Στα γήπεδα του Παραδείσου !

     Ήθελα να του κάνω ένα αφιέρωμα καιρό τώρα αλλά όλο το ανέβαλα. Με πρόλαβε κι «έφυγε». Ας είναι κι έτσι.

      Για τον Νίκο Αλέφαντο, άλλοι θα μπορούν να γράψουν πιο πολλά από μένα μιας και θα έχουν καλύτερη άποψη για το πρόσωπο του. Τον έζησαν καλύτερα και περισσότερο, από πιο κοντά. Εγώ τον παρακολουθούσα από τη δεκαετία του ’80 ως προπονητή, φρόντισα να μάθω την πορεία του στο ποδόσφαιρο και τη διαδρομή του. Τα τελευταία 15 χρόνια τον άκουγα στο ραδιόφωνο και τον έβλεπα στην τηλεόραση.

     Ήταν 81 και φαινόταν γεμάτος ζωή !  Σε έκανε να πιστεύεις ότι έχει άλλα 20 χρόνια ζωής μπροστά του. Τον παρακολουθούσα ανελλιπώς στο Τηλεάστυ και μου ΄μαθε μπάλα όπως και σε πολλούς άλλους κι ας μη το παραδέχονται. Λάτρης των αναλύσεων της τακτικής προσέγγισης κάθε ποδοσφαιρικού αγώνα. Είχε μάτι. Έκοβε. Έβλεπε μπάλα. Σου έλεγε τα προτερήματα και τις αδυναμίες κάθε παίκτη. Σε ξύπναγε, σου άνοιγε τα μάτια ποδοσφαιρικά. Να μην τρως κουτόχορτο και να μην τσιμπάς σε αυτά που γράφουν οι δημοσιογράφοι στα σάιτ και στις εφημερίδες. Όπου ανεβάζουν όποιον θέλουν και χαντακώνουν όποιον δε γουστάρουν.

    Δούλεψε παντού ως προπονητής, πλην του Παναθηναϊκού (και του Άρη). Στον Παναθηναϊκό, μάθαμε τώρα με το θάνατο του, ότι ξεκίνησε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Από τα τσικό και έπαιξε και σε ένα επίσημο ματς με την πρώτη ομάδα,  την 26 Φεβρουαρίου 1956 στο Ολυμπιακός Χαλκίδας – Παναθηναϊκός = 0-2. Ως παίκτης αγωνιζόταν ως επιθετικός και δεν έκανε τη μεγάλη καριέρα αν και κατάφερε και έφτασε να φορέσει τη φανέλα της μεγάλης του αγάπης, του Ολυμπιακού, έστω και σε ένα επίσημο παιχνίδι.

     Την προπονητική του καριέρα την ξεκίνησε το 1969 από τον Αστέρα Εξαρχείων  (με ήττα) και την «έκλεισε» 35 χρόνια μετά, στις 22 Μαΐου του 2004, στη Ριζούπολη, με νίκη, στο Ολυμπιακός – Αιγάλεω = 3-1. Σε αυτή την 35ετη πορεία στους πάγκους κατέκτησε ένα κύπελλο στην Κύπρο με τον ΑΠΟΕΛ, την 17 Μαΐου του 1997 όταν νίκησε με 2-0 την Ομόνοια στον τελικό.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

     Στον Ολυμπιακό δούλεψε 3 φορές, από μία σε κάθε δεκαετία. Για μικρά χρονικά διαστήματα και πάντα έφευγε με περιπετειώδη τρόπο. Το 1983-84 τον έδιωξε ο Νταϊφάς γιατί σε ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ (κέρδισε 2-0), παρά τις παραινέσεις του προέδρου να ξεκινήσει τον Γούναρη δεξί μπακ, αυτός ξεκίνησε τον Πέτρο Ξανθόπουλο. Σε συνέντευξη του μετά την απόλυση χαρακτήρισε τον Νταϊφά «Χιροχίτο» !

    Τη 2^η φορά το 1994 μετά την ήττα στο 1^ο ματς με τη Μαρσέιγ στο Φάληρο δεν τον άφησε ο Κόκκαλης να πάει στη ρεβάνς. Σε συνέντευξή του μετά τον διωγμό αποκάλεσε τον αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού, Γιώργο Λούβαρη. «Πιράνχας» !

    Την 3^η το 2004 ήταν η περίπτωση του Δούρου και της αποβολής του Τζιοβάνι. Η περίφημη συνέντευξη στην Έλλη Στάη και το «γιατί δε βγαίνει ο κύριος Δούρος στο τηλέφωνο»….. Αντίο στην προπονητική με πίκρα και δάκρυα για τον Νικόλα.

