάνω από ένας μήνας μεταγραφών. Καταρχήν 10αρι, πάνω από τον Μάνταλο. Να πάρει την ομάδα πάνω του. Στόχος όχι να μικρύνει η απόσταση, αλλά να ξεπεράσει τον Ολυμπιακό και να πάρει το πρωτάθλημα. Πέρυσι τερμάτισε 4^η η ομάδα και δεν τρέχει τίποτα. Φτιάχνουμε γήπεδο. Όλα κάτω από το χαλάκι που λέγεται γήπεδο. Μέχρι πότε? Γιατί όταν αποδέχεσαι τη 2^η θέση, γρήγορα καταλήγεις 3^ος και 4^ος. Όταν αποδέχεσαι την 4^η θέση που καταλήγεις? Έχει και παρακάτω?

Η ΑΕΚ του Μάνταλου, του Αλμπάνη, του Σβάρνα, του Τσιντώτα θα μπει στην “Αγια Σοφιά” ? Μπορείς να ξεκινήσεις το χτίσιμο μεγάλης ομάδας με αυτούς? Μπορούν αυτοί να φέρουν το πρωτάθλημα?

Οι επιτυχίες οδηγούν σε νέες επιτυχίες, δημιουργώντας DNA νικητή και παίκτες που νοιώθουν ότι ανήκουν σε μια ομάδα που γνωρίζει το δρόμο προς τη νίκη. Στην ΑΕΚ αυτά έχουν ξεχαστεί εδώ και μια τριετία. Εκείνο το καλοκαίρι του 2018 που το πρωτάθλημα το διεκδικούσαν πολλοί “πατέρες”. Πρέπει όμως όλο αυτό να σταματήσει. Να μπει μια τελεία. Να τεθεί ψηλά ο πήχης και να έρθουν παίχτες για την ΑΕΚ. Που να μπορούν να την ξανακάνουν ομάδα όνειρο. Για να μπουν στην “Αγια Σοφιά” με την αξία τους και όχι επειδή έβαλαν πλάτη στα δύσκολα χρόνια.

 

                                                                                 SAM

Η κορυφαία 11αδα του EYRO

 

    Τελείωσε το Euro 2020 και η Ιταλία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι άξιζε την κούπα. Ξεκίνησε με επιθετικό ποδόσφαιρο νικώντας στα τρία ματς του ομίλου. Δυσκολεύτηκε περισσότερο από το αναμενόμενο με την Αυστρία στους «16» , αφού προκρίθηκε στην παράταση. Επιβλήθηκε του Βελγίου στους «8» και στα ημιτελικά επέστρεψε στον πατροπαράδοτο, αμυντικό τρόπο παιχνιδιού της για να οδηγήσει το ματς με την Ισπανία στα πέναλτι. Όπου «μίλησε» ο Τζίτζι Ντοναρούμα. Στον τελικό δε «μάσησε» κόντρα στη γηπεδούχο Αγγλία και στο ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ μόλις στο 2΄. Κατέθεσε ψυχή και έβγαλε προσωπικότητα στο χορτάρι του «Γουέμπλεϋ» κατακτώντας την κούπα.

     Ο Τζίτζι Ντοναρούμα αναδείχθηκε MVP του τουρνουά, αφού έπιασε τα δύο τελευταία πέναλτι στον τελικό και χάρισε το κύπελλο στην ομάδα του, αλλά και συνολικά στη διοργάνωση αποτέλεσε εγγύηση για την άμυνα του. Αυτό το κείμενο γράφεται για να αναδείξουμε τις δύο καλύτερες 11αδες της διοργάνωσης. Τους παίκτες που ξεχώρισαν, που άφησαν το σημάδι τους, αλλά και αυτούς που θα μπορούσαν να δώσουν περισσότερα αλλά οι ομάδες τους δεν πήγαν ως το τέλος. Γι αυτό έχουμε τη μία βασική 11αδα με τους καλύτερους αλλά και τη 2^η με αυτούς που ξεχώρισαν αλλά δε προχώρησαν αρκετά οι ομάδες τους. Η διάταξη σε αμφότερες τις επιλογές μας είναι 4-2-3-1 για να χωρέσουν πιο άνετα όλοι οι πρωταγωνιστές. Αν για παράδειγμα βάζαμε τρεις κεντρικούς αμυντικούς θα αδικούσαμε τους εξτρέμ που θα έμεναν έξω αφού την πλευρά θα την έπαιρναν οι μπακ.

     Πάμε να τους δούμε…..

 

 

Στο τέρμα. Ασφαλώς ο MVP Τζίτζι Ντοναρούμα, που υπήρξε καταλυτικός στην κατάκτηση της κούπας από την Ιταλία. Έπιασε το πέναλτι του Μοράτα στον ημιτελικό και των Σάντζο και Σαχά στον τελικό, καθορίζοντας την εξέλιξη των δύο κρίσιμων αγώνων. Στη 2^η ομάδα θα βάλω τον Κάσπερ Σμάιχελ. Και μόνο η εμφάνιση του στον ημιτελικό κόντρα στην Αγγλία, πιστεύω ότι αρκεί.

