Πρώτο φαβορί και φέτος για το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ

Τρεις γύρους αήττητος…. ε, και να μη θες να ασχοληθείς, στο επιβάλει. Μετά το αήττητο περυσινό πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ με το φινάλε του πρώτου γύρου βρίσκεται στην κορυφή του φετινού μαραθωνίου, δίχως ακόμη να έχει νοιώσει την πίκρα και την απογοήτευση της ήττας.

Η φετινή ομάδα έχει αρκετές διαφορές σε σχέση με την περυσινή που έκανε το νταμπλ. Καταρχήν ο τιμονιέρης. Δύο μέρες πριν την έναρξη της προετοιμασίας για τη νέα σαιζόν, ο θριαμβευτής της περασμένης χρονιάς, Ραζβάν Λουτσέσκου, βλέποντας ότι δεν εισακούγονται οι εισηγήσεις του στον καταρτισμό του ρόστερ, από τη διοίκηση, αποφάσισε να τα βροντήξει και να φύγει με προορισμό τα πετροδόλαρα.

Ο Μάριο Μπράνκο, ο τεχνικός διευθυντής, του δικεφάλου του βορά, παρέμεινε ψύχραιμος, όπως είχε κάνει και μετά την πώληση του αρχισκόρερ Πρίγιοβιτς τον περασμένο Γενάρη. Μοιάζει να έχει κατασταλαγμένες απόψεις, να ξέρει τι ομάδα θέλει να δημιουργήσει και να ξέρει τι ψάχνει κάθε φορά που προκύπτει ανάγκη. Μέσα σε 48 ώρες έκλεισε τον συμπατριώτη του Άμπελ Φερέιρα, καταβάλοντας 2 εκ ευρώ στη Μπράγκα. Έτσι, η ομάδα ξεκίνησε την προετοιμασία έχοντας προπονητή !

Πρώτος στόχος του ΠΑΟΚ ήταν η είσοδος της ομάδας στους ομίλους του Champions league. Όμως η κλήρωση του έφερε απέναντι του τον μεγάλο Άγιαξ. Όχι, δεν ήταν ατυχία. Η ομάδα πλήρωσε την αδιαφορία που έχει επιδείξει τα τελευταία χρόνια στα ευρωπαϊκά ματς, όπου έχει γνωρίσει αναπάντεχες ήττες και εξευτελιστικούς αποκλεισμούς από πολύ κατώτερους αντιπάλους. Συνήθεια που τη συνέχισε και αυτό το καλοκαίρι αφού μετά τον αποκλεισμό από τον Άγιαξ και για το Europa league πλέον, κατάφερε να αποκλειστεί από τη Σλόβαν Μπρατσλάβας. Ε, δεν του φταίει η κληρωτίδα μετά.

Σε εκείνη τη χρονική στιγμή ο Μπράνκο, θέλοντας να αναλάβει την ευθύνη για την ευρωπαϊκή αποτυχία υπέβαλλε την παραίτηση του. Ο Ιβάν σωστά δεν την έκανε αποδεκτή, βλέποντας στο πρόσωπο του έναν άνθρωπο με πείρα και επαφές στη διεθνή αγορά, ο οποίος μπορεί να του χτίσει την ομάδα.

Από ότι διαβάζω, για τους στόχους του Ιανουαρίου ο ΠΑΟΚ κινείται στα όρια που έχει βάλει ο Μπράνκο. Καταρχήν, στο ηλικιακό, ήτοι για παίκτες ηλικίας από 18 έως 23 ετών. Παίκτες με μεταπωλητική αξία.  Ήδη ακούγονται τα ονόματα των φορ Βαγγέλη Παυλίδη (21χρ) και του Σλοβάκου Ρόμπερτ Μπόζενικ (20χρ). Το θέμα είναι πόσο θα ανοίξει το πορτοφόλι του ο Ιβάν. Φαίνεται πάντως ότι ο απώτερος στόχος του Μπράνκο είναι να προσελκύσει νεαρούς Ευρωπαίους παίκτες, δείχνοντας τους ότι μέσω του ΠΑΟΚ θα βελτιωθούν και θα αναδειχθούν. Δε στοχεύει στο να κερδίσει επικοινωνιακά, αλλά στο να χτίσει σωστά !

Και πάμε στον κόουτς Άμπελ Φερέιρα. Προπονητής υπαρκτός και σε εξαιρετική ηλικία, αφού είναι γεννημένος το 1978, ήτοι μόλις 41 χρονών, φιλόδοξος και ανερχόμενος. Ξεκίνησε την καριέρα του από τις ακαδημίες της Σπόρτιγκ Λισαβόνας το 2012 και παρέμεινε εκεί ως το 2014. Στη συνέχεια πήγε στη 2^η ομάδα της Μπράγκα, απ’ όπου μεταπήδησε το 2017 και έως το 2019 στην πρώτη ομάδα της (Μπράγκα), όπου παρουσίασε αξιοσημείωτο έργο. Το σύστημα που προτιμά και που πάνω στο οποίο έχει μάθει και αρέσκεται να δουλεύει είναι το 4-4-2, με δύο κόφτες. Αυτό προσπάθησε να επιβάλει και στον ΠΑΟΚ από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε. Θέλει τα εξτρέμ να είναι συνεπείς ανασταλτικά και ο 2^ος επιθετικός να τραβιέται εκτός περιοχής, να παίζει πίσω και κοντά στον φορ, να ζητάει και να παίρνει τη μπάλα από τους χαφ και κατόπιν να ψάχνει τους συνδυασμούς με τον φορ περιοχής. Παίκτης στιλ Φορτούνη ή Λιβάγια για παράδειγμα, που δε διαθέτει το παρόν ρόστερ του ΠΑΟΚ, αφού ούτε ο Μπίσεβαρ, ούτε ο Πέλκας είναι τέτοιου στιλ παίκτες. Έτσι αντιμετώπισε πρόβλημα στην αρχή αφού η ομάδα αδυνατούσε να βγάλει στο γήπεδο αυτό που είχε στο μυαλό του ο κόουτς. Ως προπονητής είχε την κεντρική ιδέα στο μυαλό του για την ομάδα και πάνω σε αυτή προσπάθησε να προσαρμόσει το ταλέντο των παικτών του.  

Δεν του βγήκε και πλέον παίζει περισσότερο με 4-2-3-1 που η ομάδα το γνώριζε καλύτερα αφού με αυτή τη διάταξη έπαιζε και επί Λουτσέσκου, έστω και αν υπάρχουν πολλές διαφορές στην ανάπτυξη του και στην τακτική προσέγγιση και εφαρμογή του από τους δύο προπονητές. Ο Φερέιρα πάντως έδειξε ότι είναι διαλλακτικός και προσαρμόζεται στο ρόστερ χωρίς να κολλάει το μυαλό του. Στόχος του ήταν και είναι να συνδυάσει την εμπειρία με τον ενθουσιασμό και να δημιουργήσει μια ομάδα που θα παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο, με ταχύτητα και τρεξίματα.  Δε δίνει τόσο βάση στην ανασταλτική λειτουργία, όπως ο προκάτοχος του και η φιλοσοφία του είναι περισσότερο επιθετική, με κοντά τις γραμμές, με την άμυνα, οπότε, να ανεβαίνει ψηλά όταν η ομάδα έχει κατοχή και να είναι κατά συνέπεια πιο ευάλωτη στο ανοιχτό γήπεδο, πράγμα που δε συνέβαινε πέρυσι. Από εκεί και πέρα, όμως,  έφερε καινούρια στοιχεία στο παιχνίδι της ομάδας, πρέσινγκ ψηλά, κοντά στην αντίπαλη περιοχή, σωστή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, ανάπτυξη από τον άξονα και τα άκρα, επιθετικό ποδόσφαιρο, κοντά οι γραμμές και αλληλοκαλύψεις.

Ο Φερέιρα δεν έχει ταμπού και δεν καταλαβαίνει από ονόματα. Δε δίστασε να αφήσει εκτός του Πασχαλάκη όταν επί σειρά αγώνων έδειχνε επιπόλαιος και είχε το μυαλό του… αλλού. Καθιέρωσε τον Ίγκνασον στη θέση του Βαρέλα. Ξεκίνησε με τον Εσίτι τη σαιζόν αλλά πλέον έχει καθιερώσει τον Ντάγκλας Αουγκούστο και ας ήταν ο Νιγηριανός η πιο ακριβή μεταγραφή του καλοκαιριού, αφού δεν είναι φιτ, δεν παίζει. Στη θέση του φορ, ο Άπκομ  δεν έβρισκε δίχτυα και πλέον παίζει ο Σφιντέρσκι που σκοράρει με μισή ευκαιρία κι ας κάνει λιγότερες δουλειές από τον Άπκομ μέσα στο παιχνίδι, στο Ελληνικό πρωτάθλημα θες το εύκολο γκολ, προπαντός, για να προχωρήσεις. Ακόμη, ο Ζαμπά που ξενυχτούσε και τον έχει εκτοπίσει ο Λημνιός από την 11αδα, ο οποίος βγάζει μάτια. Ο Στοχ που δεν υπολογίζεται ουσιαστικά και ας ήρθε ως το μεγάλο όνομα, ο Μίσιτς που έκανε τους Παοκτζήδες να ξεχάσουν τον Μαουρίτσιο και κυρίως ο Γιαννούλης που με τη βοήθεια του κόουτς σήκωσε τη φανέλα του Βιεϊρίνια. Όλα αυτά είναι έργο Φερέιρα. Έβαλε νέα πρόσωπα στο παιχνίδι της ομάδας, δημιούργησε νέους μηχανισμούς στον τρόπο παιχνιδιού, διατηρώντας ταυτόχρονα και την κουλτούρα νικητή ! Πήρε ένα ταλαντούχο ρόστερ που είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα, δούλεψε και βάζει τη σφραγίδα του.

Του καταλογίζουν ότι δεν έχει κερδίσει ντέρμπι. Δεν έχασε όμως ούτε από Ολυμπιακό, ούτε από ΑΕΚ στην Αθήνα και μπορεί να αισθάνεται και αδικημένος από τις δύο ισοπαλίες. Αντίθετα ήταν τυχερός απέναντι στον Παναθηναϊκό και στον Άρη στην Τούμπα, ματς στα οποία ήταν κακός και απέφυγε στο τέλος την ήττα.