    Λάτρης του 5-3-2, φανατικός υποστηρικτής αυτής της διάταξης και  τακτικής προσέγγισης σε δύσκολα παιχνίδια, όταν η ομάδα του είναι αουτσάιντερ. Επίσης, λάτρης, των παικτών που διαθέτουν ντρίμπλα και ταχύτητα.

    Η καλύτερη του δουλειά πιστεύω ότι ήταν στον Ηρακλή στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Με Χατζηπαναγή, Παπαϊωάνου,  Καραϊσκο, Κωφίδη και όλους τους άλλους. Μάζευε κόσμο ακόμα και στις προπονήσεις αυτή η ομάδα. Φιλοδώρησε με 3αρες και τους τρεις μεγάλους του ΠΟΚ (Παναθηναϊκό – Ολυμπιακό- ΑΕΚ).

ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΟΣ

     Είχε πραγματικό μεράκι για τη δουλειά του και τεράστια θέληση για μάθηση και για να εξελιχθεί. Έκανε 30 χρόνια πριν αυτά που εφαρμόζονται σήμερα. Π.χ. έδινε κασέτα και σημειώσεις στον παίκτη του για τον προσωπικό αντίπαλο που θα αντιμετώπιζε στο επόμενο παιχνίδι. Είχε ποικιλία στη δουλειά του και κάθε μέρα έκανε και διαφορετική προπόνηση. Παρακολουθούσε προπονήσεις του μπάσκετ για να ξεπατικώνει πράγματα και της άρσης βαρών για να δει πως δουλεύουν με βάρη.

    Ήταν ο 1^ος διδάξας της μετάβασης στο εξωτερικό για να παρακολουθήσει τον τρόπο δουλειάς καταξιωμένων τεχνικών. Σήμερα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση διπλώματος προπονητή UEFA PRO. Μεγάλη του αδυναμία ο Ερνστ Χάπελ στον οποίο πήγε για 7 σερί σαιζόν και πήρε, όπως έλεγε, 1500 διαφορετικές προπονήσεις. Παραδεχόταν επίσης τον Μπόμπεκ (που πήρε το αήττητο πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό το ’64) από τον οποίο έμαθε το 4-3-3 και την τακτική του ανάπτυξη.

    Είχε πάει ακόμα στον μεγάλο Βαϊσβάιλερ, όπου έτρωγε με πλαστό πάσο σε φοιτητική λέσχη.  Στον Μενότι στο Μουντιάλ του ’82 στην Ισπανία, όταν τους έπιασε η αστυνομία με τον Τζήμα να βλέπουν την προπόνηση με κιάλια από διπλανή ταράτσα. Τους πήγαν στον Μενότι ο οποίος αφού του εξήγησαν, τους άφησε να βλέπουν τις προπονήσεις μέσα απ’ το γήπεδο. Πως συνεννοήθηκαν, αφού δε μιλούσαν άλλη γλώσσα πλην των Ελληνικών?  Ε, η γλώσσα του ποδοσφαίρου είναι παντού ίδια !

   Γενικά δεν είχε αφήσει μεγάλο προπονητή χωρίς να πάει να τον παρακολουθήσει, έστω για 20 μέρες. Από σύγχρονους είχε πάει στον Τζακερόνι (Μίλαν) και Έκτορ Ραούλ Κούπερ (Ίντερ).

ΤΑ ΕΒΑΛΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ

      Ήταν άνθρωπος με πάθος και ελαττώματα. Αθεράπευτα προληπτικός, καχύποπτος, νευρικός, με ξεσπάσματα. Δεν είχε διπλωματία και ήταν τραχύς στη συμπεριφορά του. Όλα αυτά του στοίχισαν στην καριέρα του. Λόγω χαρακτήρα αδυνατούσε να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του. Δεν καθόταν πολύ στις ομάδες του, ξεσπούσε, τσακωνόταν και έφευγε. Όμως ήταν γνήσιος. Δε χαμπάριαζε τίποτα και κανέναν. Συγκρούστηκε με παίχτες φίρμες όπως ο Μαύρος, ο Γεωργιάδης του Χαραλάμπους, ο Γεωργάτος και άλλοι.

 Με δημοσιογράφους όπως ο Αρβανίτης όταν ήταν στην ΕΡΤ, με Πανούτσο και Καρπετόπουλο (ας πλήρωναν τα κεφτεδάκια στον Πανελλήνιο), με Γιώργο Γεωργίου, με τον οποίο πάντα τα ξανάβρισκε. Με παράγοντες ομάδων όπως προανέφερα στον Ολυμπιακό ή που είχε αποκαλύψει ότι ο Πέτρος Θεοδωρίδης, όταν ήταν στον Ηρακλή, φορούσε περούκα. Με αντίπαλους προπονητές όπως ο Νταν Γεωργιάδης που τον πλάκωσε στο ξύλο και καταδικάστηκε και σε ένα μήνα φυλάκιση. Ακόμα και με τον τότε  Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, που «δεν έβγαινε ούτε στο χωριό του», όταν είπε ότι η Παναχαϊκή του Νικόλα, δεν πάει και τόσο καλά.