Δεξί μπακ. Ο Κάιλ Γουόκερ υπήρξε απροσπέλαστος, ο πιο σταθερός παίκτης της Αγγλίας, εγγύηση αμυντικά και επικίνδυνος επιθετικά, με αστείρευτες δυνάμεις. Έπαιξε και δεξιός στόπερ όποτε του ζητήθηκε. Αναπληρωματικός του ο Ντένζιλ Ντάμφρις της Ολλανδίας. Ένας επιθετικός μπακ, που πέτυχε 3 γκολ στο τουρνουά και ο αποκλεισμός της ομάδας του νωρίς του στέρησε την ευκαιρία να μας δείξει περισσότερα πράγματα.

Αριστερός μπακ. Ο Λουκ Σο, ο έτερος πλάγιος μπακ της Αγγλίας και σκόρερ του τελικού. Έκανε μεγάλο τουρνουά έχοντας σταθερά καλή απόδοση, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Πίσω του, μιας και ο Σπινατζόλα τραυματίστηκε και έλειψε από ημιτελικό και τελικό, τα σπουδαιότερα δηλαδή παιχνίδια, θα βάλω τον Δανό Γιοακίμ Μάελε, που σε κάποια παιχνίδια έμοιαζε να είναι παντού στο γήπεδο και έβγαλε μάτια με την απόδοση του, αν και έπαιζε αριστερά με δεξί πόδι.

Στόπερ – Κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Οι Διόσκουροι της «Σκουάντρα Αντζούρα» αφού το πήραν, δικαιωματικά μπαίνουν στην κορυφαία 11αδα. Χαρακτηριστικό το γεγονός πως σε όλο το τουρνουά ουδείς αντίπαλος κατάφερε να τους ντριμπλάρει ! Πίσω τους ο Χάρι Μαγκουάιαρ που έκανε φοβερά παιχνίδια και συνέβαλε στο να μη δεχτεί η Αγγλία γκολ έως τον ημιτελικό και αυτό από στατική φάση, απευθείας εκτέλεση φάουλ. Δίπλα του ο μεγάλος Σιμόν Κάιερ της Δανίας. Ηγέτης με όλη τη σημασία της λέξης.  

Αμυντικός χαφ. Ο Ζορζίνιο, η ήρεμη δύναμη, ο παίκτης που ξέρει καλύτερα από τον καθένα να συνδέει τις γραμμές της ομάδας. Βασιζόμενος στη σίγουρη πάσα του κι ας έχασε το κρίσιμο 5^ο πέναλτι στον τελικό. Πίσω του ο Πιέρ – Εμίλ Χόιμπεργκ. Ο Δανός, ο «λευκός Καντέ» όπως τον χαρακτήρισα μετά τον ημιτελικό με τους Άγγλους. Παίκτης που κατάπιε απίστευτα χιλιόμετρα σε κάθε ματς και κέρδισε κάθε μονομαχία που ενεπλάκη.

8αρι. Ο Πέδρι, ο 18χρονος Ισπανός, για τη σίγουρη πάσα του, την οξυδέρκεια, τη μπαλαδοσύνη και το αγωνιστικό του θράσος παρά το νεαρό της ηλικίας του. Ενθουσίασε με την ωριμότητα στο παιχνίδι του και ήδη κάποιοι τον συγκρίνουν με τον τεράστιο Ινιέστα. Υπερβολή…. Πίσω του ο Κάλβιν Φίλιπς, η αποκάλυψη της Αγγλίας, παίκτης που κατάπιε χιλιόμετρα, που κάλυψε κάθε συμπαίκτη του και έδωσε ατελείωτες μάχες στο χώρο του κέντρου, από τις οποίες βγήκε συνήθως νικητής.  Η προσφορά του EL LOKO, του Μαρσέλο Μπιέλσα, στην εθνική Αγγλίας.

10αρι. Ο Ντάνι Όλμο κι ας έχασε το 1^ο πέναλτι στον ημιτελικό κόντρα στους Ιταλους. Από τους βασικούς λόγους που η ομάδα του Λουϊς Ενρίκε πήγε μακριά στη διοργάνωση, αν και διέθετε μια νεανική ομάδα, με μικρό μέσο όρο ηλικίας,, χωρίς εμπειρίες, μια ομάδα που τώρα χτίζεται και που κανείς δεν την περίμενε. Κατέθεσε το διαπιστευτήρια της ποιότητας του. Πίσω του ο Κέβιν Ντε Μπρούινε, ένας άψογος οργανωτής του παιχνιδιού, εξπέρ στα κλεψίματα της μπάλας όταν η ομάδα του πιέζει ψηλά και άμεση μετάβαση στην επίθεση με μία κάθετη πάσα του. Με την ποιότητα του έκανε τη διαφορά αν και μπήκε τραυματίας στη διοργάνωση και στη διάρκεια της αντιμετώπισε και νέο τραυματισμό.

