Λίβερπουλ – Ρόμα = 5-2

Παρακολουθήσαμε ένα ανοιχτό παιχνίδι στον πρώτο ημιτελικό του Champions league, με 7 γκολ και αρκετές φάσεις. Οι άμυνες δεν ήταν το επιδιωκόμενο για τις 2 ομάδες. Και αν για τη Λίβερπουλ ήταν κάπου αναμενόμενο, αφού στα παιχνίδια της στο «Άνφιλντ» βασίζεται στον τρελό ρυθμό που δίνει, για τη Ρόμα, την Ιταλική ομάδα, που απροσδόκητα έφτασε ως εδώ, η μη εστίαση στην άμυνα, μας αιφνιδίασε. Πέταξε την όποια ελπίδα της να βρεθεί στον τελικό μετά από 36 χρόνια.

    Η Λίβερπουλ μπήκε με επιθετικότητα στον αγώνα και πίεζε ψηλά, αλλά μετά τα πρώτα λεπτά η Ρόμα ισορρόπησε, κρατούσε μπάλα, την κυκλοφορούσε και ήλεγχε το ρυθμό του παιχνιδιού. Είχε μάλιστα και δοκάρι με σουτ – κεραυνό του Κολάροφ, που κυριολεκτικά πήρε μέσα τα χέρια του τερματοφύλακα Κάριους. Όλα αυτά μέχρι το 28΄, όταν έφυγε στην κόντρα ο Μανιέ από αριστερά, βγήκε τετ – τετ με τον Άλισον αλλά σούταρε ψηλά άουτ. Από εκεί και πέρα η Λίβερπουλ πάτησε γκάζι. Στο επόμενο λεπτό, από γύρισμα του Φιρμίνιο ο Μανέ, από το ύψος του πέναλντι σούταρε απελπιστικά άστοχα. Στο 30΄πατάει περιοχή ο Σαλάχ, σουτάρει και διώχνει ο Άλισον. Κάθε λεπτό και φάση, η Λίβερπουλ είναι καταιγιστική. Στο 34΄ακυρώνεται – σωστά- ως οφσάιντ γκολ του Μανέ. Ο Ντι Φραντζέσκο παρακολουθεί αμέτοχος από τον πάγκο. Αντί να μαζέψει τους πλάγιους μπακ, να μείνουν πίσω, τα κεντρικά χαφ να έρθουν κοντά στα στόπερ, αυτός συνεχίζει να τους έχει ξαμολημένους μπροστά και η Λίβερπουλ με μια μπαλιά έβγαινε φάτσα με τους τρεις στόπερ, τη στιγμή μάλιστα που οι τρεις επιθετικοί της υπερείχαν σε ταχύτητα. Έτσι στο 36΄ από ένα κλέψιμο στο χώρο του κέντρου, η μπάλα έφτασε στον Σαλάχ μες την περιοχή, ο οποίος με καταπληκτικό πλασέ στην απέναντι γωνία, άνοιξε το σκορ. Η Λίβερπουλ συνέχισε στον ίδιο ρυθμό, είχε πάρει ψυχολογία και είχε εγκλωβίσει πνευματικά τους αντιπάλους της. Στο 38΄ μετά από κόρνερ, κεφαλιά του Λόβρεν στο δοκάρι. Στο 40΄σουτ του Βαϊνάλντουμ, έδιωξε ο Άλισον και στο 45΄ ο Φιρμίνιο κερδίζει μια κόντρα στο κέντρο, περνάει κάθετα στον κενό χώρο στον Σαλάχ και 2-0.