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ – ΙΣΤΟΡΙΕΣ

1)      Πάει ο Κωφίδης ως αρχηγός στο λεωφορείο της επιστροφής, μετά από νίκη του Ηρακλή, να του ζητήσει ρεπό για όλη την ομάδα. Σταματάει το λεωφορείο, τον κατεβάζει και τον παρατάει μες την εθνική οδό. Πως έφτασε Θεσσαλονίκη ο Σάββας δεν ξέρω….

2)      Πάει στο Βελιγράδι με τον Λούβαρη να κλείσουν τον Ίλια Ίβιτς. Τον βλέπει να παίζει και λέει «θα πέσουν τα τσιμέντα στο Καραϊσκάκης με αυτόν τον παιχταρά». Συνέπεια οι Σέρβοι ανέβασαν την τιμή του παίκτη. Του λέει ο Λούβαρης μη μιλάς άλλο…..

3)      Έστελνε τον βοηθό του, τον Κολονέλο, να βιντεοσκοπεί κρυφά προπονήσεις των αντιπάλων….

    Είναι αληθινές ή μύθος?  Δεν ξέρω…. πολλές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά κάθε φαντασία…. ο Νικόλας ήταν ικανός για όλα μπροστά στην αγάπη του για το ποδόσφαιρο!

ΟΙ ΑΤΑΚΕΣ ΤΟΥ

   Ο τρόπος που μιλούσε, το πάθος του, ο αυθορμητισμός του και οι ατάκες του έγραψαν ιστορία. Τον έκαναν γνωστό και αγαπητό σε όλη την Ελλάδα. «Στα εξηγώ ωραία? Μάθε μπαλίτσα από τον Άρχοντα!»…. «τα πάντα όλα»….. «να σου βάζει η μάνα το φαί και μετά να πας να τον μαγκώνεις στο Ζάππειο»…. «Τιτίκα»….. «Γκαζοζέν»….. «καλώς τα παιδιά, καλώς τα 3-0»…..και άλλες πολλές που μπήκαν στο στόμα όλων των ποδοσφαιρόφιλων και μη. Σφράγισε με αυτές, όπως και με την όλη παρουσία του, μια άλλη, ξεχασμένη πια, εποχή του ποδοσφαίρου !

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

   

  

   Σε μια άλλη εποχή, λοιπόν, «τα παιδιά από την Πάτρα» χωρίς καν να τον ρωτήσουν για να χρησιμοποιήσουν το επώνυμο του, τον έκαναν τραγούδι. Κάποιοι τότε, του είπαν να το κυνηγήσει και να πάρει λεφτά. Δεν ήταν τέτοιος ο Αλέφαντος. Δεν ήθελε λεφτά, δόξα ήθελε. Είχε πει ότι όταν άκουσε πρώτη φορά το τραγούδι στο ραδιόφωνο, έκλαψε. Θεώρησε ότι τον τιμά !!! Χθες στο άκουσμα του θανάτου του, ο εμπνευστής του τραγουδιού, Βαγγέλης Δεληκούρας, δήλωσε ότι το σκαρφίστηκε λόγω μιας συντονισμένης επίθεσης που δεχόταν ο Νικόλας, το 1983, από ελεγχόμενα από τον Γιώργο Βαρδινογγιάννη ΜΜΕ. Ο λόγος? Επειδή σε φιλικό παιχνίδι, ο ΟΦΗ, όπου ήταν προπονητής, κέρδισε τον Παναθηναϊκό. Του έκανε εντύπωση ο αξιοπρεπής τρόπος που αντιμετώπιζε ο Αλέφαντος αυτή την επίθεση και πως απαντούσε υπερασπιζόμενος τον εαυτό του και το δίκιο του, απέναντι στον ισχυρό αντίπαλο του…..

    Ο Αλέφαντος «έφυγε» όρθιος. Τελευταία εκπομπή «δοκάρι και μέσα» που εμφανίστηκε ήταν στις 12/6 κι ας μη μπορούσε να μιλήσει. Έφυγε σαν παλληκάρι. Με το τραγούδι του θα τον αποχαιρετήσουμε…..

Γεια σου ρε Αλέφαντε…. ήσουν παλληκάρι…..

                                                                                      SAM