Δεξί εξτρέμ. Ο Φεντερίκο Κιέζα έβγαλε μάτια. Ειδικά στον τελικό πήγε να γυρίσει μόνος του το παιχνίδι, τραυματίστηκε και γλίτωσαν οι Άγγλοι. Αν και δεν ξεκίνησε βασικός τη διοργάνωση, με τις εμφανίσεις του έπεισε τον Μανσίνι να τον εμπιστευτεί στα πιο κρίσιμα παιχνίδια. Έβγαλε τρομερή ποιότητα στα νοκ άουτ. Πίσω του ο Δανός Μικέλ Ντάμσγκάαρντ που έδειξε να έχει παρόν και μέλλον στο υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Παίκτης με ταχύτητα, κίνηση στο χώρο και καλός με τη μπάλα στα πόδια !

Αριστερό εξτρέμ. Ο Ραχίμ Στέρλιγκ που αρχικά σήκωσε όλη την Αγγλία με τα γκολ του και στη συνέχεια έδειξε ότι έχει τη μπούκα. Ο μόνος που πήγαινε στο ένας vs ένας με τον αντίπαλο αμυντικό και δημιουργούσε καταστάσεις για την ομάδα του. Το παράκανε λιγάκι με τα συχνά πεσίματα του μες την περιοχή, αλλά το έχουν αυτό οι εξτρέμ. Πίσω του ο Λορέντζο Ινσίνιε που αποτελούσε συνεχή πονοκέφαλο με τις διεισδύσεις του για τους αντιπάλους της Ιταλίας. Με δεξί πόδι έπαιζε από αριστερά και συνέκλινε. Κρατούσε την αντίπαλη άμυνα πίσω και πάνω του.

Σέντερ φορ. Δε θα βάλω τον Κέιν γιατί εξαφανίστηκε στον τελικό. Ενώ και στον ημιτελικό πέρα από το πέναλτι που έβαλε στην παράταση, δεν έκανε σπουδαία πράγματα. Εκεί που τον χρειαζόταν περισσότερο η ομάδα του κώλωσε. Αν δε σηκώσει αυτός επιθετικά την ομάδα, ποιος θα το κάνει? Ο Σαχά?

Θα βάλω βασικό τον οδοστρωτήρα Λουκάκου, που με τη δύναμη του και τη θέληση του, έπαιρνε παραμάζωμα τους αντιπάλους. Ο τραυματισμός του Ντε Μπρούινε και η κακή κατάσταση αρκετών σταρ της ομάδας του Βελγίου τον εμπόδισαν να πάει μακριά στο τουρνουά. Πίσω του ο Τσέχος Πάτρικ Σικ με 5 γκολ στο τουρνουά και το εντυπωσιακό γκολ από 40 μέτρα. Ένας ελαφρύς φορ που έχει την αίσθηση του γκολ και που τα γκολ του τα πέτυχε σε ροή αγώνα και όχι με πέναλτι όπως ο CR7.

  

 

     Στην 1^η ομάδα έχουμε μια μίξη των δύο μονομάχων του τελικού, Ιταλίας με 5 παίκτες και Αγγλίας με 3 παίκτες. Το παζλ συμπληρώνουν δύο τεχνίτες Ισπανοί στα χαφ και ο οδοστρωτήρας Λουκάκου στην επίθεση. Αυτή είναι μια δυνατή αμυντικά και τεχνική επιθετικά ομάδα.

   Στη 2^η ομάδα είμαστε πιο πολυπολιτισμικοί. Κυριαρχεί όμως η Δανία με 5 παίκτες (!). Δύο έχει η Αγγλία και από έναν η Ιταλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Τσεχία. Πιο τρεχαλατζίδικη αυτή η ομάδα και ικανή να χτυπάει στις αντεπιθέσεις, να πιέζει ψηλά και να βγαίνει στην κόντρα.

    Προπονητής, στην 1^η ομάδα ασφαλώς ο Ρομπέρτο Μανσίνι. Έβαλε τη σφραγίδα του στην Ιταλία και την οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης. Δικαιωματικά λοιπόν είναι ο κόουτς του Euro. Στη 2^η ομάδα θα έβαζα τον Τσέχο Γιάροσλαβ Ζίλχαβι. Παρουσίασε μια ομάδα καλύτερη του αναμενόμενου και πολύ οργανωμένη τακτικά. Δυσκολοκατάβλητη και έδωσε ρέστα από άποψη τακτικής στο ματς κόντρα στους Ολλανδούς που έφερε την ομάδα στους «8». 

    Αυτές είναι οι επιλογές μας και κάθε αντίρρηση δεχτή ! Είδαμε μια καλή διοργάνωση, με γκολ, με ενδιαφέροντα παιχνίδια στα νοκ άουτ, με σασπένς και πέναλτι και με θύμα τους υπερφίαλους Άγγλους που πίστεψαν ότι το είχαν πάρει ήδη….

 

   Ασφαλώς ο μεγάλος νικητής του Euro αδιαμφισβήτητα δεν είναι άλλος από τον Κρίστιαν Έρικσεν…. αυτός αξίζει κάθε χειροκρότημα !!!

                                                                                    SAM