Το δεδομένο είναι ότι, αυτή τη στιγμή  και μετά από 14 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ είναι στην κορυφή μαζί με τον Ολυμπιακό και δίνει μάχη για τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του. Έχει συγκεντρώσει 34 βαθμούς, με 10 νίκες και 4 ισοπαλίες. Έχει πετύχει 28 γκολ και έχει την καλύτερη επίθεση μαζί με τους ερυθρολεύκους και έχει δεχτεί 12 γκολ και διαθέτει τη δεύτερη καλύτερη άμυνα πίσω από τον Ολυμπιακό που έχει δεχθεί μόλις 5 γκολ. Το βασικότερο όλων όμως είναι ότι ο δικέφαλος δεν χάνει!

Και δεν χάνει, παρότι μέχρι τώρα στη σαιζόν δεν έχει θέλξει με την απόδοση του. Τα περισσότερα ματς τα κερδίζει λόγω της ποιότητας που διαθέτει. Σε κάθε περίπτωση τον θεωρώ το Νο1 φαβορί για τον τίτλο και φέτος. Διαθέτει γρανάζια και προσωπικότητες (Μάτος – Βιεϊρίνια) ώστε να είναι ομάδα τίτλου, παρουσιάζει εξοικείωση με καταστάσεις πρωταθλητισμού και ξέρει να συμπεριφέρεται ως φαβορί. Δε νομίζω ότι ο Ολυμπιακός θα αντέξει σε αυτή την κούρσα για δύο. Είναι πιο ομάδα ο ΠΑΟΚ, ενώ και παικτικά, σε κρίσιμες θέσεις, υπερτερεί, ποσό δε μάλιστα τώρα που λείπει και ο Φορτούνης, ο οποίος δύσκολα θα πιάσει τα αγωνιστικά του στάνταρ στη σαιζόν και μετά την αποθεραπεία του από χιαστό.

Για την Ευρώπη τα γράφω εδώ και δυο χρόνια, ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ταχύτητα στον άξονα, ειδικά στα χαφ, στους δύο κόφτες. Εκεί που έχει παίκτες με βαριά κορμιά, χωρίς σπιρτάδα.  Από εκεί τον διεμβολίζουν και τον «χτυπάνε» οι καλές ομάδες. Αυτό που έχω αντιληφθεί όμως είναι ότι τον ΠΑΟΚ στην παρούσα φάση δεν τον πολύ- νοιάζει η Ευρώπη. Θέλει να κατακτήσει εγχώριους τίτλους γιατί ως μεγάλη ομάδα δεν διαθέτει στην τροπαιοθήκη ανάλογους τίτλους που να πιστοποιούν το γεγονός. Δεν έχει καταφέρει να εξαργυρώσει το βάρος της φανέλας του, της ιστορίας του, των παικταράδων που πέρασαν από την ομάδα, το πλήθος των οπαδών, κατακτώντας πρωταθλήματα και κύπελλα. Θέλει πρώτα να κυριαρχήσει εντός των συνόρων, να χορτάσει την πείνα του για τίτλους και κατόπιν να ασχοληθεί με την ευρωπαϊκή διάκριση.

                                                                                                   SAM

Ομάδες που παίζουν καλή μπάλα στην Ευρώπη φέτος.

Είναι καιρός για μια βόλτα στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα για να πούμε για δουλειές – ομάδες που έχουν ξεχωρίσει. Όχι του αφρού, τις ομάδες που βλέπουν όλοι, τα μεγάλα ονόματα, τα ελκυστικά, αυτά που παρακολουθούν άπαντες κάθε βδομάδα, αλλά να πάμε πιο βαθιά σε ομάδες όχι τόσο γκλάμουρ και όχι τόσο πλούσιες, ώστε να μπορεί νοερά να γίνει και κάποια σύγκριση με τον τρόπο λειτουργίας και δουλειάς των εγχώριων κλαμπ. Ας ξεκινήσουμε…

Πρώτη στάση στην Αυστρία για την Βόλφσμπέργκερ ή ΒΑΚ Πέλετς όπως είναι επίσης γνωστή. Μου κίνησε την περιέργεια η συγκεκριμένη ομάδα όταν στην 1^η αγωνιστική του φετινού Γιουρόπα Λιγκ πέρασε από το Μενχεγκλάντμπαχ με το εμφατικό 0-4 επί της Μπορούσια, της πρωτοπόρου αυτή τη στιγμή στη Μπουντεσλίγκα !!! Στο Αυστριακό πρωτάθλημα η Βόλφσμπέργκερ φιγουράρει στα ψηλά, στην 3^η θέση μετά από 16 αγωνιστικές με 30 βαθμούς, μετά από 9 νίκες, 3 ισοπαλίες και 4 ήττες και έχοντας γκολ 39 υπέρ και 19 κατά. Βρίσκεται ψηλότερα από παραδοσιακές δυνάμεις του Αυστριακού ποδοσφαίρου όπως οι Ραπίντ και Αούστρια Βιέννης, αλλά και η Στουρμ Γκρατς !

Στον πάγκο της βρίσκεται πλέον ο 41χρονος Μοχάμεντ Σαχλί με καταγωγή από την Τυνησία, αλλά πολιτογραφημένος Αυστριακός. Ο κόουτς ξεκίνησε το 2009 από τις ακαδημίες της Σάλτσμπουργκ ως σκάουτ και στη συνέχεια δούλεψε ως κόουτς σε ακαδημίες, σε μικρές ηλικίες, στην Λίφεριγκ, στη Γκόντιγκ, στη Στουρμ Γκρατς. Έτσι έφτασε ως την Κ-19 της εθνικής Αυστρίας ως βοηθός προπονητή. Και στην Βόλφσμπέργκερ ως βοηθός ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι και την 20^η Νοέμβρη ανέλαβε πρώτος προπονητής στη θέση του 42χρονου Γκέραρντ Στρούμπερ ο οποίος έφυγε για την Αγγλική Μπάρνσλεϊ, για να συνεχίσει το έργο του, μιας και μαζί ανέλαβαν την ευθύνη της ομάδας τον περασμένο Ιούλιο.  Οι ποδοσφαιρικές τους απόψεις ταυτίζονται και η ομάδα συνεχίζει να παίζει με διάταξη 4-3-1-2, δηλαδή 4-4-2 με ρόμβο στην τετράδα των χαφ.

Παίκτες που ξεχωρίζουν στην ομάδα είναι καταρχήν, ο  20χρονος (1999) φορ (παίζει και εξτρέμ) Άντερσον Νιανγκμπο, από την Ακτή Ελεφαντοστού, με ύψος 172 εκ και έχοντας 7 γκολ και 5 ασίστ σε 15 αγώνες ως τώρα στη σαιζόν. Η αξία του στο transfermarkt ανέρχεται στα 0,8 εκ ευρώ. Αγωνίζεται ως δανεικός από τη Λίφεριγκ (συμβόλαιο έως το 2022) και τον έφερε μαζί του ο κόουτς Στρούμπερ το καλοκαίρι. Στα χαφ ξεχωρίζει ο δανεικός από τη Βέρντερ Βρέμης (έως 2023), 19χρονος Ρομάνο Σκμίντ, με 174 εκ ύψος και αξία στο transfermarkt στα 0,8 εκ ευρώ. Μέχρι τώρα στη σαιζόν έχει 1 γκολ και 4 ασίστ σε 16 αγώνες. Κλασικός σέντερ φορ ένας άλλος Σκμιντ, ο Αλεξάντερ, στα 21 του, με ύψος 193 εκ και αυτός δανεικός από τη Λίφεριγκ (έως 2021), με 1 ασίστ σε 12 αγώνες φέτος, είναι παίκτης που «τρώει ξύλο» στην περιοχή και βοηθά στο ξε-μαρκάρισμα του συμπαίκτη του. Η αξία του στο transfermarkt μόλις στα 0,3 εκ ευρώ. Τέλος το βαρύ πυροβολικό της ομάδας στην επίθεση, ο Ισραηλινός Σον Βάισμαν, στα 23 του χρόνια, γεννημένος το 1996, με ύψος 174 εκ, ήρθε το καλοκαίρι από τη Μακάμπι Χάιφα ως ελεύθερος, έχει συμβόλαιο με την ομάδα έως το 2021 και φέτος σε 15 συμμετοχές έχει πετύχει 15 γκολ (!) και έχει μοιράσει και 2 ασίστ. Η αξία του στο transfermarkt βρίσκεται προς το παρόν στο 1 εκ ευρώ.

Παρατηρούμε ότι οι πλέον ποιοτικοί παίκτες της ομάδας είναι στην επίθεση της και στατιστικά η Βολφσμπέργερ είναι μια ομάδα που σημειώνει δύο γκολ περίπου σε κάθε αγώνα της. Κάνει εξαιρετική σαιζόν φέτος και ίσως έχουμε μια νέα δύναμη στο Αυστριακό ποδόσφαιρο, στο οποίο κυριαρχεί η Σάλτσμπουργκ και βρίσκονται σε παρατεταμένη πτώση οι λοιπές παραδοσιακές δυνάμεις. Επίσης παρατηρούμε ότι η Βολφσμπέργερ έχει τους ποιοτικότερους παίκτες της δανεικούς από την Λίφεριγκ, η οποία είναι η ομάδα, μέσω της οποίας έχει βρεθεί  ο τρόπος από τη Σάλτσμπουργκ για να αξιοποιεί τους νεαρούς ταλαντούχους παίκτες και να μην πάει στράφι η καταπληκτική δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες της, οι οποίες το 2017 κατέκτησαν το UEFA YOUTH LEAGUE ! Στο ρόστερ της Λίφεριγκ που αγωνίζεται στη 2η κατηγορία της Αυστρίας δεν υπάρχει παίκτης μεγαλύτερος των 20 ετών και σχεδόν όλοι προέρχονται από τις ακαδημίες της Σάλτσμπουργκ !