     Στο 2^ο ημίχρονο ο Ντι Φραντζέσκο συνέχισε με την ίδια τακτική, στην ανάπαυλα απλά πέρασε τον Σικ στη θέση του εξαφανισμένου Ουντέρ, άλλαξε δηλαδή τον 2^ο επιθετικό του, το στήριγμα στον Ντζέκο. Η Λίβερπουλ συνεχίζει στο ίδιο στιλ παιχνιδιού, οι εξτρεμ της βγαίνουν στην πλάτη των μονίμως προωθημένων μπακ της Ρόμα, τραβάνε στην άκρη τους δύο στόπερ, όπου υπερέχουν στην ταχύτητα και χτυπάνε αλύπητα. Ο Μανωλάς που επιλέγει για κεντρικός στόπερ για να καθαρίζει φάσεις με την ταχύτητα του, δεν μπορεί να δώσει βάθος γιατί παίζει μονίμως πάνω του ο Φιρμίνιο. Έτσι στο 56΄ από βαθιά μπαλιά του Άρνολντ, ο Σαλάχ βγαίνει μόνος του από δεξιά, πατάει περιοχή, αδειάζει με μια προσποίηση τον Ζεσούς, γυρνάει τη μπάλα στον Μανέ και 3-0. Πέντε λεπτά αργότερα το ίδιο σκηνικό, μπάσιμο του Σαλάχ από δεξιά, γύρισμα στον Φιρμίνιο και 4-0. Ο Ντι Φραντζέσκο στον πάγκο έβλεπε «τα τρένα να περνούν» !  Στο 66΄ κάνει δύο αλλαγές και γυρίζει τη διάταξη σε τετράδα στην άμυνα. Όμως στο 69΄ και μετά από κόρνερ ο Φιρμίνιο παίρνει την κεφαλιά και 5-0. Από εκεί και μετά η Λίβερπουλ χαλάρωσε. Ίσως να βγήκε και κούραση από τον ασύλληπτο ρυθμό που είχε δώσει στο ματς και τη συνεχή πίεση για να κλέψει τη μπάλα. Έτσι στο 81΄ από βαθιά μπαλιά, ο Λόβρεν πηδάει σε λάθος χρόνο, ο Ντζέκο βγαίνει μόνος του και κάνει το 5-1. Κατόπιν, από σουτ του Ναϊγκολάν, η μπάλα χτυπάει στο χέρι του Μίλνερ και ο Περότι ευστοχεί στο πέναλντι για να γράψει το τελικό 5-2 και να δώσει θεωρητικές ελπίδες στη Ρόμα ενόψει επαναληπτικού, οι οποίες βασίζονται στην ανατροπή που πέτυχε σε βάρος της Μπαρτσελόνα στον προηγούμενο γύρο της διοργάνωσης.

      Από εκεί και πέρα, η Ρόμα ελπίζει, όπως προείπαμε, με τα δύο γκολ στο τέλος, γιατί είχε κάνει παρόμοια ανατροπή στον προηγούμενο γύρο κόντρα στη Μπάρτσα και επειδή στην έδρα της δεν έχει δεχθεί γκολ μέχρι τώρα στο θεσμό. Όμως χθες στο «Άνφιλντ» αποδείχθηκε λανθασμένη η επιλογή του Ντι Φραντζέσκο να παίξει με τρεις στην άμυνα και ειδικά με τα δύο πλάγια μπακ να παίζουν τόσο ψηλά. Μπορεί να του βγήκε στον επαναληπτικό με τη Μπάρτσα, αλλά η ομάδα του Μέσι έπαιζε χωρίς κλασικούς εξτρέμ, με τον Λίο κοντά στον Σουάρεζ στην επίθεσή της. Η Λίβερπουλ βασίζει το επιθετικό παιχνίδι της στα άκρα και στην ταχύτητα των εξτρέμ της, Σαλάχ και Μανέ. Από την πλευρά του Κολάροφ έβγαινε συνέχεια μόνος του ο Σαλάχ και εξέθεσε τον Ζεσούς. Στα χαφ οι Ντε Ρόσι και Στρούντμαν, ειδικά μετά το 30^ο λεπτό, δεν υπήρχαν στο γήπεδο, δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στο ρυθμό του αγώνα, δεν προλάβαιναν τους αντιπάλους τους. Μόνο ο Ναϊγκολάν αντιστάθηκε κάπως, αλλά μόνος του τι να πρωτοπρολάβει. Η Λίβερπουλ κέρδιζε τη μπάλα στο κέντρο και με μια πάσα οι παίκτες της έβγαιναν στο ένας με έναν με τους στόπερ, δεν υπήρχε καμιά αλληλοκάλυψη από τους χαφ. Ο Ουντέρ φάνηκε λίγος για τέτοιο ματς και ο Ντζέκο ήταν ξεκομμένος από την υπόλοιπη ομάδα, όταν δε γύριζε πίσω για να πάρει μπάλα, έπεφταν πάνω του οι χαφ της Λίβερπουλ και του την έκλεβαν αμέσως, έτσι ξεκίνησε και το 1^ο γκολ.