Από αυτή τη μεγάλη δεξαμενή ταλαντούχων παικτών χτίζει το ρόστερ της η Βολφσμπέργερ και έφτασε να αγωνίζεται σε όμιλο του Γιουρόπα χωρίς να διαθέτει ούτε το μισό μπάτζετ του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ.

Επόμενη στάση Ολλανδία και στο Βίλεμ όπου υπάρχει και αρκετό Ελληνικό στοιχείο.  Η Βίλεμ βρίσκεται στην 4^η θέση του Ολλανδικού πρωταθλήματος μετά από 15 αγωνιστικές, πολύ ψηλά για τα κυβικά της, με 26 βαθμούς, 8 νίκες, 2 ισοπαλίες και 5 ήττες. Γκολ 32-19.

Στον πάγκο της ομάδας βρίσκεται από το καλοκαίρι του 2018 ο 65χρονος Ολλανδός Άντρι Κόστερ που στο παρελθόν έχει δουλέψει στο Βέλγιο και στη Σ. Αραβία χωρίς πάντως ιδιαίτερη επιτυχία και χωρίς τίτλους στο παλμαρέ του. Ως κλασικός Ολλανδός προπονητής παίζει με διάταξη 4-3-3 και επιθετικούς προσανατολισμούς.

Κάτω από τα δοκάρια αγωνίζεται ο 24χρονος Γερμανός Τιμ Βελενρότερ με 186 εκ ύψος και ικανός με τη μπάλα στα πόδια. Με αξία στο transfermarkt 1,25 εκ ευρώ.  Πίσω του είναι ο δικός μας Γιώργος Στρέζος που μέχρι πέρυσι αγωνιζόταν στον ΟΦΗ χωρίς όμως συμμετοχή στο πρωτάθλημα αφού και στις 15 αγωνιστικές έχει παίξει ο Γερμανός.

Στην άμυνα βασίζεται κυρίως σε τρεις στόπερ. Στον 32χρονο Όρντενς Πίτερς, από το 2012 στην ομάδα και αρχηγός πλέον, με ύψος 182 εκ. Στον 30χρονο επίσης Ολλανδό Φρικ Χέρκενς από το 2013 στην ομάδα αυτός, με ύψος 185 εκ, και με επίσης 15 συμμετοχές φέτος αλλά έχοντας πετύχει και 3 γκολ ! Και ο τρίτος στόπερ με επίσης 15 ματς πρωταθλήματος ως τώρα, ο 27χρονος Σουηδός Σεμπάστιαν Χόλμεν με 187 εκ ύψος, που ήρθε το καλοκαίρι από τη Δυναμό Μόσχας και που για την περίπτωση του είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον η ΑΕΚ.

Στα χαφ υπάρχει ως κλασικό 6αρι ο Τζόνυ Κινονέζ, στα 21 του, από το Εκουαδόρ, παίζει δανεικός από την Αούκας Κίτο και έχει 5 ματς ως τώρα.  Εσωτερικοί μέσοι, ο Ισπανός Πολ Λονχ, στα 27 του , ήρθε το καλοκαίρι του 2018 από τη Βίσλα Κρακοβίας και όλο το παιχνίδι της Βίλεμ περνάει από τα πόδια του. Επίσης ο 23χρονος Ολλανδός Ντρις Σαντικί με 179 εκ ύψος και 14 συμμετοχές φέτος. Πιο επιτελικός παίζει ο 20χρονος από το Μπουρουντί, Μάικ Ν’ Νταγισιμίγε, που αγωνίζεται ως δανεικός από τη Ναϊμέγκεν.

Στην επίθεση, ο 20χρονος εξτρέμ Τσε Νούνελι που ήρθε το καλοκαίρι από τους νέους του Άγιαξ κι έχει 14 αγώνες και 3 γκολ ως τώρα στο πρωτάθλημα. Ο δικός μας, δανεικός από τον Ολυμπιακό, Μάριος Βρουσάι, στα 21 του με 2 γκολ και 3 ασίστ μέχρι στιγμής, κινείται συνήθως στα αριστερά της επίθεσης ή πίσω από τον φορ. Ο νεοαποκτηθείς από τη Γκρόνιγκεν 27χρονος φορ Πολ Γκλάντον, ο έμπειρος της επιθετικής γραμμής, με 188 εκ ύψος, αλλά δεν έχει το εύκολο γκολ, σε 11 ματς δεν έχει βρει το δρόμο προς τα δίχτυα. Τέλος ο διεθνής με την εθνική μας ομάδα, Βαγγέλης Παυλίδης, που ήρθε στην ομάδα το καλοκαίρι του 2018 ως ελεύθερος από τη Μπόχουμ και εκ τότε έχει παρουσιάσει αλματώδη βελτίωση. Με ύψος 186εκ, χρησιμοποιεί και τα δύο του πόδια, έχει 8 γκολ σε 14 παιχνίδια στο πρωτάθλημα και είναι ο ακριβότερος παίκτης της ομάδας μιας και η αξία του σύμφωνα με το transfermarkt ανέρχεται στα 1,75 εκ ευρώ!

Με τη Φέγενορντ να βολοδέρνει και με την Αϊντχόβεντ να μην είναι στα καλά της, παρουσιάζεται χρυσή ευκαιρία φέτος στη Βίλεμ να τερματίσει ψηλά και να πάρει το εισιτήριο για τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις της επόμενης σαιζόν. Διαθέτει ιδιαίτερα ταλαντούχα ομάδα άλλωστε. Το πιο σημαντικό όμως απ’ όλα είναι πως δείχνει να διαθέτει την τεχνογνωσία για τη βελτίωση των παικτών που εντάσσει στο δυναμικό της. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Παυλίδη που ήρθε ως ελεύθερος από μια μικρή Γερμανική ομάδα και έφτασε να είναι ο βασικός φορ της Εθνικής Ελλάδος.

Ακολουθεί το νησί και η εντυπωσιακή πορεία της Λέστερ στη φετινή Premier league, υπό την καθοδήγηση του Μπρένταν Ρότζερς! Ενός προπονητή νικητή !Έφτασε κοντά στον τίτλο με τη Λίβερπουλ το 2014 και τον έχασε από ένα γλίστρημα του Τζέραρντ. Πήγε, κατόπιν, στη Σκωτία και τη Σέλτικ όπου κατέκτησε τίτλους και δημιούργησε μια ολοκληρωμένη ομάδα. Ετοιμάστηκε για το τοπ επίπεδο και επέστρεψε στην Premier league για να αποδείξει την αξία του. Έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στη Λέστερ και έχει δημιουργήσει μια ομάδα που η πορεία της φέτος είναι καλύτερη, βάσει στατιστικών, από τη χρονιά που κατέκτησε τον τίτλο! Μετράει 8 σερί νίκες στην Πρέμιερ και η τελευταία του ήττα καταγράφεται στις 5 Οκτωβρίου στο «Άνφιλντ» με 1-2. Πέτυχε και την εντυπωσιακότερη νίκη της δεκαετίας, στο νησί,  με το ευρύ 9-0 επί της Σαουθάμπτον.

Βρίσκεται στη 2^η θέση της βαθμολογίας με 35 βαθμούς μετά από 15 αγωνιστικές. Με 11 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες (στο «Άνφιλντ» και στο «Όλντ Τράφορντ»), γκολ…35-9. Διαθέτει μακράν την καλύτερη άμυνα της κατηγορίας και την 3^η καλύτερη επίθεση, πίσω από τη Σίτι του Πεπ και τη Λίβερπουλ.

Ο Ρότζερς έχει χρησιμοποιήσει 19 παίκτες του ρόστερ μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα, αλλά βασίζεται κυρίως σε έναν κορμό 12 παικτών. Στο τέρμα αδιαμφισβήτητα ο Κάσπερ Σμάιχελ. Στην άμυνα, δεξιά ο Πορτογάλος Ρικάρντο Φερέιρα με 2 γκολ σε 15 συμμετοχές, αριστερά ο 22χρονος Άγγλος Μπεν Τσίλγουελ και κεντρικό αμυντικό δίδυμο ο αειθαλής Τζόνυ Έβανς και ο 23χρονος Τούρκος Καγκλάρ Σουγιουνσού, αποκάλυψη της φετινής σαιζόν. Στα χαφ δεσπόζει με την παρουσία του ο 22χρονος Βέλγος Γιούρι Τίλεμανς που δεν «κόλλησε» στη Μονακό και επωφελήθηκε η Λέστερ προχωρώντας στην απόκτηση του, διαθέτοντας το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 45 εκ ευρώ…. έχει 3 γκολ και 3 ασσίστ ως τώρα στη σαιζόν. Δίπλα του στα χαφ, ο 23χρονος Τζέιμς Μάντισον με 5 γκολ και 2 ασσίστ ως τώρα, ο 21χρονος Χάρβεϊ Μπάρνς, ο 22χρονος Νιγηριανός Βίλφρεντ Ντιντί, με 2 γκολ στην Πρέμιερ φέτος και τέλος ο Βέλγος Ντένις Πράετ, καλοκαιρινό απόκτημα, με 21 εκ ευρώ από τη Σαμπντόρια. Στην επίθεση ο Τζέιμι Βάρντι έχει πάρει και φέτος την ομάδα στις πλάτες του πραγματοποιώντας καταπληκτική σαιζόν. Έχει σημειώσει 14 γκολ σε 15 ματς και οδηγεί την κούρσα των σκόρερ στην Πρέμιερ! Συμπαραστάτης του, ο νεοαποκτηθείς με 37,3 εκ ευρώ από τη Νιουκάστλ, Αγιόθε Πέρεζ με 4 γκολ μέχρι στιγμής. Πρόσφατα επέστρεψε από τραυματισμό και ο Κελέσι Ιχεανάτσο σημειώνοντας το γκολ της νίκης επί της Έβερτον στο 4^ο λεπτό των καθυστερήσεων.

Παρατηρούμε μια ομάδα με χαμηλό μ.ο. ηλικίας, μπολιασμένη με έμπειρους παίκτες στον άξονα, ξεκινώντας από τον τερματοφύλακα, τον 33χρονο Σμάιχελ, συνεχίζοντας με τον ηγέτη της άμυνας, τον  31χρονο Έβανς και καταλήγοντας στον φορ, τον 32χρονο Βάρντι. Μια καλοδουλεμένη ομάδα που βρίσκεται μόλις 8 πόντους πίσω από τη πρωτοπόρο Λίβερπουλ, την ακολουθεί κατά πόδας και περιμένει στραβοπάτημα της για να πλησιάσει κι άλλο. Φυσικά και αποτελεί κατόρθωμα και μεγάλο επίτευγμα το γεγονός ότι η Λέστερ του Ρότζερς είναι στο +3 από την ομάδα του Πεπ Γκουαρντίολα, τη μηχανή παραγωγής γκολ, Μάντσεστερ Σίτι !

Απομένει να δούμε πόσο θα αντέξει στην κούρσα του τίτλου η φετινή Λέστερ…. είναι πάντως αδιαμφισβήτητο  γεγονός πως η ομάδα θα είναι στα ψηλά της Πρέμιερ και τα επόμενα χρόνια με το σύνολο που έχει δημιουργήσει.

Πάμε να κλείσουμε με Ισπανία και τη χώρα των Βάσκων όπου εδρεύει η ΡΕΑΛ Σοσιέδαδ. Οι Βάσκοι είναι στην 4^η θέση της Primera Division με 26 βαθμούς μετά από 15 αγωνιστικές, ισόβαθμοι με τους συντοπίτες τους, έτερους Βάσκους της Μπιλμπάο και ένα βαθμό πάνω από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Έχουν 8 νίκες, 2 ισοπαλίες και 5 ήττες, γκολ 26-18…όχι και τόσο καλή ανασταλτική λειτουργία.

Στον πάγκο τους από τον Δεκέμβριο του 2018 ο Ιμανόλ Αλγκουαθίλ, στα 48 του χρόνια ταγμένος στην ομάδα, αφού από το 2014 που ξεκίνησε την προπονητική ήταν στη Β ομάδα της Σοσιεδάδ και κατόπιν ανέλαβε την πρώτη. Είχε κάνει και ένα μικρό πέρασμα προηγουμένως από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο του 2018, έκλεισε τη σαιζόν επέστρεψε στη 2^η ομάδα και τον Δεκέμβρη διαδέχτηκε τον διάδοχο του Ασιέρ Γκαριτάνο… Παίζει 4-2-3-1 και θεωρείται επιθετικογεννής προπονητής.

Το καλοκαίρι η ομάδα πούλησε τον Χουάνμι στη Μπέτις με 8εκ και στη θέση του πήρε τον Πόρτου από τη Χιρόνα, που υποβιβάστηκε, με 10 εκ. Έφυγε επίσης για την Μονπελιέ ο Αργεντινός τερματοφύλακας Τζερόνιμο Ρούγι και στη θέση του ήρθε ο Άλεξ Ρεμίρο ως ελεύθερος από τη Μπιλμπάο. Αποκτήθηκαν ακόμα ο Νορβηγός φορ Αλεξάντερ Ισάκ από τη Ντόρντμουντ με 6,5 εκ, ο στόπερ Μοντιμπό Σαγκνάν με 4,5 εκ από την Λάνς που δεν έχει παίξει ακόμη στην Πριμέρα, ήρθε ο Νάτσο Μονρεάλ από την Άρσεναλ και ο Μάρτν Όντεγκάαρντ ως δανεικός από τη ΡΕΑΛ Μαδρίτης.  Το κλαμπ έδωσε 10+ εκ ευρώ παραπάνω από όσα εισέπραξε για τη μεταγραφική του ενίσχυση.

Έτσι λοιπόν στο τέρμα ο νεοαποκτηθείς Ρεμίρο μοιράζεται της συμμετοχές με τον 35χρονο Μογιά. Στην άμυνα δεξιά παίζει ο Ζαλδούα και αριστερά ο Μονρεάλ, ενώ 3 ματς πήρε και ο 22χρονος Άλεξ Μουνιόζ. Στο κέντρο της άμυνας ο Γάλλος Ρόμπιν Λε Νορμάντ στα 23 του, ο Αρτίθ Ελουστόντο γέννημα θρέμμα του συλλόγου και ο Ντιόγκο Γιορέντε, στα 26 του, από τις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης με αξία στα 25 εκ ευρώ σύμφωνα με το transfermarkt!

Στα χαφ ο Ασέρ Ιγιαραμέντι είναι τραυματίας στον αστράγαλο και έτσι ως βασικό 6αρι αγωνίζεται ο 22χρονος Ίγκορ Ζουλμπέντια, προϊόν των ακαδημιών της ομάδας με γεμάτες και τις δύο προηγούμενες σαιζόν και με αξία πλέον στα 30 εκ ευρώ. Εσωτερικοί μέσοι ο Μικέλ Μερίνο στα 23 του, με 2 γκολ ως τώρα στο πρωτάθλημα, ο Άντερ Γκεβάρα και ο αειθαλής Νταβίντ Θουρουτούθα. Πίσω από το φορ, ως 10αρι παίζει συνήθως ο 20χρονος Νορβηγός Μάρτιν Όντεγκάαρντ, με 3 γκολ και 4 ασσίστ στη σαιζόν και τον αναπληρεί ο Λούκα Σανγκαγί.

Στα εξτρέμ ο νεοαποκτηθείς Πορτού δικαιολογεί τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τη μεταγραφή του και έχει 4 γκολ και 4 ασσίστ σε 14 συμμετοχές στην Πριμέρα. Ξεχωριστή παρουσία έχει ο 22χρονος Μιγκέλ Ογιαρθάμπαλ με 5 γκολ και 4 ασσίστ και την αξία του να έχει εκτοξευτεί στο 60 εκ ευρώ στο transfermarkt! Χρόνο στα άκρα παίρνουν και ο Βέλγος Γιανουζάι και ο 17χρονος, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος Άντερ Μπαρενέτχα.

Σέντερ φορ αγωνίζεται ένας αγαπημένος μου παίκτης που έπρεπε να έχει κάνει το βήμα παραπάνω, πλέον στα 28 του ο Γουϊλιαμ Ζοσέ έχει κολλήσει στη Σοσιεδάδ εδώ και 4 χρόνια. Φέτος έχει 7 γκολ σε 15 ματς και την οδηγεί εκ του ασφαλούς στην επίθεση. Παίκτης με εκτόπισμα, υψηλή τεχνική και εξαιρετική σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα.  Συμπαραστάτης του, ερχόμενος από τον πάγκο συνήθως, ο Ισάκ με 2 γκολ ως τώρα.

Θεωρητικά είναι πού δύσκολο για τη Σοσιεδάδ να κρατηθεί στην πρώτη 4αδα της Πριμέρα με ομάδες όπως η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Βαλένθια να ακολουθούν σε απόσταση βολής, είναι δύσκολο να μείνει και στην 5^η και 6^η θέση που οδηγούν στο Γιουρόπα, αλλά όπως και να ΄χει αποτελεί θετικό γεγονός το ότι στην αρχή της φετινής σαιζόν φαίνεται να γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να ξεφύγει η ομάδα από τη μετριότητα, από το να βολοδέρνει στη μέση της βαθμολογίας και κάτω. Τη θυμάμαι τη σαιζόν που με Τσάμπι Αλόνσο (προπονητής στη 2^η ομάδα της τώρα) και Ντάρκο Κοβάσεβιτς και Νιχάτ στην επίθεση, που διεκδίκησε στα ίσα και ως το τέλος το πρωτάθλημα από τη ΡΕΑΛ των «Γαλάκτικός»!

Αυτά από τη χειμερινή βόλτα μας στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Το ποδόσφαιρο δε σταματάει να εξελίσσεται, οι ευρωπαϊκές ομάδες δεν παύουν στιγμή να επενδύουν στη βελτίωσή τους. Έχουν δημιουργήσει δομές και επενδύουν στην τεχνογνωσία. Είναι σε θέση οι δικοί μας σύλλογοι να ακολουθήσουν?

                                                                                                                                 SAM

                                                                                                                                

Η ΑΕΚ πήγε κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική και το πληρώνει.

   

    Στην ΑΕΚ τα λάθη έγιναν το καλοκαίρι και έχουν ονοματεπώνυμο… Νίκος Λυμπερόπουλος. Πήγε και ξέθαψε τον ποδοσφαιρικά νεκρό Μιγκέλ Καρντόσο και τον έφερε στην ΑΕΚ. Ο άνθρωπος στην προετοιμασία έκανε μόνο ασκήσεις κατοχής με βάση την κυκλοφορία της μπάλας από πίσω, από τον τερματοφύλακα και από την άμυνα και το χτίσιμο του παιχνιδιού με πολλές πάσες. Από ένταση, από φυσική κατάσταση, να φτιάξει τα τρεξίματα της ομάδας… τίποτα. 

    Από μεταγραφές? Άστα να πάνε, πήγανε. Ντέλετιτς? Θα ερχόταν από τη Λάρισα να κάνει τη διαφορά στην ΑΕΚ. Ζεράλδες? Φλώρος. Σιμάο? Χειρότερος από τον Μοράν. Παουλίνιο? 10 σαν αυτόν θέλει ο Γκάλο. Επιστροφή Βράνιες λες και δεν υπάρχουν άλλοι στόπερ στην υφήλιο. Ο Βέρντε που μπορεί να βοηθήσει με το χρόνο, σε καμιά περίπτωση δεν αξίζει το 1 εκ που δαπανήθηκε για να αποκτηθεί από τη Ρόμα, με τέτοια  λεφτά υπήρχαν πολλοί καλύτεροι παίκτες. Ενώ καλός είναι ο φορ, ο Ολιβέιρα. Επιπλέον, η ομάδα έμεινε γυμνή από λύσεις στα στόπερ και στο 6αρι όπου δεν υπάρχει παίκτης πίσω από τον Σιμόες.

    Αφού η ΑΕΚ έχασε την Ευρώπη τεχνικός διευθυντής και Καρντόσο χαιρέτησαν. Με τον τελευταίο όμως να διεκδικεί μια αποζημίωση άνω των 500.000 ευρώ. Πέρα από τα λεφτά που έχασε η ομάδα από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό από μια κατώτερη τουρκική ομάδα και πέρα από τους παίκτες που τις φόρτωσε και τους πληρώνει.