        Η Λίβερπουλ από το 28^ο έως το 70^ο λεπτό του αγώνα ήταν καταιγιστική. Διέλυσε τη Ρόμα. Οι παίκτες της κέρδιζαν όλες τις μονομαχίες, ήταν πιο δυνατοί στις μάχες σώμα με σώμα. Έπαιξε γρήγορο και κάθετο ποδόσφαιρο. Ο Σαλάχ είχε 2 γκολ και 2 ασίστ και το ίδιο είχε και ο Φιρμίνιο- 2 γκολ & 2 ασίστ. Στο τέλος χαλάρωσε, μπορεί και να έβγαλε κούραση, βγήκε και ο Σαλάχ από το παιχνίδι και έτσι η Ρόμα κατάφερε να μειώσει το σκορ και να σώσει τα προσχήματα. Φάνηκε τεράστια πάντως η διαφορά δυναμικότητας.

     Στον επαναληπτικό η Λίβερπουλ θα είναι σίγουρα πιο προσεκτική, έδειξε και στον επαναληπτικό με τη Σίτι ότι μπορεί να το κάνει. Η Ρόμα πρέπει να ελέγξει το ρυθμό, δεν τη συμφέρει το ανοιχτό παιχνίδι, πρέπει να πάει το ματς σε χαμηλό τέμπο και ασφαλώς χρειάζεται και τύχη. Μπορεί να βρήκε μια Μπαρτσελόνα κοιμισμένη και να τα κατάφερε στους «8», αλλά αυτά δεν γίνονται κάθε μέρα, συν το γεγονός ότι η Λίβερπουλ θα είναι ψυλλιασμένη.

           Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το στήσιμο του Ντι Φραντζέκο στο ματς. Λες και δεν είχε παρακολουθήσει καθόλου τη Λίβερπουλ. Άφηνε τους μπακ του ξαμολημένους μπροστά να βγάζουν σέντρες και πίσω έμπαζε. Έβλεπε, μες το ματς τη συντριβή και έφτασε στο 66΄να αποφασίσει να διορθώσει τα πράγματα. Οι ευκαιρίες να βρεθείς σε τελικό Champions league δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα, είναι αδιανόητο το πόσο αδιάβαστος παρουσιάστηκε. Λες και δε γνώριζε για τον καταιγιστικό ρυθμό της ομάδας του Κλοπ, για τα δυναμικά της χαφ και πίστευε ότι ο 36χρονος και ντελικάτος Ντε Ρόσι θα μπορούσε να τους αναχαιτίσει. Φοβισμένος, αρνούνταν να ρισκάρει μες το ματς, ποντάροντας απλά στους έμπειρους παίκτες του. Εξέθεσε με την τακτική του τους τρεις στόπερ, οι οποίοι έζησαν μια εφιαλτική βραδιά, όντας απροστάτευτοι και με τους αντιπάλους να τους χτυπάνε από παντού. Έδειξε ότι δεν είναι κόουτς για μεγάλα παιχνίδια που κρίνουν τίτλους, που πάνε στην τακτική και μετατρέπονται σε παρτίδα σκάκι με τον αντίπαλο κόουτς. Ηττήθηκε κατά κράτος ……

                                                                                                                            SAM