     Ήρθε ο Ίβιτς για γενικός κουμανταδόρος και ορίστηκε προσωρινός προπονητής ο «καλός στρατιώτης» Νίκος Κωστένογλου. Ο οποίος στη συνέχεια έγινε μόνιμος, καθότι δεν υπήρχε στην αγορά διαθέσιμος προπονητής που να καλύπτει τα θέλω του Ίβιτς και της ΑΕΚ κατ’ επέκταση.

    Ο Κωστένογλου συμμάζεψε αρχικά τα αποδυτήρια και άλλαξε την ψυχολογία της ομάδας. Όμως, όπως και το σύνολο των Ελλήνων προπονητών, ενώ κόβει το μάτι του και βλέπει μπάλα, δεν έχει ποικιλία στη δουλειά του, δεν διαθέτει ασκησιολόγιο και εξελιγμένη μέθοδο δουλειάς ώστε να δουλέψει με ένταση, να ανεβάσει τα τρεξίματα και να βελτιώσει τους παίκτες. Αυτό είναι το μειονέκτημα του Έλληνα προπονητή και γι αυτό κανένας δε δουλεύει στην Ευρώπη. Τόσα χρόνια που παρακολουθώ ποδόσφαιρο, ο Κυράστας στον Παναθηναϊκό, την πρώτη του φορά, ήταν ο μόνος που έδωσε αυτά τα στοιχεία στην ομάδα του, από όλους τους Έλληνες προπονητές.  Θεωρώ λοιπόν, ότι σε εκείνη τη χρονική συγκυρία η ΑΕΚ δεν έπρεπε μόνο να ασχοληθεί με τη βελτίωση του κλίματος στα αποδυτήρια αλλά και με τη δουλειά στη φυσική κατάσταση που δεν είχε γίνει και να φέρει ξένο προπονητή που να ξέρει να δουλέψει με ένταση και να κάνει τούρμπο την ομάδα. Εκεί δε διάβασε σωστά τις ανάγκες της ομάδας ο Ίβιτς και καταγράφετε ως η πρώτη αποτυχία του.

   Αναπόφευκτα, ο μήνας του μέλιτος με την καλή ψυχολογία παρήλθε, τα ντέρμπι έφτασαν και η προβληματική σε φυσική κατάσταση αλλά και υπολλείπουσα σε ποιότητα ΑΕΚ δεν ανταπεξήλθε. Ταυτόχρονα κάποιοι συνήθεις ύποπτοι έβγαλαν ξανά άσχημες πτυχές του χαρακτήρα τους στα αποδυτήρια, αλλά και σε διοργανωμένα πάρτι γενεθλίων. Ο Κωστένογλου δεν μπόρεσε να ελέγξει την κατάσταση, ούτε ο Ίβιτς να τη συγκρατήσει. Οι συγκεκριμένοι παίκτες  «πατάνε» στη γύμνια της ομάδας και ξέρουν ότι είναι απαραίτητοι στο υπάρχον ρόστερ έτσι παρουσιάζονται ασυγκράτητοι ορισμένες φορές. Γι αυτό ισχύει το, «διοικείν εστί προβλέπειν».

        Πλέον η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη με τον Κωστένογλου στον πάγκο. Αυτό που παρουσιάστηκε απόψε στο Ηράκλειο κόντρα στον ΟΦΗ, δεν είναι ΑΕΚ. Απαιτείται η άμεση πρόσληψη προπονητή. Το ζητάει η ίδια η ομάδα.

     Ποιος θα είναι αυτός ο προπονητής όμως? Και μιλάμε για προπονητή που θα δουλέψει και χρειάζεται χρόνο, όχι για μεσσία, όχι για σωτήρα. Θα είναι κάποιος πρώην Γιουγκοσλάβος σαν αυτούς που ψάχνει ο Ίβιτς, από χαμηλής δυναμικότητας πρωταθλήματα της ανατολικής Ευρώπης ή μήπως πρέπει να διατεθούν χρήματα, να γίνει οικονομική υπέρβαση, για να έρθει κόουτς από προηγμένο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα? Τι μπορεί να προσφέρει στην ομάδα μακροπρόθεσμα αυτός ο Νίκολιτς που ήταν στη Βίντι, ο ξεχασμένος Γιοβάνοβιτς του ΑΠΟΕΛ κάποτε  ή ακόμα και ο Μιλόγεβιτς του Πανιωνίου που τώρα είναι στον Ερυθρό Αστέρα? Τους έχει τσεκάρει κάποιος πως δουλεύουν στις προπονήσεις? Έχει γίνει κάποιο σκάουτιγκ? Βγάζουν ένταση οι ομάδες τους στα παιχνίδια? Ή απλά κοιτάμε τα αποτελέσματα σε ανύπαρκτα πρωταθλήματα όπως το Ουγγρικό και το Σέρβικο? Τι παίκτες θα σου φέρουν αυτοί για να ενισχυθεί η ομάδα? Ο Μιλόγεβιτς για παράδειγμα πήρε στον Αστέρα τους Μπεν, Μαρίν και Κάνιας…. ότι περίσσευε από το Ελληνικό πρωτάθλημα. Εκεί θα ποντάρει η ΑΕΚ για να βελτιωθεί ?

     Από εκεί και πέρα επιβάλλεται η ΑΕΚ αρχικά να καταλήξει στο τι ποδόσφαιρο θέλει να παίζει και με βάση αυτή της την απόφαση να επιλέξει τον επόμενο προπονητή της. Έχει γραφτεί ότι ο Ίβιτς ζήτησε από τον Κωστένογλου η ομάδα να παίζει με 4 στην άμυνα και με επιθετικούς προσανατολισμούς στο παιχνίδι της, μέσα από μια διάταξη 4-2-3-1, οπότε έτσι θέλει την ομάδα, με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας στο γήπεδο. Οπότε κόουτς τύπου Πογέτ αποκλείονται. Καθημερινά διαβάζουμε πιθανά και….απίθανα ονόματα, που συγκρούονται μεταξύ τους. Διαπιστώνουμε ότι η ομάδα λειτούργει σα να μην ξέρει τη θέλει, σα να μην έχει κατασταλάξει στο ποια ποδοσφαιρική λογική θα ακολουθήσει, ώστε να μπορεί να καταρτίσει μια λίστα με υποψήφιους προπονητές που να μπορούν να την υπηρετήσουν. Είναι ξεκάθαρο δε, ότι το θέμα είναι και οικονομικό. Ίσως πρωτίστως είναι τέτοιο. Με την αποζημίωση του Καρντόσο να εκκρεμεί, τα έσοδα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις να απουσιάζουν τη χρονιά αυτή και χωρίς στόχο πρωτιάς στο πρωτάθλημα, θα πάει σε λύση ρίσκου και αν βγει ΟΚ, αν όχι…. το καλοκαίρι πάλι από την αρχή.  

    Έτσι δεν πας πουθενά. Ο προπονητής είναι απαραίτητο εργαλείο για εκείνον που θέλει να χτίσει ομάδα. Τα ‘90es η μεγάλη ΑΕΚ χτίστηκε από τον Μπάγεβιτς. Η ομάδα της «Αγιά Σοφιάς» απαιτείται να έχει βρει τον αρχιμάστορά της. Αυτόν που θα βάλει την ομάδα στο Ναό και θα την έχει ήδη έτοιμη για να κάνει για χρόνια σκληρό πρωταθλητισμό, να δημιουργήσει δυναστεία στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ξέρεται την προτίμηση μου στην Ισπανική αγορά προπονητών, αλλά ικανοί κόουτς υπάρχουν παντού, απαραίτητη προϋπόθεση να θέλει να έρθει και να διαθέτει καύλα να δημιουργήσει εδώ.

     Από εκεί και πέρα ο όποιος κόουτς θέλει εργαλεία για να δουλέψει. Παίκτες καλούς, όχι μέτριους, όχι Ντέλετιτς και Παουλίνιο. Αυτοί σε ομάδες επιπέδου ΑΕΚ είναι, άντε, για εναλλακτικές λύσεις, για τα παιχνίδια στους πρώτους γύρους του κυπέλλου, για να μην πω για τα εσωτερικά διπλά. Και στον τομέα αυτό η ομάδα θα ποντάρει στις διασυνδέσεις του προπονητή, αφού οργανωμένο και λειτουργικό τμήμα σκάουτιγκ δεν υπάρχει. Ο Λύμπε έδινε ένα χαρτζιλίκι στον Λαγωνικάκη για να παριστάνει τον σκάουτ και ο Ίβιτς έφερε τον Φανούρη Γουνδουλάκη. Ο Μπαρμπαλιάς δεν εισακούεται και δεν αξιοποιείται, ενώ υπάρχει και ο άτυπος συνεργάτης Γιάννης Παπαγεωργίου. Οπότε πάμε στις επαφές με μάνατζερ του Ίβιτς και τι επαφές έχει με παίκτες ο νέος κόουτς. Με βασικότατο εμπόδιο την αποδέσμευση αρκετών παικτών από το υπάρχον ρόστερ, που δεν κάνουν για την ΑΕΚ ώστε να ανασάνει και το ταμείο. Θα πρέπει όμως η διοίκηση να δώσει μεγάλη βάσει και στον τομέα του σκάουτιγκ… κάποια στιγμή.  

    Για μένα η φετινή ΑΕΚ επέστρεψε στην ομάδα που ανέβηκε από τη Β΄ Εθνική πριν 5 χρόνια. Έκανε βήματα πίσω. Θέλει δουλεία από την αρχή, χτίσιμο νέας ομάδας. Και είναι απογοητευτική η παντελής απουσία στελεχών από το αγωνιστικό τμήμα. Ανθρώπων της ομάδας με τεχνογνωσία, όχι απλά παλαίμαχων ποδοσφαιριστών της. Έτσι,  φέρνεις απλά έναν για τεχνικό διευθυντή και του δίνεις τα κλειδιά του μαγαζιού, να υπογράψει προπονητή και παίκτες και αν αυτός τα κάνει μαντάρα, μετά πληρώνεις τα σπασμένα.

        Να σημειώσουμε κλείνοντας, ότι και η Τότεναμ και η Ατλέτικο Μαδρίτης δεν έκαναν μεταγραφές όσο έχτιζαν τα γήπεδα τους, αλλά είχαν βρει από πριν τον κατάλληλο προπονητή, Ποκετίνο – Σιμεόνε, πόνταραν σε αυτόν, βελτίωσαν παίκτες και όχι μόνο δεν έκανα βήματα πίσω αλλά προόδευσαν και έπαιξαν σε τελικούς Champions league !

             Η υπογραφή, λοιπόν, του επόμενου κόουτς είναι ζωτικής σημασίας ζήτημα για την ΑΕΚ και χρειάζεται ενδελεχή έρευνα της αγοράς για να μειωθούν οι πιθανότητες νέας αποτυχίας η οποία θα είναι καταδικαστική για την ομάδα και θα τη φέρει και άλλο πίσω σε σχέση με τους βασικούς αντιπάλους της. Το μέλλον της ΑΕΚ στα χέρια του Ίβιτς…?

                                                                                                                              SAM

Κάλιαρι, το καμάρι της Σαρδηνίας

   Στην τρίτη θέση της φετινής Serie A, μαζί με τη Λάτσιο και πίσω από Γιούβε και Ίντερ, φιγουράρει η ομάδα της Καλιαρι, η μοναδική εκπρόσωπος του νησιώτικου ποδοσφαίρου στην πρώτη κατηγορία της γειτονικής χώρας. Μια ομάδα που ιδρύθηκε το 1920 και στις 30 Μαΐου 2020 θα γιορτάσει τα 100 χρόνια της, αλλά ταυτόχρονα και τα 50 χρόνια από την κατάκτηση του ενός και μοναδικού πρωταθλήματος Ιταλίας της. Ένας τίτλος που ήρθε το1969-70, μετά τη 2^η θέση της προηγούμενης σαιζόν(1968-69) και τη στιγμή που  η ομάδα διέθετε στις τάξεις της Θεούς του Ιταλικού ποδοσφαίρου όπως ο Τζίτζι Ρίβα και ο Ρομπέρτο Μπονισένια.

    Τα χρώματα της ομάδας είναι το κόκκινο και το μπλε και έτσι έχει το προσωνύμιο Russoblu στο ιταλικό ποδόσφαιρο, στην 1^η κατηγορία του οποίου βρίσκεται συνήθως, χρησιμοποιώντας ως έδρα την Sardegna Arena, χωρητικότητας 16.416 θεατών. Από τον πάγκο της ξεκίνησε η μεγάλη προπονητική πορεία του Κλαούντιο Ρανιέρι το 1988 και για τρία χρόνια. Τη φανέλα της και τα γάντια της, κατά το παρελθόν, έχει φορέσει ο «δικός μας» Φάνης Κατεργιαννάκης, ενώ θετική αίσθηση προκάλεσε η πορεία της στο τότε Κύπελλο Ουέφα τη σαιζόν 1993-94, όταν έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης όπου και αποκλείστηκε από τη μετέπειτα κάτοχο Ίντερ και έχοντας αποκλείσει στον προηγούμενο γύρο τη Γιουβέντους. Βασικός στην εκπληκτική τότε πορεία της ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι ! 

    Της τύχες και τη χρηματοδότηση του συλλόγου έχει αναλάβει από το 2014 ο Τομάζο Τζιουλίνι , που την 1^η του σαιζόν στη κεφαλή του οργανισμού είδε την ομάδα να υποβιβάζεται. Άντεξε και την επόμενη χρονιά ήρθε η άνοδος, με τα τελευταία τέσσερα χρόνια να βρίσκουν ανελλιπώς τους νησιώτες στη Serie A. Φέτος και μετά από 12 αγωνιστικές η ομάδα έχει συγκεντρώσει 24 βαθμούς (!), με 7 νίκες, 3 ισοπαλίες και 2 ήττες, ενώ έχει σκοράρει 23 φορές και έχει δεχθεί 12 γκολ. Διαθέτει την 4^η καλύτερη επίθεση, πίσω από Αταλάντα=30, Λάτσιο=28 και Ίντερ =26 και την 3^η καλύτερη άμυνα, πίσω από Γιουβέντους =9, Βερόνα =11 και μαζί με την Ίντερ=12.

   Στον πάγκο της από το καλοκαίρι του 2018 βρίσκεται ο 56χρονος Ιταλός κόουτς, Ρολάντο Μαράν, προπονητής από το 2002 σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών της Ιταλίας, που έκανε το ξεπέταγμα του την τετραετία 2014-2018 στον πάγκο της Κιέβο Βερόνα, ο υποβιβασμός της οποίας τον έφερε στον πάγκο της Κάλιαρι παίρνοντας μαζί του στο νησί και κάποιους παίκτες από την πρώην ομάδα του. Συνήθως παίζει με διάταξη 4-3-1-2 δηλαδή 4-4-2 με ρόμβο στη μεσαία γραμμή, με δύο επιθετικούς και χωρίς εξτρέμ αφού τέτοιος δεν υπάρχει στο ρόστερ της Κάλιαρι.

    Η φετινή σαιζόν ξεκίνησε με δύο εντός έδρας ήττες από Μπρέσια και Ίντερ αλλά η ομάδα γρήγορα συνήλθε και ακολούθησαν τρεις νίκες, με αυτή επί της Νάπολι και μάλιστα εκτός έδρας να ξεχωρίζει. Η ομάδα δεν έχει ξαναχάσει μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές και την τελευταία αγωνιστική πριν τη διακοπή συνέτριψε με 5-2 την Φιωρεντίνα στην έδρα της ! Στην επίθεση της ποντάρει στον Βραζιλιάνο Ζοάο Πέδρο και τον Τζιοβάνι Σιμεόνε, στην άμυνα υπάρχουν ο έμπειρος Εσθονός Κλαβάν, ο αρχηγός Λούκα Καπιτέλι και ο δανεικός από τη Γιουβέντους Λούκα Πελεγκρίνι.  Όλα τα λεφτά όμως είναι η τριάδα στα χαφ αποτελούμενη από τους Ναϊγκολάν, Ρογκ και Ναντέζ, με το Βέλγο να αγωνίζεται στην κορυφή του ρόμβου, πίσω από τους δύο φορ και να έχει αναλάβει ρόλο ηγέτη της ομάδας, με την ποιότητα και την εμπειρία του.

    Πάμε να δούμε πιο αναλυτικά το ρόστερ….

   Στο τέρμα παίζει ο Ρόμπιν Όλσεν 29χρονος Σουηδός, γνωστός μας από το αποτυχημένο πέρασμα του από τον ΠΑΟΚ, ήρθε το καλοκαίρι ως δανεικός από τη Ρόμα και εκμεταλλεύτηκε τον τραυματισμό του 25χρονου Ιταλού πορτιέρε Αλέσιο Γκάγκο, ο οποίος αναμένεται να γυρίσει στην αγωνιστική δράση το Γενάρη, για να κερδίσει τα γάντια του βασικού. Σε ένα ματς που χρειάστηκε, τον Όλσεν αναπλήρωσε ο 37χρονος Βραζιλιάνος Ράφαελ.

    Στο δεξί άκρο της άμυνας το χρόνο έχουν μοιραστεί 4 παίκτες. Τη μερίδα του λέοντος έχει ο 33χρονος Ιταλός Φαμπρίτσιο Κατσιατόρε με 7 συμμετοχές, τον ακολουθεί ο 26χρονος, χαφ κυρίως, Πάολο Φαράγκο, με τρεις αγώνες,  ενώ από μία συμμετοχή έχουν οι Σιμόνε Πίνο και Φεντερίκο Ματιέλο. Κανείς τους δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο σαν παίκτης, ίσως ο δανεικός από την Αταλάντα Ματιέλο να χωράει κάποια εξέλιξη. Αριστερά, βασικός είναι ο 20χρονος, δανεικός από τη Γιουβέντους Λούκα Πελεγκρίνι, καλός παίκτης που το μέλλον του δεν είναι στη Σαρδηνία αλλά σε μεγαλύτερο κλαμπ. Τον αναπληρεί ο δικός μας Μπάμπης Λυκογιάννης, που έχει καταγράψει 4 συμμετοχές ως τώρα και ο οποίος είναι στην ομάδα από τον Γενάρη του 2018 όταν ήρθε αντί 0,6 εκ από την Στουρμ Γκρατς…. Στο κέντρο της άμυνας ο έμπειρος Εσθονός Ράγκναρ Κλαβάν, από τις πρώτες μεταγραφές του Κλοπ στη Λίβερπουλ πριν μια τετραετία, στα 34 του πια και από το 2018 στην ομάδα. Δίπλα του οι Ιταλοί, Φάμπιο Πισακάνε στα 33 του και ο αρχηγός Λούκα Καπιτέλι τα 30 του και από το 2014 στην ομάδα. Λυκογιάννης και Κλαβάν είναι οι μόνοι μη Ιταλοί στην αμυντική γραμμή της Κάλιαρι !

    Στα χαφ, και καθαροί αμυντικοί μέσοι είναι οι Λούκα Τσιγκαρίνι στα 33 του με 9 συμμετοχές φέτος και ο 23χρονος Ουρουγουανός Κριστιάν Ολιβα με 5 συμμετοχές από πέρυσι στην ομάδα, αλλά δεν έπαιξε σε μια σαιζόν προσαρμογής. Εσωτερικοί μέσοι, η πιο ποιοτική γραμμή της ομάδας, ο «πολύς» Ράτζα Ναϊγκολάν ήρθε το καλοκαίρι στην ομάδα ως δανεικός από την Ίντερ αφού δεν «τα βρήκε» με τον Κόντε. (Υπάρχει και ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας της συζύγου του και ήθελε να είναι κοντά της γι αυτό επέλεξε την Κάλιαρι). Είναι κλασσικό 8αρι, αλλά στην Κάλιαρι ξεχωρίζει με την ποιότητα του και του έχει ανατεθεί πιο προωθημένος ρόλος και πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή, όπου εκμεταλλεύεται το πολύ δυνατό σουτ του και έχει σημειώσει δύο γκολ μέχρι τώρα στη σαιζόν. Δίπλα του ο 24χρονος Κροάτης Μάρκο Ρογκ δανεικός από τη Νάπολι αυτός, δείχνει να συνέρχεται φέτος από τον τραυματισμό του στον χιαστό πριν δυο χρόνια. Επίσης ο Νέιθαν Ναντέζ, στα 23 του, Ουρουγουανός, μεταγραφή 18 εκ από τη Μπόκα Τζούνιορς το καλοκαίρι, που ήδη κάνει απόσβεση. Με μια ακριβή μεταγραφή και δύο δανεικούς από τα τοπ κλαμπ του Ιταλικού ποδοσφαίρου δημιούργησε μια μεσαία γραμμή «να την πιείς στο ποτήρι»!. Από πιο πίσω έρχονται ο 30χρονος Αργεντινός Λούκας Κάστρο, που έφερε μαζί του ο κόουτς από την Κιέβο και ο 29χρονος Μολδαβός Αρτούρ Ιονίτα, από το 2016 στην ομάδα. Κλασσικό 10αρι θεωρείται ο 33χρονος Σλοβένος Βάλτερ Μπίρσα που δεν έχει πολύ χρόνο συμμετοχής μέχρι στιγμής στη σαιζόν.

   Στην επίθεση, ως 2^ος φορ, παίζουν ο Ζοάο Πέδρο, Βραζιλιάνος, στα 27 του, από το 2014 στην ομάδα, οπότε και ήρθε τσάμπα από την Εστορίλ και φέτος έχει 6 γκολ σε 12 αγώνες και είναι 1^ος σκόρερ της ομάδας. Ενώ λίγο χρόνο παίρνει και ο Ντανιέλε Ραγκάτζου που επέστρεψε το καλοκαίρι από δανεισμό και κέρδισε μια θέση στο φετινό ρόστερ. Στη θέση του σέντερ φορ είχε την ατυχία να πάθει ρήξη συνδέσμων ο βασικός φορ της ομάδας, Λεονάρντο Παβολέτι,  που χάνει όλη τη σαιζόν. Τον αναπληρεί επάξια ο δανεικός από τη Φιωρεντίνα Τζιοβάνι Σιμεόνε στα 24 του, με 4 γκολ σε 11 ματς μέχρι τώρα, ένα εκ των οποίων κόντρα στην ομάδα στην οποία ανήκει, την τελευταία αγωνιστική που διεξήχθη πριν τη διακοπή. Χρόνο συμμετοχής παίρνει και ο 23χρονος Ιταλός φορ Αλμπέρτο Τσέρι που ήρθε με 9 εκ από τη Γιουβέντους, ήταν και πέρυσι στην ομάδα, διαθέτει ποιότητα, κάνει πολλές δουλειές στο γήπεδο αλλά δεν έχει το γκολ. Δεκαπέντε ματς πρωταθλήματος πέρυσι και πέντε μέχρι στιγμής φέτος και δεν έχει βρει δίχτυα.

    Αρκετά βαθύ ρόστερ, με 25 παίκτες να υπολογίζονται άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Έχει δημιουργηθεί μια ομάδα με καλή κυκλοφορία της μπάλας, που ψάχνει να βρει διαδρόμους στον άξονα και κάθετο παιχνίδι, που κάνει στοχευμένες επιθέσεις και κοιτάζει να χτυπήσει με ταχύτητα στα λάθη του αντιπάλου. Το βασικό της μέλημα όμως είναι η ανασταλτική λειτουργία, να μη δεχθεί γκολ.

   Από εκεί και πέρα, βλέπουμε ότι η ποιότητα της ομάδας βρίσκεται κυρίως στους δανεικούς της παίκτες που θα είναι δύσκολο να τους κρατήσει όλους. Σε αυτού του επιπέδου τις ομάδες υπάρχει συγκεκριμένο μπάτζετ που τις υποχρεώνει να πάρουν αποφάσεις θυσιάζοντας πολλά από τα «θέλω» τους και τους πρωταρχικούς στόχους και να προχωρήσουν σύμφωνα με τη σκληρή πραγματικότητα.

   Ουδείς περιμένει η ομάδα της Κάλιαρι να αντέξει ως το τέλος τόσο ψηλά, θα είναι τεράστια έκπληξη να διεκδικήσει θέση στην 1^η τετράδα, αλλά πιστεύω ότι αν δεν έχει σοβαρούς τραυματισμούς, είναι μια καλοδουλεμένη ομάδα, με καλή αμυντική λειτουργία, πράγμα που πάντα μετράει στο Ιταλικό ποδόσφαιρο,  που θα κυνηγήσει όσο μπορεί την έξοδο στην Ευρώπη.  Θα είναι στην 1^η δεκάδα του πρωταθλήματος και επ’ ουδενί δεν θα κινδυνέψει. Για το μέλλον? Πολλά θα εξαρτηθούν από το που θα τερματίσει φέτος για το αν θα υπάρχουν οι πόροι για να δημιουργηθεί μια ομάδα με βλέψεις για τα ψηλά της Serie A και την Ευρώπη.

                                                                                                                   SAM

Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ....τα "πουλάρια" είναι και πάλι εδώ!

Πρωτοπόρος στη Bundesliga μετά τις 11 πρώτες αγωνιστικές η Γκλάντμπαχ, το καμάρι του Γερμανικού ποδοσφαίρου τη δεκαετία του '70. Η Μπορούσια έχει 25 βαθμούς και είναι στο +4 από τις Λειψία, Μπάγερν Μονάχου και Φράιμπουργκ που ακολουθούν με 21 βαθμούς. Η ομάδα του Μάρκο Ρόζε έχει 8 νίκες, μία ισοπαλία και 2 ήττες μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα. Έχει σκοράρει 24 γκολ και έχει δεχθεί 11, διαθέτοντας τη δεύτερη καλύτερη άμυνα στη Γερμανία πίσω μόνο από τη Βόλφσμπουργκ που έχει δεχτεί μόνο 10 γκολ.

    Η Μπορούσια Μενχενγκλάνμπαχ ιδρύθηκε το έτος 1900 και έχει για έδρα το Μπορούσια Παρκ, χωρητικότητας 54.067 θέσεων. Η ιστορία της ομάδας άλλαξε το 1964 όταν την τεχνική της ηγεσία ανέλαβε ο Χένες Βαϊσβάιλερ, με την ομάδα να είναι στη Β΄κατηγορία και την Bundesliga να έχει δημιουργηθεί την προηγούμενη χρονιά, το 1963. Την επόμενη χρονιά ανέβασε την ομάδα στηριζόμενος κυρίως σε νεαρούς παίκτες και του πήρε πέντε χρόνια για να ολοκληρώσει το έργο του και να χτίσει μια πλήρης ομάδα. Πρώτη αναλαμπή το 1969 όταν η Μπορούσια τερμάτισε 2η στο πρωτάθλημα. Βασιζόμενη σε παίκτες όπως ο Γκύντερ Νέτσερ, Γιούπ Χάινκες και Μπέρτι Φογκς κατέκτησε 2 σερί πρωταθλήματα τις σαιζόν 1970 και 1971. Εκεί απέκτησαν και το προσωνύμιο «Πουλάρια» λόγω του νεαρού της ηλικίας του και του τρόπου παιχνιδιού τους, που θύμιζε καλπασμό νεαρού αλόγου! Ακολούθησε η κυριαρχία της Μπάγερν που διέθετε υπέρ ομάδα τότε και κατέκτησε τρία σερί κύπελλα πρωταθλητριών και το 1975 ο Βαϊσβάιλερ αποχώρησε από το σύλλογο για να πάει στη Μπαρτσελόνα, αφού πρώτα ξανάφερε τη Γκλάντμπαχ στην κορυφή κατακτώντας ξανά το πρωτάθλημα, αλλά και το κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

    Τον διαδέχτηκε ο Ούντο Λάτεκ και έχτισε μια νέα μεγάλη ομάδα με παίκτες όπως ο Ράινερ Μπόνοφ, ο Ούλι Στίλικε, ο Άλαν Σίμονσεν, ακόμα και ο Έβαντ Λίνεν. Η ομάδα πήρε το πρωτάθλημα τις σαιζόν 1976 και 1977 και έφτασε στο απόγειο με τη συμμετοχή της στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη Ρώμη το 1977, όπου έχασε με 1-3 από τη Λίβερπουλ. Πήρε ξανά το ΟΥΕΦΑ το 1979 και μετά η "χρυσή εποχή" της τελείωσε. Υπήρξε μια αναλαμπή το 1995 που κατέκτησε ένα κύπελλο Γερμανία αλλά....δεν επανήλθε ποτέ ξανά ως ομάδα κορυφής, που κάνει πρωταθλητισμό.

    Τα τελευταία χρόνια η Μπορούσια διαθέτει σταθερά καλή ομάδα, τερματίζει ψηλά στη βαθμολογία, έχει μπει στην 4αδα και έχει παίξει και σε όμιλο του Champions league, αλλά και πάλι, ουδέποτε, θεωρήθηκε σοβαρή διεκδικήτρια των πρωτείων στη Γερμανία.

     Το καλοκαίρι οι διοικούντες τη Μπορούσια έκαναν τη μεγάλη κίνηση και έφεραν για τον πάγκο της ομάδας τον 43χρονο, Γερμανό Μάρκο Ρόζε από την Αυστριακή Σάλτσμπουργκ, με την οποία είχε πραγματοποιήσει εκπληκτική πορεία την τελευταία διετία έχοντας καταπλήξει ολόκληρη την Ευρώπη, ειδικά με την πορεία της στο Europa league, αλλά και με το ποδόσφαιρο που έπαιζε. Αξίζει να αναφέρουμε ότι προηγουμένως, ο Ρόζε εργαζόταν στις ακαδημίες της Σάλτσμπουργκ και είχε καταφέρει να κατακτήσει το UEFA Youth league   με αντιπάλους φημισμένες ακαδημίες όπως αυτές του Άγιαξ, τη Μασία της Μπάρτσα, της Αγγλικές ομάδες και τους νεόπλουτους της Παρί! Του ανέθεσαν να χτίσει ένα σταθερό και νικηφόρο πρότζεκτ, δίνοντας στην ομάδα κάτι από την παλιά της αίγλη.

    Ο Ρόζε παίζει με διάταξη 4-4-2 ή 4-3-1-2 αφού στη μεσαία γραμμή σχηματίζεται ρόμβος, δηλαδή μπροστά από τον αμυντικό χαφ και τους δύο εσωτερικούς μέσους υπάρχει κλασσικό 10αρι και στην επίθεση δύο επιθετικοί. Δεν παίζει δηλαδή με εξτρεμ. Βασίζεται πολύ στο πρέσιγκ, τον ενδιαφέρει όχι απλά να δυσκολέψει το χτίσιμο της επίθεσης του αντιπάλου, αλλά να κλέψει μπάλες και να μετατρέψει άμεσα την άμυνα σε επίθεση, ειδικά αν το κλέψιμο γίνει ψηλά, κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Το πρέσιγκ δε μπορεί να είναι συνεχόμενο, γιατί θα επέλθει κούραση, αλλά πρέπει να γίνεται σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές και σε συγκεκριμένους χώρους. Θέλει να δημιουργήσει μια φρέσκια, νεανική και καλοπροπονημένη ομάδα, με καλή διανομή ρόλων και σωστή ομαδική λειτουργία, που θα παίζει συγκροτημένο ποδόσφαιρο.  

    Η ομάδα το καλοκαίρι προχώρησε σε δύο πωλήσεις, του εξτρέμ Τοργκέν Αζάρ με 25 εκ στη Ντόρντμουντ και του Γάλλου χαφ Μικάμ Κισσάνς με 12 εκ στη Μπάγερν Μονάχου. Από αυτές τις πωλήσεις η ομάδα χρηματοδότησε τις τέσσερις μεταγραφές βασικών, σήμερα, παικτών της. Απέκτησε τον δεξιό μπακ Λάινερ που έφερε μαζί του ο Ρόζε από τη Σάλτσμπουργκ με 12 εκ. Επίσης πήρε τον αριστερό μπακ Ραμί Μπενσεμπαϊνί με 7,8 εκ από τη Ρεν, τον φορ Μπριλ Εμπολό με 10 εκ από τη Σάλκε και τον επίσης φορ Μάρκους Τουράμ με 9 εκ από την Γκινγκάμπ. Βλέπουμε ότι η ομάδα πήγε σε αγορά δύο πλάγιων μπακ με επιθετικά χαρακτηριστικά, μιας και δεν θα υπάρχουν εξτρέμ μπροστά τους και δύο φορ αφού ο Ρόζε παίζει με δίδυμο στη επίθεση και χρειάζονται εναλλακτικές λύσεις. Οι εξτρέμ που απέμειναν στο ρόστερ έχουν συμπληρωματικό ρόλο και μπαίνουν στο παιχνίδι ως αλλαγές όταν κάτι στραβώσει για την ομάδα.

    Ο Ρόζε μέχρι στιγμής έχει χρησιμοποιήσει περί τους 20 ποδοσφαιριστές που τον έφεραν στην κορυφή της Bundesliga. Στο τέρμα παίζει μόνιμα ο 30χρονος Ελβετός Γιαν Σόμερ από το 2014 στην ομάδα, κοντός για τερματοφύλακας με ύψος 183 εκ., αλλά με εξαιρετικά ρεφλέξ. Στα δεξιά της άμυνας ο Στεφάν Λάινερ, Αυστριακός, στα 27 του, που έφερε μαζί του ο Ρόζε από τη Σάλτσμπουργκ. Αριστερά στην άμυνα ξεκίνησε το πρωτάθλημα ο "γερόλυκος" Όσκαρ Βεντ στα 34 του και τώρα μπαίνει σιγά σιγά στο ροτέσιον ο νεοαποκτηθείς Ραμί Μπενσεμπαϊνί. Στα στόπερ δεσπόζουν ο 25χρονος Γερμανός Ματίας Γκίντερ απόκτημα του 2017 από τη Ντόρντμουντ που στη Γκλάντμπαχ εκτοξεύτηκε. Δίπλα του ο 23χρονος Ελβετός Νίκο Ελβέντι που ήρθε τσάμπα το 2015 από τη Ζυρίχη. Οι δύο στόπερ είναι οι δύο πιο ακριβοί παίκτες της ομάδας ! Πίσω τους υπάρχει ο 29χρονος Τόνι Γιάντσκε προϊόν των ακαδημιών του συλλόγου.

    Στα χαφ, οι δύο αμυντικοί χαφ είναι ο Ντένις Ζακάρια, 22χρονος Ελβετός με ύψος 191 εκ που ήρθε το 2017 στην ομάδα με 12 εκ από τη Γιουγκ Μπόις, ένα τίμιο εργαλείο, που κάνει «βρώμικες» δουλειές και κερδίζει μονομαχίες. Τον συμπληρώνει και τον αντικαθιστά ο διεθνής Γερμανός Κριστόφ Κράμερ στα 28 του πλέον, που δεν είχε την εξέλιξη που όλοι περίμεναν, αλλά παραμένει παίκτης υψηλού επιπέδου. Εσωτερικοί μέσοι είναι οι Φλόριαν Νέιχάους, στα 22 του, Γερμανός, που ήρθε τσάμπα το 2018 από τη Φορτούνα Ντίσελντορφ και τώρα κοστίζει πάνω από 20 εκ. Επίσης ο 22χρονος, Σλοβένος Λάζλο Μπένες, αριστεροπόδαρος και ο 27χρονος, Γερμανός Γιόνας Χόφμαν.

    Στα εξτρέμ έχουν απομείνει τρεις παίκτες που δεν παίρνουν πολύ χρόνο συμμετοχής, λόγω της τακτικής του Ρόζε. Ο Πάτρικ Χέρμαν, Γερμανός, στα 28 του, προϊόν των ακαδημιών του συλλόγου που μπορεί να παίξει και πίσω από τον φορ και έτσι βρίσκει χρόνο. Επιπλέον ο Αμερικανός Φαμπιάν Τζόνσον στα 31 του, από το 2014 στην ομάδα, με μόλις 3 συμμετοχές μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και ο  31χρονος, Γάλλος Ιμπραχιμ Τραορέ, με μόλις μία συμμετοχή και που προσωπικά μου αρέσει πολύ σαν παίκτης και θα θελα να τον δω σε κάποια από τις ομάδες μας.

    Ως 2οι φορ, ή πίσω από τους φορ,  παίζουν ο Λαρς Στιντλ, αρχηγός της ομάδας, Γερμανός, στα 31 του και ο Βραζιλιάνος Ράφαελ στα 34 του πλέον. Χωρίς όμως να έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής.

    Σέντερ φορ, η ομάδα διαθέτει βαρύ πυροβολικά. Καταρχήν ο 26χρονος, Γάλλος Αλασανέ Πλεά, που πλέον κοστολογείται πάνω από 30 εκ. Δίπλα του οι δύο νεοφερμένοι, ο 22χρονος, Ελβετός Μπριλ Εμπολό, που είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά την καριέρα του, αλλά πρόπερσι είχε πάθει χιαστό με τη φανέλα της Σάλκε και ακόμα ψάχνει τα πατήματά του. Και φυσικά η αποκάλυψη φέτος, Μάρκους Τουράμ, Γάλλος, στα 22 του, με 189 εκ ύψος, γιος του άλλοτε δεξιού μπακ της εθνικής Γαλλίας, Λιλιάν Τουράμ ! Ένας έξοχος σκόρερ, μετράει ήδη πέντε γκολ στο πρωτάθλημα, με ταχύτητα, έκρηξη, εκτόπισμα και εξαιρετικά σωματικά προσόντα!

    Στο ρόστερ υπάρχει και ένας Έλληνας ο 23χρονος, σέντερ φορ, Χαράλαμπος Μακρίδης, με ύψος 180 εκ, που δεν παίρνει καθόλου χρόνου συμμετοχής.

     Έχει δημιουργηθεί μια ομάδα από τον Ρόζε που βασίζεται στο επιθετικό ποδόσφαιρο, στο πρέσινγκ, στη γρήγορη και σωστή κυκλοφορία της μπάλας, με κοντά τις γραμμές, τη συνοχή και τη σωστή επικοινωνία της αμυντικής γραμμής και τις αλληλοκαλύψεις.

    Ακολουθεί το εκτός έδρας παιχνίδι με την Ουνιόν Βερολίνου και θέλω να δω την ομάδα, πως θα αντιδράσει μετά από 15 ημέρες (λόγω της διακοπής) στην κορυφή της βαθμολογίας, ποια θα είναι η αγωνιστική συμπεριφορά της απέναντι σε μικρότερο αντίπαλο. Αν διαθέτει παίκτες που μπορούν να διαχειριστούν την πίεση που βάζει η κορυφή. Αν ξέρει να συμπεριφέρεται ως φαβορί. Αν αντέχει να υποστηρίξει όσα κατάφερε ως τώρα. Αν είναι από σκληρό μέταλλο.

    Το Γερμανικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τη Γκλάντμπαχ, να επανέλθει ως αντίπαλο δέος στην κυρίαρχη Μπάγερν του Μονάχου.

    Προσωπικά, ως ρομαντικός παρατηρητής του ποδοσφαίρου δεν γίνεται να μην υποστηρίζω μια ομάδα που στις 20 Οκτωβρίου 1971 στα πλαίσια του κυπέλλου πρωταθλητριών συνέτριψε την Ίντερ, του Φακέτι και του Ματσόλα, με 7-1 ! Έστω κι αν η ΟΥΕΦΑ ακύρωσε το θρίαμβο λόγω ρίψης ενός μπουκαλιού και επανέλαβε το παιχνίδι. Με τον Βαϊσβάιλερ να δηλώνει, λακωνικά, μετά τον αγώνα… «Αυτό ήταν ποδόσφαιρο» !!!

                                                                                               SAM